“อะ…อลิช” ฉันเรียกชื่อเพื่อนสนิทเบาๆ เป็นอลิชที่กำลังนั่งอยู่กับอลันในตอนนี้ เราทั้งคู่ต่างตกใจไม่แพ้กัน มีแค่อลันที่ดูเหมือนไม่ตกใจอะไรเลย “ยัยแพร” อลิชเรียกชื่อฉันก่อนจะมองสลับกับอลัน “บอกพี่ว่าให้มาหาที่คอนโดมีเรื่องสำคัญจะบอก อย่าบอกนะว่า….” “ผมกับเพื่อนพี่ได้กันนานแล้ว” “อลัน!!” ฉันเรียกอลันเสียงดุเพราะเขาพูดอะไรที่ไม่เข้าท่าออกไปหน้าตาเฉย “เมื่อไหร่ทำไมพี่ไม่รู้เรื่องเลย” พอถามอลันแล้วอลิชก็หันมามองฉัน “ยัยแพร! นี่แกตั้งใจปิดฉันงั้นหรอ”“ปะ เปล่านะ คือฉัน….” อลิชลุกขึ้นเดินมาหาฉันก่อนจะจับมือพาเดินมานั่งที่โซฟา “ฉันตั้งใจจะบอกแกแต่ยังไม่มีจังหวะ” “รู้ไหมว่าฉันดีใจมากที่เป็นแก อลันไม่เคยเปิดตัวกับผู้หญิงคนไหนแปลว่ากับเพื่อนพี่คนนี้จริงจังใช่ไหม?” ประโยคหลังอลิชถามน้องชายตัวเอง “อืม” อลันพยักหน้าตอบ แค่คำตอบสั้นๆ มันก็ทำให้ฉันดีใจเอามากๆ “นี่ถ้าพ่อรู้ต้องดีใจมากแน่ๆ พอฉันชอบแกมากเลยนะยัยแพร ชอบบ่นว่าอยากได้แกมาเป็นสะไภ้ให้ฉันฟังอยู่บ่อยๆ” “ระ….หรอ” “อื้อ โอ้ยฉันดีใจจริงๆ ที่แกเอาอลันอยู่หมัด” อลิชพูดด้วยรอยยิ้มบ่งบอกว่าเธอดีใจมากที่รู้ว่าฉันกับอลันคบกัน ฉันกับอลิชคุยกั
“อย่านะบาส” ฉันรีบขัดก่อนที่บาสจะพูดอะไรบ้าๆ ออกไป “กลัวว่ามันจะพูดอะไร ?” อลันถามเสียงเย็น น้ำเสียงแบบนี้ของเขานี่แหละที่น่ากลัวที่สุด “อลันฉันเจ็บ” เพราะความโกรธทำให้เขาบีบแขนฉันแรงขึ้น “ปิดบังอะไรอยู่” อลันถามอย่างคาดคั้น แต่ในตอนนี้ฉันกลับลังเลที่จะพูดความจริงออกไป “มะ ไม่มี” “โกหก!!” อลันตวาดขึ้นมาเสียงดังพร้อมกับฉุดลากฉัน “อลันปล่อยก่อนได้ไหมฉันขอร้อง” การที่ถูกฉุดลากแบบนี้มันเจ็บจนแทบอยากจะร้องไห้ออกมา เขาไม่คิดว่าฉันจะเจ็บบ้างเลยหรือไง “กลับไปเคลียร์กันที่ห้อง” ยังไม่ทันจะได้เดินไปไกลบาสก็จับอีกแขนของฉันเอาไว้ แล้วพูดกับอลัน “โทษทีว่ะ วันนี้พี่แพรต้องกลับกับกูไม่ใช่มึง” “เมียกู กูจะพากลับมึงมาเสือกเหี้ยอะไร!!” อลันตะคอกใส่บาสเสียงดังลั่น “เมียมึงแต่เป็นคู่หมั้นกู กูมีสิทธิ์มากกว่ามึงอีกนะไอ้อลัน หึ!!” ในที่สุด! ในที่สุดบาสก็พูดคำนี้ออกมา สิ่งที่ฉันไม่พร้อมจะให้อลันรับรู้ตอนนี้ “คู่หมั้น” อลันทวนคำพูดของบาส เขาหยุดนิ่งไม่ขยับราวกับถูกแช่แข็งไว้ “อ…อลัน” กำลังจะอธิบายแต่อลันผลักฉันออก เขาถอยหนีเหมือนว่าฉันมันน่ารังเกียจ “จะหมั้นกับมัน ?” “ม…ไม่มันไม่ใช่แบบนั้นนะ
