LOGINShare
บทที่ 4 บังเอิญ
Last Updated:
2025-02-12 20:40:39วันเสาร์
คอนโดแพรวา
หญิงสาวตื่นขึ้นมาในช่วงสายๆ วันหยุดทั้งทีจึงขอนอนให้เต็มที่หน่อย เธอลุกขึ้นนั่งบิดกายอย่างเกียจคร้าน ผมยาวสลวยสีแดงยุ่งฟูเล็กน้อย ใบหน้ากระจ่างใสเซ็กซี่ชวนมองยังคงง่วงงุน เธอขยี้ตาเบาๆ ก่อนจะลุกออกจากเตียง
หญิงสาวสวมเพียงเสื้อเชิ้ตผ้าแพรเย็นสบายสีม่วง ช่วงล่างมีเพียงแพนตี้สีขาวโอบอุ้มสะโพกกลมมน แพรวาเดินเข้าครัวชงกาแฟและทอดไข่ดาวแฮมไส้กรอกง่ายๆ ทุกครั้งที่ขยับตัว ก้มๆ เงยๆ กางเกงในสีสะอาดมักโผล่วับๆ แวมๆ เย้ายวนสายตา โชคดีที่เธออยู่เพียงลำพัง
หลังจากไข่สุกได้ที่ก็ตักใส่จาน เธอยกจานมานั่งขัดสมาธิบนโซฟากลางห้องนั่งเล่น หยิบมือถือไล่เปิดอ่านอัปเดตข่าวสารพลางใช้ส้อมจิ้มไส้กรอกเข้าปาก
ครืด ครืด ครืด
ขณะนั้นเองโทรศัพท์ในมือก็ดังขึ้น ปรากฏชื่อเพื่อนสาวสมัยมหาวิทยาลัยขึ้นบนหน้าจอ
"ว่าไงแก"
(ฮายยยเพื่อน ไม่ได้คุยกันนานมาก เป็นไงบ้าง) เจเปนหญิงสาวรูปร่างอวบอั๋นเย้ายวนส่งเสียงร้องทักมาตามสาย
"ก็เรื่อยๆ เหมือนเดิม แกล่ะ"
(แทบตายค่ะ งานบริษัทฉันนรกมาก!)
แพรวาขำออกมากับคำพูดของเพื่อนสนิท แม้จะทุกคนจะแยกย้ายกันไปดำเนินชีวิตของตัวเอง แต่ทุกครั้งที่ได้พูดคุยกัน ก็เหมือนเธอได้ย้อนเวลากลับไปสมัยมหาวิทยาลัย
"งั้นก็ไม่ต่างกัน"
(ฮ่าๆๆ เอาน่า วันนี้วันเสาร์ นัดเจอไหม ฉันเพิ่งวางสายจากยัยมิ้นท์มา จะไปนั่งกินข้าวเดินเล่นที่ห้างกัน)
"อืมมม กี่โมง ฉันเพิ่งตื่นยังไม่ได้อาบน้ำเลย"
(ช่วงบ่าย ไม่ต้องรีบชิลล์ๆ)
"งั้นโอเค แล้วเจอกัน"
แพรว่าตกลงอย่างว่าง่าย การได้เจอเพื่อนพูดคุยเรื่องไร้สาระถือเป็นความสุขอย่างหนึ่งในชีวิตการทำงานแสนเคร่งเครียดและกดดันของเธอ
(ไม่ต้องจัดเต็มมากนะยะ ย้ำกินข้าวชิลล์ๆ เด้อ อย่าฆ่าเพื่อน)
"หึๆ ย่ะ ฉันก็แต่งปกติเหอะ"
(ให้จริง! แค่หน้ากับหุ่นเอ็กซ์ๆ ของแกก็กินขาดแล้ว)
"เออๆ ตามนี้ฉันไปแต่งตัวก่อน" แพรวาตัดบทก่อนที่เพื่อนจะเริ่มบ่นการแต่งตัวของเธอ
ความจริงแพรวาเป็นสาวที่มีความมั่นใจในตัวเองและรูปลักษณ์พอสมควร เธอชื่นชอบแฟชั่นทันสมัย ถึงได้กล้าทำสีผมแดงก่ำเช่นนี้ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อได้เข้ามาทำงานจริง เธอถึงเลือกปกปิดความเปรี้ยวซ่าและเปลี่ยนตัวเองเป็นยัยเพิ้งเฉิ่มเชยประจำบริษัทแทน
ร่างเล็กจัดการอาหารตรงหน้าจนเกลี้ยง ลุกเดินเข้าไปจัดการอาบน้ำแต่งตัวภายในห้องน้ำ แม้จะมีขนาดไม่ใหญ่ แต่แพรวาก็เปลี่ยนโซนยืนอาบน้ำออกแล้วยัดอ่างอาบน้ำเข้าไปแทน เนื่องจากชอบนอนแช่น้ำอุ่นๆ
เมื่อเริ่มแต่งหน้าทำผม ก็ทำให้เธอพบว่าเครื่องสำอางหลายอย่างพร่องลงไปมาก เนื่องจากปกติไปทำงานเธอจะทาแค่ครีมบำรุงและตบแป้งฝุ่นเพียงเท่านั้น แต่วันนี้เธอจะได้แต่งตัวจัดเต็มแล้ว
ตู้เสื้อผ้าถูกเปิดเพื่อรื้อหาชุดที่จะใส่ ใบหน้าสวยขมวดคิ้วยุ่ง เมื่อพบแต่เสื้อผ้าล้าสมัยที่ตนใส่ไปทำงาน เมื่อรื้อค้นไปยังกองเสื้อผ้าที่ซุกไว้ก็พบเสื้อสายเดี่ยวพอดีตัวสีครีม อวดเอวบาง แพรวายิ้มกริ่มเลือกจับคู่กับกางเกงยีนเข้ารูปสีเข้ม ไม่นานเธอก็กลับมาเป็นสาวน้อยแสนซุกซนเช่นเดิม
ห้างหรูในกลางเมือง
คอนโดของแพรวาตั้งอยู่ไม่ไกลมาก ถึงจะออกนอกเมืองไปหน่อย แต่ก็มีระบบขนส่งสาธารณะเข้าถึงง่าย ใช้เวลาไม่นานก็สามารถนั่งรถไฟฟ้ามาถึงกลางเมืองได้ สามสาวเลือกห้างหรูที่ค่อนข้างเงียบ ผู้คนไม่พลุกพล่าน
หลังจากโทรหาเจเปนเพื่อถามชื่อร้านอาหารเรียบร้อย แพรวาก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า ร่างเซ็กซี่เย้ายวนก้าวเดินบนส้นสูง 3 นิ้วด้วยท่าทีมั่นใจ ชายหนุ่มหลายคนที่เดินผ่านไปมาแอบชำเลืองมองตามหลังหญิงสาว ลำคอแห้งผากเมื่อได้เห็นสะโพกกลมสวยได้รูปผ่านกางเกงยีน
"ไงจ๊ะ"
แพรวาส่งยิ้มหวานเอ่ยทักเพื่อนทั้งสองที่นั่งรอในร้านแล้ว ริมฝีปากบางทาทับด้วยลิปสติกสีแดงเข้ม ส่งเสริมให้รอยยิ้มของเธอชวนมองยิ่งขึ้น
"นี่เหรอชุดกินข้าวชิลล์ๆ" มิ้นท์เบะปากส่งเสียงแซว ไล่มองการแต่งตัวของคนมาใหม่ตั้งแต่หัวจรดเท้า
"ไอ้ฉันก็อุตส่าห์ย้ำ แกเนี่ยนะนังแพรวา!"
