Beranda / โรแมนติก / เกาะขังรัก NC-25 / เกาะขังรัก - พ่ายแพ้

Share

เกาะขังรัก - พ่ายแพ้

Penulis: C
last update Terakhir Diperbarui: 2024-11-22 12:33:49

สิงหาพาคนมาใหม่เดินอ้อมไปอีกด้านของเกาะที่ไม่มีใครใช้เดินทางหรืออยู่อาศัย เขาไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนนี้พบเจอกับผู้คนที่อาศัยอยู่บนเกาะนี้มากนัก มีเพียงไม่แค่กี่คนเท่านั้นที่สิงหาอนุญาตให้เธอได้เจอ

 “นายสิงห์!”

 เดินมาถึงด้านตะวันตกของเกาะ สิงหาก็ได้ยินเสียงเรียกที่แสดงถึงความดีใจและโล่งใจปะปนกันไป ก่อนที่เจ้าของเสียงจะปรากฎตัวจากความมืดให้ทั้งสองคนได้เห็น

 “มาเสียที ป้ากังวลไปสารพัด”

 “กังวลทำไมป้าผ่อง ทำเหมือนว่าฉันไม่เคยข้ามฝั่งไปได้”

 “ก็ทะเลมันน่ากลัวนี่ เดาอารมณ์ไม่เคยได้ บางวันดีแต่บางวันก็ร้ายนายสิงห์ก็รู้” คนอายุมากกว่าส่งค้อนใส่นายสิงห์ ก่อนจะหันไปมองผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ยืนเยื้องออกไปด้วยสายตาใคร่รู้ “คนนี้หรือที่นายสิงห์บอก?”

 “บ้านที่ให้เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วใช่ไหม?” สิงหาตั้งคำถามแทนคำตอบ แต่คนที่คุ้นเคยกันมานานอย่างป้าผ่องกลับเข้าใจได้ทันที

 ถามมาแบบนี้ แปลว่าคนนี้นี่แหละ ผู้หญิงที่นายสิงห์ว่า

 “เรียบร้อยแล้วจ้ะ ให้ป้าพาคุณเขาไปเลยไหม?”

 “ไม่ต้องหรอก” สิงหาปฎิเสธเสียงเรียบ เขาปรายตามองคนที่ยืนปิดปากเงียบแล้วหันไปตอบป้าผ่องอีกครั้ง “เดี๋ยวฉันไปส่งเอง ป้าไปพักผ่อนเถอะ ลุงมิ่งคงกลับพรุ่งนี้”

 “เอางั้นก็ได้ งั้นป้าไปนอนก่อน”

 พูดจบ หญิงวัยห้าสิบกว่าๆ ก็หายลับเข้าไปในความมืดอีกครั้ง บรรยากาศรอบข้างกลับมาเงียบสงบเพราะไม่มีใครพูดคุยกัน มีเพียงเสียงลมทะเลที่ดังเป็นระยะๆ เท่านั้น

 “อย่าตีสนิทกับคนที่นี่” สิงหาเอ่ยเตือน “เธอมาในฐานะนักโทษ ไม่มีสิทธิ์สนิทสนมกับใครทั้งนั้น”

 พูดจบ ขายาวๆ ก็ก้าวเดินต่อทันที ณัฐรินีย์มองตามพลางแลบลิ้นใส่ ผู้ชายอะไร๊ ทำตัวขี้เก๊กได้ตลอดเวลา

 แต่เขาพูดแบบนี้ แปลว่าเขาไม่ได้จะปลิดชีวิตเธอเร็วๆ นี้ใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นเขาจับเธอมาทำอะไร?

 “จะอยู่ตรงนั้นให้เสือมาคาบไปกินหรือไง?”

 “ที่นี่มีเสือด้วยเหรอ?”

 ดวงตาคู่สวยมองไปรอบกายทันที เมื่อครู่ที่ป้าคนนั้นมาทักก็ไม่เห็นมีท่าทีว่าแกจะกลัวพวกสัตว์ร้ายอะไรเลย เธอคิดว่าจะไม่มีเสียอีก

 “จะเดินตามมาได้หรือยัง?”

 “จิ๊!” ณัฐรินีย์เลียนแบบอีกคน จิ๊ปากใส่ผู้ชายหนวดยาวเวลาที่ไม่พอใจ แล้วก็พบว่าการทำแบบนี้มันก็สนุกดีเหมือนกัน โดยเฉพาะตอนที่ดวงตาคู่คมถลึงมองมาเหมือนจะกินหัวกันแบบนี้

 “นับหนึ่งถึงสาม ถ้ายังไม่ขยับฉันทิ้งเธอไว้ตรงนี้แน่”

 “รู้แล้วล่ะน่า!”

 ผู้ชายเผด็จการ! 

.

.

 ใช้เวลาเดินเท้าเลียบไปบนหาดทรายอีกเกือบครึ่งชั่วโมง คนที่เดินนำอยู่ตรงหน้าก็หยุดฝีเท้าลง ณัฐรินีย์หยุดเท้าตาม พลางมองไปทั่วบริเวณเพราะไม่รู้ว่าตอนนี้ตนเองอยู่ที่ไหน

 “นั่นบ้านของเธอ”

 หญิงสาวมองตามสายตาของนายสิงหาไปที่ บ้าน ที่เขาบอก บ้านหลังนั้นมีลักษณะคล้ายกระท่อมที่แข็งแรงระดับหนึ่ง ตัวบ้านตั้งอยู่บนหาดทราย ยกพื้นสูงเผื่อเวลาน้ำขึ้นน้ำลงราวเมตรครึ่ง

 “ให้ฉันนอนที่นี่เหรอ?”

 “ทำไม? นอนไม่ได้? แน่สิ ก็เธอ-“

 “ได้! ทำไมจะนอนไม่ได้” ณัฐรินีย์รีบร้องขัด เพราะกลัวว่าสิงหาจะเปลี่ยนใจเสียก่อน เธอนอนได้แล้วก็อยากนอนที่นี่มากๆ ด้วย “น่าอยู่จัง ฉันเดินขึ้นไปดูได้ไหม?”

 สิงหาที่ตั้งรับไม่ทันได้แต่พยักหน้าอนุญาตราวกับถูกสะกด เขามองร่างบอบบางที่วิ่งขึ้นไปบนบ้านหลังนั้นอย่างอารมณ์ดี กว่าที่สติจะกลับเข้าร่างได้นักโทษสาวก็สำรวจบ้านหลังน้อยเสร็จเรียบร้อยแล้ว

 “สุดยอดไปเลย” ณัฐรินีย์ส่งเสียงออกมาเป็นภาษาอังกฤษเพราะดีใจจนลืมตัว เธอมองรอบบ้านที่สว่างเล็กน้อยจากแสงจันทร์ในคืนเดือนหงายด้วยความชอบใจ “อยากอยู่ที่นี่ตลอดไปจัง”

 ฝ่าเท้าที่กำลังก้าวขึ้นบันไดหยุดชะงัก สิงหาหยุดฟังเสียงของคนที่เดินย่ำอยู่รอบบ้านไม่ยอมโผล่ไปให้อีกฝ่ายเห็น เขาอยากรู้ว่าเธอจะพูดอะไรต่อ แต่จนแล้วจนรอดณัฐรินีย์ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาอีก

 “ที่นี่ไม่มีไฟเหรอลุง? หมายถึงหลอดไฟน่ะ” หญิงสาวที่สำรวจบ้านจนเพลินเดินกลับมาหาสิงหา เสียงเจี้ยวจ๊าวของเธอทำให้ร่างสูงได้สติ ขายาวก้าวขึ้นไปบนตัวบ้านที่มีใครอีกคนยืนอยู่ เขาปรับสีหน้าให้เรียบเฉยมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

 “ไม่มี” ชายหนุ่มมองข้ามสรรพนามที่อีกฝ่ายเรียกไป แม้จะแอบไม่พอใจอยู่ลึกๆ เพราะเขาไม่ได้แก่ถึงขนาดนั้น แต่ก็ไม่คิดจะแก้ไขเพราะมันไม่มีประโยชน์

 เรียกอะไรก็เรียก เขาจำได้ว่าเคยบอกเธอไปแบบนั้น

 “แล้วอยู่ยังไงล่ะ?”

