บทที่4.เพียงสายลมพัดผ่าน... 1

บทที่4.เพียงสายลมพัดผ่าน...

          เป็น ‘จูบ’ แรกที่หญิงสาวได้รู้จัก มันไม่ได้เริ่มต้นดีนัก เพราะมันเกิดขึ้นจากความจำยอม...

          แต่ก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด!!

          นับว่าภาคินมีฝีมือเชี่ยวพอตัว เขาสามารถโน้มน้าว ทำให้คนที่นอนแข็งเป็นท่อนไม้ หลงเคลิ้มไปกับสัมผัสแผ่วๆ นั่นได้

          ‘จูบ’ สิ่งที่สาวๆ วัยแรกรุ่นส่วนใหญ่เคยนึกฝันยามค่ำคืน...พวกหล่อนอยากอยู่ในอ้อมกอดของใครสักคน? ใครสักคนที่ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย แต่ที่พะแพงกำลังผจญอยู่นี่... มันกลับเต็มไปด้วยความเร่าร้อน ซ่านเสียวและทรมานจนหญิงสาวนึกหวั่นกลัว มันต่างกับที่เธอเคยฝันหวานไว้ ‘จูบ’ ไม่ได้อ่อนหวาน แต่มันกำลังทรมานเธอแทบจะขาดใจตาย...

กำหนัดรุ่มร้อน ตามประสาหนุ่มวัยฉกรรจ์ แต่ที่ทำให้ภาคินแปลกใจ เขาทำเหมือนคนอดอยาก...ตะโบม ‘จูบ’ หล่อนไม่หยุด อารมณ์พุ่งพล่านของเขาพุ่งสูงขึ้น!! เหมือนกับถูกโยนขึ้นไปบนฟ้า แล้วก็ลอยละลิ่วตงลงไปในขุมนรก!!  เขาอยากจูบ อยากสัมผัสเธอมากขึ้น ชายหนุ่มก็เลยยิ่งกอดรัดคนในอ้อมแขนแน่นมากยิ่งขึ้นทุกทีๆ เขาย้ำพรมรอยจุมพิตทั่วใบหน้าหวานที่พยายามจะเบี่ยงหนี...แต่หล่อนหรือจะหนีพ้น  เมื่อถูกกักไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงยิ่งกว่าปลอกเหล็ก รัดรึง...หน่วงเหนี่ยวหล่อนไว้ ด้วยร่างกายแสนกำยำ...

ความรู้สึกแปลกใหม่วิ่งวนไปทั่วท้องน้อยของพะแพง...เธอขมวดคิ้วนิ่วใบหน้า เผยอปากเหมือนจะคราง จนต้องรีบหุบปากไว้ เมื่อปลายจมูกของภาคินซุกไซ้ลงบนผิวกายนุ่มนิ่ม ตรงลาดไหล่กลมกลึงของเธอ และเสียงสูดลมหายใจแรงๆ นั่น ทำให้หญิงสาวแทบผวา!!

ชายหนุ่มอมยิ้ม กลิ่นหอมๆ ข้างซอกหูของพะแพงเหมือนกลิ่นดอกมะลิยามแย้มกลีบรับหยาดน้ำค้างเวลาเช้าตรู่ หยดน้ำแสนสะอาดที่ประพรมลงมาช่วงเช้าตรู่!!

“ปะ... ปล่อยค่ะ...เอ่อ...ขอเวลาฉันหน่อยได้มั้ยคะ?”

ภาคินหัวเราะลงลูกคอ “หึ หึ!! ฉันให้เวลาเธอมากแล้วน่า... ฉันคิดว่าเธอน่าจะพอทำใจได้บ้างแล้วนะ”

“ค่ะ...เอ่อ” หญิงสาวพยายามท้วง...

“พอเถอะ!! เรามาจบมันตรงนี้ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ”

หนุ่มสุดทะนงตอบเสียงหงุดหงิด เขาชะโงกเข้าไปใกล้ๆ ใกล้เสียจนลมหายใจร้อนๆ ของเขาเป่ารดปลายจมูกเชิดโด่ง พะแพงเบี่ยงหน้าหนี ใบหน้าหวานแดงก่ำร้อนฉ่าและผิวแก้มคงขึ้นสีจัดพอๆ กัน

ชายหนุ่มยิ้มเยาะ หล่อนหยุดพูด และนิ่งชะงัก มันหมายความว่าเขาชนะ!! เขากุมอำนาจอยู่เหนือหล่อนและพี่ชาย

สายตาดุดันทอดมอง...ร่างสั่นระริกในอ้อมแขน กลิ่นสาปสาวระเหย โชยออกมาจากร่างกายของหล่อน มันส่งกลิ่นหอมยวนใจ จนหัวใจด้านชา...เต้นพล่าน...

