ชอบมาตั้งนาน 3

“เราชอบอิ้งตั้งแต่ตอนมอต้น แต่เราไม่กล้าแม้จะคุยกับอิ้ง กลัวยัยน้อยหน่าแกล้งอิ้ง”

“เราก็คิดว่าไม้ชอบเอิงเสียอีก”

“ใครจะกล้าชอบ อิ้งบอกย้ำเราตลอดว่าเอิงจะเป็นเจ้าสาวของอาวิณของอิ้ง”

“แฮะๆ ขอโทษนะ ตอนนั้นเรากลัวไม้ชอบเอิงน่ะ เลยบอกย้ำ” เธอสารภาพน้ำเสียงเขินๆ

“ก็ตอนนั้นเราชอบอิ้งแล้ว จะชอบใครได้อีก”

“แล้วทำไมไม่บอก ถ้าบอกตั้งแต่ตอนนั้นเราคงคบกันได้หลายปีแล้ว แล้วตอนนั้นไม้เหมือนสนใจเอิงด้วยนะ”

“ก็สนใจ เพราะเอิงดูสู้คนไง”

“เลยให้เอิงไปสู้กับยัยน้อยหน่าว่างั้นเถอะ”

“อือ คิดว่าเอิงจัดการได้”

“แต่เสียดาย น่าจะบอกกันบ้าง”

“ถึงเราจะชอบอิ้ง แต่ก็ยังเด็ก และไม่แน่ใจว่าจะชอบต่อไปได้นานแค่ไหน”

“งั้นตอนนี้ก็ยังชอบนะ”

“ก็ชอบอยู่”

“งั้นเรามาเป็นแฟนกันไหม” เพราะอย่างไรก็คบในฐานะเพื่อนมานานแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำความรู้จักกันอะไรกันเพิ่มเติม

“ได้ แต่อย่าเพิ่งบอกคนอื่นๆ ได้ไหม”

“ทำไม อายเหรอที่จะเป็นแฟนกับเรา” น้ำเสียงมีแววน้อยเนื้อต่ำใจ

“ถ้าอิ้งไม่กลัวพวกเขาแซวก็ตามใจอิ้งนะ”

“งั้นปิดไว้ก่อนเหอะ แอบๆ คบกันก็น่าสนุกดีนะ” น้ำเสียงเธอร่าเริงขึ้นมาทันที

“แต่อิ้งควรบอกผู้ใหญ่ของอิ้งก่อนนะ”

“หมายถึงคุณแม่กับอาวิ