8 อย่าเป็นแบบนี้ได้ไหม

แสนดีtalk

ใครบอกว่าฉันจะยอมทนอยู่กับเขาแบบนี้ต่อไป ที่ฉันไม่ยอมหย่ากับเขา เพราะฉันจะทำให้เขาเจ็บแบบฉันเจ็บบ้างไง เจ็บแบบที่ฉันเคยเจ็บ ทนแบบที่ฉันเคยทน และคราวนี้ฉันจะไม่ยอมเป็นแสนดีคนเดิมอีกต่อไป

ฉันลุกเดินออกมาจากตรงนั้นก่อนจะโยนแจ็คเก็ตของเฮียทิ้งลงถังขยะ

"เริส" ทุกคนพูดพร้อมกับตบมืออย่างพร้อมเพรียง

"แซ่บ!"

"พริกยกสวน" โมหัวเราะ

"เจ้าแม่ไม่แคร์ผัว!"

"หึ! ให้เขารู้ว่าฉันไม่ต้องการเขา" ฉันยิ้มขึ้นมาอย่างผู้ชนะ คอยดูนะ เกมนี้ฉันต้องเหนือกว่าเขา

"สวยมากค่ะเพื่อน" ฉันพูดจบก็เดินออกมากับเพื่อนๆของฉัน พวกมันตั้งใจว่าจะไปต่อกันที่ห้องของสไปรท์ แล้วคืนนี้ฉันจะไปนอนกับเพื่อนๆ พวกเพื่อนของฉันพากันขับรถออกจากบ้านของเฮียฮาดีส แล้วตรงไปที่คอนโดของสไปรท์ ก่อนกลับก็แวะซื้อเหล้าเบียร์กันเต็มหลังรถ ฉันไม่เคยกินหรอกนะแล้วก็ไม่เคยคิดจะลองด้วย

ถึงแม้ว่าฉันจะเปลี่ยนลุคการแต่งตัวฉันก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวตนของฉันให้มันดูแย่ ฉันสามารถเลือกได้ว่า ฉันจะเปลี่ยนจุดไหนและไม่เปลี่ยนจุดไหนจริงไหม

@คอนโดของสไปรท์

"แสนดีมึงไม่เอาจริงหรอวะ?" โมชักชวนฉันเป็นรอบที่ร้อยละ แต่ฉันไม่สนใจ

"ไม่เอาว่ะ กูจะไม่เปลี่ยนตัวเองไปในทางนี้เด็ดขาด"

"กูมองคนไม่ผิดจริงๆว่ะ มึงคือดาวมหาลัยชัวร์" ดูเหมือนพิชชี่จะมั่นใจในตัวฉันซะเหลือเกิน ต่างจากฉันโดยสิ้นเชิงฉันไม่เคยมั่นใจในตัวเองเลย

"กูไปนอนก่อนนะกูง่วง วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"

"ห้องกูเลย ฝันดี"

"ฝันดีนะอีแสนดีสุดสวย"

"จ้า" ฉันปลีกตัวออกจากเพื่อนแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องของสไปรท์ ก่อนจะหยิบเชิ้ตตัวใหญ่มาใส่แล้วล้มตัวนอน วันนี้เป็นวันที่เหนื่อยมากฉันหลับอย่างสงบจริงๆ เพราะฉันไม่ต้องมาฟังเสียงบ้าบอข้างห้องที่ชอบส่งเสียงครางเหมือนเปตรขอส่วนบุญให้ฉันนั้นเจ็บใจอีกต่อไป และตอนนี้ฉันก็ไม่แคร์อะไรแล้ว

ฉันหลับตาลงพร้อมกับความอบอุ่นของผ้าห่ม ร่างกายของฉันกอดตัวเองมาตั้งแต่เด็ก พ่อแม่ของฉันเอาแต่ทำงานงกๆไม่เคยห่วงฉันหรอก ฉันต้องดูแลตัวเองและรักตัวเอง เพราะที่ผ่านมาก็แทบไม่มีใครรัก

ความเงียบและความสงบในห้องทำให้ฉันหลับสนิทคืนนี้เป็นคืนที่ฉันชอบที่สุด ถึงแม้จะไม่ใช่บ้านแต่มันกลับอุ่นใจมากกว่าอยู่ที่บ้านซะอีก

