LOGINShare
บทที่ 9 สอบสวน
Last Updated:
2025-02-27 09:35:52พรึ่บ!
ร่างเธอถูกเหวี่ยงลงกับเตียงอย่างแรงราวกับเป็นเพียงสิ่งของ ทำท้องน้อยจุกแปลบจนหน้าเบ้ พยายามหยัดกายขึ้นเตรียมจะวิ่งหนี แต่ร่างหนาของประธานกลับก้าวขึ้นคร่อมเธอเสียก่อน บดเบียดกายร้อนผ่าวแนบชิดร่างเล็กแนบแน่น จนไม่เหลือพื้นที่ให้อากาศแทรกผ่าน
แพรวาหน้าซีด เริ่มรับรู้ถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดต่อไป แม้จะออกแรงขัดขืนอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่ามันสายเกินไปแล้ว
เสื้อคลุมสีเบจถูกกระชากออกจากร่าง พยายามจะต่อต้านแล้วแต่ก็ไม่อาจสู้แรงร่างสูงได้
ภายในห้องมืดสนิท มีเพียงแสงไฟของอาคารภายนอกฉายเข้ามาผ่านกระจกเท่านั้น โอนิกซ์จัดการรูดเนกไทสีน้ำเงินเข้มที่ต้นคอตัวเองออก คนตัวเล็กพยายามใช้จังหวะนั้นพุ่งตัวหนี แต่ก็ถูกกระชากต้นแขนกลับมานอนดังเดิม
"อึก...ขอร้อง...อย่าทำอะไรวาเลย...ฮือ...วาบอกทุกอย่างไปหมดแล้ว"
เธอยกมือขึ้นพนมไหว้งกๆ ขอความเห็นใจครั้งสุดท้าย ใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนด้วยคราบน้ำตา แต่คนใจร้ายก็ไม่สนใจ รวบข้อมือบางขึ้นเหนือหัว ก่อนจะใช้เนกไทในมือมัดมันเข้าด้วยกัน แล้วผูกปลายอีกด้านไว้กับหัวเตียง
ดวงตาสีเข้มใต้กรอบแว่นเย็นเฉียบไร้เมตตา ไล่มองเรือนร่างของเลขาสาวนิ่งๆ แม้เขาจะไม่ได้แสดงท่าทางหื่นกระหาย แต่แพรวากลับขนลุกวาบ พยายามถดกายหนี
ร่างกำยำโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ เอ่ยเสียงเรียบข้างใบหู
"โอกาสครั้งสุดท้าย ใครส่งเธอมา"
"มะ...ไม่มี...อึก...ไม่มีจริงๆ คุณต้องเชื่อวานะ"
"หึ!" เขาแค่นหัวเราะเบาๆ ในคอ ยอมรับในการแสดงแสนสมจริงของหญิงสาว แต่อย่างไรเขาก็ไม่เชื่อคำพูดเธอแม้แต่น้อย
"กรี๊ดดดดด!"
เธอกรีดร้องสุดเสียง เมื่อกระโปรงยาวลายดอกไม้ถูกกระชากลงตามเรียวขา โอนิกซ์โยนแว่นตาตัวเองทิ้งข้างเตียง เผยดวงตาสีเข้มเป็นประกายวาวโรจน์ด้วยแรงโทสะ ใบหน้าหล่อร้ายดูเหี้ยมโหดขึ้นในสายตาหญิงสาว เธอยกขาเตรียมจะถีบ แต่อีกฝ่ายกลับรู้ทัน คว้าข้อเท้าเธอเอาไว้ พลางใช้ท่อนขากำยำกดแยกเรียวขาเธอให้อ้าออกกว้าง
แพรวาหน้าร้อนวูบ แม้ตัวเองจะตกอยู่ในสภาพเสียเปรียบแต่ก็ยังใจสู้ ขัดขืนดิ้นหนีสุดแรง
แคว่ก!
เสื้อผ้าฝ้ายแขนยาวถูกกระชากออกอย่างแรง เนื้อผ้าสากบาดผิวกาย สร้างความเจ็บแสบให้เธอไม่น้อย กระดุมเม็ดเล็กหลุดกระจาย กระเด็นไปคนละทิศละทาง
เธออยู่ในสภาพที่น่าสังเวชที่สุดในชีวิต
โอนิกซ์ไล่สายตาโลมเลียทั่วกายขาวผ่อง ใจแกร่งเต้นผิดจังหวะไปครู่ ไม่เคยคาดคิดว่าภายใต้เสื้อผ้าล้าสมัยจะมีเรือนร่างเย้ายวนซ่อนอยู่
จากที่ตั้งใจจะแค่ข่มขู่ ตอนนี้เขาอยาก 'เอา' จริงแล้ว
อยากจะรู้ว่าร่างกายเอ็กซ์ๆ นี่ ซ่อนอะไรเอาไว้อีก เขาจะพิสูจน์สำรวจมันทุกซอกทุกมุมเลย
กลิ่นกายสาวบวกกับผิวกายเนียนละเอียดกระตุ้นอารมณ์เขาได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก เหวี่ยงมันทิ้งไปอีกทาง กลางกายปวดหนึบตุนดันเป้ากางเกงขึ้นเป็นลำ
เรือนร่างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้าม แผงอกมีรอยสักรูปหัวกะโหลกขนาดใหญ่ ขัดกับภาพลักษณ์สุภาพบุรุษผู้เงียบขรึมสิ้นเชิง กล้ามหน้าท้องเรียงตัวกันเป็นลูก ไรขนสีเข้มใต้สะดือไล่ลามลงไปเรื่อยๆ ก่อนหายเข้าไปใต้ขอบกางเกง มือหนาจัดการปลดตะขอ รูดซิป เปิดเปลือยอวดส่วนที่หายไปโดยไม่ขัดเขิน
แพรวาพยายามทั้งดึงทั้งกระชากข้อมือให้หลุดจากพันธนาการอย่างลนลาน แต่มันก็ถูกมัดเอาไว้แน่นเกินไป ดวงตาคู่สวยมองเจ้านายด้วยความหวาดกลัว หนทางหนีรอดดูจะมืดมิดลงไปทุกที
เธอเบิกตากว้างเมื่อเหลือบเห็นอาวุธร้ายผงาดชี้หน้า ลำกายอวบใหญ่เท่าท่อนแขน ขดล้อมด้วยเส้นเลือดปูดโปนจนดูน่ากลัว หน้าเธอซีดลงแทบไร้สีเลือด ส่ายหัวเอาเป็นเอาตาย น้ำตาไหลพราก ร่างกายเธอไม่อาจรับความใหญ่โตขนาดนี้ได้แน่นอน
"อึก...อย่า...ไม่เอา! ขอร้อง"
โอนิกซ์ไม่สนใจ ดึงรูดแพนตี้สีขาวตัวเล็กลงตามเรียวขา มุมปากแสยะยิ้มร้ายพึงพอใจเมื่อเห็นส่วนสงวนเรียบเนียนไร้เส้นขนปกคลุม
ผู้หญิงคนนี้ช่างมีเรื่องให้แปลกใจได้ตลอด
เรียวขาถูกแยกออกกว้าง แพรวาหลับตาข่มความอาย ร่างกายร้อนรุ่มสลับเย็นเฉียบราวกับคนถูกพิษไข้ พยายามเกร็งขาต้านแต่ก็ไม่เป็นผล ไม่อาจสู้แรงอีกฝ่ายได้เลย
กุหลาบกลีบสวยแนบชิดปิดสนิทราวกับไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน เขาเริ่มใจเต้นแปลกๆ ใช้ปลายนิ้วลากไล้สำรวจด้วยความสนใจ
"อย่า! ฮือออ อย่าทำแบบนี้" เสียงหวานสะอื้นเอ่ยขอร้อง แทบจะหมดเรี่ยวแรงต่อต้านแล้ว
"ถ้าเธอยอมรับ ฉันจะปล่อยไป"
"วาพูดทุกอย่างแล้ว วาไม่รู้เรื่องเครื่องดักฟังในห้อง ไม่ได้ทำงานให้ใคร"
"..."
