แชร์

บทที่ 17

“บัดนี้มีคำของพี่หลิว เพียงนี้น้องก็ทราบว่า ตนมีที่พึ่งในวัง จึงสามารถวางใจได้แล้ว!”

เมื่อเห็นเสิ่นจือเนี่ยนมีท่าทางเรียบร้อย ดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักนั้นเปล่งประกายด้วยความเชื่อมั่นในตัวเอง หลิวหรูเย็นร์จึงเริ่มคิดว่า เหตุการณ์ในวันคัดเลือกเข้าวังนั้นเป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้น

แต่ในวัง สตรีเหล่านั้นกลับมีความชำนาญในการสวมหน้ากาก หลิวหรูเย็นร์จึงยังคงระมัดระวังตัวอยู่ แต่ในทีหลังก็ยังมีท่าทีเหมือนพี่น้องที่ดีกันอยู่

“น้องโหรวกับพี่หลิวไม่ต้องเกรงใจ หลังจากนี้เราจะคอยช่วยเหลือกัน”

เสิ่นจือเนี่ยนยิ้มรับว่า:“ถึงวังจงซุ่ยแล้ว”

“วันนี้มีการเข้าเฝ้าในวังโดยพร้อมเพรียง คิดว่าพี่หลิวก็คงเหนื่อยแล้ว ข้าจึงไม่รั้งท่านพี่เอาไว้ ต่อไปมีเวลา ท่านพี่ก็มาเยี่ยมที่ศาลาทิงยูได้”

หลิวหรูเย็นร์ปล่อยมืออย่างอ่อนโยนของนาง:“แน่นอนค่ะ”

หลังจากไปขอคารวะซุนชางไจ้ที่ศาลาหล่านยูแล้ว เสิ่นจือเนี่ยนก็กลับไปที่ศาลาทิงยู

นางให้เสี่ยวหมิงจื่อและเชียวหยวนไปทำงาน ต่อมาได้นำฮั่นตันเข้าไปในห้องภายใน

ฟุฉิวเข้ามารายงาน:“นางคุณหนู ตอนเช้านี้บ่าวได้ทำตามที่ท่านสั่ง โดยเฉพาะให้ชุนฮวาได้โอกาสเล่นงาน แต่นางกลับทำ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status