เช้าของอีกวัน แสนดีก็คือแสนดีตื่นเช้าเหมือนทุกวัน ฉันรู้ความชัดเจนแล้วเดินออกมาดูเพื่อนๆที่นอนเรี่ยราดกันอยู่เต็มพื้นห้องนั่งเล่นของห้อง เมื่อคืนทุกคนคงเมาน่าดู

ฉันเริ่มเก็บกวาดพวกขวดเหล้าเบียร์แล้วก็เก็บข้าวของ ฉันเก็บกวาดเช็ดถู ในขณะที่เพื่อนของฉันไม่ตื่นสักคน หลับกันสนิทเหมือนตาย

ถ้าตื่นมาคงจะหิวน่าดู ฉันเลยเดินเข้าไปในครัวแล้วเปิดตู้เย็นหาผักกับหมูมาทำกับข้าวให้เพื่อนๆ ฉันไม่ใช่แม่บ้านแม่เรือนหรอก แต่ว่าฉันทำมันจนชินต่างหาก ฉันทำอาหารเช้าไว้รอทุกคน มีไส้กรอกแฮมสลัดผักไข่ดาวและสเต็กปลาย่าง

พอทำกับข้าวเสร็จฉันก็เดินมาปลุกเพื่อนของฉันทีละคน

"แพรโมสไปร์ทพิชชี่ตื่น!" ฉันไล่เขย่าเพื่อนทีละคนด้วยเท้าของฉัน ฮ่าๆ คงไม่มากไปหรอกหรือเสียมารยาทไปหรอกมั้ง

"อื่อ" แต่ละคนพากันบิดขี้เกียจแล้วลืมตามองฉันปริบๆ รับรู้เลยว่าแต่ละคนคงเมาเละเทะ ฉันไม่เคยเมาหรอกแต่ก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้นที่จะไม่รู้ว่าคนเมาเป็นยังไง

"ตื่นกันได้แล้ว กูทำอาหารไว้ให้ สไปรท์กูยืมเสื้อผ้าใส่หน่อยนะเดี๋ยวกูจะไปบ้าน"

"เลือกเอาเลยแสนดีจะเอาตัวไหนก็ใส่ไป กูไม่หวงหรอก"

"อื้อ ลุกกันได้แล้วเร็วๆ" ฉันประคองร่างของเพื่อนของฉันแต่ละคนขึ้น จนทุกคนไปล้างหน้าล้างตา

ส่วนฉันก็กลับเข้ามาในห้องน้ำแล้วอาบน้ำ หลังจากที่อาบน้ำเสร็จฉันก็นุ่งผ้าขนหนูออกมาแล้วเปิดตู้เสื้อผ้าของสไปรท์ แต่มันเป็นอะไรที่อึ้งมาก เพราะแต่ละชุดของสไปรท์มันเป็นชุดเปิดนู่นแหวกนี่เต็มไปหมด

ฉันหยิบชุดแรกขึ้นมาเป็นเดรสกระโปรงรัดรูป ฉันเอามันมาสวมใส่ร่างกายขาวๆของฉัน ไม่ได้โป๊เยอะแต่พอมีสีสัน พอแต่งตัวเสร็จฉันก็หยิบข้าวของออกจากห้องนอนของสไปรท์

เพื่อนของฉันต่างมองเป็นตาเดียว

"มีอะไรหรอ?"

"มึงจบหลักสูตรการเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้วอีแสนดี มึงเริ่ดมากค่ะลูก แต่งเองได้สวยมาก" พิชชี่เอ่ย

"จริงเหรอ?"

"จริง!"

"ขอบใจนะ สไปรท์ไปส่งหน่อยสิ นี่มันก็เที่ยงแล้ว กูยังไม่ได้ทำรายงานส่งวันพรุ่งนี้เลย"

"ได้ๆ"

"เออแสนดี พรุ่งนี้กูจะให้อีสสไปร์เอาชุดนักศึกษาใหม่ไปให้มึงที่บ้านนะ ใส่ที่เตรียมให้ ชุดอีป้าพวกนั้นทิ้งให้หมดเลยเด้อ" โมเอ่ย

"อื้อ"

"แล้วพรุ่งนี้เตรียมตัวให้ดีมึงต้องลงแข่ง"

"อื้อ ฉันจะทำให้ได้ ฉันจะทำให้ทุกคนไม่ผิดหวังในตัวฉัน"

"เลิศ!"

