เพียงชั่ววูบ 72

ก้องการุณย์ลั่นไกโดยที่ไม่ต้องคิดเมื่อเจนจัดหันปลายกระบอกปืนมายังผู้บริสุทธิ์ที่ด้านล่างแม้จะเล็งที่ข้อมือข้างที่ถือปืนแต่ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเจนจัดจะถนัดยิงปืนทั้งสองข้าง

อีกฝ่ายตะเกียกตะกายพลิกร่างกายอย่างรวดเร็วจ่อปากกระบอกปืนที่ขมับของตัวเอง

คนอย่างเจนจัดไม่มีทางจนตรอกหากจะตายก็ต้องตายด้วยน้ำมือตัวเองเท่านั้น…ปัง! แต่ทว่าสวรรค์คงมีตาไม่อยากให้คนชั่วได้ตายง่ายๆแม้ว่าจะเล็งที่ขมับของตัวเองแต่ก็พลาดเฉียดไปเท่านั้นงานนี้เจนจัดได้นอนทรมานติดเตียงยาวนานพอที่จะลิ้มรสความทุกข์และบาปกรรมที่ได้ทำลงไปอย่างเต็มที่

แม้อยากจะตายก็ตายไม่ได้อยู่ฟังเสียงผู้คนก่นด่าสาปแช่งและประณามจนกว่าจะตายจากกันไปข้างหนึ่ง

ศิราณีเองก็ร่ำไห้ปานจะขาดใจเธอไม่ได้ร้องไห้ให้กับไอ้สามีเฮงซวยนั้นแต่ร้องไห้ให้กับความขี้ขลาดของตัวเองหากเธอกล้ายืนหยัดและเชื่อในคำพูดของลูกชายตั้งแต่เนิ่นๆเรื่องราวคงไม่บานปลายจนมาถึงขั้นนี้

ไอ้เจนจัดทำลูกคนอื่นไม่พอยังทำลูกตัวเองด้วยสารเลว! แม้จะไม่ใช่การล่วงละเมิดทางเพศแต่การลูบคลำก็ทำให้ลูกชายและลูกสาวมีแผลใจและรังเกียจพ่อตัวเองหมามันยังไม่คิดอกุศลกับลูกตัวเองศิราณีปิดหน้าร่ำไห้กับพื้นอย่างน่าสงสารและเอาแต่กล่าวโทษตัวเองว่าเลือกแต่งงานผิดคน

งานเลี้ยงปิดฉากได้อย่างสมบูรณ์งานนี้ผู้คนที่เกี่ยวข้องกรมการค้าภายในส่งออกต่างก็โดนเรียกสอบปากคำกันเป็นแถวเรียกได้ว่าทลายก้อนมะเร็งของสังคมก้อนใหญ่กันเลยทีเดียว

หลังจากนั้นอีก 3 วันท่านเจ้าสัวก็แถลงการณ์ร่วมกันกับทีม DSI ไม่ได้เล่าถึงแผนการแต่เป็นการเท้าความและให้ผู้คนตระหนักถึงเรื่องการล่วงละเมิดทางเพศของเด็กถือเป็นปัญหาระดับชาติที่ทุกคนควรตระหนักและปกป้องประชากรรุ่นต่อไปที่จะเข้ามาเป็นฟันเฟืองของสังคมของประเทศต่อไปไม่ว่าจะรวยหรือจนก็ไม่ใช่ข้ออ้างในการล่วงละเมิดได้

จากนั้นคนที่เข้ามาในเฟรมของกล้องที่กำลังถ่ายทอดสดในขณะนี้ก็คือวินตราและเดนีสส่วนสมาชิกคนอื่นๆก็อยู่กันพร้อมหน้าต่างก็มาให้กำลังใจในห้องส่งเรียกเสียงฮือฮาจากคนในห้องส่งไม่พอรวมไปถึงผู้คนทางบ้านเองที่กระหน่ำส่งข้อความมาทางแพลตฟอร์มอย่างล้นหลามจนอ่านแทบไม่ทัน

