LOGINShare
บทที่ 5 ปกป้อง
Last Updated:
2025-02-12 20:41:01วันจันทร์
บริษัท JRV LOGISTICS
แพรวามาทำงานตามปกติ พนักงานหลายคนมองผ่านเธอราวกับอากาศธาตุเช่นเดิม ช่างแตกต่างจากเมื่อวันเสาร์ตอนเธอไปเดินห้างเหลือเกิน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ เพราะข้อดีของการเป็นยัยเฉิ่มคือไม่โดนถูกจับจ้องเพ่งเล็ง และนำเธอไปเป็นหัวข้อนินทาว่าร้ายลับหลัง
เธอลุกไปชงกาแฟให้ประธานหนุ่มเช่นเดียวกับทุกวัน ยืนกลั้นใจอยู่หน้าห้องทำงานอยู่นาน แอบกังวลเล็กน้อยกลัวเขาจะจำได้ ว่าเลขาจืดชืดจะเป็นคนเดียวกับสาวสวยสุดเปรี้ยวที่เขาเดินชนวันก่อน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เชิญ"
ร่างเล็กก้มหน้างุด หอบเอกสารในวงแขน มืออีกข้างถือถ้วยกาแฟร้อนๆ เหลือบมองใบหน้าด้านข้างของเจ้านายไปด้วย ขณะที่เขาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง สีหน้าหล่อเหลายังคงเรียบนิ่งทำใจดวงน้อยเริ่มสงบลง
"กาแฟค่ะ"
"อืม"
เขาตอบรับเรียบๆ หมุนเก้าอี้กลับมาประจำที่ เมื่อแน่ใจว่าอีกฝ่ายไม่มีเรื่องจะพูด เธอจึงแจ้งตารางงานวันนี้ให้เขาฟัง
โอนิกซ์หลับตาลงช้าๆ ราวกับไม่สนใจ ปล่อยให้เสียงหวานให้พูดต่อไปโดยไม่ขัด
"วันนี้ช่วงเช้าประธานมีแค่เซ็นเอกสาร อาหารกลางวันวาเตรียมเป็นเซ็ตซูชิหน้ารวมให้ ส่วนในช่วงบ่าย บ่าย 2 โมง บริษัท BBK Rubber ขอเข้าพบเพื่อพูดคุยและเซ็นสัญญา วันนี้เป็นคุณปกรณ์ ลูกชายเจ้าของบริษัทมาเป็นตัวแทนคุณพ่อ บ่าย 3 โมงครึ่ง..."
ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วเข้าหากัน เมื่อกลิ่นกาแฟผสานกลิ่นอายหอมๆ ของเธอลอยเข้าปะทะกับปลายจมูก ความคับข้องใจที่พยายามหาคำตอบมาหลายวันก็ถูกเฉลยในที่สุด
หมับ!
"อ๊ะ!"
ใจสาวร่วงลงไปกองกับพื้น เมื่อจู่ๆ ร่างสูงก็ดึงแขนเธอให้เข้าใกล้ เธอใช้ฝ่ามือยันกับโต๊ะด้วยความตกใจ ชะงักนิ่งค้าง หัวสมองขาวโพลนทำอะไรไม่ถูก
ภาพตอนนี้เหมือนเธอกำลังโน้มตัวเข้าหาประธานที่นั่งอยู่ โอนิกซ์ยื่นใบหน้าเข้าใกล้ ตรงเข้าหาซอกคอขาว ความใกล้ชิดทำให้สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนจ่อรดต้นคอเธออยู่ แพรวาหลับตาปี๋ใจเต้นระรัว รู้สึกร้อนวูบวาบปั่นป่วนไปหมด
โอนิกซ์ต้องการเพียงดึงเธอมาใกล้ๆ เพื่อพิสูจน์ว่ากลิ่นที่ติดอยู่ในใจเขา ใช่กลิ่นเดียวกับน้ำหอมของเลขาสาวหรือไม่ เขาครุ่นคิดถึงความรู้สึกคุ้นเคยแปลกๆ มาหลายวัน และเมื่อหาคำตอบได้แล้ว เขาก็สบายใจหมดความสนใจใดๆต่อ
"หึ" ร่างสูงแค่นหัวเราะขบขันเบาๆ ในลำคอ เมื่อเห็นเลขาสาวหลับตายืนตัวสั่นระริก ใบหน้าเธออยู่ห่างไปเพียงคืบ
ในที่สุดเขาก็ปล่อยแขนเธอเป็นอิสระ แต่เหมือนแพรวาจะยังช็อกอยู่จึงไม่ได้ขยับตัวหนี
"อะไรของเธอ"
น้ำเสียงเรียบเฉยดึงสติเธอกลับมาอีกครั้ง แพรวาหน้าแดงก่ำทำอะไรไม่ถูก เมื่อใบหน้าหล่อร้ายอยู่ใกล้กันมาก รีบกระเด้งตัวถอยห่าง ยกมือรวบเสื้อคลุมเข้าหากัน ราวกับอีกฝ่ายเป็นผู้ร้ายนักข่มขืน
"ปะ...ปะ...ประธานนั่นแหละ...จะ...จะทำอะไรวาคะ!"
เธอมองเขาด้วยสายตาไม่วางใจ
"แค่รู้สึกว่ากลิ่นน้ำหอมเธอมันคุ้นๆ เลยลองดมดูว่าใช่ไหม"
"นะ...น้ำหอม! ละ...แล้วดึงไปดมแบบนี้ได้เหรอคะ" เสียงหวานตะกุกตะกัก แอบขุ่นเคืองเล็กน้อยที่ถูกชายหนุ่มถึงเนื้อถึงตัวเช่นนี้
"ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอสักหน่อย"
"..."
