บทที่ 135

มู่หว่านหรงมองไปที่เจียหนิง อธิบายเรื่องราวอย่างชัดเจนด้วยเกรงว่าเจียหนิงจะเข้าใจผิดไป เพราะไม่ว่าอย่างไร เจียหนิงก็มีศักดิ์เป็นท่านหญิง นอกจากพี่สาวแล้ว เจียหนิงจึงเป็นคนหนุนหลังที่สำคัญที่สุดของนาง

“ยามนั้นหว่านหรงสลบไม่ฟื้นเสียที ท่านอ๋องจึงได้ค้นหานักพรตมาขับไล่สิ่งชั่วร้ายให้หว่านหรง นักพรตผู้นั้นพูดว่า ต้องให้หว่านหรงดื่มเลือดของพระชายาลงไปจึงจะสามารถฟื้นขึ้นมาได้ ดังนั้นท่านอ๋องจึงได้… หลังจากหว่านหรงฟื้นขึ้นมาก็รู้สึกทำใจไม่ได้เช่นกัน…”

“แต่ไรมา พระชายาก็ไม่ชอบหว่านหรง ครั้งนี้ยังทำให้พระชายาต้องกรีดเลือดอีก คิดว่าพระชายาทรงรู้สึกไม่ยุติธรรม จึงได้เอ่ยวาจาให้ร้ายเช่นนี้”

เจียหนิงรู้สึกรังเกียจขึ้นมา กล่าวกับเสิ่นหรูโจวว่า “ตัวเองทำเรื่องสกปรก ยังจะไปใส่ความคนอื่น ช่างปากแข็งจริงๆ!”

“ท่านหญิงอย่าได้เร่งร้อน เรื่องนี้ยังพูดไม่จบ” เสิ่นหรูโจวสางผมอย่างช้าๆ เดินไปเบื้องหน้าของมู่หว่านหรง “เจ้าคิดว่า ที่เจ้าดื่มเป็นเลือดของข้าอย่างนั้นหรือ?”

นางโค้งริมฝีปากหัวเราะ ส่งเสียงเรียกออกไปด้านนอกครั้งหนึ่ง “เมี่ยวตง พาคนเข้ามา”

มู่หว่านหรงและเจียหนิงมองตามไปด้วยความสงสัย

ก็เห็นเมี