หากเขาไปหลงไหลสตรีอื่นนางก็คงยินดี แม้ในใจลึกๆนางก็เริ่มหลงรักเขาขึ้นมาบ้างแล้ว เพราะนางกับเขาได้กลายเป็นสามีภรรยากันจริงๆไปเสียแล้ว นางกับเขาสนิทชิดเชื้อกันจนไม่มีอะไรต้องปิดบังต่อกันแล้ว เริงรักกันอย่างเร่าร้อนมาสองค่ำคืนจนแทบไม่ได้หยุดพัก จนพอจะรู้ลีลารักของแต่ละคนว่าชอบให้แต่ละคนปรนเปรอตนเองเช่นไร แต่ความจริงเขาไม่ได้รักนาง และบุรุษก็ย่อมจะมีอะไรกับสตรีใดก็ได้ทั้งนั้น โดยที่ไม่ได้มีความรักให้แก่สตรีผู้นั้น และนางพยายามหักห้ามใจไม่ให้หลงไปคิดเกินเลยกับคนผู้นั้น เพราะมันเป็นไปไม่ได้ และนางไม่อยากจะเจ็บปวดกับเรื่องที่เป็นไปไม่ได้นี้ จะไปหลงรักคนที่เกลียดชังนางเข้าไส้เช่นนี้ได้อย่างไร และโม่โฉวไม่มีทางจะเห็นนางดีกว่าน้องสาวของเขาอย่างแน่นอน ปลายทางมันมีแต่ความเจ็บปวดของนางเพียงเท่านั้น จึงพยายามปัดความรู้สึกพึงใจในตัวบุรุษผู้นี้ออกไป พยายามลืมเขา ไม่สนใจว่าเขาจะมาหรือไม่ หากเขาไม่มาก็เป็นเรื่องที่ดีด้วยซ้ำ นางจะได้ลืมเขาไป และหาทางออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ยิ่งพวกเขาหลงลืมนางไปยิ่งจะทำให้หาทางออกไปที่นี่ได้ง่าย เยว่ซินคิดเช่นนั้นคืนนั้นแม่ทัพหนุ่มเดินไปเดินมาในห้องนอ
หากเขาได้ขย่มเขาก็คงจะติดใจนางเหมือนๆกันและอดีตสาวใช้นางนี้ก็ไม่ได้ขี้ริ้วแต่อย่างใด เมื่อเปิดเปลือยท่อนล่างของนางแล้ว เขาจึงจับลำกายอวบใหญ่ของตนสอดเข้าไปในร่องอวบที่มีน้ำรักของนางไหลออกมาเพียงเล็กน้อย เพราะเขาไม่มีอารมณ์จะเล้าโลมนางเลย เขาสอดเข้าไปในร่องอวบที่แห้งผากนั้น พยายามดันลำกายอวบใหญ่เข้าไป แต่มันคับแน่นเพราะนางก็ไม่เคยชาย และแม้เหม่นหลินจะเจ็บปวดอย่างมากแต่นางก็กัดฟันทนเพราะนางต้องการเป็นเมียของแม่ทัพหนุ่มให้จงได้ เขาจึงได้ฝืนดันท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปในร่องอวบของนางแล้วเร่งกระแทกอย่างรุนแรง เขาไม่รู้สึึกมีอารมณ์อีกเช่นเคย กระแทกนางไปอย่างแกนๆ เพียงเท่านั้น เหม่ยหลินพยายามฝืนความเจ็บอย่างสุดความสามารถโยกสะโพกอวบรับเขาอย่างมีจริตเพราะคุณหนูอี้หลานให้นางไปเรียนเคล็ดลับมาจากนางโลมคนหนึ่งมาแล้วภายในวันนี้ สอนนางเรื่องการเข้าหอและการเอาอกเอาใจบุรุษให้ติดใจ นางจึงพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อยั่วยวนและทำให้แม่ทัพหนุ่มหลงไหลให้ได้ เพราะโอกาสครั้งนี้สำคัญกับนางมาก นางหลงรักเขา และต้องการเป็นเมียของเขา และหากจะให้ดีควรจะทำให้เขาหลงไหลนางให้ได้มากกว่าสตรีนางนั้น คุณหนูอี้หลานบอกกับ