"ตลอดเกือบ 4 ปี วาพยายามทำงานเพื่อบริษัทเต็มที่...อึก อย่าทำแบบนี้"
ขนกายลุกเกรียวเมื่อนิ้วร้ายไม่ยอมหยุดเคลื่อนไหว ไล่สัมผัสทั่วกลีบดอกไม้งามไปตามรอยแยก ท้องน้อยร้อนวูบ รับรู้ได้ถึงน้ำหวานที่หลั่งไหลออกมาจากช่องรักโดยไม่ได้ตั้งใจ
โอนิกซ์ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา มีเพียงเสียงแค่นหัวเราะเบาๆ ในลำคอเท่านั้น หญิงสาวกัดปากข่มความอาย นึกรังเกียจตัวเองที่ดันมีปฏิกิริยาตอบสนองสัมผัสเขา
"ฉันจะไม่หยุดจนกว่าเธอจะสารภาพ"
"อึก...อย่า...ไม่เอา!"
แพรวากรีดร้องเมื่อโอนิกซ์ขยับกายเข้าใกล้ เขากดแยกขาเธอแนบเตียง กดจ่อความแข็งขืนชิดร่องเล็ก ขยับส่วนปลายขึ้นลงช้าๆ ให้น้ำหวานอาบชโลมแก่นกายจนทั่ว
"กรี๊ดดด! ไอ้โรคจิต คอยดู ถ้าฉันออกไปได้จะลากตำรวจมาจับแก!"
หมดแล้วซึ่งคำอ้อนวอน เขาไม่เห็นใจเธอแม้แต่น้อย ตอนนี้เธอสติแตกตะโกนร้องไห้ด่าทอ ใช้แรงเฮือกสุดท้ายดิ้นรนขัดขืน แต่ดูเหมือนว่าจะไปกระตุ้นอารมณ์ชายหนุ่มยิ่งขึ้น
จากที่คิดจะอ่อนโยนเมตตาเลขาสาวสักครั้ง เธอกลับทำความอดทนเขาขาดผึ่ง
โอนิกซ์กดกระแทกเอ็นร้อนเข้าร่องสาวปิดสนิทเต็มแรง
สวบ!
"กรี๊ดดด! แก อึก...ฉันขอให้แกตกนรก ไอ้สารเลว!"
ร่างใหญ่ไม่ได้สนใจคำพูดเธอแม้แต่น้อย ความคับแน่นตรงหน้านี่ต่างหาก คือสิ่งที่เขาสนใจ
สายตาคมหลุบมองเบื้องล่างที่เชื่อมประสาน ต้องขบกรามเข้าหากันจนแน่น สูดหายใจเข้าออกหนักหน่วง มันยังเข้าได้ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ กายสาวบีบรัดจนแทบขยับต่อไม่ไหว ปวดหนึบ เอวหนาพยายามขยับเข้าออกช้าๆ ดันมันลึกเข้าไปเรื่อยๆ
เสียงสะอื้นดังออกมาไม่ขาดสาย ร่างเล็กปวดร้าว รู้สึกตนเองฉีกขาด ความสาวที่รักษามาเนิ่นนานถูกทำลายลงโดยไม่เต็มใจ
โอนิกซ์พ่นลมหายใจ ใบหน้าเสียวสะท้าน เด้าเอวเบาๆ เรียกน้ำหล่อลื่นจากกายสาว หลังจากพยายามอยู่หลายนาทีก็สามารถแทรกความใหญ่โตเข้าจนสุดลำ
แพรวานอนตัวเกร็ง เจ็บปวดเกินกว่าจะบรรยายได้ หลับตาปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา หันหน้าหนีไม่อาจทนดูภาพเบื้องหน้าได้ มือเล็กจิกเนกไทแน่นจนห้อเลือด
ร่างเล็กโยกคลอนไปตามแรง เจ็บแสบทุกครั้งที่เขาขยับกายเข้ามา
"อ่า..."
ชายหนุ่มส่งเสียงคำรามอย่างสุดกลั้น เอื้อมมือหนามาบีบเคล้นก้อนเนื้อนุ่มระบายความกระสัน บราเซียสีขาวถูกถลกขึ้นเหนือหน้าอก ให้ชายหนุ่มได้สัมผัสมันเต็มไม้เต็มมือ
สายตาคมร้อนระอุ จ้องมองความใหญ่โตอย่างพึงพอใจ เนื้อสาวนุ่มหยุ่นมือ ส่วนปลายยอดแข็งเครียดเป็นไตเมื่อถูกสัมผัสเบาๆ เธอช่างมีร่างกายที่ยั่วอารมณ์ความต้องการเขาจริงๆ
สะโพกสอบเร่งจังหวะเป็นหนักหน่วงรุนแรงขึ้น ถอดถอนออกมาจนเกือบหลุด ก่อนจะกระแทกมันกลับเข้าไปจนสุด ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ปึก ปึก ปึก!
ร่องสาวบวมช้ำ ปลิ้นเข้าปลิ้นออกตามแรงกระแทก เลือดบริสุทธิ์อาบชโลมทั่วลำกาย ภาพดังกล่าวกระตุ้นสัญชาตญาณดิบที่ถูกกักเก็บไว้จนแทบถึงขีดสุด
โอนิกซ์ถาโถมร่างกายเข้าหาหญิงสาว กระแทกกระทั้นตักตวงความหวานล้ำจากกายสาวไม่หยุด ร่างบางปวดร้าวทรมานแทบขาดใจ สาปส่งอีกฝ่ายอยู่ในใจ ริมฝีปากถูกกัดจนรับรู้ถึงรสชาติคาวฝาดของเลือด
เอ็นหนาตอกอัดกลีบกุหลาบงามซ้ำๆ ภายในบีบรัดสิ่งแปลกปลอมจนแน่น กระตุ้นให้เขาเด้งเสยแก่นกายเข้าไปอีก สลับบดควงสะโพก หมุนคว้างควงเป็นวงกลมครูดกับผนังภายใน หวังขยายช่องทางให้กว้างขึ้น
"อึก...จุก"
"หึ"
มือหนารวบเอวคอดกิ่วเอาไว้แน่น อีกข้างกดแยกเรียวขาที่พยายามหุบเข้า กระหน่ำกายใส่เธอหนักหน่วงรุนแรง จนแพรวาส่งเสียงกรีดร้องทนไม่ไหว
"กรี๊ดดดด พอแล้ว ฉันเจ็บ!"
โอนิกซ์ยอมลดแรงลง สาวสะโพกเข้าออกเนิบนาบแต่ดุดัน เน้นย้ำทุกจังหวะ เขาโน้มกายลงไปใกล้ เบื้องล่างแนบชิด ใช้ข้อศอกค้ำน้ำหนักตัวเอาไว้ พลางตวัดลิ้นร้อนเลียเม็ดเชอร์รี่สีหวานที่ชูเด่นยั่วสายตาไปด้วย
แพรวาขนลุกวาบ ปั่นป่วนมวนท้องไปหมด ร่างเกร็งเครียดจนเผลอจิกปลายเท้ากับเตียง
ส่วนยอดไวความรู้สึกถูกขบเม้มเบาสลับหนัก เขาลามเลียมันจนชุ่มก่อนจะหันไปจัดการกับอีกข้างอย่างเท่าเทียม ฝ่ามือร้อนฟอนเฟ้นทรวงอกคู่โต ความรู้สึกแปลกใหม่เอ่อล้นไปทั่วร่างกาย
"อึก...พอ...อย่า" เสียงหวานขาดห้วง สมองขาวโพลนรู้สึกสับสนไปหมด
ผ่านไปสักพักราวกับร่างกายเริ่มคุ้นชิน ความเจ็บปวดลดลงกลับมีความเสียวซ่านเข้าแทนที่
เธอข่มใจกลั้นเสียงเอาไว้ ไม่ต้องการให้เขารู้ว่าร่างกายกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสร้อนเร่ารุนแรง
เหงื่อเย็นๆ ซึมตามไรผม ร่างอ่อนระรัวหมดแรงต้านเมื่อซอกคอขาวถูกจู่โจม โอนิกซ์ใช้ปลายจมูกโด่งซุกไซ้สูดกลิ่นกายสาวที่ยั่วอารมณ์เขามาตลอดเข้าเต็มปอด ตักตวงความหอมหวานจากกายเธอด้วยความหลงใหล
ความคิดที่จะทรมานให้เธอยอมรับความจริงถูกลืมเลือนไปชั่วขณะ หลงระเริงไปกับแรงตัณหา เอวหนาเพิ่มจังหวะกระแทกแทรกกายถี่ขึ้น เหลือบมองใบหน้าเล็กหยาดเยิ้มด้วยความต้องการไม่ต่างกัน
"เสียวก็คราง"
"มะ...ไม่" แพรวาส่ายหน้าไม่ยอมรับความจริง แต่ไม่อาจพูดอะไรได้มากกว่านี้ ไม่งั้นคงเผลอส่งเสียงน่าอายออกมา
"เหรอ...แต่ฉันว่าข้างล่างเธอแฉะแล้วนะ"
ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน สะบัดหน้าหนีไปอีกทาง ปฏิกิริยาตอบสนองของหญิงสาวทำชายหนุ่มยิ่งได้ใจ กอดรวบร่างเธอแนบแน่น ก่อนจะรัวสะโพกใส่จนถี่ยิบ
ปึก ปึก ปึก!