มุมปากได้รูปกระตุกยิ้ม กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีก แล้วจึงโน้มใบหน้า กดริมฝีปากตัวเองแนบกลีบปากหวานหอมที่หมายตา...อีกครั้ง...

พื้นที่นอนไหวยวบเมื่อชายหนุ่มทิ้งน้ำหนักตัวกดทับคนตัวเล็กเต็มลัก!! ที่นอนสปิ๊งเด้งดึ๋ง ทุกครั้งยามที่เขาขยับตัวเสียดสี ฝ่ามือหนากางขยุ้มเนินทรวงอวบอั๋นใต้กรวยผ้าลูกไม้สีซีด แม้มันจะเก่าเพราะผ่านการใช้งานมานานปี แต่กลิ่นสะอาดที่ภาคินได้ดม...แสดงให้รู้ว่าหล่อนรักษาความสะอาดอย่างดี…จู่ๆ ภาพชั้นในผ้าลูกไม้ ที่สั่งตัดจากช่างฝีมือดีจากฝรั่งเศส กับชุดเดรสสวยๆ จากแบรนด์ดัง ก็ผุดขึ้นมากลางใจ...

หากพะแพงได้มีโอกาสสวมชุดเหล่านั้น...

หล่อนคงดูอ่อนหวาน น่าทะนุถนอมกว่านี้

โบราณว่าไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง...มันยังใช้มาได้ทุกยุคทุกสมัย...

เสื้อผ้าเนื้อดี รูปแบบอินเทรน ทำให้คนธรรมดา กลายเป็นนางฟ้ามานัก ต่อนัก...

 ชายหนุ่มมองสบนัยน์ตากลมโตที่ไหวระริก...เหมือนระลอกคลื่นเหนือผิวน้ำ ยามถูกสายลมพัดผ่าน...มือแข็งแรงรวบสองมือน้อยที่ค่อนข้างหยาบไปสักหน่อยขึ้นชูไว้เหนือศีรษะ ดวงตาของเธอเบิกกว้าง และคงกำลังตื่นตระหนก

ปลายนิ้วเรียวสวย ไล้ไปตามขอบชั้นในผ้าลูกไม้เก่าๆ “สวย...” ภาคินหลงละเมอ เขาเผลอตัวเอ่ยชมด้วยน้ำเสียงสั่นปร่า

ไม่คิดว่าตัวเองจะตกหลุมเสน่ห์หวาม ในช่วงหวามไหว สายตาคมดุจ้องใบหน้างดงาม และ...

เบี่ยงลำตัวขึ้นทาบทับเรือนร่างอวบอัดของพะแพง มุมปากกระตุกยิ้ม ไม่คิดว่าการไล่ล่าไอ้คนเนรคุณ!! มันจะทำให้เขาได้สิ่งตอบแทนที่แสนถูกใจ ผู้หญิงคนหนึ่งที่น่าจะ...สดสะอาด...กลิ่นสาปสาวบนเรือนร่างของหล่อน ทำให้เลือดในกายของเขาเต้นพล่าน กระหายที่จะได้ดื่มลิ้มรสความสาวสด หล่อนน่าจะทำให้เขาถึงสรวงสวรรค์ชั้นสูงสุดแบบทะลายโลก และดำดิ่งลงใต้ห้วงมหาสมุทรมืดมิด...ในเวลาเดียวกัน

หล่อนน่าเวทนา พอๆ กับการเหยียบซ้ำ

ช่วยไม่ได้ที่หล่อนดันมีพี่ชายเป็น ‘ไอ้เนรคุณ’ คนนั้น

ภาคินโน้มใบหน้าคมคายซุกไซ้ซอกคอหอมๆ ของคนใต้ร่าง หล่อนเบี่ยงใบหน้าหนี แต่มันกลับกลายเป็นการเปิดโอกาสให้เขาได้สูดความหอมจากซอกคอหอมกรุ่นได้ถนัดมากขึ้น “อืมมมม” เสียงครางแผ่วพร่าดังในลำคอ ภาคินพึงใจกับความหอมหวานเย้ายวนที่ได้พบ กลิ่นกายหล่อนหอมสะอาด เป็นกลิ่นสาปจากเนื้อสาวแท้ๆ ไร้การปรุงแต่ง มันทำให้เลือดลมในกายของชายหนุ่มระอุพล่าน!! วิ่งไปจ่อรออยู่ที่จุดกึ่งกลางร่างกาย จนมันขยายตัวแข็งชันเหมือนอยากจะประกาศพลังอำนาจที่ถือครองไว้เต็มทน...

“โอวววว...”

