LOGINShare
บทที่ 202
Last Updated:
2024-07-19 18:00:00Related chapters
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 203
“ลายมือนั่น......ฮ่า ๆ ๆ ข้าไม่อยากหัวเราะ แต่ข้าอดไม่ได้จริง ๆ”“ข้าอดไม่ได้เช่นกัน เขาฝึกเขียนได้สิบวันแล้วกระมัง เหตุใดถึงยังเขียนได้พอกับหลานสาววัยห้าขวบของข้าเช่นนี้ล่ะ”“อย่าเพิ่งหัวเราะกัน มาดูกันว่าเขาเขียนอะไร”ครั้งนี้ เฉินฝานได้รับการการปฏิบัติคล้ายกับเฉินเจียง เขาไม่ต้องอ่านกลอนคู่ด้วยตนเอง นักเรียนที่อยู่ด้านล่างช่วยเขาอ่าน“บทที่หนึ่ง: หวนคิดถึงอดีต นักเช่าเรือน โสดไร้คู่ ทุกข์ระทม บทที่สอง: มองปัจจุบัน เรือนกระเบื้องหลังใหญ่ ภรรยางามสง่า สุขสมาน แนวขวาง: ข้ามผ่านได้ถูกที่!”“นี่……มันอะไรกัน?”“บทที่สองยังพอเข้าใจได้ว่าเขียนอะไร แต่แนวขวางเขียนว่า ข้ามผ่านได้ถูกที่? ช่างไม่มีความสอดคล้องและไม่มีระเบียบสักนิด บทที่หนึ่งยิ่งประหลาดกว่า นักเช่าเรือน โสดไร้คู่ เขียนสิ่งใดออกมาเนี่ย?”“มองความหมายดูแล้วเหมือนเขียนว่าตนเองเป็นสุนัข?”ทุกคนมองเฉินฝานพร้อมกันเฉินฝานลูบหัวตนเองและฉีกยิ้มอย่างคนซื่อ “สองเดือนก่อน ข้าเป็นคนไร้คู่จริง ๆ”“พรวด!”“ฮ่า ๆ ๆ”“ฮ่า ๆ ๆ”คำพูดของเฉินฝานทำให้คนทั้งห้องหัวเราะลั่น“สุนัข กล้ายอมรับว่าตนเป็นสุนัขจริง ๆ”“ช่างเป็นคนโง่เสียจริง”
Last Updated : 2024-07-19เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 204
หรือว่าทายาทผู้สูงศักดิ์ของตระกูลเฉินที่นักพรตวัดซานชิงกวนกล่าวถึง......คือเฉินฝาน!!!หากเป็นเช่นนั้นจริง…...อาจารย์เฉียนพยักหน้าเงียบ ๆสิ่งที่นักพรตวัดซานชิงกวนพูดอาจเป็นเรื่องจริงเขาเป็นอาจารย์มาหลายปี ได้พบผู้คนนับไม่ถ้วนแม้ว่าเฉินเจียงเป็นคนฉลาด การเรียนก็ดี แต่เขาไม่เห็นด้วย หากกล่าวว่าเขาเป็นทายาทผู้สูงศักดิ์ท้ายที่สุดแล้ว ในตัวของเฉินเจียงยังขาดคุณสมบัติบางอย่าง……ในหมู่บ้านเล็ก ๆ บนภูเขา ไม่มีรายการบันเทิง การนินทาจึงกลายเป็นความบันเทิงเพียงอย่างเดียวในหมู่บ้านกลอนคู่ของเฉินฝานแพร่กระจายจากสถานศึกษาออกไปอย่างรวดเร็ว ภายในหนึ่งชั่วโมง ทุกคนในหมู่บ้านก็รู้เรื่องนี้ยกเว้นครอบครัวของผู้ใหญ่บ้านและกลุ่มของเฉียนลิ่วที่ช่วยเฉินฝานจับปลา ส่วนคนอื่น ๆ ต่างหัวเราะเยาะเขาฉินเย่ว์เจียวและฉินเย่ว์ฉู่ที่รอเฉินฝานอยู่นอกสถานศึกษา กลายเป็นเป้าหมายของการเยาะเย้ยไปด้วยพวกนางถูกภรรยาของนักเรียนเหล่านั้นชี้และเย้ยหยัน“นายท่าน!”เมื่อเฉินฝานเดินออกจากสถานศึกษา ฉินเย่ว์เจียวก็วิ่งเข้าไปและรับตะกร้าไผ่ในมือของเขาระหว่างทางกลับเรือน ฉินเย่ว์เจียวกับฉินเย่ว์ฉู่ไม่พูดสักคำ พ
