เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่6
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-01 22:49:34พักเที่ยง
"ไปกินข้าวด้วยกันไหม?" กระต่ายถามฉันกับเขา "ไปไหม?" ฉันหันไปถามเขา "เมื่อวานไอ้ฉลามมันบอกว่าจะมากินข้าวกับเธอไม่ไช่เหรอ" เขาไม่ได้ตอบ แต่ถามกลับ "จริงด้วย...งั้นพวกแกไปกันเลย" ฉันบอกกระต่าย "โอเค" กระต่ายพยักหน้าหน้ารับ "สองคนนั้นดูเหมือนไม่อยากคบกับพวกเราเลย" ใบเตยกระซิบพูดกับกระปุก กระต่าย โดม ตอนเดินผ่านพวกฉัน "แกเลิกคิดแบบนี้ได้ไหม พวกนั้นก็พูดอยู่ว่ามีนัด" กระปุกขมวดคิ้ว "มีจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้" ใบเตยเบะปาก "โดนอคิราห์ด่าไปเมื่อกี้ ยังจะขี้ซุบซิบอีก" โดมบ่น "แกจะไปรู้อะไร ถ้าไม่มีมูลใครมันจะพูดล่ะ เรื่องที่ซูพรีมเป็นมือที่สามอาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้" "พอแล้วๆ เลิกพูดเรื่องคนอื่นเถอะ" กระปุกเอ่ยปรามใบเตย "ไอ้คิ" ฉันสะกิดเรียกเขา เพราะเขาทำหน้าตาเรียบเฉย ดูไปแล้วก็น่ากลัวอยู่หน่อยๆ "คนแบบนี้โคตรToxicเลย มึงอย่าเผลอไปสนิทด้วยล่ะ" เขาบอกฉัน "โอเค" "ไปกันเถอะ" เขาพูดจบก็เดินนำหน้า ฉันเดินตามหลัง เมื่อลงมาหน้าตึกคณะฯก็เห็นสาวๆยืนซุบซิบกัน พากันไปมองไปที่ชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่ง "ใครวะ โคตรหล่อเลยอ่ะ" "ซูพรีม~" เสียงฉลามเรียกพร้อมกับเดินเข้ามาหา ดึงความสนใจจากทุกคนให้หันมามองฉันเป็นตาเดียว "ฉลาม" ฉันเรียกเขาแล้วยิ้มกว้าง "มาเลี้ยงข้าวแล้วนะ" ฉลามพูดยิ้มๆ "โลกนี้มีพวกมึงแค่สองคนมั้ง" เขาเอ่ยลอยๆ "ขี้น้อยใจไปได้ หญิงต้องสำคัญเป็นอันดับหนึ่งสิวะ" ฉลามพูดจบก็หัวเราะ "กับเพื่อนมึงก็ไม่เว้นเหรอ?" เขาเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม "ก็ไม่ได้ติดอะไรนะ" ฉลามตอบ "มึงระวังมันไว้นะ ไอ้ฉลามมันเป็นเสือ" เขาหันมาเตือนฉัน "ถ้าฉลามเป็นเสือ กูก็เต็มใจเป็นเหยื่อนะ" ฉันพูดทีเล่นทีจริง "โห อย่างได้ๆ" ฉลามพูดจบก็ยื่นมือมาตรงหน้า ฉันเลยแปะมือกับฉลาม จากนั้นก็หัวเราะชอบใจ "ปากดี ระวังน้ำตาเช็ดหัวเข่า" เขาส่ายศีรษะเบาๆ "แบร่:-P" ฉันหันไปแลบลิ้นให้เขา ก่อนจะพูดต่อว่า "ไปกินข้าวกันเถอะ หิวแล้ว" "โอเค" พวกเขาตอบพร้อมกัน แล้วเดินตามฉันไปโรงอาหาร ณ โรงอาหาร "นั่งตรงนี้ดีกว่า" ฉันเลือกโต๊ะอาหารทางด้านหลังสุด จากนั้นก็วางกระเป๋า แล้วเดินไปซื้อข้าวกับฉลาม โดยมีเขาเป็นคนเฝ้าโต๊ะก่อน พอฉันซื้อเสร็จ เขาจึงเดินไปซื้อบ้าง "เอาน้ำอะไร เดี๋ยวเราไปซื้อให้" ฉลามถาม "เอาน้ำเปล่า" "เอาน้ำเปล่าให้กูด้วย" เขาที่เดินถือชามก๋วยเตี๋ยวมาที่โต๊ะก็บอกฉลาม "โอเค" ฉลามตอบ "มึงอยากนั่งข้างฉลามหรือตรงข้ามกับฉลาม" เขาถาม "อยากนั่งตรงข้ามกับฉลาม" "งั้นกูนั่งกับมึง" เขาพูดจบก็นั่งลงด้านข้าง "กูรักมึงนะไอ้คิ เก็บทุกรายละเอียดจริงๆ" ฉันกอดแขนเขาแล้วยิ้มกว้าง "ไม่ต้องมารักกู" เขาสะบัดแขนออก "ไอ้บ้านี่..." ฉันด่าเขา ในขณะที่กำลังจะเอ่ยด่าต่อก็เห็นฉลามเดินกลับมาจึงเงียบ ทำตัวเรียบร้อย "มึงนี่สองมาตรฐานชัดๆ" เขาบ่น "มึงอย่าพูดมาก" ฉันถลึงตาใส่เขา "น้ำมาแล้วครับคนสวย" ฉลามเดินมานั่ง จากนั้นก็เปิดขวดน้ำแล้วเสียบหลอดลงไปในขวด จากนั้นจึงยื่นให้ฉัน "ขอบคุณค่ะ" "ไม่เป็นไรครับ" "แล้วของกูล่ะ?" เขาถามฉลาม "นี่ไง" ฉลามยื่นขวดน้ำให้เขา "นึกว่าจะเปิดให้กูด้วย" "มึงก็เปิดเองสิ...