เข้าสู่ระบบ

ห้องสมุด

ค้นหา

หน้าหลัก / วัยรุ่น / เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) / ตอนที่24

แชร์

ตอนที่24

ผู้เขียน: จิงจิงน่ารัก

ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-01 22:59:41

หกเดือนต่อมา

ภายในห้องโถงของโรมแรมxxx ที่ประดับไปด้วยดอกไม้ รูปถ่ายของคู่บ่าวสาว

"เจ้~" ร่างบางในชุดเดรสเกาะอกสีขาวตรงช่วงกระโปรงเย็บด้วยลูกไม้เป็นชั้นๆราวกับเจ้าหญิง กำลังถกกระโปรงวิ่งไปหาเจ้ๆที่เดินเข้ามาภายในงาน

"ยัยเด็กคนนี้ นิสัยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน" เจ้คาริสาบ่น แต่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

"ยินดีด้วยนะไอ้พรีม" เจ้กล้วยหอมจับมือฉันแล้วยิ้มกว้าง

"ขอบคุณนะเจ้ๆ ขอบคุณพวกพี่ด้วยนะที่มางานน้อง" ฉันหันไปพูดกับพี่ชเวย์ พี่ใต้หล้า พี่เอว และพี่พิธา

"ยินดีด้วยนะ" พวกพี่เขายิ้มกว้าง

"ขอบคุณค่ะ...รักเจ้ๆพี่ๆที่สุดเลย" ฉันยิ้มกว้าง

"วันนี้แฟน...เอ้ยสามี...ของหนูหล่อไหม?" ฉันถามด้วยความภูมิใจ

"หูย! หล่อสิ...งานดีย์~" เจ้คาริสากับเจ้กล้วยหอมพูดพร้อมกัน พี่ชเวย์กับพี่ใต้หล้าจึงทำหน้ายักษ์ใส่ภรรยา ฉันกับไอ้คิมองหน้ากันแล้วก็หัวเราะ จากนั้นฉันจึงพาพวกเจ้ๆไปนั่งโต๊ะ แล้วมายืนรอรับแขกต่อ

"ไอ้รา ซูพรีม ยินดีด้วยนะ" ฉลามและผองเพื่อนแสดงความยินดีกับฉัน

"ขอบคุณมากนะ" พวกเราตอบพร้อมกัน จากนั้นจึงนำฉลามและเพื่อนคนอื่นๆไปนั่งโต๊ะ แล้วออกมารับแขกต่อ