Last Updated : 2024-07-19เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 205
“หากกล่าวเช่นนี้ พี่สี่ไม่ได้โกรธนายท่านที่เขียนไปเรื่อยจริง ๆ”“ข้าโกรธทำไม? นายท่านเขียนเช่นนี้ย่อมมีเหตุผลของเขา”“ไม่โกรธจริงนะ? ตามข้อกำหนดของอาจารย์ กลอนคู่บทนั้นต้องติดไว้ที่ประตูเรือนของเรา”“ข้าจะโกรธจริง ๆ ก็เมื่อนายท่านไม่ติดเจ้าค่ะ” ฉินเย่ว์โหรวไม่เพียงแต่เสียงเบา แต่ยังรู้สึกตัวลอยเห็นได้ว่าบทกลอนที่เฉินฝานเขียนทำให้นางมีความสุขมากแม้ว่าฉินเย่ว์โหรวไม่เข้าใจว่า นักเช่าเรือน โสดไร้คู่คือสิ่งใด แต่ตัวอักษรภรรยางามสง่า สุขสมานเหล่านี้ นางเข้าใจ”เฉินฝานแสดงความรู้สึกว่าเขามีความสุขมากที่มีพี่น้องอย่างพวกนาง และนี่เป็นการแสดงความรักของเฉินฝานที่มีต่อพวกนางด้วยเขายืนกรานที่จะติดกลอนนี้ไว้ที่ประตู ก็เพื่อต้องการแสดงความรักของเขาให้ทุกคนได้เห็นนายท่านของตนเองแสดงความรักต่อพวกนางอย่างโอ้อวดเช่นนี้ยังเกือบมีความสุขไม่ทัน แล้วเหตุใดจึงต้องโกรธด้วยเล่า?เฉินฝานที่นั่งอยู่ในห้อง ได้ยินบทสนทนาระหว่างฉินเย่ว์โหรวกับฉินเย่ว์ฉู่เสร็จ หัวอกที่สั่นขวัญแขวนเย็นลงเสียทีนอกจากนี้ยังทำให้เขามองฉินเย่ว์โหรวในมุมมองที่เปลี่ยนไปมีผู้คนอยู่มากมาย แต่มีนางคนเดียวที่เข้าใจกลอนคู่ขอ
Last Updated : 2024-07-20เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 206
สำนักบัณฑิตหลี่เซียงออกตัวอย่างข้อสอบทุกปี ข้อสอบข้างในมักตรงตามข้อสอบจริงของทุกปี แม้สอบไม่ผ่าน แต่ประเภทคำถามก็ใกล้เคียงกันมากกล่าวได้ว่า ผู้มีตัวอย่างข้อสอบของสำนักบัณฑิตหลี่เซียงนั้นดั่งเสือติดปีก[footnoteRef:1] [1: เสือติดปีก หมายถึง มีอำนาจเก่งกล้าอยู่แล้ว เสริมความสามารถให้มากขึ้น] นักเรียนทั่วทั้งรัชสมัยต้าชิ่งต่างก็แย่งชิงตัวอย่างข้อสอบของสำนักบัณฑิตหลี่เซียง แต่โดยทั่วไปแล้วสำนักบัณฑิตจะมอบให้กับนักเรียนในสำนักบัณฑิตศึกษาของตนเองเท่านั้นในทุก ๆ ปีสถานศึกษารับนักเรียนเพียงยี่สิบคน ที่สำคัญรับเฉพาะผู้มีวาสนาต่อกันเท่านั้นต่อให้มีอำนาจมีกำลัง แต่หากผู้อำนวยการสถานศึกษารู้สึกว่าไร้วาสนาต่อกัน เขาจะปฏิเสธไม่ให้เสียเวลาทันที“ใช่ แต่พี่สาวของเจ้าบอกว่าเป็นสำเนา ไม่ใช่ต้นฉบับ”“สำเนาก็ได้ขอรับท่านพ่อ ให้ท่านพี่รีบส่งกลับมาเถอะ ไม่!” เฉินเจียงส่ายหัวทันที“ท่านพ่อ พรุ่งนี้ให้คนส่งสารบอกพี่สาวว่าข้าต้องการได้รับวันพรุ่งนี้ให้นางกลับมาพรุ่งนี้นะขอรับ”คำพูดของเฉินเจียงไม่ใช่การส่งสาร แต่เป็นคำสั่งตั้งแต่เล็กจนโต เฉินเจียงปฏิบัติต่อพี่สาวของเขาเหมือนคนใช้ที่มาหาเมื่อบอกใ
Last Updated : 2024-07-20เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 207