ใบหน้าหล่อซุกแนบซอกคอ หอบครางกระเส่าข้างใบหู กายร้อนผ่าวหลอมละลายร่างเล็กทีละน้อย จนเธอเผลอใช้เรียวขาเกี่ยวรั้งร่างข้างบนเอาไว้เป็นเครื่องยึดเหนี่ยว
โอนิกซ์ขบขันในใจ แต่ไม่ได้ทักออกไป ก่อนจะจมดิ่งสู่ความกระสัน กระหน่ำกายตอกอัดเอ็นร้อนรุนแรง ช่วงล่างชุ่มฉ่ำช่วยอำนวยความสะดวก ลำกายหนาผลุบเข้าออกโจนจ้วงไม่พัก
แพรวาที่ตอนนี้ไม่รับรู้ความถูกผิด แรงปรารถนาเข้าครอบงำสติสัมปชัญญะจนหมดสิ้น แอ่นกายเข้าหาคนด้านบน เผลอขยับสะโพกตอบรับอัตโนมัติ
"อื้มมมม โคตรเสียว" มาเฟียหนุ่มสบถความรู้สึกออกมาอย่างสุดกลั้น เสียงลมหายใจเริ่มถี่กระชั้น
"ระ...เร็วไป...อ๊ะ...หยุดก่อน"
เนื้อนุ่มภายในบีบรัดแน่น กระตุกถี่เป็นจังหวะเมื่อถูกปลายหยักกระแทกเข้าหาจุดกระสันซ้ำๆ เธอเสียวซ่านจนตัวเกร็ง สะบัดหน้าระบายความรู้สึกจนเส้นผมสีแดงสยายเต็มเตียง
มือเล็กพยายามปัดป่ายกลางอากาศราวคนจมน้ำ แต่ก็ไม่อาจหลุดไปจากพันธนาการได้
"เดี๋ยว...อึก...อ๊ะ...อ๊า...ไม่เอา...อ๊า...พอแล้ว"
ร่างสูงรู้ดีว่าเธอใกล้จะถึงปลายทางแล้ว กอดรัดคนตัวเล็กจนแน่น สะบัดสะโพกถี่ยิบ ถาโถมแรงทั้งหมดกระหน่ำรัวใส่ร่องเล็กบ้าคลั่งรุนแรง
"กรี๊ดด...อะ...อ๊ะ...ฉันไม่ไหว...อ๊า"
เสียงหวานกรีดร้องเสียวซ่านทรมานแทบขาดใจ ความรู้สึกแปลกประหลาดวูบวาบทั่วช่องท้อง
โอนิกซ์กระแทกลำกายใหญ่โตเข้าออกร่องสาวอีกสักพัก เธอก็ไม่อาจต้านทานมันได้อีก แอ่นสะโพกจนลอยคว้างก่อนจะกระตุ้นถี่ๆ ควบคุมไม่ได้
"อ๊ายยย~"
เธอกรีดร้องสุดเสียง หัวสมองขาวโพลน กระตุกปลดปล่อยน้ำหวานหลั่งไหลเป็นทาง ในขณะที่คนตัวใหญ่ยังคงไม่หยุดพัก เร่งส่งตัวเองตามเธอไปบ้าง กรามถูกขบเข้าหากันจนนูนเป็นสัน ร่างเกร็งเครียด หูอื้อตาพร่าเลือนไปหมด จดจ่ออยู่กับเพียงการจ้วงแทงด้านล่างเท่านั้น
ปึก ปึก ปึก!
น้ำสีใสกระเซ็นเปรอะเปื้อนทั่วหน้าขา เอ็นร้อนผ่าวผลุบเข้าออกในจังหวะดิบเถื่อนดุดัน ก่อนที่จะระเบิดออกเมื่อสัมผัสขอบสวรรค์
"อ่า..."
คิ้วหนาขมวดเขาหากันแน่นเสียวสะท้านอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน กดแช่ท่อนเอ็นจนสุด ฉีดพ่นความอุ่นร้อนเข้าสู่กายสาวรุนแรง
โอนิกซ์พ่นลมหายใจออกมา หอบกระชั้น เหงื่อเม็ดร้อนๆ เกาะพราวทั่วร่างกายคนทั้งสอง เขาทิ้งกายลงแนบชิดร่างข้างใต้ ซึมซับทุกความรู้สึกที่เพิ่งจบลง
เหลือบมองใบหน้าแดงระเรื่อของหญิงสาวด้วยแววตาพึงพอใจ ร่างกายเธอมันถูกใจเขามาก ในเมื่อตัวเธอยังมีปริศนาที่เขาแก้ไม่ได้ แพรวาก็ต้องอยู่ที่นี่ต่อไป และเขาจะเป็นคนรีดเค้นทุกความลับจากร่างกายเธอเอง
พรึ่บ!
ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ทันตั้งสติ ร่างก็ถูกจับพลิกคว่ำ โชคดีที่สายเนกไทยาวพอให้เธอใช้ศอกค้ำกับเตียงได้
ท่อนเอ็นขนาดใหญ่หลุดออก ส่งผลให้น้ำคาวทะลักออกจากร่องเล็กราวเขื่อนแตก แพรวาหน้าแดงซ่านอับอาย ช่วงล่างวูบโหวงรับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนที่ไหลไปตามง่ามขา
โอนิกซ์ไม่รอช้า รวบสะโพกกลมกลึงให้ตั้งขึ้น กดหลังเนียนแนบกับเตียง แทรกหัวเข่าเพื่อแยกเรียวขาทั้งสองข้างออกจากกัน ร่องสาวเปรอะเปื้อนด้วยคราบน้ำรักลอยเด่นเห็นชัดถึงความบอบช้ำ มันแดงเถือกจนน่าสงสาร แต่โอนิกซ์กลับกระสันอยากฝังกายเข้าหาแล้วกระหน่ำใส่ไม่ยั้ง
"อ๊ะ...ทะ...ทำอะไร...อย่า"
แพรวาเอี้ยวหน้ามองด้านหลัง พยายามถดกายหนีแต่ก็ถูกมือหนาล็อกสะโพกไว้ นิ้วร้ายสองนิ้วถูกส่งเข้าสู่กายเธออีกครั้ง เขาขยับข้อมือถี่ๆ น้ำรักที่คลั่งค้างก็ไหลออกมาเป็นทาง
หญิงสาวกัดปาก กลั้นเสียงคราง เมื่อถูกความเสียวซ่านเข้าจู่โจมอีกครั้ง เรียวขาสั่นสะท้านไม่อาจหนีไปจากความแรงปรารถนานี้ได้
พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ
นิ้วหนาทั้งสองกระหน่ำใส่ร่องเล็กซ้ำๆ จนเกิดเสียงลามกดังทั่วห้องกว้าง ราวกับยังไม่ถึงใจ ชายหนุ่มจึงเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปอีก งอเกร็งนิ้วรัวจังหวะถี่ยิบ เส้นเลือดสีเขียวปูดโปนขึ้นตามท่อนแขน
"อ๊า! อย่า...พอแล้ว...อึก...อ่า..."
