LOGINShare
ตอนที่ 28
Last Updated:
2024-11-29 19:28:39กลับมาถึงบ้านสักพักแล้วเธอก็ยังนึกถึง...
ท่อนเนื้อหน้าตาประหลาดที่ผลุบเข้าออกจากปาก มันแข็งใหญ่หนาเทอะทะ เส้นเลือดปูดโปนเต็มไปหมด รสชาติก็ไม่ค่อยจะดีเวลาทะลวงไปถึงคอหอย ทว่าพอสบสีหน้าเร่าร้อนของคนที่กัดกรามส่งเสียงคำรามลั่น ทำน้ำสีขาวขุ่นเลอะเทอะไปทั้งหน้าทั้งตัวเธอ หัวใจกลับเต้นรัวแรง
“ผู้ชายอะไรบ้ากามที่สุด คนอุตส่าห์เป็นห่วง...” แต่เธอก็ยอมทำเรื่องแบบนั้นให้เขาเนี่ยนะ หน้าไม่อาย!
ใบหน้าสดสวยแดงก่ำเพราะอารมณ์ประหลาดรุมเร้า พอ ๆ กับความโกรธตัวเองที่ใจอ่อนยอมเขาเหมือนทุกครั้ง มือสับเนื้อไก่ไม่ยั้งจนมันเละละเอียดก่อนโยนลงหม้อระบายอารมณ์ แกงกะทิเดือดผุดสาดกระเซ็นทันที นั่นทำให้เธอก้มหน้าลงมองหยดน้ำบนเสื้อ และพื้นเปรอะเปื้อน...
กรี๊ดดดด! ทำไมฉันต้องทำแกงข่าไก่!
เณศราได้แต่กรีดร้องในใจ แล้วก็คิดเข้าไปอีก!
“ไม่ทำกับข้าวดี ๆ คะ? คุณลูก แม่เห็นนะ... เช็ดให้เรียบร้อยล่ะที่ทำพื้นเปื้อนน่ะ”
คุณแม่กำลังรดน้ำต้นไม้ เดินมาบ่นว่าลูกสาวที่ฉีกยิ้มกว้างหวาน
“ค่ะแม่ เดี๋ยวเนยจัดการเองค่ะ”
จากนั้นเธอค่อยสงบสติอารมณ์ทำกับข้าวมื้อเย็น หุงข้าวสุกสวย ตักอาหารวางใส่จาน คลุมไว้ด้วยฝาครอบบนโต๊ะรับประทานอาหารที่มีผ้าคลุมลายดอกไม้
เนตราไม่ใช่คนเจ้ากี้เจ้าการนัก หล่อนแค่สั่งสอนให้ลูกสาวเป็นกุลสตรีทุกกระเบียดนิ้ว งานบ้านงานเรือนไม่มีขาดตกบกพร่อง ทำอาหารเป็นหลากหลายเมนูแม้แต่งานอบขนมปังก็ยังชักชวนลูกไปเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ตัวเล็ก ๆ
จึงมีเณศราทุกวันนี้...
หญิงสาวกลับขึ้นห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ เธอเลือกเสื้อยืด กางเกงยีนมาสวม คุณแม่เห็นท่าทางลูกสาวไม่ค่อยดี เดินตามขึ้นบันไดไป เคาะประตูห้องนอนที่อ้าแง้มไว้แค่พอให้คนในห้องรู้ว่าแม่มาเรียกถาม
“เนยลูก... พี่ปัดเขาขับรถเอาขนมมาให้ แม่ไม่อยากรับเลย ลูกคุยกับเขารู้เรื่องหรือยัง?”
“ไม่ได้คุยค่ะแม่”
“อ้าว ทำไมไม่คุยกับเขาให้เข้าใจล่ะ เลิกกันไปตั้งหลายเดือนแล้ว แม่ว่ามันไม่ดีนะ คนอื่นเขาจะหาว่าเราไปให้ท่าผัวเขา ถึงได้มาหาบ่อย ๆ อย่างนี้น่ะ”
เนตรานอกเวลางานอยู่ในเดรสกระโปรงสีเทา มีสีหน้าสงสัยว่าลูกสาวทำตัวแปลกไป เอาแต่ก้มหน้าก้มตา กระโปรงที่ชอบก็ไม่ได้ใส่ เลือกยีนสีซีดขาด ๆ เสื้อยืดตัวหลวมโคร่ง ทาปากสีส้มแปร๋นเป็นเด็กสก๊อย
“มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า? เล่าให้แม่ฟังได้นะลูก”
“คือ... เนย...” ลูกสาวก้มหน้าลงถอนหายใจ คุณแม่จึงนั่งลงบนปลายเตียงข้างกัน เพื่อตั้งใจฟังเรื่องของลูกสาวที่ไม่ค่อยมีความลับบ่อยนัก
“พี่ปัดเขาไปหาเนยที่ร้านค่ะแม่ ทำท่าเหมือนจะไปหาเรื่องหนุ่มที่มาจีบเนยเปล่าไม่รู้ เนยเองก็กลุ้มใจค่ะ เนยไม่อยากคุยอะไรกับเขาทั้งนั้น หน้ายังไม่อยากจะมองเลย”
“ทำแบบนั้นได้ยังไงกัน เดี๋ยวนะ...” แม่ยกมือปรามไม่ให้ลูกพูดต่อ หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาฉับไว “โทรคุยก็ได้ ไลน์ก็มี ไม่ต้องไป ลูกไม่คุยแม่คุยเอง”
ในสีหน้าเกรี้ยวกราดสุด ๆ เพราะหวงแหนสิทธิส่วนบุคคลของลูกสาว เณศราไม่รู้ว่าตัดสินใจถูกหรือเปล่าที่บอกเรื่องนี้กับคุณแม่ แต่ด้วยความที่เธอเป็นคนเก่งทุกเรื่องยกเว้นเรื่องแก้ปัญหา เลยต้องปล่อยให้คนเก่งกว่าจัดการ
ปลายสายไม่ว่างรับในเวลานี้หรือจงใจไม่รับสายคุณแม่หรือเปล่าคงไม่มีใครรู้ แต่พอโทรไม่ติด ส่งข้อความไลน์ไปบอกว่าขอคุยด้วยหน่อยมีคนอ่านแต่ไม่มีการตอบกลับมา คุณแม่ก็หัวเสีย ขอโทรศัพท์ลูกสาวไปโทรทว่าไม่ทันจะได้กด เสียงกริ่งดังสองสามครั้งทำให้สองแม่ลูกต้องลงไปรับแขก
ประตูอัตโนมัติปรากฏชายร่างสูงใหญ่ เสื้อเชิ้ตสีเทาลายสก็อตเข้ากับใบหน้าหล่อเหลาคมคายใต้แว่นกรอบหนา เขาฉีกยิ้มกว้างหวานพร้อมยกมือประนมไหว้สวัสดี
เพราะลูกสาวลืมบอกเรื่องนี้กับแม่ไปเสียสนิท เจ้าของบ้านเลยทำหน้างง
“เอ้อ... สวัสดีค่ะคุณ... มาหาใครคะ?”