ทุก ๆ ปีใหม่ บางครอบครัวมีความสุข บางครอบครัวมีความเศร้าเพราะไม่ใช่ทุกครอบครัวจะได้รับผลเก็บเกี่ยวที่ดีหลังทำงานหนักมาทั้งปีนี่ก็คืออะไร คือเมื่อยังเป็นเด็กทุกคนตั้งตารอเทศกาลปีใหม่มาก แต่เมื่ออายุมากขึ้นกลับยิ่งชอบเทศกาลปีใหม่น้อยลงเท่านั้นเพราะการผ่านพ้นปลายปีเป็นเรื่องยากตั้งเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ไว้ต้นปี ปีใหม่นี้ต้องเก็บเงินได้ให้มากเท่าไหร่ ทำสิ่งสำคัญ/ในช่วงใดช่วงหนึ่งของชีวิตให้สำเร็จแต่ทว่าคนส่วนใหญ่ประเมินกำลังของตนสูงเกินไปและประเมินความโหดร้ายของเวลาน้อยไปเวลาจะไม่หยุดเพื่อเจ้าเพียงเพราะเจ้ายากจนไม่ว่าตื่นเช้าหรือกลับดึกแค่ไหน มันจะหมุนดั่งลูกข่าง แต่ชีวิตกลับไม่มีการพัฒนาและยังคงดิ้นรนอย่างทุกข์ยากหลังจากทำงานหนักมาทั้งปี เมื่อมองย้อนกลับไปกลับพบว่าไม่มีสิ่งใดเป็นของตนเองสักอย่างอย่างไรก็ตาม สภาพแวดล้อมของหมู่บ้านซานเหอในปีนี้แตกต่างไปจากปีก่อนมากไม่ใช่บางคนมีความสุขและบางคนโศกเศร้า แต่ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความสุขสมยินดีการมาของเฉินฝาน ทำให้หมู่บ้านซานเหอเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่สิบกว่าครอบครัวที่ยากจนที่สุด ล้วนได้รับการช่วยเหลือจนขึ้นมาอยู่ระดับ
Last Updated : 2024-07-20เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 208
วันที่สองหลังจากสถานศึกษาหยุดสอนหลังจากฝึกคัดลายมือครึ่งค่อนวันจนรู้สึกปวดหลัง เฉินฝานจึงวางพู่กันในมือแล้วเดินออกไปยืดกล้ามเนื้อที่ลานเขามาถึงลานไม่นาน เฉินฝานก็ได้ยินเสียงดังมาจากข้างเรือนคงมีคนส่งของไปที่เรือนของเฉินเจียงดั่งเคยกลอนคู่ของเฉินเจียงได้รับการชื่นชมอย่างสูงจากอาจารย์เฉียนถูกแพร่กระจายไปทั่วหมู่บ้านใกล้เคียงหลายแห่งพร้อมกับกลอนคู่ของเฉินฝานในขณะที่ทุกคนหัวเราะเยาะเฉินฝาน พวกเขาก็ยกย่องเฉินเจียงและเชื่อมั่นว่าเฉินเจียงจะสอบผ่านในอนาคตคนที่มอบของขวัญให้กับเฉินเจียง มีจำนวนมากมายไม่สิ้นสุดเช่นเคย“ท่านป้ากลับมาแล้ว ๆ!”เสียงไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมของหยวนเป่าลูกชายคนโตของเฉินเจียงดังขึ้น และดึงดูดความสนใจของเฉินฝานที่กำลังกลับเข้าห้อง จนต้องหยุดฝีเท้าลงได้อย่างสำเร็จท่านป้า?ท่านป้าของหยวนเป่า ก็เป็นป้าของเขาด้วย?หญิงสาวร่างสูงที่สวมเสื้อผ้าอย่างเรียบร้อยและสง่างามท่าทางใจดี ปรากฏขึ้นในความทรงจำของเฉินฝานในความทรงจำอันเลือนรางผู้หญิงที่เรียกว่าท่านป้าคนนั้น ทุกครั้งที่ปรากฏต่อหน้าเจ้าของร่างเดิม แตกต่างสิ้นเชิงกับเฉินฝู เฉินเจียงและคนอื่น ๆ ที่มีแต่ความรังเก