กูบริการเฉพาะผู้หญิงเว้ย" ฉลามยักคิ้ว หลังจากนั้นพวกเราก็กินข้าวไป พูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งเยลลี่และกลุ่มเพื่อนเดินมานั่งที่โต๊ะด้านข้าง "คนบางคนก็แปลก มีของดีอยู่กับตัวดันไม่เอา ดันไปคว้าตัวอะไรมาก็ไม่รู้" เพื่อนในกลุ่มเยลลี่พูดขึ้นมาแล้วหัวเราะคิกคักกัน "ไอ้คิ" ฉันสะกิดเขา "อะไร?" เขาหันมาถาม "พวกนั้นหมายถึงเราใช่ไหม?" ฉันกระซิบถาม "มึงจะสนใจไปทำไม แดกข้าวไปเถอะ" เขาตอบ "เออ" ฉันตอบ แล้วทำเป็นไม่สนใจเช่นกัน พวกเราสามคนก็พูดคุยหยอกล้อกันตามปกติ แต่ดูเหมือนว่าพวกนั้นจะแซะไม่หยุด "เยลลี่~" เสียงคุ้นหูเอ่ยทักเยลลี่ ฉันจึงหันไปมองก็พบว่าเป็นใบเตย จึงเข้าใจในทันทีว่าใบเตยน่าจะเป็นคนปล่อยข่าวให้กระต่าย "ใบเตยมานั่งด้วยกันสิ" เยลลี่ยิ้มกว้าง แล้วกวักมือเรียกใบเตย "มึงอิ่มยัง" เขาหันมาถาม "อิ่มแล้ว" ฉันตอบ "แล้วมึงล่ะ" เขาถามฉลาม "กูก็อิ่มแล้ว" ฉลามตอบ "งั้นไปกันเถอะ" เขาพูดจบก็เก็บขวดน้ำไปทิ้ง แล้วเก็บชาม ฉันกับฉลามก็ลุกไปเก็บเช่นกัน จากนั้นพวกเราสามคนจึงเดินออกจากโรงอาหาร "สวยตายแหละ เดินแต่กับผู้ชาย" ใบเตยพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "อยากเด่นแหละ" เพื่อนของเยลลี่พูดเสริม "เยลลี่...แกสวยกว่าอีนั่นตั้งเยอะ ทำไมผู้ชายถึงตาต่ำไปเลือกอีนั่นวะ ฉันไม่เข้าใจ" "ไอ้รา" ฉลามเรียกเขา "อะไร?" "แฟนเก่ามึงนี่สุดยอดเลยนะ" ฉลามเอ่ยด้วยน้ำเสียงเอือมระอา ก่อนจะพูดต่อว่า "นอกใจคนอื่นเขาแท้ๆ ดันทำตัวเป็นเหยื่อ กูล่ะงง" "นี่มึงโดนนอกใจเหรอ" ฉันถามเขาพร้อมกับทำหน้าตาสนอกสนใจ "มึงนี่ก็ขี้เผือกนะ" เขาผลักศีรษะฉันเบาๆ "ก็นิดนึง" ฉันตอบ "ช่างเถอะ เรื่องมันจบไปแล้ว กูไม่อยากรื้อฟื้น" "โธ่ ไม่ยุติธรรมกับมึงเลยนะไอ้คิ มึงต้องโดนคนอื่นนินทาอยู่แบบนี้อ่ะนะ" "ถ้ากูตอบโต้ไปจะมีอะไรดีวะ" "แต่ถ้ามึงพูด...อย่างน้อยก็ให้คนอื่นรู้ว่ามึงไม่ได้เป็นคนแบบนั้น" "กูไม่แคร์คนอื่นหรอก ตราบใดที่คนข้างตัวกูเข้าใจกู" "ไอ้คิ" "อีกอย่างพูดไปก็มีแต่ผลเสีย...ไม่ว่ากับตัวกูหรือกับตัวเขา...ที่กูไม่พูดเพราะอย่างน้อยกูก็เคยรักเขา อย่างน้อยก็เคยมีความทรงจำดีๆร่วมกัน" "เชี่ย! นี่มันพระเอกช่องหนึ่งสีป่ะ" ฉันเบิกตากว้าง "ฮ่าๆ" ฉลามหัวเราะกับคำพูดของฉัน "มึงนี่ก็เว่อร์ตลอด" เขาส่ายหน้า "กูเสียดายแทนผู้หญิงคนนั้นเลย" ฉันทำหน้าละห้อย "พูดแบบนี้จะมาเป็นแฟนกูเหรอไง" เขาถาม "ไม่เอาอ่ะ ผิดผี" ฉันทำหน้าเหยเกพร้อมส่ายหน้าอย่างแรง "ดูทำหน้าเข้า...กูก็ไม่เอามึงเหมือนกันแหละ" เขาผลักศีรษะฉันเบาๆ "งั้นพรีมมาเป็นแฟนเราก็ได้นะ" ฉลามเอ่ยแซว "อย่าพูดสิ เดี๋ยวใจอ่อน" ฉันหัวเราะอย่างเขินๆ จากนั้นพวกเราก็แยกกัน ฉลามกลับไปเรียนต่อในช่วงบ่าย ส่วนฉันกับเขาก็ขึ้นตึกคณะแล้วเรียนต่อคาบบ่าย จนกระทั่งเลิกเรียนตอนเย็นก็ไปหาพี่ซูชิ เพื่อซ้อมตอบคำถาม ซ้อมแสดงความสามารถพิเศษ ฝึกบุคลิกในการประกวดดาวเดือนของมหาลัย
บทที่เกี่ยวข้อง
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่7
