เมื่อได้ยินเสียงของหลีพัวถิง หลีซูเหยียนก็สะดุ้งตกใจ ก่อนจะรีบหันไปมองเขาโดยที่ยังไม่ได้วางกรรไกรในมือ และใช้กรรไกรแทงตุ๊กตาต่อไปแต่เธอก็ระวังไม่ให้ท่าทีดูรุนแรงมากนัก เพื่อให้ดูเหมือนเธอกำลังระบายอารมณ์อยู่หลีพัวถิงเห็นลูกสาวกำลังมีท่าทีโมโหโกรธเกรี้ยว แต่ในครั้งนี้เขาไม่ได้ถามอย่างห่วงใยเหมือนที
เฉียวสือเนี่ยนมองสายโทรเข้าจากหลีพัวถิงด้วยความรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยตั้งแต่วันที่เจอกันโดยบังเอิญในร้านอาหารและแยกย้ายกันไปแบบไม่ดีนัก หลีพัวถิงก็ไม่เคยโทรหาเธออีกเลยเขามีการส่งข้อความผ่านไลน์มาบ้างสองครั้ง แต่เมื่อเฉียวสือเนี่ยนเข้ามาอ่านก็พบว่า “ข้อความถูกยกเลิกแล้ว“หลีพัวถิงโทรมาครั้งนี้ น่าจะเ
เฉียวสือเนี่ยนยิ้มแต่ไม่ตอบ“เธอยิ้มอะไร...”ซ่งม่านยังไม่ทันจะพูดจบ ก็พลันนึกขึ้นได้ “หรือว่านักเลงคีย์บอร์ดพวกนั้น เป็นฝีมือของเธอเหรอ?”เฉียวสือเนี่ยนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ถ้าไม่ทำแบบนี้ เราจะปั่นกระแสจนได้รับความนิยมในเวลาอันสั้น ทำให้ชาวเน็ตทุกคนสงสัยในเกมของเราได้ยังไงล่ะ?”“กรี้ด เฉียวสือ
เป็นฮั่วเยี่ยนฉือที่โทรเข้ามาหลังจากเฉียวสือเนี่ยนยกหูโทรศัพท์ขึ้นมารับสายแล้ว ฮั่วเยี่ยนฉือก็พูดว่ามีข่าวหนึ่งจะบอกเธอและถามว่าเธอมีเวลาว่างมารับประทานอาหารด้วยกันหรือไม่“เนี่ยนเนี่ยน ก่อนหน้านี้ตอนอยู่ที่ประเทศ XX เธอรับปากว่าจะทานข้าวกับฉัน ตอนนี้ก็น่าจะหาเวลาได้แล้วใช่ไหม?” ฮั่วเยี่ยนฉือถามเฉ
“ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก” เฉียวเล่อเยียนเช็ดลิปสติกที่ทาเลยขอบริมฝีปากออกมา “ก็แค่ไม่เคยคิดไปในทางนั้นมาก่อน…พี่ พี่คงไม่ได้คิดจะทำให้อวี๋จิ่งเฉิงหยุดความคิดที่มีต่อพี่อย่างเด็ดขาด ถึงจงใจพูดแบบนี้หรอกใช่ไหม?”“ไม่หรอก พี่ไม่น่าทำแบบนั้น” ยังไม่ทันรอให้เฉียวสือเนี่ยนได้พูดจา เฉียวเล่อเยียนก็ทึกทักตอ
เฉียวสือเนี่ยนเงยหน้าขึ้นมา ไม่คิดว่าจะเป็นซ่งชิงชวนซึ่งไม่ได้เจอหน้ากันมาพักหนึ่งแล้วเมื่อเทียบกับสภาพย่ำแย่และท่าทางอ่อนแอในวันนั้นที่อยู่ใต้หุบเหวที่ประเทศ XX แล้ว ซ่งชิงชวนในเวลานี้ก็กลับมามีลักษณะสุภาพบุรุษผู้สูงส่งอีกครั้งเขาอยู่ในชุดสูทสีเทาเข้ม ดวงตาภายใต้แว่นกรอบทองยังคงอ่อนโยนและสง่างามด
“พี่——”ในขณะที่ฮั่วเยี่ยนฉือโน้มศีรษะลงมา ด้านหน้าก็มีเสียงอันสดใสของเฉียวเล่อเยียนดังขึ้น“อ๊ะ ขอโทษค่ะ ฉัน… ฉันไม่เห็นอะไรเลยนะ!”เฉียวเล่อเยียนที่สังเกตเห็นถึงความผิดปกติพลันรีบพูดขอโทษอย่างอึก ๆ อัก ๆ จากนั้นก็หมุนตัวกลับไป แล้วยังเอามือปิดตาด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลนเฉียวสือเนี่ยนกลับมามีสติสัมปชั
หาได้ยากที่อวี๋จิ่งเฉิงจะพูดคำพูดค่อนข้างแข็งกร้าวออกมา ในสถานการณ์ปกติเขาจะทั้งอ่อนโยนและใส่ใจมากตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเฉียวเล่อเยียนกำลังเลี่ยงเขา เขาไม่ได้พยักหน้าคล้อยตาม แต่กลับเสนอขึ้นมาเองว่าจะไปส่งเธอกลับบ้านในใจเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกดีใจอยู่บ้าง จากปฏิกิริยาของอวี๋จิ่งเฉิง เห็นได้ชัดว่าเขามีคว