เธอครางลั่นเสียงสั่นขาดห้วงเช่นเดียวกับทั้งร่างที่สะเทือนไปตามแรง ส่วนไวความรู้สึกภายในถูกกระแทกย้ำๆ จนร่างบีบเกร็งร้อนวูบชาดิกถึงปลายเท้า
ใบหน้าหวานฟุบลงกับหมอน แอ่นสะโพกรับความเสียดเสียวที่ร่างสูงยัดเยียดให้ สุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ต่อความช่ำชองของชายหนุ่ม เสร็จสมออกมาอย่างสุดกลั้นภายในเวลาไม่ถึงนาที
"อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ายยย!"
เสียงหวานกรีดร้อง เสร็จสมอย่างรุนแรงจนน้ำหวานสีใสพุ่งทะลักกระเซ็นเปรอะทั่วฝ่ามือหนาราวเขื่อนแตก แววตาคมร้อนระอุมองภาพตรงหน้าด้วยความสะใจ
กระชากมือออก ก่อนจะส่งความใหญ่โตเข้าแทนที่จนสุดความยาวภายในครั้งเดียว
สวบ!
"อ๊า! พอแล้ว...แสบไปหมดแล้ว" นักโทษสาวสะบัดหน้าอ้อนวอน จุกหน่วงทั่วท้องน้อยจนน้ำตาซึม
ไร้เสียงตอบกลับจากคนด้านหลัง มีเพียงแรงกระแทกจากบั้นเอวที่กระหน่ำใส่เธอไม่ยั้งเป็นคำตอบ มาเฟียหนุ่มสอบสวนรีดเค้นทุกความลับจากร่างเย้ายวนตลอดทั้งคืน แพรวาถูกพลิกจับเปลี่ยนท่าทางหลายตลบ และทุกครั้งๆ ระยะเวลามันก็นานออกไปเรื่อยๆ
เธอครวญครางจนเสียงแหบแห้ง เสร็จสมนับครั้งไม่ถ้วนจนเตียงเปียกแฉะเป็นวง ภาพสุดท้ายที่จำได้ คือใบหน้าหล่อร้ายกำลังโยกคลอนอยู่เหนือกายเธอ ก่อนที่ทุกอย่างจะดับไป
Related chapters
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 10 ถูกขัง
วันต่อมาหญิงสาวสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวัน ทั้งร่างปวดร้าวไปหมดโดยเฉพาะช่วงล่าง เธอหน้าเบ้ย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อวาน ก็ต้องหน้าร้อนผ่าว ไม่รู้ว่าเกิดจากความอายหรือโมโหมากกว่ากันที่ถูกประธานหนุ่มย่ำยีตลอดคืน เธอไม่แน่ใจว่าเขาจากไปตอนไหน แต่ช่วงฟ้าสางเขายังไม่หยุดด้วยซ้ำ!สมเพชและหงุดหงิดตัวเองที่เผลอคล้อยตามไปกับสัมผัสเร่าร้อนนั้น สาบานว่าจะไม่ยอมให้เขาล่วงเกินเธออีกแล้วเรียวแขนเล็กเต็มไปด้วยรอยแดงจากการถูกมัดพยายามหยัดตัวขึ้นมา ร่างกายเธอบอบช้ำไม่ต่างจากถูกรุมโทรม เนื้อตัวเปล่าเปลือย มีเพียงผ้าห่มสีขาวห่อคลุมร่างเอาไว้ ความโกรธแล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นรอยหยดเลือดบนผ้าปูเตียงเธอเพิ่งมีโอกาสได้สำรวจห้องเป็นครั้งแรก มันดูเหมือนห้องพักในโรงแรมทั่วไป ขนาดไม่ใหญ่มาก มีเตียงขนาด 6 ฟุตวางอยู่กลางห้อง ด้านข้างเป็นตู้เสื้อผ้าติดกระจกเงา ปลายเตียงมีโทรทัศน์ขนาด 50 นิ้วติดผนัง ส่วนข้างๆ นั้นเป็นประตูที่เธอคิดว่าคงเป็นห้องน้ำใบหน้าสวยเหยเกเมื่อลองขยับตัว ส่วนสงวนเจ็บแปลบขึ้นมาจนต้องชะงักค้าง เธอสูดหายใจเป่าปากกลั้นใจลุกต่อ แต่ความเจ็บปวดก็ตรงเข้าเล่นงานอีก ไม่กล้ามองสภ
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 11 สืบประวัติ
บริษัท JRV LOGISTICSการทำงานของบริษัทใหญ่แทบจะเรียกได้ว่าหยุดชะงัก เมื่อขาดเลขาคนเก่งอย่างแพรวา หลังจากโอนิกซ์ประกาศว่าหญิงสาวลาพักร้อนชั่วคราวทุกคนก็หน้าซีด เอกสารมากมายถูกประธานตีกลับหมดเมื่อเขาพบความผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อย รังสีอันตรายบ่งบอกถึงพื้นอารมณ์ที่ไม่ปกติ ทำให้ไม่มีใครกล้าเสนอหน้าขึ้นไปส่งงานที่ชั้นบนอีกเลยตลอดบ่ายห้องทำงานกว้างชั้นบนสุดของอาคาร ใบหน้าของประธานหนุ่มเคร่งเครียดฉายแววหงุดหงิด จนเหล่าพนักงานต่างเข้าหน้ากันไม่ติด กองเอกสารมากมายที่เขาหยิบจากโต๊ะเลขากองเป็นพะเนิน การทำงานโดยไม่มีผู้ช่วยสาวดูเหมือนจะเป็นเรื่องหนักหนากว่าที่คาด ปกติก่อนเอกสารจะถึงมือเขาจะผ่านการคัดกรอง ตรวจสอบมาแล้ว แต่เมื่อไม่มีสิ่งเหล่านั้น คนรักความสมบูรณ์แบบถึงกับกุมขมับ เหลือบมองยอดตัวเลขค่าใช้จ่ายถูกคำนวณผิดความอดทนสุดท้ายขาดผึ่ง เมื่อใบสัญญาสะกดผิดแม้กระทั่งชื่อบริษัทลูกค้า!โอนิกซ์ปิดแฟ้มหนาด้วยอารมณ์เดือดดาล เห็นทีเขาต้องเข้มงวดกับพนักงานให้มากกว่านี้แล้ว ที่ผ่านมาแพรวาเป็นคนคอยเคลียร์ปัญหายิบย่อย ตรวจเช็กความถูกต้องทุกอย่าง ทำให้เขาไม่เคยเห็นถึงความชุ่ยของคนในองค์กร
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 12 คำอธิบาย
"ว่ามี เธอมีอะไรจะพูด"โอนิกซ์ถามขึ้นพลางเลื่อนจานเปล่าออกห่าง สายตาคมจ้องมองนิ่งๆ แต่หญิงสาวกลับรู้สึกกดดันจนหายใจแทบไม่ออก"ฉัน...ไม่อยากจะอยู่ที่นี่ ถ้ามีอะไรที่ยังสงสัยก็ถามมาได้เลย ฉันจะตอบทุกอย่างจนคุณพอใจ""..."เธอใช้สายตาจริงใจมองกลับ เพื่อแสดงถึงความบริสุทธิ์ใจ ลุ้นระทึกให้เขายอมคล้อยตาม"เอาสิ ฉันก็มีเรื่องสงสัยอยู่พอดี"แพรวาค่อยหายใจโล่งขึ้นเล็กน้อยเมื่อเขายอมเปิดโอกาสให้เธอพูด พยักหน้ารับแข็งขัน"ฉันลองสืบประวัติเธอมาแล้ว แต่ไม่มีข้อมูลช่วงวัยเด็กของเธอเท่าไร...ทำไม""..."ร่างเล็กชะงักค้างไปครู่หนึ่ง กลีบปากบางเม้มเข้าหากันอย่างใช้ความคิด ไม่น่าเชื่อว่าเพียงวันเดียวเขาสามารถหาข้อมูลมาได้แล้ว"คำถามแรกก็ตอบไม่ได้แล้วเหรอ" น้ำเสียงเย้ยหยันจากร่างสูงทำให้เธอหลุดออกจากห้วงความคิด ส่ายหน้าปฏิเสธ"เปล่าค่ะ ฉันจะตอบ""...""ฉันเป็นเด็กกำพร้า ไม่เคยรู้จักพ่อแม่ที่แท้จริง ตอนที่พอจะรู้ความก็อาศัยอยู่ที่สถานสงเคราะห์แล้ว ทำให้ไม่มีข้อมูลตอนเกิด""แล้วยังไง ถูกรับเลี้ยง""ค่ะ โชคดีที่วันหนึ่งฉันก็ถูกรับเลี้ยงโดยครอบครัวแสนอบอุ่น ได้รับความรักความเมตตาและโอกาสในชีวิตอย่างที
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 13 แค่ความฝัน?
