LOGINShare
อาแค่ป่วยนิดหน่อยอย่าใส่ใจเลย
Last Updated:
2024-11-13 11:24:07
Related chapters
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง หากท่านรู้จักวางตัวข้าจะไม่ก้าวร้าวใส่ท่านอีก
ยามเหมาหลี่เสี่ยวหรูตื่นขึ้นมาแต่กลับไม่เห็นเสี่ยวหงก็เรียกหาน้องสาวทันที เพราะคิดว่านางอยู่ข้างนอก"เสี่ยวหง อยู่ไหนตื่นแต่เช้าเชียว"".....""หืม.. ไปไหนกันนะ...เสี่ยวหงได้ยินพี่เรียกหรือเปล่า""........""เด็กคนนี้ปกติไม่เคยเหลวไหลนี่นาไปไหนกันนะ"จากนั้นก็เข้าครัวเพื่อก่อไฟ คนงานของท่านอาถังเหมินมักจะมาช่วยนางก่อไฟติดเตาเสมอ หลี่เสี่ยวหรูถามเย่เซียวฉางว่าเห็นน้องสาวนางหรือไม่"ท่านอาเซียวฉาง ท่านเห็นเสี่ยวหงหรือไม่เจ้าคะ ในห้องก็ไม่ ข้าอยู่เรียกตั้งนานแล้ว ข้าเกรงนางจะเดินออกไปข้างนอกแล้วเจอกับคนไม่ดี เห็นบอกว่าวันนี้จะไปหาเห็ดแต่นี่เพิ่งจะยามเหมายังไม่สว่างเลย ข้าไม่น่าให้นางรู้จักเห้ดพวกนั้นเลยเด็กคนนี้นี่"เย่เซียวฉางเงียบเขาไม่กล้าเอ่ยว่ารองเจ้ากรมกลาโหมถังฟั่นเอาน้องสาวท่านไปนอนกอดแล้วหวงฮูหยิน เย่เซียวฉางได้แต่เอ่ยแบบคาดเดา"บางทีแม่นางเสี่ยวหงอาจไปสุขาก็ได้นะขอรับอาซ้อหลี่""อ้อ...ท่านอาพวกท่านต้องมาลำบากคอยดูแลช่วยเหลือหญิงหม้ายท้องแก่เช่นพวกข้าขออภัยจริงๆ อีกสามวันพวกท่านจะเดินทางแล้วข้าจับปลามาตากแห้งไว้ให้ พวกท่านก็เอาไปกินระหว่างทางสักหน่อย แม้ข้าจะรู้ว่าพวกท่านไม่ขาดแ
Last Updated : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ห้ามท้องนะ
เสี่ยวหงที่ตอนนี้กำลังจะลุกจากที่นอนแต่คนตัวโตไม่ยอม พอนางขยับตัวถังฟั่นก็กระชับอ้อมแขนก่อนจะพลิกตัวขึ้นด้านบน สายตาคมสบตาคนใต้ร่างก่อนจะแนบริมฝีปากลงมาหา เสี่ยวหงยองรับจุมพิตจากเขา ถังฟั่นแหวกสาบเสื้อก่อนจะเกี่ยวสายตู้โตวออก ทรวงอกสล้างปรากฎตรงหน้า ปากหยักครอบครองดูดดื่มสลับปลายถันสองข้างไปมา เสี่ยวหงสะท้านเพราะความเสียวซ่านนางแอ่นอกขึ้นหาเขา มือบางขยุ้มเรือนผมดกดำ ครางออกมาเสียงหวาน"ท่านอาฟั่น สว่างแล้วพอเถอะนะเจ้าคะ ข้าต้องไปช่วยงานพี่สาว อื้อ เสียวท่านอาเจ้าขา""เสี่ยวหง เจ้าหวานเพียงนี้อากลัวอดใจไม่ไหวไม่ให้รังแกเจ้าจริงๆ""อื้อ พอๆก่อนนะเจ้าคะ ท่านกลับมาข้าจะรอนะ ถึงเวลานั้นข้าจะให้ท่านตอนนี้ปล่อยข้าก่อน อ่าห์ อ๊าห์ ท่านอาฟั่น อืม"ถังฟั่นดูดเม้มปลายลิ้นเกี่ยวตวัดยอดทับทิมดึงเข้าปากตวัดปลายลิ้นนัวใส่ยอดถันถี่ๆจนเสี่ยวหรูครางแทบไม่เป็นภาษา