ชายหนุ่มสอดมือคู่นั้นลูบไล้ผิวกายขาวผ่องช่วงลาดบ่ากลมกลึง เพียงแค่สัมผัสแผ่วๆ กลับทำให้คนไม่คุ้นเคยสะท้านเยือก พะแพงหลุบเปลือกตาลง ข่มอารมณ์อดสูที่พลุ่งพล่านอยู่ในช่องอก พยายามที่สุดที่จะไม่สนใจสัมผัสแสนละมุนนั่น และปล่อยให้ชายหนุ่มทำตามความปรารถนาของเขา เมื่อมันเป็นข้อตกลงระหว่างกัน!!

แต่...กายสัมผัสระหว่างหญิงชาย เป็นอารมณ์ที่เกิดขึ้นจากภายใน เพราะฉะนั้นไม่ว่าใครก็ตาม...พวกเขาไม่อาจฝืนต้าน หลังเวลาผ่านไปพอสมควร พะแพงก็เหมือนเฉกเช่นคนอื่นๆ เธอถูกฉุดดึงลงไปในหุบเหวของความปรารถนา ถูกเพลิงพิศวาสโลมเลียกัดกินผิวกายทีละนิดๆ

หญิงสาวรู้สึกชิงชังร่างกายตัวเอง เรือนกายที่ไม่รักดี...ดันเผลอคล้อยตามชายหนุ่ม แตกผลิและเบ่งบานตามสัมผัสแสนยวนใจนั่น!! เผลอตัวแอ่นหยัดร่างกาย บดเบียดผิวนุ่มกับแผ่นอกหนาๆ ของคนที่ทาบทับอยู่ด้านบน ผิวกายร้อนวูบ!! สลับกับเย็นยะเยือก ซ่านสยิวผิวกายแบบที่ไม่เคยรู้สึก เรียวปากเม้มแน่น... พยายามจะกลั้นเสียงครางน่าเกลียดที่อาจจะหลุดลอดออกมาในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า เมื่อความสยิวซ่านกำลังลามไปทั่วผิวกาย

ริมฝีปากหนาหยักโลมไล้ขบเม้มผิวอ่อนบางเหนือช่วงอกอวบ เขาร่นชั้นในผ้าลูกไม้ที่เปราะบางเหมือนจะขาดได้ทุกนาที เนื่องจากเนื้อผ้าแสนเก่านั่น ‘แคว๊ก!!!’ แค่แตะแผ่วๆ ผ้าเปื่อยยุ่ยก็ขาดคามือ ชายหนุ่มกระตุกแรงๆ จนกรวยผ้าขาดผึ่ง!! เขาเหวี่ยงเศษผ้ายุ่ยๆ นั้นจนกระเด็นไปตกอยู่มุมห้อง

ก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆ มองประติมากรรมตรงหน้า ด้วยความตะลึงพรึงเพลิด...ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นความลับ ในร่างกายสาวๆ แต่ที่ภาคินเคยเห็น เทียบไม่ได้กับสิ่งที่ได้เห็นเต็มตาเวลานี้...ทรวงอกเต็มตรึง ขนาดพอเหมาะมือ ปลายยอดสีฉ่ำ พอๆ กับผลเชอร์รี่ที่สุกคาต้น กลิ่นหอมละไมติดปลายจมูก และรสชาติคงหวานล้ำ จนลืมไม่ลง... ความงดงามยวนตาเหมือนเหมือนนางกินรี หรือไม่ก็มักรีผล ที่มีกลิ่นเฉพาะตัว เป็นยอดปรารถนาที่ผู้ชายใฝ่ฝัน ใคร่จะลิ้มลอง

 แต่...สิ่งล้ำค่านั่น อยู่ตรงด้านหน้าเขา...เวลานี้เอง

กระแสเชี่ยวกรากของพายุเสน่หานี้ พัดโหมเข้ามาอย่างรุนแรง...ภาคินไม่คิดว่า...ผู้หญิงธรรมดาเยี่ยงพะแพง จะทำให้เกิดขึ้นได้

เวลานี้เขาแน่ใจแล้ว หล่อนคือตัวอันตราย ที่สมควรอยู่ให้ห่างที่สุด หากยังอยากมีชีวิตอิสระ!!

แววตาเว้าวอนเงียบๆ ดึงเขาเข้าไปสู่ห้วงปรารถนาอันเร้นลึก มันทำให้เขารู้สึกฮึกเหิม เกิดภาคภูมิ ที่ตัวเองมีอำนาจมากพอที่จะสยบเจ้าหล่อนลงได้... มันเป็นความสนุกสุขสันต์ ปนกับความตื่นเต้น ภาคินจึงไม่รอช้า เขารีบควานหาความหวานซ่านของทรวงสาว ฟ้อนเฟ้นเต่งเต้าอวบอั๋นที่แสนถูกใจอย่างตะกรุมตะกราม...จนก้านดอกไม้ที่ชูช่อไสวสั่นระริก ยามเมื่อถูกฝ่ามือร้อนๆ เคล้นคลึง ด้วยความหนักหน่วง