ตอนที่ 2 ไม่ได้ยินชื่อมานาน

 

พอออกจากมหาวิทยาลัยปลายฟ้าก็ไปส่งเข็มจิราและชลธิชาเก็บของใช้จำเป็นที่หอพักก่อนที่สามสาวจะมายังคอนโดมิเนียมของปลายฟ้า ซึ่งอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัยไม่มากเท่าไหร่

ทั้งสามคนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็สั่งอาหารขึ้นมาทานบนห้องเพราะไม่อยากจะออกไปไหนอีกเข็มจิราและชลธิชาอยากให้เวลากับปลายฟ้าอีกสักนิดเพราะรู้ว่าถ้าพวกเธอกลับไปแล้วหญิงสาวจะเหงามาก

เนื่องจากบิดามารดาของปลายฟ้าเป็นนักธุรกิจพวกเขาจึงไม่ได้อยู่กับปลายฟ้าแม้ว่าจะเป็นช่วงปิดเทอมก็ตามปลายฟ้าเองก็รู้เรื่องนี้ดี หญิงสาวจึงไม่ได้กลับไปบ้านเหมือนกับเพื่อนคนอื่นและเลือกที่จะอยู่คอนโดแห่งนี้ เพราะว่ามันใกล้แหล่งช้อปปิ้งและเดินทางไปมหาวิทยาลัยสะดวก การอยู่ในห้องเล็กจึงรู้สึกดีกว่าการอยู่บ้านหลังใหญ่

“ฟ้าเราคิดอะไรออก” จู่ๆ ชลธิชาก็พูดขึ้นมาระหว่างที่เพื่อนอีกสองคนกำลังดูภาพยนตร์เรื่องที่เพิ่งเข้าฉายบนแอปพิเคชันหนึ่งบนทีวีจอใหญ่

“คิดอะไรออกอีกเหรอเปรี้ยว อย่าคิดอะไรแผลงๆ เหมือนก้องนะฟ้าไม่เอาด้วยหรอก”

“ไม่ใช่แบบนั้น เปรี้ยวว่าปิดเทอมฟ้าไปอยู่กับเปรี้ยวที่บ้านดีไหมเปรี้ยวจะพาเที่ยวให้ทั้งนครสวรรค์เลย”

“น่าสนใจดีนะ” เข็มจิราก็เห็นด้วยเพราะไม่อยากให้เพื่อนเหงาอยู่ที่คอนโดคนเดียว

“เอาไว้ฟ้าเหงามากจนทนไม่ได้ฟ้าจะไปขออยู่ที่บ้านของเปรี้ยวแล้วกันนะ” ปลายฟ้าไม่รู้ว่าตนเองจะทนเหงาได้นานแค่ไหนแต่ที่ผ่านมาก็ไม่เคยไปนอนค้างบ้านเพื่อนคนไหนเลย

“ถ้าไม่อยากไปไกลก็ไปบ้านเข็มก็ได้นะ ถ้าเข็มกลับมาจากบ้านพี่กันต์แล้วเข็มจะไลน์มาบอก ฟ้าจะอยู่บ้านเข็มถึงเปิดเทอมเลยก็ได้”

“แต่เปรี้ยวว่าอยู่บ้านเข็มเดือนหนึ่งอยู่บ้านเปรี้ยวเดือนหนึ่งเดี๋ยวก็เปิดเทอมพอดี”

“ฟ้าคงไม่กล้ารบกวนขนาดนั้นหรอก ฟ้าว่าอาทิตย์หน้าจะไปเที่ยวทะเล ถ้าเปรี้ยวกับเข็มเปลี่ยนใจก็บอกนะ”

“ฟ้าชวนพวกเราไปเที่ยวทะเล ฟ้าอยากไปเที่ยวที่ไหนเหรอแล้วจะไปกับใคร”

“ฟ้าว่าจะไปเที่ยวภูเก็ตสักหน่อย ถ้าเพื่อนไม่ไปฟ้าก็คงไปคนเดียว”

“ฟ้าไปคนเดียวได้แน่นะ”

“ฟ้ามีทางเลือกที่ไหนล่ะ แต่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่าหรอกน่าฟ้าดูแลตัวเองได้” ปลายฟ้าไม่ใช่หญิงสาวบอบบางที่ทำอะไรไม่เป็นเพราะเธอฝึกให้อยู่คนเดียวมาตลอดตั้งแต่ชั้นมัธยมปลาย การไปเที่ยวในประเทศคนเดียวแบบนี้จึงเป็นเรื่องสบายสำหรับเธอมากขนาดเดินทางไปหาบิดามารดาไปที่ต่างประเทศหญิงสาวก็ทำมาแล้ว

“เปรี้ยวรู้ว่าฟ้าเก่งยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยนะ เมืองท่องเที่ยวแบบนั้นใช่ว่าจะมีแต่คนไทย”

“ไม่มีคนไทยก็ดีนะ ฟ้าจะได้สนุกอย่างเต็มที่เลย”

“สนุกอย่างเต็มที่หมายความว่ายังไงกันจ๊ะ ฟ้าหรือคิดจะแอบไปทำอะไรที่โน่นคนเดียว” เข็มจิราพูดด้วยความเป็นห่วงเพราะเห็นเรียบร้อยเป็นเด็กเรียนแบบนี้พอจะดื้อขึ้นมาก็ไม่มีใครเอาปลายฟ้าอยู่เหมือนกัน

“ฟ้าก็แค่จะใส่บีกินี่สวยๆ เดินเล่นชายหาดแค่นั้นเองไม่มีอะไรหรอก”