เขาเองต้องสะกัดกลั้นอารมณ์ปราถนาที่อยากรักใคร่คนใต้ร่างอย่างทรมาร เพราะไม่อยากเอาเปรียบนาง เขาต้องตามท่านอ๋องไปนานเกือบสองเดือน หากนางตั้งครรภ์อีกคนเขาเองก็รู้สึกสงสารฮูหยินน้อยสกุลหวงนักถังฟั่นละจากความหอมหวานตรงหน้าสายตาพิศวาสยังคงมองคนใต้ร
Last Updated : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ซุนอวี่คนน่ารังเกียจ
ยามซื่อรถม้าก็เตรียมเคลื่อนออกจากบ้าน ถังเหมินไปด้วยเขานั่งอยู่ในรถม้า มองหลานสาวที่กำลังนั่งมองทิวทัศน์ด้านข้าง ไห่ถังงามจริงๆเขาเคยเจอหลี่เสี่ยวม่านสองครั้งตอนที่เขาไปหาพี่ชายเพื่อส่งข่าว มารดางามมากนักหากหลี่เสี่ยวม่านยังอยู่เกรงว่าทั้งต้าเย่วคงไม่มีใครงามเกินนาง อ้ายเฟยหรงเอ่ยถามหลานสาว"อาซ้อมารดาบิดาท่านเล่า เหตุใดบุตรสาวลำบากเพียงนี้พวกเขากลับไม่ยินดีรับท่านกลับบ้านเดิมหรือ""ท่านอาถังเหมิน มารดาข้านางจากไปแล้วส่วนบิดาข้าไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ใด บ้านเดิมไม่มีให้กลับแล้ว ส่วนพี่สาวน้องสาวแม้ว่าจะคนละสกุลแต่ก็ล้มลุกคุกคลานกันมา ยามพวกนางไร้คนให้พึ่งพาข้าจะดูดายก็ใช่เรื่อง""มีบุตรสาวอย่างเจ้านับเป็นวาสนาพี่ชายข้านัก หลานอาเจ้าเก่งเหลือเกิน""อะไรนะเจ้าคะ""อ้อ ข้าคิดว่าบิดามารดาเจ้ามีบุตรสาวเช่นเจ้านับว่ามีวาสนานัก ว่าแต่เจ้าจะขายภาพวาดหรือขอข้าดูได้หรือไม่ ข้ามีเพื่อนที่รู้จักอยู่โรงประมูลนะ ที่นั่นภาพวาดมักมีราคา""อืม...ท่านลองดูได้ไหมเจ้าคะ ว่าภาพที่ข้าวาดจะขายได้หรือไม่ ข้าฝีมือไม่นับว่าดีนัก แต่ว่าข้าชอบวาดภาพ"หลี่เสี่ยวหรูส่งม้วนภาพให้อ้ายเฟยหรงดู เขาคลี่ออกก็ตะลึง นี่มันงาม
Last Updated : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง เรื่องในอดีตของซุนเฟิงย่า
ซุนเฟิงย่านั่งร้องไห้จนหลับไป หลี่เสี่ยวหรูสงสารนางเหลือเกินท่านอาถังเหมินก็รอบคอบนัก เกรงว่าคนขับรถม้าจะไว้ใจไม่ได้เลยส่งคนงานของเขาตามมาอีกสองคน หนึ่งในคนงานคือจินหยูเฟิงเป็นหัวหน้าหน่วยองครักษ์เงาของไหวอ๋อง เห็นซุนเฟิงย่ามาตั้งแต่เล็ก คอยวิ่งตามซุนอวี่พี่ชายไปนั่นมานี่เสมอ ยามที่มาเรียนที่จวนอ๋องก็มักจะมานั่งเฝ้ารอรับพี่ชายกลับบ้านนานแค่ไหนแล้วนะเจ้าเด็กน้อยโตเพียงนี้แล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใส่ใจโจวจื่อหมิงเท่าไหร่แต่การที่สหายรุ่นน้องทำอะไรไม่คิดเอาความโกรธมาลงที่เด็กสาวคนหนึ่งจินหยูเฟิงก็รู้สึกว่าโจวจื่อหมิงทำเกินไปจริงๆ เขาเอ็นดูนางเหมือนน้องสาวคนหนึ่งแต่เพราะติดตามท่านอ๋องมาสิบกว่าปีจึงไม่ค่อยได้กลับเมืองหลวงเท่าไร่ แต่ดูเหมือนซุนเฟิงย่านางน่าจะจำท่านอ๋องไม่ได้ เด็กน้อยเจ้าจำไม่ได้จริงๆหรือปิดกั้นตนเองกันแน่นะ รถม้าวิ่งเข้าเขตหมู่บ้านแล้วหยูเฟิงจึงเอ่ยเรียก"อาซ้อ ปลุกพี่สาวท่านเถอะขอรับ ถึงปากทางเข้าหมู่บ้านแล้ว""อ้อ ขอบคุณท่านมากเจ้าค่ะ เพิ่งมาอยู่ได้ไม่นานกลับต้องมารบกวนเช่นนี้""มิเป็นไรขอรับ อาซ้อนางเสียใจมากเกินไปท่านรู้ไหมเรื่องอันใดกันขอรับ""คงเป็นเรื่องที่บ้านนางน่ะ ท่
Last Updated : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ต้องออกเดินทาง
จินหยูเฟิงยิ้มให้หูปี้เฉา นางบอกบ้านที่นางจะไป เย่เซียวฉางเห็นภาพสนิทสนมแล้วเขารู้สึกขัดตาขัดใจนัก จินหยูเฟิงอายุสามสิบห้าเท่านั้นอ่อนกว่าเขาถึงห้าปี หึเด็กอะไรไม่รู้จักสำรวม ไร้ยางอายนัก หูปี้เฉาไม่สนใจสิ่งรอบข้างจากนั้นทั้งคู่ก็เดินมาถึงบ้านที่ขายขนมงา เมื่อขอซื้อแล้วท่านป้าสี่จูขายชิ้นละสามอีแปะ หูปี้เฉามีเงินไม่พอแต่นางอยากเอาไปฝากบรรดาพี่สาวที่บ้าน จินหยูเฟิงจึงออกให้นางก่อน เด็กสาวได้ขนมแล้วก็รีบกลับบ้านปี้เฉารับมาก็วิ่งกลับบ้านทันที นั่งกินขนมงากับพี่ๆ ทุกคนเห็นท่าทางสดใสของนางก็ได้แต่ยิ้มให้ มื้อเย็นหลี่เสี่ยวหรูทำหม้อไฟ นางยอมออกจากบ้านไปขอซื้อผักกับชาวบ้าน ทุกคนเต็มใจที่จะขายให้นาง หลี่เสี่ยวหรูเตรียมเนื้อสัตว์กับผักเรียบร้อยก็พากันนั่งล้อมวง จากนั้นก็พูดคุยกัน ซุนเฟิงย่าไม่อยากปิดบังทุกคนจึงเอ่ยขึ้น"วันนี้ข้าเจอซุนอวี่ที่ในตำบล ข้าไม่ควรไปเจอเขาข้าเกรงว่าเขาจะพาปัญหามาให้พวกท่าน"จางลี่อินชะงักตะเกียบในมือก่อนจะเอ่ย"อย่าห่วงเลย เขาไม่กล้ากลับเมืองหลวงหรอก ต่อให้กล้ากลับเขาจะเดินไปกล้าสู้หน้าโจวจื่อหมิงหรือ""พี่ลี่อินกล่าวถูกแล้วเฟิงย่าเจ้าอย่ากังวลเลย พวกเขาก็ส่วนพวกเข
Last Updated : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง อดีตของชุ่ยชุ่ย