 “จุดไฟเอา”

 “อ๋อออออ” หญิงสาวลากเสียงยาว ดวงตาซุกซนฉายแววตื่นเต้นเหมือนเจอของเล่นที่น่าสนใจกวาดมองไปทั่ว “แล้วไฟอยู่ไหนล่ะ?”

 “เธอคงเป็นคนที่ถูกจับตัวมาที่อารมณ์ดีที่สุดในโลก” สิงหาประชด ท่าทางของณัฐรินีย์ไม่ได้ตื่นกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว กลับกัน... เธอกลับดูมีความสุขทั้งๆ ที่เขาแกล้งให้เธอมาลำบากอยู่ตรงนี้แท้ๆ

 เกาะนี้ไม่ใช่เกาะที่ใช้ชีวิตได้ลำบากขนาดนั้น หมู่บ้านที่ตั้งอยู่ฝั่งทิศตะวันออกมีไฟฟ้าปกติ มีเครื่องปรับอากาศ รวมถึงมีเครื่องทำน้ำอุ่นให้ใช้ด้วยซ้ำ สัญญาณมือถือก็มี อินเตอร์เน็ตก็ใช้ได้ เกาะนี้เป็นเกาะปิดที่สมบูรณ์และเพรียบพร้อมมากที่สุดในระแวกนี้

 เพราะแบบนี้สิงหาถึงได้พานักโทษมาที่นี่แทนที่จะเป็นส่วนของหมู่บ้าน เขาไม่ต้องการให้ณัฐรินีย์อยู่อย่างมีความสุข แต่ก็เหมือนว่าเขาจะประเมินผู้หญิงคนนี้ผิดไปมาก

 “หนูอารมณ์ดีกับทุกเรื่องแหละ”

 หนู? สิงหาขมวดคิ้วแน่น ตอนที่อีกฝ่ายเรียกเขาว่าลุงน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่พอแทนตัวเองว่าหนูแบบนี้แล้วมัน.... แปลกๆ

 “โลกใบนี้มันโหดร้ายจะตายไป ถ้ามัวแต่คิดถึงเรื่องที่ทำให้รู้สึกแย่ แบบนั้นคงใช้ชีวิตได้ไม่คุ้มเท่าไหร่”

 “เพราะแบบนี้...” เธอถึงได้ลืมเรื่องที่ตัวเองทำไว้เสียสนิทสินะ ทั้งๆ ที่คนถูกกระทำแบบเขาต้องจมอยู่กับฝันร้ายมาตลอดแท้ๆ

 สิงหามองผู้หญิงที่กำลังเหม่อมองทะเลด้วยความโกรธแค้นที่เพิ่มมากขึ้น ผู้หญิงคนนี้ทำลายชีวิตเขา แต่กลับไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุขไกลถึงอเมริกา มีลูกชายเจ้าของบริษัทผลิตเครื่องมือทางการแพทย์เทียวไล้เทียวขื่ออยู่ไม่ห่าง ส่วนเขากลับถูกคนรักทิ้งไปเพราะครอบครัวของเธอกลัวว่าเขาจะกลับมาเดินไม่ได้อีก และจะทำให้ลูกสาวของพวกเขาต้องลำบากถ้าหากยังดึงดันจะคบกันต่อ

 โลกใบนี้มันโหดร้าย แต่สิงหากลับรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้โหดร้ายกว่าหลายเท่านัก หัวใจของเธอดำมืดจนมองไม่เห็นสีอื่นใดอีก

 ฝ่ามือใหญ่กำแน่นจนเจ็บ แต่ถึงอย่างนั้นสิงหาก็ไม่ร้องออกมาสักแอะ ดวงตาคมเฝ้ามองแผ่นหลังเล็กบางอย่างอดทนอดกลั้น เขาจะไม่ทำร้ายเธอด้วยมือของตัวเอง แต่เธอจะทรมานจากการต้องอยู่ห่างจากครอบครัวและคนรัก... ทรมานมากกว่าที่เขาเคยเจอ

 “เอ๊ะ!” ณัฐรินีย์นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ ร่างบางหมุนตัวกลับมาหาคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง “ลุงจะนอนที่นี่ หรือว่าจะนอนที่ไหน หนูเห็นมันมีห้องเดียวนะ”

 “ฉันไม่นอนที่นี่”

 “อ๋อ... ค่อยยังชั่ว หนูไม่ถนัดนอนกับผู้ชายแปลกหน้าเท่าไหร่”

 “งั้นเหรอ?” สิงหายกยิ้ม ก่อนจะเปลี่ยนใจ “งั้นฉันจะนอนที่นี่”

 “ได้ยังไง? ฟูกมีอันเดียวเอง”

 "ได้สิ ฉันนอนฟูก ส่วนเธอก็นอนพื้น”

 “ล้อเล่นแน่ๆ” ณัฐรินีย์พยายามจ้องไปในดวงตาคู่นั้นเพื่อหาว่าเขากำลังล้อเล่นอยู่หรือเปล่า แต่เธอกลับไม่พบเจอสิ่งที่กำลังค้นหาเลย “อะ...เอาจริงเหรอ?”

 สิงหาตอบคำถามด้วยการเดินเข้าไปในห้องนอนแทน เขาทิ้งตัวนอนบนฟูกขนาดเล็กและปิดตาลงทันที ไม่ได้สนว่าอีกฝ่ายจะเดินตามมาหรือไม่

 เขาขอหลับเอาแรงซักหน่อย พรุ่งนี้ยังมีอะไรให้ต้องทำอีกตั้งเยอะ

.

.

 สิงหาไม่ได้คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะกล้าเข้ามานอนในห้องที่มีเขานอนอยู่ อย่างน้อยๆ ผู้หญิงทั่วไปก็มักจะมีสัญชาติญาณระวังตัวเองจากเพศตรงข้ามอยู่บ้าง แต่เขาก็ควรจะจำให้ขึ้นใจเสียทีว่าผู้หญิงอย่างณัฐรินีย์ไม่ได้คาดเดาได้ง่ายขนาดนั้น

 ชายหนุ่มหนวดยาวตื่นขึ้นมาตามเวลาปกติที่ตื่นทุกวัน เสียงน้ำกระทบฝั่งดังเป็นจังหวะทุกครั้งที่คลื่นลมพัดมา สิงหารู้สึกว่าร่างกายซีกซ้ายชาไปทั้งแถบเหมือนถูกกดทับเป็นเวลานาน และได้กลิ่นหอมสดชื่นของอะไรบางอย่างที่อยู่ใกล้ปลายจมูกจนเผลอสูดดมเข้าไปจนเต็มปอด

 “อืม...”