“แม่คะ... อาจารย์ป้องเขา... สอนอยู่ที่มหา’ลัย ที่ร้านเบเกอรี่เนยอะค่ะ”
“ไหนบอกเพื่อนจะมากินข้าว แม่ก็นึกว่ายัยวิ...” แม่มองหน้าตาลูกสาวที่เข้าไปควงแขนทำปากขมุบขมิบกระซิบว่า ‘แฟน’ ลูกยิ้มเจื่อนแม่ก็ต้องยิ้มตาม
“อ้อ... เชิญตามสบายเลยนะคะ อาจารย์สอนอยู่ที่มอหรือคะ...?”
“ครับคุณแม่”
ป้องเกียรติเลื่อนมือลงบีบมือเล็กที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เธอจับมือของเขาแน่นด้วยอาการประหม่าไม่เป็นตัวของตัวเอง ไม่รู้ว่ากลัวแม่หรือกลัวอะไรแน่ ไม่นานนัก พอคุณพ่อกลับมาตามเวลาเลิกงานข้าราชการ พบว่าลูกสาวพาแฟนหนุ่มมาบ้าน เณศรายิ่งมีสีหน้าไม่ดีหลังคุณพ่อซักถามชุดใหญ่
ปกติแล้ว ‘พชร’ เจ้าของบ้านผู้เป็นวิศวกรรุ่นใหญ่ทำงานอยู่ไซด์งาน บางวันก็อยู่ออฟฟิศนั่งห้องแอร์ กลับบ้านมาไม่สบายตัวนักมักจะอาบน้ำเลยแต่วันนี้ไม่อาบ นั่งจ้องหน้าจ้องตาแขกบนโต๊ะอาหารเหมือนมีเรื่องข้องใจ
Related chapters
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 29
“คบกันมานานหรือยังล่ะ?”“ผมตามจีบน้องมาสี่เดือนแล้วครับ”“เอ๊ะ... พอดีกับที่เลิกกับตาปัดหรือเปล่า?”“ครับ แต่ผมเจอน้องก่อนหน้านั้นนานมาก ๆ ครับแค่ไม่กล้าเข้าไปทัก”คุณแม่มองดูอาจารย์หนุ่มหน้าตาดีมีภูมิฐาน ท่าทางมีการศึกษา แม้ยังไม่รู้จักนิสัยใจคอ ก็ต้องช่วยกันกันคุณพ่อที่นั่งทำหน้าเป็นยักษ์อยู่ตรงหัวโต๊ะ“อ้อแล้ว... อาจารย์เป็นข้าราชการหรือคะ? บรรจุนานหรือยัง หรือว่ามาสอนชั่วคราวคะ?”“ผมทำงานใช้ทุนก.พ.ครับ เป็นหนี้เขาเยอะทั้งตรี โท เอก บรรจุข้าราชการแล้ว ทำงานมาหลายปีแล้วครับ กำลังจะขอรองศาสตราจารย์ปีหน้า...”คนถูกยิงคำถามรัว ๆ ยังเจริญอาหารดี มาถึงนี่ก็ต้องรีบทำคะแนน ผู้ใหญ่ถามอะไรเขาก็ตอบมีแค่เรื่องครอบครัว ที่ยังไม่มีใครถามเพราะเรื่องราวของตัวเขาเองค่อนข้างจะเยอะยาวเล่ากันได้หลายวันอาหารหน้าตาน่ารับประทานทั้งหมดบนโต๊ะมีแกงข่าไก่ ไข่ยัดไส้ ไก่ทอดเกลือ ต้มยำปลากะพงฝีมือเณศรานั้นถูกปากทุกคน นั่งชมไม่ขาดว่าอร่อย ทว่าตัวคนทำกลับทานไม่ได้เยอะ คล้ายกับว่าเธอกลัวอะไรสักอย่าง“เป็นอาจารย์ก็ดีนะครับ สาว ๆ มหา’ลัยเยอะสิ”“ตาผมไม่ดี สายตาสั้นมากเลยมองไม่ค่อยเห็นสาว ๆ เท่าไร ทุกวันนี้ไม่เห็นใค
Last Updated : 2024-11-29เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 30
หลังผ่านการยอมรับของคุณพ่อคุณแม่ ป้องเกียรติไม่รีรอทำคะแนนว่าที่ลูกเขย มาทานข้าวเย็นที่บ้านเป็นประจำ ขณะที่ปัถฐกรรีบบึ่งรถขอโทษทุกคนพร้อมบอกเหตุผลที่จำเป็นต้องแต่งงานด้วยท่าทางสำนึกผิดจากใจจริงเป็นปัญหาครอบครัวใครก็ของคนนั้น ไม่เกี่ยวกับบ้านนี้แล้วแม้เคยสนิทสนมกัน คุณแม่เองก็หนักใจเมื่อชายหนุ่มยังขอเป็นเพื่อนของเณศราต่อไป ไหนจะมีเรื่องของอาจารย์ป้องว่าเขาเป็นลูกใคร อย่างไรคงหนีกันไม่พ้น“ผมคงดูใจร้ายที่ยอมไม่กลับบ้าน แต่อะไรที่น้องมีผมไม่เคยได้ เรื่องอะไรที่ผมไม่ผิด ผมก็ต้องผิด... ขนาดน้องเดินมาตบหน้าผม ผมก็ผิด...” เสียงทุ้มบอกผู้ใหญ่ทั้งสองให้เข้าใจเหตุผลของเขาบ้าง ก่อนจะเอี้ยวคอมองคนข้างหลัง“เนยคงไม่ตบพี่ใช่ไหมครับ?”“โธ่... อาจารย์ป้องน่ารักน่าสงสารขนาดนี้ ใครจะตบลงคะ เนยไม่กล้าทำร้ายพี่หรอกค่ะ” พูดพลางวางพักมือไว้บนบ่ากว้าง ส่งยิ้มหวานให้อาจารย์หนุ่มที่เงยหน้าขึ้นหา เธอยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายตัวโตหลังนำน้ำขนมมาเสิร์ฟแขกบริเวณม้าหินในสวนหย่อมหลังบ้านบรรยากาศร่มรื่น บ้านหลังใหญ่มีน้ำพุและบ่อปลา สวนหย่อมเล็ก ๆ เต็มไปด้วยดอกไม้หลากสีฝีมือคุณพ่อ ต่างคนนั่งทานขนมคุกกี้ บัตเตอร์เค้กของเ
