02

1 ชั่วโมงก่อนหน้านี้

เสียงเพลงที่ดังอย่างต่อเนื่องด้วยจังหวะเร้าใจนี้กำลังทำให้ ริล หรือ จาริล รู้สึกมึนงงไปชั่วขณะ ร่างสูงหรือไอดอลที่รู้จักกันในชื่อ ริล รับรู้ถึงจังหวะการก้าวเดินที่ผิดทิศทางไปเล็กน้อย แต่นั่นก็มากพอที่จะเตือนเขาให้รู้ว่าต้องรีบควบคุมตนเองทันใด เพราะยามนี้ชายหนุ่มที่เริ่มส่อเค้าอาการเมากำลังเดินไปตามแรงฉุดของหญิงสาวออกไปจากฟอร์แดนซ์ เธอพาเขาแทรกกายผ่านผู้คนที่เบียดเสียดอยู่ตามโถงทางเดินออกมาอย่างยากลำบาก และเมื่อร่างสูงถูกพามาหยุดยังชานพักบันไดที่ไร้ซึ่งผู้คน ไม่นานหลังจากนั้นริมฝีปากของเขาก็ถูกจู่โจมโดยหญิงสาวแสนสวยตรงหน้าอย่างอดใจไม่ไหว

เรียวลิ้นแทรกผ่านโพรงปากของจาริลเข้าไปก่อนอย่างไร้ซึ่งความเขินอาย ทว่าชายหนุ่มนั้นเคลิบเคลิ้มกับเรียวลิ้นหวานได้ไม่นานก็ต้องถึงกับสำลัก เมื่อเรียวลิ้น

ชื้นส่งผ่านเม็ดยาบางอย่างเข้ามาในโพรงปากของเขาจนมันลื่นไหลลงคอไปในที่สุด

จาริลผละออกมาจากร่างสวยแล้วเอามือจับคอตัวเองด้วยความตระหนก ใบหน้าจ้องมองคนที่กำลังคบหาด้วยสายตาตำหนิ และนั่นเป็นเสมือนคำถามที่ส่งตรงไปให้หญิงสาว เธอคนนั้นยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจก่อนจะล้วงเอาบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ของตัวเองแล้วยื่นให้ชายหนุ่มได้เห็นสิ่งนั้นใกล้ๆ

เม็ดยาสีขาวขนาดพอๆ กับยาพาราเซตามอนคือสิ่งที่จาริลเห็น แต่ชายหนุ่มรู้ดีว่ามันไม่ใช่

“นั่นมันอะไรกันฮะ?”

“ก็ยาที่จะทำให้เราสองคนมีความสุขมากขึ้นไงคะ” ว่าจบหญิงสาวก็ส่งยาเม็ดนั้นเข้าปากตัวเองกลืนลงคอ

ฝ่ายจาริลยืนอึ้งให้กับการกระทำของแฟนสาว แต่เธอก็ไม่ปล่อยให้เขาครุ่นคิดอะไรอีกต่อไป แขนเรียวกระชากเสื้อยืดของชายหนุ่มให้เข้ามาแนบชิดแล้วประกบริมฝีปากบดเบียดกลีบปากนุ่มของชายที่แสนรักแสนหลงใหล ทว่าไม่ใช่แค่เธอเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รู้สึกทั้งรักทั้งหลง

เพราะจาริลคือคนที่มีความรู้สึกแบบนั้นเฉกเช่นเดียวกัน

นาทีนี้ไม่มีอีกแล้วความถูกผิด...

