เป็นฮั่วเยี่ยนฉือที่โทรเข้ามาหลังจากเฉียวสือเนี่ยนยกหูโทรศัพท์ขึ้นมารับสายแล้ว ฮั่วเยี่ยนฉือก็พูดว่ามีข่าวหนึ่งจะบอกเธอและถามว่าเธอมีเวลาว่างมารับประทานอาหารด้วยกันหรือไม่“เนี่ยนเนี่ยน ก่อนหน้านี้ตอนอยู่ที่ประเทศ XX เธอรับปากว่าจะทานข้าวกับฉัน ตอนนี้ก็น่าจะหาเวลาได้แล้วใช่ไหม?” ฮั่วเยี่ยนฉือถามเฉ
“ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก” เฉียวเล่อเยียนเช็ดลิปสติกที่ทาเลยขอบริมฝีปากออกมา “ก็แค่ไม่เคยคิดไปในทางนั้นมาก่อน…พี่ พี่คงไม่ได้คิดจะทำให้อวี๋จิ่งเฉิงหยุดความคิดที่มีต่อพี่อย่างเด็ดขาด ถึงจงใจพูดแบบนี้หรอกใช่ไหม?”“ไม่หรอก พี่ไม่น่าทำแบบนั้น” ยังไม่ทันรอให้เฉียวสือเนี่ยนได้พูดจา เฉียวเล่อเยียนก็ทึกทักตอ
เฉียวสือเนี่ยนเงยหน้าขึ้นมา ไม่คิดว่าจะเป็นซ่งชิงชวนซึ่งไม่ได้เจอหน้ากันมาพักหนึ่งแล้วเมื่อเทียบกับสภาพย่ำแย่และท่าทางอ่อนแอในวันนั้นที่อยู่ใต้หุบเหวที่ประเทศ XX แล้ว ซ่งชิงชวนในเวลานี้ก็กลับมามีลักษณะสุภาพบุรุษผู้สูงส่งอีกครั้งเขาอยู่ในชุดสูทสีเทาเข้ม ดวงตาภายใต้แว่นกรอบทองยังคงอ่อนโยนและสง่างามด
“พี่——”ในขณะที่ฮั่วเยี่ยนฉือโน้มศีรษะลงมา ด้านหน้าก็มีเสียงอันสดใสของเฉียวเล่อเยียนดังขึ้น“อ๊ะ ขอโทษค่ะ ฉัน… ฉันไม่เห็นอะไรเลยนะ!”เฉียวเล่อเยียนที่สังเกตเห็นถึงความผิดปกติพลันรีบพูดขอโทษอย่างอึก ๆ อัก ๆ จากนั้นก็หมุนตัวกลับไป แล้วยังเอามือปิดตาด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลนเฉียวสือเนี่ยนกลับมามีสติสัมปชั
หาได้ยากที่อวี๋จิ่งเฉิงจะพูดคำพูดค่อนข้างแข็งกร้าวออกมา ในสถานการณ์ปกติเขาจะทั้งอ่อนโยนและใส่ใจมากตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเฉียวเล่อเยียนกำลังเลี่ยงเขา เขาไม่ได้พยักหน้าคล้อยตาม แต่กลับเสนอขึ้นมาเองว่าจะไปส่งเธอกลับบ้านในใจเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกดีใจอยู่บ้าง จากปฏิกิริยาของอวี๋จิ่งเฉิง เห็นได้ชัดว่าเขามีคว
แม้ว่าเฉียวสือเนี่ยนจะมีความขุ่นเคืองต่อหลีพัวถิงอยู่บ้าง แต่เฉียวสือเนี่ยนก็ยังคงเชื่อใจในนิสัยของหลีพัวถิงหลีพัวถิงเป็นคนที่มีหลักการทำงานตรงไปตรงมาและเที่ยงธรรม ไม่ได้โหดเหี้ยมและต่ำช้าเหมือนหลีซูเหยียนครั้งนี้หลีซูเหยียนอาจไปล้ำเส้นหลีพัวถิงเข้า จึงทำให้เขาผิดหวังมากเกินไปในใจเฉียวสือเนี่ยนก็
เมื่อได้ยินดังนั้น แววตาของซ่งชิงชวนดูจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้ตอบคำถามของเธอตามที่เฉียวสือเนี่ยนต้องการแต่กลับยกน้ำชาบนโต๊ะขึ้นมาดื่ม “สือเนี่ยน ขอบคุณนะที่วันนี้คุณยอมพบผม แค่น่าเสียดายที่ความเข้าใจผิดของคุณที่มีต่อผมมันมากเกินไป และคำอธิบายของผมก็ไม่สามารถทำให้คุณคลายความกังวลได้”ซ่งชิงช
ฮั่วเยี่ยนฉือ “เพราะกุญแจสำคัญของเรื่องจะว่าสำเร็จหรือไม่มันขึ้นอยู่กับเธอ”เฉียวสือเนี่ยน “?”ฮั่วเยี่ยนฉือ “ความหมายคือ เธอควรทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรเลยว่าเรื่องราวจะเป็นไปยังไง เธอแค่สังเกตความเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบ ๆ ก็พอแล้ว”“...” เฉียวสือเนี่ยน “คุณคิดดูนะ คำพูดนี้พูดออกไปจะมีใครเข้าใจไหม? เดิม