ภายในหัวสมองของเดนีสไม่ค่อยโฟกัสอยู่กับคำถามของนักข่าวเท่าไหร่เขาเป็นห่วงความรู้สึกและสภาพจิตใจของวินตรามากกว่าประเด็นที่เกิดขึ้นก็เปราะบางและไม่ใช่เรื่องที่จะพูดออกมาได้ง่ายๆบางครั้งเหยื่อเองก็ไม่ได้รับความเห็นใจจากสังคมมากเท่าไหร่นักมีทั้งคนที่คิดได้และคิดไม่ได้

แต่วินตรากลับเข้มแข็งมากกว่าที่เดนีสคิดเอาไว้เสียอีก

เมื่อนักข่าวได้สัมภาษณ์เรื่องราวของเด็กทุนที่ต้องเผชิญหน้ากับชะตากรรมอันโหดร้ายนั้นแม้จะเป็นคำถามที่เตรียมใจมาแล้วแต่วินตราก็ยังคงอดที่จะสะอึกกับคำถามแสลงหูพวกนั้นไม่ได้

“เด็กทุนสามารถปฏิเสธ ‘การรับน้อง’ ได้ไหมคะ” การรับน้องที่ว่าคือการถูกผู้ใหญ่เวียนกันเล่นเหมือนของเล่นกระทำได้ตามอำเภอใจเหมือนพวกเขาไม่ใช่มนุษย์

“ขอบคุณสำหรับคำถามครับ” น้ำเสียงราบเรียบแต่แววตากลับจ้องไปยังนักข่าวสาวอย่างไม่ลดละในเมื่อกล้าถามเขาก็กล้าตอบอีกอย่างเหยื่ออย่างเขาจะเป็นกระบอกเสียงให้รุ่นน้องคนอื่นๆต่อไปว่าวงการนี้มันระยำตำบอนขนาดไหน

“เด็กทุนยังไงก็ไม่ใช่ลูกคนรวยเพราะกำหนดคุณสมบัติเอาไว้ชัดเจนแต่แรกถ้ามีลูกคนรวยอีลีทยังไงเรื่องนี้ก็คงไม่เกิดขึ้นง่ายๆว่าไหมครับ” วินตราเว้นจังหวะก่อนจะพูดต่อ

“คนจนที่แบกอนาคตของตัวเองไว้ภายใต้ด้ามปากกาของเจ้าหน้าที่ฝ่ายต่างๆที่มีอิทธิพลและอำนาจสั่งโยกย้ายเพิ่มลดได้ตามใจชอบพร้อมกับหนี้ก้อนเท่าภูเขา 25 ล้านบาทที่ไม่รู้ว่าชาตินี้จะมีปัญญาใช้หมดไหมคุณคิดว่าพวกเขามีทางรอดทางอื่นอีกหรือไง” น้ำเสียงเริ่มแข็งกระด้างเดนีสที่นั่งอยู่ด้านข้างๆยื่นมือมากอบกุมมือที่เย็นเยียบนั้นไว้พร้อมบีบเบาๆวินตรากลืนก้อนสะอื้นลงคอก่อนจะพูดต่อ

“ไม่มีใครไม่รักตัวกลัวตาย…แล้วผมไม่เชื่อว่าจะมีเพียงวงการการศึกษาที่ชั้นผู้น้อยถูกกดขี่และคุกคาม” นักข่าวหญิงหน้าม้านวงการสื่อเองก็เช่นกันรวมไปถึงวงการนักแสดงเรื่องขึ้นเตียงเพื่อแลกกับชื่อเสียง

“การสมัครใจลาออกไม่ปฏิบัติงานตามที่กำหนดไว้มีแต่บีบให้พวกเราต้องจำยอมพวกเราต่างก็เป็นเด็กบ้านนอกเด็กกำพร้าจะบีบก็ตายแล้วเรื่องน่าอายแบบนี้ถ้าไม่มีหลักฐานมัดตัวแน่นหนาก็คงไม่สามารถเอาผู้กระทำผิดมาลงโทษได้ง่ายๆแล้วใครจะคิดว่าเบื้องหน้าดีงามอย่างคุณเจนจัดคุณสาสินจะมีส่วนเกี่ยวข้องและเป็นตัวการของเรื่องพวกนี้…” ทั้งห้องส่งเงียบต่างก็สะอึกกับคำตอบที่ตรงประเด็นและทิ่มแทงพวกเขาอย่างเจ็บแสบอยู่ในที

