เด็กดื้อ - 6 กลัว~

@คฤหาสน์หลังใหญ่ 

กลับมาถึงฉันก็คิดทบทวนคำพูดของเพื่อนๆ อยู่นาน ว่าตัวเองไม่รู้จักรุ่นน้องเลยสักคนเพราะไม่ค่อยเข้าสังคมกับเพื่อนๆ 

บางทีฉันก็ควรไปสัมผัสบรรยากาศแบบนั้นดูบ้าง ชีวิตวัยรุ่นจะได้ไม่หดหู่อยู่แบบนี้ 

“คุณท่านคะ” 

“อืมว่ายังไง”

“วันนี้หนูขอไปปาร์ตี้กับเพื่อนได้ไหมคะ” ฉันพูดออกไปด้วยความรู้สึกประหม่า เพราะนี่คือครั้งแรกที่ขออะไรแบบนี้ 

คุณท่านยิ้มให้ก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบศีรษะของฉันเบาๆ  

“ฉันดีใจที่หนูอยากไปปาร์ตี้กับเพื่อนๆ” 

“คะ…” ฉันขมวดคิ้วแปลกใจที่ได้ยินคุณท่านบอกแบบนั้น คิดว่าจะโดนดุซะอีก

“ฉันอยากให้หนูได้ใช้ชีวิตอย่างที่วัยรุ่นคนอื่นๆ ทำกัน ไม่ต้องมาอุดอู้ดูแลคนแก่แบบฉัน”

“หนูเต็มใจดูแลคุณท่านค่ะ คุณท่านมีพระคุณกับหนูมาก”

“เธอนิสัยเหมือนแม่ไม่มีผิด” 

ฉันแปลกใจเล็กน้อยกับคำพูดของคุณท่านแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร สายตาที่อบอุ่นคู่นั้นทำให้เวลาอยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจเอามากๆ 

“เอานี่ไปสิ” คุณท่านยื่นบัตรเครดิตสีดำเคลือบทองมาให้ ฉันรีบปฏิเสธทันที “ไม่เอาค่ะ” 

“อย่าปฏิเสธของที่ผู้ใหญ่ให้สิ” 

“คือหนู…..”

“ฉันควรดูแลหนูให้ดีที่สุด….เพื่อชดใช้ความผิดที่ตัวเองเคยทำ”

“วะ…ว่ายังไงนะคะ” ฉันขมวดคิ้วกับคำพูดนั้นแต่ยังไม่ทันจะถามคุณท่านก็เอ่ยจัดขึ้นมาดักไว้ก่อน “ไม่มีอะไรรับเอาไว้เถอะ ถ้าอยากได้อะไรก็ใช้บัตรใบนี้รูด” 

“……..”

“ว่าแต่จะไปยังไง เดี๋ยวฉันให้ตาลีวายไปส่ง”

พอได้ยินว่าคุณท่านจะให้พี่ลีวายไปส่งฉันก็รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที “มะ ไม่เป็นไรค่ะ อย่ารบกวนพี่ลีวายเลย” 

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้คนขับรถส่วนตัวไปส่ง”

“ค่ะ” 

ฉันพยักหน้า ก่อนจะขอตัวออกมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปปาร์ตี้ หลังจากแต่งตัวเสร็จฉันก็โทรไปหาแนน 

“ฮัลโหลแนน แกส่งโลเคชั่นมาให้หน่อยสิ”

( อือโอเค นี่มิลินรู้ไหมพอฉันบอกว่าแกจะไปด้วยทุกคนดีใจกันใหญ่เลย )

“ขะ ขนาดนั้นเลยหรอ”

( อือ เพื่อนๆ น่ะ อยากให้แกมาปาร์ตี้ด้วยจะตาย )

“อือไว้เจอกันนะ” 

พอวางสายแล้วฉันเองก็รู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยเพราะได้ยินที่แนนว่า ไม่รู้ว่าไปแล้วจะทำตัวยังไง 