สองสัปดาห์ต่อมา เนื่องจากพรุ่งนี้เป็นวันประกวดดาว&เดือน ร่างบางจึงตัดสินใจมาทำผมที่ร้าน โดยมีร่างสูงมาเป็นเพื่อน "มึงว่าทำทรงอะไรดีวะ" ฉันที่นั่งอยู่บนโซฟา เปิดหนังสือหาเพื่อหาแบบทรงผม "ตัดสั้นแล้วย้อมสีผมดีไหม?" "ตัดสั้นเหรอ" ฉันจับผมตัวเองทำหน้าเสียดาย "งั้นแล้วแต่มึงอ่ะ มึงอยากได้ทรงไหน เอาแบบที่มึงชอบเลย" "ผมสั้นเหรอ...อืม...ก็ดีนะจะได้เปลี่ยนลุคไปเลย" ฉันทำท่าคิด ก่อนจะตัดสินใจได้ จากนั้นจึงบอกกับช่างตัดผม และขอคำแนะนำจากช่างตัดผมเพราะคิดไม่ออกว่าจะย้อมผมสีอะไรดี พี่เขาจึงแนะนำสีน้ำตาลซึ่งเป็นสีพื้นฐาน ฉันจึงตัดสินใจเลือกตามนั้น "มึงกลับไปพักผ่อนก่อนก็ได้ กูน่าจะอยู่ที่นี่อีกนาน" ฉันบอกเขา "งั้นถ้าเสร็จแล้ว โทรหากูก็ได้ เดี๋ยวกูมารับแล้วไปหาอะไรกินกัน" "โอเคมึง" "งั้นกูไปก่อน" เขาพูดจบก็เดินออกจากร้าน ช่วงเย็น "กินไรดี" ฉันถามเขา ที่ขับรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่มารับ "แล้วแต่มึงอ่ะ" "งั้นไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือกัน" "..." "ไอ้คิ" ฉันเรียกเมื่อเห็นว่าเขาเงียบ แถมยังเอาแต่จ้องหน้าฉันอีก "อะไร?" "มองหน้ากูทำไม" "กูว่าผมทรงนี้เข้ากับหน้ามึงนะ" "จะชมกูว่าสวยก็บอก คิกๆ" ฉันหัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่8
ช่วงเย็น "ขอบคุณที่มาส่ง" ฉันบอกเขา แล้วหยิบดอกไม้ ตุ๊กตา และขนมที่ได้รับ เดินเข้าหอพัก "เฮ้อ~ เหนื่อยจัง" ฉันวางของไว้ที่พื้น แล้วนอนแผ่หลาบนเตียง จากนั้นจึงหยิบมือถือมาเล่น ดูนู่นดูนี่ ก็มีแต่โฆษณาของแอป live jing "โอ๊ย เด้งมาจนรำคาญ" ฉันบ่นเบาๆ จากนั้นจึงเปลี่ยนไปดูซีรีย์แต่ก็ยังเจอโฆษณาของแอป live jing ตามมาหลอกหลอน "อยากให้โหลดมากใช่ไหม...โหลดก็ได้วะ" ฉันเข้าไปดาวน์โหลด จากนั้นจึงสมัครไอดี แล้วเริ่มศึกษาว่ามันเล่นยังไง แต่ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ จึงกดสุ่มเข้าไปในห้องไลฟ์ แล้วทักทายเจ้าของไลฟ์ แนะนำตัว แล้วสอบถามเพิ่มเติม เมื่อได้คำตอบ ฉันก็กับพวกเขาอีกสักครู่ แล้วออกจากห้องไลฟ์ "ลองไลฟ์ดูดีกว่า เพื่อได้ของขวัญ" ฉันพูดจบก็ลุกไปเก็บของที่วางเกะกะที่พื้น จากนั้นจึงเลือกเสื้อผ้า แล้วเติมแป้งกับลิปสติกเล็กน้อย ฉันมองตัวเองในกระจกก็พยักหน้าด้วยความพอใจ เพราะในนั้นสะท้อนให้เห็น ผู้หญิงผมสั้นสีน้ำตาลตาคม จมูกโด่ง ริมฝีปากจิ้มลิ้ม ใส่ชุดเดรสสั้นสีเนื้อประกายกากเพชร "ฉันสวยได้ขนาดนี้เลยเหรอวะ...รู้อย่างนี้เปลี่ยนตั้งนานแล้ว" จากนั้นฉันจึงหยิบขาตั้งกล้องมาประกอบ เปิดเพลง แล้วกดเริ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่8
"ปกป้องกันจังเลยนะ อีพรีมมันเป็นเมียมึงเหรอไง?" ใบเตยชักสีหน้าถาม "ไม่ต้องยุ่งสักเรื่องจะได้ไหม? มึงเอาแต่อยากรู้เรื่องชาวบ้าน เรื่องของตัวเองรู้ดีแบบนี้บ้างไหม?" ร่างสูงถามด้วยใบหน้าถมึงทึง"ไอ้อคิราห์!!" ใบเตยตะโกนแล้วทำท่าจะกระโจนเข้าหาร่างสูง "โอ๊ย! ใบเตย พอๆ แยกๆ" กระต่ายวิ่งเข้ามาคั่นกลาง แล้วกอดใบเตยเอาไว้ "ปล่อยกูนะ!" ใบเตยดิ้น"พอเหอะ อย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่" โดมพูดจบ ก็ดึงใบเตยไปสงบสติอารมณ์นอกห้อง โดยมีกระต่ายกับกระปุกวิ่งตามไป เมื่อเหตุการณ์สงบ เพื่อนคนอื่นๆในห้องจึงแยกย้ายไปนั่งที่ของตัวเอง "ไอ้คิ" ฉันเรียกเขา "อะไร?" "ขอบคุณนะ" ฉันกอดแขนเขาแล้วยิ้มกว้าง "เออ" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ติดจะอารมณ์เสียอยู่หน่อยๆ หลังจากนั้นอาจารย์ก็เข้ามาสอน พอพักเที่ยงก็กินข้าวกลางวันและเข้าเรียนต่อจนถึงหกโมงเย็น ณ หน้าตึกคณะฯ "วันนี้กูมีธุระ มึงกลับเองนะ" เขาบอกฉัน "โอเค" ฉันตอบรับ "ให้กูไปส่งหน้ามอไหม?" เขาถาม "ไม่เป็นไร กูว่าจะเดินไปส่องผู้ชายอ่ะ" "โอเค งั้นกูกลับแล้ว ไว้เจอกันนะ" "ขับรถดีๆนะมึง" ฉันโบกมือลาเขา แล้วเดินไปทางตึกคณะวิศวะฯ ต้องไปเช็กเรตติ้งสักหน่อย อิอิ>.