Last Updated : 2024-07-20เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 209
เมื่อเฉินฝานรู้สึกตัว ก็พบว่าใบหน้าของตนเองเปียกชุ่มเมื่อครู่นี้ น้ำตาของเขาไหลเจ้าของร่างเดิมเริ่มดูถูกตัวเองหลังจากที่เฉินจินเซียงออกเรือนตอนที่เขายังไม่ได้เดินทางข้ามเวลามา ทุกครั้งที่เฉินจินเซียงกลับมาเรือนพ่อแม่ เจ้าของร่างเดิมจะหลบหน้านางเสมอเขารู้ว่าทำเช่นนั้นไม่ดี เขากลัวว่าเฉินจินเซียงจะผิดหวังในตัวเขาเพราะเมื่อก่อนเฉินฝานก็หลบหน้าเฉินจินเซียงทุกครั้งครั้งนี้เมื่อเฉินจินเซียงกลับมา เฉินฝูก็เรียกแต่เฉินผิง ไม่เรียกเฉินฝานลูกสาวที่ออกเรือนแล้ว ไม่สามารถค้างคืนกับครอบครัวฝ่ายหญิงได้หลังจากกินอาหารเช้าที่เรือนของเฉินเจียงเสร็จ เฉินจินเซียงก็เตรียมกลับเรือนสามีทันทีครั้งนี้เฉินจินเซียงทำตัวผิดปกติเล็กน้อย นางถือของถุงใหญ่เดินเข้าไปในเรือนของเฉินฝานโดยไม่สนใจเสียงคัดค้านของเฉินฝูกับเฉินเจียงเฉินจินเซียงยืนอยู่หน้าเรือนของเฉินฝาน มองดูเรือนใหม่เอี่ยมหลังนี้ นางพลอยตื่นเต้นมากจนร้องไห้และกล่าวพึมพำไม่หยุด“เป็นเรื่องจริง พวกเขาไม่ได้โกหกข้า ฝานเอ๋อร์เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นแล้ว ดีขึ้นแล้วจริง ๆ”ฉินเย่ว์เจียวกับฉินเย่ว์โหรวรีบเดินออกไปต้อนรับและเชิญเฉินจินเซียงเข้
Last Updated : 2024-07-20เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 210
“นายท่าน จะไปไหนเจ้าคะ?”ฉินเย่ว์โหรวตามออกมาจากในห้อง“นายท่าน” ฉินเย่ว์เจียวที่กำลังสับฟืนอยู่ตรงลาน หยุดเฉินฝาน“อ่อใช่!”เฉินฝานใช้โอกาสนี้ดึงฉินเย่ว์เจียว “เย่ว์เจียว เจ้าไปกับข้า”“ไปที่ไหนเจ้าคะ?”“ด้านหลังของภูเขา”“ไปทำอะไรที่นั่นเจ้าคะ?”“ข้าไม่รู้เหมือนกัน แค่ตามข้ามา” เฉินฝานหวังว่าเขาคิดผิดหลังจากนั้นไม่นาน เฉินฝานกับฉินเย่ว์เจียวก็มาถึงทางแยกทางหนึ่ง“นายท่าน ตอนนี้พวกเราไปทางไหนเจ้าคะ?”เฉินฝานเงยหน้าขึ้นมองข้างหน้าทางแยกทั้งสองทาง ล้วนเป็นทางที่ทะลุไปยังภูเขาที่อยู่ด้านหลังหมู่บ้าน ทางหนึ่งมุ่งหน้าไปตะวันออกและอีกทางหนึ่งมุ่งหน้าไปทางตะวันตก“ที่ที่ข้าตกลงไปในหุบเขา อยู่ทางไหน? พาข้าไปที่นั่นเร็ว!”“นายท่าน เราไปที่นั่นทำไมเจ้าคะ?”“อย่าเพิ่งถาม พาข้าไปที่นั่นเร็วเข้า!”แม้แต่เฉินฝานก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากไปที่นั่นมันเป็นสัญชาตญาณ“นายท่าน ไม่เป็นอะไรใช่ไหมเจ้าคะ?” ฉินเย่ว์เจียวพลันหยุดเดินและมองเฉินฝานอย่างประหลาดใจทำไมเขาถึงอยากไปที่นั่น?อยากตกลงไปอีกครั้ง?หากครั้งนี้ตื่นขึ้นมาแล้วกลายเป็นคนแบบเมื่อก่อน ควรทำอย่างไร?เฉินฝานคนเก่า......