@คลับ 

แนนบอกให้ฉันมาตามโลเคชั่น ก่อนจะเห็นว่าจุดนัดรวมตัวในคืนนี้คือที่คลับ แถมยังเป็นคลับที่พี่ลีวายเป็นเจ้าของด้วย ที่รู้ก็เพราะฉันเคยมาที่นี่สองสามครั้ง 

ไม่รู้ว่าวันนี้พี่ลีวายมาที่คลับหรือเปล่า ได้แต่คิดไปในทางที่ดีว่าเขาจะไม่มา เพราะมีหลายอย่างที่ต้องทำเช่นคุมงานที่คาสิโน

“พวกเรามิลินมาแล้ว” แนนบอกเพื่อนๆ และรุ่นน้อง ก่อนจะรีบมาดึงมือฉันมานั่งข้างๆ ตัวเอง 

“ผมคิดว่าพี่จะไม่มาแล้วซะอีก” แทนน้องรหัสของฉันบอกพร้อมรอยยิ้ม ท่าทางเหมือนเป็นคนขี้อาย 

“ดื่มไหม” อาตถาม 

“แม้ๆ พอมิลินมาเนี่ยสนใจกันใหญ่เลยนะ” แนนเอ่ยแซว ทำให้เพื่อนๆ ที่โต๊ะโห่แซวด้วย 

“อะไรก็คำถามปกติ”

“ถ้าไม่ได้คิดอะไรก็อย่าร้อนตัวสิอาต”

 “อือมิลินรู้ไหมว่าเจ้าของคลับนี้น่ะหล่อมาก” แนนกระซิบถาม

“นี่มิลินจะไปรู้ได้ยังไง” แพมเพื่อนอีกคนในกลุ่มท้วงขึ้นทันที 

“เออก็จริง แกน่าจะเพิ่งเคยมา” 

“จะบอกนะ เจ้าของคลับหล่อไม่พอ เพื่อนๆ ที่เป็นหุ่นส่วนก็หล่อไม่แพ้กัน ยัยแนนมาที่นี่ทุกวันเพราะอยากเต๊าะผู้ชายกลุ่มนั้น” แพมบอก ก่อนจะโดนแนนหยิกแขนไปทีนึง

“แกก็พูดเกินไป ถึงมันจะเป็นความจริงก็เถอะ” 

เจ้าของคลับที่ว่าน่าจะเป็นพี่ลีวาย ส่วนเพื่อนๆ ที่พูดถึงคงเป็น พี่เฟย พี่คัลเลนแล้วก็พี่คาแลน พวกเขาเป็นหุ้นส่วนกัน ทั้งคลับและคาสิโน ฉันรู้จักเพื่อนๆ ของพี่ลีวายดี เพราะเคยเจอตั้งแต่เด็กๆ 

เพื่อนๆ ของฉันไม่รู้ว่าฉันกับพี่ลีวายรู้จักกัน ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะฉันไม่ได้เปิดเผยเรื่องส่วนตัวให้ใครรู้ 

“ไม่รู้วันนี้จะได้เจอหรือเปล่า ฉันน่ะอยากเจอมากๆ เลย”

“…….” ฉันได้แต่เงียบฟังเพื่อนๆ คุยกันพร้อมกับยกแก้วจิบทีละนิดเพราะเป็นคนคออ่อน ดื่มเยอะกลัวจะเมา 

“มิลินมาชนแก้วกัน” 

“มาๆ พวกเรา ชนแก้วต้อนรับมิลินกันหน่อย” ทุกคนยกแก้วขึ้นมารวมทั้งฉัน 

เคร้ง~ 

“หมดแก้วนะมิลิน” 

“มะ หมดเลยหรอ” 

“อือ” 

ฉันพยักหน้าอย่างจำใจก่อนจะดื่มหมดแก้วตามคำขอของเพื่อน คิดซะว่าไม่บ่อยนักที่จะได้มาเที่ยวแบบนี้ วันนี้ควรเอ็นจอยกับเพื่อนๆ 

