“สอบเสร็จแล้วไปเที่ยวทะเลกันไหม” ปลายฟ้านักศึกษาปี 2 คณะบริการธุรกิจชวนเพื่อนหลังจากออกมาจากห้องสอบกันครบทุกคนแล้ว
“ฉันอยากไปนะฟ้า แต่คุณแฟนไม่ว่าง” ก้องเกียรติเพื่อนชายคนเดียวในกลุ่มปฏิเสธเป็นคนแรก
“เราก็ไปเที่ยวกันเฉพาะเพื่อนสิๆ แฟนก็ส่วนแฟน”
“ไม่อะ ฉันอยากอยู่กับแฟนมากกว่า” ก้องเกียรติเป็นคนติดแฟนมาก แม้จะพักอยู่ด้วยกันตลอดก็ตาม
“แล้วเปรี้ยวกับเข็มล่ะว่าไง ไปเที่ยวด้วยกันนะ” ปลายฟ้าหันมาถามและหวังว่าคงจะมีสักคนที่ว่าง
เพราะบิดามารดามักเดินทางไปติดต่อธุรกิจที่ต่างประเทศ ปลายฟ้าเลยไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว
“เข็มก็อยากไปเที่ยวกับฟ้านะ แต่พี่กันต์บอกว่าจะพาเข็มไปเที่ยวบ้านที่ต่างจังหวัด” เข็มจิรายิ้มหวานเมื่อพูดถึงแฟนหนุ่มรุ่นพี่คณะวิศวะที่ครอบครัวของทั้งสองได้หมั้นหมายกันไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว
“แล้วเปรี้ยวล่ะ” ปลายฟ้ายังไม่ล่ะความพยายามที่จะชวนเพื่อนไปเที่ยว
“เปรี้ยวจะกลับบ้านไปหาพี่หมอ” เปรี้ยวหรือชลธิชามีแฟนเป็นหมอซึ่งทำงานประจำอยู่จังหวัดบ้านเกิดของเธอ หญิงสาวจึงอยากจะกลับบ้านมากกว่าไปเที่ยวกับเพื่อนเพราะปิดเทอมใหญ่หลายเดือนแบบนี้ก็อยากมีเวลาให้กันอย่างเต็มที่
“เฮ้อ ไม่มีใครว่างเที่ยวกับฟ้าเลยสินะ” ปลายฟ้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ ใบหน้าสวยหวานสลดลงเธอเหงาและอยากมีใครสักคนไปเที่ยวด้วย
“เราค่อยเที่ยวด้วยกันตอนปิดเทอมเล็กก็ได้นะฟ้า” เข็มจิราพูดเอาใจเพราะถ้าต้องเลือกระหว่างเพื่อนกับแฟนหญิงสาวก็ขอเลือกแฟนก่อนเพราะรู้ว่ายังไงเพื่อนก็ไม่มีทางเลิกคบเพระารู้จักกันมาตั้งแต่เรียนชั้นมัธยมต้น
“พอถึงปิดเทอมเล็กพวกเธอก็จะพูดว่าเอาไว้ปิดเทอมใหญ่ ฟ้าละเบื่อพวกมีแฟนจริงๆ เลย”
“ฟ้าก็รีบมีแฟนสิ มีหนุ่มๆ มาจีบตั้งเยอะ เปรี้ยวไม่เห็นว่าฟ้าจะสนใจใครเลย หรือว่าตอนนี้แอบคบใครอยู่”
“จะคบใครล่ะ ฟ้าไม่มีใครเลยไม่เชื่อไปค้างที่คนโดฟ้าสิ”
“ไม่ต้องเนียนเลยอยากชวนพวกเราไปนอนด้วยล่ะสิ”
“แล้วไปไหมล่ะ”
“ไปก็ได้นะ คืนนี้เราสามคนจะให้เวลาฟ้าเต็มที่เลย”
“สองคนย่ะ” ก้องเกียรติรีบพูดเพราะเย็นนี้เธอกับคนรักมีนัดไปฉลองสอบเสร็จด้วยกัน
“ว่าแล้วเชียว”
เพื่อนสามคนหัวเราะ เพราะรู้ว่าก้องเกียรติจะไม่ค่อยค้างที่ไหนนอกจากว่าแฟนหนุ่มจะไม่อยู่ซึ่งมันก็น้อยครั้งมาก
“ถามจริงฟ้าไม่อยากมีแฟนบ้างเหรอ” ชลธิชาถามปลายฟ้าซึ่งเธอเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ยังไม่มีแฟน
“ใครว่าฟ้าไม่อยากมีแฟน จริงๆ ฟ้าก็อยากมีนะ”
“แล้วทำเวลามีคนมาจีบถึงไม่สนใจใครเลยล่ะ”
“ก็ฟ้ากลัวว่ามันจะทำให้เสียการเรียน”
“เสียการเรียนที่ไหนพวกเราก็ยังสอบผ่านกันทุกวิชา” ชลธิชาแย้งขึ้นมา
“แหมเปรี้ยวก็พูดไปได้ อย่างพวกเรามันแค่สอบผ่านแต่ยังแต่ยายฟ้า นางตั้งใจไว้ว่าจะเอาเกียรตินิยมอันดับหนึ่งก็ต้องขยันมากกว่าพวกเรา” ก้องเกียรติที่รู้เรื่องนี้ดีกว่าใครก็พูดขึ้น
“แต่เราควรใช้ชีวิตวัยรุ่นให้คุ้มนะฟ้า”
“เปรี้ยวเห็นด้วยกับเข็มนะ ดูอย่างพวกเราสิวันหยุดก็ได้ไปเที่ยวกับแฟน แต่ฟ้าต้องกลับไปเหงาอยู่ที่คอนโดคนเดียว อีกอยากมีแฟนก็มีกำลังใจเรียนด้วยนะ”
“เข็มว่าฟ้าต้องลองมีแฟนดู เราว่ามันไม่ถึงกับต้องเสียการเรียนหรอกนะ อีกอย่างนอกจะมีแฟนมันจะไม่เหงาแล้วมันก็มีความสุขดีด้วยนะ” เข็มจิราพูดแล้วอมยิ้ม