"ก็นี่มันชุดปกติ"
"ย่ะ นั่งได้แล้ว ยืนอวดหุ่นจนน้ำลายผู้ชายโต๊ะข้างหลังจะหกและ" เจเปนเพื่อนสาวสายฝอ ในชุดเดรสรัดรูปอวดสัดส่วนอกเอวสะโพกตบเก้าอี้ข้างตัว
ทั้งสามสั่งอาหารหลากหลายมาแบ่งกันทาน พลางพูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวในชีวิตอย่างออกรสออกชาติ ความสนิทสนมทำให้แพรวาผ่อนคลายวางตัวสบายๆ หัวเราะเสียงดังกับมุกตลกของมิ้นท์และเจเปน
กลุ่มเพื่อนสาว 3 สไตล์ แต่กลับลงตัวเมื่ออยู่กันพร้อมหน้า เรียกความสนใจจากเหล่าผู้ชายที่เดินผ่านไปมาได้เป็นอย่างดี
หลังจากทานอาหารเสร็จทุกคนก็ต้องแยกย้าย มิ้นท์ถูกหัวหน้าตามตัวเนื่องจากปัญหาเรื่องงาน เจเปนขอแยกตัวก่อน เนื่องจากมีนัดกับผู้ชายเพื่อดูหนัง ทำให้สุดท้ายแพรวาต้องมาเดินกร่อยอยู่คนเดียวในห้างหรู
หญิงสาวจึงถือโอกาสเข้าร้านเครื่องสำอาง ซื้อของใช้หลายอย่างที่เริ่มหมด ร่างเล็กเพลิดเพลินไปกับลิปสติกหลากสีสัน หลังจากห่างหายไปจากวงการแฟชั่นเนิ่นนาน แพรวาจึงช็อปแบบจัดเต็ม ทั้งครีมบำรุงผิว สบู่ วิตามิน เครื่องสำอาง เรียกได้ว่าอะไรออกใหม่ ก็ถูกกวาดลงตะกร้าหมดโดยไม่สนราคา
เริ่มเห็นด้วยกับคำพูดที่ว่า การชอปปิงคือวิธีคลายเครียดอย่างหนึ่ง
พลั่ก!
ร่างเล็กมัวแต่ใจลอยก้มมองถุงในมืออย่างมีความสุข ทำให้เผลอชนเข้ากับแผงอกกว้างของคนชายคนหนึ่งที่เดินสวนมาจากมุมอีกด้านของห้าง
"อ๊ะ!" แพรวาร้องออกมา ถุงหลุดมือจนข้าวของกระจายเกลื่อนพื้น
หัวใจปวดร้าวเมื่อเห็นตลับแป้งราคาแพงหล่นกระทบพื้น ภาวนาให้ภายในไม่เสียหาย เงยหน้าเตรียมจะต่อว่าชายผู้ไม่ดูตาม้าตาเรือ แต่แล้วเมื่อเห็นใบหน้าอีกฝ่ายชัดๆ ใบหน้าสวยก็เริ่มซีดเผือด เพราะชายตรงหน้าคือ 'โอนิกซ์'
เธอรีบก้มหน้า เผลอกัดริมฝีปากแน่นด้วยความตึงเครียด พยายามใช้เส้นผมยาวๆ ของตัวปกปิดซ่อนใบหน้า พลางก้มเก็บข้าวของด้วยความลนลาน
"โทษที" ร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบ ย่อตัวลงเพื่อช่วยหญิงสาวเก็บข้าวของที่หล่น
"ค่ะๆ มะ...ไม่เป็นไร ฉันก็ไม่ได้มอง ขอโทษนะคะ" ร่างเล็กตอบกลับเสียงสั่น หัวใจเต้นโครมคราม กลัวประธานหนุ่มจะจำเธอได้
ด้วยระยะที่ใกล้กัน ทำให้ชายหนุ่มได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยมาจากกายสาว คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเมื่อรู้สึกคุ้นเคยกับความหอมหวานนี้ พยายามลอบมองใบหน้าของเธอ แต่เส้นผมสีแดงนั้นก็ปกปิดเอาไว้ เห็นเพียงปลายจมูกเล็กโด่งรั้น กับริมฝีปากบางรูปกระจับสีแดงสด
เธอรีบยัดของใส่ถุงตามเดิม แล้วเร่งฝีเท้าเตรียมเดินจากไปอีกด้าน
"เดี๋ยว!"