แพรวากลับขึ้นไปยังห้องนอนด้านบนเพื่อล้างหน้าล้างตา เธอนั่งลงที่ปลายเตียงเรียกสติที่แตกกระจายตามคำสั่งของโอนิกซ์ แม้จะไม่อยากอยู่ที่นี่สักแค่ไหน แต่ในเมื่อตอนนี้ไม่มีทางเลือก การขัดขืนต่อต้านดูเป็นการกระทำที่โง่สิ้นคิดจริงๆ รู้ซึ้งแล้วว่าอีกฝ่ายสามารถปลิดลมหายใจเธอได้เพียงปลายนิ้ว การโอนอ่อนผ่อนตามจึงกลายเป็นทางออกเดียวให้เธอมีชีวิตรอด"เอาน่า สู้ๆนะ อยู่ที่นี่ก็ยังดีกว่าโดนขังคุก"หญิงสาวสูดหายใจเข้าเต็มปอด พยายามคิดแง่บวก เรียกขวัญกำลังใจให้ตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะกลับลงไปเผชิญหน้ากับคนใจร้ายเธอเริ่มจากเก็บกวาดข้าวของในครัว ล้างจานจนสะอาด ก่อนจะเริ่มไปจัดการกับส่วนอื่นๆ ซึ่งโอนิกซ์ได้อธิบายหมดแล้วว่าอุปกรณ์อะไรอยู่ตรงไหนบ้าง ก่อนจะปล่อยเธอทำงานต่อแม้เพนต์เฮ้าส์จะมีขนาดใหญ่ แต่เนื่องจากปกติมีแม่บ้านมาคอยเก็บกวาดอยู่แล้ว ทำให้เธอไม่ต้องเหนื่อยอย่างที่คิดโอนิกซ์ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกเพื่อความคล่องตัว เดินไปยังโซนครัวเพื่อหยิบน้ำดื่ม โดยมีแพรวาก้มๆ เงยๆ เก็บข้าวของในห้องนั่งเล่นให้เป็นระเบียบ พลางใช้ผ้าขี้ริ้วเช็ดโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟาสายตาไม่รักดีเหลือบมองเรียวขาขาวโดยไม
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 14 ลักหลับ
ก่อนหน้านั้นโอนิกซ์อาบน้ำชำระล้างร่างกาย ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดไปตามร่างกายกำยำอัดแน่นด้วยมัดกล้าม ซับหยดน้ำที่เกาะพราวทั่วผิว กางเกงนอนขายาวถูกหยิบมาสวม ท่อนบนเปลือยเปล่าโชว์แผงอกกว้างที่มีรอยสักประดับไว้ เขาทิ้งตัวลงกับเตียงที่ตั้งเด่นกลางห้อง หยิบหนังสือบนโต๊ะเล็กที่อ่านค้างไว้ขึ้นมาเปิดอีกครั้งหวังว่าเมื่อได้อาบน้ำจนรู้สึกสดชื่นแล้วจะมีสมาธิกับการอ่านยิ่งขึ้นเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงแม้จะเปิดหนังสือไปได้หลายหน้า แต่ข้อความในนั้นกลับไม่เข้าหัวสักนิด ร่างสูงถอดแว่นนวดคลึงขมับเบาๆ พลางถอนหายใจอย่างหงุดหงิดงุ่นง่านตอนนี้ในหัวเขามีแต่จินตนาการแสนเร่าร้อนดุเดือด กลางกายแข็งขืนตุงเป้ากางเกงจนนูนเมื่อคิดถึงร่างเย้ายวนของหญิงสาวที่อยู่ห้องข้างๆเขาไม่ใช่คนบ้าเซ็กซ์อย่างเพื่อนคนอื่น ตั้งแต่โตมาเคยมีสัมพันธ์กับผู้หญิงแค่ 2-3 คนเท่านั้น ซึ่งทั้งหมดเป็นการจ่ายเงินจ้างแล้วจบ ไม่สานต่อ เขาไม่หมกมุ่นเรื่องทางกาย ทำงาน ออกกำลังกาย อ่านหนังสือ และหมกตัวอยู่กับสิ่งที่สนใจก็ดึงเวลาในแต่ละวันไปหมดแล้ว แต่ครั้งนี้ดูเหมือนร่างกายเขาจะโหยหามันโอนิกซ์นอนหลับตา สูดหายใจเข้าออกลึกๆ พยายามทำหั
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 15 ใครก็ไม่ถูกใจเท่าเธอ
วันต่อมาครืด ครืด ครืด"มีอะไร"น้ำเสียงงัวเงียกรอกเสียงผ่านโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิดที่ถูกรบกวนการพักผ่อน"นาย รถเตรียมไว้พร้อมแล้วนะครับ""กูจะเข้าบริษัทตอนบ่าย""อ้าว ไหนเมื่อวานนายบอกมีประชุมเช้า""...""เอ่อ...ครับๆ""แค่นี้นะ"ว่าจบร่างสูงก็วางสาย กดปิดเสียงมือถือก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ปล่อยให้ลูกน้องปลายสายมึนงง ไม่รู้เพราะเหตุผลใดที่ทำให้คนบ้างานอย่าง โอนิกซ์โดดประชุมสำคัญแบบนี้เขาเพิ่งได้หลับไปตอนรุ่งสาง การใช้แรงตลอดคืนทำให้ค่อนข้างเพลียจนขี้เกียจไปทำงาน เอาไว้ช่วงบ่ายค่อยแวะเข้าไปจัดการเอกสารแทนผ่านไปหลายชั่วโมงแพรวาสะลึมสะลือตื่นขึ้นมามองแสงแดดด้านนอกก็ตาเบิกกว้าง เมื่อรับรู้ว่าเกือบจะเที่ยงแล้ว สะดุ้งเฮือกรีบไปอาบน้ำล้างหน้า หวั่นในใจว่าจะถูกโอนิกซ์ตำหนิที่ละเลยหน้าที่เตรียมอาหารเช้าตั้งแต่วันแรก แต่ก็เป็นเพราะเขานั่นแหละที่รบกวนการพักผ่อนตอนกลางคืนไม่นานแพรวาก็ก้าวลงบันไดอย่างรีบร้อน เพนต์เฮ้าส์กว้างเงียบเชียบ เธอถอนหายใจพรืดใหญ่คาดว่าอีกฝ่ายคงออกไปทำงานแล้ว จึงเปลี่ยนท่าทีเดินช้าๆ ตรงไปยังห้องครัว เตรียมอาหารง่ายๆ รองท้องสำหรับตัวเองเท่านั้นไข่ดา
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 16 แมวข่วน
โกดังสินค้าเสียงพูดคุยหยอกล้อเงียบลง เมื่อบุคคลคนสุดท้ายเปิดเข้ามาในห้องประชุม โดยลีออนแขวะขึ้นเป็นคนแรก"เป็นคนนัดพวกกูมา แต่ตัวเองเสือกมาช้าสุดเนี่ยนะ""..."โอนิกซ์ไม่ได้ใส่ใจคำพูดเพื่อน เลือกทิ้งตัวลงบนโซฟากว้างที่ว่าง"เข้าเรื่องเถอะ กูต้องรีบเข้าร้านด้วย""ร้านมึงไม่หายหรอก ไม่น่าต้องรีบ" วิคเตอร์หันไปแซวไคโร"ใช่ร้านมันไม่หาย แต่น้องมิลินอาจจะหาย ต้องรีบไปเฝ้า"ลีออนและวิคเตอร์หัวเราะร่าเมื่อเห็นไคโรมีอาการหงุดหงิด ก่อนจะหันกลับมาให้ความสนใจเพื่อนผู้เงียบขรึมในที่สุด"แล้วนี่แขนมึงไปโดนอะไรมาว่ะ" ลีออนมาเฟียปากไวเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นร้องทักขึ้น ทำให้สายตาทุกคู่หันมาจ้องที่ท่อนแขนกำยำเป็นตาเดียว"แมวข่วน""..."ทั้งห้องเงียบนิ่งราวกับใบ้ไปชั่วขณะ ต่างมีสีหน้าประหลาดใจกับคำตอบของอีกฝ่าย ไม่ยักรู้ว่าผู้ชายเย็นชาอย่างโอนิกซ์จะมีมุมมุ้งมิ้งน่ารักหยอกล้อกับแมวร่างสูงนั่งนิ่งไม่เผยพิรุธแม้แต่น้อย แต่ในใจกำลังนึกคาดโทษไปยังแมวสาวตัวเล็กในห้องที่ทิ้งรอยเล็บเอาไว้ซะทั่วตัวเขาเลย เพราะแขนนี้เรียกว่ายังน้อยถ้ายังไม่ได้เห็นแผ่นหลังของเขา"อะว่ามา มีอะไรถึงนัดพว