เธอก้มหน้าซ่อนความอายที่ฉายชัดบนพวงแก้ม
"ต่อสิ"
"อะ...อะไรคะ" ใบหน้าแดงซ่านแตกตื่น เมื่อจู่ๆ เขาก็เปลี่ยนเรื่องพูดจนเธอตามไม่ทัน
"ตารางงาน ว่าต่อสิ ถึงบ่าย 3 โมงครึ่ง"
แพรวาสูดหายใจเข้าออกหลายครั้งเพื่อรวบรวมสติที่แตกกระจาย พยายามอธิบายต่อให้จบ ท่าทางเงอะงะเก้อเขินของเธอสร้างความขบขันในใจให้ร่างสูงเป็นอย่างดี เริ่มรู้สึกตัวเองโรคจิตที่อารมณ์ดีเวลาได้เห็นเลขาจอมเฉิ่มเสียอาการ
เมื่อได้ออกจากห้องประธาน ร่างเล็กแทบทรุดลงกับพื้น ต้องอาศัยแผ่นหลังพิงประตูเอาไว้ อกซ้ายทำงานอย่างหนักกับเรื่องที่เพิ่งเผชิญ นับวันยิ่งทำงานกับโอนิกซ์นานก็ยิ่งมีเรื่องให้หัวใจเธอสูบฉีดมากขึ้น หวังว่าก่อนสิ้นปีเธอจะไม่หัวใจวายไปก่อน
เธอทิ้งตัวลงบนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน เหลือบมองกระจกเล็กบนโต๊ะก็ตาโต
"โอ๊ย นี่ฉันหน้าแดงด้วยเรื่องอะไรเนี่ย"
มือเล็กลูบแก้มร้อนของตัวเองถูไปมา ปลอบใจตัวเองว่าคงกังวลจะถูกโอนิกซ์จับได้ เมื่อหลับตาลงตั้งใจจะรวบรวมสติ กลับคิดถึงลมหายใจร้อนๆ ของประธานเสียได้ จนเธอต้องลุกไปล้างหน้าล้างตาเรียกสติตัวเองให้พร้อมทำงานแทน
ช่วงบ่ายหลังจากที่แพรวาจัดเตรียมห้องรับรอง และของว่างสำหรับแขกเรียบร้อย เธอก็ลงไปยืนรอรับลูกค้าที่เดินทางมาคุยงานยังบริษัทด้านล่างอาคาร รถยุโรปราคาแพงจอดสนิทบริเวณประตูทางเข้า ก่อนบุคคลในรถจะก้าวลงมา
"สวัสดีค่ะ คุณปกรณ์ ดิฉันแพรวาเลขาของคุณโอนิกซ์ค่ะ"
หญิงสาวเดินเข้าไปหา ส่งยิ้มทักทายตามมารยาท
ชายหนุ่มลูกชายเจ้าของบริษัทคู่ค้าเหลือบมองการแต่งตัวของเลขาสาวก็ต้องเบ้หน้า ตอนได้ยินเสียงเขาคาดคิดว่าเธอจะเป็นหญิงสาวแสนสวย จึงเป็นฝ่ายเดินทางมาเซ็นสัญญาด้วยตัวเอง แต่สิ่งที่เจอตรงหน้าทำเขาต้องผิดหวัง เมื่อแพรวาไร้เสน่ห์จืดชืดเสียไม่อยากจะมอง ไม่รู้ว่าโอนิกซ์คิดอย่างไรถึงได้เลือกผู้หญิงเช่นนี้มาเป็นเลขา
ปกรณ์หน้าบึ้งลงอย่างเห็นได้ชัด พยักหน้ารับและก้าวเข้าอาคารสำนักงานทันที ทำให้แพรวาเพิ่งสังเกตเห็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยอีกคนที่ด้านหลังส่งยิ้มเยาะเย้ยมาทางเธอ
"สวัสดีค่ะ ฉันเอมอร เลขาคุณปกรณ์ค่ะ"
"ค่ะ เชิญด้านในเลยค่ะ"
แพรวาต้อนรับอย่างเสียไม่ได้ มองข้ามสายตาดูถูกเวลาหญิงสาวเหลือบมองเธอเป็นระยะ
ร่างเล็กนำทั้งหมดขึ้นลิฟต์หรูมายังห้องรับรอง ก่อนจะออกไปแจ้งประธานว่าลูกค้าเดินทางมาถึงแล้ว
เนื้อหาที่พูดคุยไม่ได้มีสาระสำคัญเท่าไร แต่อีกฝ่ายแจ้งว่าอยากมาดูการทำงานภายในบริษัทก่อนจะต่อสัญญา แพรวาจึงเตรียมเอกสารภาพรวมในองค์กร ขั้นตอนการจัดส่งสินค้า เพื่อนำเสนอให้ลูกค้าเห็นว่าบริษัทมีความพร้อมแค่ไหน
แต่ด้วยสิ่งที่ปกรณ์สนใจไม่ใช่ความพร้อมบริษัทตามที่แจ้ง จึงแทบไม่ได้ฟังเธอพูดแต่อย่างใด แถมยังมีท่าทีเบื่อหน่ายจนโอนิกซ์สามารถรับรู้ได้
เมื่อแพรวาพูดจบทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ
"อันนี้เป็นตัวสัญญาใหม่ค่ะ ถ้ามีข้อสงสัยอะไรซักถามแพรวาได้เลยนะคะ"
ร่างเล็กยืนอยู่หัวโต๊ะ เลื่อนแฟ้มเอกสารไปตรงหน้าลูกค้า อีกฝ่ายทำเพียงแค่เปิดผ่านๆ อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะเลื่อนมันให้เลขาดูต่อ ซึ่งเธอก็ทำแบบเดียวกัน ราวกับไม่ได้อ่านข้อมูลใดๆ ในนั้น
"ทำไมสัญญาค่าขนส่งรอบนี้ถึงแพงกว่าปีที่แล้ว" ปกรณ์ถามขึ้นด้วยท่าทีเบื่อหน่าย รีบตรงเข้าประเด็นทันที
"ถ้าได้อ่านสัญญาก็น่าจะทราบดีนะครับ รายละเอียดแจ้งเอาไว้ในนั้นหมดแล้ว"
คำพูดตรงไปตรงมาของโอนิกซ์ทำลูกค้าหนุ่มหน้าเสีย จนเลขาสาวสวยข้างกายต้องรีบกุมมือรั้งเขาไว้ก่อน
แพรวาแอบเห็น ตลอดเวลาที่เธอนำเสนอลูกค้า เอมอรมักส่งสายตาเชื้อเชิญหาโอนิกซ์เป็นระยะ ความหล่อเหลาและร่ำรวยของประธานหนุ่ม เป็นแรงกระตุ้นให้สาวน้อยใหญ่พร้อมใจกระโดดเข้าหา เพียงแต่เจ้านายเธอไม่เคยชายตามองผู้หญิงคนไหนเลย
"ค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นเป็นไปตามค่าเงินเฟ้อของเศรษฐกิจ น้ำมันแพง ค่าแรงปรับตัว จึงมีการปรับขึ้นราคาเล็กน้อยค่ะ" แพรวาพยายามอธิบายอย่างใจเย็น
"อืมๆ" ลูกค้าหนุ่มพยักหน้าตัดบท ราวกับขี้เกียจจะฟัง เหลือบมองมาที่แพรวาอีกครั้ง ก่อนจะพูดสิ่งที่อยู่ในใจ "งั้นผมขอพูดถึงจุดที่อยากให้คุณโอนิกซ์ปรับปรุงแก้ไขหน่อยแล้วกัน"
"ครับ เชิญว่ามาได้เลย"
"ผมแนะนำว่าคุณโอนิกซ์ควรเลือกเลขาสาวๆ สวยๆ แต่งตัวดี ถ้าเซ็กซี่ด้วยจะดีมากเลย อย่างน้อยมันก็เป็นภาพลักษณ์ของตัวประธานเอง ยิ่งต้องไปพบลูกค้า เลขาน่ารักๆ จะยิ่งช่วยให้การเจรจาราบรื่นขึ้นนะครับ ผมไม่ได้อยากจะว่าคุณแพรวาหรอกนะครับ แต่การแต่งตัวคุณมันแย่จริงๆ ถ้าหน้าตาไม่ดีก็หัดเสริมเติมแต่งเสียให้เป็นผู้เป็นคนเสียหน่อย บอกตามตรงเห็นหน้าครั้งแรกผมยังแอบผวา"
"..."