“เราไม่อยากพลาดเหมือนเดิมแล้ว”
“นี่ยังลืมเรื่องนั้นใช่ไหม”
“ใครจะลืมได้ แต่ฟ้าไม่ได้เสียใจแล้วนะ เพียงแต่ใช้มันเป็นบทเรียนว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว”
“แบบนี้คงต้องรอเรียนจบใช่ไหมถึงจะยอมมีแฟน”
“ก็ประมาณนั้นแหละเปรี้ยว”
“อีกตั้งสองปีเลยนะ” เข็มจิราไม่รู้จะเห็นใจเพื่อนที่ไม่มีแฟนหรือภูมิใจในตัวเพื่อนที่ตั้งใจเรียนจนไม่สนใจเรื่องอื่น
“เรามีทางออกนะ” ก้องเกียรติขยับเข้าใกล้แล้วกระซิบ
“ทางออกอะไร” ปลายฟ้าถามด้วยความสนใจ
“บาร์โฮสต์ไงล่ะ เดี๋ยวนี้เขาเปิดให้เกลื่อนเมืองเลย”
“จะบ้าเหรอ ใครจะกล้าไปเที่ยวแบบนั้น” ปลายฟ้าส่ายหน้า
“นั้นสิ ก้องก็แนะนำแปลกที่เที่ยวแบบนั้นเขาไว้คลายเหงาเวลาไม่มีคนคุยแต่ยายฟ้าน่ะเหงาตลอดเวลา”
“พูดเหมือนเคยไปนะเปรี้ยว”
“จะบ้าเหรอใครจะไปกันล่ะ เปรี้ยวก็แค่ได้ยินมา ขืนเข้าไปเที่ยวแบบนั้นพี่หมอได้โกรธเอาสิ”
“อย่าคิดจะทำตามก้องเชียวนะฟ้า พลาดขึ้นมามันจะไม่ใช่แค่เพื่อนคุย” เข็มจิราเตือนเพื่อนเพราะรู้ว่าปลายฟ้าจะทำตามที่ก้องเกียรติแนะนำ
“ฟ้าไม่ทำแบบนั้นหรอกน่า”
“ไม่อยากลองวันไนท์สแตนด์กับเขาบ้างเหรอ”
“ไม่ล่ะ เดี๋ยวมันจะไม่จบแค่คืนเดียวเหมือนคนแถวนี้น่ะสิ”
ปลายฟ้าพูดแล้วก็หันมาทางเข็มจิราที่ไปมีวันไนท์สแตนด์กับรุ่นพี่แล้วเขาเกิดติดใจและตามจีบจนในที่สุดครอบครัวทั้งสองก็ให้หมั้นกันไว้ก่อนและมีแพลนจะแต่งงานเมื่อหญิงสาวเรียนจบ
“ก็พี่กันต์หล่อขนาดนั้นใครจะยอมให้เป็นแค่วันไนท์ฯ ล่ะ” เมื่อพูดถึงคนรักเข็มจิราก็ยิ้มตาเป็นประกาย
“ถามจริงนะ เรื่องบนเตียงมันมีความสุขขนาดนั้นเลยเหรอ”
“แน่นอนสิ ยิ่งได้นอนกับคนที่เรารักนะ สุขสุดๆ เลยล่ะ พูดแล้วก็คิดถึงพี่หมอจัง”
“น้อยๆ หน่อยเปรี้ยวเห็นใจคนยังโสดบ้าง” ปลายฟ้าต่อว่าอย่างไม่จริงจัง
พอออกจากมหาวิทยาลัยปลายฟ้าก็ไปส่งเข็มจิราและชลธิชาเก็บของใช้จำเป็นที่หอพักก่อนที่สามสาวจะมายังคอนโดมิเนียมของปลายฟ้า ซึ่งอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัยไม่มากเท่าไหร่ทั้งสามคนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็สั่งอาหารขึ้นมาทานบนห้องเพราะไม่อยากจะออกไปไหนอีกเข็มจิราและชลธิชาอยากให้เวลากับปลายฟ้าอีกสักนิดเพราะรู้ว่าถ้าพวกเธอกลับไปแล้วหญิงสาวจะเหงามากเนื่องจากบิดามารดาของปลายฟ้าเป็นนักธุรกิจพวกเขาจึงไม่ได้อยู่กับปลายฟ้าแม้ว่าจะเป็นช่วงปิดเทอมก็ตามปลายฟ้าเองก็รู้เรื่องนี้ดี หญิงสาวจึงไม่ได้กลับไปบ้านเหมือนกับเพื่อนคนอื่นและเลือกที่จะอยู่คอนโดแห่งนี้ เพราะว่ามันใกล้แหล่งช้อปปิ้งและเดินทางไปมหาวิทยาลัยสะดวก การอยู่ในห้องเล็กจึงรู้สึกดีกว่าการอยู่บ้านหลังใหญ่“ฟ้าเราคิดอะไรออก” จู่ๆ ชลธิชาก็พูดขึ้นมาระหว่างที่เพื่อนอีกสองคนกำลังดูภาพยนตร์เรื่องที่เพิ่งเข้าฉายบนแอปพิเคชันหนึ่งบนทีวีจอใหญ่“คิดอะไรออกอีกเหรอเปรี้ยว อย่าคิดอะไรแผลงๆ เหมือนก้องนะฟ้าไม่เอาด้วยหรอก”“ไม่ใช่แบบนั้น เปรี้ยวว่าปิดเทอมฟ้าไปอยู่กับเปรี้ยวที่บ้านดีไหมเปรี้ยวจะพาเที่ยวให้ทั้งนครสวรรค์เลย”“น่าสนใจดีนะ” เข็มจิราก็เห็นด้วยเพราะไม่อยากให้เ