โมโฉ่วมิอาจจะทนอยู่ในจวนแม่ทัพของตนเองได้ เพราะเขากลัวว่าเขาจะผิดวาจาและกลัวว่าสตรีนางนั้นจะมีอิทธิพลต่อเขาและเขาจะตกหลุมรักนางเข้า แม้พอจะรู้ว่าไม่ทันแล้ว หัวใจบ้าๆของเขามันหลงรักนางเข้าไปเต็มเปาแล้ว แต่ก็ไม่กล้ายอมรับกับตนเอง เขาพยายามใช้วิธีหนีไปอยู่ที่อื่นจะได้ไม่ต้องพบกัน ไม่ต้องอยู่ใกล้กัน เขาอาจจะพอทำใจให้เลิกหลงไหลนางได้ แต่โชคชะตาก็ยังไม่เข้าข้างให้เขาทิ้งระยะห่างจากนางได้มากพอ อีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมา แม่ทัพใหญ่ว่านได้เชิญเขาไปงานเลี้ยงวันเกิด และบอกว่าอยากจะรู้จักฮูหยินของเขาที่เพิ่งแต่งงานกัน เมื่อครั้งที่แต่งงานกัน เขาไม่ได้เชิญแขกเหรื่อเลย ทำให้แม่ทัพว่านผู้ที่มีบุญคุณกับเขาและเคยเป็นผู้บังคับบัญชาของเขาที่ให้ความเมตตาและช่วยเหลือเขามาหลายอย่างในครั้งอดีตก็พลอยไม่ได้มาร่วมงานแต่งงานด้วย โม่โฉวจึงขัดมิได้ เขาจำต้องพาฮูหยินผู้นั้นไป แม้เขาจะพยายามหลีกเลี่ยงนางมากเพียงใดก็จำต้องให้ทหารไปส่งข่าวให้นางเตรียมตัวให้พร้อม เขาจะไปรับนางไปงานเลี้ยงที่จวนแม่ทัพว่านพร้อมกันในวันพรุ่งนี้และเมื่อรถม้าที่มีตราของแม่ทัพจางมู่โฉวติดเอาไว้ที่ข้างตัวรถม้า จอดนิ่งอยู่หน้าประตูจวนของตนเ
“ เราทำการแสดงก็ต้องให้มันสมจริง เราพลอดรักกันหวานชื่น ให้ผู้อื่นเห็นกันให้ทั่วๆ ในงานนี้นอกจากพวกทหารก็มีพวกพ่อค้าและพวกขุนนางจวนต่างๆก็มากันมากอยู่ และพวกเขาก็ต่างพาฮูหยินและบุตรสาวบุตรชายพวกเขามาด้วยกัน เรื่องพวกนี้จะได้ไปเข้าหูเว่ยหลงอย่างไรเล่ายิ่งเขาได้ยินจากผู้อื่นเขาก็จะยิ่งแน่ใจว่าเราแต่งงานกันและอยู่กินกันฉันท์ผัวเมียจริงๆ แล้วเขาจะได้ตัดใจจากเจ้าได้ง่ายๆ ต่อไปข้าจะหาทางให้เขาย้ายครอบครัวไปอยู่เมืองอื่น เพราะเขามีกิจการหลายแห่ง หากย้ายไปอยู่ที่อื่นที่มันไกลจากเจ้าเสียหน่อย ข้าคิดว่าทุกอย่างคงจะดีขึ้น เจ้าก็รอหน่อยก็แล้วกัน ตอนนี้ข้าไม่วางใจว่าเขาจะยอมเลิกราง่ายๆ ” โม่โฉวแอบอ้างเช่นนั้นเพื่อต้องการให้นางเชื่อทั้งที่จริงเขารู้ว่าเจ้าน้องเขยตัวดีไม่กล้าอาจหาญแย่งนางจากเขาหรอก เพราะเจ้าหมอนั่นมันรู้ว่าเขาเป็นเช่นไร เขาจะไม่เอามันไว้แน่หากมันมายุ่งกับสตรีที่ได้ชื่อว่าเป็นเม่ียของเขา แต่เขาจะต้องไม่ทำให้เจ้านั่นมันรู้ว่าเขาแสร้งทำเป็นรับนางเป็นฮูหยิน ขณะที่ทั้งสองสนทนากันเบาๆอยู่นั้น ในงานเลี้ยง มีบุรุษมากมายที่จ้องมองนางด้วยความหลงไหล และมีคนที่รู้จักนางหรือไม่ก็เป็นพี่ชาย