“แค่นั้นก็แล้วไปนึกว่านัดใครไปที่นั่น”

“ฟ้าจะนัดใครได้ล่ะแฟนเป็นตัวเป็นตนสักคนก็ยังไม่มี”

“พูดถึงเรื่องแฟนเข็มนึกอะไรขึ้นได้แต่ไม่รู้ว่าจะบอกฟ้าดีหรือเปล่า”

“บอกอะไร” ปลายฟ้าสนใจขึ้นมาทันที

“นั่นสิพูดมาแบบนี้เล่ามาเลยนะเข็ม อย่าให้เราสองคนต้องใช้ความรุนแรงเลย” ปลายฟ้าและชลธิชาล็อกแขนของเข็มจิราไว้คนละข้างและถ้าเข็มจิรายังไม่เล่าเรื่องพวกเธอสองคนก็จะใช้มาตรการขั้นเด็ดขาดนั่นคือจั๊กจี้เข็มจิราเพราะอีกฝ่ายนั้นบ้าจี้อยู่มาก

“ปล่อยเข็มก่อนแล้วเข็มจะเล่าให้”

“อย่ามาเจ้าเล่ห์นะเข็ม ตอนนี้ฟ้ากับเปรี้ยวอยู่ฝั่งเดียวกันถ้าเข็มคิดจะหนียังไงก็ไม่มีทางรอดแน่ๆ” ปลายฟ้าขู่เพื่อน

“เล่ามาดีๆ เลย อย่าให้ต้องเหนื่อยนะ” ชลธิชาขู่อีกคน

“สัญญาก่อนว่าฟังแล้วจะไม่โกรธไม่นอยด์”

“มันเรื่องอะไรกันเนี่ย เข็มพูดแบบนี้ฟ้าชักจะอยากรู้แล้ว”

“วันก่อนเข็มไปหาพี่กันต์ที่คณะ” เข็มจิราเริ่มเกริ่น

“แล้วยังไง ปกติเข็มก็ไปหาแฟนอยู่แล้วนี่” ปลายฟ้าคิดว่าเรื่องที่เข็มจิราไปหาแฟนมันไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับเธอเลย

“มันไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิ ครั้งนี้มีคนเข้ามาทักเข็มด้วย”

“แหมจะอวดว่าตัวเองมีเสน่ห์จนผู้ชายเข้าหาล่ะสิ” ชลธิชาแซวเพื่อนและหัวเราะขณะที่มือก็หยิบขนมเข้าปาก

“มันไม่ใช่แบบนั้นเปรี้ยวฟังเราก่อน หยุดกินก่อนสิ”

“ถ้าเปรี้ยวหยุดกินแล้วเรื่องที่เล่ามันไม่สำคัญนะ เปรี้ยวจะใช้ให้เข็มลงไปซื้อขนมมาเพิ่มให้พวกเราเลย”

“เข็มว่าเรื่องนี้ทั้งเปรี้ยวและฟ้าน่าจะสนใจอยู่นะ”

“เข็มเล่ามาเถอะน่า เราสองคนอยากรู้จริงๆ”

“ฟ้าสัญญาสิว่าเข็มเล่าแล้วฟ้าจะไม่โกรธ ไม่นอยด์และคิดมาก”

“สัญญา”

“เอานิ้วก้อยออกมาด้วย”เข็มจิราจะจับมือของปลายฟ้าขึ้นมาและเกี่ยวนิ้วก้อยของเพื่อนเพื่อทำสัญญา

“โอเคฟ้าสัญญาว่าจะไม่โกรธจะไม่นอยด์และไม่เครียด ตกลงจะเล่าแล้วใช่ไหมจ๊ะ เข็มจิราจ๋า...” ปลายฟ้าทำเสียงยืดและยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ทำให้เข็มจิราถอยหลังกรูดเพราะกลัวว่าเพื่อนจะจั๊กจี้เอว

“เอาละฟ้ากับเปรี้ยวนั่งอยู่ตรงนั้นแหละ ไม่ต้องเข้ามาใกล้เข็มเข็มถึงจะเล่าให้ฟัง”

“ลีลาจังนะ เข็มถ้าเรื่องไม่มันไม่สำคัญแล้วล่ะก็ เปรี้ยวกับฟ้าจัดการเข็มแน่ๆ”

“คนที่เข้ามาหาเข็มคือพี่แชมป์”

“พี่แชมป์เหรอ” ปลายฟ้าทวนซ้ำเธอไม่ได้ยินชื่อนี้มานานแล้วตั้งแต่เลิกกันเธอก็ไม่ได้ข่าวของเขาอีกเลยแต่ก็พอรู้ว่าเขาเรียนคณะเดียวกับแฟนของเข็มจิรา

“ใช่เขาเข้ามาถามว่าเราตอนนี้ฟ้าเป็นยังไงบ้าง”

“เขาจะอยากรู้เรื่องของฟ้าทำไปทำไมล่ะ”

“นั่นสิ เปรี้ยวว่ามันแปลนะ แล้วเข็มตอบเขาไปว่ายังไง”

“เข็มไม่ได้ตอบอะไรหรอกเพราะเข็มก็ไม่อยากจะคุยกับเขาเหมือนกัน”

เข็มจิราเป็นคนรักเพื่อนมากๆ และใครทำให้เพื่อนเธอเจ็บเข็มจิรากก็จะโกรธแค้นคนนั้นไปด้วย เผลอเ อาจจะโกรธมากกว่าปลายฟ้าก็เป็นได้