“ฟ้าไม่เป็นอะไรนะ” เมื่อพูดออกไปแล้วเข็มจิราก็เป็นห่วงความรู้สึกของปลายฟ้าแต่จะไม่เล่าก็อดไม่ได้“ไม่เป็นไรหรอกฟ้าสบายดีแล้ว เข็มกับเปรี้ยวก็เห็นนี่ว่าที่ผ่านมาฟ้าไม่เคยคิดถึงเขาอีกเลย”“แต่ฟ้าก็ไม่ยอมมีแฟนสักที เข็มก็กลัวว่าเพราะฟ้ายังรักพี่แชมป์อยู่ถึงไม่ยอมเปิดใจรับผู้ชายคนอื่นเข้ามา”“ฟ้าก็ไม่เคยลืมเขาหรอกนะ” ปลายฟ้าไม่อยากจะโกหกเพื่อนจึงพูดออกไปแบบนั้น“อะไรนะฟ้า อย่าบอกนะยังรักผู้ชายคนนั้นอยู่” ชลธิชาตกใจมากที่ได้ยินปลายฟ้าบอกว่ายังไม่ลืมคนรักเก่า“ไม่ใช่จะเปรี้ยว ที่ฟ้าบอกว่าฟ้าว่าฟ้าไม่เคยลืมเขาเลยเพราะเขาเป็นบทเรียนที่สำคัญของฟ้าไงล่ะ”“เฮ้อ...โล่งใจไปทีนึกว่ายังรักผู้ชายคนนั้นอยู่ เปรี้ยวเกลียดนักเชียวผู้ชายที่เห็นแก่ตัวแบบนั้น” เมื่อนึกถึงเรื่องในอดีตชลธิชาก็โมโหขึ้นมา“แต่ฟ้าว่าเราจะโทษพี่แชมป์คนเดียวก็ไม่ถูกหรอก เป็นที่ฟ้าเองไม่รู้จักแบ่งเวลาดีๆ” ปลายฟ้าไม่อยากจะโทษว่าเป็นความผิดของเขาทั้งหมด“แต่ถ้าเขาเข้าใจฟ้าสักนิดไม่เอาเวลาฟ้าไปแบบนั้นฟ้า ก็คงได้เรียนคณะที่ตัวเองชอบในมหาวิทยาลัยชื่อดังอันดับต้นๆ ของเมืองไทย”“เข็มก็เห็นด้วยกับเปรี้ยวนะ”“เขาอาจจะมีส่วนก็จริง แต่ฟ้าว่า
ปิดเทอมมาได้หนึ่งสัปดาห์แล้วปลายฟ้าค่อนข้างเหงาแต่ยังโชคดีที่วันนี้บิดามารดากลับจากการทำงานต่างประเทศหญิงสาวเลยไปหาท่านทั้งสองที่บ้าน“สวัสดีค่ะแม่ สวัสดีค่ะพ่อ”“เป็นไงมั่งล่ะลูกสาวของพ่อ ปิดเทอมแล้วอยากไปเที่ยวที่ไหนไหม”“หนูอยากไปเที่ยวทะเลค่ะ แม่กับพ่อไปกับหนูไหม”“แม่ก็อยากไปนะลูก แต่งานของแม่ก็รัดตัวเหลือเกินนี่แม่กับพ่อก็กลับมาพักที่เมืองไทยอีกสามวันเราก็จะต้องไปสิงคโปร์กันอีกแล้ว”“แม่กับพ่อคงเหนื่อยมากๆ เอาไว้หนูจะรีบเรียนจบแล้วมาช่วยแม่ทำงานนะคะ”“เรียนจบแล้วแม่อยากให้หนูต่อปริญญาโท”“แต่หนูอยากช่วยงานแม่กับพ่อนี่คะ หนูอยากทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย เรียนที่เมืองไทยก็ได้ค่ะ หนูจะได้เข้าไปช่วยงานที่บริษัทนะคะ”“พ่อสอนงานหนูให้เก่งเลยแล้วต่อไปหนูจะเป็น CEO สาวที่สวยที่สุด”“ขอเป็นแค่ CEO สาวได้ไหมคะ หนูไม่อยากแย่งตำแหน่งสวยที่สุดไปจากแม่”“แต่หนูฟ้าของพ่อก็สวยจริงนะ สวยเหมือนแม่เลยไม่มีผิดเลย นี่อายุเยอะแล้วยังสวยเหมือนสาวๆ ทำให้พ่อตกหลุมรักได้ทุกวัน”“คุณก็พูดอะไรแบบนั้นต่อหน้าลูกนะคะ” เพ็ญนภาเอามือตีไปที่แขนของสามีเบาๆ“ก็มันจริงนี่คุณสวยสำหรับผมที่สุดเลยนะ” เฮนรี่ชมภรรยาสาวที่ย
เวลาสามวันที่บิดามารดาอยู่ที่บ้านผ่านไปอย่างรวดเร็ววันนี้เฮนรี่และเพ็ญนภามารดาของปลายฟ้าก็ต้องเดินทางไปทำงานอีกแล้ว“แม่จะกลับมาเมื่อไหร่คะ”“น่าจะอีกสองอาทิตย์จ้ะลูก ถ้าหนูเหงาจะบินตามแม่ไปก็ได้นะลูก”“แม่คะ ช่วงที่กับพ่อไม่อยู่หนูขอไปเที่ยวภูเก็ตได้ไหมคะ”“กับใครละใช่เพื่อนที่มหาวิทยาลัยหรือเปล่า”“ไปคนเดียวค่ะแม่”“ไปคนเดียวเหรอลูก แม่ว่าให้พี่ฝนไปด้วยดีไหม” คุณเพ็ญนภาหมายถึงเด็กรับใช้ที่อายุมากว่าปลายฟ้าแค่ไม่กี่ปี“ไม่เป็นไรค่ะแม่ ไปเที่ยวคนเดียวหนูว่ามันน่าจะสะดวกกว่า”“แล้วฟ้าได้ที่พักหรือยัง”“ได้แล้วค่ะ “ ปลายฟ้าบอกชื่อโรงแรมแห่งหนึ่งที่อยู่บนชายหาดป่าตองให้กับมารดา“แม่นึกว่าฟ้าจะพักที่โรงแรมของเพื่อนพ่อ”“ไม่ดีกว่าค่ะแม่หนูเกรงใจ เอาไว้เราไปเที่ยวเป็นครอบครัวค่อยไปพักที่นั่นก็ได้ค่ะ”“หนูไปคนเดียวแม่ก็อยากให้หนูพักที่เดิม ไปพักที่อื่นแบบนี้แม่ห่วงแย่”คุณเพ็ญนภาเป็นห่วงลูกสาวคนเดียวถึงแม้ปลายฟ้าจะเก่งเดินทางคนเดียวมาตลอดแต่เธอก็เป็นผู้หญิงและยังสวยมากๆ อีกด้วย“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะแม่ แม่ก็รู้ว่าหนูดูแลตัวเองได้”“นั่นสินะ แม่ทิ้งให้ฟ้าดูแลตัวเองมาตั้งหลายปีแม่ขอโทษนะฟ้าที่มีเ