เสียงเข้มดังขึ้น รั้งให้เธอหยุดชะงัก มือเล็กเย็นเฉียบบีบกำถุงจนแน่น ยืนตัวแข็งแต่ไม่ยอมหันหน้ากลับมา
โอนิกซ์มองร่างเซ็กซี่ยั่วยวนของเธออีกครั้งด้วยแววตาสำรวจ รู้สึกคุ้นเคยกับเธออย่างประหลาด เอวบางขาวๆ ที่โผล่พ้นขอบเสื้อนั่นทำใจเขาแกว่งไปวูบหนึ่ง
"เหลืออีกชิ้นครับ" น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยขึ้น พลางยื่นลิปสติกอีกแท่งที่กลิ้งไปไกลส่งให้ สายตาคมมองท่าทางลุกลี้ลุกลนของเธอนิ่งๆ
ไร้ทางเลือก แพรวาจำใจหมุนตัวกลับไปหาร่างสูงอีกครั้ง พยายามก้มหัวซ่อนใบหน้าให้ได้มากที่สุด ก่อนจะเอื้อมมือไปรับของในมือเขา
ปลายนิ้วชื้นเหงื่อสัมผัสฝ่ามืออุ่นร้อนเพียงเสี้ยววิ แต่กลับรู้สึกร้อนวาบทั่วร่างอย่างประหลาด
"เอ่อ...ขะ...ขอบคุณค่ะ" น้ำเสียงหวานเอ่ยตอบตะกุกตะกัก ก่อนที่เธอจะรีบจ้ำอ้าว เดินหนีออกไปไกล
มาเฟียหนุ่มยังคงค้างอยู่ที่เดิม มองตามหลังหญิงสาวแปลกหน้าจนเธอหายไปด้วยความสงสัย กลิ่นกายสาวยังคงติดอยู่ที่ปลายจมูก คิดไม่ออกว่าเคยได้กลิ่นแบบนี้ที่ไหน กลิ่นหอมหวานเย้ายวนนั่น กลับทำให้เขาสดชื่นสบายใจแปลกๆ
"เอ่อ...นายครับ"
เสียงของตะวันลูกน้องคนสนิทเรียกสติร่างสูงกลับมา เขาก้มมองสัมผัสที่มือตัวเองอย่างครุ่นคิด รู้สึกตงิดใจบางอย่างชอบกล
โอนิกซ์ส่ายหัว คาดว่าช่วงนี้คงหักโหมเขียนโปรแกรมมากจนสมองเบลอ ร่างสูงก้าวยาวๆ ไปอีกด้าน ตรงเข้าร้านหนังสือขนาดใหญ่ของห้างตามความตั้งใจของตัวเอง
"วันซวยอะไรเนี่ย" แพรวาพึมพำออกมา มือเล็กกุมที่ตำแหน่งหัวใจที่เต้นระรัวราวกับจะหลุดออกมานอกอก
เธอเลือกหลบหลังเสา พลางชะโงกหน้ามองประธานหนุ่มเป็นระยะ เมื่อเห็นเขาจากไปแล้วก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ร้อยวันพันปีโอนิกซ์แทบไม่มาเดินห้าง อีกทั้งห้างกว้างใหญ่ขนาดนี้เธอดันชนกับเขาได้ ไม่เรียกว่าซวยก็ไม่รู้จะเรียกอะไรแล้ว
ใบหน้าสวยเคร่งเครียดกังวลไปต่างๆ นานา ว่าเขาจะจำได้ แต่สีหน้าที่ไม่เปลี่ยนแปลงก็พอทำให้เธอคลายกังวลได้บ้าง
เธอรีบหอบถุงข้าวของกลับที่พักทันที ไม่กล้าเดินเอ้อระเหยลอยชายต่อ เพราะอาจจะไปบังเอิญเจอเขาอีกก็เป็นได้
Related chapters
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 5 ปกป้อง
วันจันทร์บริษัท JRV LOGISTICSแพรวามาทำงานตามปกติ พนักงานหลายคนมองผ่านเธอราวกับอากาศธาตุเช่นเดิม ช่างแตกต่างจากเมื่อวันเสาร์ตอนเธอไปเดินห้างเหลือเกิน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ เพราะข้อดีของการเป็นยัยเฉิ่มคือไม่โดนถูกจับจ้องเพ่งเล็ง และนำเธอไปเป็นหัวข้อนินทาว่าร้ายลับหลังเธอลุกไปชงกาแฟให้ประธานหนุ่มเช่นเดียวกับทุกวัน ยืนกลั้นใจอยู่หน้าห้องทำงานอยู่นาน แอบกังวลเล็กน้อยกลัวเขาจะจำได้ ว่าเลขาจืดชืดจะเป็นคนเดียวกับสาวสวยสุดเปรี้ยวที่เขาเดินชนวันก่อนก๊อก ก๊อก ก๊อก"เชิญ"ร่างเล็กก้มหน้างุด หอบเอกสารในวงแขน มืออีกข้างถือถ้วยกาแฟร้อนๆ เหลือบมองใบหน้าด้านข้างของเจ้านายไปด้วย ขณะที่เขาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง สีหน้าหล่อเหลายังคงเรียบนิ่งทำใจดวงน้อยเริ่มสงบลง"กาแฟค่ะ""อืม"เขาตอบรับเรียบๆ หมุนเก้าอี้กลับมาประจำที่ เมื่อแน่ใจว่าอีกฝ่ายไม่มีเรื่องจะพูด เธอจึงแจ้งตารางงานวันนี้ให้เขาฟังโอนิกซ์หลับตาลงช้าๆ ราวกับไม่สนใจ ปล่อยให้เสียงหวานให้พูดต่อไปโดยไม่ขัด"วันนี้ช่วงเช้าประธานมีแค่เซ็นเอกสาร อาหารกลางวันวาเตรียมเป็นเซ็ตซูชิหน้ารวมให้ ส่วนในช่วงบ่าย บ่าย 2 โมง บริษัท BBK Rubber ขอเข้าพบเพื
Last Updated : 2025-02-12เชลยรักท่านประธาน บทที่ 6 ถูกก่อกวน
หลายวันต่อมาพื้นที่รกร้างห่างไกลผู้คนช่วงกลางดึกเงียบสงัด ชายฉกรรจ์เกือบ 30 คน ยืนกระจายทั่วบริเวณเฝ้าสังเกตสิ่งผิดปกติ ในขณะที่คนอีกส่วนใช้ชะแลงงัดลังไม้ หยิบอาวุธด้านในส่งให้อีกฝ่ายตรวจเช็กหัวหน้ากลุ่มพยักหน้าพึงพอใจ ส่งสายตาให้ลูกน้องที่อยู่ด้านหลังขนถ่ายสินค้าขึ้นท้ายรถบรรทุกทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นไปอย่างราบรื่น ก่อนที่เสียงปืนหลายนัดจะดังขึ้นปัง ปัง ปัง!คนทั้งสองกลุ่มรีบล้วงอาวุธปืนเงาวับขึ้นมาเตรียมความพร้อม พยายามยิงตอบโต้ผู้ไม่หวังดี"เฮ้ย! คุมกันของขึ้นรถ!""ฉิบหาย ใครว่ะ! พวกมึงยิงสกัดไว้"เสียงปืนดังขึ้นตามมาอีกหลายนัด ทั้ง 2 ฝ่ายยิงปะทะกันอยู่นาน ต่างพยายามหลบหลังรถเพื่อกำบังกาย พลางยิงตอบโต้อีกฝ่ายไปบ้าง ชายฉกรรจ์สวมไอ้โม่งคลุมปิดบังทั่วใบหน้าจู่ๆ ก็เข้ามาปิดล้อมการซื้อขาย การแต่งกายเช่นนี้ไม่ใช่ตำรวจแน่นอน"อ๊ากกก!""แม่งเอ๊ย! หมายความว่ายังไงแบบนี้ เจ้านายกูต้องไม่พอใจแน่" หัวหน้ากลุ่มหันมาตะคอกถามลูกน้องของกลุ่มมาเฟียเสียงดัง บ่งบอกถึงความโมโห"ผมก็ไม่ทราบ ยังไงรีบขนของก่อน ทางนี้พวกผมจัดการให้""ฮึ่ย!"ร่างกำยำสบถคำหยาบออกมาอีกหลายคำ กำอาวุธในมือแน่น โบกมือโบ
