เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 788
บทที่เกี่ยวข้อง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 789
ใช้ริมฝีปากประกบกับริมฝีสีชาดนั้น บดขยี้จุมพิตซ้ำแล้วซ้ำเล่า จุมพิตอย่างหนักหน่วง มิปล่อยให้นางได้มีโอกาสหายใจแม้แต่น้อยเฉินฝานรู้สึกได้ชัดเจนว่าสตรีอยู่ในอ้อมอกของเขา จากที่เรือนร่างเกร็งจนแข็งทื่อค่อยๆเอนอ่อนผ่อนคลายมากขึ้น“ใต้...ใต้เท้า... ”พวงแก้มทั้งสองของพระชายาแดงก่ำ แววตาล่อกแล่กไปมา“ข้าน้อยหายใจมิสะดวก...”“หืม?” เฉินฝานหยุดการจุมพิตชั่วครู่“ข้าน้อยอยากขยับร่างกายเสียหน่อย อย่างเช่น...” นางใช้ฟันขบเม้มริมฝีปากเบาๆ “การขยับให้อยู่สูงกว่าใต้เท้า”เฉินฝานหรี่ตาลงเล็กน้อย คลายมือที่กอดรัดพระชายาไว้ “พระชายาแพรวพราวขนาดนั้นเชียวหรือ?”พระชายาที่รับอิสระจากการควบคุมของเฉินฝาน กล่าวอย่างออดอ้อนว่า “ใต้เท้า เช่นนั้นท่านสามารถยกข้าให้สูงขึ้นอีกนิดได้หรือไม่? เช่นนี้ใต้เท้าจึงสามารถมองข้าน้อยได้อย่างชัดเจนมากขึ้น”“ไยจะมิได้...”ศีรษะของเฉินฝาน โน้มเข้าใส่สิ่งที่นุ่มนิ่ม ระหว่างที่กำลังเคลิบเคลิ้ม มือสองข้างของพระชายาสัมผัสมวยผมที่รวบสูง“......พระชายา ใช้ปิ่นปักผมเช่นนี้ มิกลัวว่าจะทิ่มแทงตนเองหรือกระไร?”เฉินฝานนำมีดเล็กที่เรียวยาวออกมาเล่น กล่าวถามพระชายาอย่างมิได้ใ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 790
“มิใช่นะเพคะ ๆ ท่านอ๋องมิได้รับสั่งเช่นนี้”พระชายาแก้ตัวให้อ๋องเจิ้งหนานอย่างลุกลี้ลุกลน“โอ้?” เฉินฝานกล่าวอย่างมิใส่ใจ “เขามิได้รับสั่งเช่นนี้ เช่นนั้นก็เป็นพระชายาเองที่อยากสังหารข้างั้นหรือ?”“ใต้เท้า!”ใบหน้าเย้ายวนเรียวเล็กของพระชายานั้น ซีดเผือดทันที มิสนใจร่างที่เปลือยเปล่าของตน วิ่งไปด้านบนอ่างอาบน้ำ คลานลงกับพื้น “ข้าน้อยมิกล้าคิดเช่นนั้นเด็ดขาดเพคะ”“เจ้าคิดเช่นนั้นหรือไม่ เจ้ารู้อยู่แก่ใจดี” เฉินฝานผายมือ น้ำเสียงเยือกเย็น “เจ้าออกไปเถอะ มิต้องเข้ามาแล้ว ข้าอยากอยู่เงียบๆคนเดียว”ทำเหมือนว่าตอนนี้เขากำลังรังแกสตรี ตอนนี้มิความสนุกแม้แต่น้อยผนวกกับการที่สู้รบมาหลายวันแล้วช่างเหนื่อยล้าเสียจริง“เพคะ...”พระชายาโค้งตัวไปทางเฉินฝาน ค่อยเดินถอยอย่างเชื่องช้า“ปัง!”พระชายาเพิ่งจะออกไป ริมอ่างอาบน้ำก็ปรากฏร่างเงาหนึ่งขึ้นบุคคลนั้นกระโจนลงไปในน้ำอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดคลื่นน้ำมหึมา“......” เฉินฝานมองสตรีที่ผลักเขาติดกับขอบอ่างน้ำกัดเขาสุดแรงอย่างเหนื่อยหน่าย “ต้องรีบร้อนขนาดนี้เชียวหรือ?”“แน่นอนอยู่แล้วเจ้าคะ!” สตรีนางนั้นขบเม้มหัวไหล่ของเขาไปพลาง พูดพึมพำไปพ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 791