“พะ พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง” ในขณะที่ถามหยดน้ำตามันก็ค่อยๆ ไหลลงมาอาบแก้ม ฉันไม่สนใจคนที่เดินผ่านไปมาเลยว่าเขาจะมองยังไง ตอนนี้ฉันสนใจแค่อลันคนเดียว “ต้องให้พูดจริงๆ ?” ฉันรู้แล้วว่าอลันต้องการจะบอกอะไร เขาแค่ไม่พูดคำนั้นออกมาแค่นั้นเอง แววตาที่เย็นชาคู่นั้นทำให้ฉันเจ็บเจียนตาย “ไม่อยากฟังฉันอธิบายหรอ อึก~ ฟังสักหน่อยก็ไม่ได้เลยหรอ”“กลับไปหาเพื่อนเหอะ! อย่ามาทำตัวแบบนี้”“ล…แล้วนายจะกลับห้องไหม” “เก็บเสื้อผ้าออกไปเมื่อไหร่จะกลับ” “จะเลิกกับฉันหรอ อึก” มันเจ็บจนไม่รู้จะเจ็บยังไงแล้วจริงๆ ทำไมอลันถึงไม่ฟังเหตุผลของฉันบ้าง “ยังจะถามทำไมอีก ในเมื่อรู้คำตอบดีอยู่แล้ว” “ไหนบอกว่ารักฉันไง รักแล้วมันเลิกกันง่ายๆ แบบนี้เลยหรอ อึก~”“…….” ครั้งนี้อลันเงียบ เขาทำเหมือนเบื่อฉันเต็มทน “พ่อฉันบังคับ พยายามจับคู่แต่ฉันไม่ได้ยอม แต่ที่ฉันไม่บอกนาย ที่ฉันยอมบาสเพราะ….” “ไม่อยากฟัง” อลันพลักฉันจนแผ่นหลังกระแทกกับผนัง ก่อนที่เขาจะรีบเดินหนี ฉันไม่รู้จะทำอะไรสมองมันอื้อไปหมดจึงวิ่งไปรั้งอลันไว้โดยการสวมกอดเขาจากด้านหลัง “อึก~ กลับห้องกันนะ กลับไปคุยกันด้วยเหตุผล ถ้าจะต้องเลิกกันจริงๆ ฉันจะป
อลันเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้ฉัน ก่อนที่เขาจะพูด “หยุดร้องไห้” “อึก~ มันหยุดไม่ได้” “หยุดร้องแล้วมาช่วยกันคิดแก้ปัญหา” “แก้ปัญหายังไง อึก~” “บอกให้หยุดร้องก่อน” ฉันเม้มปากแน่นพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมาอีก ส่วนอลันก็เอากระเป๋าไปเก็บในห้องให้ ฉันจึงเดินมานั่งรอเขาที่โซฟา ไม่นานนักอลันก็เดินออกมาจากห้อง เขานั่งลงข้างๆ ฉันมองเห็นนาฬิกาที่ซื้อให้เป็นของขวัญถูกถอดวางไว้จึงหยิบขึ้นมาใส่ข้อมือให้เขาเหมือนเดิม “ห้ามถอดนะ”“คิดอยู่ว่าจะเอาไปขายแล้วเอาเงินมาใช้” “นายไม่ทำแบบนั้นหรอก” ฉันมั่นใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์เลยว่าอลันไม่มีทางเอานาฬิกาเรือนนี้ที่ฉันให้ไปขายแน่ๆ “ไม่คิดจะหมั้นกับมันจริงๆ หรือแค่พูดให้สบายใจ” อลันพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล เขากลัวว่าฉันจะหมั้นกับบาสจริงๆ งั้นหรอ “ทำไมถามแบบนั้น ฉันเป็นแฟนนายนะ”“ถ้าเห็นว่าเป็นแฟนแล้วทำไมต้องโกหก บอกว่าพ่อป่วยเพื่อจะไปอยู่กับมัน รู้ไหมว่าตอนรู้ความจริงแม่งโคตรเจ็บ” “…ฉันอธิบายไปแล้วไง นายเองก็ใจร้ายที่หายไปแบบนั้น”“ไม่อยากเจอหน้า ไม่อยากพูดคุยอะไร อยากอยู่เงียบๆ คนเดียว” อลันพูดโดยไม่มองหน้าฉัน ก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมาหนักๆ ฉั