หลังจากนั้นงานแต่งก็เริ่มขึ้น เปิดวีดีโอพรีเซนเท

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี

สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่ถูกล็อก

บทที่แล้ว บทต่อไป

เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่24
หกเดือนต่อมา ภายในห้องโถงของโรมแรมxxx ที่ประดับไปด้วยดอกไม้ รูปถ่ายของคู่บ่าวสาว "เจ้~" ร่างบางในชุดเดรสเกาะอกสีขาวตรงช่วงกระโปรงเย็บด้วยลูกไม้เป็นชั้นๆราวกับเจ้าหญิง กำลังถกกระโปรงวิ่งไปหาเจ้ๆที่เดินเข้ามาภายในงาน "ยัยเด็กคนนี้ นิสัยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน" เจ้คาริสาบ่น แต่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม"ยินดีด้วยนะไอ้พรีม" เจ้กล้วยหอมจับมือฉันแล้วยิ้มกว้าง "ขอบคุณนะเจ้ๆ ขอบคุณพวกพี่ด้วยนะที่มางานน้อง" ฉันหันไปพูดกับพี่ชเวย์ พี่ใต้หล้า พี่เอว และพี่พิธา "ยินดีด้วยนะ" พวกพี่เขายิ้มกว้าง "ขอบคุณค่ะ...รักเจ้ๆพี่ๆที่สุดเลย" ฉันยิ้มกว้าง"วันนี้แฟน...เอ้ยสามี...ของหนูหล่อไหม?" ฉันถามด้วยความภูมิใจ "หูย! หล่อสิ...งานดีย์~" เจ้คาริสากับเจ้กล้วยหอมพูดพร้อมกัน พี่ชเวย์กับพี่ใต้หล้าจึงทำหน้ายักษ์ใส่ภรรยา ฉันกับไอ้คิมองหน้ากันแล้วก็หัวเราะ จากนั้นฉันจึงพาพวกเจ้ๆไปนั่งโต๊ะ แล้วมายืนรอรับแขกต่อ "ไอ้รา ซูพรีม ยินดีด้วยนะ" ฉลามและผองเพื่อนแสดงความยินดีกับฉัน "ขอบคุณมากนะ" พวกเราตอบพร้อมกัน จากนั้นจึงนำฉลามและเพื่อนคนอื่นๆไปนั่งโต๊ะ แล้วออกมารับแขกต่อ หลังจากนั้นงานแต่งก็เริ่มขึ้น เปิดวีดีโอพรีเซนเท
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่23
หลังจากมาถึงหอพัก ฉันเดินไปนั่งบนเตียง ส่วนเขาตามมานั่งข้างๆ "ไอ้พรีม...กูขอถามมึงหน่อย" เขาเริ่มบทสนทนา "ถามว่า" "มึงไม่ได้รู้สึกกับกูแบบเพื่อนแล้วใช่ไหม?" เขามองสบตาฉันอย่างค้นหาคำตอบ ส่วนฉันนิ่งเป็นหุ่นไปแล้ว"มึงรู้ไหม...พักนี้มึงพูดถึงไอ้ฉลามน้อยลง แล้วก็เอาแต่ใจกับกู ทำตัวหึงหวงกูมากขึ้น" "..." "หรือเป็นเพราะเราถ่ายคลิปด้วยกัน มึงเลยรู้สึกแบบนี้" "..." "ตอบกูมา...มึงรู้สึกยังไง" "ถ้ากูตอบ...ความเป็นเพื่อนของเราจะเปลี่ยนไปไหม" ฉันถามเขาเสียงสั่น "มันต้องเปลี่ยนอยู่แล้ว" "งั้นกูไม่ตอบ...ฮึก" น้ำตาของฉันไหลรินลงมา "มึงชอบกูใช่ไหม?" "..." "ตอบมาสิ" "ฮือๆ" ฉันส่ายหน้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลทะลัก "ทั้งๆที่กูคิดว่ามึงกับกูเป็นเพื่อนจะคบกันยาวนานกว่านี้แท้ๆ เฮ้อ" เขาถอนหายใจ "กูผิดเอง...