จางจือเสวียน 2

"แม่นางหม่า วันนี้ก็จะขึ้นเขาอีกหรือ" เขาคนนั้นเอ่ยทักทาย นางเพียงยิ้มให้และพูดคุยกับเขาอย่างรักษามารยาท

 "ช่วงนี้คงขึ้นไปทุกวัน เจ้าพึ่งกลับลงมาหรือ?"

 "ใช่ วันนี้เจ้าคงตื่นสาย"

 "มีเรื่องเกิดขึ้นเล็กน้อย" 

 หม่าเยี่ยนถิงเอ่ยตอบคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม นางผ่านโลกมาถึงสองภพด้วยกันจะดูไม่ออกได้อย่างไรว่านายพรานหนุ่มคนนี้สนใจหม่าเยี่ยนถิง ซึ่งในความทรงจำร่างเดิมไม่ได้ให้ความหวังและเว้นระยะห่างอย่างเหมาะสมเสมอ

 "ข้าได้ยินว่าเจ้าไปที่โรงหมอมา ใครเจ็บป่วย เป็นอะไรมากหรือไม่"

 "ข้ากำลังจะไปดูอาการอยู่เดี๋ยวนี้"

 สรรพนามที่ใช้แทนตัวนั้นทำให้พรานหนุ่มเอะใจอยู่มาก แต่ก็ยังไม่กล้าซักไซ้อะไรลึกไปกว่านี้ เขาเดินตามหลังมาที่โรงหมอในเมือง ท่านหมออาวุโสเห็นหน้าหม่าเยี่ยนถิงก็ปรี่เข้ามาหา ทักทายด้วยประโยคที่ทำให้พรานหนุ่มขมวดคิ้วมุ่น

 "แม่นางมาแล้วรึ สามีเจ้าน่ะอาละวาดทั้งคืน"

 "อาละวาดหรือเจ้าคะ?" หม่าเยี่ยนถิงเอ่ยถามอย่างสงสัยจนลืมประโยคแรกที่ถูกเข้าใจผิด และยังไม่มีโอกาสแก้ต่างตั้งแต่เมื่อวา