“ขอเหมือนเดิมอีกหนึ่งแก้วค่ะ” ปลายฟ้าสั่งเครื่องดื่มแก้วที่สามกับบาร์เทนเดอร์“คุณมาเที่ยวที่นี่บ่อยเหรอ” ผู้ชายที่นั่งข้างๆ เริ่มต้นบทสนทนาเมื่อเห็นว่าหญิงสาวสั่งเครื่องเหมือนกับมาที่นี่เป็นประจำปลายฟ้าหันไปมองด้วยความแปลกใจเพราะใบหน้าของเขามองยังไงก็ไม่ใช่คนไทยแต่กลับพูดภาษาไทยชัดแจ๋ว“ไม่หรอกค่ะ คุณล่ะคะ” หญิงสาวถามกลับ ตอนนี้เธอกำลังอยากมีเพื่อนคุยอยู่พอดี“ผมก็เพิ่งมาเที่ยวที่นี่ครั้งแรก ผมว่าบรรยากาศที่นี่ดีเหมือนกันนะ คนไม่เยอะเท่าไหร่”“ก็ประมาณนั้นค่ะ” ปลายฟ้าไม่อยากให้เขารู้ว่าจริงๆ แล้วตนเองเพิ่งเคยมาเที่ยวที่นี่เป็นครั้งแรก“คุณเป็นคนพื้นที่หรือเป็นนักท่องเที่ยวครับ” อีกฝ่ายยังคงถามต่อ คืนนี้แดเนียลรู้สึกเหงาและต้องการใครสักคนมาคุยด้วย เขาเดินทางมาเที่ยวภูเก็ตได้สองวันแล้วเมื่อคืนก่อนก็ไปเที่ยวผับแห่งหนึ่งแต่ไม่ค่อยถูกใจเท่าไหร่คืนนี้เขาเลยเปลี่ยนมาเที่ยวที่นี่และก็ไม่คิดว่าจะเจอผู้หญิงมานั่งดื่มคนเดียวแบบนี้“ฉันมาเที่ยวค่ะ คุณล่ะคะ”“ผมมาเที่ยวครับ คิดว่าจะเที่ยวที่นี่ซักอาทิตย์แล้วถึงแล้วค่อยกลับคุณล่ะจะอยู่เที่ยวที่นี่นานไหม”“ก็น่าจะเที่ยวจนกว่าจะหายเบื่อแล้วค่ะ” ปลา
“หนูยังไม่มีแฟนหรอกค่ะ แล้วก็ไม่คิดจะมีด้วย”“ทำไมล่ะ พี่ว่าฟ้าก็สวยนะ ไม่น่าจะยังโสด” เขาชมออกมาจากใจจริงเพราะเธอคนนี้สวยและดูมีเสน่ห์มากๆ“เราเพิ่งรู้จักกันเอง หนูคงบอกพี่ไม่ได้ทุกเรื่อง”“แต่พี่ว่าเพราะเราเพิ่งรู้จักกันหนูน่าจะบอกพี่ได้ทุกเรื่อง”“หมายความว่ายังไงคะ”“ก็เพราะเราสองคนมาเที่ยวไงล่ะ ต่างคนต่างก็มาจากคนละที่พอเที่ยวเสร็จต่างก็แยกย้ายกันไป การเล่าเรื่องของกันและกันให้อีกฝ่ายฟังมันก็เป็นการระบายออกอย่างหนึ่งและมั่นใจได้ไงว่าเขาจะไม่เอาเรื่องของเราไปพูดต่อที่ไหนเพราะคงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว”“พี่พูดเหมือนอยากเล่าอะไรให้หนูฟังเลยนะคะ”“อยากฟังเรื่องของพี่ไหมล่ะ มันเป็นตลกร้ายในชีวิตพี่นะ”“ถ้าพี่คิดว่าเล่าให้หนูฟังแล้วมันโอเค หนูฟังก็ได้เพราะยังไงคืนนี้หนูก็ไม่มีที่ไปอยู่แล้ว”แดเนียลเล่าเรื่องราวความรักของตนเองตั้งแต่เริ่มต้นจีบวรัญญาในตอนที่หญิงสาวไปเรียนต่อที่อเมริกา และพอหญิงสาวเรียนจบกลับมาที่เมืองไทยเขาก็ตามเธอกลับมาด้วยเขามาสมัครเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือและทำธุรกิจโรงเรียนสอนภาษาร่วมกับเธอและเพื่อนอีกหนึ่งคน เขาเล่าอย่างไม่มีปิดบังขณะที่เล่าน้ำ
ห้องอาหารของโรงแรมที่นี่ปิดในเวลา 10.30 น. ปลายฟ้าจึงไม่ได้รีบร้อนเท่าไหร่เพราะวันนี้เธอมีเวลาว่างตลอดทั้งวัน โปรแกรมเที่ยวก็ไม่มีอะไรมาก หญิงสาวคิดว่าจะเช่าจักรยานยนต์ซักคันและขี่เที่ยวบริเวณตัวเมือง ส่วนตอนเย็นก็คิดว่าจะไปดูพระอาทิตย์ตกดินที่แหลมพรหมเทพเธอลงมาที่ห้องอาหารในเวลา 9 โมงกว่า เมื่อตักอาหารเช้าแล้วก็เดินไปหาที่นั่งยังทานเงียบๆ ยังทานอาหารที่ตักมาได้ไม่ถึงครึ่งก็รู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังยืนอยู่ด้านหน้าโต๊ะนั่งอยู่“พี่ขอนั่งด้วยคนได้ไหม”ปลายฟ้าเงยหน้าขึ้นแล้วก็ยิ้มเมื่อเห็นว่าผู้ชายคนนี้คือพี่แดน คนที่เธอนั่งคุยกับเขาอยู่หลายชั่วโมง“ได้ค่ะ พี่เพิ่งมาเหมือนกันเหรอคะ”“ครับ เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่”“ฟ้าล่ะ หลับสบายดีไหม”“ฟ้าหลับเป็นตายเลยค่ะ สงสัยจะดื่มไปเยอะ”“แล้วเช้านี้เป็นไงบ้างล่ะ ปวดหัวไหม”“ไม่ค่ะ เช้านี้ก็ปกติดีว่า แต่พี่แดนล่ะคะแฮงค์หรือเปล่า”“ไม่หรอกน่าเบียร์แค่นั้นทำอะไรพี่ไม่ได้หรอก วันนี้แพลนไปเที่ยวที่ไหนบ้างล่ะฟ้า” แดเนียลถามขณะตักอาหารเข้าปากอย่างไม่รีบร้อน“ว่าจะเช่ามอเตอร์ไซค์แล้วก็ขี่เที่ยวรอบๆ เมืองค่ะ”“ฟังดูน่าสนใจดีนะ”“แล้วพี่แดนล่ะคะ มีแพล
แดเนียลเช่าจักรยานยนต์คันโตจากนั้นก็พาปลายฟ้าไปทานอาหารตามรีวิวที่เขากับเธอช่วยกันอ่าน ก่อนจะไปนั่งคาเฟ่จิบกาแฟกันในตอนบ่าย พอถึงเวลาเย็นก็พากันไปดูพระอาทิตย์ตกดินที่แหลมพรหมเทพชายหนุ่มรู้สึกผ่อนคลายมากแม้จะเพิ่งรู้จักกับปลายฟ้าแต่การได้เที่ยวด้วยกันแบบนี้มันก็ทำให้ทั้งสองสนิทสนมกันเร็วขึ้น ปลายฟ้าเป็นเด็กสาวที่ร่าเริงสดใสมองโลกในแง่ดีทำให้เขาเองรู้สึกสบายใจแต่ก็ไม่คิดจะจีบผู้หญิงคนนี้เพราะยังเข็ดกับเรื่องความรักอยู่มากวันรุ่งขึ้นทั้งสองก็ไปเที่ยวในตัวเมืองและทานกาแฟตามคาเฟ่ต่างๆ อีกพอตกเย็นก็กลับมาโรงแรมและนัดกันออกมานั่งดื่มที่ผับแห่งเดิมที่ทั้งสองเจอกันในคืนแรกพออีกวันก็พากันดำน้ำ ตลอดทั้งวันเขาได้ยินแต่เสียงหัวเราะสดใสของปลายฟ้ามันทำให้ชายหนุ่มลืมเรื่องของคนรักไปทีละนิดเขารู้สึกขอบคุณหญิงสาวมากที่มากเป็นความสดใสในวันที่เศร้าหมองของเขาคืนนี้ชายหนุ่มเลยนัดเธอมาอย่างร้านอาหารหรูของโรงแรมเพื่อเลี้ยงหญิงสาวเพื่อเป็นการตอบแทนที่ทำให้ชีวิตในแต่ละวันคงเขามีความสุข“พี่แดนไม่เห็นต้องพาหนูมาเลี้ยงร้านหรูแบบนี้เลย หนูเกรงใจจังค่ะ” ปลายฟ้าคิดว่าเขานัดมาทานอาหารที่ร้านอาหารธรรมดาทั่วไป แต
“ขยับออกไปหน่อยได้ไหม นั่งใกล้แบบนี้มันไม่ดีเลย เดี๋ยวคนอื่นก็เข้าใจผิดว่าพี่กำลังจะทำอะไรหนูนะคะ”“ใครเขาจะเข้าใจผิดกันล่ะ ผู้หญิงกับผู้ชายที่มาเที่ยวแบบนี้เขาไม่สนใจหรอกนะฟ้าว่าจะทำอะไรกันบ้าง”“พี่แดนคงไม่คิดจะทำอะไรกับหนูใช่ไหม พี่ก็รู้ว่าหนูยังเด็ก”“เด็กที่ไหน 20 ปีบรรลุนิติภาวะแล้วนะ” เขาพูดแล้วหัวเราะร่วน“พี่แดนขยับออกไปก่อนเถอะ หนูว่ามันไม่ดีเลยที่เรานั่งใกล้กันแบบนี้”“กลัวพี่เหรอ”“ไม่ได้กลัวหรอกค่ะ หนูแค่ไม่ชอบให้ใครอยู่ใกล้ ๆ”“เขาเรียกว่ากลัว”“หนูไม่ได้กลัวพี่” หญิงสาวพยายามเถียง“งั้นก็บอกพี่มาซิว่าทำไมถึงไม่อยากเที่ยวกับพี่ต่อ”“ถ้าหนูบอกความจริงพี่เหยียบไว้ตรงนี้เลยนะ”“สัญญาเลยจะเหยียบไว้”“คือจริงๆ การมาเที่ยวครั้งนี้หนูตั้งใจจะทำอะไรบางอย่าง มันอาจจะฟังดูไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่”“ไหนลองบอกมาสิว่าอยากจะทำอะไรเผื่อพี่จะอยากทำด้วย”“พี่แดนอย่าทำอย่าอยากทำแบบหนูเลยค่ะ”“ฟ้ายิ่งพูดพี่ก็ยิ่งอยากรู้บอกพี่มาดีๆ ถ้าไม่บอกพี่จะจูบตรงนี้จริงๆ ด้วย”“หนูว่าพี่คงไม่ทำอะไรหนูหรอกมั้ง”“ก็ถ้ายังยึกยักไม่ยอมบอกมันก็ไม่แน่นะฟ้า”“บอกก็ได้ห้ามหัวเราะเยาะนะคะ”“โอเค พี่จะไม