Last Updated : 2024-11-29เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 31
ขึ้นรถแล้วเณศราเผลอหลับไปพักใหญ่ เธอรู้สึกตัวตื่นตอนได้ยินเสียงคลื่น ได้กลิ่นของไอน้ำเค็ม คนขับถึงบอกว่าพรุ่งนี้มีสัมมนาแต่เช้าเลยพาเธอมาด้วย เขาพาเธอเช็คอินเข้าที่พักรีสอร์ตที่พักอากาศดีติดริมทะเล ลากกระเป๋ามาถึงห้องนอนแบ่งเป็นสัดส่วนแยกกับห้องครัว ห้องรับแขก ทั่วทั้งห้องตกแต่งด้วยไม้สีน้ำตาลเข้มคล้ายบ้านสไตล์ไทยประยุกต์แนวโมเดิร์น“จะพาเนยมาเซอร์ไพรส์ทำไมไม่บอกคะ? เนยจะได้เตรียมเสื้อผ้ามาด้วย”อาจารย์หนุ่มส่ายหน้าพรืด “ฮื้อออ! ต้องใส่ที่ไหนเล่าเสื้อผ้าน่ะ แล้วเซอร์ไพรส์มันก็ต้องเป็นความลับสิครับ”“พี่ป้อง… มาทำหื่นใส่เนยอีกแล้วนะ” เธอกัดริมฝีปากทำตาเขียวใส่คนที่ฉีกยิ้มกว้างหวาน เข้ามากอดหอมฟอดใหญ่ค่อยปล่อยเธอไปเณศราอยู่ในกางเกงยีนขาดเสื้อยืดสีชมพูหวาน ผ่านแผ่นหลังกว้างในเชิ้ตสีขาวครีม ก้ม ๆ เงย ๆ เก็บกระเป๋าเข้าตู้ไม้สำหรับเก็บของ แขวนเดรสตัวสวยลายดอกไม้ เสื้อผ้าชุดใหม่มีเสื้อคอกลมทรงกระโปรงเหมือนชุดคลุมท้องแต่ดูท่าทางว่าจะสวมสบายทรงเดียวกับชุดนอนลายหมีที่บ้าน“ซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้เนยอีกแล้วหรือคะ? ซักรึยัง...”“ซักแล้ว ซื้อมาอีกสองสามชุดครับ รองเท้าด้วย น่ารักดี”รองเท้าแตะหูหนีบมี
Last Updated : 2024-11-29เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 32
แสงจันทร์นวลสลัวส่องผ่านหน้าต่างกระจกบานสูงใหญ่ ตกกระทบลงบนแก้มแดงซ่าน ในภาพพร่าเลือนเมื่อไร้แว่นกรอบหนา คงไม่มีอะไรชัดเจนสักอย่างนอกเสียจากความโกรธงอนบนวงหน้าหวานงามป้องเกียรติสติขาดผึง! ตั้งแต่เธอดึงเขาเข้าไปตะบมจูบอย่างดูดดื่มแล้ว ทว่าในวงแขนเล็กอันทรงพลัง คนไร้เหตุผลอย่างเขายอมหยุดและฟัง...“พี่ป้องขา...”“ครับเนย...”เธอเรียกเขาก็มักจะตอบอย่างรวดเร็วเสมอ ท่ามกลางเสียงคลื่นลมซัดเข้าหาฝั่ง กลิ่นอายของท้องทะเลและบรรยากาศเป็นใจ คนเล็กตัวประทับริมฝีปากบางบนกรามแกร่งอย่างแสนรัก เอ่ยน้ำเสียงอ้อนหวาน“เนยไม่ได้อยากเป็นคุณนาย เนยแค่อยากตื่นเช้ามาอบเค้กทุกวัน มีชีวิตแสนเรียบง่ายกับรอยยิ้มของลูกค้าที่บอกว่าเค้กอร่อย กับอาจารย์ป้อง... อืม... ตอนนี้เนยมีความสุขจัง ตอนพี่ป้องไม่งอแงกับเนยเนี่ย”“พี่อยู่คนเดียวมาตลอด... พี่เบื่อ... พี่กลัวเนยกลับไปหาเขาแค่ไหนเนยไม่รู้...”“เนยก็เบื่อค่ะ เบื่อเวลาพี่ป้องพูดไม่รู้เรื่อง น้อยใจอะไรนักหนา เนยมีแต่พี่นะ”“ไม่ได้น้อยใจ”“น้อยใจอยู่นี่ไงคะ หัวก็ยังไม่ล้านประหลาดคน เรื่องอนาคตมันยังไม่เกิด คิดไปปวดหัวเปล่าค่ะ”ข้อเท็จจริงนั้นอีกคนคงไม่เห็นด้วยเพราะเขา
Last Updated : 2024-11-29เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 33