Last Updated : 2024-07-20
Latest chapter
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 894
“คุณหนู พวกเขา...”“นี่เป็นคำสั่ง!” เมี่ยวอวี่ตัดบทหญิงชราด้วยเสียงเฉียบขาด “เปิดเครือข่ายใต้ดินในเมืองเซียนตูเดี๋ยวนี้เลยนะ!”“ว้าว!”เซียนเจี้ยนหวงพุ่งปราดเข้าไป ถามเมี่ยวอวี่ด้วยความตื่นเต้นว่า “แม่หนูน้อย ในเมืองเซียนตูมีเครือข่ายใต้ดินตำหนักเซียวเหยาของพวกเจ้าจริง ๆ หรือ”ดวงตาของชายชราเปล่งประระยิบระยับ เขาเคยได้ยินมานานแล้วว่าตำหนักเซียวเหยามีเครือข่ายใต้ดินอยู่ในเมืองใหญ่มากมาย เขาสงสัยใคร่รู้มากจริง ๆ รีบร้อนอยากจะเห็นเมี่ยวอวี่ผงกศีรษะเล็กน้อย เสียงฟังดูล่องลอย “รบกวนท่านพาพวกเขาเข้ามาด้วย”“ได้เลย ๆ!”เซียนเจี้ยนหวงวิ่งไปหาเฉินฝานอย่างเบิกบานใจ “เจ้าหนู ยังจะอึ้งอยู่ทำไม? เมี่ยวอวี่จะเปิดเครือข่ายใต้ดินแล้ว พวกเรารอดแล้ว!” แม้ว่าในใจยังคงมีความสงสัย แต่ตอนนี้ไม่มีทางอื่นแล้ว เฉินฝานพาภรรยาและลูกตามหลังเซียนเจี้ยนหวงเข้าไปในห้องอีกครั้งหญิงชรากวาดตามองพวกเฉินฝาน ก่อนจะหันไปถามเมี่ยวอวี่อย่างจริงจังว่า “คุณหนู ท่านรู้ไหมว่าตอนนี้ท่านกำลังทำอะไรอยู่?”“ข้าจะทำอะไร?” เสียงของเมี่ยวอวี่ฟังดูคลุมเครือ แต่ว่ามีความเด็ดเดี่ยวอย่างยิ่ง “ไม่ต้องให้แม่นมชางมาเตือนหรอ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 893
ผ่านไปไม่นาน ฉินฮวากับฉินเหนียนก็ถูกช่วยออกมาเพิ่งแต่งงานได้ไม่นาน เฉินฝานก็ยกทัพออกศึกแล้วฉินฮวากับฉินเหนียนเห็นเฉินฝาน ความตื่นเต้นดีใจไม่ได้น้อยไปกว่าฉินเย่ว์โหรวเลยนี่ก็คือสามีของพวกนาง บุรุษที่เหมือนกับขุนเขาเขาไม่ตาย ไม่ตายช่างดีเหลือเกิน ดีเหลือเกินจริง ๆ! “ข้ารู้ว่าพวกเจ้ามีคำพูดมากมายอยากถามข้า แต่ตอนนี้พวกเราต้องออกไปจากที่นี่ก่อน” “ปัง!” คำพูดของเฉินฝานยังไม่ทันสิ้นสุดลง กำแพงที่เชื่อมต่อกับลานด้านนอกพลันถล่มลงมา เปลวไฟที่ลุกโชน ราวกับมังกรเพลิงพุ่งคำรามจากด้านนอกเข้าไปในลานบ้านตัวแล้วตัวเล่าเฉินฝานขมวดคิ้วไฟไหม้นี้รุนแรงขึ้นกว่าสองเท่าจากตอนที่เขาเพิ่งจะเข้ามาเฉินฝานสูดจมูก ไม่ใช่ในไฟนี้มีกลิ่นน้ำมันสน“ซ่า!” เฉินฝานมองเห็นจากไกล ๆ ว่ามีทหารนายหนึ่งสาดน้ำถังหนึ่งมาทางลานบ้านกลิ่นน้ำมันสนแรงมากขึ้น แท้จริงแล้วในถังนั้นไม่ใช่น้ำ แต่เป็นน้ำมันสนที่ดูใกล้เคียงกับน้ำ“ซ่า!”‘น้ำ’ อีกถังสาดเข้ามาจากด้านนอก และครั้งนี้ทหารคนนั้นวิ่งเข้าไปในลาน แล้วราดใส่ศีรษะของพวกเขาโดยตรง“หมอบลง!” เย่ว์เจียวกับเย่ว์หนูได้รับการฝึกอบรมมากแล้ว เข้าใจคำสั่งนี้
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 892