จวนสกุลโจวก่อนหน้าซุนเฟิงยาแต่งงานกับโจวจื่อหมิงได้ปีหนึ่งแล้ว เขาไม่เคยย่างกรายมาที่เรือนข้างสักครั้ง ในใจมีแต่ความเกลียดชังเพราะสตรีที่เขาหมั้นหมายหนีตามซุนอวี่พี่ชายของซุนเฟิงย่าไป ทำเอาสกุลโจวขายหน้า สุดท้ายอนุฉินก็บอกนายท่านว่าให้คุณหนูขอโทษสกุลโจวโดยการแต่งงานกับโจวจื่อหยวน บุตรชายของบ้านรองแต่สุดท้ายกลายเป็นคุณชายโจวบ้านใหญ่ที่แต่งงานกับนาง ซุนเฟิงย่านอนปวดท้องก่อนจะเรียกหาชุ่ยชุ่ย"ชุุ่ยชุ่ย ข้าปวดท้องเหลือเกิน""คุณหนู ระดูมาหรือเจ้าคะ""อื่อ มีน้ำร้อนหรือไม่ ข้าปวดท้อง""เดี๋ยวบ่าวไปดูที่ห้องครัวให้นะเจ้าคะ รอบ่าวสักครู่นะเจ้าคะ"ซุนเฟิงย่าพยักหน้าจากนั้นชุ่ยชุ่ยก็รีบวิ่งไปที่ห้องครัว เมื่อไปถึงก็ขอน้ำร้อนกับแม่ครัวทันที"ท่านป้าขอน้ำร้อนหน่อยได้ไหมเจ้าคะ ฮูหยินน้อยนางปวดท้อง"แม่ครัวกำลังนั่งกินอาหารหรูอย่างดี ส่วนพวกนางได้แค่แป้งแข็งๆวันละมื้อ ชุ่ยชุ่ยถึงกับน้ำตาคลอพวกเขาทำเกินไปจริงๆ จากนั้นหนึ่งในนั้นก็เอ่ยขึ้นมา"เพ้ย ฮูหยินน้อยที่ไหนหรือ ก็แค่สตรีที่แต่งเข้ามาหาเจ้าบ่าวไม่ได้ ใต้เท้าของเราสมเพชเลยช่วยเข้าพิธีให้ยังคิดว่าตนเองเป็นใครกัน"ฮ่าๆๆๆๆๆ บรรดาคนครัวที่นั่งดื่ม
Last Updated : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง อย่าคิดว่าข้าจะหาคนที่ดีกว่าพวกเจ้าให้พวกนางไม่ได้
ยามอิ๋นแล้วหลี่เสี่ยวหรูนอนไม่หลับเท่าไหร่จึงลุกมาดูซุนเฟิงย่าก็เห็นชุ่ยชุ่ยนั่งร้องไห้ ในมือมีจี้หยกนางมองมันร้องไห้ออกมา จากที่หลี่เสี่ยวหรูจำได้นี่เป็นของหวงเทา หลี่เสี่ยวหรูเดินไปหาก่อนจะถาม"คิดถึงทานอาหวงเทาหรือชุ่ยชุ่ย""พี่เสี่ยวหรู ท่านอานับว่าดีต่อข้านัก เขาดูแลข้ากับพี่เฟิงย่าอย่างดี ได้นอนอุ่นกินอิ่มทุกมื้อเพราะเขาคอยจัดการให้ ใต้เท้าโจวเองก็ไม่ได้เลวร้ายถึงขั้นนั้นแต่พี่เฟิงย่าคงเสียใจเรื่องพี่ชายเจ้าค่ะ""อืมพักผ่อนเถอะ หากวันหน้าพวกข้ามีทางเติบโตเจ้าอยากกลับไปหาท่านอาหวงเทาข้าก็ไม่ว่า""ข้าคงไม่กลับแล้ว ข้ารักเขาแต่อยากให้เขาได้สตรีที่คู่ควรมากกว่าข้าเจ้าค่ะ""อืม นอนเถอะชุ่ยชุ่ยเจ้าใกล้คลอดแล้วอย่างคิดมากนักเลย"ชุ่ยชุ่ยพยักหน้าก่อนจะเข้าไปนอน หลี่เสี่ยวหรูยืนนวดขมับตนเองก่อนจะบ่นกับตัวเองเบาๆ"นี่ฉันเจ้ากี้เจ้าการชีวิตคนอื่นเกินไปไหมอ่ะ เฮ้อยุคโบราณนี่เขาเสียสละกันเพียงนี้ ถ้าเป็นฉันคงไม่มานั่งหน่อมแหน้มอย่างนี้หรอก แม่จะไฟว์ให้หมดเลย เฮ้อ"ทางด้านหวงจื่อหานที่ตอนนี้รั้งอยู่หนานเป่ย เขาพอสืบทราบได้ว่านางจ้างขบวนคุ้มกันสินค้าไปส่งแต่ยังไม่แน่ชัดว่านางไปลงหลักปักฐานที่เ
Last Updated : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ชุ่ยชุ่ยคลอดแล้ว