ความรู้สึกประหลาดยังไม่หยุดแม้สักวินาทีให้เธอได้ปรับตัว หายใจหายคอเสียหน่อย มังกรร้ายขนาดใหญ่ยักษ์ราวจะฉีกร่างเธอเป็นชิ้น ๆ กระทั่งว่าสะโพกงามพยายามกระถดหนียังไม่เป็นผล เขาเพียงมอบความเจ็บปวดให้เธออย่างไม่รีรอ ไม่อ่อนโยนเหมือนคนก่อน กระทำเหมือนทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายดายแม้การโยกดันตัวเข้าออกจากพื้นที่ชุ่มฉ่ำนองน้ำ“อย่าเกร็ง... นิ่ง ๆ ครับเนย”“เจ็บค่ะ...” แววตาตัดพ้อต่อว่า จากนั้นน้ำตาตรงหางตาคู่สวยจึงถูกกลืนกินไปกับการปลอบประโลม เขาโน้มใบหน้าลงจูบเปลือกตาที่ปิดสนิทแน่น ปลายจมูกโด่งงาม เมื่อช่องทางรักโอบรัดแก่นกายร้อนฉ่าจนอึดอัดไปหมดกลางกายสาวแรกรักที่ถูกฉีกขาดออกจากกันพามือเรียวพยายามตะเกียกตะกายจิกแผ่นหลังกว้าง ปลายเล็บแหลมจิกลึกลงไป อีกข้างยังบีบมือหนาแน่น แผ่นหลังบางแอ่นเกร็งตามขนาดของชายร่างหนาใหญ่ที่ไม่ปรานีเธอเลย“ทำไม... ไม่บอกคะ ทำไมเอาเข้า... อ๊าา เนย...เสียวค่ะ อือ โอ๊ยย เบา ๆ ค่ะ”“เจ็บนิดเดียว... ให้พี่รักเนยนะครับ”ฟังดูแล้วเขาคงเห็นแก่ตัวเอามาก ๆ แต่ไม่นาน คนใต้ร่างกลับมาเชื่อใจเขาอีกครั้ง เพียงเพราะแรงส่งตัวอย่างไม่หยุดหย่อนแม้สักวินาที นำพาความรู้สึกแสนหฤหรรษ์เข้ามาแ
Last Updated : 2024-11-29เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 34
ไม่พูดเปล่า ด้วยอารมณ์รุ่นร้อนของเขาทำให้ไร้ยับยั้งชั่งใจ หลังโยนเน็กไทลงพื้น จึงมุดเข้าไปในผ้านวมหนา จับคนตัวเล็กขึงตรึงไว้ด้วยแขนข้างเดียว เธอดิ้นขลุกขลักด้วยกลัวจะถูกซ้ำแผลเดิมที่คงไม่ประสานกันง่าย ๆ “พี่ป้อง... เนยจั๊กจี้ พอก่อน ๆ” เสียงหัวเราะคิกคักดัง เมื่อหนวดเป็นตอมาไล่ตำตามซอกคอ แต่ห้ามเท่าไรเขาก็ไม่หยุด ป้องเกียรติรู้ว่าเธอยังเจ็บจากเสียงสูดลมเข้าปาก พยายามหุบขาตัวเองอยู่ตลอด อยากแค่ไหนก็พยายามหักห้ามใจให้หยุดแค่กอดหอม คิด ๆ ไปแล้วเขาคงอยากทะนุถนอมเธอมากกว่าเมื่อคืนนี้ที่จับขย่มเอาไม่มีหยุดพัก อุ้มพาไปทั้งห้องนอนห้องน้ำห้องรับแขกแล้วขาดแค่ระเบียงพอคนตัวเล็กหายใจเหนื่อยหอบเพราะโดนแกล้งหนักเข้า เขาจูบหน้าผากเนียนอย่างปลอบประโลม“พี่คิดถึงเนยจังเลย... เนยเจ็บมากไหม?”“ยังเจ็บอยู่ค่ะ ไม่ฟัดเนยแล้วนะคะ” เสียงหวานอ่อนลง ในอ้อมแขนแข็งแรง กลิ่นโคโลญจน์จากเสื้อเชิ้ตตัวโตของเขาคงปลุกความร่านร้ายของเธอขึ้นมา พอเขาซุกใบหน้าลงหอมอีกฟอด เธอเพียงพริ้มปิดตาลงส่งเสียง“อื้อ... พี่ป้อง...”“พี่ว่าหื่นไม่เบานะน้องเนย พักก่อนนะ ไหนใครบ่นว่าทั้งเจ็บทั้งเหนื่อ
Last Updated : 2024-11-29เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 35
ทานข้าวเสร็จแล้วต่างคนออกไปเดินซื้อของ ยืดเส้นยืดสายในเมือง เณศราได้ของฝากกลับบ้านหลายชิ้น ที่เธอชอบที่สุดคงจะเป็นสร้อย...“สลักอักษรย่อไว้นะ N กับ P มันเขียนได้แค่นี้อะครับ ไม่มีพื้นที่แล้ว”“หัวใจเนยก็ไม่มีพื้นที่แล้วค่ะ แค่นี้พอ... แค่คนนี้...” เหม็นความรัก! หน้าตาของแม่ค้าขายของบอกอย่างนั้นแต่ก็ขายของให้เธอและเขาด้วยรอยยิ้มสดชื่นแจ่มใส อวยพรให้รักกันนาน ๆ ยันแก่เฒ่า สองมือจับกัน สอดประสานทุกปลายนิ้ว บ้างสอดแขนเดินควงแขน ในเสื้อยืดกางเกงยีนสบาย ๆ แม้จะมีแว่นกรอบหนาอย่างเคย เธอสังเกตเห็นสาวน้อยใหญ่เหลียวคอมองแทบหลุด เณศราไม่ชอบใจนัก แต่คิดในอีกแง่ว่า“แฟนหล่อ”เลยยกมือป้องปากหัวเราะแทน ป้องเกียรติไม่รู้ว่าคนด้วยกันขำอะไร ขมวดคิ้วทำหน้างง ก้มหน้าลงมองของที่ขายบนโต๊ะตามความสูงชะลูด สลับหลอดไฟหลากสีสันตามรายทาง ผ่านฝูงชนคนเดินที่กำลังจะกลับบ้านกันในอีกไม่นาน“พี่ป้องไม่เคยมีแฟนเลยหรือคะ? สูงยาวเข่าดีสาวมองกันขนาดนี้เนยว่าน่าจะมีนะ แฟนเก่าพี่นิสัยเป็นไง”“พี่เรียนหนังสืออย่างเดียวครับ ไม่งั้นคงไม่จบดอกเตอร์ด้วยอายุเท่านี้ ตอนเรียนก็มีคนมาชอบบ้างนะแต่ไม่ถูกใจ พี่เ