ฮึก...กูไม่รู้ว่าตัวเองเริ่มหวั่นไหวกับมึงตอนไหน...ฮือๆ...รู้ตัวอีกทีกูก็ชอบมึงไปแล้ว" ฉันสารภาพตามตรง ก่อนจะพูดต่อว่า "แต่ว่า...ไอ้คิ...มึงช่วยลืมมันไปได้ไหม...มึงกลับมาเป็นเพื่อนกูเหมือนเดิมเถอะนะ...มึงอย่าเลิกคบกูเลย...ฮึก" ฉันปล่อยโฮ "มึงแน่ใจใช่ไหม...ถ้าพวกเรากลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเด
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่22
ร่างสูงอาบน้ำเสร็จก็เดินมาที่ข้างเตียงแล้วพูดว่า "มึงจะนอนค้างที่นี่ไหม?" "ก็ได้" เมื่อร่างบางพูดจบก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ สิบนาทีต่อมา ร่างสูงเก็บกล้องและนั่งตัดต่อคลิปอยู่บนเตียง ร่างบางจึงเดินเข้าไปนั่งข้างๆ "เบลอหน้ากูดีๆนะเว้ย อย่าให้หลุด" ฉันบอกเขา "เชื่อฝีมือกูได้เลย" เขาตอบ และตั้งใจตัดคลิปต่อ วันเวลาผ่านไป เผลอแป็บเดียวก็เข้าสู่เทอมสอง "ซูพรีม ไอ้รา" ฉลามกวักมือเรียกพวกฉันที่กำลังเดินเข้าไปหา วันนี้พวกเรานัดกันกินข้าวกลางวันที่โรงอาหารของคณะวิศวะฯ"เฮ้ย~ ฉลาม...ได้ใส่ช็อปแล้วเหรอ หล่อเท่มากเลยอ่ะ" ฉันทักฉลามที่สวมใส่ช็อปสีแดง ออร่าเปล่งประกายมาก สาวๆในคณะแอบมองกันตรึม"ขอบคุณนะ" ฉลามยิ้ม "กินไรดี" ไอ้คิถาม "ยังไม่รู้ ไปดูกันเถอะ" ฉันตอบ แล้วเดินนำพวกเขาเข้าไปในโรงอาหาร หลังจากทุกคนซื้อข้าวเสร็จ ก็นั่งกินข้าว แล้วพูดคุยกัน ในขณะนั้นก็มีผู้หญิงประมาณสามคนเดินเข้ามาหา "เอ่อ ขอโทษนะคะ ขอไอจีหน่อยได้ไหมคะ?" หนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นแล้วมองไปที่ไอ้คิ "ได้..." "มันมีแฟนแล้วค่ะ" ในขณะที่เขากำลังจะตอบ ฉันก็เอ่ยแทรกขึ้นมา ทำให้พวกผู้หญิงหันมามองหน้าฉัน แล้วทำหน้าเสียดาย จากนั้นจึงเดิ
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่21
"แอ๊ด" ฉันออกจากห้องน้ำ มองไปในห้องที่มีกล้องตั้งอยู่รอบๆก็พูดว่า "มึงพร้อมเกินไปไหมเนี่ย?" "ไหนๆก็จะถ่ายคลิปแล้ว ต้องจัดเต็มสิวะ" "เออๆ แล้วให้กูใส่ชุดไร...ใส่เสื้อมึงได้ไหม?" "แล้วแต่มึงเลย" เขาตอบ แล้วจัดการดูมุมกล้องต่อ ส่วนฉันเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อนักศึกษาแขนยาวของเขามาสวมใส่ โดยไม่ได้สวมชุดชั้นใน ซึ่งชุดของเขาฉันใส่แล้วเหมือนสวมชุดกระโปรงเลย เพราะมันยาวเหนือเข่าเล็กน้อย ฉันเดินไปนั่งบนเตียงคว้ามือหยิบกระเป๋ามาค้น ก็พบถุงน่องครึ่งเข่าสีดำ จึงเอามาสวม "มึงพกถุงน่องด้วยเหรอ?" เขาเงยหน้าจากกล้องขึ้นมาถาม "ใช่" "เตรียมพร้อมดีนะ" เขายิ้ม "อะไร! กูไม่ได้เตรียมเพราะมึงสักหน่อย" ฉันพูดเสียงดังขึ้นเล็กน้อย "กูยังไม่ได้ว่าอะไรเลย มึงร้อนตัวทำไม?" เขาอมยิ้ม "ไอ้คิ!" ใบหน้าของฉันแดงก่ำ "แต่งตัวไป กูไปอาบน้ำก่อน" เขาหัวเราะเบาๆ แล้วหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ "รีบไปเลย! ชิ่วๆ" ฉันไล่เขา ก่อนจะนั่งเติมแป้ง เติมแก้ม เติมลิปสติกให้พอดูมีชีวิตชีวา สิบห้านาทีต่อมา เขาเดินออกจากห้องน้ำโดยนุ่งแค่ผ้าขนหนู และเดินมานั่งข้างฉัน "วันนี้เอาแบบrole play(โรลเพลย์)(บทบาทสมมุติ)ไหม?" "ก็ได้
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่20
สองสัปดาห์ต่อมา ในที่สุดการสอบปลายภาคก็เสร็จสิ้น ฉันนัดไปกินข้าวกับไอ้คิเพื่อฉลอง หลังจากเหน็ดเหนื่อย อดหลับอดนอนจากการติวตลอดหลายวันวันนี้ฉันสวมใส่เสื้อสีชมพูพีซแขนยาวลายดอกไม้หลากสี มีเชือกผูกคล้องคอ บริเวณหน้าอกโค้กมนเป็นรูปหัวใจโชว์เนินอกอวบเล็กน้อย และสวมกระโปรงยีนส์สั้น ส่วนเขาใส่เสื้อยืดด้านในสีขาวสวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตสีฟ้าไม่ติดกระดุมและสวมใส่กางเกงยีนส์ ซึ่งมันดูน่ารักและดูฮอตสุดๆไปเลย "กินอะไรดี?" เขาถาม "อะ..." "อย่าตอบนะ..ว่าอะไรก็ได้" เขาพูดดักคอฉันที่กำลังจะตอบ "อยากกินปิ้งย่าง" "งั้นก็เลือกร้านเลย" เขาพูดแล้วผายมือเชิญฉันให้เดินนำ ฉันเดินวนอยู่สักพักก็เลือกร้านที่มีคนน้อยๆ เพราะขี้เกียจรอคิวนาน หลังจากเลือกว่าจะกินแบบบุฟเฟ่ต์แล้ว ฉันก็เดินไปตักของกินเล่น ส่วนเขาไปกดน้ำ เมื่อมาถึงที่โต๊ะ ฉันก็ตักของทอดใส่ปากตัวเองก่อน แล้วจึงป้อนเขา "กูแดกเองก็ได้" "กินไปเถอะน่า ไม่ต้องบ่น" เมื่อฉันพูดจบเขาจึงอ้าปากรับหลังจากกินเสร็จฉันก็บอกกับเขาว่าอยากดูหนัง พวกเราจึงไปต่อกันที่โรงหนัง เขาให้ฉันเลือกว่าจะดูหนังเรื่องไหน ฉันจึงเลือกดูหนังตลก ก่อนเข้าโรงหนังเขาก็ซื้อป็อปคอร์
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่19
เมื่อร่างบางได้สติคืนกลับมา ก็มองเหม่อไปยังห้องน้ำที่ร่างสูงกำลังใช้อยู่ "แอ๊ด" เขาเปิดประตูเดินออกมาโดยมีผ้าขนหนูพันรอบเอว และใช้ผ้าขนหนูอีกผืนเช็ดไปตามร่างกาย"ลุกไปล้างสิ...หรือจะให้กูล้างให้?" เขาพูดหยอก "กวนตีน" ฉันชูนิ้วกลางให้เขา แต่ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ "ไม่ต้องมาด่าแก้เขิน" "กูไม่ได้เขิน" "ไม่ได้เขินเท่ากับ..." เขาทำหน้าทะเล้น "ไอ้คิ!" "ลุกไปล้างก่อน" "ทำไม?" "ใส่ชุดแบบนี้อยู่ต่อหน้ากู...