แชร์

เด็กดื้อ - 74 หลงตัวเอง

ฉันเดินกลับมาหยิบชามข้าวอย่างไม่เต็มใจ แล้วนั่งลงบนเตียงข้าง ๆ กับพี่ลีวายที่นอนอยู่

“ทำหน้าให้มันดี ๆ แค่ป้อนข้าวฉันคงไม่ทำให้เธอขาดใจตายหรอก”

“ป่วยแต่ปากร้ายไม่แผ่วเลยนะคะ” ฉันตักข้าวต้มแล้วเอามาจ่อที่ปากของพี่ลีวายพร้อมออกคำสั่ง “อ้าปากด้วยค่ะ”

พี่ลีวายทำเมินก่อนที่เขาจะวางมือลงบนขาของฉันอย่าง

ถือวิสาสะ แล้วพูด “เธอบอกกับฉันว่าต่างคนต่างอยู่”

ดูก็รู้ว่าตอนนี้พี่ลีวายกำลังหลงตัวเองคิดว่าฉันเป็นห่วงเขา

จนต้องมาป้อนข้าวป้อนน้ำถึงบนห้อง

“บอกไปแล้วนี่คะว่าคุณท่านขอให้มา”

“พ่อฉันขอแต่ถ้าเธอจะไม่มาใครก็บังคับไม่ได้ จริงไหม?”

ฉันถอนหายใจออกมากหนัก ๆ เมื่อพี่ลีวายพูดไม่รู้เรื่อง ก่อนจะถามเสียงห้วน “จะกินไหมคะข้าว?”

“ถ้าพ่อไม่ขอเธอคงไม่โผล่หน้ามาสินะ”

“คงงั้นค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นแปลว่าครั้งนี้เธอเป็นฝ่ายเข้ามาวุ่นวายกับฉันเอง”

“สรุปจะกินข้าวไหมคะ ถ้าไม่กินก็ช่วยปลดล็อกประตูให้

มิลินด้วย” ฉันบอกอย่างหงุดหงิดและแสดงสีหน้าไม่พอใจที่เขาเอาแต่พูด แถมยังจะยัดเหยียดว่าฉันเป็นฝ่ายที่อยากจะเข้าหาตัวเองอีก

พอฉันจะดึงมือที่ถือช้อนออกพี่ลีวายก็คว้ามือมาจับก่อนจะ

ยกศีรษะขึ้นมาใช้ปากงับข้าวที่อยู่ในช้อนกิน ย
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status