ซุ่งจู๊เข้าใจดี ว่าพระสนมเอกหลิวต้องการใช้สองคนนี้เพื่อสร้างอุปสรรคให้กับพระสนมโทเจียง“ได้เลยเจ้าค่ะ!”สิ่งที่เกิดขึ้นนอกวังคุนหนิงนั้น ย่อมไม่สามารถหลบหนีสายตาขององค์พระราชินีได้หัวหน้าแม่นมชื่อฟางฮวา ได้ขมวดคิ้วด้วยความห่วงใยและกล่าวว่า: “องค์พระราชินี การกระทำของพระสนมโทเจียงหยิ่งผยองจนเกินเหตุ หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ย่อมต้องได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง ทำไมท่านไม่ให้นางอยู่และเตือนสติบ้าง?”ฮองเฮาเจียงถอดชุดเสื้อฟางโหรวหราออก และปล่อยอัญมณีหนักลง เปลี่ยนไปใส่เสื้อผ้าธรรมดาที่นางสวมในวัง ตัวนางจึงดูมีร่างกายซูบผอมยิ่งขึ้นโดยเฉพาะวันนี้ที่การเข้าเฝ้าฯ ทั่ววังเห็นเหล่าสนมใหม่ที่มีรูปร่างงดงาม ไม่แปลกที่ยิ่งทำให้องค์พระราชินีดูเหมือนจะร่วงโรยเต็มทีในขณะนี้ นางนอนอยู่บนแท่นนางงามแล้วไอออกมาหลายครั้ง ใบหน้าดูซีดเซียว“ข้าสามารถปกป้องหว่านหนิงได้เพียงชั่วคราว แต่ไม่สามารถคุ้มครองนางในระยะยาว หากจะเป็นเช่นนี้ในอนาคต นางก็ควรจะได้เห็นอันตรายในวังตั้งแต่ตอนนี้ เพื่อเตรียมรับมือ สุดท้ายมีกรณีที่เกิดเรื่องขึ้น ข้าจะยังช่วยนางคอยหนุนอยู่”“เผื่อวันหลัง หากข้าล้มป่วยหนัก แล้วนางถูกหลอกใช้
“บัดนี้มีคำของพี่หลิว เพียงนี้น้องก็ทราบว่า ตนมีที่พึ่งในวัง จึงสามารถวางใจได้แล้ว!”เมื่อเห็นเสิ่นจือเนี่ยนมีท่าทางเรียบร้อย ดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักนั้นเปล่งประกายด้วยความเชื่อมั่นในตัวเอง หลิวหรูเย็นร์จึงเริ่มคิดว่า เหตุการณ์ในวันคัดเลือกเข้าวังนั้นเป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้นแต่ในวัง สตรีเหล่านั้นกลับมีความชำนาญในการสวมหน้ากาก หลิวหรูเย็นร์จึงยังคงระมัดระวังตัวอยู่ แต่ในทีหลังก็ยังมีท่าทีเหมือนพี่น้องที่ดีกันอยู่“น้องโหรวกับพี่หลิวไม่ต้องเกรงใจ หลังจากนี้เราจะคอยช่วยเหลือกัน”เสิ่นจือเนี่ยนยิ้มรับว่า:“ถึงวังจงซุ่ยแล้ว”“วันนี้มีการเข้าเฝ้าในวังโดยพร้อมเพรียง คิดว่าพี่หลิวก็คงเหนื่อยแล้ว ข้าจึงไม่รั้งท่านพี่เอาไว้ ต่อไปมีเวลา ท่านพี่ก็มาเยี่ยมที่ศาลาทิงยูได้”หลิวหรูเย็นร์ปล่อยมืออย่างอ่อนโยนของนาง:“แน่นอนค่ะ”หลังจากไปขอคารวะซุนชางไจ้ที่ศาลาหล่านยูแล้ว เสิ่นจือเนี่ยนก็กลับไปที่ศาลาทิงยูนางให้เสี่ยวหมิงจื่อและเชียวหยวนไปทำงาน ต่อมาได้นำฮั่นตันเข้าไปในห้องภายใน ฟุฉิวเข้ามารายงาน:“นางคุณหนู ตอนเช้านี้บ่าวได้ทำตามที่ท่านสั่ง โดยเฉพาะให้ชุนฮวาได้โอกาสเล่นงาน แต่นางกลับทำ