 อะไรบางอย่างนั้นขยับเข้าซุกกับอกของเขา ในตอนนั้นเองที่สิงหาเริ่มมีสติ ดวงตาคมเปิดออกกว้าง ก่อนจะมองหาสิ่งที่นุ่มนิ่มและอบอุ่นคล้ายร่างกายของมนุษย์เพื่อพาคำตอบให้ตัวเอง

 “เฮ้ย!”

 ตุ๊บ!

 “โอ้ย!”

 สิงหาขยับไปชิดฝาบ้านหลังจากดันร่างที่ถือวิสาสะขึ้นมานอนทับแขนเขาจนชาตกฟูกไป แม้ความสูงของฟูกจากพื้นจะไม่ได้มาก แต่เพราะอีกฝ่ายยังหลับอยู่ หน้าผากของเธอจึงกระแทกเข้ากับพื้นไม้ไผ่เต็มแรง

 “ลุง นี่มันไม่ใช่การปลุกที่ดีเลยนะ”

 ณัฐรินีย์ลุกขึ้นนั่งน้ำตาคลอ เธอยกมือทั้งสองข้างปิดหน้าผากของตัวเองไว้ เธอเจ็บมาก ผู้ชายอะไรแรงเยอะเหมือนช้างแมมมอธ

 “ใครใช้ให้ขึ้นมานอนบนนี้!”

 “ไม่มี” มือเล็กลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ “แต่มันหนาว พื้นก็แข็ง นอนได้ชั่วโมงเดียวก็ไม่ไหวแล้ว พอหนูขึ้นไปนอน ลุงก็ขยับแบ่งที่ให้ หนูก็คิดว่าลุงไม่ว่าสิ”

 สิงหานึกไม่ออกว่าตัวเองไปทำแบบนั้นตอนไหน เขาขยี้ผมรุงรังจนจนฟูฟ่องกว่าเดิม ก่อนจะรีบลุกออกจากบ้านไปไม่หันกลับมามองคนที่นั่งอยู่บนพื้นอีกเลย

 “แค่นี้ก็จะไม่โดนแย่งที่นอนอีกแล้วหนูนิด” ร่างอรชรทิ้งตัวลงนอนบนฟูกหนานุ่มที่ได้เวลาจับจองเป็นเจ้าของเสียที เธอเกลือกกลิ้งร่างกายกับที่นอนอย่างมีความสุข “ผู้ชายอะไรกลัวผู้หญิงยิ่งกว่าพระ แต่อยากแกล้งหนูนิดก่อนเอง... ช่วยไม่ได้”

 คนที่ถูกกล่าวหาว่ากลัวผู้หญิงหยุดฝีเท้าลงเมื่อออกห่างจากบ้านหลังนั้นพอสมควร ถ้าใครมาเห็นหน้านายสิงหาตอนนี้คงคิดว่าเขาเพิ่งเห็นผีมา สิงหาหันกลับไปมองบ้านที่ตั้งโดดเดียวอยู่บนหาดที่ตอนนี้น้ำทะเลขึ้นสูงประมาณเข่าอย่างไม่สบอารมณ์ แผนที่เขาวางไว้พังไม่เป็นท่า เขาไม่คิดว่าผู้หญิงที่หน้าตาสะสวยแบบนั้นจะบ้าบิ่นได้ถึงขนาดนี้

 สิงหาไม่ได้กลัวผู้หญิง เพียงแต่เขาไม่อยากเข้าใกล้เธอเกินความจำเป็น เขาไม่ได้จับเธอมาปล้ำเหมือนในละคร เขาแค่ต้องการทำให้ครอบครัวเธอร้อนใจและอยู่ไม่สุขก็เท่านั้น

 แค่วันแรกสิงหาก็พ่ายแพ้ให้นักโทษของตัวเองอย่างสิ้นเชิงเสียแล้ว ร่างสูงใหญ่ก้าวไปอีกทางเพื่อกลับที่พัก วันนี้เขาขอกลับไปตั้งหลักก่อน แต่หลังจากนี้เขาจะไม่พลาดอีกเด็ดขาด

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terkait

  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - อาบน้ำ

    สิงหากลับมาที่บ้านริมหาดอีกครั้งในตอนสาย เขาอาบน้ำแต่งตัวใหม่ แต่หนวดเครายังคงยาวรกรุงรังเหมือนเดิม เส้นผมระต้นคอถูกจับมัดลวกๆ อย่างไม่ใส่ใจ เขากลับไปตั้งหลักมาเรียบร้อยแล้ว เมื่อเช้าสิงหาตื่นตระหนกไปหน่อยเพราะไม่คิดว่าผู้หญิงอย่างณัฐรินีย์จะต่อกรยากอะไร แต่ครั้งนี้เขารู้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้ใม่ใช่ผู้หญิงนิ่มๆ เรียบร้อยเหมือนลูกคุณหนูทั่วไป เพราะฉะนั้นวิธีที่เขาคิดไว้คงไม่สะดุ้งสะเทือนผิวกายขาวๆ นั่นเท่าไหร่ ปัง! ปัง! กำปั้นใหญ่ทุบลงบนประตูไม้ไผ่จนสั่นสะเทือน เขามั่นใจว่าส่งเสียงดังไปมากพอสมควร แต่รออยู่เกือบนาทีทุกอย่างก็ยังคงนิ่งเงียบ ประตูตรงหน้าไม่ได้ถูกเปิดออก เสียงภายในก็เงียบกริบ สวนทางกับบานประตูและหน้าต่างที่ถูกปิดล็อกไว้อย่างแน่นหนาบ่งบอกว่าต้องมีคนอยู่ภายในอย่างแน่นอน ผู้หญิงคนนี้ ไม่ทันไรก็ทำให้เขาปวดหัวตุ๊บๆ อีกแล้ว “ตื่น!!!” แกร๊กๆๆๆๆ สิงหาจับประตูแล้วออกแรงเขย่าอย่างแรง บ้านหลังนี้เขาเป็นคนสร้างเองกับมือ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่านอกจากพื้นแล้วตัวกำแพงมันไม่ได้แข็งแรงมากขนาดนั้น แค่ออกแรงเขย่ามันก็สั่นคล้ายแผ่นดินไหวขนาดย่อมๆ แล้ว และในที่สุดแรงที่สิงหาออกไปก็ได้ผล ชายหนุ

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-23
  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - คนเลี้ยงหมู