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 7 เครื่องดักฟัง
วันต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSแพรวามาทำงานตามปกติ ตระเตรียมเอกสารการประชุมและแฟ้มงานมากมายให้ประธานหนุ่ม วันนี้ก็เป็นอีกวันที่วุ่นวาย ปัญหาภายในเล็กน้อยยิบย่อยมากมายคอยให้หญิงสาวไปจัดการเสียงฝีเท้ากระทบพื้นหินอ่อนทำให้เลขาสาวเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร เธอส่งยิ้มให้ผู้มาใหม่อย่างเป็นมิตร"สวัสดีค่ะคุณไทเป ไม่เจอกันนานเลย" เธอเอ่ยทักทายคนสนิทของเจ้านาย การที่ทำงานกับโอนิกซ์หลายปี ทำให้มีโอกาสพบเจอลูกน้องของเขาหลายครั้ง"ครับ ตอนนี้นายว่างอยู่หรือเปล่า""คุณโอนิกซ์ไม่มีแขกค่ะ น่าจะเซ็นเอกสารอยู่"ไทเปพยักหน้าให้เลขาสาว ไม่ได้สนใจการแต่งกายแปลกประหลาดล้าสมัยของเธอ แพรวาเตรียมจะลุกเคาะประตูแจ้งเจ้านายให้ก่อน แต่ชายหนุ่มก็ส่ายหน้าทำให้เธอนั่งลงตามเดิมก๊อก ก๊อก"ไทเปครับ""อืม เข้ามา" เสียงทุ้มตอบกลับ"คุณไทเปรับกาแฟหรือของว่างไหมคะ""ไม่ครับ ขอตัวก่อน"ว่าจบชายหนุ่มก็ผลักประตูห้องทำงานใหญ่เข้าไป แพรวาจึงกลับมาสนใจกับกองเอกสารต่อ"ได้อะไรไหม" โอนิกซ์เอนกายพิงพนักเก้าอี้เอ่ยถามขึ้นทันทีเมื่อพบหน้าคนสนิท"เท่าที่ผมตรวจสอบดู ยังไม่พบความผิดปกติของลูกน้องเราคนไหนนะคร
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 8 ตัวตนที่ซ่อนไว้
ร่างไร้สติของหญิงสาวถูกยัดใส่เบาะหลังรถ โดยมีชายหนุ่มก้าวขึ้นมานั่งด้านข้าง ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียดเหลือบมองคนข้างตัวด้วยแววตาหลากหลายความรู้สึกศีรษะที่ถูกคลุมเอาไว้เอนซบไหล่หนาโดยไม่รู้ตัว ความใกล้ชิดส่งผลให้กลิ่นกายหอมหวานคุ้นเคยของเธอ ลอยมากระทบจมูกโอนิกซ์อีกครั้งเขาพ่นลมหายใจออกมา เบือนหันหน้าหนี เพื่อหวังว่าจะไม่ต้องได้กลิ่นเย้ายวน แต่กลับไม่ยอมผลักไสเธอออก ปล่อยให้เธอซบต่อไป"แผลเป็นไงบ้างครับ" ไทเปเอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบโอนิกซ์ก้มมองหลังมือตนเองที่ถูกหญิงสาวข่วนเสียเลือดซิบเป็นทาง เริ่มรู้สึกแสบๆ คันๆ ขึ้นมาบ้าง"ฤทธิ์มากฉิบ""ทำแผลก่อนไหมครับ""ช่างมัน กลับเพนต์เฮ้าส์เลย"ลูกน้องอีกคนพยักหน้ารับ ขับรถตรงกลับที่พักทันทีเพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์"อื้อออ~"หญิงสาวส่งเสียงในลำคอเบาๆ เริ่มรู้สึกตัวขึ้นมา ความเจ็บจี๊ดบริเวณท้ายทอยเป็นสิ่งแรกที่รู้สึก กำลังจะยกมือขึ้นไปจับ แต่ก็ต้องเบิกตาโพลง หัวใจหล่นวูบเมื่อข้อมือถูกเชือกมัดไว้ ไล่ย้อนคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าก็เริ่มสติแตก เมื่อรู้ว่าเธอถูกลักพาตัวมาแพรวาดิ้นให้หลุดไปจากพันธนาการนี้ แต่เชือกนั้นก็มัดเธอเอาไว้แน่นเห
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 9 สอบสวน
พรึ่บ!ร่างเธอถูกเหวี่ยงลงกับเตียงอย่างแรงราวกับเป็นเพียงสิ่งของ ทำท้องน้อยจุกแปลบจนหน้าเบ้ พยายามหยัดกายขึ้นเตรียมจะวิ่งหนี แต่ร่างหนาของประธานกลับก้าวขึ้นคร่อมเธอเสียก่อน บดเบียดกายร้อนผ่าวแนบชิดร่างเล็กแนบแน่น จนไม่เหลือพื้นที่ให้อากาศแทรกผ่านแพรวาหน้าซีด เริ่มรับรู้ถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดต่อไป แม้จะออกแรงขัดขืนอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่ามันสายเกินไปแล้วเสื้อคลุมสีเบจถูกกระชากออกจากร่าง พยายามจะต่อต้านแล้วแต่ก็ไม่อาจสู้แรงร่างสูงได้ภายในห้องมืดสนิท มีเพียงแสงไฟของอาคารภายนอกฉายเข้ามาผ่านกระจกเท่านั้น โอนิกซ์จัดการรูดเนกไทสีน้ำเงินเข้มที่ต้นคอตัวเองออก คนตัวเล็กพยายามใช้จังหวะนั้นพุ่งตัวหนี แต่ก็ถูกกระชากต้นแขนกลับมานอนดังเดิม"อึก...ขอร้อง...อย่าทำอะไรวาเลย...ฮือ...วาบอกทุกอย่างไปหมดแล้ว"เธอยกมือขึ้นพนมไหว้งกๆ ขอความเห็นใจครั้งสุดท้าย ใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนด้วยคราบน้ำตา แต่คนใจร้ายก็ไม่สนใจ รวบข้อมือบางขึ้นเหนือหัว ก่อนจะใช้เนกไทในมือมัดมันเข้าด้วยกัน แล้วผูกปลายอีกด้านไว้กับหัวเตียงดวงตาสีเข้มใต้กรอบแว่นเย็นเฉียบไร้เมตตา ไล่มองเรือนร่างของเลขาสาวนิ่งๆ แม้เขาจะไม่ได้แสดงท่าทาง