เพราะเหตุนี้ถังลั่วเฉียนจึงวิตกกังวลมิใช่น้อย แต่เขามีสถานะต่ำต้อย การพูดจาจึงไม่มีความสำคัญ ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่มีทางช่วยอะไรได้ เขาจึงร้อนใจมาก เข้าเดินไปเดินมาในอุทยานหลวง หวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากผู้มีอำนาจบังเอิญไม่กี่วันต่อมา เขาได้พบกับหลิวหรูเย็นร์ที่มาเดินชมดอกไม้ในสวนเมื่อได้ยินถึงเหตุการณ์ที่เกิดกับถังลั่วเฉียน หลิวหรูเย็นร์รู้สึกเห็นใจเป็นอย่างยิ่ง จึงช่วยเขาทันที เขียนจดหมายหนึ่งฉบับให้ผู้ซื่อสัตย์ส่งออกไปเมื่อได้รับความช่วยเหลือจากผู้ว่าการเมืองหยางโจว ครอบครัวของถังลั่วเฉียนถูกตามหาขึ้นอย่างรวดเร็ว แม้ว่าพ่อของเขาจะพบกับชะตากรรมที่น่าเศร้า แต่แม่และน้องสาวของเขาก็ยังมีชีวิตอยู่ไม่ว่าจะเป็นการทำดีของหลิวหรูเย็นร์ หรือเป็นการมุ่งหวังที่จะใช้ถังลั่วเฉียนเป็นเครื่องมือ ผลลัพธ์สุดท้ายก็เป็นเช่นเดียวกันหลังจากเหตุการณ์นั้น ถังลั่วเฉียนจึงได้เคารพหลิวหรูเย็นร์อันเป็นเจ้านายอย่างแท้จริง ยอมเสียสละเลือดเนื้อเพื่อนาง และสู้เพื่อชีวิต!ถังลั่วเฉียนมีฝีมือแพทย์ที่โดดเด่นอยู่แล้ว เมื่อมีหลิวหรูเย็นร์เป็นภูมิหลัง หนทางในการเลื่อนตำแหน่งในตำหนักแพทย์ราชสำนักของเขาก็ราบ
เพราะเหตุนี้ถังลั่วเฉียนจึงวิตกกังวลมิใช่น้อย แต่เขามีสถานะต่ำต้อย การพูดจาจึงไม่มีความสำคัญ ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่มีทางช่วยอะไรได้ เขาจึงร้อนใจมาก เข้าเดินไปเดินมาในอุทยานหลวง หวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากผู้มีอำนาจบังเอิญไม่กี่วันต่อมา เขาได้พบกับหลิวหรูเย็นร์ที่มาเดินชมดอกไม้ในสวนเมื่อได้ยินถึงเหตุการณ์ที่เกิดกับถังลั่วเฉียน หลิวหรูเย็นร์รู้สึกเห็นใจเป็นอย่างยิ่ง จึงช่วยเขาทันที เขียนจดหมายหนึ่งฉบับให้ผู้ซื่อสัตย์ส่งออกไปเมื่อได้รับความช่วยเหลือจากผู้ว่าการเมืองหยางโจว ครอบครัวของถังลั่วเฉียนถูกตามหาขึ้นอย่างรวดเร็ว แม้ว่าพ่อของเขาจะพบกับชะตากรรมที่น่าเศร้า แต่แม่และน้องสาวของเขาก็ยังมีชีวิตอยู่ไม่ว่าจะเป็นการทำดีของหลิวหรูเย็นร์ หรือเป็นการมุ่งหวังที่จะใช้ถังลั่วเฉียนเป็นเครื่องมือ ผลลัพธ์สุดท้ายก็เป็นเช่นเดียวกันหลังจากเหตุการณ์นั้น ถังลั่วเฉียนจึงได้เคารพหลิวหรูเย็นร์อันเป็นเจ้านายอย่างแท้จริง ยอมเสียสละเลือดเนื้อเพื่อนาง และสู้เพื่อชีวิต!ถังลั่วเฉียนมีฝีมือแพทย์ที่โดดเด่นอยู่แล้ว เมื่อมีหลิวหรูเย็นร์เป็นภูมิหลัง หนทางในการเลื่อนตำแหน่งในตำหนักแพทย์ราชสำนักของเขาก็ราบ