บางทีการมีเพื่อนดี แฟนดีๆฉันว่ามันก็ไม่จำเป็นนะ เพื่อนของฉันทุกคนเป็นเพื่อนที่ฉันสนิทและทุกคนก็จริงใจต่อฉันจริงๆ ฉันเชื่อแบบนั้นเพราะเพื่อนของฉัน ช่วยเหลือฉันทุกเรื่อง

จะไปขับรถมาส่งฉันที่บ้าน ระหว่างทางเราก็คุยกันเรื่องรายงานเรื่องเรียนบ้าง และเรื่องการประกวดในวันพรุ่งนี้ ฉันตื่นเต้นนิดหน่อย เพราะนี่มันคือการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต และฉันไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

แต่ฉันสัญญานะว่าฉันจะไม่เปลี่ยนจนไม่เป็นคนเดิม

@บ้าน

พอมาถึงบ้านฉันก็โบกไม้โบกมือลาสไปรท์ ฉันเดินเข้าบ้านด้วยท่าทางที่มีความสุข ก็ต้องมีความสุขสินะเพราะฉันเพิ่งหลุดพ้นความเป็นแม่ชีออกมา มันเหมือนฉันได้ปลดปล่อยและปลง

หมับ!

"เมื่อคืนไปนอนไหนมาทำไมไม่กลับบ้าน เฮียรอเธอทั้งคืนเธอไปไหนมาแสนดี" เฮียอาวุธเขาเข้ามาจับแขนของฉันเอาไว้แล้วรัวคำถามราวกับฉันเป็นนักโทษของเขา ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาจะถามฉันแบบนี้ไหม ไม่มีทางหรอก

"ฉันจะไปนอนที่ไหนแล้วมันเรื่องอะไรของคุณ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!" ใจฉันแข็งพอที่จะตอบเขาไปแบบนั้น ฉันสะบัดมือทิ้งอย่างแรงจนมือของเฮียหลุดจากแขนของฉัน ฉันจ้องมองเขาอย่างไม่พอใจ เข้ามาก็ต้องเจอคนงี่เง่าแบบเขา

"แสนดีอย่ามาเดินหนีเฮียแบบนี้นะ เฮียไม่ชอบ"

"เฮียจะมายุ่งกับแสนดีทำไมต่างคนต่างอยู่สิ อย่ามาก้าวก่ายกับแสนดีขนาดแสนดียังไม่ยุ่งเรื่องของเฮียเลย"

"อย่าเป็นแบบนี้ได้ไหมแสนดีเฮียขอร้อง" น้ำเสียงของเฮียต่ำลงอย่างเห็นได้ชัด นี่เขากำลังขอร้องฉัน ให้ไม่เป็นแบบนี้เหรอ

"เฮียเป็นคนทำให้แสนดีเป็นแบบนี้เองอย่าลืม! จำคำพูดของเฮียไม่ได้หรือไงว่าพูดอะไรกับแสนดีไว้บ้าง จำไว้นะแสนดีจะไม่ทนให้เฮียมาหยามแสนดีแบบนี้อีก คราวนี้ทีใครทีมัน!"

"แสนดี!"

"เฮียขา อ้ะ! นี่มึงยังไม่ออกจากบ้านนี้อีกหรอ อู้ว แต่งตัวใหม่ซะด้วย" พี่แยมกวาดสายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าอย่างอึ้งๆ ครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมเป็นแสนดีที่ให้เขาตอแหลตบหน้าตัวเองเหมือนวันนั้นอีก

"อ้ะ แล้วไง ทีเธอยังหน้าด้านอยู่ในบ้านของผัวชาวบ้านได้เหมือนกัน ทำไมฉันจะต้องแคร์ในเมื่อบ้านหลังนี้เป็นเป็นบ้านของฉันกับสามีมันเป็นเรือนหอของฉันกับเขา"

"อีนี่" พี่แยมถึงกับทำหน้าตกใจ คงไม่คิดว่าฉันจะพูดแบบนี้หรือทำท่าทางท้าทายใส่

"แสนดีมีอะไรเราค่อยๆคุยกันดีกว่านะ เรามาตกลงกันดีกว่าไหม" เฮียอาวุธพูดขึ้น

"ตกลงอะไรคะเฮีย" พี่แยมทำน้ำเสียงไม่พอใจ

"เฮียวุธจะตกลงอะไรกับแสนดีหรอคะ" ฉันเอียงหน้าถาม

"แยมออกไปก่อนเฮียจะคุยกับแสนดี"

"ไม่ต้องออกไปหรอกค่ะคุยตรงนี้แหละ แสนดีเป็นเมียหลวงที่ใจกว้างพอจะให้เมียน้อยอย่างพี่แยมรับรู้เรื่องผัวเมีย เพราะอย่างน้อยพี่แยมก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมีย ถึงแม้ว่าจะเป็นเมียน้อยก็เถอะ" ฉันกระแทกเสียงใส่

"อีแสนดี! เฮียอีแสนดีมันด่าแยม แยมไม่ยอมนะคะ" เธอกระทืบเท้าปังๆทำท่าทางเหมือนเด็กไม่พอใจ นอกจากดูไม่น่ารักแล้วยังดูทุเรศอีก

"ทำไมเหรอคะพี่แยม ยอมรับความจริงไม่ได้เหรอคะ จริงๆพี่ก็มั่นหน้าตั้งแต่เดินเข้าบ้านผัวของแสนดีแล้ว ควรรู้ตัวว่าเข้ามาอยู่ในฐานะอะไร แสนดีใจกว้างค่ะ ใจกว้างพอที่จะให้ผัวมีเมียน้อย" ฉันกระแทกคำว่าน้อยใส่หน้าพี่แยม มันได้ผลค่ะพี่แยมดูโกรธจัดมาก

"อีแสนดี มึง!" พี่แยมง้างมือขึ้นหมายจะตบฉัน

"หยุด! แยมถ้าไม่อยากให้เฮียโมโห อย่า!"

"เฮียก็เห็นว่ามันมาด่าแยมก่อน"

"ฉันไม่ได้ด่าฉันแค่เตือนเธอให้เธอรู้ตัว จะได้ไม่ต้องมโนตัวเองเหมือนพวกคางคกขึ้นวอ"

"กรี๊ด อีแสนดี!"

"หยุดนะแสนดี หยุดพูดแบบนี้ได้แล้ว เธอไม่เคยเป็นแบบนี้นะ อย่าทำตัวแบบนี้นะเฮียไม่ชอบ!"

"หึ บังเอิญว่าแสนดีไม่ได้ต้องการให้เฮียมาชอบหรืออะไรอยู่แล้ว เอาง่ายๆแสนดีไม่ได้ต้องการเฮียเลยด้วยซ้ำ"

"แสนดี!"

"เฮีย อ่ะ! ไม่ใช่สิ แสนดีควรเรียกเฮียใหม่ ฉายาเฮียเนี่ย แสนดีว่ามันไม่เหมาะกับหน้าตาและสันดานของคุณเลย อย่างคุณมันต้องเหี้ยวุธ ถึงจะถูก ขอตัวนะคะเหี้ย! อุป!"

ฉันเหยียดยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินกระแทกไหล่เฮียอาวุธไป ไม่ได้สนใจเรื่องที่เฮียบอกมีข้อเสนอข้อตกลงอะไร เพราะตอนนี้ฉันไม่แคร์เขาแล้ว เขาคือตัวเหี้ยในชีวิตของฉัน เป็นสัตว์ก็จริงแต่น่าจะเป็นสัตว์จำพวกเดรัจฉาน เอาจริงๆพี่แยมก็เหมาะกับเฮียนะ

สัตว์กับสัตว์ผสมพันธุ์กัน ไม่รู้ว่าตอนคลอดลูกจะเป็นสัตว์อะไร แสนดีเดาไม่ออกจริงๆ