หรือมึงอยากโดนอีกรอบ?" เขายิ้มมุมปาก แล้วมองมาทางฉันที่นุ่งผ้าเช็ดตัวอย่างหมิ่นเหม่ "นิสัย! แต่ก่อนไม่เห็นมึงจะเป็นแบบนี้" "ก็ตอนนั้นกูยังไม่ได้เลีย...เอ้ยยังไม่ได้มีอะไรกับมึงนี่" "เพี๊ยะ" ฉันฟาดฝ่ามือไปยังต้นแขนเขา เขาหัวเราะก่อนจะพูดต่อว่า "งั้นกูตัดคลิปเลยนะ" "เออ" ฉันตอบรับ แล้วเดินเข้าห้องน้ำ มองร่องรอยที่เขาฝากไว้ตามเนื้อตัวก็รู้สึกแปลกๆ รู้จักกันมาตั้งนาน ไม่เคยมีวี่แววว่าจะลงเอยแบบนี้ แต่กลับกลายเป็นแบบนี้ไปเสียได้ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฉันสวมเสื้อยืด กางเกงขาสั้นเดินออกจากห้องน้ำ และไปยืนอยู่ข้างๆเขาที่กำลังตัดคลิปฉันมองหน้าจอโน๊ตบุ๊คก็รู้สึกว่าใบหน้าเห่อร้อน เสียงครางข
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่18
"กูไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นมึง...กูเรียกมึงว่าคิระมาตลอด...นึกว่าเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นซะอีก" "คิราห์ต่างหาก" "ส่วน58" ฉันหันไปมองหน้าเขาแล้วทำหน้าเขินๆ "คิดถูกแล้ว...ไซส์กูเองแหละ" เขาพูดยิ้มๆ ใบหน้าของฉันยิ่งขึ้นสีแดงระเรื่อ เนื่องจากในหัวมีแต่ภาพกล้วยเขาลอยเข้ามา "ว่าแต่...มึงรู้ได้ไงว่ากูคือชูครีม?" ฉันถามด้วยความสงสัย "จำวันที่กูเห็นของเล่นของมึงได้ป่ะ" "จำได้" "ตอนนั้นกูก็เริ่มรู้สึกคุ้นแล้วๆแต่คิดไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน...จนวันนึงกูดูคลิปของมึง แล้วเห็นมึงใส่กำไลสลักชื่อที่มึงซื้อจากงานวัด กูเลยวนดูคลิปเก่า ทั้งของเล่นมึง ทั้งผ้าม่าน พร็อพของมึงทำให้มั่นใจเลยว่าต้องเป็นมึง" "มึงแม่ง! ทำไมไม่บอกกันบ้าง" "มึงจะบ้าเหรอ? จู่ๆจะให้กูมาบอกว่ากูเคยดูคลิปมึง รู้นะว่าเป็นมึง แบบนี้อ่ะเหรอ...มึงคิดว่ามึงจะมองหน้ากูติดไหม วันนี้มึงยังตกใจเลย" "..." ฉันคิดตาม ก็จริงตามที่เขาพูดแหละ ที่ฉันใช้นามแฝงว่าชูครีมเพราะไม่อยากให้ใครรู้ตัวตนจริงๆของฉัน "เรากุมความลับของกันและกันไว้แล้วนะ มึงกับกูเลิกคบกันไม่ได้นะ" เขาหัวเราะ "ไอ้คิ" "อะไร?" "พวกเราจะถ่ายคลิปด้วยกันอยู่ไหม?" เมื่อฉันถามจบ เขาถ
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่17