หมู่บ้านเถาฮวาท่านอาถังเหมินไปได้สามเดือนแล้ว เขาส่งจดหมายมาตลอดเวลา เสี่ยวเล่อที่ตอนนี้ตั้งครรภ์ห้าเดือนแล้วจ้าหลานตั้งครรภ์ได้แปดเดือนจางลี่อินก็เช่นกัน ซุนเฟิงย่ากับหูไห่ถิงตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนตอนนี้ในบ้านกำลังวุ่นวายเพราะชุ่ยชุ่ยเจ็บท้องมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว นางเอาแต่กรีดร้องจนหลี่เสี่ยวหรูต้องให้บรรดาพี่สาวไปอยู่อีกเรือนไม่เช่นนั้นพวกนางจะจิตตกกันหมด"อื๊อออ เจ็บท่านอาหวงชุ่ยชุ่ยเจ็บท่านอยู่ที่ไหน ฮือๆๆ"แม่นางชุ่ยชุ่ยเจ้าเบ่งหน่อยนะ ออกแรงอีกนิดเถอะ ใกล้แล้ว""ไม่ไหวแล้วท่านป้า อ๊ายยย ท่านอาเจ้าขาเมียเจ็บเหลือเกิน ฮือๆๆ พี่เสี่ยวหรูช่วยข้าที""ไม่เป็นไรๆเจ้าผ่อนคลายนะ จับมือพี่ไว้พี่อยู่ตรงนี้ นึกถึงวันที่พ่อของเขาจะมาหาสิ หากเขารู้ย่อมดีใจ เจ้าพยายามอีกนิดนะเด็กดีของพี่""ฮือๆๆ ฮึบบบ อ๊ะ อ๊ายยย กรี๊ดดด"อูแว้ๆๆๆเสียงร้องไห้จ้าของเด็กน้อยดังออกมาจากด้านใน ปี้เฉาดีใจกระโดดกอดเย่เซียวฉางแน่นก่อนจะเอ่ย"คลอดแล้วพี่ชุ่ยชุ่ยคลอดแล้ว"เย่เซียวฉางถึงกับกลืนน้ำลาย ก็สองเต้าของนางเบียดต้นแขนเขาอยู่ นุ่มนิ่มเพียงนี้จะให้เขาทนไหวหรือก่อนจะเอ่ยเสียงพร่า"ปะ ปี้เฉา เจ้าอย่ากะ กอดข้าแน่นสิ
Last Updated : 2024-11-13
Latest chapter
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ความรักสวยงามเสมอ/จบบริบูรณ์
หลังจากงานเลี้ยงผ่านไป หวงจื่อหานและสหายของเขาก็จัดรถม้าเพื่อพาเมียรักและเด็กๆไปที่ทุ่งดอกไม้ บรรดาบุตรสาวบุตรชายก็ดีใจที่บิดาจะพาไปเที่ยว ทุกคนตื่นเต้นกันมากยามซื่อเมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว รถม้าหลายคันก็เคลื่อนออกจากหมู่บ้านไปที่ทุ่งดอกไม้ ใกล้ฤดูเหมันต์แล้วดอกไม้งามสะพรั่งไปหมด ขางทางสองฝั่งเด็กๆต่างตื่นเต้น กิ่งไม้มีกะรอกตัวน้อยๆไต่ไปมารถม้าสิบสามคันเคลื่อนจนมาถึงบริเวณทุ่งดอกไม้ ทั้งสิบสองคู่ต่างก็นั่งกอดคนรักของตนเอง เด็กๆมีสาวใช้และพี่เลี้ยงตามมาดูแลหวงเทาจุงมือชุ่ยชุ่ยเดินเล่น ครั้งก่อนนางท้องอยู่เขาจึงไม่ได้พานางชมรอบๆโจวจื่อหมิงกับซุนเฟิงย่าก็พากันไปนั่งอีกมุม เฉินอี้นังอยู่กับจางลี่อิน ทอดมองไปยังเบื้องหน้าหยางหมิงเช่อกับจ้าวหลาน และเหลียงหมิงเทากับหูไห่ถิง ปูเสื่อนั่งเล่นอยู่กับเด็กๆ ไหวอ๋องกับหนิงอ๋องเอารถม้าไปจอดอีกด้าน ก่อนจะมาสมทบพวกเขา ถังฟั่น เย่เซียวฉาง จินหยูเฟิง มาถึงทีหลังเพราะบรรดาบุตรชายบุตรสาวงอแงกว่าจะเอาลงก็เหนื่อยมากนักปลายยามอู่ได้เวลามื้อเที่ยงจึงมารวมกันที่ใต้ตนไหว เพื่อเข้าร่ม หวงจื่อหานที่ตอนนี้นั่งพัดโบกให้เมียตนเอง แม้ว่าอากาศจะเริ่มเย็นแล้ว แต่เพร