ยิ่งวันนี้เขาเห็นสายตาบุรุษหลายคนๆจับจ้องมองนาง แม้จะรู้ว่านางแต่งงานแล้วก็ยังมอง แถมยังมีคนมาทักทายนางหลายคน ทำให้ได้รู้ว่านางรู้จักบุรุษไม่น้อย นี่ถ้าหากเขาไม่ได้พิสูจน์ด้วยตนเองว่านางไม่เคยชาย เขาคงจะคิดว่านางร่านชายและตกเป็นของบุรุษอื่นมาหลายคนแล้ว แต่ไม่ใช่เพราะเขาเองก็รู้ดีแก่ใจนางรักษาตัวเอาไว้ได้จนมาถึงเขาที่เป็นสามี และใ่ช่เขาเป็นสามีของนางแท้ๆ แต่งงานกันแล้ว แม้จะเป็นแค่ป้ายชื่อแต่เขาก็พร้อมจะตีมึนอยู่แล้วว่าพิิธีแต่งนั้นเสร็จสมบูรณ์ทุกอย่างแล้ว วันนี้เขาเสียใจมากที่ไม่ยอมมาเข้าพิธีกับเจ้าสาวที่งดงามถึงขนาดนี้ ตอนนี้ความหึงหวงมันเริ่มมาเต็มร้อย ดวงตาคู่คมก็คอยแต่จับจ้องกลัวจะมีใครมาทำเกินเลยกับนาง โม่โฉวจึงได้รู้ว่าเขาตกหลุมรักนางเข้าไปเต็มเปาแล้ว และบัดนี้ยังไม่รู้ว่าจะปีนป่ายขึ้นมาได้อย่างไรและในที่สุดเขาก็โล่งใจ ถอนหายใจได้เสียทีเมื่อถึงเวลาเลิกงาน เขาจะได้พานางกลับบ้านและจะไม่ยอมให้นางมาออกงานอีกถ้าไม่จำเป็นหรือไม่ก็จนกว่านางจะมีบุตรให้กับเขาหลายๆคนแล้ว แม่ทัพหนุ่มวางแผนเอาไว้ ไม่ได้คิดเลยว่าตนเองกับนางไม่ได้แต่งงานกันด้วยความรักดังเช่นคู่สมรสอื่นๆสักนิดและเมื่อออก
“ เราทำการแสดงก็ต้องให้มันสมจริง เราพลอดรักกันหวานชื่น ให้ผู้อื่นเห็นกันให้ทั่วๆ ในงานนี้นอกจากพวกทหารก็มีพวกพ่อค้าและพวกขุนนางจวนต่างๆก็มากันมากอยู่ และพวกเขาก็ต่างพาฮูหยินและบุตรสาวบุตรชายพวกเขามาด้วยกัน เรื่องพวกนี้จะได้ไปเข้าหูเว่ยหลงอย่างไรเล่ายิ่งเขาได้ยินจากผู้อื่นเขาก็จะยิ่งแน่ใจว่าเราแต่งงานกันและอยู่กินกันฉันท์ผัวเมียจริงๆ แล้วเขาจะได้ตัดใจจากเจ้าได้ง่ายๆ ต่อไปข้าจะหาทางให้เขาย้ายครอบครัวไปอยู่เมืองอื่น เพราะเขามีกิจการหลายแห่ง หากย้ายไปอยู่ที่อื่นที่มันไกลจากเจ้าเสียหน่อย ข้าคิดว่าทุกอย่างคงจะดีขึ้น เจ้าก็รอหน่อยก็แล้วกัน ตอนนี้ข้าไม่วางใจว่าเขาจะยอมเลิกราง่ายๆ ” โม่โฉวแอบอ้างเช่นนั้นเพื่อต้องการให้นางเชื่อทั้งที่จริงเขารู้ว่าเจ้าน้องเขยตัวดีไม่กล้าอาจหาญแย่งนางจากเขาหรอก เพราะเจ้าหมอนั่นมันรู้ว่าเขาเป็นเช่นไร เขาจะไม่เอามันไว้แน่หากมันมายุ่งกับสตรีที่ได้ชื่อว่าเป็นเม่ียของเขา แต่เขาจะต้องไม่ทำให้เจ้านั่นมันรู้ว่าเขาแสร้งทำเป็นรับนางเป็นฮูหยิน ขณะที่ทั้งสองสนทนากันเบาๆอยู่นั้น ในงานเลี้ยง มีบุรุษมากมายที่จ้องมองนางด้วยความหลงไหล และมีคนที่รู้จักนางหรือไม่ก็เป็นพี่ชาย
ยิ่งวันนี้เขาเห็นสายตาบุรุษหลายคนๆจับจ้องมองนาง แม้จะรู้ว่านางแต่งงานแล้วก็ยังมอง แถมยังมีคนมาทักทายนางหลายคน ทำให้ได้รู้ว่านางรู้จักบุรุษไม่น้อย นี่ถ้าหากเขาไม่ได้พิสูจน์ด้วยตนเองว่านางไม่เคยชาย เขาคงจะคิดว่านางร่านชายและตกเป็นของบุรุษอื่นมาหลายคนแล้ว แต่ไม่ใช่เพราะเขาเองก็รู้ดีแก่ใจนางรักษาตัวเอาไว้ได้จนมาถึงเขาที่เป็นสามี และใ่ช่เขาเป็นสามีของนางแท้ๆ แต่งงานกันแล้ว แม้จะเป็นแค่ป้ายชื่อแต่เขาก็พร้อมจะตีมึนอยู่แล้วว่าพิิธีแต่งนั้นเสร็จสมบูรณ์ทุกอย่างแล้ว