เฉินฝานไม่ได้โกหกนาง หลังจากสังหารอ๋องเจิ้นหนาน เขาก็รีบไปทันทีลูกเมียที่เมืองหลวงต้องคิดถึงเขามากแล้วแน่ๆ รวมถึงคนในวังหลวงด้วย...เพียงนึกถึงใบหน้างดงามแสนเย็นชานั้น หัวใจของเฉินฝาน คล้ายมีห่วงที่ไม่อาจปล่อยวางได้ฉินเย่ว์เหมยมองแล้วเข้มแข็ง และเย็นชาแต่แท้จริงแล้วเขารู้ดีว่า จิตใจของฉินเย่ว์เหมยไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่เห็น และไม่ได้เย็นชาเช่นนั้นแค่เพราะนางยืนอยู่บนตำแหน่งนั้น จึงจำต้องไม่เป็นตัวเองตลอดระยะเวลาที่เขาไม่อยู่ในเมืองหลวง นางถูกเสิ่นหมิงหยวนรังแกไม่น้อยแน่ๆได้รับชัยชนะในหรงตู เขาให้คนส่งจดหมายกลับเมืองหลวงทันที ทั้งยังส่งคนไปสามรอบติดต่อกันจดหมายฉบับแรกคือทำลายทหารหนึ่งแสนสามหมื่นนายของอ๋องเจิ้นหนาน จดหมายฉบับที่สองคือตนเฉินฝาน กระทั่งเวลานี้ยังมีชีวิตและสุขสบายดีทั้งหมดนี้ เพราะอยากให้ฉินเย่ว์เหมยมีชีวิตที่ดีเล็กน้อยขอเพียงเขายังมีชีวิตอยู่ เสิ่นหมิงหยวนไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม“ใต้เท้า ข้าก็อยากเจอท่านอ๋อง” พระชายาตอบ“หืม?” เฉินฝานมองพระชายาด้วยความฉงนพระชายารีบย่อตัวลงทำความเคารพ “ใต้เท้าโปรดอภัย ข้าไม่รู้ว่าตอนนี้ท่านอ๋องอยู่ที่ใด เมื่อวันก่อนข้าได
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 792
ท่านมาช้าเหลือเกิน ให้ข้ารอนานยิ่งนัก”เสียงตำหนิเล็กน้อย ฟังแล้วเย้ายวนมากยิ่งขึ้นพระชายาเหม่ยเหลียนที่นอนอยู่บนตั่งสนมเอก คืองูสาวยั่วยวนมนุษย์อย่างแท้จริงเฉินฝานสูดลมหายใจเข้าลึกๆโชคดีที่อยู่ในวังหลวง พบเจอสตรีมามากมาย มิเช่นนั้นตอนนี้เขาคงไม่อาจควบคุมตนเองได้ดีเช่นนี้“เป็นความผิดของข้า ข้ามาช้า”เฉินฝานยกจอกสุราบนโต๊ะขึ้นมา รินหนึ่งแก้ว แล้วดื่มจนหมดในคราเดียวก่อนมา หมอเยี่ยนให้เขากินยาหนึ่งเม็ด ตอนนี้เขาเรียกได้ว่าร้อยพิษไม่อาจกล้ำกรายเฉินฝานดื่มติดต่อกันอีกสามแก้ว “ข้าดื่มสามแก้วเป็นการลงโทษตนเอง พระชายาคงไม่โกรธเคืองข้าแล้วกระมัง”อาศัยช่วงเวลาตอนดื่มสุรา เฉินฝานแอบสังเกตรอบๆ ตำหนักนอนแล้วประเด็นสำคัญคือดูว่ามีที่ซ่อนคนได้ง่ายๆ หรือไม่หลังจากเฉินฝานดื่มไปสามแก้ว เขาก็รินสุราอีกหนึ่งแก้ว หยิบแก้วที่รินสุราจนเต็มขึ้นมา เดินไปหาพระชายาที่นอนอยู่บนตั่งสนมเอก“พระชายาก็ดื่มหนึ่งแก้วสิขอรับ ดื่มสุราน้อย ยิ่งหฤหรรษ์”“ได้ ใต้เท้า!”มือบางขาวเนียนเสมือนหยก เลื่อนมาตรงหน้าเฉินฝานช้าๆตอนเฉินฝานวางแก้วสุรา เขาใช้นิ้วชี้วาดกลางฝ่ามือขาวสะอาดของพระชายา“ขอบ...คุณใต้เ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 793