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ความรักสวยงามเสมอ1
จวนหวงกำลังวุ่นวายรวมถึงจวนหยางด้วย จวนหวงเรือนใหญ่ต่างรอรับลูกสะใภ้ ส่วนจวนหวงเรือนราชครูกำลังวุ่นวายเพราะต้องส่งเจ้าสาวไป๋อี้ถงยามที่สวมชุดเจ้าสาวแล้วนับว่างามมากนัก ขนาดหลี่เสี่ยวหรูยังตะลึง“อี้ถงของพี่งามเหลือเกิน มิน่าคุณชายน้อยสกุลหยางถึงไปไหนไม่รอด”“จริงด้วย พี่เสี่ยวหรูพูดถูกอี้ถงของพี่ลี่อินงามที่สุด อีกเดี๋ยวพี่จ้าวหลาน พี่เฟิงย่ากับพี่ไห่ถิงก็มาแล้ว”“พวกพี่เอ่ยชมจนข้าลอยได้แล้วเจ้าค่ะ พี่ๆข้ากลัวจังเลย แต่งงานต้องมีลูกคลอดบุตร ข้านั่งฟังพวกท่านเจ็บท้องคลอดมาแปดปีแล้ว จนไม่อยากท้องเองเอาเสียเลยเจ้าค่ะ”“ฮ่าๆๆ น้องห้าเจ้าว่าเช่นนี้ทำอย่างไรกันดีเล่า สงสารคุณชายน้อยเสียแล้วเมียไม่อยากท้อง”“พี่ใหญ่ ท่านว่าอย่างอี้ถงนี่แฝดสี่เลยดีไหมเจ้าคะ”“ไม่นะ พี่ๆอย่าอวยพรกับแบบนี้สิเจ้าคะ แค่คนเดียวก็เจ็บมากแล้ว ดูตอนที่พี่อี้จูคลอดคนที่สองสิ ขนาดคนเดียวยังเบ่งข้ามวันข้ามคืน”สองสาวหัวเราะให้กัน ไม่นานอีกแปดสาวก็มา เสี่ยวหงเอาขนมโก๋อ่อนมาให้เจ้าสาวได้รองท้องก่อน แม้ว่านางจะมีบุตรให้กับถังฟั่นและเข้าหอก่อนแต่ง แต่เมื่อถึงเมืองหลวงเขาก็จัดงานแต่งใหญ่โตสมกับฐานะของนางเสี่ยวหงในฐานะน้องส
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง จากแม่เสือกลายเป็นลูกแมว
ทางด้านคนที่พวกเขากล่าวถึงตอนนี้กำลังโดนคนตัวโตลงโทษอยู่ที่เรือนพักของนาง เมื่อเช้านางไปเตรียมของเพื่อจะกลับไปงานครบรอบอายุแปดสิบของท่านปู่ไป๋ลิ่ว ซูจิ้งเฟิงคุณชายซูที่บังเอิญมาเจอนางก็อาสาช่วยหิ้วของกลับมาส่งที่เรือน บิดาไม่อยู่วันนี้เขาค้างที่สำนักศึกษา ใครจะรู้ว่าหยางฮ่าวจะตามาถึงเรือนแล้วหาเรื่องทะเลาะกับนาง"ออกมานะไป๋อี้ถง"หยางฮ่าวที่เดินตามทั้งสองคนมาเมื่อเห็นซูจิ้งเฟิงเข้ามาในบ้านด้วยก็โมโหจนเลือดขึ้นหน้าตะโกนเรียกคนด้านในทันที ไป๋อีีถงเดินออกมาทันทีที่เห็นหน้าเขาก็ถอนหายใจ ไป๋อี้ถงเชิญให้ซูจิ้งเฟิงนั่งรอแต่หยางฮ่าวไม่สนใจไล่เขากลับทันที"คุณชายซู..