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 17 เลขาชั่วคราว
เช้าวันต่อมาโอนิกซ์แต่งกายเรียบร้อยดูสุขุมเช่นเดียวกับทุกวัน นั่งนิ่งมองวิวนอกหน้าต่างรถเป็นระยะขณะรถยนต์เคลื่อนตรงไปยังบริษัทใจกลางเมือง ภายนอกดูนิ่งขรึม สงบเยือกเย็น แต่ภายในกลับอารมณ์ดีแปลกๆ เมื่อคิดถึงฉากเร่าร้อนเมื่อคืนร่างสูงส่ายหัวระอา อุตส่าห์รวบข้อมือเล็กไม่ให้สร้างบาดแผลบนตัวเขาเพิ่มแล้ว แต่ยัยแมวตัวโตกลับกัดเขาแทน!ต้นคอภายใต้ปกเชิ้ตเต็มไปด้วยรอยแดงและรอยฟัน ใครจะเชื่อว่าเลขาแสนเฉิ่มเวลาอยู่บนเตียงจะร้อนแรงไฟลุกได้ขนาดนี้ไทเปลอบมองเจ้านายผ่านกระจกส่องหลัง เมื่อเห็นมาเฟียหนุ่มเดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวถอนหายใจบริษัท JRV LOGISTICSประธานหนุ่มเดินตรงไปยังห้องทำงานโดยมีลูกน้องคนสนิทก้าวตามหลัง ดวงตาเย็นเฉียบใต้กรอบแว่นหรี่ลง เมื่อเห็นหญิงสาวหน้าตาดีคนหนึ่งในชุดพนักงานรัดรูปอวดสัดส่วนเย้ายวนอย่างจงใจ ยืนรออยู่หน้าห้องทำงาน เขาตวัดสายตาไปมองคนสนิทข้างกาย แต่อีกฝ่ายก็ส่ายหน้าเตือนสติ"นี่คุณน้ำหนึ่ง จะมาเป็นเลขาชั่วคราวให้นายครับ""สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้ร่วมงานกับประธานนะคะ""..."หญิงสาวฉีกยิ้มหวานส่งสายตาระยิบระยับให้อีกฝ่าย แต่เหมือนชายหนุ่มจะมองเมินมันไป และผลักประตูเข
Last Updated : 2025-02-27
Latest chapter
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 8 กิจกรรมกระชับรัก
เพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์โอนิกซ์ส่งยิ้มพลางยื่นนิ้วมือไปหาลูกน้อยในอ้อมแขน ซึ่งอัศวินก็หัวเราะร่าพยายามยื่นมือมาคว้ากำนิ้วบิดาเอาไว้ เขาพยายามบีบๆ คลายๆ อยู่หลายครั้ง และมักจะส่งเสียงโต้ตอบบ้างเวลาผู้เป็นพ่อพูดคุยด้วยแม้จะยังไม่รู้ความก็ตามไม่แปลกใจเลยทำไมเพื่อนเขาถึงอยากพาลูกชายตัวเล็กของตนกลับบ้านไปด้วย อัศวินเลี้ยงง่ายและอารมณ์ดี บางครั้งเขาก็มักจะเพลินกับการหยอกล้อกับลูกจนลืมเวลาไป"เล่นพอยังคะตัวเล็ก หม่ามี๊พาไปอาบน้ำดีกว่า""คิก คิก คิก"อัศวินหัวเราะคิกคักขณะดวงตากลมโตบ้องแบ๊วมองมารดาและยิ้มจนตาหยี"กวนปะป๊านานแล้วนะคะ ไปกัน"โอนิกซ์ส่งยิ้มอ่อนโยนให้ภรรยา ประคองทารกให้หญิงสาวรับไปอุ้มต่อ สายตาอบอุ่นสื่อความหมายสบมองกัน แม้ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมา แต่ทั้งคู่ก็มีความสุขมากในทุกช่วงเวลาแพรวาอุ้มอัศวินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ส่วนโอนิกซ์ก็หยิบโน้ตบุ๊กมานั่งเคลียร์งานที่คั่งค้างต่ออีกนิดหน่อยมุมปากหยักยกยิ้มเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังแววออกมาจากห้องน้ำ จนอดใจไม่ไหวต้องวางโน้ตบุ๊กบนตักลงแล้วเดินไปดูสองแม่ลูกแทนแพรวานำอ่างอาบน้ำสำหรับเด็กมาตั้งไว้บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 7 แก๊งมาเฟียเห่อหลาน
3 เดือนต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSประธานหนุ่มเจ้าของบริษัทโลจิสติกส์ขนาดใหญ่ ก้มอ่านเอกสารร่างสัญญาฉบับใหม่ มือขวาควงปากกา มือซ้ายก็ประคองร่างของลูกชายตัวเล็กโยกกล่อมให้หลับภายในห้องทำงานเต็มไปด้วยอุปกรณ์เลี้ยงเด็ก ทั้งเปลที่นอน และคอกกั้นบุนวมอย่างดี พร้อมตุ๊กตาของเล่นขนาดต่างๆ จนไม่เหลือคราบห้องของประธานบริษัทแม้แต่น้อยแพรวาเปิดประตูเข้ามา หลังจากคลอดลูกน้อยรูปร่างเธอก็กลับสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็ว แทบจะดูไม่ออกว่าเคยผ่านการตั้งครรภ์มาก่อนใบหน้าสวยดูเปล่งประกายความงามชัดเจน ผิวขาวเนียนตัดกับเส้นผมสีดำสนิทยาวจรดแผ่นหลัง เธอสวมชุดเสื้อสูทสีครีมคู่กับกระโปรงเอวสูงสีเดียวกัน ราศีภรรยาประธานบริษัทจับทุกระเบียบนิ้วมุมปากที่ทาทับด้วยลิปสติกสีนู้ดยกยิ้มขึ้น จรดฝีเท้าเงียบเชียบไม่ให้รบกวนการนอนหลับของลูกน้อยโอนิกซ์เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร สายตาใต้กรอบแว่นดูอ่อนโยนเมื่อมองผู้มาใหม่ วางปากกาในมือลง"นี่เอกสารประชุมอาทิตย์หน้าค่ะ""เหนื่อยไหมครับ""นิกซ์ต่างหาก วินดื้อไหมเอ่ย""เล่นเสร็จ เพิ่งหลับไปเมื่อกี้"สายตาอ่อนโยนมองใบหน้าหลับใหลของลูกชายที่ถอดแบบมาจากเขาแทบจะพิมพ์เดียวกัน ยก
