บทที่ 11 หาหญิงอุ่นเตียงให้พี่ชาย

แม่นมหลิวนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง  “ ข้าคิดออกแล้วเจ้าค่ะ บุรุษย่อมจะโปรดปรานหญิงงาม หากเราหาหญิงอุ่นเตียงที่งดงามสักคนมาปรนนิบัติท่านแม่ทัพ ข้าคิดว่าคงจะพอป้องกันเรื่องที่ท่านแม่ทัพอาจจะพลาดพลั้งไปหลงไหลหญิงแพศยานั่นเข้าจนได้ ” 

อี้หลานเมื่อได้ฟังก็พยักหน้าช้าๆ “ นั่นสินะ บุรุษก็ย่อมต้องอดไม่ได้เมื่อได้ร่วมรักกับหญิงงามก็อาจจะเผลอติดใจเข้า ยิ่งหญิงแพศยาแซ่หนิงนั่นยิ่งงดงามปานนั้น  แถมยังมีมารยาสาไถ หลอกลวงบุรุษให้หลงไหลเก่งยิ่งนัก  ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่ต้องวิ่งมาให้ท่านพี่ช่วยแยกมันจากเว่ยหลงสามีของข้าหรอก  หากเราหาหญิงงามที่พอใช้ได้สักคนมาปรนนิบัติท่านพี่ก็อาจจะพอช่วยไม่ให้เขาพลาดพลั้งไปหลงรักมันเข้า แต่ว่า…. แล้วเราจะหาหญิงที่ไว้ใจได้มาจากที่ไหนกัน ” 

แม่นมหลิวครุ่นคิดแล้วก็พลันนึกออก “ ข้าจะพูดกับสาวใช้นางหนึ่งในจวนนี้  นางงดงามหมดจดไม่น้อย มีทหารและบ่าวชายหลายๆคนเกี้ยวพานางอยู่  แต่นางไม่เคยสนใจใคร  คงจะรู้ตัวว่างดงาม จึงคิดว่าจะหาสามีได้ดีกว่าบ่าวในเรือนเดียวกัน  และนางก็ดูงดงามไม่น้อย  หากจับมาแต่งกายดีๆเข้าหน่อยขี้คร้านจะงดงามไม่ต่างจากคุณหนูในห้องหอคนหนึ่ง  และนางก็ดูหัวอ่อนคงจะพอควบคุมได้ไม่ให้นางมักใหญ่ใฝ่สูงจนเกินตัว  เพราะคุณหนูก็คงไม่ได้ต้องการได้นางมาเป็นพี่สะใภ้ใช่ไหมเจ้าคะ  แค่ต้องการให้นางมาเป็นหญิงอุ่นเตียงแก้ขัดเพื่อป้องกันไม่ให้ท่านแม่ทัพไปหลงไหลสตรีผู้นั้นจนเกินไป หรือหากท่านแม่ทัพพอใจก็ให้รับเป็นแค่หญิงอุ่นเตียง คุณหนูจะว่าอย่างไรเจ้าคะ ” 

อี้หลานเมื่อได้ฟังก็นิ่งเงียบไปพักใหญ่ “ หากแม่นมคิดว่าสาวใช้คนนั้น ควบคุมได้ง่าย ไม่มักใหญ่ใฝสูงจนเกินไป ข้าก็เห็นด้วย  แม่นมไปเรียกนางมาพบข้า  ข้าจะลองพูดคุยกับนาง และหากนางเป็นคนหัวอ่อนดังเช่นที่แม่นมว่า ข้าก็จะให้นางอยู่ที่เรือนเล็กด้านหลังนั่นแหละ  แล้วข้าจะไปพูดกับท่านพี่เรื่องนี้เอง  หากเขาต้องการเสพสมกับสตรีก็จะให้เขาไปหานาง  ส่วนหญิงแพศยานั่นตอนนี้หากท่านพี่ยังต้องการเชยชมนางก็ไม่เป็นไร  เพราะนางยังไม่ตั้งครรภ์แต่หากนางตั้งครรภ์ขึ้นมา ข้าจะบอกกับพี่โม่โฉวเองว่าไม่ให้ไปหานางอีก  เขาคงจะเข้าใจ  เพราะเขาก็รังเกียจและชิงชังนางไม่ต่างจากพวกเราเช่นกัน "