บางครั้งสาวงามมักจะโง่งมเล็กน้อย “เจ้าไม่ลืมตา แล้วจะมองเห็นสามีได้อย่างไรเล่า?” เฉินฝานพูดพลางเอาผ้าเปียกปิดปากปิดจมูกของฉินเย่ว์โหรวเวลานี้เอง ฉินเย่ว์เจียวกับเย่ว์หนูก็เข้ามาเช่นกัน พวกนางใช้ผ้าเปียกปิดปากปิดจมูกของจินเหยียนไชเป่า ก่อนจะอุ้มพวกเขาไปจากอ้อมกอดของฉินเย่ว์โหรว ฉินเย่ว์โหรวที่ถูกเฉินฝานเอาผ้าเปียกปิดปากปิดจมูกยังคงไม่มีความคิดอะไรอยู่ในใจ แต่ว่าทันใดนั้นเองอ้อมกอดก็ว่างเปล่าในฐานะมารดาคนหนึ่ง จู่ ๆ บุตรถูกอุ้มไปเป็นเรื่องที่ตื่นตัวมากที่สุด นางจึงลืมตาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว“...”ฉินเย่ว์โหรวมองพวกเฉินฝานด้วยสายตาตะลึงงัน ไม่มีความประหลาดใจยินดี ไม่มีการร้องตะโกน น้ำตาค่อย ๆ เอ่อคลอเต็มดวงตา สุดท้ายก็พรั่งพรูออกมา“นายท่าน พี่หญิงสาม เย่ว์หนู ขอบใจนะเจ้าคะที่ยังอดทนรอข้าอยู่บนทางสู่ปรโลก”“ปัง“เพล้ง!” คานไม้ตรงมุมห้องที่ถูกเผาจนหักหล่นลงมา ทำให้กระเบื้องหลังคาร่วงตามลงมาด้วย“ทางสู่ปรโลกอันใด...เฮ้อ เจ้านี่นะ นอกจากตอนนับเงินที่ฉลาดมากแล้ว เวลาอื่น ๆ ช่างโง่งมเสียจริง ข้าไม่พูดมากกับคนโง่งมอย่างเจ้าแล้ว”เฉินฝานอุ้มฉินเย่ว์โหรวขึ้นมาแล้วเดินออกไป ฉิ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 891
ภายในคฤหาสน์ที่มีเปลวไฟพวยพุ่งขึ้นฟ้า“แค่ก แค่ก แค่ก!”“แง้ แค่ก แง้!”เสียงไอของผู้ใหญ่และเสียงไอผสมร้องไห้ของเด็กดังสลับกันไปมา อีกทั้งยังมีเสียงร้องโหยหวนมากมายปะปนอยู่ในนี้ด้วยมีคนถูกคานที่หล่นลงมาจากหลังคาและประตูหน้าต่างที่โดนถูกเผา ร่วงทับใส่ไม่หยุด “จินเหยียนไชเป่า พวกเจ้าไม่ต้องกลัวนะ ไม่ต้องกลัว แม่อยู่นี่ ๆ” ฉินเย่ว์โหรวกอดบุตรชายทั้งสี่คนไว้ในอ้อมแขนแน่น ๆ เด็กน้อยที่น่าเวทนาทั้งสี่คนเพิ่งจะอายุได้หนึ่งขวบกว่า แต่ละคนหน้าแดงก่ำเพราะไฟที่เผาไหม้ ฤดูเหมันต์ ทั่วทั้งร่างกลับเต็มไปด้วยเหงื่อ เหยียนเป่ากับไชเป่าร่างกายอ่อนแอกว่าเล็กน้อย เมื่ออยู่ในอ้อมแขนของฉินเย่ว์โหรว พวกเขาก็แทบจะไม่มีสติแล้ว“เหยียนเป่า ไชเป่า พวกเจ้าฟื้นสิ พวกเจ้าฟื้นขึ้นมาสิ!” ฉินเย่ว์โหรวร้องเรียกชื่อของบุตรชายสองคนด้วยความกังวลใจแต่เหยียนเป่ากับไชเป่าไม่มีการตอบสนองเลย“ช่วยด้วย หมัวมัว หมัวมัว”“แค่ก ๆๆ” ฉินเย่ว์โหรวร้องขอความช่วยเหลือแววตาตื่นตระหนก ตะโกนหาหมัวหมัวที่ดูแลข้างกายนางมาโดยตลอด เมื่อเอ่ยปากก็มีควันเข้ามาในปาก ทำให้นางสำลักจนแทบจะทรงตัวนั่งไม่ได้ไม่มีผู้ใดตอบรับฉิน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 890
ภายใต้เสียงร้องเรียกของคนมากมาย เสิ่นหมิงหยวนปรากฏตัวตรงหน้าฉินเย่ว์เหมย คุกเข่าบนพื้น“ฝ่าบาท ในที่สุดฝ่าบาทก็ฟื้นแล้ว”เสิ่นหมิงหยวนในสภาพหน้าเปื้อนไปด้วยฝุ่นควัน คล้ายเพิ่งหนีตายเห็นฉินเย่ว์เหมยมองเรือนที่พักของฉินเย่ว์โหรวด้วยสีหน้ากังวล เขารีบพูดขึ้นทันที “ฝ่าบาท โปรดวางพระทัยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะทำสุดความสามารถ แม้กระหม่อมจะเหลือเพียงเถ้ากระดูก ก็จะช่วยพวกฮูหยินตระกูลเฉินออกมาจากเพลิงไหม้”“แล้วเจ้าจะยืนนิ่งอยู่ทำไม? ยังไม่รีบไปช่วยอีก!” ฉินเย่ว์เหมยตะคอกเสียงดังกล่าวว่าทำสุดความสามารถ กล่าวว่าแม้จะเหลือเพียงเถ้ากระดูก ทั้งหมดเป็นเพียงข้ออ้างที่เสิ่นหมิงหยวนใช้สำหรับถ่วงเวลาก็เท่านั้นหลายวันมานี้ ฉินเย่ว์เหมยไม่ได้กินข้าวและไม่ได้ดื่มน้ำ เมื่อตะคอกเสียงดัง นางรู้สึกคล้ายดาวลอยอยู่ตรงหน้า“ฝ่าบาท!”