เพียงชั่ววูบ 48

ตกเย็นเดนีสก็พาวินตราไปเลือกชุดเสื้อกั๊กสูทมาหนึ่งชุดโดยมีเดนิมเป็นคนจัดแจงให้

“เหมาะมากเลยครับ” ​เดนิมที่กลับมาอยู่บ้านหลังจากขอเลิกรากับอดีตสามีอย่างพิพัฒน์นานๆถึงจะเข้าร้านทีอีกอย่างเป็นงานสำคัญของพี่ชายเขาเลยออกมาร้านมาช่วยเลือกให้ตัวเองแต่เหมือนอีกฝ่ายจะให้เขาช่วยเลือกชุดให้คุณเลขาส่วนตัวมากกว่า

“ขอบคุณครับ” วินตราตอบเสียงเรียบแววตาของเดนิมทำเอาวินตราประหม่าอย่างบอกไม่ถูกสายตากลมสุกใสเหมือนตากวางเวลามองมาที่เขาและท่านประธานเหมือนมีอะไรแฝงอยู่ในนั้น

“ขอบคุณนะน้องรัก”

“ยินดีครับ”

ก็จะไม่ให้น้องชายอย่างเดนิมยิ้มได้อย่างไรบัตรเครดิตวงเงินเยอะขนาดนั้นพี่เดนีสไม่เคยให้เขายืมด้วยซ้ำแต่กลับอยู่กระเป๋าสตางค์ของคุณเลขาส่วนตัวจะไม่ให้เขายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ใส่คนทั้งคู่ได้อย่างไร

แถมร้าน JeansShore ยังมีหน้ากากขนนกหลากหลายให้เลือกอีกโจชัวร์พาร์ทเนอร์ร้านที่สวมกางเกงยีนแฟชั่นเปิดหน้าขาจนเหมือนเศษผ้าในความคิดของเดนีสเดินเข้ามาหาพร้อมกับแนะนำหน้ากากแต่ละชิ้นให้คุณเลขาได้ฟังและเลือกอีกฝ่ายพูดน้ำไหลไฟดับจนวินตราเวียนหัวไปหมดเลยหยิบมาสักอันเพื่อตัดรำคาญ

“อันนี้แหละครับ”

“เหมาะมากเลยครับ” โจชัวร์ดีดนิ้วดังเปาะก่อนจะค่อยๆสอนวินตราใส่และถอดเป็นแบบติดแม่เหล็กไม่ใช่สายรัดทั่วไปลองใส่เสร็จโจัชัวร์ก็เอ่ยปากชมอย่างใจจริง

“โอ้โหพอใส่หน้ากากแล้วยิ่งยั่วยวนน่าหลงใหลลิปนี้ของอะไรครับ”​

“ลิป?” วินตราอ้ำอึ้ง

“อย่าบอกนะว่าไม่ได้ทาลิปแม่เจ้า! ริมฝีปากสีสวยและอิ่มเอิบสีแดงอมชมพูแบบนี้น่าอิจฉามากๆเลยล่ะครับ”

ใช่…แถมยังน่าจูบมากๆด้วยในความคิดของเดนีส

“นายก็สูบบุหรี่ให้น้อยๆหน่อยสิ” เดนิมว่าโจชัวร์กลอกตา

“เกี่ยวอะไร” ก่อนจะงอนตุ๊บป่องไปดูเครื่องประดับอื่นๆให้ลูกค้ากิตติมศักดิ์อย่างวินตราที่มากับลูกชายคนโตของท่านเจ้าสัวเครื่องประดับของทางร้านก็เป็นเอกลักษณ์ทุกชิ้นพอมาอยู่บนตัววินตราแล้วยิ่งขับให้อีกฝ่ายมีเสน่ห์มากขึ้นลำคอระหงรับกับสร้อยเงินจี้รูปหัวใจล้อมด้วยเพชรเม็ดเล็กๆอย่างลงตัว

“ไม่ทราบว่าจะรับแหวนเพิ่มหรือเปล่าครับ” พนักงานร้านเอ่ยถามวินตราที่กำลังจะเอื้อมมือมาหยิบแต่ละวงดูพลันมีอีกมือหนึ่งมาจับมือเขาไว้ก่อน

“ไม่ดีกว่าครับปล่อยโล่งๆไว้อย่างนี้แหละดีแล้ว” วินตราไม่พูดอะไรแต่เดนีสกลับทำหน้าบูดบึ้ง

“นี่หากลองสวมไปแล้วถอดไม่ออกทำไง”

“อะไรครับ”

“ก็แหวนในถาดพวกนั้นไงไม่เหมาะกับนายเลยสักวง” เดนีสพูดพลางมองแหวนในถาดที่พนักงานเอาไปเก็บไว้ที่เดิม

“ก็ไม่ได้คิดจะซื้อนี่ครับ”

“ดีแล้ว”​ ไม่พูดเปล่ายังจับมือวินตราเล่นทำทีเป็นจับนิ้วนั้นนิ้วนี้สุดท้ายนิ้วนางข้างซ้ายก็คลำกระดูกไปมาก่อนจะผละไปไม่พูดอะไรอีกอะไรของเขาวินตรายืนงงสงสัยประสาทจะกลับ!