โอนิกซ์นิ่งเงียบ ส่วนแพรวาหน้าชาไปแล้วที่ถูกหยิบยกขึ้นมาเป็นประเด็น
"ดูอย่างเอมอรเลขาผมสิ" หญิงสาวส่งยิ้มเอียงอายให้ประธานหนุ่ม ขณะเจ้านายแนะนำตัวเธอ "ขาว สวย หมวย อึ๋ม เอาใจเก่ง เอาแบบนี้ดีกว่า วันนี้ให้เธอไปดูแลคุณโอนิกซ์สักคืน แล้วคุณโอนิกซ์ลองพิจารณาสัญญานี่ใหม่อีกที"
"..."
ร่างสูงของประธานหนุ่มเงียบกริบ มีเพียงสายตาใต้กรอบแว่นเท่านั้นที่เริ่มเย็นเฉียบ แม้จะเห็นเพียงเสี้ยวหน้า แต่แพรวาก็รับรู้ได้ถึงแรงกดดันมหาศาลภายในห้องรับรอง
"ผมคัดเลือกพนักงานที่ความสามารถครับ อีกอย่างบริษัทผมทำเกี่ยวกับโลจิสติกส์การขนส่ง ไม่ใช่ซ่องหรืออ่างอบนวดที่ต้องใช้ผู้หญิงสวยเอาใจเก่งมาหลอกล้อลูกค้า หากคุณปกรณ์ไม่พอใจสัญญาก็แค่ไม่ต้องเซ็น แต่คุณไม่มีสิทธิ์มาวิพากษ์วิจารณ์รูปลักษณ์คนของผม!"
นัยน์ตาสีเข้มเป็นประกายวาวโรจน์ จ้องกลับคู่ค้าอย่างไม่เกรงกลัว เขาไม่แคร์ที่จะพลาดสัญญากับบริษัทที่มีผู้บริหารทัศนคติแย่ๆ แบบนี้
ปกรณ์หน้าเสียเมื่อถูกร่างสูงตอกกลับ โทสะในใจแล่นพล่านแต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้
"หึ ได้ ถ้าคุณพูดถึงขนาดนี้ สัญญาใหม่ก็ถือเป็นโมฆะ อย่ามาอ้อนวอนให้ผมต่อสัญญาทีหลังก็แล้วกัน"
ชายหนุ่มลุกขึ้นกระทืบเท้าเสียงดังระบายอารมณ์ เอมอรอ้าปากค้าง ทำอะไรไม่ถูก รีบลุกตามเจ้านายไป แอบหันมองความหล่อเหลาของโอนิกซ์อีกครั้งด้วยความเสียดาย
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ แพรวาไม่กล้าหายใจแรงด้วยซ้ำ กลัวมันจะไปจุดอารมณ์ให้ประธานหนุ่มระเบิดขึ้นมา
"เฮ้อออ~"
โอนิกซ์ระบายลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ คว้าซองบุหรี่ในเสื้อสูทขึ้นมาจุดสูบดับอารมณ์หงุดหงิด
"เอ่อ...ประธานไม่ควรสูบบุหรี่ในห้องนี้นะคะ" เธอเตือนเสียงเบา ลอบมองปฏิกิริยาอีกฝ่ายไปด้วย
"ช่างมัน นี่บริษัทฉัน"
"งั้นแพรไปหาที่เขี่ยบุหรี่มาให้นะคะ"
"..."
แพรลอบเดินตัวลีบออกไป แต่เสียงทุ้มของโอนิกซ์ก็รั้งเอาไว้ก่อน
"เดี๋ยว!"
"คะ?"
เธอหันหลังกลับมา คิดว่าอีกฝ่ายจะสั่งงานอะไรเธอต่อ
"คำพูดเมื่อกี้..."
"..."
"...ไม่ต้องเก็บมาใส่ใจล่ะ"
หัวใจดวงน้อยเต้นแรง รับรู้ได้ถึงความห่วงใยในคำพูดเขา รอยยิ้มจางๆ ปรากฏบนใบหน้าหวาน การที่ชายหนุ่มออกตัวปกป้อง ยอมเสียลูกค้า สร้างความประทับใจให้เธอไม่น้อย ความอบอุ่นไหลพล่านทั่วร่าง
"ขอบคุณค่ะ"
สายตาทั้งคู่ประสานกันเสี้ยววิ ก็เพียงพอที่ทำให้อกซ้ายเธอทำงานอย่างหนักแล้ว ร่างเล็กรีบหลบตาและเดินออกไปหยิบของให้เจ้านาย โดยมีสายตาร้อนๆ มองตามแผ่นหลังไป
โอนิกซ์พ่นควันขาวลอยคลุ้งเต็มห้อง เมื่อได้อยู่ตามลำพังจึงเริ่มครุ่นคิดถึงปฏิกิริยาของตนเอง จริงอยู่เขาไม่ได้มองคนจากภายนอก แต่อารมณ์เดือดดาลตอนฟังปกรณ์พูดจาดูถูกแพรวามันก็ไม่ใช่นิสัยเขาเช่นกัน
ร่างสูงกุมขมับด้วยความสับสน รู้สึกช่วงนี้ในหัวจะมีเรื่องไร้สาระเยอะเกินไปแล้ว อยากได้หนังสือดีๆ สักเล่ม มาดึงความสนใจของเขาออกไปจากตัวเลขาสาวสักที
Related chapters
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 6 ถูกก่อกวน
หลายวันต่อมาพื้นที่รกร้างห่างไกลผู้คนช่วงกลางดึกเงียบสงัด ชายฉกรรจ์เกือบ 30 คน ยืนกระจายทั่วบริเวณเฝ้าสังเกตสิ่งผิดปกติ ในขณะที่คนอีกส่วนใช้ชะแลงงัดลังไม้ หยิบอาวุธด้านในส่งให้อีกฝ่ายตรวจเช็กหัวหน้ากลุ่มพยักหน้าพึงพอใจ ส่งสายตาให้ลูกน้องที่อยู่ด้านหลังขนถ่ายสินค้าขึ้นท้ายรถบรรทุกทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นไปอย่างราบรื่น ก่อนที่เสียงปืนหลายนัดจะดังขึ้นปัง ปัง ปัง!คนทั้งสองกลุ่มรีบล้วงอาวุธปืนเงาวับขึ้นมาเตรียมความพร้อม พยายามยิงตอบโต้ผู้ไม่หวังดี"เฮ้ย! คุมกันของขึ้นรถ!""ฉิบหาย ใครว่ะ! พวกมึงยิงสกัดไว้"เสียงปืนดังขึ้นตามมาอีกหลายนัด ทั้ง 2 ฝ่ายยิงปะทะกันอยู่นาน ต่างพยายามหลบหลังรถเพื่อกำบังกาย พลางยิงตอบโต้อีกฝ่ายไปบ้าง ชายฉกรรจ์สวมไอ้โม่งคลุมปิดบังทั่วใบหน้าจู่ๆ ก็เข้ามาปิดล้อมการซื้อขาย การแต่งกายเช่นนี้ไม่ใช่ตำรวจแน่นอน"อ๊ากกก!""แม่งเอ๊ย! หมายความว่ายังไงแบบนี้ เจ้านายกูต้องไม่พอใจแน่" หัวหน้ากลุ่มหันมาตะคอกถามลูกน้องของกลุ่มมาเฟียเสียงดัง บ่งบอกถึงความโมโห"ผมก็ไม่ทราบ ยังไงรีบขนของก่อน ทางนี้พวกผมจัดการให้""ฮึ่ย!"ร่างกำยำสบถคำหยาบออกมาอีกหลายคำ กำอาวุธในมือแน่น โบกมือโบ