วันนี้เขาเสียใจมากที่ไม่ยอมมาเข้าพิธีกับเจ้าสาวที่งดงามถึงขนาดนี้ ตอนนี้ความหึงหวงมันเริ่มมาเต็มร้อย ดวงตาคู่คมก็คอยแต่จับจ้องกลัวจะมีใครมาทำเกินเลยกับนาง โม่โฉวจึงได้รู้ว่าเขาตกหลุมรักนางเข้าไปเต็มเปาแล้ว และบัดนี้ยังไม่รู้ว่าจะปีนป่ายขึ้นมาได้อย่างไรและในที่สุดเขาก็โล่งใจ ถอนหายใจได้เสียทีเมื่อถึงเวลาเลิกงาน เขาจะได้พานางกลับบ้านและจะไม่ยอมให้นางมาออกงานอีกถ้าไม่จำเป็นหรือไม่ก็จนกว่านางจะมีบุตรให้กับเขาหลายๆคนแล้ว แม่ทัพหนุ่มวางแผนเอาไว้ ไม่ได้คิดเลยว่าตนเองกับนางไม่ได้แต่งงานกันด้วยความรักดังเช่นคู่สมรสอื่นๆสักนิดและเมื่อออก
บัดนี้มือหนาของแม่ทัพหนุ่มมันทั้งฟอนเฟ้น อกอวบใหญ่ของนางสลับกับดูดดื่มมันจนนางแทบจะขาดใจ นางเสียวจนใจแทบจะขาด นางดิ้นพล่านโยกสะโพกอวบไปมาเพราะความเสียวนั้นบัดนี้มันแล่นลงไปจนถึงเนินอวบที่มันกำลังตอดตุบๆ ดังหญิงร่านชายเหมือนที่เขาเคยกล่าวหา นางดิ้นพล่านอยู่ในบนตักแกร่งของเขา “ อ๊าา อ๊าา ท่านแม่ทัพ อ๊าาา อ๊าาา ไม่นะ อย่าทำข้า อ๊าาา อ๊าาา ”แม่ทัพหนุ่มยิ่งได้ได้ยินเสียงครวญครางกระเส่าสลับกับร้องห้ามเขานั้น ก็ยิ่งฟอนเฟ้นและดูดดื่มนางมันเหมือนเขาจะหยุดยั้งตนเองไม่ได้ นางหวานเหลือเกิน ตอนนี้อกอวบใหญ่ของนางมันเปิดเผยให้เขาเห็นเต็มตาท่ามกลางแสงตะเกียงดวงใหญ่ในรถม้า จนหมดทั้งเต้าอวบใหญ่นั้น แม่ทัพหนุ่มหายใจเข้าอย่างแรง เขาก้มลงทั้งดูด ทั้งเลีย ทั้งขบเม้มทำรอยรักเอาไว้จนทั่ว ยิ่งคิดว่าจะมีชายใดมันเก็บเอาเต้าอวบคู่นี้ไปฝันถึงเวลาที่พวกมันยืนอยู่ตรงหน้าและสนทนากับนาง เขาระแวงว่าจะมีสายตาคู่ไหนบ้างที่สอดส่ายเข้ามาจ้องมองมันผ่านรอยแยกของสาปเสื้อ ยิ่งคิด เขาก็ยิ่งหวงแหน แต่พวกมันก็ได้เพียงแค่ฝัน แต่เขาสิ เขาจะทำให้มันเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว ยิ่งคิดจึงยิ่งทั้งฟอนเฟ้นทั้งดูดดื่มมันอย่างหนัก
หลังจากเป่าเอ๋อลงมาจากรถม้าของว่าที่สามี แล้วนางก็ยืนรอส่งเขาจนรถม้าแล่นลับตาไป ในอกของนางพองฟูและเบ่งบานไปด้วยความสุขความสมหวัง นางไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่านางจะได้เป็นสตรีที่ชายที่มีฐานะสูงส่งกว่านางจะหันมามอง นางแทบไม่เคยคิดว่านางจะเป็นหญิงที่ร้องครวญครางอยู่บนตักของเขาอย่างเมื่อครู่ที่ในรถม้า เมื่อถูกเขาจูบมัดจำและฟอนเฟ้นร่างงามของนาง ว่าที่สามีจากไปพร้อมกับคำสัญญาว่าอีกสามวันเราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างที่ปรารถนาแล้วหลังจากนั้นฮุ่ยหลินก็ต้องเป็นฝ่ายมาส่งเจ้าสาวขึ้นเกี้ยวในอีกสามวันต่อมา และไปร่วมพิธีแต่งงานเล็กๆที่จวนของรองแม่ทัพหนุ่มกับสามี