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 6 ต้อนรับสมาชิกใหม่
2 เดือนต่อมาโรงพยาบาลแพรวานั่งๆ นอนๆ อยู่แต่บนเตียงคนไข้ โอนิกซ์ย้ายเธอมาที่โรงพยาบาลได้สองวันแล้วเพื่อรอวันคลอด ตอนนี้แพรวายังไม่ค่อยรู้สึกตื่นเต้นเท่าไร ต่างจากคนเป็นสามีที่ดูตื่นตัวพร้อมทุกสถานการณ์ เขาจัดเตรียมอุปกรณ์สำหรับทารกแรกเกิดไว้พร้อมสรรพ รวมถึงจัดการออกแบบตกแต่งห้องนอนรับแขกเก่าที่แพรวาเคยนอนเป็นห้องเด็กอ่อน แม้ลูกยังต้องนอนห้องเดียวกับพวกเขาอีกหลายปีก็ตามท้องเธอโตเสียแทบเดินไม่ไหว จะลุกจะนั่งต้องมีโอนิกซ์คอยช่วยพยุงวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ห้องพักของเธอครึกครื้น"พี่วาเอาแอปเปิลไหม คลีปอกให้" คลีโอและลีโอหอบกระเช้าผลไม้มาเยี่ยมว่าที่คุณแม่ตั้งแต่เช้า"ได้จ้ะ ขอบคุณนะ""ค่า เดี๋ยวคลีไปล้างก่อน"คลีโอเดินไปยังส่วนครัวของห้องพักซึ่งไม่ต่างจากโรงแรมดีๆ มีอุปกรณ์ช่วยอำนวยความสะดวกครบครัน แถมยังมีแยกโซนสำหรับคนไข้และญาติเวลามาเยี่ยมไว้ด้วย ห้องรับแขกก็กว้างขวาง แบ่งเป็นสัดส่วนจึงไม่รบกวนการพักผ่อนของคนไข้"ปอกเป็นเหรอไง เอามีดมานี่ พี่ทำเอง" ลีโอที่แทบทนดูไม่ไหว ดึงมีดคมออกจากมือแฟนสาว และดันตัวเธอไปข้างๆ ก่อนจะจัดการแอปเปิลสีแดงด้วยตัวเองชายหนุ่มจัดการป
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 5 คนติดเมีย
ย่านใจกลางเมืองเหล่ามาเฟียสี่คน ยืนหน้าเครียดมองประตูร้านขนมหวานด้วยความไม่แน่ใจ ก่อนจะหันกลับมามองเพื่อนที่เป็นคนเสนอความคิด"เอาจริงดิ พาพวกกูมาคุยงานในร้านขนมเนี่ยนะ" ลีออนเอ่ยขึ้นมาอย่างอดไม่ได้"แล้วยังไง""ดูหน้าแต่ละคนก่อน แล้วค่อยถามว่ายังไง""มึงก็รู้กูห่างเมียนานไม่ได้ มันปวดหัวอยากจะอ้วก ถ้าอยากคุยงานก็คุยที่นี่" โอนิกซ์ตอบกลับเสียงเรียบ ก่อนจะจูงมือภรรยาสาวที่ท้องโตเข้าไปในร้านเป็นคนแรก"แน่ใจเหรอวะ" ลีออนหันมาขอความเห็นจากเพื่อนที่เหลือ ซึ่งวิคเตอร์ก็ทำได้เพียงถอนหายใจ ส่วนไคโรและลีโอก็ส่ายหน้าไม่ได้ตอบคำถาม และพาแฟนตัวเองเข้าไปในร้านด้วยเช่นกัน"เชี่ย พวกกูสองคนมาทำห่าอะไรเนี่ย นึกว่านัดเดทคู่""กูยอมให้มึงควงได้วันหนึ่ง แต่ถ้าเริ่มลวนลามกูเมื่อไร กูถีบมึงแน่""ถุย! กูเนี่ยนะ จะลวนลามมึง พูดจาน่าถูกกระสุนฝังหัวจริงๆ""หึ"วิคเตอร์ทำเพียงแค่แค่นหัวเราะ และเดินตามคนอื่นเข้าไปในร้าน สุดท้ายเพื่อนผู้เรื่องมากก็หมดข้อโต้แย้ง ยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่ครู่หนึ่งก็ยอมตามเข้ามาโอนิกซ์แยกโต๊ะระหว่างกลุ่มสาวๆ ในนั่งริมหน้าต่างร้าน ส่วนกลุ่มเขาแยกมาอีกโต๊ะก่อ
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 4 รางวัลสามีดีเด่น
คฤหาสน์ตระกูลโอนิกซ์แพรวาคลี่ยิ้มละลายใจ ขณะผลักร่างสูงของผู้เป็นสามีลงบนเตียงกว้างในห้องนอนของเขา โอนิกซ์หอบหายใจเข้าออกหนักหน่วงด้วยความตื่นเต้น เฝ้ามองหญิงสาวค่อยๆ คลานขึ้นมาคร่อมร่างด้วยท่าทางยั่วเย้าชวนคลั่งคอเสื้อเว้าลงมา จนสามารถมองเห็นเนื้อนุ่มคู่สวยใต้ชุดเดรสน้ำเงิน ความกระสันทำช่วงล่างปวดหนึบ ดุนดันเป้ากางเกงขึ้นเป็นลำคนตัวเล็กยกยิ้มอย่างคนมีอำนาจเหนือกว่า มือน้อยลูบไล้ลำกายแข็งขืนผ่านกางเกง เฝ้ามองคนข้างใต้พยายามบดเบียดช่วงล่างเข้าหามือเธอ"จะให้รางวัลอะไรนิกซ์ครับ" เขาถามเสียงกระเส่า ความรู้สึกตื่นตัววูบหวิวทรมานเหมือนตนกำลังโดนทำโทษมากกว่า"รอดูสิคะ ใจร้อนจัง""อ่า เมียขี้ยั่วจัง"มือซุกซนเริ่มทำการปลดตะขอกางเกงพร้อมดึงมันลง โอนิกซ์ก็ยกสะโพกช่วยให้เธอจัดการกับกางเกงเกะกะโดยง่าย ท่อนเอ็นร้อนแข็งแทบชี้หน้า แต่ก็ยังมี บ็อกเซอร์อีกตัวปกปิดเอาไว้แพรวานั่งคุกเข่าอยู่กลางหว่างขา ใช้มือสัมผัสความใหญ่โตผ่านเนื้อผ้าอย่างยั่วยวนใจเย็น แต่คนที่นอนหอบหายใจกลับจะเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเสียเอง รูดชั้นในลง โยนทิ้งออกไปในที่สุดท่อนเอ็นใหญ่ขนาดเท่าข้อมือหญิงสาวปรากฏสู่สาย
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 3 ประกาศชัดเจน คนนี้เมียผม
หลังมื้ออาหารจบลง งานประมูลสินค้าเพื่อร่วมบริจาคเงินให้แก่เด็กด้อยโอกาสจึงเริ่มขึ้น แขกที่มาร่วมงานทยอยเดินไปยังโซนหน้าเวทีโอนิกซ์โอบเอวภรรยาคนสวยไว้ตลอดทาง ระมัดระวังทุกย่างก้าวจนเธอนั่งลงข้างไปรยาเรียบร้อย เขาจึงนั่งขนาบข้าง ไม่นานไฟในห้องจัดเลี้ยงก็ถูกหรี่ลง พร้อมเสียงพิธีกรดำเนินงานดังขึ้น"สวัสดีครับ ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งานประมูลเพื่อการกุศลครั้งที่ 4 รายได้จากการประมูลทั้งหมด หลักหักค่าใช้จ่ายแล้วจะนำไปช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสยังพื้นที่ห่างไกล ของที่นำมาร่วมประมูลในวันนี้มีมูลค่ารวมกันเกือบ 50 ล้านบาทเลยทีเดียว ขอให้ทุกท่านสนุกไปกับงานในครั้งนี้นะครับ"แขกที่มาร่วมงานต่างปรบมือเสียงดัง ตื่นเต้นที่จะได้ชมของล้ำค่ามากมาย และยังได้โอกาสอวดบารมีและเงินในบัญชีให้คนอื่นรับรู้ด้วย"ของชิ้นแรก เปิดกันมาด้วยแจกันเครื่องลายครามจากราชวงศ์ชิง ของประเทศจีนโบราณ พร้อมใบรับประกัน ขอเปิดการประมูลที่ หนึ่งล้านบาทครับ"เมื่อพิธีกรให้สัญญา ผู้ร่วมงานก็ชูป้ายขานราคากันอย่างสนุกสนาน แพรวาตกใจกับราคาที่สูงลิ่วของของแต่ละอย่าง ความคิดที่อยากจะร่วมงานเพื่อช่วยเหลือเด็กน้อยต้องถูกหยุดไว้ชั่วคร