พระชายาที่เดิมทีล้มลงบนพื้นแล้วพูดพึมพำคนเดียวนั้น จู่ๆ ก็ลุกขึ้น หัวเราะเย็นชาให้กับเฉินฝานที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามใบหน้างดงาม ฉาบความเย็นชา คิ้วสีน้ำตาลอ่อน จ้องมองมาทางเฉินฝาน “ท่านคิดว่าคำพูดเพียงไม่กี่คำของท่าน ข้าก็จะเชื่อท่านแล้วอย่างนั้นหรือ? ข้าไม่เชื่อสามีของตนเอง แต่กลับเชื่อท่านเนี่ยนะ?”เผชิญหน้ากับใบหน้าเย็นชาของพระชายา เฉินฝานรู้สึกผ่อนคลายกว่าก่อนหน้านี้มากในที่สุดก็เผยธาตุแท้แล้ว อีกไม่นานเขาก็จะไปจากเตียนตูได้แล้ว“ก็จริง ท่านไม่เชื่อข้า เป็นเรื่องปกติ”เฉินฝานยักไหล่ เดินไปที่โต๊ะ ชูแก้วสุราขึ้น จิบเล็กน้อย ค่อยๆ ลิ้มรส “อื้ม เมื่อครู่ไม่ได้สังเกต สุรานี้ช่างหอมยิ่งนัก ทั้งยังรสนุ่ม หมักมาจากข้าวเหนียวกระมัง ได้ยินมานานแล้วว่า...”เฉินฝานชูแก้วสุราขึ้น ใช้จมูกสูดดมแล้วค่อยพูดต่อ “สุราข้าวเหนียวของแคว้นเหมี่ยน เลื่องชื่อยิ่งนัก ตอนนี้ดูแล้ว ไม่ได้กล่าวเกินจริง”“ท่านอ๋องพูดถูก ท่านหลงระเริงในตัวเอง รับมือง่าย” พระชายาจ้องเหล้าในมือเฉินฝาน“ดังนั้น...” เฉินฝานส่ายแก้วสุราในมือ “ในสุรามีพิษหรือ?”พระชายาหัวเราะรอยยิ้มของนาง ทำให้จิตใจของคนปั่นป่วนริมฝีปากดอก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 794
ใต้เท้า งูพวกนี้มีชื่อว่างูทองเงิน พิษร้ายแรง ท่านต้องระวัง!”เสียงของพระชายาแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนสมกับเป็นงูสาวแสนสวยจริงๆ!“ขอบคุณสำหรับคำเตือนของพระชายา เช่นนั้นข้าขอเตือนพระชายาเช่นเดียวกัน ทางที่ดีที่สุดรีบยืนอยู่มุมกำแพง พร้อมกับปิดหูให้ดี”ขณะพูด มือของเฉินฝานจับที่เอว คว้าปืนขนาดเล็กออกมาสองกระบอก มือซ้ายและมือขวาเหนี่ยวไกพร้อมกันด้านหน้า ด้านหลัง ด้านซ้าย ด้านขวาเสียงปัง ปัง ปัง ดังระงมทั่วทุกสารทิศหัวงู ตัวงู หางงู เลือดงู กระจัดกระจายทั่วตำหนักบรรทมของพระชายาสภาพตำหนักเต็มไปด้วยเลือดเฉินฝานชูปืนทั้งสองกระบอกขึ้น เหยียบซากงูทองเงิน เดินไปยังเก้าอี้สมเอก“ปัง ปัง ปัง!”ยิงติดต่อกันอีกครั้ง“ว๊ายยย!”พระชาที่นั่งกอดศีรษะอยู่ใต้เก้าอี้สนม ตกใจจนหน้าถอดสี กรีดเสียงร้องไม่หยุด“พระชายา ไม่ต้องร้อง ปืนของข้า ยิงพวกงู”เฉินฝานเพิ่งพูดจบ งูทองเงินหลายตัวบนเก้าอี้สนม ร่วงหล่นลงบนตัวพระชายาพระชายาสะบัดงูทองเงินบนตัวทิ้ง มองปืนในมือเฉินฝาน ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน เปี่ยมไปด้วยความหวาดกลัวนี่คือของประหลาดสีดำที่ท่านอ๋องกล่าวถึงเช่นนั้นหรือ?แต่ว่า ท่านอ๋องกล่าวว่า ของป