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่9
"ปกป้องกันจังเลยนะ อีพรีมมันเป็นเมียมึงเหรอไง?" ใบเตยชักสีหน้าถาม "ไม่ต้องยุ่งสักเรื่องจะได้ไหม? มึงเอาแต่อยากรู้เรื่องชาวบ้าน เรื่องของตัวเองรู้ดีแบบนี้บ้างไหม?" ร่างสูงถามด้วยใบหน้าถมึงทึง"ไอ้อคิราห์!!" ใบเตยตะโกนแล้วทำท่าจะกระโจนเข้าหาร่างสูง "โอ๊ย! ใบเตย พอๆ แยกๆ" กระต่ายวิ่งเข้ามาคั่นกลาง แล้วกอดใบเตยเอาไว้ "ปล่อยกูนะ!" ใบเตยดิ้น"พอเหอะ อย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่" โดมพูดจบ ก็ดึงใบเตยไปสงบสติอารมณ์นอกห้อง โดยมีกระต่ายกับกระปุกวิ่งตามไป เมื่อเหตุการณ์สงบ เพื่อนคนอื่นๆในห้องจึงแยกย้ายไปนั่งที่ของตัวเอง "ไอ้คิ" ฉันเรียกเขา "อะไร?" "ขอบคุณนะ" ฉันกอดแขนเขาแล้วยิ้มกว้าง "เออ" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ติดจะอารมณ์เสียอยู่หน่อยๆ หลังจากนั้นอาจารย์ก็เข้ามาสอน พอพักเที่ยงก็กินข้าวกลางวันและเข้าเรียนต่อจนถึงหกโมงเย็น ณ หน้าตึกคณะฯ "วันนี้กูมีธุระ มึงกลับเองนะ" เขาบอกฉัน "โอเค" ฉันตอบรับ "ให้กูไปส่งหน้ามอไหม?" เขาถาม "ไม่เป็นไร กูว่าจะเดินไปส่องผู้ชายอ่ะ" "โอเค งั้นกูกลับแล้ว ไว้เจอกันนะ" "ขับรถดีๆนะมึง" ฉันโบกมือลาเขา แล้วเดินไปทางตึกคณะวิศวะฯ ต้องไปเช็กเรตติ้งสักหน่อย อิอิ>.
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่10
ห้าวันต่อมา ร่างบางตื่นมาอาบน้ำแต่งตัว สวมใส่เสื้อนักศึกษาที่ค่อนข้างพอดีตัว กระโปรงทรงเอยาวคืบครึ่ง แต่งหน้าโทนสีส้มอมชมพู ทำผมดัดลอนมีวอลลุมแบบงุ้มปลาย จากนั้นจึงฉีดน้ำหอมเป็นอันเสร็จ "ถึงไม่ใช่พริก แต่ก็แซ่บนะ" ฉันพอใจกับลุคของตัวเองในวันนี้มาก "ครืด ครืด" เสียงเรียกเข้ามือถือดังขึ้นฉันจึงกดรับสาย "ว่าไงคะเพื่อนรัก~" ฉันกรอกเสียงลงไป "เสร็จยัง? กูรอมึงมาสิบนาทีแล้วนะ" ปลายสายเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด "เสร็จแล้วๆ อย่าเพิ่งหงุดหงิดสิ นี่เพื่อนเอง" ฉันทำเสียงอ้อน "ก็เพราะเป็นเพื่อนไงถึงหงุดหงิด ถ้าเป็นเมียกูไม่บ่นหรอก" "งั้นถือซะว่ากูเป็นเมียมึงแล้วกัน" "มึงนี่นะ! ลงมาเร็วๆ แค่นี้แหละ" เขาส่งเสียงดุ แล้วตัดสายไป "คนอะไรขี้หงุดหงิดจริงๆ กูล่ะสงสารเมียในอนาคตของมึงจริงๆ" ฉันบ่นกระปอดกระแปด แล้วรีบเก็บของจากนั้นจึงลงไปหาเขา "ช้า" เขาบ่น "ขอโทษค่า~" "ใส่กระโปรงสั้นมาอีกแล้ว กูบอกแล้วใช่ไหมว่าเดือนนี้จะขับแต่มอเตอร์ไซค์" เขาจ้องหน้าฉันพลางทำหน้าดุ "เออว่ะ กูลืม" ฉันทำท่านึกก่อนจะเขกหัวตัวเองเบาๆ แล้วแลบลิ้น "เฮ้อ~ ภาระกูจริงๆ" เขาถอนหายใจ แล้วถอดเสื้อแจ็คเก็ตของตัวเองโยนมาให้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่11
ณ หอพัก หลังจากกลับจากมหาลัย ฉันก็นอนหลับไปงีบนึง ตื่นอีกทีก็ประมาณสี่ทุ่มกว่า "ครืด ครืด" เสียงแจ้งเตือนจากแอป only live jing 18+ ดังขึ้น ฉันจึงหยิบมือถือขึ้นมาดู ก็พบว่าเป็นการแจ้งเตือนว่ามีคลิปใหม่ของkira58 "มีคลิปใหม่แล้วเหรอ ไหนดูซิ~" ฉันรีบกดดูคลิปวีดีโอในทันที ในคลิปวีดีโอ ร่างสูงนั่งอยู่บนเก้าอี้ โดยถ่ายตั้งแต่ช่วงคอลงมา เขาสวมใส่เสื้อนักศึกษา นิ้วแกร่งค่อยๆปลดกระดุมทีละเม็ด เผยให้เห็นร่องกล้ามที่ขึ้นอยู่หน่อยๆพอเซ็กซี่ "หูย หุ่นได้อ่า~" ฉันมองด้วยความชื่นชม จากนั้นร่างสูงในคลิปจึงถอดกางเกงออก เผยให้เห็นแท่งเอ็นที่ผงาดขึ้นมาเป็นลำ "อึก" ฉันกลืนน้ำลายลงคอ ร่างสูงในคลิปจับแท่งเอ็นของตัวเอง แล้วใช้นิ้วโป้งถูวนรอบปลายหัวสีชมพูนั่นช้าๆ จนมีน้ำใสไหลเยิ้มออกมา "โอ๊ย หัวใจจะวาย~" ฉันรู้สึกถึงความเปียกแฉะที่บริเวณกลีบกุหลาบ จากนั้นร่างสูงในคลิป จึงรูดชักแท่งเอ็นของตัวเอง ช้าบ้าง เร็วบ้าง สลับกันไป เสียงครางต่ำที่ดังออกมายิ่งทำให้กลีบกุหลาบของฉันคายน้ำหวาน ตอนนี้สัมผัสถึงความเปียกแฉะยิ่งกว่าเดิมเสียอีก "อืม~" เสียงครางต่ำ พร้อมกับน้ำกามสีขาวขุ่นที่พุ่งออกมารดหน้ากล้องทำฉันใจแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่12