เพราะท่านเจ้ากรมไม่มีทางปล่อยให้ภรรยาไปที่จวนของรองแม่ทัพเหลียงโดยที่ไม่มีเขาไปด้วยอยู่แล้ว หลังจากนั้นก็เป็นอันว่าเป่าเอ๋ออดีตสาวใช้ของฮุ่ยหลินก็กลายเป็นอนุของรองแม่ทัพเหลียงอย่างเต็มตัวแล้ว และเขามีทีท่าว่าทั้งรักและหลงไหลนางมาก ถึงขนาดให้มาอยู่ที่เรือนเล็กข้างๆเรือนหลักของเขา ฮุ่ยหลินก็หวังว่าต่อไปชีวิตของเป่าเอ๋อจะราบรื่นสมหวังและมีความสุขกับชายที่นางรักเช่นนี้ตลอดไปหนึ่งปีต่อมา ฮุ่ยหลินคลอดบุตรชายที่เป็นแก้วตาดวงใจของจวนสกุลฮั่ว เขาตัว
ท่านเจ้ากรมหนุ่มค่อยๆ ขยับเอวสอบของตนเองช้าๆ แล้วค่อยๆเร่งจังหวะ “ อื้อ… อะ อะ อ๊าาย อื้อ อู๊ยยย อู๊ยย อู๊ยยย….” แล้วค่อยๆ โยกขย่มนางอย่างรุนแรงจนกลายรัวบั้นเอวถี่ยิบ โถมเข้าไปในกายของนางอย่างรุนแรง ฮุ่ยหลินหอบหายใจกระชั้น นางเสียว เสียวเหลือเกิน แอ่นสะโพกอวบให้เขาทิ่มแทงเข้ามาอย่างไม่ยั้ง “ อ๊าา อู๊ยยย อู๊ยยย อาาา ซี๊ด … อู๊ยยย ” เสียงครางกระเส่าของนางยิ่งทำให้คนบนร่างแทบจะคลั่ง เขากัดฟันเอาไว้แน่น เพื่อห้ามตัวเองไม่ให้หลั่งออกมา เพราะร่องอวบของนางตอดรัดเขาอย่างบ้าคลั่งรุนแรง ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ คุณชายหนุ่มก้มลงดูดผลอิงเถาของนางอีกครั้ง ขณะที่รัวบั้นเอวไม่ยั้งใส่ร่องรักของนาง แทงเข้าแทงออกอย่างรุนแรง เขาทั้งงัดทั้งเสย เข้าออกจนกระทั่งฮุ่ยหลินกระตุกเกร็งหลายๆครั้ง แล้วเสร็จสมไปก่อน นางหายใจแรงๆ หอบเหนื่อยยิ่งนักขณะที่เจ้าบ่าวหมาดๆ ยิ่งโหมกระหน่ำกระแทกร่องสวาทของนางอย่างรุนแรง ด้วยจังหวะกระชั้นชิด เหงื่อไหลโทรมกาย ก่อนที่ทั้งสองจะกอดรัดกันแล้วร่องสวาทของฮุ่ยหลินก็ตอดรัดดูดกลื่นน้ำรักอุ่นของสามีของนางจนหมดสิ้นทุกหยาดหยดที่เขามี เจ้ากรมหนุ่มล้มตัวลงบนอกอวบของนางแล้วหายใจหอบอย่า
ยิ่งนางดิ้นรนและกรีดร้องบอกเขาว่าไม่อยากจะเป็นของเขา ฟู่เฉิงยิ่งออกแรงดูดผลอิงเถาของนางแรงยิ่งขึ้นส่งผลให้ฮุ่ยหลินเสียวซ่าน เสียวขึ้นมาอย่างรวดเร็วอย่างห้ามเอาไว้ไม่ได้ ” อ๊าย อ๊าา อื้อ..อื้อ…" ฮุ่ยหลินครางเสียงสั่นระรัว นางรู้สึกวาบหวามอย่างห้ามตนเองเอาไว้ไม่ได้ นางรับรู้ว่าบัดนี้น้ำรักในร่องอวบของนางนั้นไหลออกมาจนเปรอะเปื้อนตามง่ามขา ช่าง….น่าอาย น่าอับอายเหลือเกิน ไม่นะ นี่ร่างกายของข้า มันสยบยอมเขาอีกแล้ว ไม่นะ ไม่….