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 7 เครื่องดักฟัง
วันต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSแพรวามาทำงานตามปกติ ตระเตรียมเอกสารการประชุมและแฟ้มงานมากมายให้ประธานหนุ่ม วันนี้ก็เป็นอีกวันที่วุ่นวาย ปัญหาภายในเล็กน้อยยิบย่อยมากมายคอยให้หญิงสาวไปจัดการเสียงฝีเท้ากระทบพื้นหินอ่อนทำให้เลขาสาวเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร เธอส่งยิ้มให้ผู้มาใหม่อย่างเป็นมิตร"สวัสดีค่ะคุณไทเป ไม่เจอกันนานเลย" เธอเอ่ยทักทายคนสนิทของเจ้านาย การที่ทำงานกับโอนิกซ์หลายปี ทำให้มีโอกาสพบเจอลูกน้องของเขาหลายครั้ง"ครับ ตอนนี้นายว่างอยู่หรือเปล่า""คุณโอนิกซ์ไม่มีแขกค่ะ น่าจะเซ็นเอกสารอยู่"ไทเปพยักหน้าให้เลขาสาว ไม่ได้สนใจการแต่งกายแปลกประหลาดล้าสมัยของเธอ แพรวาเตรียมจะลุกเคาะประตูแจ้งเจ้านายให้ก่อน แต่ชายหนุ่มก็ส่ายหน้าทำให้เธอนั่งลงตามเดิมก๊อก ก๊อก"ไทเปครับ""อืม เข้ามา" เสียงทุ้มตอบกลับ"คุณไทเปรับกาแฟหรือของว่างไหมคะ""ไม่ครับ ขอตัวก่อน"ว่าจบชายหนุ่มก็ผลักประตูห้องทำงานใหญ่เข้าไป แพรวาจึงกลับมาสนใจกับกองเอกสารต่อ"ได้อะไรไหม" โอนิกซ์เอนกายพิงพนักเก้าอี้เอ่ยถามขึ้นทันทีเมื่อพบหน้าคนสนิท"เท่าที่ผมตรวจสอบดู ยังไม่พบความผิดปกติของลูกน้องเราคนไหนนะคร
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 8 ตัวตนที่ซ่อนไว้
ร่างไร้สติของหญิงสาวถูกยัดใส่เบาะหลังรถ โดยมีชายหนุ่มก้าวขึ้นมานั่งด้านข้าง ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียดเหลือบมองคนข้างตัวด้วยแววตาหลากหลายความรู้สึกศีรษะที่ถูกคลุมเอาไว้เอนซบไหล่หนาโดยไม่รู้ตัว ความใกล้ชิดส่งผลให้กลิ่นกายหอมหวานคุ้นเคยของเธอ ลอยมากระทบจมูกโอนิกซ์อีกครั้งเขาพ่นลมหายใจออกมา เบือนหันหน้าหนี เพื่อหวังว่าจะไม่ต้องได้กลิ่นเย้ายวน แต่กลับไม่ยอมผลักไสเธอออก ปล่อยให้เธอซบต่อไป"แผลเป็นไงบ้างครับ" ไทเปเอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบโอนิกซ์ก้มมองหลังมือตนเองที่ถูกหญิงสาวข่วนเสียเลือดซิบเป็นทาง เริ่มรู้สึกแสบๆ คันๆ ขึ้นมาบ้าง"ฤทธิ์มากฉิบ""ทำแผลก่อนไหมครับ""ช่างมัน กลับเพนต์เฮ้าส์เลย"ลูกน้องอีกคนพยักหน้ารับ ขับรถตรงกลับที่พักทันทีเพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์"อื้อออ~"หญิงสาวส่งเสียงในลำคอเบาๆ เริ่มรู้สึกตัวขึ้นมา ความเจ็บจี๊ดบริเวณท้ายทอยเป็นสิ่งแรกที่รู้สึก กำลังจะยกมือขึ้นไปจับ แต่ก็ต้องเบิกตาโพลง หัวใจหล่นวูบเมื่อข้อมือถูกเชือกมัดไว้ ไล่ย้อนคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าก็เริ่มสติแตก เมื่อรู้ว่าเธอถูกลักพาตัวมาแพรวาดิ้นให้หลุดไปจากพันธนาการนี้ แต่เชือกนั้นก็มัดเธอเอาไว้แน่นเห
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 9 สอบสวน
พรึ่บ!ร่างเธอถูกเหวี่ยงลงกับเตียงอย่างแรงราวกับเป็นเพียงสิ่งของ ทำท้องน้อยจุกแปลบจนหน้าเบ้ พยายามหยัดกายขึ้นเตรียมจะวิ่งหนี แต่ร่างหนาของประธานกลับก้าวขึ้นคร่อมเธอเสียก่อน บดเบียดกายร้อนผ่าวแนบชิดร่างเล็กแนบแน่น จนไม่เหลือพื้นที่ให้อากาศแทรกผ่านแพรวาหน้าซีด เริ่มรับรู้ถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดต่อไป แม้จะออกแรงขัดขืนอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่ามันสายเกินไปแล้วเสื้อคลุมสีเบจถูกกระชากออกจากร่าง พยายามจะต่อต้านแล้วแต่ก็ไม่อาจสู้แรงร่างสูงได้ภายในห้องมืดสนิท มีเพียงแสงไฟของอาคารภายนอกฉายเข้ามาผ่านกระจกเท่านั้น โอนิกซ์จัดการรูดเนกไทสีน้ำเงินเข้มที่ต้นคอตัวเองออก คนตัวเล็กพยายามใช้จังหวะนั้นพุ่งตัวหนี แต่ก็ถูกกระชากต้นแขนกลับมานอนดังเดิม"อึก...ขอร้อง...อย่าทำอะไรวาเลย...ฮือ...วาบอกทุกอย่างไปหมดแล้ว"เธอยกมือขึ้นพนมไหว้งกๆ ขอความเห็นใจครั้งสุดท้าย ใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนด้วยคราบน้ำตา แต่คนใจร้ายก็ไม่สนใจ รวบข้อมือบางขึ้นเหนือหัว ก่อนจะใช้เนกไทในมือมัดมันเข้าด้วยกัน แล้วผูกปลายอีกด้านไว้กับหัวเตียงดวงตาสีเข้มใต้กรอบแว่นเย็นเฉียบไร้เมตตา ไล่มองเรือนร่างของเลขาสาวนิ่งๆ แม้เขาจะไม่ได้แสดงท่าทาง