ท่านไม่ควรมานั่งในบ้านสตรีที่มีคู่หมั้นแล้วเช่นนี้นะ""ห๊ะ ห๊า คะ คู่หมั้นหรือ คุณหนูไป๋ท่านมีคู่หมั้นแล้วหรือขอรับ ไม่ทราบว่าบุรุษโชคดีผู้นั้นเป็นใครกัน""เป็นใครไม่สำคัญ แค่รู้ว่านางมีคู่หมั้นแล้วก็พอกระมังซูจิ้งเฟิง"ซูจิ้งเฟิงไม่ยอมแพ้ ไป๋อี้ถงงามเพียงนี้ต่อให้มีคู่หมายแล้วอย่างไร อีกอย่างหากมีจริงทำไมไม่เปิดเผยออกมาจึงได้ย้อนหยางฮ่าวกลับไป"รองเจ้ากรม ท่านกล่าวอันใดกันขอรับ หากคุณหนูไป๋มีคู่หมั้นจริงๆเหตุใดไม่เผยตัว เรื่องนี้อ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง เจ้าแม่บ่อนพนันตัวน้อย
ซุนเฟิงย่าที่นั่งฟังมานานเอ่ยขึ้น นางเองก็ไม่รู้ว่าอนาคตหยางจ้าวเหิงกับโจวหนิงฮวาบุตรสาวจะเป็นเช่นไร ตอนนี้เด็กๆยังไม่เจออะไรมากกว่านี้ เมื่อถึงเวลาบ่ายรถม้าของจวนก็มารับพวกนางกลับไป จางลี่อินเดินกลับเองเพราะจวนติดกัน แต่เฉินอี้ไม่ยอมเขาเอาม้ามารับเมีย ส่วนลูกๆสาวใช้พาขึ้นรถม้ากลับไปแล้ว ตั้งแต่ประความเข้าใจกันได้บรรดาสามีก็รักหลงและหวงภรรยาตนเองมากนักโดยเฉพาะหวงจื่อหานหลี่เสี่ยวหรูที่ไม่ได้ไปสำนักศึกษาเพราะว่าวันนี้เป็นวันหยุด ไป๋หยินมาหาที่เรือนกลางเขามีเรื่องจะเอ่ยกับนาง"ฮูหยินน้อย..ข้าเองขอรับไป๋หยิน""ท่านอาไป๋ เข้ามาเถอะ"ไป่หยินเดินเข้ามาก่อนจะนั่งลง หลี่เสี่ยวหรูกำลังสอนบุตรชายสองคนวาดภาพอยู่ ส่วนอีกสองคนเพิ่งจะสามขวบเท่านั้นกำลังเล่นของเล่นที่นางวาดแบบให้ช่างในเมืองหลวงทำขึ้นมา หวงจื่อเหยียนกำลังคัดอักษรเพราะท่านแม่ไปสืบทราบมาแล้วนางชวนเด็กๆเล่นพนันจริงๆ อีกทั้งยังมีเดิมพันอีกด้วย ไปหัดเรื่องเหล่านี้มาจากไหนกัน ไป๋หยินที่นั่งลงเรียบร้อยก็เอ่ยขึ้นมา"ฮูหยินน้อยอีกสองเดือนจะเดินทางกลับหมู่บ้านเถาฮวา ใกล้ครบรอบอายุแปดสิบของท่านลุงไป๋ลิ่วแล้วขอรับ""อ้อ..ข้าจะเอ่ยเรื่องนี่กับท่
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง พูดคุยเรื่องหมั้นหมาย1
หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้มาอยู่ที่ต้าเย่วกว่าแปดปีแล้ว นางเปิดสำนักศึกษาจนตอนนี้ฮ่องเต้ได้เอาการเรียนการสอนของนางไปเป็นต้นแบบในหลายๆเมือง สตรีทั่วแคว้นต่างก็ได้รับการเรียนรู้ สตรีรู้หนังสือนั่นนับว่าดี ขุนนางหัวเก่าไม่กล้าต่อกรกับนางสามีเป็นราชครู บิดาเป็นเทพสงคราม เสด็จอาเป็นผู้ตรวจการและผู้แทยพระองค์ มีเสด็จลุงเป็นฮ่องเต้ใครจะกล้ากับนางกัน ทุกๆวันหยุดทุกคนมารวมตัวกันที่จวนหวง