    สิงหาออกคำสั่งให้นักโทษสาวเอาเสื้อผ้าที่เปียกชื้นไปตากไม่ใกล้ไม่ไกลจากน้ำตกเท่าไหร่ เพราะที่นี่เป็นทางผ่านที่เธอต้องใช้เดินกลับบ้านหลังจากทำงานที่เขามอบหมายให้เสร็จ จึงไม่ต้องเดินลงไปตากผ้าที่บ้านและเสียเวลาเดินกลับขึ้นมาใหม่ ไว้เก็บไปทีเดียวตอนกลับบ้านจะสะดวกและเสียเวลาน้อยกว่า “เสร็จหรือยัง?” หนุ่มหนวดยาวยืนกอดอกหันไปทางอื่น เขาตั้งใจไม่มองไปที่เสื้อผ้าของเธอ ผู้หญิงอะไร กล้าตากชุดชั้นในประเจิดประเจ้อไม่กลัวใครมาเห็นเข้าแบบนี้ หน้าไม่อาย... จริงๆ แล้วตรงนี้ไม่มีทางที่ใครจะมาเห็นได้นอกจากเขา ซวยจริงๆ แบบนี้กลับบ้านไปเขาต้องล้างตาด้วยน้ำเกลือหรือเปล่า? “เสร็จแล้วจ้า” คนที่สดชื่นเพราะเพิ่งอาบน้ำมาตอบเสียงหวานจ๋อย และหลังจากนั้นสิงหาก็สะดุ้งโหยง เพราะจู่ๆ แขนก็ถูกจับหมับเข้าเต็มๆ มือ “ขี้ตกใจจัง” สิงหากระแอมไอ เขาเสมองไปทางอื่น ไม่สนใจรอยยิ้มแปลกๆ ของเธอ “มัวแต่เล่น ทำงานเสร็จช้าก็ไม่ได้กินข้าวหรอกนะ” เสียงทุ้มดุปนขู่ คนขี้เล่นหน้าจ๋อยสนิท พอพูดถึงข้าว เธอก็หิวข้าวขึ้นมาจนท้องร้องโครกคราก เรียกรอยยิ้มเล็กๆ จากคนหนวดยาว ก่อนที่มันจะจางหายไปอย่างรวดเร็วโดยที่ณัฐรินีย์ไม่มีโอกาสได้เห

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-23
  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - กองไฟประทุ

    หลังจากกินข้าวมื้อกลางวันที่ล่วงเลยมาจนถึงบ่ายสองเสร็จ สิงหาก็เดินนำหน้านักโทษสาวที่อิ้มแปล้พุงกางไปอีกทางหนึ่ง เป็นคนละทางกับคอกหมูที่ณัฐรินีย์ทำงานเพื่อแลกข้าวก่อนหน้านี้ เธอจำได้ขึ้นใจ “พี่สิงห์จ๋า!” ยังไม่ทันได้เห็นว่าถูกพามาที่ไหน เสียงแหลมๆ ที่หวานหยดย้อยก็ดังขึ้นเสียก่อน และหลังจากนั้นร่างสูงใหญ่ที่เดินนำหน้าก็เซแถ่ดๆ มาชนเข้ากับเธอ โชคดีที่ณัฐรินีย์ตั้งตัวทัน ไม่อย่างนั้นคงได้ลงไปกองที่พื้นพร้อมกับมีร่างใหญ่โตเหมือนหมีควายทับให้ได้จุกเล่น “กระแต!” เสียงทุ้มดูดุ แต่น้อยกว่าตอนที่ใช้พูดกับนักโทษอย่างณัฐรินีย์หลายเท่า “อย่าทำแบบนี้ ล้มไปจะเจ็บตัว” “จ้ะ กระแตขอโทษน้าพี่สิงห์ กระแตแค่ดีใจที่ได้เจอพี่สิงห์ ไม่ได้เจอตั้งวันกว่าคิดถึ๊งคิดถึง” “เยอะ!” ณัฐรินีย์แอบมองข้ามไหล่หนา เธอเห็นว่าเจ้าของเสียงนั้นเป็นหญิงวัยประมาณไม่เกินสี่สิบห้าปี ท่าทางแข็งแรงและหน้าตาสะสวยพอตัว “มานี่เดี๋ยวนี้นะกระแต เป็นสาวเป็นนางไปลามปามนายสิงห์เขาแบบนั้นได้อย่างไร?” “แม่อะ! พี่สิงห์ยังไม่ว่ากระแตซักคำเลย ใช่ไหมจ๊ะ?” “หึ” สิงหาเพียงแค่หัวเราะแผ่วๆ เขาไม่ได้ตอบสาวเจ้า แต่หันไปสนใจแม่ของเธอแทน “น้าพิมท

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-23
  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - กระต่าย

    หญิงสาวที่มีสถานะเป็นนักโทษยอมถูกลากไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้แสดงท่าทีขัดขืนออกมา เธอเฝ้ามองแผ่นหลังกว้างที่ชื้นเหงื่อขึ้นทีละน้อย จนในที่สุดมันเปียกโชก แต่ถึงอย่างนั้นสิงหาก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด “เดี๋ยวสิ...” หญิงสาวขัดขืนเป็นครั้งแรก เธอยื้อตัวเองไว้ไม่ยอมเดินตามจนสายตาคมๆ ตวัดกลับมามองอย่างไม่พอใจ “ให้ฉันเก็บเสื้อผ้าก่อน” เธอชี้ไปที่เสื้อผ้าที่ยังคงตากอยู่ที่เดิม สิงหาลากเธอจนมาถึงน้ำตกแสนสวยนี่แล้ว ที่จริงเธออยากขออาบน้ำอีกซักครั้ง แต่พอเห็นว่าอีกฝ่ายอารมณ์เสียแบบนี้ก็ได้แต่ปลอบตัวเองในใจว่าช่วงเย็นๆ ค่อยมาอาบก็ได้ “ฉันบอกเธอว่าอะไร?” “ค่อยคุยกันได้ไหม ขอเก็บเสื้อผ้าก่อน โอ้ย!” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแน่น นายสิงห์คนนี้กระชากแขนเธอจนเจ็บไปหมดแล้ว รับรองได้ว่าคืนนี้เธอคงร้าวระบมไปทั้งแขนแน่นอน “เธอมันดีแต่ยั่วโมโหฉัน คิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรหรือไง!?” “ฉันไปทำอะไรให้เล่า! นายก็บอกมาสิ ไม่ใช่มาลากๆๆๆ แล้วก็ใส่อารมณ์แบบนี้!” ณัฐรินีย์เริ่มเสียงดังบ้าง เธอพยายามอดทนแล้วนะ แต่นายสิงห์คนนี้ทำให้ความอดทนของเธอขาดกระจุย เอะอะก็เสียงดัง เอะอะก็ขู่ อยากทำอะไรก็ทำ อยากฆ่าก็ฆ่ากันเลยสิ นี่มันถิ่นเ

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-23
  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - บุกถ้ำสิงห์