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 795
“แต่ว่า ไม่ว่าอ๋องเจิ้นหนานจะซ่อนตัวดีเพียงใด ด้วยเวลาที่เดินผ่านไป ข้าต้องเจอตัวเขาแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้น ท่านเป็นอิสระแล้ว คิดอยากทำสิ่งใดก็ทำสิ่งนั้นเถอะ”จิตใจของพระชายาไม่ใช่คนเลวร้าย ข้อนี้ เฉินฝานดูออก“ไปเถอะ!” เฉินฝานโบกมือ พูดอย่างอ่อนโยน “ยิ่งเวลานานเพียงใด ก็ยิ่งไม่ดีกับท่าน”สองมือของพระชายาจับปืนแน่น เดินไปโดยไม่พูดอะไรเฉินฝานรู้สึกเหนื่อยแล้ว เขาล้มตัวลงนอนบนเก้าอี้สนมเอก อยากพักครู่หนึ่ง สุดท้ายเพิ่งล้มตัวลงนอน ก็พบว่าพระชายาที่เดิมทีเดินออกไปแล้ว กลับยืนอยู่ข้างกายตน“ท่านเดินไม่มีเสียงหรือ?”จู่ ๆ พระชายาก็ย้อนกลับมา ทำให้เฉินฝานตกใจ“ใต้เท้า อ๋องเจิ้นหนานก่อกบฏจริงๆ หรือ?” พระชายาถามเฉินฝานพร้อมกับมองตาปริบๆเฉินฝานพยักหน้า “แน่นอน!”“เช่นนั้น...” พระชายากัดริมฝีปากล่าง “ใต้เท้าสอนข้าใช้...อาวุธสีดำนี้ได้หรือไม่?”“ท่าน? เพราะอะไร?” คำขอร้องของพระชายา อยู่เหนือความคาดหมายของเฉินฝาน“ข้าอยาก...” สีหน้าของพระชายาหนักแน่น “ข้าอยากสังหารกบฏด้วยมือตนเอง”เฉินฝานยกนิ้วโป้งให้พระชายา “พระชายาตระหนักรู้เช่นนี้ ข้าดีใจยิ่งนัก แต่ว่า...”เฉินฝานเปลี่ยนบทสนทนา “
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 796
“ตึ้ง!”เฉินฝานที่หลับตาอยู่นั้น มือข้างนอกโอบเอวอีกฝ่าย แล้วพลิกตัวกดทับมืออีกข้างบีบคออีกฝ่าย “รนหาที่ตายหรือ?”แม้กำลังสะลึมสะลือ แต่เมื่อคนคนนั้นประทับจุมพิต เขาก็รู้ทันทีว่านางไม่ใช่ฉินเย่ว์เจียว“ใต้เท้า...”ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน เปี่ยมไปด้วยความตกใจ ดวงหน้างดงาม แดงระเรื่อ ทรมานอย่างมากซึ่งทั้งหมดนี้เป็นเพราะถูกเฉินฝานบีบคอ ทำให้หายใจลำบาก“พระชายา?”เฉินฝานรีบปล่อยมือ “เป็นท่านได้อย่างไร?”เพราะจะช่วยเหลือเฉินฝาน ดังนั้นตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานี้พระชายาจึงอยู่เตียนตู ยังไม่ได้กลับแคว้นของตน“ใต้เท้า พระชายาคุกเข่าตรงหน้าเฉินฝาน จูบเท้าของเขา แล้วเงยหน้าขึ้น“เรามาสร้างเรื่องหฤหรรษ์ร่วมกันเถอะเจ้าค่ะ” ดวงตาสีน้ำตาล เปี่ยมไปด้วยความอ้อนวอนเฉินฝานเงียบอยู่นานกว่าจะพูด “พระชายา ท่านงดงามสะกดใจ กล่าวว่าข้าไม่อยากมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับท่าน นั่นเป็นคำโกหก แต่ข้าไม่อยากทำร้ายท่าน ด้วยฐานันดรศักดิ์ของท่านไม่อาจเข้าเมืองหลวงกับข้าได้ การจากลาครั้งนี้ ไม่รู้ว่าเมื่อใดจะได้เจอกันอีก”“ใต้เท้า ข้าอยากกลายเป็นสตรีของท่าน”คำพูดของเฉินฝาน พระชายาไม่สนใจฟัง สิ่งที่นางพูดเปี่ยมไปด้วยคว
