Share

บทที่ 289

ฉู่เฉินขมวดคิ้ว แล้วมองย้อนกลับไป เห็นคนทั้งสี่ดินออกมาจากร้านเหล้าที่อยู่ข้าง ๆ อย่างอวดดี

ผู้นําคือหวังซวี่ เฉินย่าและกัวรุ่ยสามคน และข้างหลังพวกเขายังติดตามมาด้วยชายหนุ่มคนหนึ่ง

"ไปกันเถอะ"

ฉู่เฉินเกียจคร้านเกินกว่าสนใจทั้งสามคนนี้และพูดกับเสี่ยวเสว่แล้วก็กำลังจะจากไป

แต่โหวเหลยกลับเข้ามาขวางเขาก่อน พูดด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร "แกคือฉู่เฉินเหรอ?"

“แล้วนายล่ะ?” ฉู่เฉินขมวดคิ้ว

"ไอ้คนแซ่ฉู่ ตาสุนัขของแกบอดแล้ว ไม่รู้จักพี่โหวเหลยของเราด้วยซ้ำ"

หวังซวี่ก้าวไปข้างหน้าแล้วพูด "แกฟังให้ดีนะ พี่ชายฉัน โหวเหลยคนนี้เป็นลูกศิษย์ของปรมาจารย์หมัดสายฟ้าแห่งหนานเจียง หม่าเป้ากั่ว"

"พี่โหว ฉู่เฉินที่ผมบอกพี่ก็คือเด็กคนนี้"

เขาชี้ไปที่ฉู่เฉิน

"หมัดจรวดหมัดสายฟ้าอะไร ไม่เคยได้ยิน หลีกทางไป ฉันไม่อยากพูดเป็นครั้งที่สอง" ฉู่เฉินพูดอย่างใจร้อน

"พี่โหว พี่คงเห็นแล้วสินะ เด็กคนนี้ไม่เห็นพี่อยู่ในสายตาด้วยซ้ำ" หวังซวี่พูดทันทีแล้วราดน้ํามันลงบนกองไฟ

"เจ้าหนู แกบ้ามาก"

โหวเหลยจ้องมองฉู่เฉินอย่างเย็นชา พร้อมยิ้มด้วยความโกรธ "ได้ยินว่าแกต่อสู้เก่งมาก เรามาประมือกันหน่อยไหม?"

เขาหักขอนิ้วจนเสียงเป
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status