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 10 ถูกขัง
วันต่อมาหญิงสาวสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวัน ทั้งร่างปวดร้าวไปหมดโดยเฉพาะช่วงล่าง เธอหน้าเบ้ย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อวาน ก็ต้องหน้าร้อนผ่าว ไม่รู้ว่าเกิดจากความอายหรือโมโหมากกว่ากันที่ถูกประธานหนุ่มย่ำยีตลอดคืน เธอไม่แน่ใจว่าเขาจากไปตอนไหน แต่ช่วงฟ้าสางเขายังไม่หยุดด้วยซ้ำ!สมเพชและหงุดหงิดตัวเองที่เผลอคล้อยตามไปกับสัมผัสเร่าร้อนนั้น สาบานว่าจะไม่ยอมให้เขาล่วงเกินเธออีกแล้วเรียวแขนเล็กเต็มไปด้วยรอยแดงจากการถูกมัดพยายามหยัดตัวขึ้นมา ร่างกายเธอบอบช้ำไม่ต่างจากถูกรุมโทรม เนื้อตัวเปล่าเปลือย มีเพียงผ้าห่มสีขาวห่อคลุมร่างเอาไว้ ความโกรธแล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นรอยหยดเลือดบนผ้าปูเตียงเธอเพิ่งมีโอกาสได้สำรวจห้องเป็นครั้งแรก มันดูเหมือนห้องพักในโรงแรมทั่วไป ขนาดไม่ใหญ่มาก มีเตียงขนาด 6 ฟุตวางอยู่กลางห้อง ด้านข้างเป็นตู้เสื้อผ้าติดกระจกเงา ปลายเตียงมีโทรทัศน์ขนาด 50 นิ้วติดผนัง ส่วนข้างๆ นั้นเป็นประตูที่เธอคิดว่าคงเป็นห้องน้ำใบหน้าสวยเหยเกเมื่อลองขยับตัว ส่วนสงวนเจ็บแปลบขึ้นมาจนต้องชะงักค้าง เธอสูดหายใจเป่าปากกลั้นใจลุกต่อ แต่ความเจ็บปวดก็ตรงเข้าเล่นงานอีก ไม่กล้ามองสภ
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 11 สืบประวัติ
บริษัท JRV LOGISTICSการทำงานของบริษัทใหญ่แทบจะเรียกได้ว่าหยุดชะงัก เมื่อขาดเลขาคนเก่งอย่างแพรวา หลังจากโอนิกซ์ประกาศว่าหญิงสาวลาพักร้อนชั่วคราวทุกคนก็หน้าซีด เอกสารมากมายถูกประธานตีกลับหมดเมื่อเขาพบความผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อย รังสีอันตรายบ่งบอกถึงพื้นอารมณ์ที่ไม่ปกติ ทำให้ไม่มีใครกล้าเสนอหน้าขึ้นไปส่งงานที่ชั้นบนอีกเลยตลอดบ่ายห้องทำงานกว้างชั้นบนสุดของอาคาร ใบหน้าของประธานหนุ่มเคร่งเครียดฉายแววหงุดหงิด จนเหล่าพนักงานต่างเข้าหน้ากันไม่ติด กองเอกสารมากมายที่เขาหยิบจากโต๊ะเลขากองเป็นพะเนิน การทำงานโดยไม่มีผู้ช่วยสาวดูเหมือนจะเป็นเรื่องหนักหนากว่าที่คาด ปกติก่อนเอกสารจะถึงมือเขาจะผ่านการคัดกรอง ตรวจสอบมาแล้ว แต่เมื่อไม่มีสิ่งเหล่านั้น คนรักความสมบูรณ์แบบถึงกับกุมขมับ เหลือบมองยอดตัวเลขค่าใช้จ่ายถูกคำนวณผิดความอดทนสุดท้ายขาดผึ่ง เมื่อใบสัญญาสะกดผิดแม้กระทั่งชื่อบริษัทลูกค้า!โอนิกซ์ปิดแฟ้มหนาด้วยอารมณ์เดือดดาล เห็นทีเขาต้องเข้มงวดกับพนักงานให้มากกว่านี้แล้ว ที่ผ่านมาแพรวาเป็นคนคอยเคลียร์ปัญหายิบย่อย ตรวจเช็กความถูกต้องทุกอย่าง ทำให้เขาไม่เคยเห็นถึงความชุ่ยของคนในองค์กร
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 12 คำอธิบาย
"ว่ามี เธอมีอะไรจะพูด"โอนิกซ์ถามขึ้นพลางเลื่อนจานเปล่าออกห่าง สายตาคมจ้องมองนิ่งๆ แต่หญิงสาวกลับรู้สึกกดดันจนหายใจแทบไม่ออก"ฉัน...ไม่อยากจะอยู่ที่นี่ ถ้ามีอะไรที่ยังสงสัยก็ถามมาได้เลย ฉันจะตอบทุกอย่างจนคุณพอใจ""..."เธอใช้สายตาจริงใจมองกลับ เพื่อแสดงถึงความบริสุทธิ์ใจ ลุ้นระทึกให้เขายอมคล้อยตาม"เอาสิ ฉันก็มีเรื่องสงสัยอยู่พอดี"แพรวาค่อยหายใจโล่งขึ้นเล็กน้อยเมื่อเขายอมเปิดโอกาสให้เธอพูด พยักหน้ารับแข็งขัน"ฉันลองสืบประวัติเธอมาแล้ว แต่ไม่มีข้อมูลช่วงวัยเด็กของเธอเท่าไร...ทำไม""..."ร่างเล็กชะงักค้างไปครู่หนึ่ง กลีบปากบางเม้มเข้าหากันอย่างใช้ความคิด ไม่น่าเชื่อว่าเพียงวันเดียวเขาสามารถหาข้อมูลมาได้แล้ว"คำถามแรกก็ตอบไม่ได้แล้วเหรอ" น้ำเสียงเย้ยหยันจากร่างสูงทำให้เธอหลุดออกจากห้วงความคิด ส่ายหน้าปฏิเสธ"เปล่าค่ะ ฉันจะตอบ""...""ฉันเป็นเด็กกำพร้า ไม่เคยรู้จักพ่อแม่ที่แท้จริง ตอนที่พอจะรู้ความก็อาศัยอยู่ที่สถานสงเคราะห์แล้ว ทำให้ไม่มีข้อมูลตอนเกิด""แล้วยังไง ถูกรับเลี้ยง""ค่ะ โชคดีที่วันหนึ่งฉันก็ถูกรับเลี้ยงโดยครอบครัวแสนอบอุ่น ได้รับความรักความเมตตาและโอกาสในชีวิตอย่างที