ร่างสูงกวาดสายตามองกองผ้าสีขาวและของประดับตกแต่งที่วางกองรวมกันบวกกับแท่งแก้วที่เห็นก่อนหน้า ก็รู้สึกว่ามันคุ้นๆ แต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน "คร่อกฟี้Zzz" เสียงร่างบางนอนกรนทำให้ร่างสูงสลัดความคิดนั้นทิ้งไป "มึงก็นอนสบายเกิน" ร่างสูงบ่นเบาๆ แล้วหันมามองร่างบางที่นอนอ้าปากน้ำลายไหลยืด เสื้อนอนเลิกขึ้นมาครึ่งเต้า เผยให้เห็นเนื้อใต้อกที่ขาวเนียนขนาดล้นฝ่ามือ ส่วนผ้าห่มโดนเตะไปกองอยู่ตรงข้อเท้า "ดูท่านอนมัน...แล้วทำไมไม่ใส่เสื้อในวะนั่น" ร่างสูงรีบดึงผ้าห่มมาคลุมร่างบางทั้งร่าง ถึงจะสนิทกันแค่ไหนแต่เขาก็ยังเป็นผู้ชาย "ไว้ใจกูขนาดนั้นเลย?" ร่างสูงส่ายศีรษะแล้วยิ้มมุมปาก จากนั้นจึงนั่งเล่นมือถือ อีกสักพักก็เล่นเกมส์ จนเวลาล่วงเลยไปตอนเที่ยง "ตื่นๆ" ร่างสูงปลุกร่างบาง "อื้อ~" ร่างบางผลักมือเขาออกด้วยความรำคาญ แล้วจึงพลิกตัวไปอีกด้าน "มึงจะตื่นไหมเนี่ย? ขี้เซาเกิน" เขาบ่นแล้วใช้มือสะกิดปลุกร่างบางต่อ "โอ๊ย~" ร่างบางส่งเสียงรำคาญแล้วพลิกตัวหันกลับมา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ร่างสูงโน้มตัวเข้าไปหา "ว้าย~" ร่างบางส่งเสียงตกใจ จากที่ง่วงอยู่ๆก็ตื่นเต็มตา เพราะปากเธอไปโดนปากเขาพอดิบพอดี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่13
สองวันต่อมา "ก๊อกๆ" เสียงเคาะประตูดังขึ้น "มาแล้วๆ" ฉันพูดพร้อมกับวิ่งไปเปิดประตู เขาจึงเดินเข้ามาในห้อง "ทำไมวันนี้ห้องมึงหอม?" เขาถามพร้อมกับถอดหมวกกันน็อค และถอดรองเท้า "ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ?" "มึงนัดผู้ชายไว้ป่ะเนี่ย" เขาโน้มใบหน้าลงมองสบตาฉัน "ก็นัดมึงไง" "แอบคิดอะไรกับกูป่ะเนี่ย?" เขายิ้มมุมปาก "คิดห่าไร? ถ้าจะชอบมึงกูชอบหมาดีกว่า" "คำพูดคำจามึงนี่นะ!" เขาตบศีรษะฉันเบาๆหนึ่งที "โอ๊ย ไอ้คิ! แล้วนี่อะไร?" ฉันตีเขาคืน แล้วชี้ไปที่ถุงอาหารที่เขาถืออยู่ "อาหารกลางวันของมึงกับกูไง" เขายื่นถุงอาหารให้ฉัน ฉันจึงรับมาเปิดดูก็พบว่ามันคือสเต็ก สปาเก็ตตี้ และน้ำอัดลม "กี่บาท" ฉันถาม"ทำไม?" "กูก็จะจ่ายมึงไง" "ไม่เป็นไร กูเลี้ยง" "ขอบคุณนะ น่ารักที่สุด" "เออ" เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจจากนั้นเราสองคนก็นั่งกินอาหารและพูดคุยกันอยู่สักพัก ฉันก็เอาโต๊ะญี่ปุ่นมากาง แล้วเปิดโน๊ตบุ๊คหาข้อมูลจากในอินเตอร์เน็ตเพื่อมาทำรายงาน "มึงเล่นแอปนี้ด้วยเหรอ" เขาชี้ไปที่หน้าจอโน๊ตบุ๊คที่มีแอป live jing "ใช่...แล้วมึงเล่นด้วยเหรอ?" ฉันถามเขากลับ เพราะบางครั้งเวลาที่ฉันจะไปส่องใครฉันจะใช้ยูสลอยในโน๊ตบุ๊
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01
บทล่าสุด
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่24
หกเดือนต่อมา ภายในห้องโถงของโรมแรมxxx ที่ประดับไปด้วยดอกไม้ รูปถ่ายของคู่บ่าวสาว "เจ้~" ร่างบางในชุดเดรสเกาะอกสีขาวตรงช่วงกระโปรงเย็บด้วยลูกไม้เป็นชั้นๆราวกับเจ้าหญิง กำลังถกกระโปรงวิ่งไปหาเจ้ๆที่เดินเข้ามาภายในงาน "ยัยเด็กคนนี้ นิสัยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน" เจ้คาริสาบ่น แต่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม"ยินดีด้วยนะไอ้พรีม" เจ้กล้วยหอมจับมือฉันแล้วยิ้มกว้าง "ขอบคุณนะเจ้ๆ ขอบคุณพวกพี่ด้วยนะที่มางานน้อง" ฉันหันไปพูดกับพี่ชเวย์ พี่ใต้หล้า พี่เอว และพี่พิธา "ยินดีด้วยนะ" พวกพี่เขายิ้มกว้าง "ขอบคุณค่ะ...รักเจ้ๆพี่ๆที่สุดเลย" ฉันยิ้มกว้าง"วันนี้แฟน...เอ้ยสามี...ของหนูหล่อไหม?" ฉันถามด้วยความภูมิใจ "หูย! หล่อสิ...งานดีย์~" เจ้คาริสากับเจ้กล้วยหอมพูดพร้อมกัน พี่ชเวย์กับพี่ใต้หล้าจึงทำหน้ายักษ์ใส่ภรรยา ฉันกับไอ้คิมองหน้ากันแล้วก็หัวเราะ จากนั้นฉันจึงพาพวกเจ้ๆไปนั่งโต๊ะ แล้วมายืนรอรับแขกต่อ "ไอ้รา ซูพรีม ยินดีด้วยนะ" ฉลามและผองเพื่อนแสดงความยินดีกับฉัน "ขอบคุณมากนะ" พวกเราตอบพร้อมกัน จากนั้นจึงนำฉลามและเพื่อนคนอื่นๆไปนั่งโต๊ะ แล้วออกมารับแขกต่อ หลังจากนั้นงานแต่งก็เริ่มขึ้น เปิดวีดีโอพรีเซนเท