Last Updated : 2024-11-29เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 36
“ยังไงก็จะไปขอครับ ป้าอี๊ดวินหน้าปากซอยก็ได้นะ เนยไม่ถือใช่ไหม? พี่สนิทกับแกอยู่แกไปส่งพี่ทุกวันตั้งแต่เรียนมอต้นแล้วครับ แกเหมือนญาติผู้ใหญ่พี่อีกคนแหละ”อัศวินเสื้อส้มคนนี้ไม่ต่างจากนางฟ้าเสื้อส้มของป้องเกียรติ กว่าเขาจะโตมาได้ประสบความสำเร็จมาได้ เณศราไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนจึงขมวดคิ้วมุ่นรอฟัง“พี่ยังไม่เคยเล่าให้ฟังเนอะ นานละพี่เคยประท้วงพ่อแม่ไม่ให้ตังค์ค่าขนมพี่ แกให้พี่นั่งวินฟรีประจำ มีอะไรแกก็คอยช่วยเหลือแบบคนมีน้ำใจน่ะ พอพี่สอบทุนได้ไปเรียนเมืองนอก พี่ไม่เคยลืมแกเลย... แกนิสัยดีนะ”“เอ้า! แม่ก็มีแต่ลูกจะให้วินมอเตอร์ไซค์ไปเป็นแม่เนี่ยนะ”“แม่ทำท่าว่าจะไม่ไปนี่ครับ ผมว่าถ้าผมไปถามพ่อก็คงตอบแบบเดียวกัน เนยว่าไงล่ะครับ?” เขาถามเธอว่ามันจะเป็นไปได้ไหมทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้วเหมือนฉีกหน้าคุณแม่ยังไงยังงั้น“เนยแล้วแต่พี่ป้องค่ะ พ่อแม่เนยไม่ถือค่ะ”“แล้วค่าสินสอดแพงไหมล่ะ? ช่วงนี้แม่ต้องเก็บเงินก่อนนะลูก ไว้ค่อยแต่งอีกสักสามปี รอเศรษฐกิจดี ๆ กว่านี้นะ”คุณนายของบ้านไม่พอใจกับการที่ฝ่ายหญิงเป็นแค่ลูกสาวข้าราชการธรรมดา ถึงลูกชายคนโตตัดขาดทุกคนไปนานแล้วก็เพราะอย่างนี้ เพราะเรื่อง
Last Updated : 2024-11-29
Latest chapter
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 46
งานหมั้นเช้าแต่งเย็นดำเนินไปอย่างเรียบง่าย ด้วยความที่บ่าวสาวไม่ได้มีญาติเยอะ มีแขกมาร่วมงานไม่ถึงห้าสิบคน รวมเพื่อนร่วมชั้นสมัยเรียนอีกไม่กี่คน เรียกได้ว่าเป็นงานผูกข้อมือเล็ก ๆ ไม่ใช่งานแต่งเอิกเกริกซุ้มประตูดอกไม้ เพลงรักยอดฮิตในยุค 70s เคล้าคลอไปกับเสียงคลื่นลมของรีสอร์ตริมทะเล แม้แต่อาหารและสตรอว์เบอร์รีชีสเค้กก้อนโตยังตามใจคู่บ่าวสาว เดรสลายลูกไม้ชายลากยาวบนผืนทรายเข้ารูปทรงสมส่วน เสื้อสีขาวสะอาดคอลึกผ่าหลังเผยให้เห็นผิวขาวสวยทำเจ้าบ่าวตากระตุกน้อย ๆ ทว่าอาจารย์หนุ่มก็ลืมมันไปได้ เมื่อวันนี้เป็นวันสำคัญวันที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะสวยที่สุดในชีวิตใบหน้าหวานงามแต่งแต้มเครื่องสำอางอ่อนใต้รอยยิ้มเอียงอายที่มีให้ชายเพียงคนเดียว หน้าท้องเนินนูนเพียงเล็กน้อยคงไม่มีใครสังเกตเห็น ป้องเกียรติกำลังพึงพอใจกับบรรยากาศนี้ ขณะที่เธอบอกกับทุกคนผ่านไมโครโฟนว่ามากันสามคน พ่อแม่ลูก “เธอเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด เป็นคุณแม่ที่ผมรักที่สุด ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมอวยพรให้ผมกับเนยนะครับ”เสียงปรบมือดังในลานกว้าง เธอสวย... ขนาดที่เขาละวางตาไปไม่ได้เสียเลย เขาจับจูงมือเธอไปบอกลาทุกคนหลังงานเลี้ยงสิ้นสุดลงญาติทา
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 45
