สุรารสดี

“ท่านพี่”

แม้ซุนอันเล่อจะมีศักดิ์เป็นน้าสาวแท้ ๆ ของซุนหย่งเล่อ แต่อายุที่ใกล้เคียง ห่างกันเพียงห้าปีทำให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกันเช่นพี่น้องเสียมากกว่า เช่นนั้นซุนอันเล่อจึงให้หลานสาวเรียกนางว่า ‘พี่สาว’ แทนที่จะเรียกน้าเช่นนี้มาตั้งแต่เริ่มหัดพูด

“เจ้าวางใจเถิด สุราจอกนี้อ่อนมาก ข้าถึงวางใจให้เจ้าได้ดื่ม”

นางบอกหลานสาวพร้อมกับส่งจอกในมือให้ แล้วจึงรับจอกในมือของบุรุษหนุ่มผู้นั้นแทน

“มีสุราอ่อน ๆ เช่นนี้ด้วยหรือ”

“ที่หอบุปผาสำราญของข้าย่อมมีทุกสิ่งอยู่แล้ว”

“เช่นนั้นให้ข้าได้ลองสักจอกจะได้หรือไม่”

บุรุษหนุ่มคนเดิมเอ่ยขึ้น

“ย่อมได้ ๆ รอข้าสักครู่”

“เดี๋ยวข้าไปรินให้เองขอรับ” หานเถิงซีรีบขันอาสา

“ไม่ต้อง ๆ เดี๋ยวข้าจัดการเอง”

ซุนอันเล่อยกมือขึ้นห้ามไม่ให้อีกฝ่ายเข้ามายุ่ง ชายหนุ่มในวัยเดียวกับหลานสาวต้องเดินคอตกกลับไปยืนประจำที่เดิมอีกครั้ง

หานเถิงซี เป็นหนึ่งในผู้ดูแลหอบุปผาสำราญ และเป็นคนสนิทของซุนอันเล่อ อีกทั้งยังเป็นสหายสนิทของซุนหย่งเล่อและฟางลี่อิง ซึ่งเป็นสหายรักของนางอีกคน

ทั้งสามคนเติบโตในหอนางโลมมาด้วยกันจวบจนตอนนี้อายุเข้าสิบเจ็ดปีแล้ว ทว่าหานเถิงซียังคงไม่ยอมห่างกายนาง เว้นแต่ในสถานที่ ที่หนุ่มสาวไม่ควรอยู่ด้วยกันเท่านั้น นอกจากนั้นหากเห็นซุน­หย่งเล่อที่ใด ต้องได้เห็นหานเถิงซีที่นั่น ไม่ต่างอะไรจากเงาตามตัวนางเช่นนั้น

และเพียงครู่เดียวสุรารสอ่อนกลิ่นหอมอบอวลชวนให้น่าลิ้มลองก็ถูกเสิร์ฟตรงหน้า

“ได้แล้ว ๆ เชิญคุณชายทั้งสี่เจ้าค่ะ”

แม่นางซุนเอ่ยก่อนยกจอกขึ้นเพื่อเป็นการเชื้อเชิญแล้วเทลงคอหมดในครั้งเดียว

ซุนหย่งเล่อมองน้ำสีขาวสะอาดที่ดูเหมือนน้ำเปล่า หากแต่กลิ่นหอมชวนให้ลิ้มลอง ทว่าสีหน้าและแววตามิสู้ดีนัก แม้จะรู้ว่าเป็นสุราอ่อนก็จริง แม้ไม่อยากดื่มแต่ในเมื่อครั้งนี้เลี่ยงไม่ได้ก็จำต้องฝืน

นางมองแล้วลอบกลืนน้ำลายลงคอหนึ่งครั้ง ก่อนกลั้นใจเทน้ำสีขาวในจอกนั้นลงคอทีเดียวจนหมดเช่นเดียวกับทุกคน

“เป็นสุราที่อ่อนแต่หอมชวนให้ลิ้มลองจริง ๆ”

บุรุษหนุ่มคนเดิมเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“แท้จริงแล้วเป็นเพียงสุราที่หมักจากผลสือหลิว (ทับทิม) นี่แหละเจ้าค่ะ เป็นสุราที่พี่สาวข้าคิดและหมักไว้ดื่มเอง ... หากคุณชายชอบข้าจะให้เด็กนำมาให้ แต่สำหรับคุณชายเห็นทีเป็นจอกคงไม่รู้รส เห็นที่ต้องคนละกาจึงจะเหมาะสม”

“ดี ๆ ครั้งนี้ข้าขอดื่มสุราอ่อน ๆ สักครั้งก็แล้วกัน”

“เช่นนั้นข้าจะจัดการให้เดี๋ยวนี้”