ดวงตาของถังลั่วเฉียนเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขามิอาจเชื่อว่าเสิ่นจือเนี่ยนจะตอบรับคำขอของเขา!ในตอนนี้ เมื่อเขามองดูนาง นัยน์ตาของเขาดูเหมือนกำลังมองเห็นเทพธิดาผู้ช่วยชีวิต!"พระคุณอันยิ่งใหญ่ของนางคุณหนูโหรว ข้าน้อยจะจำไว้จนวาระสุดท้าย!"เสิ่นจือเนี่ยนถอนหายใจเบาๆ "หมอหลวงถังไม่ต้องขอบคุณข้า เพราะข้าเชื่อว่า ผู้ใดก็ตามที่ได้ยินข่าวที่ทำให้ใจหายเช่นนี้ คงจะไม่อาจนิ่งเฉยได้""วันนี้แค่นี้ก่อน ข้าจะกลับไปที่ศาลาทิงยูเขียนจดหมายถึงบิดาในทันที!"ถังลั่วเฉียนมองตามร่างอันบอบบางของนาง นานเท่านานเขาก็ยังไม่อาจกลับมาสู่สติได้นางคุณหนูผู้นี้บริสุทธิ์และเมตตากรุณาจริงๆ แล้วเขาจะเข้าใจใจความของคนในวังได้อย่างไร ที่ส่วนใหญ่มักเป็นผู้ทรงพระเดช ล่วงล้ำผู้อื่นด้วยเหตุนี้ ความบริสุทธิ์และเมตตากรุณาของนางจึงแสดงออกมาได้อย่างหาใครเปรียบมิได้!...ที่ศาลาทิงยูเสิ่นจือเนี่ยนเขียนจดหมายเสร็จแล้ว มอบให้ฟุฉิวเพื่อให้ส่งลับออกนอกวัง ส่งไปถึงบิดาของนางแม้ว่าทั้งสองจะมีความสงสัย เสิ่นจือเนี่ยนรู้เรื่องของครอบครัวถังลั่วเฉียนได้อย่างไร จนกระทั่งส่งฟุฉิวมารออยู่ในสวนหลวง แต่พวกเขาก็ใช้สัญชาตญาณสูงมา
“ คุณนางหนูทำไมถึงไม่รู้สึกใจร้อนเลย…”หลิวหรูเย็นร์วางกระบอกน้ำลง ใบหน้าที่งดงามและบอบบางของนางยังคงมีสีหน้าที่เรียบเฉย“ในวังทุกคนต่างรู้ว่า พระสนมโทเจียงชนะด้วยฐานะและสถานะเท่านั้น มันไม่นับว่าเป็นความสามารถอันมีค่า และจะต้องรอจนถึงคืนพรุ่งนี้ ว่าตัวจริงที่ได้ใจฝ่าบาทจะเป็นใคร”ซุ่นเม่ยถอนหายใจอย่างโล่งอก: “ท่านพูดถูกแล้ว บ่าวเป็นเพียงคนที่ใจร้อนเกินไป ท่านงดงามเช่นนี้ จะต้องเป็นผู้แรกที่ได้รับการถวายตัวจากฝ่าบาทที่แท้จริงแน่นอน!”แต่หลิวหรูเย็นร์ไม่กล้ามีความกล้าเกินความเป็นจริง: “อย่าลืมว่ามีโหรวตาอิ้งที่อยู่ที่ศาลาทิงยู ฝ่าบาทอาจมีความประทับใจต่อนางมากกว่าข้า”ซุ่นยู๋ย่นคิ้ว: “หากเป็นคนแรกที่ถวายตัวจริง ๆ ย่อมจะช่วยเปรียบกับคนช่วงต่อไปให้ได้ หากโหรวตาอิ้งไม่สามารถเข้าไปถวายตัวฝ่าบาท ในคนใหม่นี้คงจะไม่มีใครสามารถทัดทานกับโหรวตาอิ้งได้…”เมื่อเห็นความเย็นชาที่แฝงอยู่ในถ้อยคำของนาง หลิวหรูเย็นร์ถึงขมวดคิ้วเบา ๆ: “ที่นี่คือในวัง มิใช่ที่ภัยนอก ซึ่งไม่สามารถทำอะไรโดยประมาท”“หากเกิดเรื่องกับโหรวตาอิ้ง ข้าจะเป็นผู้ที่เข้าถวายตัวคนแรกนั้น สายตาทุกคนจะจ้องมองที่ข้า ในเมื่อเช่นนั้น