อลันถอยตัวออกไปตั้งใจอ่านคู่มือติดตั้งกล้องวงจรปิดต่อ จากนั้นก็เริ่มติดมันไว้ในแต่ละจุดของห้อง ติดแทบจะทุกมุมเลยก็ว่าได้ ไม่เว้นแม้กระทั่งภายในห้องนอนของฉัน และที่น่าตกใจคือติดในห้องน้ำด้วย “ดะ เดี๋ยวนะ ทำไมต้องติดในห้องน้ำด้วย” ฉันรีบเบรคอลันเอาไว้ “ความชอบส่วนตัว อยากเห็นเมียอาบน้ำ” อลันตอบแบบกวนๆ มันน่าตีจริงๆ เลย “ทะลึ่ง!!” ฉันมองค้อนอลันที่กำลังเอากล้องวงจรปิดติดในห้องน้ำ หลังจากติดกล้องหมกทุกตัวแล้วเขาก็เอาโทรศัพท์มาเชื่อมต่อ เพื่อเช็คว่ากล้องทุกตัวใช้งานได้ดี “อย่าทำให้มันสงสัย” อลันปิดจอโทรศัพท์แล้วพูดขึ้น “อื้อรู้แล้วน่า” กริ้ง~ โทรศัพท์ของอลันมีสายเรียกเข้า เขากดรับสายแล้วคุยต่อหน้าฉัน“มีอะไร” ไม่รู้ว่าปลายสายคือใครเหมือนกัน เขาไม่ได้เปิดลำโพงคุย “อืม” พูดแค่นั้นอลันก็กดวางสายแล้วเก็บโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋ากางเกง “ไอ้กันโทรมาบอกว่าไอ้บาสกำลังจะกลับ” “นายต้องไปแล้วหรอ” “อื้อ” “ก่อนไปขออะไรสักอย่างได้ไหม ?” ฉันเดินมาใกล้ๆ อลันแล้วยิ้มหวานให้เขา “ขออะไร ?” “พูดคำว่า ผมไปก่อนนะครับพี่แพรก่อนสิ”พอฉันขอแบบนั้นอลันก็เงียบ ที่ผ่านมาเขาไม่เคยพูดอะไรทำนองนี้ในเวลาปกติเล
ไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันควรทำตัวยังไงเมื่อได้ยินสิ่งที่บาสพูด เขาโหดร้ายมากเกินไปแล้ว มันก็แค่เรื่องผู้หญิงทำไมต้องเอากันถึงตาย ทำไมต้องเล่นงานไปอลันแทนที่จะจัดการผู้หญิงคนนั้นด้วย “พี่แพร” บาสหันมาเห็นฉันเขาจึงรีบเก็บโทรศัพท์ก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน “มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ?”“พะ พี่เพิ่งมา พอดีพี่คิดได้ว่าลืมของไว้ที่รถ ดะ เดี๋ยวพี่ไปเอาของก่อนนะ” ยังไม่ทันจะได้ก้าวขาเดินไปไหนบาสก็รั้งแขนฉันเอาไว้ ก่อนที่เขาจะถาม “เมื่อกี้พี่แพรได้ยินอะไรหรือเปล่า ?” “มะ ไม่พี่ไม่ได้ยินอะไรเลย” ฉันรีบตอบแต่ไม่กล้าสบตา “แน่ใจนะว่าไม่ได้ยิน”“แน่ใจสิพี่เพิ่งเข้ามาในห้องนี่เอง”“ถ้ามันรู้แปลว่าพี่แพรยังไม่เลิกกับมัน” คำพูดที่เหมือนกำลังขู่ของบาสมันทำให้ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ “พูดเรื่องอะไรหรอบาส” ฉันแสร้งถาม“ผมจะเล่นมันให้หนักถ้าเกิดว่าทั้งหมดนี้เป็นแค่เรื่องตบตา” “……” ฉันจะทำยังไงดีถ้าไม่บอกอลันต้องเจ็บตัวแน่ๆ ถ้าลงแข่ง แต่ถ้าบอกมันก็มีค่าเท่ากัน “ในเมื่อผมเชื่อใจพี่ก็อย่าทำให้ผมผิดหวัง รู้ไหมว่าผมไม่ชอบการถูกมองเป็นคนโง่” บาสขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ ฉันเอามากๆ ใกล้ซะจนฉันสัมผัสได้ถึงไอร้อนจากลมหายใจขอ