ผ่านไปสองชั่วโมงกว่าๆ ฉันเองก็เริ่มมึนหัวเพราะดื่มหมดแก้วไปหลายครั้ง ตอนนี้ได้แค่นั่งนิ่งๆ มองเพื่อนๆ เต้นกัน ไม่กล้าลุกขึ้นไปไหนเลย

“ไหวไหม” แทนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ถามฉัน 

“อือ โอเค”

“ไปชั้นสองกันไหม ไม่ค่อยมีคนนะ” 

ฉันคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจพยักหน้าตอบ จากนั้นแทนก็จับมือฉันให้ลุกขึ้นตามตัวเองขึ้นมาบนชั้นสองของคลับ 

จริงอย่างที่ว่าตรงนี้ไม่มีคนเลย ฉันนั่งมองกลุ่มของผู้คนจำนวนมากเต้นอยู่บนชั้นสองของคลับ พลางคิดในใจว่าดึกขนาดนี้แล้วเขาไม่ง่วงกันหรอ 

“น้ำเปล่าไหมครับ เดี๋ยวผมสั่งให้”

“ไม่เป็นไร” 

“สีหน้าพี่ดูไม่ค่อยดีเลยนะ ไม่ค่อยดื่มหรอครับ”

“อือ”

“ถึงว่าดื่มไม่กี่แก้วก็หน้าแดงแล้ว”

“หน้าออกขนาดนั้นเลยหรอ” ฉันรีบยกมือขี้นมาจับหน้าตัวเองทันที ทำให้แทนที่มองอยู่หัวเราะออกมาเบาๆ 

“พี่มิลินน่ารักมากเลยนะครับรู้ตัวไหม” 

“……..” 

จู่ๆ ก็มีเสียงฮือฮาดังขึ้นจากด้านล่างคลับฉันจึงชะโงกหน้ามองว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนที่ดวงตาทั้งสองจะเบิกกว้าง 

“พะ พี่ลีวาย” ฉันอุทานชื่อของคนที่กำลังเดินเข้ามาในคลับเบาๆ 

พี่ลีวายมากับพี่คัลเลนและพี่คาแลน การปรากฏตัวของพวกเขาสร้างความฮือฮาให้กับสาวๆ ที่มาเที่ยวในค่ำคืนนี้เป็นอย่างมาก ทุกคนต่างจับจ้องไปที่พวกเขาทั้งสามคนด้วยความหลงไหลในรูปลักษณ์ที่ดูดีและใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรที่หลุดออกมาจากนิยาย 

รวมทั้งฉันที่ถึงแม้จะเคยเจอพี่ลีวายมาตั้งแต่เด็ก….แต่หัวใจก็ยังเต้นแรงทุกครั้ง 

“ชอบเหมือนกันหรอครับ”

เสียงของแทนทำให้ฉันหลุดจากภวังความคิด “ปะ เปล่า”

“ผมเห็นพี่มองซะนานเลย”

“กะ กลับโต๊ะกันเถอะ” เพิ่งนึกขึ้นมาได้ถ้าเกิดพี่ลีวายเห็นฉันเขาคงพูดจาอะไรไม่ดีอีกแน่ๆ เพราะฉะนั้นฉันควรไปรวมกับกลุ่มเพื่อนๆ จะได้ไม่เป็นที่สังเกต 

ฉันจับมือแทนให้รีบกลับโต๊ะ ขณะที่กำลังเดินลงบันไดอย่างเร่งรีบ จู่ๆ ก็ชนเข้ากับแผงอกของใครก็ไม่รู้ 

“ขอโทษ…..” พอเงยหน้าขึ้นมองคนที่เผลอชนเข้าเสียงของฉันก็ขาดหายไป หัวใจดวงน้อยเต้นแรงพร้อมความรู้สึกกลัว 

“พะ พี่ลีวาย” 

เป็นพี่ลีวายจริงๆ ที่ฉันชนเมื่อครู่ ทำไมถึงได้ซวยขนาดนี้ก็ไม่รู้