พระสนมเอกหลิวได้ส่งเสียงฮือฮาไปเบา ๆ “พวกนางในวังไม่มีฐานะอะไรเลย จึงต้องการพึ่งพาคนใหญ่โตเพื่อได้รับความสะดวก หวังว่าสองคนนี้จะฉลาดกันบ้าง!”“ให้ไปบอกต่อ…”…วันรุ่งขึ้นพระสนมโทเจียงจากการได้ถวายตัวกับฝ่าบาทส่งผลให้ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นพระสนมเจียงและได้อยู่ในตำแหน่งหลักที่วังชูซิ่วด้วยสถานะของเสิ่นจือเนี่ยนในตอนนี้ นอกจากการเฝ้าพระเจ้าในวันนั้น และหลังจากการถวายตัวนั้น วันอื่น ๆ ไม่จำเป็นต้องเข้าหาองค์พระราชินีในวังคุนหนิงอีกนางนั่งอยู่บนแท่นนางงาม หูตั้งใจฟังฮั่นตันพูดถึงเรื่องเล่าต่าง ๆ“แม้ต่ำกว่าตำแหน่งนางสนมเพียงนิดหน่อย แต่การถวายตัวเป็นครั้งแรกสามารถเลื่อนขึ้นได้ตามกฎเกณฑ์ แต่ในวังนี้ยังมีผู้คนมากมายที่อิจฉาพระสนมเจียง”“โดยเฉพาะพระสนมยู่ ได้ยินว่าตอนนี้เสียงแตกของเครื่องปั้นดินเผาในวังมันยังไม่เลิกลงเลย และยังมีคนใช้คนอื่น ๆ ถูกลงโทษโดยไม่มีเหตุผลอีกหลายคน…”เสิ่นจือเนี่ยนยิ้มและกล่าว: “พระสนมยู่ได้ถวายตัวดูแลฝ่าบาทในวังรองมาหลายปี จึงทำให้นางได้ขึ้นเป็นพระสนม ถ้าท่านผู้หญิงใหม่ที่เพิ่งเข้ามา ต้องขึ้นมาเท่าเทียบกับนาง ย่อมทำให้ใจนางไม่สบายใจ”“นี่แหละคือประโยช
ฮั่นตันปิดปากยิ้มเล็กน้อย: “โหรวตาอิ้ง บ่าวเพิ่งเข้าวังเหมือนกับท่าน ถึงจะมีความสามารถสักเพียงใด ก็ไม่สามารถหาข่าวในวังได้มีรายละเอียดเช่นนี้ ที่เป็นล้วนเป็นผลจากความสามารถของเสี่ยวหมิงจื่อ”“โอ้?” เสิ่นจือเนี่ยนรู้สึกสนใจขึ้นมา: “ให้เสี่ยวหมิงจื่อเข้ามา”ไม่นานเสี่ยวหมิงจื่อก็เดินเข้ามาในห้องข้างใน ก้มหน้าและพูด: “บ่าวคารวะโหรวตาอิ้ง ขอให้โหรวตาอิ้งมีโชคลาภ!”“ลุกขึ้นเถอะ”“ข้าได้ยินฮั่นตันพูดว่า วันนี้ข่าวในวังที่แพร่กระจายมานั้นเป็นข่าวที่เจ้าสืบทราบมา ในพระราชวัง ข่าวสารคือสิ่งที่สำคัญที่สุด เจ้าทำได้ดี ควรได้รางวัล!”ฮั่นตันรีบส่งเงินให้กับเขาเสี่ยวหมิงจื่อไม่ยอมรับ รีบส่ายหัวและพูดด้วยความหวาดกลัว: “ในการทำงานเพื่อโหรวตาอิ้งนั้น เป็นหน้าที่ของบ่าวอยู่แล้ว ข้ายังไม่กล้ากล้ายกย่องตน…”เสิ่นจือเนี่ยนมีน้ำเสียงที่มีอำนาจเล็กน้อย “ในวันแรกที่เข้าวัง ข้าทาสพูดไปแล้วว่า ที่ศาลาทิงยูนั้นไม่มีที่สำหรับผู้ที่ไม่มีใจ มันจะจะให้เกียรติและรางวัลแก่ต่อผู้มีความสามารถ เจ้าทำสิ่งที่มีประโยชน์จริง ๆ รับรางวัลเถอะ”มีตัวอย่างเช่นนี้ ไม่ว่าเสี่ยวหมิงจื่อหรือคนอื่น ๆ เมื่อทำงานในอนาคตก็