"โห~ แต่งตัวไม่นัดกระผมเลยนะครับคุณหนู" เขาแซวทันทีที่เห็นฉันในชุดเดรสสีดำ แขนกุด คอจับจีบลายดอกกุหลาบ ดีเทลตรงกระโปรงเป็นแมงกระพรุนแหวกข้าง"แหม...มึงไม่ต้องมาพูด มึงอ่ะขี้โกง ใส่เสื้อยืดกับกางยีนส์ยังหล่อเลย" "จะชมว่ากูหล่อใช่ไหม?" "ใช่" ฉันยิ้มกว้าง "แล้วแต่งตัวจัดเต็มแบบนี้ มึงจะพากูไปกินข้าวที่ไหน?" "ความลับ" "แต่กูเป็นคนขับรถ มึงก็ต้องบอกกูอยู่ดี" "มึงแค่ขับไปตามทางที่กูบอกก็พอ" "เออ" เขารับคำ จากนั้นพวกเราก็ไปยังจุดหมาย "พากูมาล่องเรือ?" "ใช่แล้ว มึงดูสิบรรยากาศดีจะตาย" ฉันชี้ให้เขาดูบรรยากาศรอบๆ"มึงจองแบบบุพเฟ่ต์ใช่ไหม?" "ใช่" "เดี๋ยวมึงก็รู้" เขายิ้มมุมปาก แล้วเดินนำฉันขึ้นไปบนเรือ โชคดีที่ได้ที่นั่งโต๊ะริม ได้สัมผัสกับบรรยากาศดีๆ ได้ถ่ายรูปสวยไว้ลงโซเชียล แต่...อาหารไม่ถูกปาก ฉันกินไปได้ไม่กี่คำ ก็เลือกกินแค่ผลไม้กับน้ำ แถมยังรู้สึกเมาเรือนิดหน่อยด้วย "หึหึ" เขามองหน้าฉันแล้วหัวเราะ "มึงรู้อยู่แล้วใช่ไหม ทำไมไม่บอกกันหน่อยวะ" "ก็มึงไม่ถาม...เป็นไงล่ะ จะเซอร์ไพรส์กู โดนเซอร์ไพรส์เองเลยดิ ฮ่าๆ" เขาหัวเราะ "อย่าซ้ำเติมดิ" ฉันทำหน้ามุ่ย "กูพาไปที่อื่นไหม?" เขาถา
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่16
วันต่อมา ร่างบางนอนอยู่บนเตียง ใบหน้าสวยแดงนิดๆเนื่องจากมีไข้ "โอ๊ย~ อาการไม่ดีเลย" ฉันเอามือแตะหน้าผากตัวเอง แล้วค่อยๆลุกขึ้น แต่เวียนหัวจนต้องลงไปนอนที่เตียงอีกครั้ง สาเหตุน่าจะมาจากการที่ฉันนั่งเรียนในห้องแอร์โดยที่เสื้อยังเปียกอยู่ถึงแม้จะสวมแจ็คเก็ตของไอ้คิแล้วก็เถอะ ฉันคิดน้อยไปจริงๆ ฉันพยุงตัวขึ้นมาอีกครั้ง เดินไปหยิบยาแก้ไข้มากินแล้วนอนต่อ ผ่านไปครู่ใหญ่ก็เสียงมือถือก็ดังขึ้น "ครืด ครืด" ฉันจึงเอื้อมมือไปหยิบมือถือมากดรับสาย "กูรอนานแล้ว มึงเสร็จยัง?" ปลายสายถาม "โทษที...กูไม่สบายอ่ะ...ว่าจะโทรบอกมึง...แต่ไม่ไหวจริงๆ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง "มึงเป็นอะไรมากไหมเนี่ย" เขาถามด้วยความเป็นห่วง "มีไข้แล้วก็ปวดหัว" "โอเค แค่นี้ก่อน เดี๋ยวกูขึ้นไปหา" เขาพูดจบก็วางสาย ผ่านไปประมาณสิบนาที ก็มีเสียงเคาะประตูห้อง "ก๊อกๆ" ฉันลุกจากเตียงแล้วพยุงร่างตัวเองไปเปิดประตู "อาการหนักเอาเรื่องนะเนี่ย" เขาพูดแล้วรับฉันไว้ในอ้อมแขน เมื่อฉันตาลายจนเหมือนจะล้ม "ตัวโคตรร้อน" เขาเอามือแตะหน้าผากฉัน แล้วพูดต่อว่า"กูพาไปหาหมอดีกว่า" "อื้อ~" ฉันตอบเขา เขาจึงอุ้มฉันไปที่รถ โชคดีที่วันนี้เขาขับร

บางทีคุณอาจจะชอบ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี

เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา

อ่านหนังสือฟรีบนแอป

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

DMCA.com Protection Status