แม่นางบอกพร้อมกับหันไปพยักหน้าให้กับถีหลัน ซึ่งยืนอยู่ไม่ห่างแทนคำสั่ง เพียงครู่เดียวสุราจากผลสือหลินก็ถูกวางตรงหน้าชายทั้งสี่

“เชิญคุณชายตามสบายนะเจ้าคะ ข้าคงต้องขอตัวไปดูแลแขกท่านอื่นก่อน ... เด็ก ๆ อย่าลืมดูแลปรนนิบัติให้ดี ถีหลันข้าฝากเจ้าด้วยขาดเหลืออะไรเจ้าก็จัดการได้เลยไม่ต้องปรึกษาข้า”

ซุนอันเล่อหันไปทิ้งท้ายกับคนสนิท ก่อนปรายตามองไปยังแม่­ทัพหนุ่ม ที่ตั้งแต่เข้ามาจนถึงเวลานี้ก็ยังคงวางท่านิ่งเช่นเดิม

หากแต่สายตานางก็ไวพอทันได้เห็นแววตาวูบไหว เมื่อครั้งที่ซุนหย่งเล่อบรรเลงพิณอยู่บ้าง ริมฝีปากเล็กเคลือบสีชาดยกยิ้มขึ้นอย่างพึงใจ

‘ท่านนี่แหละ น้องเขยข้า’

“คุณชาย! ... เหตุใดจึงเป็นท่าน”

เสียงซุนหย่งเล่อดังขึ้น เมื่อจู่ ๆ ประตูห้องนางถูกเปิดเข้ามาด้วยกำลังของชายร่างใหญ่ผู้นั้น เจ้าของห้องรีบคว้าเสื้อตัวนอกที่เพิ่งถอดออกเพื่อคลายร้อนเมื่อครู่ แม้เวลานี้จะเหลืออาภรณ์เพียงบาง­ชิ้น หากแต่เหงื่อในกายยังผุดให้เห็นเป็นเม็ด อีกทั้งความร้อนใน­กายเริ่มทวีขึ้น

“เป็นเจ้าเอง ... ข้าร้อน ... ขอให้ข้าได้เข้าไปล้างหน้าล้างตัวสักหน่อยได้หรือไม่”

ใช่เป็นเขา ‘จางหลี่จวิน’ แม่ทัพใหญ่แห่งอันฉี แขกพิเศษของหอบุปผาสำราญในค่ำคืนนี้

“เหตุใดท่านถึงมาที่นี่เพียงผู้เดียวเช่นนี้”

ซุนหย่งเล่อมองออกไปด้านนอกไม่เห็นผู้ใดอีกนอกจากเขา ซึ่งก็น่าแปลก เพราะที่นางพักอยู่ทางด้านหลังของตัวหอบุปผาสำราญ ซึ่งใช่เส้นทางที่แขกผู้มาหาความสำราญจะเดินมาถึงโซนนี้ได้ หากแต่ก็ไม่ใช่สถานที่ต้องห้าม แต่ทุกคนที่อยู่ในหอนางโลมแห่งนี้ย่อมรู้ดีว่า เรือนที่ปลูกอยู่ท้ายหอฯ นี้เป็นที่พักของแม่นางซุนหย่งเล่อ ฟางลี่อิง และอี้จี้ของที่นี่

‘หรือเขาจะเดินมาโดยไม่รู้ความ’

“ข้าไม่ไหวแล้ว”

ชายร่างใหญ่ดันร่างเจ้าของห้องเข้าไปด้านในพร้อมกับตัวเอง โดยไม่ลืมที่จะปิดประตูลงกลอนเรียบร้อย

“คุณชายท่านจะทำอะไร! ...”

“พาข้าไปแช่น้ำให้คลายร้อนสักหน่อยเถิดแม่นางซุน”

เวลานี้กายเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ ซุนหย่งเล่อเห็นแล้วให้รู้สึกวิตกขึ้นมานางจึงรีบพาร่างใหญ่ไปยังห้องอาบน้ำส่วนตัว อาการเขาในเวลานี้คล้ายกับนางเมื่อครู่ ต่างกันตรงที่ดูเหมือนเขาจะร้อนรุ่มกว่านางหลายเท่า

‘หรือท่านโดนยากปลุกกำหนัด’

จู่ ๆ สิ่งนี้ก็แวบเข้ามาในความคิด ดวงตาคู่สวยดุจหงส์เบิกกว้างขึ้น

ซุนหย่งเล่อโตมาในหอนางโลมพอจะรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้อยู่บ้าง หากแต่ไม่คิดว่าเขาซึ่งเป็นแขกพิเศษจะมีใครกล้าให้ยาชนิดนี้ได้ แต่จะใช่หรือไม่ สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้คือต้องลดความร้อนในร่างกายเขาก่อน