แดเนียลเช่าจักรยานยนต์คันโตจากนั้นก็พาปลายฟ้าไปทานอาหารตามรีวิวที่เขากับเธอช่วยกันอ่าน ก่อนจะไปนั่งคาเฟ่จิบกาแฟกันในตอนบ่าย พอถึงเวลาเย็นก็พากันไปดูพระอาทิตย์ตกดินที่แหลมพรหมเทพชายหนุ่มรู้สึกผ่อนคลายมากแม้จะเพิ่งรู้จักกับปลายฟ้าแต่การได้เที่ยวด้วยกันแบบนี้มันก็ทำให้ทั้งสองสนิทสนมกันเร็วขึ้น ปลายฟ้าเป็นเด็กสาวที่ร่าเริงสดใสมองโลกในแง่ดีทำให้เขาเองรู้สึกสบายใจแต่ก็ไม่คิดจะจีบผู้หญิงคนนี้เพราะยังเข็ดกับเรื่องความรักอยู่มากวันรุ่งขึ้นทั้งสองก็ไปเที่ยวในตัวเมืองและทานกาแฟตามคาเฟ่ต่างๆ อีกพอตกเย็นก็กลับมาโรงแรมและนัดกันออกมานั่งดื่มที่ผับแห่งเดิมที่ทั้งสองเจอกันในคืนแรกพออีกวันก็พากันดำน้ำ ตลอดทั้งวันเขาได้ยินแต่เสียงหัวเราะสดใสของปลายฟ้ามันทำให้ชายหนุ่มลืมเรื่องของคนรักไปทีละนิดเขารู้สึกขอบคุณหญิงสาวมากที่มากเป็นความสดใสในวันที่เศร้าหมองของเขาคืนนี้ชายหนุ่มเลยนัดเธอมาอย่างร้านอาหารหรูของโรงแรมเพื่อเลี้ยงหญิงสาวเพื่อเป็นการตอบแทนที่ทำให้ชีวิตในแต่ละวันคงเขามีความสุข“พี่แดนไม่เห็นต้องพาหนูมาเลี้ยงร้านหรูแบบนี้เลย หนูเกรงใจจังค่ะ” ปลายฟ้าคิดว่าเขานัดมาทานอาหารที่ร้านอาหารธรรมดาทั่วไป แต
ห้องอาหารของโรงแรมที่นี่ปิดในเวลา 10.30 น. ปลายฟ้าจึงไม่ได้รีบร้อนเท่าไหร่เพราะวันนี้เธอมีเวลาว่างตลอดทั้งวัน โปรแกรมเที่ยวก็ไม่มีอะไรมาก หญิงสาวคิดว่าจะเช่าจักรยานยนต์ซักคันและขี่เที่ยวบริเวณตัวเมือง ส่วนตอนเย็นก็คิดว่าจะไปดูพระอาทิตย์ตกดินที่แหลมพรหมเทพเธอลงมาที่ห้องอาหารในเวลา 9 โมงกว่า เมื่อตักอาหารเช้าแล้วก็เดินไปหาที่นั่งยังทานเงียบๆ ยังทานอาหารที่ตักมาได้ไม่ถึงครึ่งก็รู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังยืนอยู่ด้านหน้าโต๊ะนั่งอยู่“พี่ขอนั่งด้วยคนได้ไหม”ปลายฟ้าเงยหน้าขึ้นแล้วก็ยิ้มเมื่อเห็นว่าผู้ชายคนนี้คือพี่แดน คนที่เธอนั่งคุยกับเขาอยู่หลายชั่วโมง“ได้ค่ะ พี่เพิ่งมาเหมือนกันเหรอคะ”“ครับ เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่”“ฟ้าล่ะ หลับสบายดีไหม”“ฟ้าหลับเป็นตายเลยค่ะ สงสัยจะดื่มไปเยอะ”“แล้วเช้านี้เป็นไงบ้างล่ะ ปวดหัวไหม”“ไม่ค่ะ เช้านี้ก็ปกติดีว่า แต่พี่แดนล่ะคะแฮงค์หรือเปล่า”“ไม่หรอกน่าเบียร์แค่นั้นทำอะไรพี่ไม่ได้หรอก วันนี้แพลนไปเที่ยวที่ไหนบ้างล่ะฟ้า” แดเนียลถามขณะตักอาหารเข้าปากอย่างไม่รีบร้อน“ว่าจะเช่ามอเตอร์ไซค์แล้วก็ขี่เที่ยวรอบๆ เมืองค่ะ”“ฟังดูน่าสนใจดีนะ”“แล้วพี่แดนล่ะคะ มีแพล
“หนูยังไม่มีแฟนหรอกค่ะ แล้วก็ไม่คิดจะมีด้วย”“ทำไมล่ะ พี่ว่าฟ้าก็สวยนะ ไม่น่าจะยังโสด” เขาชมออกมาจากใจจริงเพราะเธอคนนี้สวยและดูมีเสน่ห์มากๆ“เราเพิ่งรู้จักกันเอง หนูคงบอกพี่ไม่ได้ทุกเรื่อง”“แต่พี่ว่าเพราะเราเพิ่งรู้จักกันหนูน่าจะบอกพี่ได้ทุกเรื่อง”“หมายความว่ายังไงคะ”“ก็เพราะเราสองคนมาเที่ยวไงล่ะ ต่างคนต่างก็มาจากคนละที่พอเที่ยวเสร็จต่างก็แยกย้ายกันไป การเล่าเรื่องของกันและกันให้อีกฝ่ายฟังมันก็เป็นการระบายออกอย่างหนึ่งและมั่นใจได้ไงว่าเขาจะไม่เอาเรื่องของเราไปพูดต่อที่ไหนเพราะคงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว”“พี่พูดเหมือนอยากเล่าอะไรให้หนูฟังเลยนะคะ”“อยากฟังเรื่องของพี่ไหมล่ะ มันเป็นตลกร้ายในชีวิตพี่นะ”“ถ้าพี่คิดว่าเล่าให้หนูฟังแล้วมันโอเค หนูฟังก็ได้เพราะยังไงคืนนี้หนูก็ไม่มีที่ไปอยู่แล้ว”แดเนียลเล่าเรื่องราวความรักของตนเองตั้งแต่เริ่มต้นจีบวรัญญาในตอนที่หญิงสาวไปเรียนต่อที่อเมริกา และพอหญิงสาวเรียนจบกลับมาที่เมืองไทยเขาก็ตามเธอกลับมาด้วยเขามาสมัครเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือและทำธุรกิจโรงเรียนสอนภาษาร่วมกับเธอและเพื่อนอีกหนึ่งคน เขาเล่าอย่างไม่มีปิดบังขณะที่เล่าน้ำ