Last Updated : 2025-02-27
Latest chapter
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 8 กิจกรรมกระชับรัก
เพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์โอนิกซ์ส่งยิ้มพลางยื่นนิ้วมือไปหาลูกน้อยในอ้อมแขน ซึ่งอัศวินก็หัวเราะร่าพยายามยื่นมือมาคว้ากำนิ้วบิดาเอาไว้ เขาพยายามบีบๆ คลายๆ อยู่หลายครั้ง และมักจะส่งเสียงโต้ตอบบ้างเวลาผู้เป็นพ่อพูดคุยด้วยแม้จะยังไม่รู้ความก็ตามไม่แปลกใจเลยทำไมเพื่อนเขาถึงอยากพาลูกชายตัวเล็กของตนกลับบ้านไปด้วย อัศวินเลี้ยงง่ายและอารมณ์ดี บางครั้งเขาก็มักจะเพลินกับการหยอกล้อกับลูกจนลืมเวลาไป"เล่นพอยังคะตัวเล็ก หม่ามี๊พาไปอาบน้ำดีกว่า""คิก คิก คิก"อัศวินหัวเราะคิกคักขณะดวงตากลมโตบ้องแบ๊วมองมารดาและยิ้มจนตาหยี"กวนปะป๊านานแล้วนะคะ ไปกัน"โอนิกซ์ส่งยิ้มอ่อนโยนให้ภรรยา ประคองทารกให้หญิงสาวรับไปอุ้มต่อ สายตาอบอุ่นสื่อความหมายสบมองกัน แม้ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมา แต่ทั้งคู่ก็มีความสุขมากในทุกช่วงเวลาแพรวาอุ้มอัศวินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ส่วนโอนิกซ์ก็หยิบโน้ตบุ๊กมานั่งเคลียร์งานที่คั่งค้างต่ออีกนิดหน่อยมุมปากหยักยกยิ้มเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังแววออกมาจากห้องน้ำ จนอดใจไม่ไหวต้องวางโน้ตบุ๊กบนตักลงแล้วเดินไปดูสองแม่ลูกแทนแพรวานำอ่างอาบน้ำสำหรับเด็กมาตั้งไว้บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 7 แก๊งมาเฟียเห่อหลาน
3 เดือนต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSประธานหนุ่มเจ้าของบริษัทโลจิสติกส์ขนาดใหญ่ ก้มอ่านเอกสารร่างสัญญาฉบับใหม่ มือขวาควงปากกา มือซ้ายก็ประคองร่างของลูกชายตัวเล็กโยกกล่อมให้หลับภายในห้องทำงานเต็มไปด้วยอุปกรณ์เลี้ยงเด็ก ทั้งเปลที่นอน และคอกกั้นบุนวมอย่างดี พร้อมตุ๊กตาของเล่นขนาดต่างๆ จนไม่เหลือคราบห้องของประธานบริษัทแม้แต่น้อยแพรวาเปิดประตูเข้ามา หลังจากคลอดลูกน้อยรูปร่างเธอก็กลับสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็ว แทบจะดูไม่ออกว่าเคยผ่านการตั้งครรภ์มาก่อนใบหน้าสวยดูเปล่งประกายความงามชัดเจน ผิวขาวเนียนตัดกับเส้นผมสีดำสนิทยาวจรดแผ่นหลัง เธอสวมชุดเสื้อสูทสีครีมคู่กับกระโปรงเอวสูงสีเดียวกัน ราศีภรรยาประธานบริษัทจับทุกระเบียบนิ้วมุมปากที่ทาทับด้วยลิปสติกสีนู้ดยกยิ้มขึ้น จรดฝีเท้าเงียบเชียบไม่ให้รบกวนการนอนหลับของลูกน้อยโอนิกซ์เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร สายตาใต้กรอบแว่นดูอ่อนโยนเมื่อมองผู้มาใหม่ วางปากกาในมือลง"นี่เอกสารประชุมอาทิตย์หน้าค่ะ""เหนื่อยไหมครับ""นิกซ์ต่างหาก วินดื้อไหมเอ่ย""เล่นเสร็จ เพิ่งหลับไปเมื่อกี้"สายตาอ่อนโยนมองใบหน้าหลับใหลของลูกชายที่ถอดแบบมาจากเขาแทบจะพิมพ์เดียวกัน ยก
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 6 ต้อนรับสมาชิกใหม่
2 เดือนต่อมาโรงพยาบาลแพรวานั่งๆ นอนๆ อยู่แต่บนเตียงคนไข้ โอนิกซ์ย้ายเธอมาที่โรงพยาบาลได้สองวันแล้วเพื่อรอวันคลอด ตอนนี้แพรวายังไม่ค่อยรู้สึกตื่นเต้นเท่าไร ต่างจากคนเป็นสามีที่ดูตื่นตัวพร้อมทุกสถานการณ์ เขาจัดเตรียมอุปกรณ์สำหรับทารกแรกเกิดไว้พร้อมสรรพ รวมถึงจัดการออกแบบตกแต่งห้องนอนรับแขกเก่าที่แพรวาเคยนอนเป็นห้องเด็กอ่อน แม้ลูกยังต้องนอนห้องเดียวกับพวกเขาอีกหลายปีก็ตามท้องเธอโตเสียแทบเดินไม่ไหว จะลุกจะนั่งต้องมีโอนิกซ์คอยช่วยพยุงวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ห้องพักของเธอครึกครื้น"พี่วาเอาแอปเปิลไหม คลีปอกให้" คลีโอและลีโอหอบกระเช้าผลไม้มาเยี่ยมว่าที่คุณแม่ตั้งแต่เช้า"ได้จ้ะ ขอบคุณนะ""ค่า เดี๋ยวคลีไปล้างก่อน"คลีโอเดินไปยังส่วนครัวของห้องพักซึ่งไม่ต่างจากโรงแรมดีๆ มีอุปกรณ์ช่วยอำนวยความสะดวกครบครัน แถมยังมีแยกโซนสำหรับคนไข้และญาติเวลามาเยี่ยมไว้ด้วย ห้องรับแขกก็กว้างขวาง แบ่งเป็นสัดส่วนจึงไม่รบกวนการพักผ่อนของคนไข้"ปอกเป็นเหรอไง เอามีดมานี่ พี่ทำเอง" ลีโอที่แทบทนดูไม่ไหว ดึงมีดคมออกจากมือแฟนสาว และดันตัวเธอไปข้างๆ ก่อนจะจัดการแอปเปิลสีแดงด้วยตัวเองชายหนุ่มจัดการป
