บทที่ 31

มู่หว่านหรงตาสว่างทันใด

ก็เป็นเช่นนั้น มีสิ่งใดน่าดึงดูดเท่าตำแหน่งพระชายาเอกอีก ยิ่งกว่านั้นท่านอ๋องเป็นองค์รัชทายาท ศิษย์รักของผู้สำเร็จราชการแทนเสียชีวิตในจวนอ๋อง อย่างมากก็แค่ให้เสิ่นหรูโจวตายอย่างอนาถกว่าเดิม จะมีปัญหาอื่นตามมาอีกรึ!

“เช่นนั้นเจ้าไปจัดการตอนนี้ รีบจัดการลู่หวายหนิงนั่นซะ! จัดการให้เรียบร้อย อย่าทิ้งร่องรอยให้ใครจับได้ล่ะ”

“ข้าน้อยจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ!” หลิงเฟิงพูดเสร็จก็รีบออกจากคุกใต้ดินและเดินไปหลังสวนทันที…

มู่หว่านหรงเพิ่งออกจากคุกใต้ดินฉินอวี่ก็มาถึงพอดี

ข้างในคุกใต้ดินมืดสนิท มีแสงสลัวจากตะเกียงลานไม่กี่ดวง กลิ่นอับชื้นเหม็นฉุนมาก

เขาลนลานมากขึ้นจึงรีบเดินมาที่หน้าประตูห้องขังเสิ่นหรูโจว

เสิ่นหรูโจวนั่งงีบหลับโดยมีเพียงแผ่นฟางบางๆ ปูอยู่ใต้ตัวนาง ในสภาพแวดล้อมที่มืดสนิท ผิวที่ขาวอยู่แล้วของนางทำให้ดูซีดเผือดมากขึ้น

เขาเคาะประตูห้องขังและเรียกเสียงเบา “พระยาชาเอก……”

เสิ่นหรูโจวลืมตาทันทีและไม่ทำท่าแปลกใจที่เห็นฉินอวี่ นางลุกขึ้นแล้วนวดคอและบ่าที่ปวดเมื่อย

“เจ้ามาแล้วรึ นายน้อยเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกตัวขึ้นแล้วหรือไม่”

ฉินอวี่อึ้งตะลึง พลัน