เด็กดื้อ - 8 จูบ

Talk ลีวาย

ผมมองหน้าผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนด้วยความรู้สึกหงุดหงิด ถ้าไม่ใช่เพราะคำขู่ของพ่อผมคงไม่มีทางสนใจผู้หญิงคนนี้แน่ 

ตั้งแต่เด็กจนโตผมไม่เคยชอบหน้าเธอ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะสนใจผมเอามากๆ 

“ไอ้โรคจิต” เลือดมันขึ้นหน้าเมื่อได้ยินคำนั้นที่เธอพูด เมาแล้วไม่เจียมตัว 

ถ้าผมปล่อยให้ไอ้นั่นมาส่งคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว พ่อน่าจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนดีอะไร ดูจากสภาพเธอตอนนี้ มันดูได้ที่ไหน 

ผมยัดตัวเธอเข้ามาในรถก่อนจะเดินอ้อมมาทางฝั่งคนขับ ทันทีที่เข้ามาด้านในก็ถูกกระชากคอเสื้ออย่างแรง 

“ทำบ้าอะไรของเธอห๊ะ!!” ผมปัดมือเล็กออกอย่างหงุดหงิด ถ้าไม่ใช่เพราะเมาเธอคงได้เดินกลับไปแล้ว 

อ่า! ไม่สิ อย่างเธอคงมีผู้ชายต่อคิวรอไปส่งที่บ้าน ไม่รู้ว่าผู้ชายพวกนั้นทำไมถึงได้ตาต่ำขนาดนี้ 

“เสียใจ อึก~” เสียงเล็กๆ เอ่ยปนสะอื่น แต่ผมไม่ได้หันไปสนใจ 

“พี่ลีวาย” 

“โคนนใจร้าย”

“พี่ลีวายใจร้ายที่สูดดดด” 

ผมพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ อย่างหัวเสีย ก่อนจะตวาดเสียงดัง “หยุดพร่ามสักที โครตน่ารำคาญ!!” 

ทั้งที่พ่อรู้ดีว่าผมไม่ชอบหน้าเธอก็ยังจะให้มาคอยเฝ้า ไม่รู้ห่วงอะไรนักหนา โตจนมีผัวไปไม่รู่กี่คนแล้ว ภายนอกเธอแค่ทำตัวใสซื่อ แต่จริงๆ คงจะร้ายไม่เบา

“อึก~” 

“ร้องไห้ทำไมอีกวะ!!” 

ผมหันมามองผู้หญิงที่นั่งข้างๆ อย่างเสียอารมณ์ ก่อนจะรีบเหยียบคันเร่งรถให้ไปถึงที่บ้านให้เร็วที่สุด

#คฤหาสน์หลังใหญ่ 

เมื่อจอดรถสนิทผมก็หันมามองผู้หญิงตัวเล็กที่นั่งข้างๆ ยิ่งมองก็ยิ่งคิดถึงเรื่องที่ขุ่นเคืองในใจ เธอคงอยากจะจับผู้ชายรวยๆ อย่างแม่ของเธอ แต่เสียใจที่ผมไม่เล่นด้วย ไม่มีทางที่ผมจะลดตัวเอาผู้หญิงชั้นต่ำอย่างเธอมาเป็นเมีย 

ภายในห้อง 

“กินอะไรเข้าไปวะตัวถึงได้หนักขนาดนี้!” ผมโยนร่างบางลงบนเตียงพร้อมกับบ่น 

หมับ! พอหันหลังจะเดินออกจากห้อง จู่ๆ ก็มีมือเล็กๆ จับผมเอาไว้ 

“มิลินชอบ…อึก~…พี่ลีวายนะคะ” 

“ใจดีกับมิลินบ้างได้ไหม” 

ผมมองใบหน้าที่แดงกล่ำของผู้หญิงที่นั่งโอนเอนอยู่บนเตียงอย่างไร้ความรู้สึก 

“ฉันไม่มีทางใจดีกับเธอ” 

“อึก~ใจร้ายเหมือนเดิมสินะ”

“ปล่อย! ถ้ามีคนมาเห็นจะเข้าใจผิดว่าฉันไฝ่ต่ำ” 

“ขอ..อึก…จูบหน่อย”

“พูดบ้าอะไรของเธอ!!” 