“ขอเหมือนเดิมอีกหนึ่งแก้วค่ะ” ปลายฟ้าสั่งเครื่องดื่มแก้วที่สามกับบาร์เทนเดอร์“คุณมาเที่ยวที่นี่บ่อยเหรอ” ผู้ชายที่นั่งข้างๆ เริ่มต้นบทสนทนาเมื่อเห็นว่าหญิงสาวสั่งเครื่องเหมือนกับมาที่นี่เป็นประจำปลายฟ้าหันไปมองด้วยความแปลกใจเพราะใบหน้าของเขามองยังไงก็ไม่ใช่คนไทยแต่กลับพูดภาษาไทยชัดแจ๋ว“ไม่หรอกค่ะ คุณล่ะคะ” หญิงสาวถามกลับ ตอนนี้เธอกำลังอยากมีเพื่อนคุยอยู่พอดี“ผมก็เพิ่งมาเที่ยวที่นี่ครั้งแรก ผมว่าบรรยากาศที่นี่ดีเหมือนกันนะ คนไม่เยอะเท่าไหร่”“ก็ประมาณนั้นค่ะ” ปลายฟ้าไม่อยากให้เขารู้ว่าจริงๆ แล้วตนเองเพิ่งเคยมาเที่ยวที่นี่เป็นครั้งแรก“คุณเป็นคนพื้นที่หรือเป็นนักท่องเที่ยวครับ” อีกฝ่ายยังคงถามต่อ คืนนี้แดเนียลรู้สึกเหงาและต้องการใครสักคนมาคุยด้วย เขาเดินทางมาเที่ยวภูเก็ตได้สองวันแล้วเมื่อคืนก่อนก็ไปเที่ยวผับแห่งหนึ่งแต่ไม่ค่อยถูกใจเท่าไหร่คืนนี้เขาเลยเปลี่ยนมาเที่ยวที่นี่และก็ไม่คิดว่าจะเจอผู้หญิงมานั่งดื่มคนเดียวแบบนี้“ฉันมาเที่ยวค่ะ คุณล่ะคะ”“ผมมาเที่ยวครับ คิดว่าจะเที่ยวที่นี่ซักอาทิตย์แล้วถึงแล้วค่อยกลับคุณล่ะจะอยู่เที่ยวที่นี่นานไหม”“ก็น่าจะเที่ยวจนกว่าจะหายเบื่อแล้วค่ะ” ปลา
เวลาสามวันที่บิดามารดาอยู่ที่บ้านผ่านไปอย่างรวดเร็ววันนี้เฮนรี่และเพ็ญนภามารดาของปลายฟ้าก็ต้องเดินทางไปทำงานอีกแล้ว“แม่จะกลับมาเมื่อไหร่คะ”“น่าจะอีกสองอาทิตย์จ้ะลูก ถ้าหนูเหงาจะบินตามแม่ไปก็ได้นะลูก”“แม่คะ ช่วงที่กับพ่อไม่อยู่หนูขอไปเที่ยวภูเก็ตได้ไหมคะ”“กับใครละใช่เพื่อนที่มหาวิทยาลัยหรือเปล่า”“ไปคนเดียวค่ะแม่”“ไปคนเดียวเหรอลูก แม่ว่าให้พี่ฝนไปด้วยดีไหม” คุณเพ็ญนภาหมายถึงเด็กรับใช้ที่อายุมากว่าปลายฟ้าแค่ไม่กี่ปี“ไม่เป็นไรค่ะแม่ ไปเที่ยวคนเดียวหนูว่ามันน่าจะสะดวกกว่า”“แล้วฟ้าได้ที่พักหรือยัง”“ได้แล้วค่ะ “ ปลายฟ้าบอกชื่อโรงแรมแห่งหนึ่งที่อยู่บนชายหาดป่าตองให้กับมารดา“แม่นึกว่าฟ้าจะพักที่โรงแรมของเพื่อนพ่อ”“ไม่ดีกว่าค่ะแม่หนูเกรงใจ เอาไว้เราไปเที่ยวเป็นครอบครัวค่อยไปพักที่นั่นก็ได้ค่ะ”“หนูไปคนเดียวแม่ก็อยากให้หนูพักที่เดิม ไปพักที่อื่นแบบนี้แม่ห่วงแย่”คุณเพ็ญนภาเป็นห่วงลูกสาวคนเดียวถึงแม้ปลายฟ้าจะเก่งเดินทางคนเดียวมาตลอดแต่เธอก็เป็นผู้หญิงและยังสวยมากๆ อีกด้วย“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะแม่ แม่ก็รู้ว่าหนูดูแลตัวเองได้”“นั่นสินะ แม่ทิ้งให้ฟ้าดูแลตัวเองมาตั้งหลายปีแม่ขอโทษนะฟ้าที่มีเ