เหตุการณ์สะเทือนขวัญยังหลอกหลอนยามหลับฝัน บางคืนเธอยังสะดุ้งตื่นกลางดึกด้วยความหวาดกลัว ทว่าพอพบสบตาคม อ้อมแขนอุ่นกลิ่นหอมสะอาด กลับแน่ใจถึงความปลอดภัยว่าไม่มีใครมาทำร้ายเธอได้ “พี่ป้อง... ตัวหอมจังค่ะ ตัวพี่อุ่นมาก เนยนอนหลับสบายจัง” “เนยก็หอมครับ ทำพี่หลับไม่สบายสักวันถ้าไม่ได้อึ้บเมีย” เงียบไป ใต้รอยยิ้มกรุ้มกริ่ม มือหนาลูบศีรษะน้อย ลากวนเข้าไปในเส้นผมสีน้ำตาลสลวยอย่างย่ามใจ ในความเงียบงันของห้องอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ ต่างคนไร้เสื้อผ้าแม้สักชิ้นห่อหุ้มกาย คลุมไว้ด้วยผ้านวมหนาในอ้อมกอดกัน เป็นเรื่องปกติที่เธอจะปรารถนาในตัวเขามากขึ้นทุกวัน ยิ่งเป็นคุณแม่ท้องอ่อนฮอร์โมนทำร้าย “เนยต้องพักผ่อนนะ เดี๋ยวลูกไม่โตทำไง” “โตซี พี่ฉีดสารเร่งโตให้ทุกวัน” คนทะลึ่งก็อย่างนั้น เขาก้มหน้าลงประทับจุมพิตบนขมับเนียน ผุดรอยยิ้มกว้างหวานเต็มวงหน้าใต้โคมไฟสลัว “เอ... ตัวเล็ก... ผู้หญิงหรือผู้ชายนะ?” “จะรู้ไหมคะ? คงเป็น... ผู้ชายมั้ง...” “พี่อยากให้ชื่อฟ่อน เงินฟ่อน ชิฟฟ่อน ชื่อเล่นนะเจ้าลูกฟ่อน... ถ้า
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 44
เพราะมีคนเผลอทำตัวเปิ่น ๆ ในโรงพยาบาล ส่งเสียงดังลั่นห้องฉุกเฉินให้คุณพยาบาลหัวเราะกันยกใหญ่ แต่ก็เข้ามาแสดงความยินดีพร้อมผลตรวจของคุณหมอ เซ็นอนุญาตให้ผู้ป่วยกลับบ้านอย่างสบายใจ เณศราไม่รู้เอาหน้าไปไว้ที่ไหน เธอดีใจที่จะได้เป็นคุณแม่ มีลูกน่ารัก ๆ สักคนกับว่าที่สามีไม่สนเรื่องแต่งก่อนแต่งหลังหรอก ในขณะที่ยังมีเรื่องไม่สบายใจพอได้ยินบางคนโทรไปด่าน้องสาวยกใหญ่ ผ่านลำโพงในรถยนต์ สายประชุมครบพ่อแม่พี่น้อง แม้แต่พ่อแม่ของเธอเองเขาโทรบอกให้ทุกคนรับทราบวีรกรรมของคนคนเดียว ที่ไม่สมควรได้รับการให้อภัย“ก็ให้ท้ายกันไงครับถึงได้โตมาสันดานแบบนี้ ผมไม่ยอมแล้วผมจะไม่ถอนฟ้องแทนเมีย ไม่รับค่าเสียหาย ให้อีสองคนนั้นไปนอนคุกอย่างเดียว อย่าคิดว่ามีเงินแล้วทำได้ทุกอย่าง ผมมีเพื่อนเป็นทนาย นักโซเชียลเยอะเหมือนกัน ดี... จะได้เอาปี๊บคลุมหัวกันให้หมดทั้งบ้านเวลาออกไปข้างนอก ขอให้หุ้นตก บริษัทฉิบหายย่อยยับนะครับ”เป็นชุด! มากกว่านี้ยังมีเรื่องของหุ้นส่วน เงินหมกเม็ด ภาษีที่จ่ายไม่ครบ คนขุดได้ก็ขุดมาทั้งเรื่องและเขาพร้อมจะแฉทุกอย่างให้พินาศย่อยยับ จนคุณพ่อขอไกล่เกลี่ยยอมขอว่าเขาอยากได้อะไร คนปากหนัก
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 43
ห้องเงียบเชียบให้ความรู้สึกเงียบเหงากว่าทุกวัน อาจารย์หนุ่มรออาหารมื้อเย็นจากแม่ครัวที่ยังไม่กลับบ้านสักที แต่งตัวเรียบร้อยด้วยเชิ้ตสีดำสนิทอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะเครื่องใหญ่ งานสอนก็ค่อนข้างยุ่ง ต้องตรวจงานนักศึกษาไปด้วยระหว่างอธิบายการเขียนคำสั่งคอมพิวเตอร์ หลายอย่างวนเวียนในหัว ขมวดคิ้วมุ่นตั้งใจทำงานตลอดเวลาหลายคนในคลาสตั้งใจเรียนผิดปกติจนหมดชั่วโมงเรียน โดยเฉพาะกลุ่มเด็กแสบ ทำขยิบตาผ่านกล้องเหมือนมีปัญหาสักอย่างแต่ไม่กล้าพูด ส่งเป็นข้อความมาบอกแทน...‘She’s in Danger!’บอกใบ้มาเป็นภาษาอังกฤษให้ตีความอีกต่างหาก คนเป็นอาจารย์สงสัยอยู่พักหนึ่ง นึกหงุดหงิดคนส่งข้อความมาให้เป็นปริศนาคาใจ ก่อนตกใจเป็นอย่างมากแทบทำห้องเรียนล่ม เรื่องใหญ่กว่าคือคาบสอนนี้เป็นบันทึกเทปย้อนหลังซึ่งเขาไม่สามารถปิดโทรศัพท์กลางกลางคันได้เป็นโชคดีที่แก๊งนายเปี๊ยกดันออกจากห้องเรียนไปก่อน ส่วนคนสอนทำได้แต่นับเวลาถอยหลัง ภาวนาให้บันทึกการสอนจบเร็ว ๆ พูดจาติดขัดเพราะจิตใจไม่อยู่กับเนื้อตัวป้องเกียรติพอคาดการณ์ได้ว่าเกิดเรื่องอะไร ด้วยความที่เขาคอยดูพฤติกรรมของอีกคนอยู่ตลอด เธอมีท่าทีแปลก ๆ เมื่อคืนนี้ ทำท่