อี้หลานเอ่ยขึ้นอย่างเบาใจ  เพราะพอจะมองเห็นทางป้องกันไม่ให้พี่ชายที่นางรัก  เกิดไปหลงรักสตรีแพศยาที่นางแสนจะเกลียดชังนั่นเข้า

หลังอาหารเย็นวันนั้นอี้หลานค้างที่เรือนแม่นมหลิว  นางตัดสินใจเอ่ยปากกับพี่ชายทันทีในมื้ออาหารเย็นนั้น “ พี่โมโฉว่ท่านรักข้าหรือไม่  “ นางตัดสินใจถามพี่ชายตรงๆ  พี่ชายของนางชะงักไป แล้วพยักหน้า ” ต้องรักเจ้าสิ เจ้าเป็นน้องสาวคนเดียวของพี่นี่นา “  อี้หลานยิ้มอย่างพอใจ  

" ถ้าเช่นนั้นพี่รับปากน้องได้ไหม ว่าท่านพี่จะไปหาหญิงอุ่นเตียงที่น้องจัดไว้ให้ท่านพี่ที่เรือนเล็กด้านหลัง  นางงดงามพอใช้ได้และที่สำคัญนางยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง  ผิวพรรณก็นวลเนียนไม่ต้องจากสตรีในห้องหอคนหนึ่ง  ท่านพี่คงจะจำเหม่ยหลินสาวใช้ในเรือนหลักได้ใช่หรือไม่   ข้าให้แม่นมหลิวเรียกนางมาถามแล้วว่าต้องการเป็นหญิงอุ่นเตียงของท่านพี่หรือไม่ นางเองคงจะแอบหลงรักท่านพี่มานานแล้ว  เพราะนางตอบตกลงทันที  ข้าจึงให้นางไปอยู่ที่เรือนเล็กหลังเรือนหลักแล้ว  จะได้สะดวกเวลาที่ท่านพี่ไปหานาง  

น้องให้นางเตรียมตัวเอาไว้แล้ว หากพี่โม่โฉวต้องการนาง คืนนี้ก็ไปหานางได้เลย น้องให้นางแขวนโคมไว้หน้าเรือนของนางเสมอ ว่านางพร้อมจะปรนนิบัติท่านพี่หรือไม่  ท่านพี่ทำเพื่อน้องได้ไหมเจ้าคะ ” นางหันไปออดอ้อนพี่ชาย แบบที่รู้ว่าเขามักจะใจอ่อนเสมอเวลานางทำเช่นนี้   โม่โฉวที่นิ่งงันไปนับจากได้รู้เรื่องนี้  แล้วเขาก็พลันคิดว่าดีเหมือนกัน เพราะเขาเองก็ไม่อยากจะหลงไหลสตรีนางนั้น  เขายอมรับว่าเขาหลงไหลนางเข้าแล้ว และที่นางบอกกับเขาว่าจะปั่นหัวเขานั้น เขาคิดว่านางทำได้สำเร็จก่อนที่จะบอกเขาให้รู้ตัวเสียอีก  

เพราะอย่างน้อยหากเขามีหญิงอุ่นเตียงเอาไว้ใจจวนแม่ทัพนี้  และนางก็ดูเป็นหญิงที่งามหมดจดไม่น้อย  แม้เขาไม่ได้รู้สึกพึงใจสาวใช้นางนั้นที่ก็หน้าตาดีไม่น้อย แต่เขาไม่เคยมองนางมาก่อน และไม่ได้สนใจที่จะรับนางมาเป็นหญิงอุ่นเตียง  แต่อย่างน้อยเขาก็มีที่ระบายเวลาเขารู้สึกอยากเสพสมกับสตรีและมันคงจะช่วยเบี่ยงเบนความสนใจที่เขาชักจะมีต่อสตรีแพศยานางนั้นที่มันดูจะมากขึ้นทุกวัน 

