แชร์

เด็กดื้อ - 77 อย่าทำเหมือนคนอื่นเป็นของเล่น

ทำไมฉันต้องยอมให้พี่ลีวายกดขี่ขนาดนี้ด้วย ทำไมต้องสู้แรงเขาไม่ได้ทั้งที่เขาป่วยอยู่แท้ ๆ ไม่ได้อยากจะอยู่แบบนี้เลยสักนิด

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะคะ” ฉันตะเบ็งเสียงบอกอย่างจริงจังอีกครั้ง ก่อนที่พี่ลีวายจะพ่นลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดมายังใบหู

“ไม่ปล่อย”

กริ่ง~ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแต่ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะกดรับสาย

เพราะถูกโอบรัดเอาไว้ทำให้ขยับตัวทำอะไรไม่ได้เลย

“พี่ลีวาย!!”

“ฉันก็แค่ไม่อยากให้เธอยุ่งกับไอ้เด็กเวรนั่น”

“แทนค่ะ กรุณาเรียกชื่อให้ถูก”

“ฉันหวงเมียตัวเองแล้วมันผิดตรงไหน”

“…” ฉันเงียบเมื่อพี่ลีวายเอ่ยคำนั้นออกมา เขาคงพยายาม

เป็นอย่างมากเพื่อให้ฉันหวั่นไหว แล้วฉันจะได้กลับไปทำตัวเชื่อง ๆ

อย่างเมื่อก่อน

“เดี๋ยวนี้พูดคำว่าเมียออกมาบ่อยนะคะ”

“… ในเมื่อมันเป็นความจริง ทำไมฉันจะพูดไม่ได้”

ฉันหันมองใบหน้าคมคายที่อยู่ใกล้ ๆ ด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง

ก่อนความเงียบจะครอบงำ พี่ลีวายค่อย ๆ ขยับเข้ามาใกล้ ๆ จนริมฝีปากของเราทั้งคู่ประกบกัน

“อื้อ~”

สมองมันอื้อไปชั่วขณะ ข้างในมันขาวโพลน รู้ตัวอีกทีพี่ลีวาย

ก็สอดลิ้นสากเข้ามาในโพรงปากแล้ว ลมหายใจร้อนผ่าวเริ่มถี่รัวขึ้น

เรื่อย ๆ รวมถึงฝ่ามือหนาที่ยกขึ้นมาบีบขยำห
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status