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่23
หลังจากมาถึงหอพัก ฉันเดินไปนั่งบนเตียง ส่วนเขาตามมานั่งข้างๆ "ไอ้พรีม...กูขอถามมึงหน่อย" เขาเริ่มบทสนทนา "ถามว่า" "มึงไม่ได้รู้สึกกับกูแบบเพื่อนแล้วใช่ไหม?" เขามองสบตาฉันอย่างค้นหาคำตอบ ส่วนฉันนิ่งเป็นหุ่นไปแล้ว"มึงรู้ไหม...พักนี้มึงพูดถึงไอ้ฉลามน้อยลง แล้วก็เอาแต่ใจกับกู ทำตัวหึงหวงกูมากขึ้น" "..." "หรือเป็นเพราะเราถ่ายคลิปด้วยกัน มึงเลยรู้สึกแบบนี้" "..." "ตอบกูมา...มึงรู้สึกยังไง" "ถ้ากูตอบ...ความเป็นเพื่อนของเราจะเปลี่ยนไปไหม" ฉันถามเขาเสียงสั่น "มันต้องเปลี่ยนอยู่แล้ว" "งั้นกูไม่ตอบ...ฮึก" น้ำตาของฉันไหลรินลงมา "มึงชอบกูใช่ไหม?" "..." "ตอบมาสิ" "ฮือๆ" ฉันส่ายหน้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลทะลัก "ทั้งๆที่กูคิดว่ามึงกับกูเป็นเพื่อนจะคบกันยาวนานกว่านี้แท้ๆ เฮ้อ" เขาถอนหายใจ "กูผิดเอง...ฮึก...กูไม่รู้ว่าตัวเองเริ่มหวั่นไหวกับมึงตอนไหน...ฮือๆ...รู้ตัวอีกทีกูก็ชอบมึงไปแล้ว" ฉันสารภาพตามตรง ก่อนจะพูดต่อว่า "แต่ว่า...ไอ้คิ...มึงช่วยลืมมันไปได้ไหม...มึงกลับมาเป็นเพื่อนกูเหมือนเดิมเถอะนะ...มึงอย่าเลิกคบกูเลย...ฮึก" ฉันปล่อยโฮ "มึงแน่ใจใช่ไหม...ถ้าพวกเรากลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเด
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่22
ร่างสูงอาบน้ำเสร็จก็เดินมาที่ข้างเตียงแล้วพูดว่า "มึงจะนอนค้างที่นี่ไหม?" "ก็ได้" เมื่อร่างบางพูดจบก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ สิบนาทีต่อมา ร่างสูงเก็บกล้องและนั่งตัดต่อคลิปอยู่บนเตียง ร่างบางจึงเดินเข้าไปนั่งข้างๆ "เบลอหน้ากูดีๆนะเว้ย อย่าให้หลุด" ฉันบอกเขา "เชื่อฝีมือกูได้เลย" เขาตอบ และตั้งใจตัดคลิปต่อ วันเวลาผ่านไป เผลอแป็บเดียวก็เข้าสู่เทอมสอง "ซูพรีม ไอ้รา" ฉลามกวักมือเรียกพวกฉันที่กำลังเดินเข้าไปหา วันนี้พวกเรานัดกันกินข้าวกลางวันที่โรงอาหารของคณะวิศวะฯ"เฮ้ย~ ฉลาม...ได้ใส่ช็อปแล้วเหรอ หล่อเท่มากเลยอ่ะ" ฉันทักฉลามที่สวมใส่ช็อปสีแดง ออร่าเปล่งประกายมาก สาวๆในคณะแอบมองกันตรึม"ขอบคุณนะ" ฉลามยิ้ม "กินไรดี" ไอ้คิถาม "ยังไม่รู้ ไปดูกันเถอะ" ฉันตอบ แล้วเดินนำพวกเขาเข้าไปในโรงอาหาร หลังจากทุกคนซื้อข้าวเสร็จ ก็นั่งกินข้าว แล้วพูดคุยกัน ในขณะนั้นก็มีผู้หญิงประมาณสามคนเดินเข้ามาหา "เอ่อ ขอโทษนะคะ ขอไอจีหน่อยได้ไหมคะ?" หนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นแล้วมองไปที่ไอ้คิ "ได้..." "มันมีแฟนแล้วค่ะ" ในขณะที่เขากำลังจะตอบ ฉันก็เอ่ยแทรกขึ้นมา ทำให้พวกผู้หญิงหันมามองหน้าฉัน แล้วทำหน้าเสียดาย จากนั้นจึงเดิ
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่21