ท่านเจ้ากรมหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากอกอวบของนาง เขาจ้องมองนางด้วยดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความต้องการอย่างมากมาย จนเจ้าสาวหมาดๆ เบือนหน้าหลบสายตาคมนั้น เจ้ากรมหนุ่มถอดอาภรณ์ของตนเองทีละชิ้นขณะที่ตาก็จ้องมองใบหน้าหวานที่เริ่มแดงระเรื่อ แก้มนวลของนางน่าจูบยิ่งนัก เมื่อกายล่ำสันที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามหนั่นแน่นไปทั้งตัวเปลือยเปล่า เขาก็เบียดต้นขาแข็งแกร่งนั้นแทรกผ่านเรียวขาขาวอวบทั้งสองข้างของนาง แล้วถูไถเสียดสีโหนกบุปผาไปมา แค่เพียงเท่านี้ก็ส่งผลให้ฮุ่ยหลินร้องครวญครางอย่างบ้าคลั่งแล้ว นางบิดกายไปมาเพราะความเสียวที่เพิ่มขึ้นอย่างมากมาย ไม่ใช่การดิ้นรนหนีไปจากคนบนร่างอีกแล้ว ป
รองแม่ทัพหนุ่มหลงลืมฮุ่ยหลินไปจนหมดสิ้นเมื่อพบสตรีบริสุทธิ์ผุดผ่องที่แม้อ่อนหัดแต่นางเรียนรู้ได้รวดเร็วนัก แม้นางยังใหม่ในเกมรัก และนางก็มีทุกอย่างที่สตรีควรจะมี ผิวพรรณผุดผาดหน้าอกอวบใหญ่และสะโพกที่ผายกำลังดี เขาคิดว่าหากนางได้สวมอาภรณ์ชั้นดี นางก็คงไม่ต่างกับคุณหนูในห้องหอทั้งหลายในเมืองนี้ แม้นางไม่งามเท่าฮุ่ยหลินแต่นางกล้าและเร่าร้อนกว่ามาก นางกล้าทำทุกอย่างตามใจเขา นางไม่เขินอายยามเริงรัก ปล่อยใจและกายให้กับเขาอย่างเต็มที่ ทั้งสองพากันไปโยกขย่มกันในถังน้ำในห้องนอนของอดีตคุณหนูของนางที่บัดนี้ไม่ได้ใช้งานแล้ว เรือนนี้เป็นเรือนว่างที่ปิดเอาไว้ ไม่มีใครมาที่นี่อีก เพราะเก็บข้าวของไปหมดแล้ว ตลอดคืนเรือนหลังน้อยนี้กลายเป็นเรือนรักของรองแม่ทัพเหลียงและเป่าเอ๋ออนุหมาดๆของเขาที่ต่างก็หลงไหลในกันและกัน จนบทรักที่เร่าร้อนดำเนินไปตลอดค่ำคืน เพราะต่างก็ยังไม่อิ่มเอมในกันและกัน คนสนิทของรองแม่ทัพหนุ่มทั้งสองคนที่ติดตามมางานเลี้ยงในวันนี้ นั่งเฝ้าอยู่หน้าเรือนเพราะนายของเขายังอยู่ข้างใน เสียงเริงรักของทั้งสองได้ยินออกมาเป็นระยะตลอดทั้งคืน ทหารคนสนิทต่างยักคิ้วให้แก่กันอย่างร
นายท่านหนุ่มก้มลงชิมน้ำหวานจากร่องอวบของนางจนเหือดแห้ง เขาดื่มมันอย่างเอร็ดอร่อย แล้วอยู่ๆเขาก็จับร่างอวบพลิกคว่ำลงฟูกนอนหนานุ่มนั้น พร้อมกับดึงบั้นท้ายอวบอัดของนางขึ้นให้มันลอยสูงพอที่เขาจะสอดเจ้าลูกชายที่แข็งขึงไปหมดของเขาจ่อเข้ากับร่องอวบของนางจากทางด้านหลัง “ อ๊าาา อ๊าาย นายท่านเจ้าคะ สอดมันเข้ามา ได้โปรดเจ้าค่ะ กระแทกข้าเสียที อ๊าา อ๊าา อ๊ายยย “ สาวใช้คนงามแอ่นก้นงามงอนของนางส่ายไปมาเพื่อยั่วยวนเขาอย่างถึงที่สุด ไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อน แต่ทนไม่ไหวแล้ว นางร่าน ร่านเหลือเกินแล้ว และนางต้องการเขา ชายที่เป็นสามีของนาง ในใจของเป่าอันมันแอบมีเขาซุกซ่อนเอาไว้ ตั้งแต่พบเขาคราวแรกพร้อมกับคุณหนู แต่นางมิกล้าอาจเอื้อมได้แต่แอบเมียงมอง และเก็บเอาเขาไปฝันตามภาษาสาวรุ่นที่ต้องการไออุ่นจากคนรัก นางคิดว่าความรักครั้งนี้มัันไม่มีทางจะเป็นไปได้ เพราะชายที่นางบังอาจแอบรัก เป็นคนรักของคุณหนูของนาง ” เป๋าเอ๋อ เจ้าร่านชายเช่นนี้ ถูกใจข้ายิ่งนัก ข้าจะกระแทกเจ้าแล้ว กระแทกเจ้าให้มิดด้าม ขย่มแรงๆ ให้เจ้าเดินไม่ได้เลยคอยดู “ รองแม่ทัพหนุ่มที่บัดนี้อารมณ์รักพุ่งขึ้นสูงมาก จนพร่ำพูดคำ