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 10 ถูกขัง
วันต่อมาหญิงสาวสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวัน ทั้งร่างปวดร้าวไปหมดโดยเฉพาะช่วงล่าง เธอหน้าเบ้ย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อวาน ก็ต้องหน้าร้อนผ่าว ไม่รู้ว่าเกิดจากความอายหรือโมโหมากกว่ากันที่ถูกประธานหนุ่มย่ำยีตลอดคืน เธอไม่แน่ใจว่าเขาจากไปตอนไหน แต่ช่วงฟ้าสางเขายังไม่หยุดด้วยซ้ำ!สมเพชและหงุดหงิดตัวเองที่เผลอคล้อยตามไปกับสัมผัสเร่าร้อนนั้น สาบานว่าจะไม่ยอมให้เขาล่วงเกินเธออีกแล้วเรียวแขนเล็กเต็มไปด้วยรอยแดงจากการถูกมัดพยายามหยัดตัวขึ้นมา ร่างกายเธอบอบช้ำไม่ต่างจากถูกรุมโทรม เนื้อตัวเปล่าเปลือย มีเพียงผ้าห่มสีขาวห่อคลุมร่างเอาไว้ ความโกรธแล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นรอยหยดเลือดบนผ้าปูเตียงเธอเพิ่งมีโอกาสได้สำรวจห้องเป็นครั้งแรก มันดูเหมือนห้องพักในโรงแรมทั่วไป ขนาดไม่ใหญ่มาก มีเตียงขนาด 6 ฟุตวางอยู่กลางห้อง ด้านข้างเป็นตู้เสื้อผ้าติดกระจกเงา ปลายเตียงมีโทรทัศน์ขนาด 50 นิ้วติดผนัง ส่วนข้างๆ นั้นเป็นประตูที่เธอคิดว่าคงเป็นห้องน้ำใบหน้าสวยเหยเกเมื่อลองขยับตัว ส่วนสงวนเจ็บแปลบขึ้นมาจนต้องชะงักค้าง เธอสูดหายใจเป่าปากกลั้นใจลุกต่อ แต่ความเจ็บปวดก็ตรงเข้าเล่นงานอีก ไม่กล้ามองสภ
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 11 สืบประวัติ
บริษัท JRV LOGISTICSการทำงานของบริษัทใหญ่แทบจะเรียกได้ว่าหยุดชะงัก เมื่อขาดเลขาคนเก่งอย่างแพรวา หลังจากโอนิกซ์ประกาศว่าหญิงสาวลาพักร้อนชั่วคราวทุกคนก็หน้าซีด เอกสารมากมายถูกประธานตีกลับหมดเมื่อเขาพบความผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อย รังสีอันตรายบ่งบอกถึงพื้นอารมณ์ที่ไม่ปกติ ทำให้ไม่มีใครกล้าเสนอหน้าขึ้นไปส่งงานที่ชั้นบนอีกเลยตลอดบ่ายห้องทำงานกว้างชั้นบนสุดของอาคาร ใบหน้าของประธานหนุ่มเคร่งเครียดฉายแววหงุดหงิด จนเหล่าพนักงานต่างเข้าหน้ากันไม่ติด กองเอกสารมากมายที่เขาหยิบจากโต๊ะเลขากองเป็นพะเนิน การทำงานโดยไม่มีผู้ช่วยสาวดูเหมือนจะเป็นเรื่องหนักหนากว่าที่คาด ปกติก่อนเอกสารจะถึงมือเขาจะผ่านการคัดกรอง ตรวจสอบมาแล้ว แต่เมื่อไม่มีสิ่งเหล่านั้น คนรักความสมบูรณ์แบบถึงกับกุมขมับ เหลือบมองยอดตัวเลขค่าใช้จ่ายถูกคำนวณผิดความอดทนสุดท้ายขาดผึ่ง เมื่อใบสัญญาสะกดผิดแม้กระทั่งชื่อบริษัทลูกค้า!โอนิกซ์ปิดแฟ้มหนาด้วยอารมณ์เดือดดาล เห็นทีเขาต้องเข้มงวดกับพนักงานให้มากกว่านี้แล้ว ที่ผ่านมาแพรวาเป็นคนคอยเคลียร์ปัญหายิบย่อย ตรวจเช็กความถูกต้องทุกอย่าง ทำให้เขาไม่เคยเห็นถึงความชุ่ยของคนในองค์กร
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 12 คำอธิบาย
"ว่ามี เธอมีอะไรจะพูด"โอนิกซ์ถามขึ้นพลางเลื่อนจานเปล่าออกห่าง สายตาคมจ้องมองนิ่งๆ แต่หญิงสาวกลับรู้สึกกดดันจนหายใจแทบไม่ออก"ฉัน...ไม่อยากจะอยู่ที่นี่ ถ้ามีอะไรที่ยังสงสัยก็ถามมาได้เลย ฉันจะตอบทุกอย่างจนคุณพอใจ""..."เธอใช้สายตาจริงใจมองกลับ เพื่อแสดงถึงความบริสุทธิ์ใจ ลุ้นระทึกให้เขายอมคล้อยตาม"เอาสิ ฉันก็มีเรื่องสงสัยอยู่พอดี"แพรวาค่อยหายใจโล่งขึ้นเล็กน้อยเมื่อเขายอมเปิดโอกาสให้เธอพูด พยักหน้ารับแข็งขัน"ฉันลองสืบประวัติเธอมาแล้ว แต่ไม่มีข้อมูลช่วงวัยเด็กของเธอเท่าไร...ทำไม""..."ร่างเล็กชะงักค้างไปครู่หนึ่ง กลีบปากบางเม้มเข้าหากันอย่างใช้ความคิด ไม่น่าเชื่อว่าเพียงวันเดียวเขาสามารถหาข้อมูลมาได้แล้ว"คำถามแรกก็ตอบไม่ได้แล้วเหรอ" น้ำเสียงเย้ยหยันจากร่างสูงทำให้เธอหลุดออกจากห้วงความคิด ส่ายหน้าปฏิเสธ"เปล่าค่ะ ฉันจะตอบ""...""ฉันเป็นเด็กกำพร้า ไม่เคยรู้จักพ่อแม่ที่แท้จริง ตอนที่พอจะรู้ความก็อาศัยอยู่ที่สถานสงเคราะห์แล้ว ทำให้ไม่มีข้อมูลตอนเกิด""แล้วยังไง ถูกรับเลี้ยง""ค่ะ โชคดีที่วันหนึ่งฉันก็ถูกรับเลี้ยงโดยครอบครัวแสนอบอุ่น ได้รับความรักความเมตตาและโอกาสในชีวิตอย่างที
Last Updated : 2025-02-27เชลยรักท่านประธาน บทที่ 13 แค่ความฝัน?