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 5 คนติดเมีย
ย่านใจกลางเมืองเหล่ามาเฟียสี่คน ยืนหน้าเครียดมองประตูร้านขนมหวานด้วยความไม่แน่ใจ ก่อนจะหันกลับมามองเพื่อนที่เป็นคนเสนอความคิด"เอาจริงดิ พาพวกกูมาคุยงานในร้านขนมเนี่ยนะ" ลีออนเอ่ยขึ้นมาอย่างอดไม่ได้"แล้วยังไง""ดูหน้าแต่ละคนก่อน แล้วค่อยถามว่ายังไง""มึงก็รู้กูห่างเมียนานไม่ได้ มันปวดหัวอยากจะอ้วก ถ้าอยากคุยงานก็คุยที่นี่" โอนิกซ์ตอบกลับเสียงเรียบ ก่อนจะจูงมือภรรยาสาวที่ท้องโตเข้าไปในร้านเป็นคนแรก"แน่ใจเหรอวะ" ลีออนหันมาขอความเห็นจากเพื่อนที่เหลือ ซึ่งวิคเตอร์ก็ทำได้เพียงถอนหายใจ ส่วนไคโรและลีโอก็ส่ายหน้าไม่ได้ตอบคำถาม และพาแฟนตัวเองเข้าไปในร้านด้วยเช่นกัน"เชี่ย พวกกูสองคนมาทำห่าอะไรเนี่ย นึกว่านัดเดทคู่""กูยอมให้มึงควงได้วันหนึ่ง แต่ถ้าเริ่มลวนลามกูเมื่อไร กูถีบมึงแน่""ถุย! กูเนี่ยนะ จะลวนลามมึง พูดจาน่าถูกกระสุนฝังหัวจริงๆ""หึ"วิคเตอร์ทำเพียงแค่แค่นหัวเราะ และเดินตามคนอื่นเข้าไปในร้าน สุดท้ายเพื่อนผู้เรื่องมากก็หมดข้อโต้แย้ง ยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่ครู่หนึ่งก็ยอมตามเข้ามาโอนิกซ์แยกโต๊ะระหว่างกลุ่มสาวๆ ในนั่งริมหน้าต่างร้าน ส่วนกลุ่มเขาแยกมาอีกโต๊ะก่อ
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 4 รางวัลสามีดีเด่น
คฤหาสน์ตระกูลโอนิกซ์แพรวาคลี่ยิ้มละลายใจ ขณะผลักร่างสูงของผู้เป็นสามีลงบนเตียงกว้างในห้องนอนของเขา โอนิกซ์หอบหายใจเข้าออกหนักหน่วงด้วยความตื่นเต้น เฝ้ามองหญิงสาวค่อยๆ คลานขึ้นมาคร่อมร่างด้วยท่าทางยั่วเย้าชวนคลั่งคอเสื้อเว้าลงมา จนสามารถมองเห็นเนื้อนุ่มคู่สวยใต้ชุดเดรสน้ำเงิน ความกระสันทำช่วงล่างปวดหนึบ ดุนดันเป้ากางเกงขึ้นเป็นลำคนตัวเล็กยกยิ้มอย่างคนมีอำนาจเหนือกว่า มือน้อยลูบไล้ลำกายแข็งขืนผ่านกางเกง เฝ้ามองคนข้างใต้พยายามบดเบียดช่วงล่างเข้าหามือเธอ"จะให้รางวัลอะไรนิกซ์ครับ" เขาถามเสียงกระเส่า ความรู้สึกตื่นตัววูบหวิวทรมานเหมือนตนกำลังโดนทำโทษมากกว่า"รอดูสิคะ ใจร้อนจัง""อ่า เมียขี้ยั่วจัง"มือซุกซนเริ่มทำการปลดตะขอกางเกงพร้อมดึงมันลง โอนิกซ์ก็ยกสะโพกช่วยให้เธอจัดการกับกางเกงเกะกะโดยง่าย ท่อนเอ็นร้อนแข็งแทบชี้หน้า แต่ก็ยังมี บ็อกเซอร์อีกตัวปกปิดเอาไว้แพรวานั่งคุกเข่าอยู่กลางหว่างขา ใช้มือสัมผัสความใหญ่โตผ่านเนื้อผ้าอย่างยั่วยวนใจเย็น แต่คนที่นอนหอบหายใจกลับจะเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเสียเอง รูดชั้นในลง โยนทิ้งออกไปในที่สุดท่อนเอ็นใหญ่ขนาดเท่าข้อมือหญิงสาวปรากฏสู่สาย
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 3 ประกาศชัดเจน คนนี้เมียผม
หลังมื้ออาหารจบลง งานประมูลสินค้าเพื่อร่วมบริจาคเงินให้แก่เด็กด้อยโอกาสจึงเริ่มขึ้น แขกที่มาร่วมงานทยอยเดินไปยังโซนหน้าเวทีโอนิกซ์โอบเอวภรรยาคนสวยไว้ตลอดทาง ระมัดระวังทุกย่างก้าวจนเธอนั่งลงข้างไปรยาเรียบร้อย เขาจึงนั่งขนาบข้าง ไม่นานไฟในห้องจัดเลี้ยงก็ถูกหรี่ลง พร้อมเสียงพิธีกรดำเนินงานดังขึ้น"สวัสดีครับ ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งานประมูลเพื่อการกุศลครั้งที่ 4 รายได้จากการประมูลทั้งหมด หลักหักค่าใช้จ่ายแล้วจะนำไปช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสยังพื้นที่ห่างไกล ของที่นำมาร่วมประมูลในวันนี้มีมูลค่ารวมกันเกือบ 50 ล้านบาทเลยทีเดียว ขอให้ทุกท่านสนุกไปกับงานในครั้งนี้นะครับ"แขกที่มาร่วมงานต่างปรบมือเสียงดัง ตื่นเต้นที่จะได้ชมของล้ำค่ามากมาย และยังได้โอกาสอวดบารมีและเงินในบัญชีให้คนอื่นรับรู้ด้วย"ของชิ้นแรก เปิดกันมาด้วยแจกันเครื่องลายครามจากราชวงศ์ชิง ของประเทศจีนโบราณ พร้อมใบรับประกัน ขอเปิดการประมูลที่ หนึ่งล้านบาทครับ"เมื่อพิธีกรให้สัญญา ผู้ร่วมงานก็ชูป้ายขานราคากันอย่างสนุกสนาน แพรวาตกใจกับราคาที่สูงลิ่วของของแต่ละอย่าง ความคิดที่อยากจะร่วมงานเพื่อช่วยเหลือเด็กน้อยต้องถูกหยุดไว้ชั่วคร