ปิดเทอมมาได้หนึ่งสัปดาห์แล้วปลายฟ้าค่อนข้างเหงาแต่ยังโชคดีที่วันนี้บิดามารดากลับจากการทำงานต่างประเทศหญิงสาวเลยไปหาท่านทั้งสองที่บ้าน“สวัสดีค่ะแม่ สวัสดีค่ะพ่อ”“เป็นไงมั่งล่ะลูกสาวของพ่อ ปิดเทอมแล้วอยากไปเที่ยวที่ไหนไหม”“หนูอยากไปเที่ยวทะเลค่ะ แม่กับพ่อไปกับหนูไหม”“แม่ก็อยากไปนะลูก แต่งานของแม่ก็รัดตัวเหลือเกินนี่แม่กับพ่อก็กลับมาพักที่เมืองไทยอีกสามวันเราก็จะต้องไปสิงคโปร์กันอีกแล้ว”“แม่กับพ่อคงเหนื่อยมากๆ เอาไว้หนูจะรีบเรียนจบแล้วมาช่วยแม่ทำงานนะคะ”“เรียนจบแล้วแม่อยากให้หนูต่อปริญญาโท”“แต่หนูอยากช่วยงานแม่กับพ่อนี่คะ หนูอยากทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย เรียนที่เมืองไทยก็ได้ค่ะ หนูจะได้เข้าไปช่วยงานที่บริษัทนะคะ”“พ่อสอนงานหนูให้เก่งเลยแล้วต่อไปหนูจะเป็น CEO สาวที่สวยที่สุด”“ขอเป็นแค่ CEO สาวได้ไหมคะ หนูไม่อยากแย่งตำแหน่งสวยที่สุดไปจากแม่”“แต่หนูฟ้าของพ่อก็สวยจริงนะ สวยเหมือนแม่เลยไม่มีผิดเลย นี่อายุเยอะแล้วยังสวยเหมือนสาวๆ ทำให้พ่อตกหลุมรักได้ทุกวัน”“คุณก็พูดอะไรแบบนั้นต่อหน้าลูกนะคะ” เพ็ญนภาเอามือตีไปที่แขนของสามีเบาๆ“ก็มันจริงนี่คุณสวยสำหรับผมที่สุดเลยนะ” เฮนรี่ชมภรรยาสาวที่ย
“ฟ้าไม่เป็นอะไรนะ” เมื่อพูดออกไปแล้วเข็มจิราก็เป็นห่วงความรู้สึกของปลายฟ้าแต่จะไม่เล่าก็อดไม่ได้“ไม่เป็นไรหรอกฟ้าสบายดีแล้ว เข็มกับเปรี้ยวก็เห็นนี่ว่าที่ผ่านมาฟ้าไม่เคยคิดถึงเขาอีกเลย”“แต่ฟ้าก็ไม่ยอมมีแฟนสักที เข็มก็กลัวว่าเพราะฟ้ายังรักพี่แชมป์อยู่ถึงไม่ยอมเปิดใจรับผู้ชายคนอื่นเข้ามา”“ฟ้าก็ไม่เคยลืมเขาหรอกนะ” ปลายฟ้าไม่อยากจะโกหกเพื่อนจึงพูดออกไปแบบนั้น“อะไรนะฟ้า อย่าบอกนะยังรักผู้ชายคนนั้นอยู่” ชลธิชาตกใจมากที่ได้ยินปลายฟ้าบอกว่ายังไม่ลืมคนรักเก่า“ไม่ใช่จะเปรี้ยว ที่ฟ้าบอกว่าฟ้าว่าฟ้าไม่เคยลืมเขาเลยเพราะเขาเป็นบทเรียนที่สำคัญของฟ้าไงล่ะ”“เฮ้อ...โล่งใจไปทีนึกว่ายังรักผู้ชายคนนั้นอยู่ เปรี้ยวเกลียดนักเชียวผู้ชายที่เห็นแก่ตัวแบบนั้น” เมื่อนึกถึงเรื่องในอดีตชลธิชาก็โมโหขึ้นมา“แต่ฟ้าว่าเราจะโทษพี่แชมป์คนเดียวก็ไม่ถูกหรอก เป็นที่ฟ้าเองไม่รู้จักแบ่งเวลาดีๆ” ปลายฟ้าไม่อยากจะโทษว่าเป็นความผิดของเขาทั้งหมด“แต่ถ้าเขาเข้าใจฟ้าสักนิดไม่เอาเวลาฟ้าไปแบบนั้นฟ้า ก็คงได้เรียนคณะที่ตัวเองชอบในมหาวิทยาลัยชื่อดังอันดับต้นๆ ของเมืองไทย”“เข็มก็เห็นด้วยกับเปรี้ยวนะ”“เขาอาจจะมีส่วนก็จริง แต่ฟ้าว่า
พอออกจากมหาวิทยาลัยปลายฟ้าก็ไปส่งเข็มจิราและชลธิชาเก็บของใช้จำเป็นที่หอพักก่อนที่สามสาวจะมายังคอนโดมิเนียมของปลายฟ้า ซึ่งอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัยไม่มากเท่าไหร่ทั้งสามคนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็สั่งอาหารขึ้นมาทานบนห้องเพราะไม่อยากจะออกไปไหนอีกเข็มจิราและชลธิชาอยากให้เวลากับปลายฟ้าอีกสักนิดเพราะรู้ว่าถ้าพวกเธอกลับไปแล้วหญิงสาวจะเหงามากเนื่องจากบิดามารดาของปลายฟ้าเป็นนักธุรกิจพวกเขาจึงไม่ได้อยู่กับปลายฟ้าแม้ว่าจะเป็นช่วงปิดเทอมก็ตามปลายฟ้าเองก็รู้เรื่องนี้ดี หญิงสาวจึงไม่ได้กลับไปบ้านเหมือนกับเพื่อนคนอื่นและเลือกที่จะอยู่คอนโดแห่งนี้ เพราะว่ามันใกล้แหล่งช้อปปิ้งและเดินทางไปมหาวิทยาลัยสะดวก การอยู่ในห้องเล็กจึงรู้สึกดีกว่าการอยู่บ้านหลังใหญ่“ฟ้าเราคิดอะไรออก” จู่ๆ ชลธิชาก็พูดขึ้นมาระหว่างที่เพื่อนอีกสองคนกำลังดูภาพยนตร์เรื่องที่เพิ่งเข้าฉายบนแอปพิเคชันหนึ่งบนทีวีจอใหญ่“คิดอะไรออกอีกเหรอเปรี้ยว อย่าคิดอะไรแผลงๆ เหมือนก้องนะฟ้าไม่เอาด้วยหรอก”“ไม่ใช่แบบนั้น เปรี้ยวว่าปิดเทอมฟ้าไปอยู่กับเปรี้ยวที่บ้านดีไหมเปรี้ยวจะพาเที่ยวให้ทั้งนครสวรรค์เลย”“น่าสนใจดีนะ” เข็มจิราก็เห็นด้วยเพราะไม่อยากให้เ