แพรวากลับขึ้นไปยังห้องนอนด้านบนเพื่อล้างหน้าล้างตา เธอนั่งลงที่ปลายเตียงเรียกสติที่แตกกระจายตามคำสั่งของโอนิกซ์ แม้จะไม่อยากอยู่ที่นี่สักแค่ไหน แต่ในเมื่อตอนนี้ไม่มีทางเลือก การขัดขืนต่อต้านดูเป็นการกระทำที่โง่สิ้นคิดจริงๆ รู้ซึ้งแล้วว่าอีกฝ่ายสามารถปลิดลมหายใจเธอได้เพียงปลายนิ้ว การโอนอ่อนผ่อนตามจึงกลายเป็นทางออกเดียวให้เธอมีชีวิตรอด"เอาน่า สู้ๆนะ อยู่ที่นี่ก็ยังดีกว่าโดนขังคุก"หญิงสาวสูดหายใจเข้าเต็มปอด พยายามคิดแง่บวก เรียกขวัญกำลังใจให้ตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะกลับลงไปเผชิญหน้ากับคนใจร้ายเธอเริ่มจากเก็บกวาดข้าวของในครัว ล้างจานจนสะอาด ก่อนจะเริ่มไปจัดการกับส่วนอื่นๆ ซึ่งโอนิกซ์ได้อธิบายหมดแล้วว่าอุปกรณ์อะไรอยู่ตรงไหนบ้าง ก่อนจะปล่อยเธอทำงานต่อแม้เพนต์เฮ้าส์จะมีขนาดใหญ่ แต่เนื่องจากปกติมีแม่บ้านมาคอยเก็บกวาดอยู่แล้ว ทำให้เธอไม่ต้องเหนื่อยอย่างที่คิดโอนิกซ์ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกเพื่อความคล่องตัว เดินไปยังโซนครัวเพื่อหยิบน้ำดื่ม โดยมีแพรวาก้มๆ เงยๆ เก็บข้าวของในห้องนั่งเล่นให้เป็นระเบียบ พลางใช้ผ้าขี้ริ้วเช็ดโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟาสายตาไม่รักดีเหลือบมองเรียวขาขาวโดยไม
Last Updated : 2025-02-27
Latest chapter
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 8 กิจกรรมกระชับรัก
เพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์โอนิกซ์ส่งยิ้มพลางยื่นนิ้วมือไปหาลูกน้อยในอ้อมแขน ซึ่งอัศวินก็หัวเราะร่าพยายามยื่นมือมาคว้ากำนิ้วบิดาเอาไว้ เขาพยายามบีบๆ คลายๆ อยู่หลายครั้ง และมักจะส่งเสียงโต้ตอบบ้างเวลาผู้เป็นพ่อพูดคุยด้วยแม้จะยังไม่รู้ความก็ตามไม่แปลกใจเลยทำไมเพื่อนเขาถึงอยากพาลูกชายตัวเล็กของตนกลับบ้านไปด้วย อัศวินเลี้ยงง่ายและอารมณ์ดี บางครั้งเขาก็มักจะเพลินกับการหยอกล้อกับลูกจนลืมเวลาไป"เล่นพอยังคะตัวเล็ก หม่ามี๊พาไปอาบน้ำดีกว่า""คิก คิก คิก"อัศวินหัวเราะคิกคักขณะดวงตากลมโตบ้องแบ๊วมองมารดาและยิ้มจนตาหยี"กวนปะป๊านานแล้วนะคะ ไปกัน"โอนิกซ์ส่งยิ้มอ่อนโยนให้ภรรยา ประคองทารกให้หญิงสาวรับไปอุ้มต่อ สายตาอบอุ่นสื่อความหมายสบมองกัน แม้ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมา แต่ทั้งคู่ก็มีความสุขมากในทุกช่วงเวลาแพรวาอุ้มอัศวินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ส่วนโอนิกซ์ก็หยิบโน้ตบุ๊กมานั่งเคลียร์งานที่คั่งค้างต่ออีกนิดหน่อยมุมปากหยักยกยิ้มเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังแววออกมาจากห้องน้ำ จนอดใจไม่ไหวต้องวางโน้ตบุ๊กบนตักลงแล้วเดินไปดูสองแม่ลูกแทนแพรวานำอ่างอาบน้ำสำหรับเด็กมาตั้งไว้บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 7 แก๊งมาเฟียเห่อหลาน
3 เดือนต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSประธานหนุ่มเจ้าของบริษัทโลจิสติกส์ขนาดใหญ่ ก้มอ่านเอกสารร่างสัญญาฉบับใหม่ มือขวาควงปากกา มือซ้ายก็ประคองร่างของลูกชายตัวเล็กโยกกล่อมให้หลับภายในห้องทำงานเต็มไปด้วยอุปกรณ์เลี้ยงเด็ก ทั้งเปลที่นอน และคอกกั้นบุนวมอย่างดี พร้อมตุ๊กตาของเล่นขนาดต่างๆ จนไม่เหลือคราบห้องของประธานบริษัทแม้แต่น้อยแพรวาเปิดประตูเข้ามา หลังจากคลอดลูกน้อยรูปร่างเธอก็กลับสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็ว แทบจะดูไม่ออกว่าเคยผ่านการตั้งครรภ์มาก่อนใบหน้าสวยดูเปล่งประกายความงามชัดเจน ผิวขาวเนียนตัดกับเส้นผมสีดำสนิทยาวจรดแผ่นหลัง เธอสวมชุดเสื้อสูทสีครีมคู่กับกระโปรงเอวสูงสีเดียวกัน ราศีภรรยาประธานบริษัทจับทุกระเบียบนิ้วมุมปากที่ทาทับด้วยลิปสติกสีนู้ดยกยิ้มขึ้น จรดฝีเท้าเงียบเชียบไม่ให้รบกวนการนอนหลับของลูกน้อยโอนิกซ์เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร สายตาใต้กรอบแว่นดูอ่อนโยนเมื่อมองผู้มาใหม่ วางปากกาในมือลง"นี่เอกสารประชุมอาทิตย์หน้าค่ะ""เหนื่อยไหมครับ""นิกซ์ต่างหาก วินดื้อไหมเอ่ย""เล่นเสร็จ เพิ่งหลับไปเมื่อกี้"สายตาอ่อนโยนมองใบหน้าหลับใหลของลูกชายที่ถอดแบบมาจากเขาแทบจะพิมพ์เดียวกัน ยก
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 6 ต้อนรับสมาชิกใหม่
