Share

32

มณีรัชดาเริ่มอายผู้มาใช้บริการ ภูวพลทำอะไรก็ไม่รู้

เขาทำให้เธอพลอยถูกมองจ้องหน้าด้วย และมณีรัชดารู้สึกกระอักกระอ่วนใจ จนต้องกระซิบบอกเขา

“ถ้าทางแบ๊งค์ ไม่อนุมัติจริง ก็กลับกันเถอะคุณพล ณีต้องทำงานตอนบ่ายนะคะ”

มณีรัชดาพยายามเตือนเขา

ครู่หนึ่งภูวพลจึงได้สติ เขาหันมายิ้มกับหล่อน

“เอาล่ะ คราวนี้ผมรู้แล้ว อะไรจะเกิดก็ช่างมัน”

มณีรัชดาได้ยินเขาเอ่ยรู้สึกตกใจ

เสียงของภูวพลขวางเหมือนคนรั้นที่จะเอาชนะ

แต่มณีรัชดามอง และคิดตามด้วยความรู้สึกหวาดกังวล

“คุณคิดอะไรคะ ที่บอกว่า จะเกิดก็ช่างมัน”

มณีรัชดาถาม

ไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไรต่อไป

“เรื่องเงินในธนาคารสิครับ เงินของผมนี่ ถ้าไม่อยากให้เบิกก็ถอนออกมาทั้งหมด ให้เกลี้ยง ปิดบัญชีให้มันรู้แล้วรู้รอดเลย”

มณีรัชดาตกใจ เพราะหล่อนไม่คิดว่าภูวพลจะใจร้อนขนาดนี้

แต่สิทธิ์ของเขา มันไม่ใช่เงินของหล่อน

เพราะไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง เลยทำให้มณีรัชดาเงียบ

เขาเอ่ยถามหล่อน เหมือนขอความเห็น

“จริงมั๊ยณี”

“ณีไม่รู้ค่ะ”

มณีรัชดาตอบเขาเสียงของหล่อนหวาด

เพราะไม่ใช่เงินของหล่อน หล่
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status