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 2 พาออกงาน
ครืด ครืด ครืดโอนิกซ์ล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมา ก็ต้องขมวดคิ้ว เมื่อเห็นชื่อมารดาปรากฏที่หน้าจอ ก่อนจะต้องกดรับสายอย่างไม่มีทางเลือก(ลูก วันนี้อย่าลืมมางานเลี้ยงการกุศลที่โรงแรม คาเรน ฮิลล์ นะ)"ผมบอกตอนไหนว่าจะไปครับ"(ไม่ต้องบอก เพราะแม่ไม่ให้ทางเลือกจ๊ะ)"วาเขาเหนื่อย แม่ยังจะให้ลูกสะใภ้ไปเดินร่อนในงานอีกเหรอครับ"(หนูวาโอเค เธอรับปากแม่เมื่อวานเรียบร้อยจ้า แต่งตัวมาหล่อๆ สวยๆ แล้วเจอกัน 1 ทุ่ม รักลูกจ้า)"เดี๋ยว! แม่ครับ"โอนิกซ์ร้องเรียกมารดาเสียงดัง แต่คุณหญิงไปรยาก็ไม่อยู่รอฟังคำบ่นจากปากลูกชาย กดวางสายไปเสียก่อน โอนิกซ์จึงทำได้เพียงถอนหายใจ"วาไปรับปากแม่เหรอ ว่าจะไปงานเลี้ยงอะไรนั่น""ค่ะ คุณแม่โทรหาเมื่อวาน อยากให้เราสองคนไปร่วมงานด้วย""เฮ้อออ~ วาน่าจะปฏิเสธไป งานพวกนี้น่าเบื่อจะตาย ทำวาเหนื่อยเปล่าๆ""ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณแม่บอกเป็นงานประมูลเพื่อนำเงินช่วยเหลือไปมอบให้เด็กด้อยโอกาส เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ถ้าวาช่วยได้ก็อยากจะช่วย" หญิงสาวอธิบายเพิ่มทำให้ผู้เป็นสามีหมดทางแย้งดูเหมือนมารดาจะจับทางถูก เข้าหาแพรวาก่อนเพื่อมัดมือชกให้เขาเข้าร่วมงานไปด้วย"เอาเถอะ
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 1 แพรวาโฉมใหม่
หลายวันต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSภาพประธานหนุ่มแสนหล่อเหลาโอบประคองเอวบางของสาวสวยผมดำประบ่าเดินเคียงคู่กันเข้ามาในบริษัท สร้างความแตกตื่นให้กับเหล่าพนักงานเป็นอย่างมาก ทุกคนต่างพยายามแย่งกันชะโงกดูใบหน้าหญิงสาวผู้โชคดีว่าเธอคือใครโอนิกซ์ไม่ได้เข้าบริษัทมาหลายเดือน แต่เมื่อกลับมาอีกทีก็พกสาวสวยมาด้วย จึงเป็นที่สนใจใคร่รู้ของพนักงานทุกคน"ใครอ่าแก สวยจังเลย""แฟนประธานหรือเปล่า ใช่คนเดียวกับที่มีคนเคยไปเจอไหม""ฉันว่าฉันคุ้นๆ หน้าผู้หญิงนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน ใช่ดารา นางแบบหรือเปล่า""แกดูที่เขามองกันสิ ขนาดยืนอยู่ตรงนี้ยังเห็นประกายความรักเลย""เฮอะ จะอยู่ได้นานแค่ไหน คนก่อนก็โผล่มาแป๊บเดียว ก็หายไปแล้ว""ยัยนี่! ประธานเราไม่ค่อยวุ่นวายกับผู้หญิงก็รู้กันอยู่ ฉันว่าคนนี้จริงจัง"เสียงซุบซิบแสดงความเห็นของกลุ่มพนักงานดังขึ้น หลังจากทั้งคู่ผ่านบริเวณนั้นไปแล้ว แม้จะอยากรู้ใจแทบขาด ว่าหญิงสาวคนนั้นคือใคร แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปถาม ได้แต่คาดเดากันไปต่างๆ นานาทั้งสองขึ้นลิฟต์ตรงไปยังชั้นบนสุดของตึกสำนักงานหรู เพียงออหญิงสาววัยกลางคนลุกขึ้นจากโต๊ะด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลนเมื่อเห็นสองหนุ
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 74 ซ้อมฮันนีมูน
ทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลง ริมฝีปากนุ่มทั้งสองก็พุ่งเข้ามาหากัน ชายหนุ่มรวบร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด บดจูบร้อนแรงใส่เธอไม่หยุดหย่อน แพรวาก็ไม่น้อยหน้า ท่อนแขนเล็กโอบลำคอหนา เผยอริมฝีปากตอบกลับอย่างเร่าร้อนดุเดือดฝ่ามือร้อนไล่ตามแผ่นหลังลงไปบีบขยำสะโพกกลมกลึงของเธอหนักหน่วง พร้อมบดเบียดแก่นกายร้อนผ่าวที่แข็งดุนกางเกงออกมาเป็นลำชิดกายสาวเรียวลิ้นเปียกชื้นกระหวัดเกี่ยวพันสลับบดจูบดูดเม้ม ส่งผลให้น้ำลายสีใสไหลเลอะมุมปาก แต่อารมณ์ปรารถนาที่พุ่งสูงทำให้สองหนุ่มสาวที่ตกอยู่ในห้วงตัณหาไม่ได้ใส่ใจมันสักนิดติ๊ง~เสียงลิฟต์ดังขึ้นเมื่อถึงชั้นเป้าหมาย แต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่ยอมแยกจากกัน โอนิกซ์ดึงคนตัวเล็กออกมาโดยที่ริมฝีปากทั้งคู่ไม่ละห่างกันแม้เพียงเสี้ยววิมือน้อยสอดเข้าไปขยุ้มกลุ่มเส้นผมดกหนา แทรกลิ้นเข้าไปโพรงปากคนตัวสูง ดูดดุนปลายลิ้นสาก พลางลากมืออีกข้างสัมผัสกล้ามหน้าอกแกร่งใต้เสื้อเชิ้ตสีเข้มโอนิกซ์เหลือบตามองหมายเลขห้อง โชคดีที่ทั้งชั้นมีเพียงไม่กี่ห้องจึงไม่มีลูกค้าอื่นสัญจรเดินผ่านไปมาขัดจังหวะคนทั้งคู่คีย์การ์ดสีขาวในกระเป๋าเสื้อถูกล้วงออกมา แตะเข้าที่แผงวงจรประตูก็ได