2 เดือนต่อมาโรงพยาบาลแพรวานั่งๆ นอนๆ อยู่แต่บนเตียงคนไข้ โอนิกซ์ย้ายเธอมาที่โรงพยาบาลได้สองวันแล้วเพื่อรอวันคลอด ตอนนี้แพรวายังไม่ค่อยรู้สึกตื่นเต้นเท่าไร ต่างจากคนเป็นสามีที่ดูตื่นตัวพร้อมทุกสถานการณ์ เขาจัดเตรียมอุปกรณ์สำหรับทารกแรกเกิดไว้พร้อมสรรพ รวมถึงจัดการออกแบบตกแต่งห้องนอนรับแขกเก่าที่แพรวาเคยนอนเป็นห้องเด็กอ่อน แม้ลูกยังต้องนอนห้องเดียวกับพวกเขาอีกหลายปีก็ตามท้องเธอโตเสียแทบเดินไม่ไหว จะลุกจะนั่งต้องมีโอนิกซ์คอยช่วยพยุงวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ห้องพักของเธอครึกครื้น"พี่วาเอาแอปเปิลไหม คลีปอกให้" คลีโอและลีโอหอบกระเช้าผลไม้มาเยี่ยมว่าที่คุณแม่ตั้งแต่เช้า"ได้จ้ะ ขอบคุณนะ""ค่า เดี๋ยวคลีไปล้างก่อน"คลีโอเดินไปยังส่วนครัวของห้องพักซึ่งไม่ต่างจากโรงแรมดีๆ มีอุปกรณ์ช่วยอำนวยความสะดวกครบครัน แถมยังมีแยกโซนสำหรับคนไข้และญาติเวลามาเยี่ยมไว้ด้วย ห้องรับแขกก็กว้างขวาง แบ่งเป็นสัดส่วนจึงไม่รบกวนการพักผ่อนของคนไข้"ปอกเป็นเหรอไง เอามีดมานี่ พี่ทำเอง" ลีโอที่แทบทนดูไม่ไหว ดึงมีดคมออกจากมือแฟนสาว และดันตัวเธอไปข้างๆ ก่อนจะจัดการแอปเปิลสีแดงด้วยตัวเองชายหนุ่มจัดการป
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 5 คนติดเมีย
ย่านใจกลางเมืองเหล่ามาเฟียสี่คน ยืนหน้าเครียดมองประตูร้านขนมหวานด้วยความไม่แน่ใจ ก่อนจะหันกลับมามองเพื่อนที่เป็นคนเสนอความคิด"เอาจริงดิ พาพวกกูมาคุยงานในร้านขนมเนี่ยนะ" ลีออนเอ่ยขึ้นมาอย่างอดไม่ได้"แล้วยังไง""ดูหน้าแต่ละคนก่อน แล้วค่อยถามว่ายังไง""มึงก็รู้กูห่างเมียนานไม่ได้ มันปวดหัวอยากจะอ้วก ถ้าอยากคุยงานก็คุยที่นี่" โอนิกซ์ตอบกลับเสียงเรียบ ก่อนจะจูงมือภรรยาสาวที่ท้องโตเข้าไปในร้านเป็นคนแรก"แน่ใจเหรอวะ" ลีออนหันมาขอความเห็นจากเพื่อนที่เหลือ ซึ่งวิคเตอร์ก็ทำได้เพียงถอนหายใจ ส่วนไคโรและลีโอก็ส่ายหน้าไม่ได้ตอบคำถาม และพาแฟนตัวเองเข้าไปในร้านด้วยเช่นกัน"เชี่ย พวกกูสองคนมาทำห่าอะไรเนี่ย นึกว่านัดเดทคู่""กูยอมให้มึงควงได้วันหนึ่ง แต่ถ้าเริ่มลวนลามกูเมื่อไร กูถีบมึงแน่""ถุย! กูเนี่ยนะ จะลวนลามมึง พูดจาน่าถูกกระสุนฝังหัวจริงๆ""หึ"วิคเตอร์ทำเพียงแค่แค่นหัวเราะ และเดินตามคนอื่นเข้าไปในร้าน สุดท้ายเพื่อนผู้เรื่องมากก็หมดข้อโต้แย้ง ยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่ครู่หนึ่งก็ยอมตามเข้ามาโอนิกซ์แยกโต๊ะระหว่างกลุ่มสาวๆ ในนั่งริมหน้าต่างร้าน ส่วนกลุ่มเขาแยกมาอีกโต๊ะก่อ
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 4 รางวัลสามีดีเด่น
คฤหาสน์ตระกูลโอนิกซ์แพรวาคลี่ยิ้มละลายใจ ขณะผลักร่างสูงของผู้เป็นสามีลงบนเตียงกว้างในห้องนอนของเขา โอนิกซ์หอบหายใจเข้าออกหนักหน่วงด้วยความตื่นเต้น เฝ้ามองหญิงสาวค่อยๆ คลานขึ้นมาคร่อมร่างด้วยท่าทางยั่วเย้าชวนคลั่งคอเสื้อเว้าลงมา จนสามารถมองเห็นเนื้อนุ่มคู่สวยใต้ชุดเดรสน้ำเงิน ความกระสันทำช่วงล่างปวดหนึบ ดุนดันเป้ากางเกงขึ้นเป็นลำคนตัวเล็กยกยิ้มอย่างคนมีอำนาจเหนือกว่า มือน้อยลูบไล้ลำกายแข็งขืนผ่านกางเกง เฝ้ามองคนข้างใต้พยายามบดเบียดช่วงล่างเข้าหามือเธอ"จะให้รางวัลอะไรนิกซ์ครับ" เขาถามเสียงกระเส่า ความรู้สึกตื่นตัววูบหวิวทรมานเหมือนตนกำลังโดนทำโทษมากกว่า"รอดูสิคะ ใจร้อนจัง""อ่า เมียขี้ยั่วจัง"มือซุกซนเริ่มทำการปลดตะขอกางเกงพร้อมดึงมันลง โอนิกซ์ก็ยกสะโพกช่วยให้เธอจัดการกับกางเกงเกะกะโดยง่าย ท่อนเอ็นร้อนแข็งแทบชี้หน้า แต่ก็ยังมี บ็อกเซอร์อีกตัวปกปิดเอาไว้แพรวานั่งคุกเข่าอยู่กลางหว่างขา ใช้มือสัมผัสความใหญ่โตผ่านเนื้อผ้าอย่างยั่วยวนใจเย็น แต่คนที่นอนหอบหายใจกลับจะเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเสียเอง รูดชั้นในลง โยนทิ้งออกไปในที่สุดท่อนเอ็นใหญ่ขนาดเท่าข้อมือหญิงสาวปรากฏสู่สาย
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 3 ประกาศชัดเจน คนนี้เมียผม
หลังมื้ออาหารจบลง งานประมูลสินค้าเพื่อร่วมบริจาคเงินให้แก่เด็กด้อยโอกาสจึงเริ่มขึ้น แขกที่มาร่วมงานทยอยเดินไปยังโซนหน้าเวทีโอนิกซ์โอบเอวภรรยาคนสวยไว้ตลอดทาง ระมัดระวังทุกย่างก้าวจนเธอนั่งลงข้างไปรยาเรียบร้อย เขาจึงนั่งขนาบข้าง ไม่นานไฟในห้องจัดเลี้ยงก็ถูกหรี่ลง พร้อมเสียงพิธีกรดำเนินงานดังขึ้น"สวัสดีครับ ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งานประมูลเพื่อการกุศลครั้งที่ 4 รายได้จากการประมูลทั้งหมด หลักหักค่าใช้จ่ายแล้วจะนำไปช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสยังพื้นที่ห่างไกล ของที่นำมาร่วมประมูลในวันนี้มีมูลค่ารวมกันเกือบ 50 ล้านบาทเลยทีเดียว ขอให้ทุกท่านสนุกไปกับงานในครั้งนี้นะครับ"แขกที่มาร่วมงานต่างปรบมือเสียงดัง ตื่นเต้นที่จะได้ชมของล้ำค่ามากมาย และยังได้โอกาสอวดบารมีและเงินในบัญชีให้คนอื่นรับรู้ด้วย"ของชิ้นแรก เปิดกันมาด้วยแจกันเครื่องลายครามจากราชวงศ์ชิง ของประเทศจีนโบราณ พร้อมใบรับประกัน ขอเปิดการประมูลที่ หนึ่งล้านบาทครับ"เมื่อพิธีกรให้สัญญา ผู้ร่วมงานก็ชูป้ายขานราคากันอย่างสนุกสนาน แพรวาตกใจกับราคาที่สูงลิ่วของของแต่ละอย่าง ความคิดที่อยากจะร่วมงานเพื่อช่วยเหลือเด็กน้อยต้องถูกหยุดไว้ชั่วคร