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 42
ถ้าผัวฉันย่องไปหาแกที่ร้านอีกครั้งเดียว แกได้เจอฉันตัวเป็น ๆ แน่นังเนย เมมเบอร์นี้ไว้ด้วยนะเพราะฉันไม่เตือนใครเป็นครั้งที่สอง‘รวิตา’เณศราได้รับข้อความจากคนที่ไม่รู้ว่าเอาเบอร์ของเธอมาจากไหน เธอไม่เคยมีเรื่องมีราวกับใครจึงใจคอไม่ค่อยดี นอนพลิกไปพลิกมาบนท่อนแขนอุ่นที่หนุนนอนต่างหมอนทุกคืน หน้าตาครุ่นคิดด้วยความเป็นกังวล ตื่นมาแล้วออกไปทำธุระประปรัง เดินซื้อของจากร้านสะดวกซื้อ กลับเข้าบ้านมาสติไม่อยู่กับเนื้อตัวนัก ขณะที่คนเก่าส่งข้อความมาบอกกับเธอแค่...‘พี่อยากคุยกับเนยนะ’ทั้งที่บอกชวนผ่านเพื่อนสาวเรื่องงานผูกข้อมือมะรืนนี้ ประเด็นอื่นขอไม่พูดคุยกันอีก แปลกที่คนมีเหตุผลเป็นนักธุรกิจ เป็นลูกชายที่ดีของบ้านมาโดยตลอดกลับไม่พยายามเข้าใจเสียเลยจะอย่างไร เธอก็มีไม้กันหมาที่ดี ติดกว่าคนนี้ไม่มีแล้วในชุดคลุมอาบน้ำบนร่างกำยำส่งกลิ่นหอมอ่อน ลอยผ่านจมูกไป อาจารย์หนุ่มหุ่นล่ำคอยเดินยั่วยวน อวดสรีระเรือนกายของเขาที่อุตสาหะทำมาอย่างยากลำบาก บริโภคอกไก่ปั่นด้วยท่าทางกล้ำกลืนฝืนทน ซึ่งคนอยู่ด้วยกันยังไม่รู้ว่าเขาจะทำมันไปเพื่ออะไร ในเมื่อเธอยังไงก็รักเขาหมดใจไปแล้วอ้วนพุงพลุ้ย ก็ยังรัก หัวล้านแก
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 41
คนอยู่ด้วยกันทุกวันคงสังเกตเห็น เธอแค่ไม่รู้ว่าเขาจับอะไรตลอดเวลา“เนยต้องใส่ไว้ก่อนนะ คนเขาจะได้รู้ว่ามีเจ้าของแล้ว พี่ไม่ชอบเวลาใครมองเนย พี่หวง...”“แต่เนยชอบค่ะ เวลาพี่ป้องทำตาเขียว ๆ น่ะ”“ชอบโดนจัดหนักด้วยใช่ไหม?”“ไม่รู้ค่ะ...” เสียงหัวเราะคิกคักดัง หัวใจดวงน้อยเต้นรัวแรง เมื่อเขาบรรจงสวมลงบนนิ้วนางข้างซ้าย ชักชวนให้ดูลอยสลักบริเวณรอบตัวแหวนN & P ดูจะเป็นไอเท็มคู่รักแนวแฟชั่นมากกว่าแหวนเพชรเม็ดโตในงานแต่งอลังการ ที่เคยเห็นบ่าวสาวสวมให้กัน“ขอบคุณนะคะพี่ป้อง... เนยจะรักษามันให้ดีทั้งสองชิ้นนี้ สร้อยกับแหวนของพี่... ชอบมากเลยค่ะ”เธอชอบมันที่สุด... ชอบผู้ชายคนนี้ที่สุดเณศราเม้มปิดริมฝีปากของเธอสนิทแน่น หยดน้ำใสเอ่อคลออย่างอดกลั้นไม่ไหว ก่อนที่ร่างสูงในเชิ้ตสีดำสนิทจะโน้มตัวลงหาเธอเชื่องช้า ประกบเรียวปากอิ่มงามแผ่วเบาแล้วผละออกประทับจุมพิตบนขมับเนียน“พี่รักเนยนะ”คนมีความรักมักหน้าเด็กทุกคน มองอะไรก็เป็นสีชมพู เห็นจะจริงกล่องข้าวน่ารักในแต่ละวันของเณศราประดิดประดอยด้วยผักหลากสีสัน เธอใช้ตราปั๊มลายตุ๊กตาในการทำอาหารเช่นข้าวญี่ปุ่นหุงร้อนเป็นหมีน้อย ห่มคลุมด้วยไข่เจียว ราดน้ำซอส
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 40
ป้องเกียรติไม่ทำให้คนตัวเล็กผิดหวัง แม้แต่ช้อนตัวเบา ๆ เข้าออกช่องทางอ่อนนุ่มที่โอบรัดแก่นกาย มันกลืนกินตัวตนของเขาได้ดีเยี่ยมไม่ต่างจากว่าเป็นครั้งแรกของกันและกันบางครั้งก็ดิบเถื่อน! เมื่อร่างกายได้รับการเติมเต็มหลังห่างหายกันไปไม่กี่วัน แต่ยังคงอ่อนหวาน สอดประสานหลังมือเรียวที่จิกกำแน่น หลังแอ่นก้นรอรับความแข็งขึง ขยันขยับสะโพกสอบถี่ระรัว ปล่อยให้มังกรร้ายผลุบเข้าออกอย่างไม่ละวางจังหวะลง