ฉันรีบโทรไปยกเลิกเพื่อนที่ว่าจะไปคลับ แล้วบอกให้มินนี่มาหาที่ห้องแทน ให้เธอแสร้งเอาของมาให้บาสกินบอกว่าของชิ้นนั้นเธอทำเองกับมือเลยถือมาฝากก่อนจะไปคลับ และในของนั้นจะใส่ยาไว้พอบาสกินก็จะท้องเสียเข้าห้องน้ำทั้งคืนจนไม่สามารถไปไหนได้ คิดว่าบาสไม่สงสัยอะไรเพราะกับมินนี่ก็รู้จักกันอยู่แล้ว เพื่อนของฉันบาสรู้จักทุกคนยกเว้นอลิช เพราะกับอลิชบาสไม่เคยเจอกันมาก่อนนี่แหละแผนของฉัน ที่เลือกมินนี่เพราะเธอน่าจะแสดงเก่งที่สุดแล้ว หลังจากวางแผนกับมินนี่แล้วฉันก็อาบน้ำแต่งตัวเพื่อไม่ให้ถูกสงสัย พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ได้ยินเสียงมินนี่มาที่ห้อง เธอกำลังพูดคุยอยู่กับบาส ตอนนี้ฉันจะยังไม่ออกไปเพราะถ้าเจอหน้าฉันบาสอาจจะจับพิรุธได้ ผ่านไปสิบนาทีได้มินนี่นางก็ส่งแชตมา มินนี่ : เรียบร้อยแล้วค่ะเพื่อนพออ่านข้อความแล้วฉันก็เปิดประตูห้องเดินออกมา ทำแสร้งว่าไม่รู้เรื่องอะไร “บาสล่ะแก เขาบอกว่าจะไปด้วย” “ไม่รู้สิเห็นบอกจะไปเข้าห้องน้ำ นี่หายไปสักพักแล้ว” เราสองคนพูดกันเสียงดังหน่อยหวังจะให้บาสได้ยิน ฉันเดินไปที่ห้องบาส ประตูห้องน้ำปิดเอาไว้อยู่ฉันจึงเดินไปเคาะเรียก “บาสเสร็จหรือยังพี่เสร็จแล้วนะ” “เพื
ฉันลุกขึ้นจากเตียงวิ่งไปที่ประตูแต่มันไม่ทันเพราะถูกบาสคว้าตัวเอาไว้ได้ทัน ทำให้ร่างของฉันถูกเหวี่ยงมากระแทกกับเตียงอีกครั้ง “ผมไม่อยากทำให้พี่เจ็บตัวนะ” บาสบอกเสียงแข็ง “แค่ผู้หญิงคนเดียวถึงกับต้องทำกับแบบนี้เลยหรือไง” ฉันกำลังเตือนสติว่าสิ่งที่บาสทำมันผิด แต่เขาขาดสติไปแล้วไม่รับฟังอะไรที่พูดทั้งนั้น“ใช่แค่ผู้หญิงคนเดียว แต่ดันเป็นผู้หญิงที่ผมรักมากซะด้วยสิ” ร้อยยิ้มชั่วร้ายผุดขึ้นมาที่มุมปากของเขาบาสขึ้นมาคร่อมบนตัวของฉัน ฉันทั้งดิ้นและหยิกๆ ที่แขนเขาจนถูกรวบแขนทั้งสองข้างขึ้นมาขึงตรึงไว้เหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียวของเขา“บาส ตั้งสติอย่าทำแบบนี้กับพี่นะ!!” ฉันพยายามร้องบอก แต่ต่อให้พูดจนไม่มีเสียงก็ไม่ได้รับความเห็นใจ “เคยมีอะไรกับไอ้อลันแล้วนี่ ไม่ต้องกลัวพี่แพรไม่เจ็บหรอก” “อย่านะบาส กรี๊ด!!” ฉันร้องกรี๊ดออกมาเสียงดังเมื่อใบหน้าคมคายของบาสก้มลงมาซุกไซร้ที่ซอกคอ ใจมันแทบแหลกสลายถ้าหากวันนี้ฉันมีอะไรกับบาสจริงๆ คงไม่สามารถยอมรับได้ “อย่าดิ้นเดี๋ยวจะเจ็บเอานะ” บาสพูดอู้อี้อยู่ตรงซอกคอของฉัน จากนั้นมันก็รู้สึกเจ็บจี๊ดๆ ในตอนที่ริมฝีปากหน่กดทับหนักๆ “ปล่อยนะ ฉันบอกให้