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 2 พาออกงาน
ครืด ครืด ครืดโอนิกซ์ล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมา ก็ต้องขมวดคิ้ว เมื่อเห็นชื่อมารดาปรากฏที่หน้าจอ ก่อนจะต้องกดรับสายอย่างไม่มีทางเลือก(ลูก วันนี้อย่าลืมมางานเลี้ยงการกุศลที่โรงแรม คาเรน ฮิลล์ นะ)"ผมบอกตอนไหนว่าจะไปครับ"(ไม่ต้องบอก เพราะแม่ไม่ให้ทางเลือกจ๊ะ)"วาเขาเหนื่อย แม่ยังจะให้ลูกสะใภ้ไปเดินร่อนในงานอีกเหรอครับ"(หนูวาโอเค เธอรับปากแม่เมื่อวานเรียบร้อยจ้า แต่งตัวมาหล่อๆ สวยๆ แล้วเจอกัน 1 ทุ่ม รักลูกจ้า)"เดี๋ยว! แม่ครับ"โอนิกซ์ร้องเรียกมารดาเสียงดัง แต่คุณหญิงไปรยาก็ไม่อยู่รอฟังคำบ่นจากปากลูกชาย กดวางสายไปเสียก่อน โอนิกซ์จึงทำได้เพียงถอนหายใจ"วาไปรับปากแม่เหรอ ว่าจะไปงานเลี้ยงอะไรนั่น""ค่ะ คุณแม่โทรหาเมื่อวาน อยากให้เราสองคนไปร่วมงานด้วย""เฮ้อออ~ วาน่าจะปฏิเสธไป งานพวกนี้น่าเบื่อจะตาย ทำวาเหนื่อยเปล่าๆ""ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณแม่บอกเป็นงานประมูลเพื่อนำเงินช่วยเหลือไปมอบให้เด็กด้อยโอกาส เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ถ้าวาช่วยได้ก็อยากจะช่วย" หญิงสาวอธิบายเพิ่มทำให้ผู้เป็นสามีหมดทางแย้งดูเหมือนมารดาจะจับทางถูก เข้าหาแพรวาก่อนเพื่อมัดมือชกให้เขาเข้าร่วมงานไปด้วย"เอาเถอะ
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 1 แพรวาโฉมใหม่
หลายวันต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSภาพประธานหนุ่มแสนหล่อเหลาโอบประคองเอวบางของสาวสวยผมดำประบ่าเดินเคียงคู่กันเข้ามาในบริษัท สร้างความแตกตื่นให้กับเหล่าพนักงานเป็นอย่างมาก ทุกคนต่างพยายามแย่งกันชะโงกดูใบหน้าหญิงสาวผู้โชคดีว่าเธอคือใครโอนิกซ์ไม่ได้เข้าบริษัทมาหลายเดือน แต่เมื่อกลับมาอีกทีก็พกสาวสวยมาด้วย จึงเป็นที่สนใจใคร่รู้ของพนักงานทุกคน"ใครอ่าแก สวยจังเลย""แฟนประธานหรือเปล่า ใช่คนเดียวกับที่มีคนเคยไปเจอไหม""ฉันว่าฉันคุ้นๆ หน้าผู้หญิงนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน ใช่ดารา นางแบบหรือเปล่า""แกดูที่เขามองกันสิ ขนาดยืนอยู่ตรงนี้ยังเห็นประกายความรักเลย""เฮอะ จะอยู่ได้นานแค่ไหน คนก่อนก็โผล่มาแป๊บเดียว ก็หายไปแล้ว""ยัยนี่! ประธานเราไม่ค่อยวุ่นวายกับผู้หญิงก็รู้กันอยู่ ฉันว่าคนนี้จริงจัง"เสียงซุบซิบแสดงความเห็นของกลุ่มพนักงานดังขึ้น หลังจากทั้งคู่ผ่านบริเวณนั้นไปแล้ว แม้จะอยากรู้ใจแทบขาด ว่าหญิงสาวคนนั้นคือใคร แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปถาม ได้แต่คาดเดากันไปต่างๆ นานาทั้งสองขึ้นลิฟต์ตรงไปยังชั้นบนสุดของตึกสำนักงานหรู เพียงออหญิงสาววัยกลางคนลุกขึ้นจากโต๊ะด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลนเมื่อเห็นสองหนุ
เชลยรักท่านประธาน บทที่ 74 ซ้อมฮันนีมูน
ทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลง ริมฝีปากนุ่มทั้งสองก็พุ่งเข้ามาหากัน ชายหนุ่มรวบร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด บดจูบร้อนแรงใส่เธอไม่หยุดหย่อน แพรวาก็ไม่น้อยหน้า ท่อนแขนเล็กโอบลำคอหนา เผยอริมฝีปากตอบกลับอย่างเร่าร้อนดุเดือดฝ่ามือร้อนไล่ตามแผ่นหลังลงไปบีบขยำสะโพกกลมกลึงของเธอหนักหน่วง พร้อมบดเบียดแก่นกายร้อนผ่าวที่แข็งดุนกางเกงออกมาเป็นลำชิดกายสาวเรียวลิ้นเปียกชื้นกระหวัดเกี่ยวพันสลับบดจูบดูดเม้ม ส่งผลให้น้ำลายสีใสไหลเลอะมุมปาก แต่อารมณ์ปรารถนาที่พุ่งสูงทำให้สองหนุ่มสาวที่ตกอยู่ในห้วงตัณหาไม่ได้ใส่ใจมันสักนิดติ๊ง~เสียงลิฟต์ดังขึ้นเมื่อถึงชั้นเป้าหมาย แต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่ยอมแยกจากกัน โอนิกซ์ดึงคนตัวเล็กออกมาโดยที่ริมฝีปากทั้งคู่ไม่ละห่างกันแม้เพียงเสี้ยววิมือน้อยสอดเข้าไปขยุ้มกลุ่มเส้นผมดกหนา แทรกลิ้นเข้าไปโพรงปากคนตัวสูง ดูดดุนปลายลิ้นสาก พลางลากมืออีกข้างสัมผัสกล้ามหน้าอกแกร่งใต้เสื้อเชิ้ตสีเข้มโอนิกซ์เหลือบตามองหมายเลขห้อง โชคดีที่ทั้งชั้นมีเพียงไม่กี่ห้องจึงไม่มีลูกค้าอื่นสัญจรเดินผ่านไปมาขัดจังหวะคนทั้งคู่คีย์การ์ดสีขาวในกระเป๋าเสื้อถูกล้วงออกมา แตะเข้าที่แผงวงจรประตูก็ได