“พี่ลีวายยืนอยู่เฉยๆ ดะ เดี๋ยวมิ..ลิน…อึก..ทำเอง” 

“ทำอะไรของเธอ” 

เธอพยายามลุกขึ้นยืนจนสำเร็จ ก่อนจะใช้มือคล้องคอผมแล้วเขย่งเข้าขึ้นมาจนใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกัน จากนั้นก็ประกบจูบลงบนริมฝีปากของผม

Talk มิลิน

#เช้า 

ฉันนอนบิดขี้เกียจอยู่บนเตียงก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาดู ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเช้าแล้ว เป็นครั้งแรกที่ตื่นสายขนาดนี้

“ฝันบ้าอะไรก็ไม่รู้”

พอคิดถึงความฝันเมื่อคืนใบหน้าของฉันก็แดงกล่ำเห่อร้อนพร้อมกับหัวใจดวงน้อยที่เต้นแรงๆ เพราะฝันว่าได้จูบกับพี่ลีวาย 

ขณะที่กำลังเขินตัวบิดอยู่บนเตียงจู่ๆ ก็คิดขึ้นมาได้ว่าเมื่อคืนไปเที่ยวแล้วภาพก็ตัดไปตอนไหนไม่รู้ 

พรึบ! ฉันรีบดีดตัวเองขึ้นมานั่งพร้อมมองสำรวจว่าที่นี่คือห้องนอนของตัวเองหรือเปล่าก่อนจะโล่งใจ 

“กลับมาได้ยังไงนะ” ฉันใช้ความคิดอย่างหนักแต่ก็จำอะไรไม่ได้เลย ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดตัวเอง “ทำไมถึงจำอะไรไม่ได้แบบนี้” 

โชคดีที่วันนี้ไม่มีเรียน หลังจากพยายามคิดอยู่นานฉันก็ล้มเลิกความคิดเพราะมันทำให้ปวดหัว ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวเดินมาหาคุณท่านที่บ้านใหญ่ แต่คุณท่านออกไปบริษัทแล้ว 

ไม่รู้ว่าตะทำอะไรดีฉันเลยออกมาลดน้ำต้นไม้หน้าบ้าน อาการมึนหัวยังมีอยู่เล็กน้อย จะกินข้าวก็กลัวอ้วกออกมา ไม่น่าดื่มไปเยอะเลย 

บรื้น~ เสียงรถแล่นเข้ามาในตัวคฤหาสน์ ฉันรู้ว่าต้องเป็นพี่ลีวายแน่ๆ จึงไม่หันไปมอง 

เมื่อคืนจำได้ว่าเจอพี่ลีวายที่คลับและจำได้คร่าวๆ ว่าเขาไล่ให้ฉันกลับกับแทน พี่ลีวายคงไปกับผู้หญิงคนนั้นถึงได้กลับบ้านมาเอาป่านนี้ 

ฉันรีบเดินไปปิดน้ำก่อนจะเข้ามาในบ้านเพราะไม่พร้อมประจันหน้า ไม่รู้ว่าเมื่อคืนทำอะไรบ้าๆ ลงไปหรือเปล่าเพราะเมาจนจำไม่ได้ 

“ท่าทางใสซื่อแบบเธอ..ไม่คิดว่าจะจูบเก่ง” เสียงของพี่ลีวายพูดตามหลัง ทำให้ฉันที่กำลังเร่งเดินหนีหยุดชะงัก 

“……..” พี่ลีวายหมายถึงฉันอย่างนั้นหรอ