“และอีกอย่างผมอยากขอความยุติธรรมให้กับเด็กทุนที่เสียชีวิตทุกคนรวมไปถึง…จินตะเด็กทุนที่ในตอนนั้นถูกสื่อต่างๆรุมโจมตีและใส่ไข่เรื่องที่เขากล่าวหาผู้ใหญ่ทั้งหลายเป็นเรื่องแรกเท็จเพียงเพราะไม่อยากจะใช้ทุนทุกคนในตอนนั้นต่างก็มีส่วนบีบให้เขาต้องจบชีวิตลง” วินตราน้ำเสียงสั่นแต่ก็พยายามกลั้นน้ำตาอย่างสุดความสามารถเขาจะไม่ร้องไห้ต่อหน้าผู้คนเหล่านี้เด็ดขาด

ตอนนี้เขามีชีวิตอยู่อย่างน้อยก่อนตายจินตะควรจะได้รับความยุติธรรมและคดีนี้ก็ถูกรื้อขึ้นมาใหม่แล้ว

วินตราเหยียดยิ้มแล้วกวาดสายตามองไปยังสื่อในที่นี้ทุกคนเรื่องข่าว ‘คาว’ ข่าวโคมลอยผู้คนต่างให้ความสนใจมากกว่าข้อเท็จจริงโจมตีถ้อยคำร้ายๆเพราะได้รับสารมาเพียงฝั่งเดียวแม้จะรู้ความจริงในภายหลังแต่ถ้อยคำที่กล่าวออกไปแล้วไม่สามารถเรียกร้องกลับมาได้ไม่เคยออกมาขอโทษหากไม่มีกฎหมายฟ้องร้องก็คงจะคอมเมนท์สนุกปากมากกว่านี้ต่างก็ตีมึนเริ่มสนใจและคอมเมนท์ในประเด็นใหม่วนลูปอยู่อย่างนี้

คนพูดไม่จำ…แต่คนฟังไม่เคยลืม

“และสุดท้ายผมอยากจะให้ทุกคนตระหนักถึงเรื่องไซเบอร์บูลลี่การคอมเมนท์แย่ๆไม่สร้างสรรค์ทำร้ายคนบริสุทธิ์มานักต่อนักเป้าหมายในตอนนี้อาจไม่ใช่เราเราอาจจะไม่รู้สึกอะไรวันไหนที่คุณตกเป็นเป้าโจมตีตอนนั้นคุณจะตระหนักได้ว่า…มันเหมือนฝันร้ายที่คนโดนทั้งชีวิตก็ไม่มีทางลืมและหวังว่าผู้คนจะรับสารอย่างมีสติวิเคราะห์ไตร่ตรองสักนิดก่อนจะโพล่งอะไรออกไปในโลกออนไลน์สุดท้ายต่อให้จะตกเป็นเหยื่อจงอย่าโทษตัวเองโอบกอดตัวเองให้มากคุณเพียงแค่โชคร้ายจังหวะหนึ่งของชีวิตเท่านั้นหนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกลแม้ว่าแผลใจจะไม่จางหายแต่อย่างน้อยเราก็ไม่ได้เจ็บปวดกับเรื่องอดีตที่ผ่านมาจงเงยหน้ามองฟ้าอย่างภาคภูมิอย่ารอให้ใครมายอมรับในตัวเราแต่ยอมรับตัวเองในขณะนั้นให้ได้ก่อนเป็นอันดับแรก…ขอบคุณครับ”

ครบจบทุกกระบวนความเดนีสยกยิ้มมุมปากวินตราของเขาเก่งและเข้มแข็งที่สุดในโลกไม่มีใครกล้าถามอะไรอีก

วินตราแม้จะมีคลิปวิดีโอที่เขาถูกสาสินคุกคามทางเพศเมื่อก่อนมันเหมือนกับดักฝันร้ายที่เขาโยนเก็บและปิดตายอย่างแน่นหนาในกล่องแพนโดร่าแต่ทว่าตอนนี้เขาไม่ได้เจ็บปวดรวดร้าวเหมือนอย่างแต่ก่อนที่คิดถึงมันเรื่องราวเลวร้ายพวกนั้นผ่านพ้นไปแล้วเหมือนฝันร้ายตื่นหนึ่งหากเขายอมแพ้ก็คงไม่สามารถหยัดยืนเพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้กับจินตะและเด็กทุนคนอื่นได้