หงอิงรีบพยุงฉินเย่ว์เหมยที่กำลังจะล้มลง“ฝ่าบาท” ทันใดนั้นเองเสิ่นหมิงหยวนก็ลุกขึ้นยืน “สิ่งที่ฝ่าบาทต้องทำตอนนี้คือพักผ่อน ที่เหลือให้กระหม่อมจัดการเองพ่ะย่ะค่ะ!”พูดจบ ไม่สนใจว่าฉินเย่ว์เหมยเห็นด้วยหรือไม่ เขาสั่งให้หลี่ชิ่งเอาตัวฉินเย่ว์เหมยออกไปเวลานี้ทหารรักษาพระองค์ท
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 889
“สวรรค์ แคว้นต้าชิ่งของเราเพิ่งสูญเสียท่านใต้เท้าอัครเสนาบดีเบื้องซ้าย ตอนนี้ไฟไหม้เรือนที่พักของท่านอัครเสนาบดีเบื้องขวาอีก สวรรค์กำลังลงโทษหรือ”“ก็ใช่น่ะสิ ท่านอัครเสนาบดีเบื้องซ้ายสิ้นใจแล้ว ภรรยาและลูกของท่านยังอยู่ท่ามกลางเปลวไฟลุกโชนอีก”“นายท่าน!”ฉินเย่ว์เจียวทราบดีว่าเฉินฝานฝีมือไม่ธรรมดา แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะวิ่งเร็วเช่นนี้ นางไล่อย่างไรก็ไล่ตามไม่ทันวันนี้ลมแรงยิ่งนักเรือนเหนือและเรือนข้างเคียงภายในจวนเจ้าเมืองเซียนตู ไฟลุกโชนเปลวไฟลุกโชน ภายใต้ลมพัดกระหน่ำที่ช่วยโหมให้เปลวไฟรุนแรงมากขึ้น เสียงลมกลืนกินสรรพสิ่ง ควันโขมงปกคลุมทั่วทั้งจวน เปลวไฟที่แผดเผาทำให้คนหายใจไม่ออก เสียงเพลิงไฟ กรีดร้องและคำรามดังก้อง ราวกับเปลวไฟกำลังจะกลืนกินทุกชีวิตพื้นที่ไฟไหม้ชุลมุนวุ่นวาย ภายใต้เปลวไฟ คนมากมายกำลังร่ำไห้ กำลังวิ่ง แววตากังวลและหวาดกลัว รวมถึงเสียงร้องที่กรีดหัวใจเปลวไฟยังคงลุกโชนรุนแรงขึ้นอย่างต่อเนื่อง คล้ายกำลังหัวเราะเยาะความพยายามอันไร้ค่าของมนุษย์ตัวเล็กๆ“เร็ว เร็วเข้า ช่วยคนเร็วเข้า!”ฉินเย่ว์เหมยที่ร่างกายอ่อนแอ กระโดดลงจากเกี้ยว ผลักขันทีและนางกำนัลข้างกาย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 888
เฉินฝานเข้าเมืองวันที่สอง ก็คือวันที่สองในการจัด ‘พิธีไว้อาลัย’ ของเขาเช่นเดียวกันฟ้ายังไม่สว่าง เฉินฝานก็ตื่นเพราะเสียงร้องไห้ครวญครางด้านนอกเสียงร้องไห้ของชาวบ้าน ยิ่งฟังก็ยิ่งร้องไห้ด้วยความเสียใจเมื่อถาม จึงได้รู้ว่าต้องเสียใจมากๆ เท่านั้นนักการในศาลาว่าการมาตรวจตราได้ทุกเมื่อ หากร้องไห้ไม่เสียใจมากพอ ภาษีปีนี้ จะต้องจ่ายเพิ่มหนึ่งเท่าตัวหนึ่งเท่าตัวทุกคนล้วนร้องไห้ครวญครางเฉินฝานและพวกฉินเย่ว์เจียวแฝงตัวในกลุ่มชาวบ้านที่กำลังร้องไห้ พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปยังสถานที่จัดพิธีไว้อาลัย แท่นบูชาสวรรค์ของเมืองเซียนตู“ถอยไป ถอยไป!”ขณะที่พวกเขาอยู่ห่างจากแท่นบูชาหลายร้อยเมตร ทันใดนั้นเองด้านหน้าก็มีเสียงตะโกนด้วยความรีบร้อนคาดเดาจากประสบการณ์ น่าจะเป็นคนสำคัญสักคนหนึ่งออกมาจากแท่นบูชาคนแรกที่ปรากฏในสายตาของเฉินฝาน คือขุนนางหนวดเคราขาวโพลนสี่ห้าคนคนพวกนั้น เฉินฝานรู้จักพวกเขาไม่ใช่ขุนนาง แต่เป็นหมอหลวงในวังหลวง พวกเขาดูรีบร้อนยิ่งนัก คนสุดท้ายนั่งเกี้ยวไร้หลังคาตามไป“ได้ยินว่าฮูหยินนามเย่ว์โหรวของท่านอัครเสนาบดีเบื้องซ้ายสลบไปอีกแล้ว”ด้านข้างมีเสียงคนกระซิบกระซาบ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 887