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 2 พาออกงาน
ครืด ครืด ครืดโอนิกซ์ล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมา ก็ต้องขมวดคิ้ว เมื่อเห็นชื่อมารดาปรากฏที่หน้าจอ ก่อนจะต้องกดรับสายอย่างไม่มีทางเลือก(ลูก วันนี้อย่าลืมมางานเลี้ยงการกุศลที่โรงแรม คาเรน ฮิลล์ นะ)"ผมบอกตอนไหนว่าจะไปครับ"(ไม่ต้องบอก เพราะแม่ไม่ให้ทางเลือกจ๊ะ)"วาเขาเหนื่อย แม่ยังจะให้ลูกสะใภ้ไปเดินร่อนในงานอีกเหรอครับ"(หนูวาโอเค เธอรับปากแม่เมื่อวานเรียบร้อยจ้า แต่งตัวมาหล่อๆ สวยๆ แล้วเจอกัน 1 ทุ่ม รักลูกจ้า)"เดี๋ยว! แม่ครับ"โอนิกซ์ร้องเรียกมารดาเสียงดัง แต่คุณหญิงไปรยาก็ไม่อยู่รอฟังคำบ่นจากปากลูกชาย กดวางสายไปเสียก่อน โอนิกซ์จึงทำได้เพียงถอนหายใจ"วาไปรับปากแม่เหรอ ว่าจะไปงานเลี้ยงอะไรนั่น""ค่ะ คุณแม่โทรหาเมื่อวาน อยากให้เราสองคนไปร่วมงานด้วย""เฮ้อออ~ วาน่าจะปฏิเสธไป งานพวกนี้น่าเบื่อจะตาย ทำวาเหนื่อยเปล่าๆ""ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณแม่บอกเป็นงานประมูลเพื่อนำเงินช่วยเหลือไปมอบให้เด็กด้อยโอกาส เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ถ้าวาช่วยได้ก็อยากจะช่วย" หญิงสาวอธิบายเพิ่มทำให้ผู้เป็นสามีหมดทางแย้งดูเหมือนมารดาจะจับทางถูก เข้าหาแพรวาก่อนเพื่อมัดมือชกให้เขาเข้าร่วมงานไปด้วย"เอาเถอะ
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 1 แพรวาโฉมใหม่
หลายวันต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSภาพประธานหนุ่มแสนหล่อเหลาโอบประคองเอวบางของสาวสวยผมดำประบ่าเดินเคียงคู่กันเข้ามาในบริษัท สร้างความแตกตื่นให้กับเหล่าพนักงานเป็นอย่างมาก ทุกคนต่างพยายามแย่งกันชะโงกดูใบหน้าหญิงสาวผู้โชคดีว่าเธอคือใครโอนิกซ์ไม่ได้เข้าบริษัทมาหลายเดือน แต่เมื่อกลับมาอีกทีก็พกสาวสวยมาด้วย จึงเป็นที่สนใจใคร่รู้ของพนักงานทุกคน"ใครอ่าแก สวยจังเลย""แฟนประธานหรือเปล่า ใช่คนเดียวกับที่มีคนเคยไปเจอไหม""ฉันว่าฉันคุ้นๆ หน้าผู้หญิงนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน ใช่ดารา นางแบบหรือเปล่า""แกดูที่เขามองกันสิ ขนาดยืนอยู่ตรงนี้ยังเห็นประกายความรักเลย""เฮอะ จะอยู่ได้นานแค่ไหน คนก่อนก็โผล่มาแป๊บเดียว ก็หายไปแล้ว""ยัยนี่! ประธานเราไม่ค่อยวุ่นวายกับผู้หญิงก็รู้กันอยู่ ฉันว่าคนนี้จริงจัง"เสียงซุบซิบแสดงความเห็นของกลุ่มพนักงานดังขึ้น หลังจากทั้งคู่ผ่านบริเวณนั้นไปแล้ว แม้จะอยากรู้ใจแทบขาด ว่าหญิงสาวคนนั้นคือใคร แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปถาม ได้แต่คาดเดากันไปต่างๆ นานาทั้งสองขึ้นลิฟต์ตรงไปยังชั้นบนสุดของตึกสำนักงานหรู เพียงออหญิงสาววัยกลางคนลุกขึ้นจากโต๊ะด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลนเมื่อเห็นสองหนุ
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 74 ซ้อมฮันนีมูน
ทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลง ริมฝีปากนุ่มทั้งสองก็พุ่งเข้ามาหากัน ชายหนุ่มรวบร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด บดจูบร้อนแรงใส่เธอไม่หยุดหย่อน แพรวาก็ไม่น้อยหน้า ท่อนแขนเล็กโอบลำคอหนา เผยอริมฝีปากตอบกลับอย่างเร่าร้อนดุเดือดฝ่ามือร้อนไล่ตามแผ่นหลังลงไปบีบขยำสะโพกกลมกลึงของเธอหนักหน่วง พร้อมบดเบียดแก่นกายร้อนผ่าวที่แข็งดุนกางเกงออกมาเป็นลำชิดกายสาวเรียวลิ้นเปียกชื้นกระหวัดเกี่ยวพันสลับบดจูบดูดเม้ม ส่งผลให้น้ำลายสีใสไหลเลอะมุมปาก แต่อารมณ์ปรารถนาที่พุ่งสูงทำให้สองหนุ่มสาวที่ตกอยู่ในห้วงตัณหาไม่ได้ใส่ใจมันสักนิดติ๊ง~เสียงลิฟต์ดังขึ้นเมื่อถึงชั้นเป้าหมาย แต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่ยอมแยกจากกัน โอนิกซ์ดึงคนตัวเล็กออกมาโดยที่ริมฝีปากทั้งคู่ไม่ละห่างกันแม้เพียงเสี้ยววิมือน้อยสอดเข้าไปขยุ้มกลุ่มเส้นผมดกหนา แทรกลิ้นเข้าไปโพรงปากคนตัวสูง ดูดดุนปลายลิ้นสาก พลางลากมืออีกข้างสัมผัสกล้ามหน้าอกแกร่งใต้เสื้อเชิ้ตสีเข้มโอนิกซ์เหลือบตามองหมายเลขห้อง โชคดีที่ทั้งชั้นมีเพียงไม่กี่ห้องจึงไม่มีลูกค้าอื่นสัญจรเดินผ่านไปมาขัดจังหวะคนทั้งคู่คีย์การ์ดสีขาวในกระเป๋าเสื้อถูกล้วงออกมา แตะเข้าที่แผงวงจรประตูก็ได