สาวใช้ตัวน้อยครวญครางออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป จำต้องปล่อยเสียครางดังแมวที่ขู่ฟ่อเบาๆ แต่มันก็เบาบางมากจนคนใต้ร่างแทบไม่รู้สึกอะไร และยิ่งครางยิ่งถูกเขาบดจูบอีกครั้งอย่างเร่าร้อน ลิ้นสากหนาของเขานั้นเข้าเกี่ยวพันลิ้นเล็กของเป่าเอ๋ออย่างดูดดื่ม เขาดื่มกินความหอมหวานราวกับน้ำผึ้งนั้นอย่างมัวเมา รู้สึกติดใจนัก นางเป็นเพียงสาวใช้แต่นางสดใหม่และหวานหอมยิ่งนัก ทำเอารองแม่ทัพหนุ่มติดใจนางเข้าแล้วส่วนหัวใจดวงน้อยของเป่าอันที่มันเคยแอบหลงรักเขา และแอบมองเขา แต่ไม่กล้าคิดเกินเลย บัดนี้มันรู้สึกวูบโหวงในใจอย่างที่ไม่เคยมาก่อน เรี่ยวแรงที่ควรจะมีเอาไว้ขัดขืนเขากลับเหือดหายไปที่ใดไม่รู้ได้ มือที่ควรจะผลักร่างหนาของเขาออกไป กลับไม่ยอมเคลื่อนไหวทำตามหน้าที่ของมันราวกับยอมให้เขาลงทัณฑ์บนเรือนกายของนาง แต่นางผิดอันใดเล่า เขาพร่ำบอกว่าเขาต้องการให้นางชดเชยให้เขา แต่ไม่ได้บอกว่าผิดอะไร แต่เขาดูแค้นเคืองมาก หรือเขาจะผิดหวังจากคุณหนูของนางเสียก็ไม่รู้ได้ จึงได้มาลงที่นางเช่นนี้ เป๋าเอ๋อครุ่นคิด ดวงตาของเขาที่จ้องมองที่นางในคราวแรกมันจึงเต็มไปด้วยไม่พอใจ แต่บัดนีี้คนที่ดูโกรธแค้นเหล
ร่างบางถูกกระชากจนนางเซหลุนๆตามแรงของบุรุษที่นางคลับคล้ายคลับคลาว่าเขาคือท่านรองแม่ทัพเหลียงจงฮั่นนั่นเอง เป่าเอ๋อปลิวลงไปนั่งอยู่บนเตียงสี่เสาหลังใหญ่ในห้องนอนของคุณหนูของนางที่บัดนี้ข้าวของถูกขนย้ายไปหมดแล้วเหลือเพียงเครื่องเรือนที่ไม่จำเป็นต้องขนไปเพราะที่เรือนใหญ่ก็มีอยู่แล้ว จึงได้ทิ้งเอาไว้ที่เรือนหลังนี้เตียงสี่เสานั้นก็ไม่ได้ถูกยกไปเช่นกัน เมื่อร่างของสาวใช้ที่ก็มีความงามไม่น้อยของอดีตสตรีที่เขาหลงรักปักใจลงไปกองอยู่บนฟูกแล้ว “ เอาละถอดอาภรณ์ออกให้หมด ” รองแม่ทัพหนุ่มเอ่ยขึ้น ดวงตาคมดุจเหยี่ยวจ้องมองเป่าเอ๋ออย่างบีบบังคับ เป่าเอ๋อไม่เคยเห็นท่าทางดุดันของรองแม่ทัพหนุ่มมาก่อน วันนี้เขาเปลี่ยนไปอย่างมาก นางเคยแต่เห็นเขาสุภาพ และนุ่มนวลกับคุณหนูของนาง แต่วันนี้เขาดูดุดันและดูกรุ่นโกรธอย่างมาก เป่าเอ๋อเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลานั้น “ ทำไมข้าจะต้องถอดด้วย ท่านเป็นอะไรไปเจ้าคะ ” เป่าเอ๋อก็ยังอดที่จะต่อว่าเขาไม่ได้แม้จะรู้ว่าตัวเองไม่มีทางสู้ใดๆ เลย “ จะถอดดีๆ หรือว่าจะให้ข้าเรียกคนสนิทของข้าเข้ามาเป็นผัวของเจ้าด้วย จะยอมเป็นเมียข้าเพียงแค่คนเดียวหรืออยากจะได้ผัวทีเดียวห