สามัญสำนึกของจาริลหายไปทันทีที่ถูกพรากจุมพิต

นี่เหรอ คนที่บอกว่าจะไม่ดื่มจนเมาปลิ้น

จาริลที่คอยระมัดระวังตัวมาเสมอคนนั้น ยามนี้กลับเป็นที่น่าผิดหวังแก่หญิงสาวที่กำลังมองดูอยู่เหลือเกิน

วินนี่ วินตา คือคนที่ถูกสั่งให้เดินทางแวะมารับรุ่นน้องกลับไปซ้อมการแสดงที่ค่ายเพลง แต่ทันทีที่เดินทางมาถึงและเข้าไปเจอตัวคนที่เฝ้าตามหา เจ้าตัวก็แทบจะอยากวิ่งหนีหลบฉากออกไปให้หน้าหายร้อนผะผ่าวเหมือนที่กำลังเป็นอยู่ ณ ตอนนี้ เมื่อภาพชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังก่อกิจกามอยู่บนเตียงนอนในห้องพักที่ผู้ใช้บริการทั้งสองคนไม่แม้แต่จะใส่ใจปิดประตูล็อค ทำให้นักร้องสาวหน้าหวานมองเห็นทุกอย่างได้โดยไม่มีสิ่งใดมาบดบัง อีกทั้งสองร่างที่เกือบจะหลอมรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันตรงนั้นก็ยังไม่สนใจรับรู้การมาเยือนของเธอ

หญิงสาวเกิดความรู้สึกโมโหขึ้นแทนความรู้สึกอับอายในตอนแรก เธอจำต้องรีบพาตัวเองออกไปจากสถานที่แห่งนี้เพื่อให้หลุดพ้นจากภาพที่ไม่น่ามองของทั้งสอง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาพการกระทำของจาริล รุ่นน้องร่วมค่าย เขาไม่อยากเห็นอีกฝ่ายในอิริยาบถที่ไม่เหมาะสมเช่นนี้เลย

“ริล ริล!”

แต่ปราศจากการสนใจใดใดทั้งสิ้น

คราวนี้ขาเรียวก้าวเข้าไปประชิดกับเตียงกว้างและพยายามไม่มองไปยังร่างเปลือยท่อนบนของหญิงสาวที่กำลังโอบรั้งกายแกร่งของจาริลเอาไว้

มือที่สั่นเล็กน้อยของวินตาเอื้อมไปจับกระชากแขนขวาของจาริลอย่างรุนแรง ฉุดกระชากร่างหนาให้หลุดพ้นออกมาจากการครอบครองของหญิงสาวได้สำเร็จ แม้นักร้องสาวจะไม่ได้มองดูสภาพของจาริลในยามนี้เพราะรู้สึกหงุดหงิดและรู้สึกอับอายก็ตาม แต่เธอก็รับรู้ได้จากหางตาว่าสภาพร่างของรุ่นน้องคนนี้ไม่เรียบร้อยมากแค่ไหน

มือขาวกระตุกแขนของจาริลให้ก้าวออกมาห่างจากเตียงแล้วจูงไปยังประตูห้อง แต่น้ำเสียงเหมือนคนเมาของจาริลก็ดึงให้เธอหยุดเดินแล้วค่อยๆ หันหลังกลับมาช้าๆ

เพื่อเผชิญหน้ากับคนเมาอย่างเอือมระอา

“พี่..วินนี่... มาได้ไง... แล้วพี่มาทำไม...”

คำถามของคนไร้สติตรงหน้าทำเอาคนฟังนึกโกรธขึ้นเรื่อยๆ

หนีซ้อมมาคั่วกับผู้หญิงยังไม่พอ นี่ยังเมาเข้าอีก อย่างนี้ถ้าเธอไม่มารับ อีกฝ่ายก็คงจะเมาจนคลำหาทางกลับบ้านไม่ได้จริงๆ

“ริล น้องโดนแน่ แมนคงจะไม่ปล่อยให้น้องออกมาเที่ยวเล่นแบบนี้อีกแล้ว เราต้องกลับเดี๋ยวนี้!”