    “ขึ้นมาที่นี่ทำไม?” เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางหันกลับมามองผู้บุกรุกในยามวิกาล แววตาของสิงหาไม่ได้ฉายแววดุดัน แต่ก็ไม่ได้อ่อนโยนเท่าไหร่ “หิว” “ที่นี่ไม่ใช่โรงครัว” "รู้แล้ว แต่หลง...” “ถึงไม่หลงตอนนี้ก็ไม่มีอะไรกินหรอก ครัวปิดแล้ว คนอื่นๆ เขาเข้านอนกันหมด ไม่มีใครหิวตอนนี้” “ห๊า!” ณัฐรินีย์ตาโต เธอไม่แน่ใจว่าตัวเองได้ยินผิดหรือสิงหาตั้งใจโกหกเพราะอยากกลั่นแกล้งกันแน่ ถึงตอนนี้เธอจะไม่มีนาฬิกา แต่ดวงอาทิตย์ที่เพิ่งลาลับขอบฟ้าไปได้ไม่นาน รวมกับระยะเวลาที่เธอเดินหลงอยู่ในป่านี้ เธอมั่นใจว่านี่ยังไม่ถึงสองทุ่มแน่ๆ แต่คนที่นี่เข้านอนกันหมดแล้ว? นี่มันน่าเหลือเชื่อมาก ตอนที่เธออยู่นิวยอร์กเธอไม่เคยนอนต่ำกว่าเที่ยงคืน ไม่นั่งวาดรูปก็รอรับสายจากนิคกี้ เพราะรายนั้นกว่าจะกลับอพาร์ทเม้นท์ได้ก็เข้าวันใหม่ทุกที ทั้งๆ ที่ต้องตื่นมาทำงานแต่เช้าแท้ๆ แต่ก็ยังทำงานจนถึงดึกดื่นทุกวัน เธอเลยยื่นคำขาดว่าถ้ายังไม่ได้เห็นเขาอาบน้ำเตรียมนอน เธอก็จะไม่นอนเหมือนกัน นิคกี้เลยยอมทำตามเพราะไม่อยากได้ยินเธอบ่นเหมือนแม่คนที่สอง ยิ่งช่วงนี้เธอยิ่งมั่นใจว่านิคกี้คงทำงานไม่หลับไม่นอนแน่ๆ เขาต้องเคลียร์งานให้เรียบร้

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-23
  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - โรคจิต

    ตอนนี้เป็นเวลาตีสี่ครึ่ง เป็นปกติที่สิงหาจะตื่นก่อนพระอาทิตย์ขึ้นทุกวัน ต่อให้ช่วงกลางคืนเข้านอนดึกแค่ไหน ร่างกายมันก็ตื่นขึ้นมาในเวลาเดิมเหมือนถูกตั้งค่าไว้ คงจะเป็นความเคยชินไปแล้ว เพราะฉะนั้นเพื่อไม่ให้ร่างกายอ่อนแอเกินไป สิงหาจึงเข้านอนไม่ดึกมากนัก อย่างน้อยก็ต้องนอนให้ครบเจ็ดถึงแปดชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ เขาไม่อยากเจ็บป่วยอะไรอีกแล้ว เพราะรู้ดีว่าตอนที่ร่างกายอ่อนแอควบคุมไม่ได้มันทรมานมากแค่ไหน ร่างกายเปลือยเปล่าลุกขึ้นจากเตียงที่ไม่นุ่มและแข็งจนเกินไป สิงหาตวัดผ้าห่มที่ปิดเพียงท่อนล่างออก ก่อนบิดกล้ามเนื้อเล็กน้อยจนกระดูกส่งเสียงดังกร๊อบ เพียงเท่านี้ชายหนุ่มก็รู้สึกตื่นเต็มตา ไม่ใช่แค่สิงหาเท่านั้นที่ตื่น อวัยวะบางอย่างที่อยู่กลางลำตัวก็ตื่นขึ้นมาจนตั้งตรงเช่นกัน เป็นเรื่องปกติ สิงหาอายุเพียงยี่สิบเก้าปี อยู่ในวัยที่กำลังเจริญพันธุ์เต็มที่ เพราะฉะนั้นเรื่องความต้องการในยามเช้าไม่ใช่อะไรที่น่าตกใจ สิงหาไม่มีเมีย และไม่คิดซื้อผู้หญิงกิน เพราะฉะนั้นทุกเช้าเขาจะพึ่งนิ้วมือทั้งห้าของตัวเอง เขาไม่ได้ติดเซ็กส์ แค่ปลดปล่อยให้ร่างกายโล่งขึ้นบ้างก็เท่านั้น แต่ก็ไม่ได้ทำทุกวันเพราะบางครั้ง

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-23
  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - สาเหตุของความโกรธแค้น

    “ต่อไปนี้กลับไปทำงานที่เล้าหมู ห้ามตีสนิทใคร จำเอาไว้ว่าตัวเองเป็นแค่นักโทษ” . “หนูนิด” เสียงเรียกที่แฝงไปด้วยความเมตตาดังขึ้นจากด้านหลัง ณัฐรินีย์ยกหลังมือขึ้นปาดเหงื่อ ก่อนจะหันไปมองด้วยรอยยิ้มน้อยๆ ประจำตัว “เหนื่อยหรือยังลูก?” “ร้อนมากกว่าค่ะป้าผ่อง” “งั้นมาพัก กินข้าวกินปลา” “แต่หนูนิดยังทำตรงนี้ไม่เสร็จเลยค่ะ” “ไว้ก่อนลูก” ผ่องโบกไม้โบกมือ ทำหน้ายุ่งยากใจ เด็กสมัยนี้ดื้อจริงเชียว “จะบ่ายแล้วมากินข้าวก่อนเถอะ เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไปไม่คุ้ม” ณัฐรินีย์นิ่งคิดเพียงอึดใจ ก่อนขาเรียวจะก้าวข้ามคอกหมูที่ไม่สูงมากนักออกมาด้านนอก กว่าสองอาทิตย์แล้วที่ณัฐรินีย์มีอาชีพเป็นคนเลี้ยงหมูเต็มตัว สิงหาสั่งให้เธอดูแลหมูหลายสิบตัวที่นี่ ตั้งแต่ให้อาหาร ทำความสะอาด จนถึงดูแลถ้าหากมีหมูตัวไหนป่วย งานที่เธอทำไม่มีค่าแรง มีเพียงอาหารสามมื้อ บ้านไว้หลับนอน แล้วก็น้ำตกกว้างขวางไว้ชำระร่างกายเป็นค่าตอบแทนเท่านั้น ที่จริงแล้วมันไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่ เพราะอาหารที่นี่อร่อยกว่าร้านอาหารมิชลินสตาร์ที่นิคกี้เคยพาเธอไปกินด้วยซ้ำ บ้านที่เธอนอนก็สบายดี ถึงไม่มีฟูกนิ่มๆ แต่ก็ได้เห็นพระอาทิตย์ตกทุกวัน รวมถึง

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-23
  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - ชดใช้