“ ก็ดีเหมือนกัน พี่ก็ยังไม่มีหญิงอุ่นเตียง  หากมีสักคนเอาไว้ในจวนก็คงจะดีไม่น้อย ”  อี้หลานยิ้มสมใจที่พี่ชายไม่เกี่ยงงอน ทำให้นางสบายใจขึ้นมาก เพราะแม้นางจะกำจัดสตรีแพศยาที่ร้ายกาจนั่นออกไปจากชีวิตของสามีได้สำเร็จ          เพราะเว่ยหลงไม่มีทางจะกล้าแย่งเมียของพี่ชายของนางหรอก แต่นางก็ไม่ต้องการสตรีนางนั้นมาเป็นพี่สะใภ้ของนางจริงๆเสียหน่อย แต่ถ้าพี่ชายจะเก็บเอาไว้เชยชมเล่นนางก็ไม่ขัดแต่นางจะไม่ให้เขายกย่องนังแพศยานั่นออกหน้าออกตาอย่างเด็ดขาด 

“ ถ้าเช่นนั้นน้องจะให้แม่นมหลิวไปบอกนางให้เตรียมตัวเอาไว้  ว่าคืนนี้ท่านพี่จะไปหานาง ” แม่ทัพหนุ่มพยักหน้าช้าๆ แต่ใจของเขากลับหวนคิดไปคิดถึงสตรีอีกผู้หนึ่งที่อยู่ในเรือนเก่าซอมซ่อริมกำแพงจวนนัั้น  อี้หลานหันไปพยักหน้าอย่างรู้กันให้กับแม่นมหลิว หญิงต่างวัยทั้งสองยิ้มให้กันอย่างสมใจที่แผนการณ์ที่ช่วยกันคิดมาตลอดบ่ายสำเร็จลงด้วยดี  แม่นมหลิวเดินออกไปจากห้องโถงที่หน้าเรือนหลักทันที  นางมุ่งไปที่เรือนเล็กที่ยกให้เป็นที่อยู่ของหญิงอุ่นเตียงคนใหม่แล้วเปิดประตูเข้าไปทันที

พบหญิงร่างอ้อนแอ้นใบหน้างามจิ้มลิ้มนั่งอยู่ที่โต๊ะกลมกลางห้อง “ วันนี้เตรียมตัวของเจ้าเอาไว้ให้ดี ท่านแม่ทัพจะมาหาเจ้า แล้วกำยานที่ข้าให้ไว้ก็ให้จุดเอาไว้ในห้อง  ปรนนิบัติท่านแม่ทัพให้ติดใจเจ้าให้ได้ แล้วต่อไปเจ้าจะสบาย แต่ให้จำไว้อย่ามักใหญ่ใฝ่สูงคิดจะเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพ  เพราะเจ้าไม่มีทางจะได้เป็นอย่างแน่นอน ”

เหม่ยหลินที่ก็แอบหลงรักท่านแม่ทัพไม่น้อยพยักหน้ารับอย่างยินดี  แต่นางยังก็ยังคงรักษาท่าทีอ่อนน้อมถ่อมตนเอาไว้  แค่เพียงขอให้นางได้เป็นเมียของท่านแม่ทัพที่นางแอบหลงรักเขามานานแล้ว  แต่นางไม่กล้าอาจเอื้อม  เมื่อมีโอกาสที่ไม่คาดฝันเช่นนี้ นางก็ดีใจมากแล้ว ขอเพียงแค่ได้เป็นอนุของเขาเท่านั้นนางก็พอใจ  

นางจะทำให้เขาหลงไหลนางให้ได้ อย่างน้อยนางก็มีภาษีดีกว่าฮูหยินท้ายจวนนั่น เพราะดูแล้วครอบครัวของท่านแม่ทัพก็ไม่ได้รังเกียจและชิงชังนางถึงขนาดนั้น เหม่ยหลินแอบยิ้มสมใจ