บทที่ 190

ยังมีคนแก่สองคนที่เดินตามผู้หญิงคนนั้นเข้ามา ก็คือพ่อแม่สามีของผู้หญิงคนนั้น

เดิมทีเมื่อเห็นว่ามีคนจะพาตัวลูกสะใภ้มาที่เมืองหลวง ให้ตายยังไงพวกเขาก็ไม่ยอม เกรงว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นระหว่างทาง จะเป็นอันตรายต่อหลานทั้งสามคนของพวกเขา

แต่ทันทีที่เห็นเงินที่จวนอุปราชให้ ก็ตอบตกลงทันที

หลังจากที่ทั้งสองคนเดินเข้ามาก็มองซ้ายแลขวา จนลูกตาแทบจะถลนออกมา เห็นได้ชัดว่าตกตะลึงเพราะความมั่งคั่งของจวนอ๋อง

หลังจากมองไปรอบ ๆ ก็เห็นชายหนุ่มชุดดำที่อยู่ตรงกลางท่านนั้น ผู้ที่มีโฉมหน้าหล่อเหลายิ่ง รอบ ๆ ตัวเต็มไปด้วยแรงกดดันและลมหายใจเย็นยะเยือก ท่านนี้จะต้องเป็นท่านอุปราชผู้มีอำนาจทั้งฝ่ายทหารและฝ่ายพลเรือนอย่างแน่นอน

นางเฉินสองสามีภรรยาสบตากันแวบหนึ่ง รีบคุกเข่าคารวะทันที “กระหม่อมคาระวะท่านอุปราช”

หญิงสาวที่นอนอยู่บนเปลเองก็ขยับเช่นเดียวกัน นำมือข้างหนึ่งประคองเอวเพื่อจะลุกขึ้นมาทำความเคารพ “หม่อมฉันนางหลัวอวิ๋น...”

“ไม่ต้องมากพิธี” ไม่รอให้นางลุกขึ้น เป่ยซิวเยี่ยนส่งเสียงห้ามนางเอาไว้ สายตาที่เฉยชาหยุดอยู่ที่นางครู่หนึ่ง จากนั้นหันหน้ามองเสิ่นหรูโจว “ตรวจชีพจรก่อนเถอะ”

“ได้” เสิ่นหรูโจวสี