    เพี๊ยะ! “ว๊าย คุณ!” ณัฐรินีย์ได้เสียงของแม่เพียงแค่นั้น เพราะหูของเธออื้ออึงจนแทบไม่ได้ยินเสียงรอบกายอื่นใดอีก ฝ่ามือของพ่อไม่ใช่เล็กๆ มันฟาดเข้าที่แก้มและใบหูของเธอเต็มๆ จนหูอื้อไปหมด ส่วนแก้มของเธอก็เจ็บแสบจนรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่คลุ้งอยู่ในโพรงปาก เธอเจ็บ... แต่ซักพักมันก็กลายเป็นความชา ทว่าไม่ใช่เพียงแค่ที่แก้มของเธอเท่านั้น หัวใจเธอก็ไม่ต่างกัน “ไม่รักดี!” เสียงของพ่อสั่นด้วยความโกรธ “ไม่ได้เรื่องซักอย่าง สร้างแต่ปัญหา” “...” “แกไม่น่าเกิดมาเป็นลูกฉันเลย” “คุณพ่อคะ อย่าว่าน้องแบบนั้น” เสียงหวานสั่นเครือของใครบางคนดังขึ้น และหลังจากนั้นณัฐรินีย์ก็รู้สึกได้ถึงฝ่ามือเล็กแต่อบอุ่นที่แตะลงบนไหล่ของตัวเอง “เรื่องนี้นิ่ม-“ “นิดขอโทษค่ะ” ณัฐรินีย์เอ่ยขึ้นก่อนพี่สาวที่เกิดจากไข่ใบเดียวกันจะพูดจบ เธอเหลือบตามองใบหน้าที่คล้ายคลึงกันจนแยกไม่ออกเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าลงเหมือนเดิม “นิดผิดเอง นิดไม่ระวังจนทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น” “แกมันไม่เคยระวังอะไรซักอย่าง” เสียงของพ่อเกรี้ยวกราดกว่าเดิม "ขับรถไม่แข็งแต่กลับขับออกถนนใหญ่ แล้วนี่พานิ่มไปด้วย ถ้าพี่สาวแกเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไ

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-23

Bab terbaru

  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - บทส่งท้าย

    กลับมาที่เกาะได้ไม่ถึงเดือน สองสามีภรรยาก็ต้องขึ้นฝั่งอีกครั้ง ทั้งคู่บินตรงไปกรุงเทพฯ และเดินทางต่อไปที่โรงพยาบาลโดยไม่หยุดพัก เมื่อเช้าสิงหาได้รับสายจากนิโคลัส แต่นิโคลัสไม่ได้เป็นคนคุย เขายื่นโทรศัพท์ให้คุณหญิงสุดา เธอรับไว้แล้วบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ลูกสาวและลูกเขยรู้ “พ่อเขาหมดสติ หัวใจหยุดเต้น ดีที่ยังอยู่ที่โรงพยาบาลเลยกู้ชีพกลับมาได้ แต่หมอบอกว่าพ่อเขาต้องทำบายพาสหัวใจ เพราะตรวจเจอเส้นเลือดตีบสามเส้น” ณัฐรินีย์ใจหายวาบ เร่งเร้าให้สิงหาหาเที่ยวบินที่เร็วที่สุด ก่อนจะพากันกระหืดกระหอบมาถึงโรงพยาบาลช่วงบ่ายแก่ เปิดประตูห้องพิเศษเข้าไปก็เจอกับคุณหญิงสุดาที่นั่งอยู่ข้างเตียง ถัดไปเป็นนิโคลัส และใกล้กันกับนิโคลัสคือณัฐริกา “พี่นิ่ม” “หนูนิด” สองพี่น้องโผเข้ากอดกันด้วยความคิดถึง ณัฐริการ้องไห้ออกมาเพราะไม่ได้เจอหน้าน้องสาวมาหลายปี เธอคิดถึงหนูนิด แต่ยิ่งคิดถึงเธอก็ยิ่งละอายใจ เพราะถ้าหนูนิดไม่ช่วยเธอไว้วันนั้น น้องสาวเธอคงไม่ถูกส่งไปไกลจากบ้านแบบนี้ “คิดถึง” “นิดก็คิดถึงพี่นิ่ม” แฝดน้องผละออก มองสำรวจพี่สาวที่ดูมีน้ำมีนวลขึ้นด้วยสายตารักใคร่ “ดูผุดผ่องขึ้นนะคะ ไปทำอะไรมา”

  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - กลับบ้านของเรา (จบ)

    “พี่สิงห์” ร่างบอบบางถลาเข้าหาอ้อมกอดของสามี พออ้อมแขนอบอุ่นโอบรัด น้ำตาที่กลั้นไว้ก็ไหลลงมาเป็นทาง ณัฐรินีย์ไม่ใช่คนเข้มแข็ง เธอเป็นเพียงคนๆ หนึ่งที่มีความรู้สึกเปราะบางเหมือนมนุษย์ทั่วไป เธอร้องไห้หลายครั้งแต่ไม่มีใครเห็น เธอเจ็บปวดเป็นพันครั้งแต่ไม่มีใครมาสนใจ ความเจ็บปวดซ้ำๆ ทำให้เธอต้องสร้างกำแพงขึ้นมา ทำเหมือนว่าตัวเองคือคนที่มีจิตใจแข็งแกร่งกว่าใคร เจ็บแค่ไหน เสียใจแค่ไหนก็ไม่ร้องไห้ ไม่แสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น แต่วันนี้เธอรู้แล้วว่าคนเราไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งเสมอไป ถ้ามีอ้อมกอดที่พร้อมกอดก็อย่าลังเลที่จะรับมัน ถ้ามีอกกว้างให้ซับน้ำตาก็อย่าลังเลที่จะร้องไห้ออกมา บางทีการร้องไห้อาจจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดในใจได้บ้าง... ไม่มากก็น้อย “ไม่เป็นไรนะ” คำพูดสั้นๆ พร้อมกับมือที่ลูบเส้นผมเบาๆ ทำให้ณัฐรินีย์ปล่อยโฮ เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เธอร้องไห้ขนาดนี้ ร้องเหมือนว่าโลกใบนี้กำลังจะแตกสลาย ร้องเหมือนว่าจะไม่มีพรุ่งนี้ให้ร้องอีก เธอร้องจนปวดหัว ร้องจนหูอื้อ ร้องจนเสื้อที่สิงหาใส่เปียกชื้น แต่ถึงอย่างนั้นอ้อมแขนแกร่งก็ไม่ปล่อยให้เธอห่างกาย คุณหญิงสุดามองภาพนั้นทั้งน้ำตา นานแค่ไหนแล้

  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - แตกหัก

    เพี๊ยะ!! ใบหน้างดงามหันตามแรงฟาดของฝ่ามือ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ตัวแข็งค้าง สิงหาตกใจเพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพความรุนแรงแบบนี้ ส่วนคนเป็นแม่ก็ไม่คิดว่าลูกจะถูกพ่อแท้ๆ ทำร้ายร่างกายอีกครั้ง “ลูกไม่รักดี!!!” “คุณคะ!” “เลี้ยงเสียข้าวสุก! แกมันไม่รักดี ไม่เคยทำให้ฉันกับแม่แกภูมิใจเลย! ต้องให้ฉันตบตีแกอีกกี่ครั้งแกถึงจะคิดได้ห้ะ!” สิงหากำมือแน่น เขาพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ตัวเอง ต้องมาเห็นเมียถูกพ่อแท้ๆ ทำร้ายแบบนี้เขารับไม่ได้จริงๆ ยิ่งรู้ว่าไม่ใช่ครั้งแรกแบบนี้... ถึงเขาจะเลวแต่เขาไม่เคยคิดลงมือทำร้ายผู้หญิงเลยซักครั้ง แม้แต่ณัฐรินีย์เองเขาก็ไม่เคยตบตี ต่อให้ตอนที่ยังไม่ได้รักเขาก็ไม่คิดจะทำ แล้วทำไมพ่อแท้ๆ ถึงทำกับลูกได้ขนาดนี้ “คุณพ่อครับ” เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้น สิงหาหันกลับไปมอง ดวงตาเขาแข็งกร้าวขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นใคร “ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ” “ให้พ่อใจเย็นได้ยังไงนิค ลูกนิ่มก็หายตัวไป ส่วนคนที่อยู่ก็ไม่มีประโยชน์” ท้ายประโยคคุณหมอกระแทกกระทั้นใส่ลูกสาวที่ตนเองเพิ่งลงมือทำร้ายร่างกายไป ณัฐรินีย์ไม่ต่างจากถูกทำร้ายร่างกายและเหยียบย่ำความรู้สึกซ้ำๆ เธอไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นที่ต้องการ