"แอ๊ด" ฉันออกจากห้องน้ำ มองไปในห้องที่มีกล้องตั้งอยู่รอบๆก็พูดว่า "มึงพร้อมเกินไปไหมเนี่ย?" "ไหนๆก็จะถ่ายคลิปแล้ว ต้องจัดเต็มสิวะ" "เออๆ แล้วให้กูใส่ชุดไร...ใส่เสื้อมึงได้ไหม?" "แล้วแต่มึงเลย" เขาตอบ แล้วจัดการดูมุมกล้องต่อ ส่วนฉันเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อนักศึกษาแขนยาวของเขามาสวมใส่ โดยไม่ได้สวมชุดชั้นใน ซึ่งชุดของเขาฉันใส่แล้วเหมือนสวมชุดกระโปรงเลย เพราะมันยาวเหนือเข่าเล็กน้อย ฉันเดินไปนั่งบนเตียงคว้ามือหยิบกระเป๋ามาค้น ก็พบถุงน่องครึ่งเข่าสีดำ จึงเอามาสวม "มึงพกถุงน่องด้วยเหรอ?" เขาเงยหน้าจากกล้องขึ้นมาถาม "ใช่" "เตรียมพร้อมดีนะ" เขายิ้ม "อะไร! กูไม่ได้เตรียมเพราะมึงสักหน่อย" ฉันพูดเสียงดังขึ้นเล็กน้อย "กูยังไม่ได้ว่าอะไรเลย มึงร้อนตัวทำไม?" เขาอมยิ้ม "ไอ้คิ!" ใบหน้าของฉันแดงก่ำ "แต่งตัวไป กูไปอาบน้ำก่อน" เขาหัวเราะเบาๆ แล้วหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ "รีบไปเลย! ชิ่วๆ" ฉันไล่เขา ก่อนจะนั่งเติมแป้ง เติมแก้ม เติมลิปสติกให้พอดูมีชีวิตชีวา สิบห้านาทีต่อมา เขาเดินออกจากห้องน้ำโดยนุ่งแค่ผ้าขนหนู และเดินมานั่งข้างฉัน "วันนี้เอาแบบrole play(โรลเพลย์)(บทบาทสมมุติ)ไหม?" "ก็ได้
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่20
สองสัปดาห์ต่อมา ในที่สุดการสอบปลายภาคก็เสร็จสิ้น ฉันนัดไปกินข้าวกับไอ้คิเพื่อฉลอง หลังจากเหน็ดเหนื่อย อดหลับอดนอนจากการติวตลอดหลายวันวันนี้ฉันสวมใส่เสื้อสีชมพูพีซแขนยาวลายดอกไม้หลากสี มีเชือกผูกคล้องคอ บริเวณหน้าอกโค้กมนเป็นรูปหัวใจโชว์เนินอกอวบเล็กน้อย และสวมกระโปรงยีนส์สั้น ส่วนเขาใส่เสื้อยืดด้านในสีขาวสวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตสีฟ้าไม่ติดกระดุมและสวมใส่กางเกงยีนส์ ซึ่งมันดูน่ารักและดูฮอตสุดๆไปเลย "กินอะไรดี?" เขาถาม "อะ..." "อย่าตอบนะ..ว่าอะไรก็ได้" เขาพูดดักคอฉันที่กำลังจะตอบ "อยากกินปิ้งย่าง" "งั้นก็เลือกร้านเลย" เขาพูดแล้วผายมือเชิญฉันให้เดินนำ ฉันเดินวนอยู่สักพักก็เลือกร้านที่มีคนน้อยๆ เพราะขี้เกียจรอคิวนาน หลังจากเลือกว่าจะกินแบบบุฟเฟ่ต์แล้ว ฉันก็เดินไปตักของกินเล่น ส่วนเขาไปกดน้ำ เมื่อมาถึงที่โต๊ะ ฉันก็ตักของทอดใส่ปากตัวเองก่อน แล้วจึงป้อนเขา "กูแดกเองก็ได้" "กินไปเถอะน่า ไม่ต้องบ่น" เมื่อฉันพูดจบเขาจึงอ้าปากรับหลังจากกินเสร็จฉันก็บอกกับเขาว่าอยากดูหนัง พวกเราจึงไปต่อกันที่โรงหนัง เขาให้ฉันเลือกว่าจะดูหนังเรื่องไหน ฉันจึงเลือกดูหนังตลก ก่อนเข้าโรงหนังเขาก็ซื้อป็อปคอร์
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่19
เมื่อร่างบางได้สติคืนกลับมา ก็มองเหม่อไปยังห้องน้ำที่ร่างสูงกำลังใช้อยู่ "แอ๊ด" เขาเปิดประตูเดินออกมาโดยมีผ้าขนหนูพันรอบเอว และใช้ผ้าขนหนูอีกผืนเช็ดไปตามร่างกาย"ลุกไปล้างสิ...หรือจะให้กูล้างให้?" เขาพูดหยอก "กวนตีน" ฉันชูนิ้วกลางให้เขา แต่ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ "ไม่ต้องมาด่าแก้เขิน" "กูไม่ได้เขิน" "ไม่ได้เขินเท่ากับ..." เขาทำหน้าทะเล้น "ไอ้คิ!" "ลุกไปล้างก่อน" "ทำไม?" "ใส่ชุดแบบนี้อยู่ต่อหน้ากู...หรือมึงอยากโดนอีกรอบ?" เขายิ้มมุมปาก แล้วมองมาทางฉันที่นุ่งผ้าเช็ดตัวอย่างหมิ่นเหม่ "นิสัย! แต่ก่อนไม่เห็นมึงจะเป็นแบบนี้" "ก็ตอนนั้นกูยังไม่ได้เลีย...เอ้ยยังไม่ได้มีอะไรกับมึงนี่" "เพี๊ยะ" ฉันฟาดฝ่ามือไปยังต้นแขนเขา เขาหัวเราะก่อนจะพูดต่อว่า "งั้นกูตัดคลิปเลยนะ" "เออ" ฉันตอบรับ แล้วเดินเข้าห้องน้ำ มองร่องรอยที่เขาฝากไว้ตามเนื้อตัวก็รู้สึกแปลกๆ รู้จักกันมาตั้งนาน ไม่เคยมีวี่แววว่าจะลงเอยแบบนี้ แต่กลับกลายเป็นแบบนี้ไปเสียได้ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฉันสวมเสื้อยืด กางเกงขาสั้นเดินออกจากห้องน้ำ และไปยืนอยู่ข้างๆเขาที่กำลังตัดคลิปฉันมองหน้าจอโน๊ตบุ๊คก็รู้สึกว่าใบหน้าเห่อร้อน เสียงครางข
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่18
"กูไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นมึง...กูเรียกมึงว่าคิระมาตลอด...นึกว่าเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นซะอีก" "คิราห์ต่างหาก" "ส่วน58" ฉันหันไปมองหน้าเขาแล้วทำหน้าเขินๆ "คิดถูกแล้ว...ไซส์กูเองแหละ" เขาพูดยิ้มๆ ใบหน้าของฉันยิ่งขึ้นสีแดงระเรื่อ เนื่องจากในหัวมีแต่ภาพกล้วยเขาลอยเข้ามา "ว่าแต่...มึงรู้ได้ไงว่ากูคือชูครีม?" ฉันถามด้วยความสงสัย "จำวันที่กูเห็นของเล่นของมึงได้ป่ะ" "จำได้" "ตอนนั้นกูก็เริ่มรู้สึกคุ้นแล้วๆแต่คิดไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน...จนวันนึงกูดูคลิปของมึง แล้วเห็นมึงใส่กำไลสลักชื่อที่มึงซื้อจากงานวัด กูเลยวนดูคลิปเก่า ทั้งของเล่นมึง ทั้งผ้าม่าน พร็อพของมึงทำให้มั่นใจเลยว่าต้องเป็นมึง" "มึงแม่ง! ทำไมไม่บอกกันบ้าง" "มึงจะบ้าเหรอ? จู่ๆจะให้กูมาบอกว่ากูเคยดูคลิปมึง รู้นะว่าเป็นมึง แบบนี้อ่ะเหรอ...มึงคิดว่ามึงจะมองหน้ากูติดไหม วันนี้มึงยังตกใจเลย" "..." ฉันคิดตาม ก็จริงตามที่เขาพูดแหละ ที่ฉันใช้นามแฝงว่าชูครีมเพราะไม่อยากให้ใครรู้ตัวตนจริงๆของฉัน "เรากุมความลับของกันและกันไว้แล้วนะ มึงกับกูเลิกคบกันไม่ได้นะ" เขาหัวเราะ "ไอ้คิ" "อะไร?" "พวกเราจะถ่ายคลิปด้วยกันอยู่ไหม?" เมื่อฉันถามจบ เขาถ
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่17
"โห~ แต่งตัวไม่นัดกระผมเลยนะครับคุณหนู" เขาแซวทันทีที่เห็นฉันในชุดเดรสสีดำ แขนกุด คอจับจีบลายดอกกุหลาบ ดีเทลตรงกระโปรงเป็นแมงกระพรุนแหวกข้าง"แหม...มึงไม่ต้องมาพูด มึงอ่ะขี้โกง ใส่เสื้อยืดกับกางยีนส์ยังหล่อเลย" "จะชมว่ากูหล่อใช่ไหม?" "ใช่" ฉันยิ้มกว้าง "แล้วแต่งตัวจัดเต็มแบบนี้ มึงจะพากูไปกินข้าวที่ไหน?" "ความลับ" "แต่กูเป็นคนขับรถ มึงก็ต้องบอกกูอยู่ดี" "มึงแค่ขับไปตามทางที่กูบอกก็พอ" "เออ" เขารับคำ จากนั้นพวกเราก็ไปยังจุดหมาย "พากูมาล่องเรือ?" "ใช่แล้ว มึงดูสิบรรยากาศดีจะตาย" ฉันชี้ให้เขาดูบรรยากาศรอบๆ"มึงจองแบบบุพเฟ่ต์ใช่ไหม?" "ใช่" "เดี๋ยวมึงก็รู้" เขายิ้มมุมปาก แล้วเดินนำฉันขึ้นไปบนเรือ โชคดีที่ได้ที่นั่งโต๊ะริม ได้สัมผัสกับบรรยากาศดีๆ ได้ถ่ายรูปสวยไว้ลงโซเชียล แต่...อาหารไม่ถูกปาก ฉันกินไปได้ไม่กี่คำ ก็เลือกกินแค่ผลไม้กับน้ำ แถมยังรู้สึกเมาเรือนิดหน่อยด้วย "หึหึ" เขามองหน้าฉันแล้วหัวเราะ "มึงรู้อยู่แล้วใช่ไหม ทำไมไม่บอกกันหน่อยวะ" "ก็มึงไม่ถาม...เป็นไงล่ะ จะเซอร์ไพรส์กู โดนเซอร์ไพรส์เองเลยดิ ฮ่าๆ" เขาหัวเราะ "อย่าซ้ำเติมดิ" ฉันทำหน้ามุ่ย "กูพาไปที่อื่นไหม?" เขาถา
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่16
วันต่อมา ร่างบางนอนอยู่บนเตียง ใบหน้าสวยแดงนิดๆเนื่องจากมีไข้ "โอ๊ย~ อาการไม่ดีเลย" ฉันเอามือแตะหน้าผากตัวเอง แล้วค่อยๆลุกขึ้น แต่เวียนหัวจนต้องลงไปนอนที่เตียงอีกครั้ง สาเหตุน่าจะมาจากการที่ฉันนั่งเรียนในห้องแอร์โดยที่เสื้อยังเปียกอยู่ถึงแม้จะสวมแจ็คเก็ตของไอ้คิแล้วก็เถอะ ฉันคิดน้อยไปจริงๆ ฉันพยุงตัวขึ้นมาอีกครั้ง เดินไปหยิบยาแก้ไข้มากินแล้วนอนต่อ ผ่านไปครู่ใหญ่ก็เสียงมือถือก็ดังขึ้น "ครืด ครืด" ฉันจึงเอื้อมมือไปหยิบมือถือมากดรับสาย "กูรอนานแล้ว มึงเสร็จยัง?" ปลายสายถาม "โทษที...กูไม่สบายอ่ะ...ว่าจะโทรบอกมึง...แต่ไม่ไหวจริงๆ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง "มึงเป็นอะไรมากไหมเนี่ย" เขาถามด้วยความเป็นห่วง "มีไข้แล้วก็ปวดหัว" "โอเค แค่นี้ก่อน เดี๋ยวกูขึ้นไปหา" เขาพูดจบก็วางสาย ผ่านไปประมาณสิบนาที ก็มีเสียงเคาะประตูห้อง "ก๊อกๆ" ฉันลุกจากเตียงแล้วพยุงร่างตัวเองไปเปิดประตู "อาการหนักเอาเรื่องนะเนี่ย" เขาพูดแล้วรับฉันไว้ในอ้อมแขน เมื่อฉันตาลายจนเหมือนจะล้ม "ตัวโคตรร้อน" เขาเอามือแตะหน้าผากฉัน แล้วพูดต่อว่า"กูพาไปหาหมอดีกว่า" "อื้อ~" ฉันตอบเขา เขาจึงอุ้มฉันไปที่รถ โชคดีที่วันนี้เขาขับร