ไม่เคยเลยที่วินนี่จะตะคอกรุ่นน้องร่วมค่ายด้วยอารมณ์โกรธอย่างที่เป็นอยู่ แต่คนถูกโกรธคงจะไม่สามารถรับรู้ความรู้สึกของอีกฝ่ายได้ชัดเจนมากกว่าครั้งไหน เพราะยามนี้จาริลกำลังเคลิบเคลิ้มจนไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตนเองได้

ชายหนุ่มรู้สึกร้อนไปทั่วเรือนร่าง เหงื่อกาฬไหลท่วมกาย หัวใจสูบฉีดเลือดอย่างรวดเร็วจนรู้สึกทรมานราวหัวใจจะระเบิด ถ้อยคำของวินตาที่พูดออกมากลับถูกประสาทการรับรู้บิดเบือนข้อมูลที่แท้จริงจนเกือบหมด ร่างเกือบเปลือยล่อนจ้อนของจาริลจึงไม่ทำตามคำสั่งของรุ่นพี่เลยแต่อย่างใด เขากลับหันหลังให้อีกฝ่ายแล้วทำท่าจะเดินกลับไปหาร่างสวยบนเตียงนอนด้านหลัง ทว่าวินตาก็ไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น เธอกระชากแขนรุ่นน้องให้หันกลับมาก่อนจะตบต้นแขนขวาเล่นงานคนไม่ได้สติจนตัวเซล้มลงไปนั่งกองบนพื้นห้อง

จาริลขมุบขมิบปากต่อว่าด้วยถ้อยคำสั้นๆ ที่อีกฝ่ายไม่สนใจฟังและไม่อาจได้ยิน

ยามนี้ร่างสูงของชายผิวขาวกำลังควบคุมอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่าน และถ้าวินตาเลือกได้เธอไม่อยากจะโกรธรุ่นน้องที่นิสัยดีคนนี้หรอก นึกสงสัยเหลือเกินว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นกับอีกฝ่าย ไม่เช่นนั้นรุ่นน้องคนดีคงไม่โดดซ้อมคอนเสิร์ตรวมของศิลปินในค่ายแล้วมาดื่มจนเมาหนักถึงขั้นนี้เป็นแน่

เจ้าเด็กนิสัยไม่ดีหัดโกหก

ไหนบอกว่าแค่แวะออกมาเจอเพื่อนแปบเดียวเดี๋ยวก็กลับ แต่นี่กลับปล่อยให้ตัวเองเมามายจนแทบจะได้เสียกับผู้หญิง มันสมควรไหมฮะ ไอ้เด็กบ้า!

เมื่อตัดสินใจจะพารุ่นน้องกลับไปทั้งสภาพนี้ นักร้องสาวก็นั่งลงคุกเข่าช่วยแต่งตัวให้กับจาริลที่เอาแต่นั่งง่อยเปลี้ยไม่ยอมทำตามคำสั่ง เธอไม่อยากจะโกรธน้องชายคนนี้เลยจริงๆ ให้ตาย แต่สุดท้ายอีกฝ่ายก็ทำให้เธอรู้สึกโกรธอยู่ดีนั่นล่ะ ก็เล่นเมาจนต้องให้เธอมาแต่งตัวให้แบบนี้แถมยังต้องคอยหลบสายตาให้พ้นไปจากร่างเปลือยของสาวงามตรงนั้นอีก วินตาโมโหหงุดหงิดจนหน้าแดงไปหมดแล้ว!

“พี่วินนี่...”

“เออ จะเสร็จแล้วหน่า ถ้าน้องไม่เมามันคงง่ายมากกว่านี้”

“พี่อยากนอนกับเราคืนนี้เหรอครับ...”