  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - บุกถ้ำเสือเพื่อลูกเสือ

    “นิโคลัสมันแต่งงานกับพี่สาวฝาแฝดของเมียแก” “พี่สาวฝาแฝด!?” สิงหาตกใจจนคำพูดของเพื่อนเกือบไม่เข้าหู พี่สาวฝาแฝด เขาเพิ่งรู้ว่าเมียตัวเองมีพี่สาวฝาแฝด “อืม หน้าเหมือนกันอย่างกับคนเดียวกัน ฉันเกือบสับสนไปแล้ว” “ขนาดนั้นเลยเหรอ?” ตอนที่สิงหาสืบข้อมูลของณัฐรินีย์เพื่อแก้แค้นเขาไม่ได้สนใจครอบครัวของเธอเลย เขาสนแค่ถ้าจับเธอมาได้ครอบครัวเธอจะต้องเสียใจจนกระอักเลือดเพราะยังไงณัฐรินีย์ก็คือลูก และเพราะความไม่รอบคอบของเขานี่เอง เขาถึงไม่เคยรู้เลยว่าการจับตัวณัฐรินีย์มามันทำอะไรครอบครัวนั้นไม่ได้เลย และที่สำคัญ...หนูนิดของเขามีพี่สาวฝาแฝด บางอย่างที่ยังค้างคาอยู่ในใจเหมือนถูกปลดล็อก สิงหาถึงบางอ้อทันทีเมื่อรู้ว่าณัฐรินีย์มีพี่สาวฝาแฝด ถ้าหากคืนนั้นเธอไม่ได้ขับรถชนเขา คนที่ชนก็น่าจะเป็นพี่สาวเธอ เพราะวันนั้นเขาเห็นหน้าคนขับ และเขาจำได้ว่าใบหน้านั้นเหมือนกับณัฐรินีย์ราวกับแกะ “แล้วยังไงต่อ” “เมียแกกลับไปอยู่บ้าน ฉันไม่รู้มากกว่านี้ แต่เรื่องนั้นไม่สำคัญ” ราฟาเอลสะอึกเมื่อเห็นแววตาวาววับของเพื่อนสนิท เขากระแอมไอ รีบแก้คำพูดก่อนจะโดนดีดออกจากห้องโทษฐานบอกว่าเมียของมันไม่สำคัญ “ที่จริงแล้วเรื่อ

  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - ความฝัน ความจริง

    สิงหาฝัน... เขาฝันว่าตัวเองทะเลาะกับณัฐรินีย์ด้วยเรื่องที่เธอโกหกเขา เธอไม่ได้เป็นคนขับรถชนเขาเพราะเธอขับรถไม่เป็น แม้แต่พวงมาลัยเธอยังไม่เคยจับมันมาก่อน ลึกๆ แล้วสิงหาดีใจที่รู้แบบนั้น แต่เขาก็เสียใจอยู่ดีที่เธอเลือกที่จะปกปิดและโกหกมาตลอด เพราะถ้าหาก... ถ้าหากว่าเขาเลวกว่านี้อีกซักนิด แล้วเผลอทำอะไรรุนแรงกับคนบริสุทธิ์ลงไป เขาคงไม่มีวันให้อภัยตัวเองไปตลอดชีวิต แต่ถึงอย่างนั้นในความฝันก็ยังมีเรื่องราวดีๆ ซ่อนอยู่ เขาได้ยินคำบอกรักจากเธอเป็นครั้งแรก ที่จริงจะเรียกว่าครั้งแรกก็เรียกได้ไม่เต็มปาก เพราะเขาเคยได้ยินคำนั้นในวันแต่งงานของเรา เพียงแต่เขาไม่กล้าเข้าข้างตัวเองว่าเธอพูดมันจากความรู้สึกจริงๆ บรรยากาศในวันนั้นมันเป็นใจเกินไป ณัฐรินีย์อาจจะพูดเพียงเพราะสถานการณ์พาไป ทว่าครั้งนี้สิงหาเชื่อสนิทใจ แม้จะเป็นแค่เพียงคำพูดในความฝัน แต่สิงหากลับรู้สึกยินดีเหลือเกินที่ได้ยินมัน และมันก็ทำให้หัวใจที่ปิดตายมานานสั่นคลอน ความรู้สึกภายในมันร่ำร้องบอกออกมาว่าตัวเขาเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน เขารักหนูนิด น่าเสียดายที่ในฝันนั้นสิงหาไม่ได้บอกกลับไป เขาได้แต่เตือนตัวเองซ้ำๆ ว่าถ้าตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่จ

  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - แยกจาก

    บรรยากาศภายในรถเงียบงันเมื่อสิงหาไม่ได้พูดอะไร เขาไม่แม้แต่จะเปิดเพลงคลอเหมือนขามาด้วยซ้ำ ชายหนุ่มใช้มือเพียงข้างเดียวบังคับพวงมาลัย ไม่ถึงสองนาทีรถราคาไม่แพงนักก็เลี้ยวเข้าโรงแรมระดับสามดาวที่ตั้งอยู่ริมถนนใหญ่ “ที่จริงเราน่าจะพักที่โรงพยาบาล” ณัฐรินีย์ออกความเห็น แต่ก็เข้าใจว่าสิงหาไม่ได้เจ็บป่วยหนักอะไร ถ้าต้องพักที่โรงพยาบาลมันก็เหมือนกระต่ายตื่นตูมไปหน่อย สิงหาไม่ได้ตอบอะไร เขาลงจากรถ หยิบของจากเบาะหลัง ก่อนจะส่งกุญแจให้พนักงานรักษาความปลอดภัยพร้อมกับทิปจำนวนหนึ่ง ณัฐรินีย์ก้าวลงจากรถอย่างงุนงง เธอเดินตามหลังสิงหาเข้าไปในโรงแรมก็พบว่าเขาเช็กอินเรียบร้อยแล้ว “ห้องอยู่ชั้นสาม ห้อง 303 นะคะ ออกจากลิฟต์แล้วเลี้ยวขวาได้เลยค่ะ” สิงหารับคีย์การ์ดมาถือไว้ เขาไม่ได้ตอบอะไร เมื่อได้ของที่ต้องการก็เดินจ้ำอ้าวไม่แม้แต่รอเมียที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามหลังมา “พี่สิงห์!” ณัฐรินีย์หอบแฮ่ก “ปวดแขนมากเหรอถึงได้รีบเดินขนาดนี้” “...” “พี่สิงห์ ทำไมไม่พูดกับนิด” “...” “พี่สิ-“ ติ๊ง “ไว้ไปคุยกันในห้อง” ณัฐรินีย์ชาไปทั้งตัวเมื่อน้ำเสียงของสิงหาไม่ได้อบอุ่นเหมือนเคย หรือถ้าพูดให้ถูกคือน้ำเสียงข