บทล่าสุด
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1315
“อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1314
“ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1313
“นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1312
สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1311
เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1310
การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1309
วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน ซึ่งทั้งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้น นี่เป็นวันที่หาได้ยาก ในฐานะที่ฉินเย่ว์โหรวเป็นภรรยาเอกที่ดูแลบ้านย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ นางได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าหลายวันแล้วว่าวันนี้พวกเขาจะไปเที่ยวเล่นกินอาหารที่ชานเมืองกันทั้งครอบครัวนี่เป็นสิ่งที่เฉินฝานเสนอขึ้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากครั้งนั้น ฉินเย่ว์โหรวก็หลงใหลอยู่สุดซึ้ง ขอเพียงเฉินฝานมีวันหยุด นางจะต้องออกไปให้ได้สถานที่เที่ยวเล่นกินอาหารกันในครั้งนี้มีทิวทัศน์งดงามราวกับภาพวาดเหมือนเช่นเคยเฉินฝานนั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิง กินผลไม้มองบุตรชายบุตรสาวเล่นกันอย่างสนุกสนานบนทุ่งหญ้า ส่วนบรรดาภรรยาก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารกลางวันกลิ่นอาหารที่เฉินฝานชอบลอยอยู่ในอากาศอาหารของพวกเขาทั้งหมดเป็นรูปแบบยุคปัจจุบัน เนื้อแกะย่างทั้งตัว สเต๊กซี่โครงย่าง หมูสามชั้นย่าง ปีกไก่ย่าง กระดูกอ่อนย่าง... ยังมีหม้อไฟทะเล และผลไม้แช่เย็นต่าง ๆ นานา“อืม~” เฉินฝานสูดจมูก แล้วแค่นเสียงเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ เขาหลับตาพักผ่อน พักผ่อนสักพักก็เริ่มกินได้แล้ว“ฮี่!”เฉินฝานเพิ่งจะนอนหลับก็ตกใจตื่นกับเสียงร้องฮี่ของม้า “
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1308