“ แต่ท่านป้าเจ้าคะ ฮุ่ยหลินไม่ได้ตั้งครรภ์นะเจ้าคะ หากท่านเจ้ากรมฯต้องการรับผิดชอบฮุ่ยหลิน คงไม่จำเป็นหรอกเจ้าค่ะ ฮุ่ยหลินบอกกับเขาไปแล้วว่าให้เลิกแล้วต่อกัน ฮุ่ยหลินไม่ได้ติดใจอะไรอีก แต่ต่อไปท่านเจ้ากรมไม่ควรจะมายุ่งเกี่ยวกับฮุ่ยหลินอีก ” นางรีบเอ่ยคัดค้าน เพราะไม่อยากจะแต่งงานกับคนปากร้ายผู้นี้แล้ว “ จะได้อย่างไรกันเล่า ท่านพี่ของเจ้ากับเจ้าได้เสียกันแล้ว บ่าวไพร่รู้กันไปทั้งจวน พ่อบ้านฮั่วเพิ่งมาบอกกับย่าว่าบ่าวไพร่มันซุบซิบกันไปทั้งจวนแล้ว เจ้าไม่อายหรือ แต่งงานกับพี่เขาเสีย อย่าขัดคำท่านป้าของเจ้าเลย ” เมื่อท่านย่าออกโรงอีกคนฮุ่ยหลินจึงไม่กล้าปฏิเสธ ได้ก้มหน้านิ่งเงียบยอมจำนนแต่โดยดี ส่วนคนที่นั่งส่งสายตาวิบวับนั่นยกยิ้มอย่างสมใจหลังจากนั้นฮูหยินใหญ่ก็เริ่มวางแผนการจัดงานแต่งงานของบุตรชายอย่างวุ่นวาย และสั่งให้้ช่างจากร้้านขึ้นชื่อของเมืองมาวัดตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวถึงจวน สั่งให้ตัดชุดที่ปราณีตและงดงามที่สุด เรื่องราคาไม่เกี่ย'อยู่แล้ว เพราะเป็นการแต่งงานของท่านเจ้ากรมอาญาบุตรชายคนเดียวของจวน ส่วนคนตัวโตที่นับจากแน่ใจว่าเขาจะได้เมียรักมาครอบครองอย่างถูกต้องแน่แล้ว ใบหน้าเ
“ ไม่เห็นจะเป็นไร เขากำลังจะหมั้นหมายจะแต่งงานกันแล้ว ผู้ใหญ่ก็พูดคุยตกลงกันแล้ว อีกไม่นานนางก็จะกลายเป็นฮูหยินของเขา พวกเขาออกไปด้วยกันคงจะอยากหาเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสอง ให้ได้มีเวลาพลอดรักกันบ้าง คนกำลังจะหมั้นหมายกัน และรองแม่ทัพเหลียงก็ดูจะหลงไหลฮุ่ยหลินอย่างกับอะไร ช่างพวกเขาเถอะ ไม่ใช่เรื่องของลูก ” แล้วมารดาของท่านเจ้ากรมก็จะออกเดินต่อไปยังเรือนของท่านย่า แต่แล้วก็จำต้องชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวเดินอีกครั้ง “ ไม่ใช่เรื่องของข้าอย่างไรขอรับท่านแม่ นางเป็นเมียของข้า เป็นมาหลายครั้งแล้ว ป่านนี้ลูกของข้าก็อาจจะอยู่ในท้องของนางแล้วก็ได้ แล้วท่่านแม่จะให้นางแต่งงานออกไปกับชายอื่นได้ลงคอหรือขอรับ ข้าปลุกปล้ำนางที่สวนเพราะหึงหวงที่นางออกไปกับชายอื่น และไปนอนกับนางแทบจะทุกค่ำคืนหลังจากนั้นที่เรือนเล็ก ลูกย่องไปหานางและสั่งไม่ให้นางกับสาวใช้ของนางบอกใครในเรื่องนี้ และเมื่อตอนที่ท่านย่ากับท่านแม่ไม่อยู่ที่จวน ลูกก็หลอกนางว่าป่วย นางจึงได้ขึ้นมาดูอาการของลูกที่บนเรือน แล้วลูกก็ปล้ำนางอีก และนอนอยู่ด้วยกันในห้องของลูกมาตลอดจนถึงเมื่อคืนนี้ขอรับท่านแม่ นางเป็นเมียของลูกแล้ว ไ