แชร์

บทที่ 0917

“พี่——”

ในขณะที่ฮั่วเยี่ยนฉือโน้มศีรษะลงมา ด้านหน้าก็มีเสียงอันสดใสของเฉียวเล่อเยียนดังขึ้น

“อ๊ะ ขอโทษค่ะ ฉัน… ฉันไม่เห็นอะไรเลยนะ!”

เฉียวเล่อเยียนที่สังเกตเห็นถึงความผิดปกติพลันรีบพูดขอโทษอย่างอึก ๆ อัก ๆ จากนั้นก็หมุนตัวกลับไป แล้วยังเอามือปิดตาด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน

เฉียวสือเนี่ยนกลับมามีสติสัมปชั
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
รัชพัษวีย์ เรืองมีสุข
ช่วยเขียนเร็วขึ้นหน่อยหลายๆตอนได้มั้ยคะ มันนานมากแล้ว
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status