จะให้คนใต้ร่างได้หายใจหายคอยังไม่มีเณศราได้รับจุมพิตจากเขาที่ไม่เคยรู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย หน้าขาสั่นเทากระแทกกับขอบโต๊ะ หากว่าเธอทำท่าจะลุก คงถูกผลักลงให้นอนราบบนกินข้าว มือหนาปัดป่ายของกระเด็นไปคนละทิศละทาง ทั้งถุงพลาสติก ขวดแม็กกี้ เขาไม่สน! ว่าอะไรจะหล่นเละเทะเหมือนคนอดอยากปากแห้งมาแรมปีแววตาคู่สวยเอ่อคลอหยดน้ำใส ช่องท้องวูบไหวตามเสียงเสียบสับของเนื้อกระทบกันพาอารมณ์ของเธอถึงขีดสุด ถึงว่าที่สามีจะดุดันป่าเถื่อนสักหน่อย เธอกลับนึกชอบพอในความเป็นตัวเขา สะโพกงามงอนจิกเกร็ง“พี่ป้องขา... เนยไม่ไหวค่ะ!”“ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย... ทำไมเสร็จไวจังครับ อืม... อูยส์ เนยรัดพี่แรงแบบนี้ไม่ดีนะ”คนพูดจาทะล
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 39
ใบหน้าสดสวยบึ้งตึงเหมือนโกรธงอนกันสักเรื่องซึ่งเขารู้ จึงผละจากคนตัวเล็กไปคว้าผ้าเปียกหมาดบนเคาน์เตอร์ครัวมาโยนลงบนโต๊ะรับประทานอาหารอย่างเอาเรื่องเอาราว“เอาหน่อยสิ แต่ว่าต้องทำงานให้เนี้ยบกว่านี้นะ ทำไมเช็ดโต๊ะเช็ดครัวไม่สะอาด ยังมีคราบแม็กกี้เนี่ย...”“ไหนคะ?” ถามหน้ายุ่ง มือหยิบผ้าสีขาวได้ก็ส่ายคอมองตามปลายนิ้ว เพื่อหารอยคราบบนผ้าปูโต๊ะลายดอกไม้น่ารัก เณศราซื้อมาคลุมโต๊ะให้เจ้าของห้องเองเพราะมันสามารถมองหาคราบเปื้อนได้ง่ายแต่ในเมื่อมันไม่มี...“ตรงนั้นไง เมื่อกี้พี่เช็ดไปแล้วเนยดู...”“ไม่เห็นมีเลย เนยว่าเนยเช็ดหมดแล้วนะ”“ก้มต่ำ ๆ ดูให้ดีครับ”ก้มต่ำ! เธอหันขวับมองคนข้างหลังทันที แต่พอจะอ้าปากต่อว่า ผู้ชายตัวโตคว้าหมับจับสันคอเธอกดลงบนโต๊ะไม่ต่างจากว่าเธอเป็นผู้ร้าย ปลายเท้าเรียวทั้งสองจิกลงบนพื้นพยายามเขย่งตัว หน้าอกอวบอัดและแก้มของเธอเบียดบี้ไปกับกระจกเย็นเฉียบ“พี่ป้อง... ทำอะไรคะ?”“ช่วยเมียเช็ดโต๊ะ ตรงนั้นไง...”“...”มือเรียวกำผ้าเปียกหมาดแน่นจนน้ำกระเซ็นเปื้อนบนโต๊ะอีกระลอก และก็คงจะไม่ได้เช็ด ทันทีที่แผ่นหลังบางเย็นวาบตามอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศ เธอได้ยินเสียงปลดซิบไว ๆ
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 38
ฉีกยิ้มกว้างหวานให้เห็นไรฟันขาวครบทุกซี่ คนขับหันไปมองรอยยิ้มที่ตกเขาได้ตั้งแต่แรกเห็นนั่นแหละ แต่ปากดันไม่ตรงกับใจยังทำหน้าแหยง“ไม่สวยเลยอี๋... วันหลังอย่าให้ชุดนี้อีกนะเดี๋ยวนี้อ้วนพุงออกอะครับ คนเขามองพุงรู้ไหมเขาไม่ได้มองเจ้าของร้านสวย สงสัยว่าทำไมอ้วนขึ้นต่างหาก”“ฮะ? เนยอ้วนเหรอ...” เณศราเริ่มก้มหน้าดูสรีระตัวเอง หน้าท้องของเธอคงไม่ได้ยื่นยาวขนาดเขาว่า แค่โผล่ออกมาเล็กน้อยหลังรับประทานอาหารตามธรรมชาติคนทั่วไปแค่นั้น แต่นั่นก็ทำคนรักสวยรักงามเสียความมั่นใจสำเร็จ“เมื่อก่อนผอมกว่านี้นะ น้ำหนักขึ้นหรือเปล่า?”“อืม... ใส่สเตรย์รัดหน้าท้องก็น่าจะได้นะ ชุดแบบพอง ๆ หน่อยคงไม่เห็นว่ามีพุงมากมาย”“ไม่เอาลายดอก”“ตัวอื่นก็ได้ค่ะ วุ่นวายกับเสื้อผ้าเนยจริงนะ” ว่าตาขวาง เมื่อมาถึงจุดหมายในอีกไม่นานลานจอดรถโล่งเงียบในช่วงหัวค่ำ ชั้นใต้ดินไม่มีรถจอดมากนัก คนขับก็เลือกทำเลได้ดีห่างจากลิฟต์ไปเล็กน้อย นัยน์ตาคู่คมใต้แว่นกรอบหนาประกายวูบวาบพาไรขนลุกชูชัน เธอกำมือทั้งสองบนหน้าตักอย่างเกร็ง ๆ เพราะว่าเขาไม่ปลดล็อกประตูรถยังไม่ดับเครื่องยนต์“พี่ป้อง... จะทำอะไรคะ?”“ทำอะไรก็ได้ครับไม่มีคนหรอก... ท