”ที่ว่าแย่มากนั้นแย่เพียงใด”“นับตั้งแต่ข่าวการเสียชีวิตไปถึงเมืองหลวง ฮูหยินเย่ว์โหรวก็กินไม่ได้เลยเพคะ”ฉินเย่ว์เหมยขมวดคิ้วเป็นปม “หงอิง สั่งพวกหมัวมัว ให้พวกนางอุ้มจิน เหยียน ไช เป่าไปที่ห้องของเย่ว์โหรว ให้พวกเด็กๆ ในกับเย่ว์โหรว ห้ามไปไหนแม้แต่วินาทีหนึ่ง”สตรีคนหนึ่งสูญเสียสามีอันเป็นที่รัก สิ่งเดียวที่ทำให้นางมีชีวิตต่อไปได้ คือลูก...ในฐานะอัครเสนาบดีเบื้องขวา เสิ่นหมิงหยวนก็พักที่จวนเจ้าเมืองเช่นเดียวกันเขาพักอยู่ในเรือนทางทิศเหนือของจวน เรือนนี้ค่อนข้างไกลจากเรือนหลักเสิ่นหมิงหยวนยังเดินไปไม่ถึงเรือนเหนือ ก็เห็นหลี่ชิ่งยืนรอเขาจากที่ไกลๆ แล้ว“ใต้เท้า!”ทันทีที่เจอเสิ่นหมิงหยวน หลี่ชิ่งรีบเดินมาหาทันทีเสิ่นหมิงหยวนยกมือขึ้นบอกหลี่ชิ่งว่ายังไม่ต้องพูด ตามเขาเข้าไปในเรือนก่อน“ใต้เท้า อาการของฝ่าบาทตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างขอรับ? ฟื้นหรือยัง?”เสิ่นหมิงหยวนที่กำลังดื่มน้ำชาอยู่นั้นชะงักเล็กน้อย แววตาของเขาฉายความไม่สบอารมณ์ “แค่หุ่นเชิดตัวหนึ่งเท่านั้น เจ้าเป็นห่วงมันทำไม?”“ขอรับ ใต้เท้า!” หลี่ชิ่งรีบก้มหน้าลงทันที“ยังไม่เจอตัวอีกหรือ?” เสิ่นหมิงหยวนถามหลี่ชิ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 886
“ฉินเย่ว์เจียวตั้งใจยิงธนูไปที่น่องของหญิงวัยกลางคนทว่าหัวลูกธนูนี้ค่อนข้างทื่อ ทำให้คนล้มลง แต่ไม่ทำให้คนบาดเจ็บสาเหตุที่ฉินเย่ว์เจียวทำเช่นนี้ เพราะอยากจะทดสอบดูว่า หญิงวัยกลางคนคนนี้มีวรยุทธ์หรือไม่ยามคับขัน ระมัดระวังหน่อยย่อมเป็นเรื่องที่ดีฉินเย่ว์เจียวใช้สายตาส่งสัญญาณให้เย่ว์หนู เย่ว์หนูเข้าใจทันที รีบไปพยุงหญิงวัยกลางคน พร้อมกับขอโทษนางเย่ว์หนูที่เดินกลับมาหาฉินเย่ว์เจียวส่ายหน้าหญิงวัยกลางคนนั้นเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งที่ทำหน้าที่ดูแลห้องพักเท่านั้น...ณ จวนเจ้าเมืองของซื่อต้าเผิง เมืองเซียนตูห้องนอนใหญ่กลางจวน เดิมทีห้องนี้เป็นห้องของซื่อต้าเผิงแต่ว่า ตอนนี้ซื่อต้าเผิงกำลังก้มหน้าโค้งคำนับ ยืนอยู่ข้างประตู ไม่อาจเข้าไปได้ และไม่มีสิทธิ์เข้าไปเสิ่นหมิงหยวนกลับเข้ามาด้วยความรีบร้อนเพิ่งก้าวข้ามธรณีประตู สีหน้าของเขาฉายความกังวลทันทีเขาเดินมาที่หน้าเตียง มองคนบนเตียงคนบนเตียง ใบหน้าเกลี้ยงเกลา ทว่าซีดขาวคิ้วของเสิ่นหมิงหยวนขยับไปมาอย่างรวดเร็ว ตามด้วยถามชายชราที่เฝ้าอยู่ข้างเตียงด้วยความเป็นห่วง “หมอหลวงสวี เมื่อไหร่ฝ่าบาทจะฟื้น?”หมอหลวงสวีส่ายหน้า