“ดูพูดเข้า น้องคงเมามากสินะ” วินตาว่าพร้อมกับเป็นอันแต่งตัวให้รุ่นน้องเสร็จสรรพ ท่อนแขนเรียวทำหน้าที่ดึงแขนของร่างสูงให้ลุกขึ้นตามตนเองพลางประคองเจ้าของร่างเดินออกจากห้องไปท่ามกลางเสียงบ่นไม่เป็นศัพท์ของจาริล และก่อนจะออกจากห้องพักชั้นบนของผับแห่งนี้ไป วินตาก็ไม่ลืมล็อคประตูด้านในให้กับสาวสวยที่ยังคงนอนเกลือกกลิ้งบนเตียงกว้างโดยไม่รับรู้ถึงการจากไปของจาริล

คงไม่ใช่ความผิดของเธอที่พรากชายรักมาจากเธอคนนั้นหรอกใช่ไหม เพราะวินตาก็แค่อยากได้คนของเธอคืนมาก่อนที่จะเกิดปัญหา ไม่อยากนึกเลยว่าถ้าเธอ

ตัดสินใจวิ่งหนีออกไปแล้วทิ้งจาริลไว้ให้สนุกกับสาวคนรัก เรื่องราวในวันรุ่งขึ้นจะเป็นเช่นไรต่อไป

“รู้ไหมว่าตัวเองทำอะไรลงไปในคืนนี้ จาริล...”

วินตาเอ่ยขึ้นอย่างไม่หวังเอาคำตอบ แขนข้างซ้ายโอบแผ่นหลังของจาริลไว้ ส่วนมืออีกข้างจับประคองแขนแกร่งของจาริลให้พาดอยู่บนบ่าของตนพร้อมเดินมุ่งหน้าออกไปจากผับที่ไม่ได้แออัดเหมือนหลายนาทีก่อนที่เข้ามา เธอจึงพารุ่นน้องออกมาได้โดยไม่มีอุปสรรคขัดขวาง

แต่นับจากนี้ต่างหากที่วินตาจะได้พบกับอุปสรรคของจริง...

“แมน... จาริลเมามากเลย พี่กำลังจะพากลับไปส่งบ้าน แค่นี้ก่อนนะ” วินตาวางสายแล้วเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกงยีนส์ มือขาวค่อยๆ ผลิกร่างสูงไปพิงกระโปรงรถด้านหน้าเมื่อเดินมาถึงรถยนต์ให้ยืมของบริษัท

แต่ทันทีที่ประตูฝั่งที่นั่งข้างคนขับถูกเปิดออก ร่างสูงที่เคยยืนอยู่ใกล้ๆ ก็เดินตัวเอียงออกไปยังทิศทางอื่น วุ่นวายจนคนขับรถต้องวิ่งตามไปกระชากคนเมาให้เดินกลับมาที่เดิม

“จาริลกลับมานี่นะ!” วินตาตะคอกใส่ใบหน้าสุดอึนของรุ่นน้อง แต่คำสั่งประโยคนั้นกลับให้ผลตอบรับที่ผิดไปจากความตั้งใจของคนสั่ง

จาริลได้ยินมันว่าอะไร วินนี่ไม่อาจรู้ เพราะยามนี้คนที่ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นกำลังทำสิ่งที่เรียกว่า...

จูบ

ตบคนเมาคงไม่ผิดใช่ไหม

วินตากำลังคิดวิธีการสั่งสอนคนเมาที่ทำเรื่องไม่เข้าท่า แต่แล้วเจ้าตัวก็ตัดสินใจได้ว่าตบคนเมาตอนนี้คงจะเร็วเกินไป เพราะจาริลเพิ่งจะถูกเธอตีเข้าที่แขนจนล้มพับ แต่นั่นก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะปล่อยให้พลาดจนมีครั้งที่สอง สงสัยว่าอีกฝ่ายคงจะเห็นภาพหลอนถึงได้มองเธอเป็นแม่สาวสวยที่กำลังคบหาดูใจกันอยู่เป็นแน่

มันน่านัก ไอ้จาริล!

“มีสติหน่อยสิ นี่วินนี่นะ นี่พี่วินนี่ไง ไปๆ ขึ้นรถ ไปเดี๋ยวนี้!”