เด็กดื้อ - 19 รับมือให้ไหว!!

ไม่เข้าใจว่าพี่ลีวายกำลังคิดอะไรอยู่ทั้งที่เพิ่งไล่ฉันไปให้พ้นหน้าแต่พอจะไปกลับบอกให้อยู่ หรือเป็นเพราะได้ยินที่ฉันคุยกับแทน

ถึงอย่างนั้นก็ไม่กล้าคิดว่าเขาทำไปเพราะหึงหวง ฉันไม่กล้าหวังหรอก…

“รีบจัดการซะ ฉันกลับมาทุกอย่างต้องเรียบร้อย”

“ตะ… แต่มิลินนัดกับแทนไว้แล้วนะคะ”

“แล้วยังไง?” พี่ลีวายเดินออกไปจากห้องโดยที่ฉันไม่สามารถ

ทำอะไรได้

“…” ฉันถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเก็บพวกเอกสารบนพื้นขึ้นมา จากนั้นก็โทรไปเลื่อนนัดแทน

แทนตัดพ้อกับฉันจนแอบรู้สึกผิดไม่น้อยเพราะนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว

ฉันเปิดเอกสารทีละหน้าและอ่านมันอย่างละเอียด แต่ด้วยความที่ไม่เคยทำงานบริษัทเลยจึงไม่เข้าใจหลายจุด คิดว่าถามพี่ลีวาย เขาก็คงไม่ยอมบอก

หลายชั่วโมงผ่านไป

ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มฉันอ่านเอกสารจนครบหมดแล้ว และรอพี่ลีวายกลับมา แต่ไร้วี่แววตั้งแต่เขาออกไปจากห้องก็ไม่ได้กลับมา

อีกเลย

แกร็ก! ขณะที่กำลังเหม่อคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจู่ ๆ ประตูห้อง

ก็ถูกเปิดเข้ามา ฉันรีบหอบเอกสารกองโตลุกขึ้นยืนทันที

“พี่ลีวายคะมิลินอ่าน…”

“บริษัทปิดแล้วนะทำไมหนูถึงยังอยู่ที่นี่” นั่นไม่ใช่เสียงของ

พี่ลีวายแต่เป็นเสียงของลุงยามที่ดูแลความปลอดภัยบ