หลังจากสือจิ่งซานควบคุมกองทัพหมาป่า เขาก็เปลี่ยนตัวแม่ทัพก่อนหน้านี้ทั้งหมด ตอนนี้ทหารเหล่านี้ล้วนเชื่อฟังสือจิ่งซานเท่านั้น“ใครบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทและท่านอัครเสนาบดีที่นี่?”สือจิ่งซานตวาดอย่างเย็นชา เขาเดินแหวกแม่ทัพเหล่านั้นพร้อมกับเอ่ยวาจา หลังจากนั้นก็หันกาย สายตากวาดมองไปบนร่างแม่ทัพเหล่านั้นห“ข้าน้อยไม่บังอาจวิจารณ์ เดิมทีสิ่งที่ข้าน้อยพูดก็เป็นความจริง หากไม่มีกองทัพหมาป่าของเรา ไม่มีท่านแม่ทัพใหญ่ ต้าชิ่งจะสงบสุขเหมือนทุกวันนี้ได้อย่างไร เวลานี้กลับให้เฉินฝานผู้นั้นยึดความดีความชอบทั้งหมดไว้เพียงผู้เดียว” “ถูกต้อง พวกเรารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับท่านแม่ทัพใหญ่เลย”แม้ว่าเสียงของพวกแม่ทัพจะเบาลงแล้ว แต่ความโกรธเกรี้ยวและความไม่พอใจในคำพูดกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “เหลวไหล เดิมทีความสงบสุขของต้าชิ่งก็เป็นหน้าที่ของกองทัพหมาป่าเรา ในฐานะที่ข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพหมาป่ายิ่งต้องทำเช่นเดียว ต่อไปหากมีใครกล้าบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทกับอัครเสนาบดีอีก ลงโทษโบยด้วยไม้พลองทหาร!”“ท่านแม่ทัพใหญ่...”“ทหาร!” สือจิ่งซานตัดบทคนผู้นั้น “นำตัวสวี่ต๋าออกไปโบยด้วยไม้พลองทหารห้าสิบที!” ไม่นานนัก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1307
ตอนนี้น่าจะถือว่ารักษาสัญญาแล้วกระมังฉินเย่ว์เหมยรับประทานอาหารค่ำที่จวนสกุลเฉิน พี่น้องทั้งห้าคุยเล่นกันในห้องจนดึกดื่น หลี่เต๋อฉวนเร่งอยู่หลายครั้ง ฉินเย่ว์เหมยถึงค่อยอำลาบรรดาน้องสาวของตนด้วยความอาลัยอาวรณ์“พี่หญิงใหญ่ ท่านถอนรับสั่งได้หรือไม่?”เมื่อเห็นฉินเย่ว์เหมยกำลังจะจากไป ฉินเย่ว์ฉินก็รีบเอ่ยขึ้นมา“รับสั่งใดเล่า?” ฉินเย่ว์เหมยหันหน้ากลับมาถาม“ก็เรื่อง ก็เรื่อง...” เสียงของฉินเย่ว์ฉินแผ่วเบา หน้าแดงเล็กน้อย “เข้าหอในวันนี้”แม้ยามนี้ฉินเย่ว์ฉินไม่รังเกียจเฉินฝานแล้ว แต่นางยังไม่ได้เตรียมใจแต่งงานกับเฉินฝาน “เหตุใดต้องถอนคืนด้วย เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรจะมีทายาทให้สามีของเจ้าได้แล้ว เช้านี้ข้าตรวจดูปฏิทินโหรแล้ว วันนี้เป็นวันดี ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธอีก”นี่ก็คือการปราบปรามโดยสายเลือด ก่อนที่ฉินเย่ว์เหมยจะมา พวกฉินเย่ว์เจียวไม่อาจเอ่ยถึงเรื่องเข้าหอได้เลย เวลานี้เมื่อฉินเย่ว์เหมยเอ่ย ฉินเย่ว์ฉินไม่อาจโต้แย้งได้แม้แต่คำเดียว “ยังจะว่าข้าอีก ท่านก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ ไม่ใช่ว่าท่านเองก็หาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อหนีนายท่านหรือไร” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยหันกายเดินจากไป ฉินเย่ว์ฉ