ภายในงานเลี้ยงปาร์ตี้หน้ากากเดนีสนั่งคุยกับผู้บริหารผู้จัดการฝ่ายอื่นๆอย่างเป็นกันเองและน้อมรับคำวิจารณ์และการติเตียนของรุ่นใหญ่อย่างไม่ถือตัวไม่เหมือนกับที่พวกเขาได้ยินมาก่อนหน้าสร้างความประทับใจให้กับผู้จัดการอาวุโสหลายท่านอีกทั้งยังถ่อมตัวและอยากเรียนรู้จากผู้มีประสบการณ์จริงในหลายๆเรื่องๆเรียกได้ว่าสร้างคะแนนที่ติดลบร่วมสิบก่อนหน้าให้กลับมาบวกขึ้นได้หลังจากมีการปรับสวัสดิการเพิ่มเติมเพื่อให้สอดคล้องกับสภาพเศรษฐกิจปัจจุบันและยังเพิ่มเงินสวัสดิการสำหรับครอบครัวที่มีผู้ป่วยติดเตียงมีโครงการส่งพนักงานไปเยี่ยมเยียนทุกปีและที่สำคัญสวัสดิการเด็กสำหรับครอบครัวที่มีบุตรโครงการจ่ายค่าเทอมกึ่งหนึ่งโดยคำนวณจากระยะเวลาที่ทำงานหากทำงานมาร่วมยี่สิบปีรับผิดชอบค่าเล่าเรียนถึง 80% และยังจะสร้างเนิสเซอรี่สำหรับพนักงานฝ่ายโรงงานอีกเขาปรึกษาหารือกับวินตราอยู่นานส่งเรื่องเข้าที่ประชุมสุดท้ายก็ไฟท์จนได้รับการอนุมัตินั่นคือผลงานเป็นชิ้นเป็นอันของเดนีสในรอบสองปีที่ดำรงตำแหน่งประธานบริษัทเป็นสวัสดิการไม่ขายฝันสามารถจับต้องได้

กล่าวเปิดงานสองสามประโยคภายใต้หน้ากากสีเทาก่อนจะขอตัวกลับโดยมีวินตราเดินตามหลัง

สูทที่ซื้อใหม่กับเครื่องประดับราคาแพงหูฉี่ที่สวมใส่ไม่ถึงสองชั่วโมงวินตราโคลงศีรษะ…โลกของคนรวยนี่มันอยู่คนละโลกกับพื้นฐานเศรษฐกิจปัจจุบันบางคนเงินเดือนสองหมื่นกินทั้งบ้านแต่สร้อยคอที่เขาสวมอยู่ราคาสองแสนไม่รวมสูทบางคนใช้เงินครึ่งล้านโดยไม่คิดอะไร

“คิดอะไรอยู่” เดนีสหันมาถามในขณะเดินไปที่รถตู้

“เปล่าครับ”

“มานี่สิ”​ เดนีสยื่นมือไปทางวินตราแต่วินตรากลับเดินนำหน้าไปก่อน

“เฮ้! ฉันอุตส่าห์ส่งมือให้นายเลยนะ” วินตราเดินหนีขึ้นรถตู้เดนีสยิ้มที่มุมปากเดินขึ้นรถตามไปติดๆประตูรถปิดลงพร้อมกับช่างภาพที่ลดกล้องในมือลงตามมองไฟท้ายรถที่ขับออกไป

“จะไปไหนครับ”

“เดี๋ยวถึงก็รู้เองแหละน่า”​

“ถ้าเป็นผับบาร์…ไม่ไป” วินตรากอดอกจ้องมองไปยังด้านข้างที่ไม่รู้ว่ามีม่านสีดำติดตั้งแต่เมื่อไหร่ภายในรถเปิดไฟและส่วนคนขับจะมีกระจกกั้นเพื่อความเป็นส่วนตัวของเจ้านายตอนนี้เขาเปลี่ยนคนขับใหม่เป็นบอดีการ์ดที่มากฝีมือพกปืนติดตัวอยู่ตลอดเวลารวมไปถึงจะมีคนคอยตามห่างๆหากเกิดเรื่องสุดวิสัยจะได้เข้าช่วยเหลือทันเวลาเพราะสถานการณ์ตอนนี้ระอุและไม่ได้นิ่งเงียบเหมือนอย่างที่ตาเห็นพายุลูกเห็บขนาดใหญ่กำลังจะพัดผ่านมรสุมชีวิตห่าใหญ่กำลังจะผ่านเข้ามาเพื่อทดสอบเขาและคนข้างๆ