  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - เรื่องที่ไม่เคยรู้

    หลังจากเคี่ยวกรำเมียมาเป็นอาทิตย์สิงหาก็เกือบน้ำตาตกใน เมื่อวันหนึ่งณัฐรินีย์เดินเข้ามาบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วๆ ว่า “พี่สิงห์ คืนนี้ห้ามกวนนิดนะ พอดีว่าน้องแดงเดือดมา” สิงหาเข่าอ่อน เขาเคยคิดว่าตัวเองน้ำยาดีพอ แต่นี่เขาไม่ได้ป้องกันมาเกือบเดือนแล้ว ทว่าก็ยังไม่มีทีท่าว่าเมียเขาจะตั้งท้องเสียที ยืนยันได้จากน้องแดงเดือดที่มาตรงเวลาจนน่าโมโห บางทีเขาก็ไม่เข้าใจ กับครอบครัวที่พร้อมมากๆ ทั้งอายุและการเงินอย่างเขาและณัฐรินีย์กลับยากที่จะมีลูก แต่กับเด็กๆ ที่พลาดจนตั้งท้องเป็นว่าเล่นกลับมีอย่างง่ายดาย และสุดท้ายเด็กทารกที่ไม่รู้อะไรก็มักจะถูกทอดทิ้งเสมอ เหมือนกับเขาที่ถูกทิ้งไว้หน้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่แบเบาะ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่เป็นใคร พ่อเป็นใคร รู้แค่ตัวเองเป็นลูกครึ่ง แต่ครึ่งอะไรสิงหาไม่เคยคิดอยากจะหาคำตอบ ตอนเด็กๆ เขาถูกเพื่อนที่โรงเรียนล้อว่าแม่เขาเป็นผู้หญิงขายบริการ มีลูกกับแขกแล้วเลี้ยงไม่ไหวเลยเอาเขามาทิ้งเป็นภาระให้กับคนอื่น แต่พอเขาเอาเรื่องไปเล่าให้แม่ครูฟังแม่ครูก็ทำเพียงแค่ยิ้มบางๆ แล้วบอกว่าซักวันแม่จะกลับมารับเขาไปอยู่ด้วย นั่นเป็นครั้งแรกในชีวิตที่สิงหารู้จักคำว่า

  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - การแต่งงานก็แค่จุดเริ่มต้น

    “อื้อ”เจ้าสาวคนสวยครางในลำคอเบาๆ เมื่อแผ่นหลังสัมผัสเข้ากับฟูกนุ่มที่โรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดงสด สิงหาค่อยๆ ปลดแขนเรียวที่เกี่ยวรั้งต้นคอตนเองออก ก่อนจะขยับออกห่างจากเจ้าสาวที่นอนทอดกายมองมาไม่วางตาดวงตาสุกสกาวมองตามสามีตามประเพณีที่ขยับออกห่างด้วยหัวใจที่เรียบสนิท ทั้งๆ ที่เหมือนกำลังจะถูกทอดทิ้งแต่ณัฐรินีย์กลับไม่รู้สึกเสียใจ เพราะเธอมั่นใจว่าเขาจะกลับมาและสิงหาก็กลับมาจริงๆ“หนูนิด” สิงหาเรียกเจ้าสาว ก่อนจะช่วยพยุงให้ร่างบอบบางลุกขึ้นนั่งดีๆ “พี่ให้”“มันคือ?”“แหวนวงแรกที่พี่เก็บเงินซื้อได้” สิงหาหมุนแหวนราคาไม่กี่หมื่นให้ณัฐรินีย์ดู เพชรเม็ดเล็กๆ ที่ฝังอยู่ในเนื้อแหวนส่องประกายล้อแสงไฟจากตะเกียงจนวาววับ “ตอนเรียนจบ พี่นึกอยากมีเครื่องประดับก็เลยเอาเงินเก็บที่ทำงานช่วงเรียนมาซื้อ ตั้งใจว่าจะเก็บมันไว้ต่อให้อดอยากแค่ไหน เพราะมันคือสมบัติชิ้นแรกที่พี่มี”“แล้วทำไมถึงให้นิด ของสำคัญแบบนี้พี่สิงห์ควรเก็บไว้ที่ตัวเอง”สิงหาเงยหน้าจากแหวนขึ้นมองใบหน้าของเจ้าสาว มุมปากเขายกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงนุ่มทุ้มว่า “ของสำคัญ ก็ต้องอยู่กับคนสำคัญ”“พี่สิงห์ นิดไม่ชิน” ณัฐรินีย์ก้มหน้าหลบ

  • เกาะขังรัก NC-25   เกาะขังรัก - เมียพี่

    พิธีการแต่งงานของเกาะตะวันฉายไม่ได้อิงกับศาสนาหรือพิธีของประเทศไหนเป็นหลัก เพราะที่นี่เป็นเกาะ เปรียบเสมือนแผ่นดินเล็กๆ ที่แยกตัวออกมาจากแผ่นดินหลัก ทำให้วิถีการใช้ชีวิตหรือความเชื่อของคนบนเกาะต่างจากคนทั่วไป อย่างเช่นผู้คนที่นี่ไม่นับถือศาสนา ไม่ได้เชื่อคำสอนของใคร พวกเขาแค่เชื่อในตัวเอง และมีที่พึ่งทางใจเป็นพ่อปู่ที่ไม่มีตัวตนเท่านั้น ณัฐรินีย์ถูกสิงหาจับจูงไปตรงส่วนทำพิธี ที่ตรงนั้นถูกจัดให้อยู่ในทะเลที่สูงระดับครึ่งหน้าแข้ง มีซุ้มดอกไม้สีขาวตั้งเด่น ไม่มีบาทหลวง ไม่มีคนทำพิธี เพราะสิงหาเคยบอกว่าการแต่งงานมันคือเรื่องราวของคนสองคน ไม่จำเป็นต้องมีใครมากำกับ มีเพียงแค่น้ำทะเลที่เหมือนเหมือนชีวิตและจิตวิญญาณโอบล้อมไว้ก็เพียงพอแล้ว บ่าวสาวหยุดลงเมื่อลุยน้ำไปจนถึงหน้าซุ้มดอกไม้ ทั้งคู่หันกลับไปมองบนฝั่ง ชาวบ้านนับร้อยยืนมองคู่แต่งงานอยู่บนนั้น ไม่มีใครเข้ามาใกล้ และจะไม่มีใครได้ยินว่าทั้งสองคนพูดคุย หรือให้คำสัญญาอะไรต่อกัน สมกับที่สิงหาบอก การแต่งงานบนเกาะตะวันฉายคือเรื่องของคนแค่สองคนเท่านั้น สิงหาเลิกสนใจผู้มาร่วมงาน เขาหันกลับมามองเจ้าสาวของตนเอง ทั้งคู่ยืนหันหน้าเข้าหากัน มือบา

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status