เด็กๆวิ่งเล่นกันเต็มไปหมดหวงจื่อหานกับหลี่เสี่ยวหรู มีบุตรชายสี่คนบุตรสาวหนึ่งคนและนางกำลังตั้งครรภ์ที่สามหยางหมิงเช่อกับจ้าวหลานมีบุตรชายสามคนบุตรสาวสองคนโจวจื่อหมิงกับซุนเฟิงย่ามีบุตรชายสี่คนบุตรสาวสามคนเหลียงหมิงเทาที่ได้รับสืบทอดตำแหน่งอ๋องต่อจากบิดาตอนนี้เขากับหูไห่ถิงมีบุตรชายสามคนบุตรสาวสามคนเฉินอี้กับจางลี่อินมีบุตรชายสามบุตรสาวหนึ่งทางด้านปี้เฉากับยเย่วเซียวฉางมีบุตรสามคน เสียวหงกับถังฟั่นสามคน อี้จูกับจินหยูเฟิงสามคน ชุ่ยชุ่ยกับหวงเทามีบุตรห้าคนอ้ายเฟยหรงทำลูกแข่งกับพี่ชายไม่พัก เขากับเสี่ยวเล่อมีบุตรด้วยกันแล้วสี่คน พี่ชายสี่สิบเก้าแล้วมีบุตรแฝดสองคู่ตอนนี้ไป๋หย่งเหนียนกำลังตั้งครรภ์ท้องที่สามแล
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ให้กำเนิดทายาททั้งสามคน
ทั้งห้าคนสอนอยู่ที่สำนักศึกษาจนบ่าย บรรดาสามีกลับก่อนกำหนดหนึ่งวันพอรู้ว่าเมียมาสอนลูกศิษย์ก็โมโหพวกนาง มาถึงก็อุ้มเมียตัวเองกลับบ้าน เดินตั้งแต่สำนักศึกษาจนถึงจวน พวกนางอายแทบแทรกแผ่นดิน คนเห็นทั่วเมืองหลวงเพียงนี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ใดกัน คนบ้าพวกนี้"พี่จื่อหมิง..ให้ข้าเดินเองเถอะเจ้าค่ะ""เฟิงย่า..เจ้าดื้อนักหายแพ้ท้องเมื่อไหร่จะถูกพี่ลงโทษ"ซุนเฟิงย่าหน้าแดง หูไห่ถิงเองที่เหลียงหมิงเทาอุ้มนางอยู่ก็หน้าแดงเช่นกัน ร้านค้าข้างทางมองพวกเขาแล้วอมยิ้ม"ดื้อนัก บอกว่าให้พักผ่อน หายแพ้ท้องค่อยมาก็ยังได้ บอกแล้วมิใช่หรือว่าหากพี่ไม่อยู่ห้ามออกจากจวน""ซื่อจื่อ ข้าอายคนนะ""อายทำไม ผัวเมียรักกันมีอะไรต้องอาย หื้มม"เหลียงหมิงเทาไม่สนใจ ยังคงอุ้มเมียเดินตัวปลิว หยางหมิงเช่ออุ้มจ้าวหลานเดินเงียบๆไม่เอ่ยสิ่งใด แต่คนในอ้อมกอดรู้แล้วว่าคืนนี้จะโดนอะไรนางจึงเอ่ยเบาๆ"พี่หมิงเช่อ...คืนนี้อย่าหักโหมนะเจ้าคะ เบาๆหน่อยข้าท้องอยู่""รู้ตัวว่าท้องอยู่เหตุใดยังออกไปทำเรื่องให้ตนเองไม่สบายตัวอีกหื้ม พี่จะลงโทษอย่ามาอ้อนวอนเลย"จ้าวหลานกอดคอเขาแนบใบหน้ากับอกเขาก่อนจะเอ่ยอุบอิบ"อยู่เฉยๆก็โดนลงโทษทุกวันอยู่ด
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง จัดการขุนนางหัวเก่า
หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้แม้ว่านางจะตั้งครรภ์ใกล้คลอดแต่ก็ยังทำงาน วันนี้นางไปยังสำนักศึกษาที่นางกับอีกพี่สาวอีกสี่คนเปิดร่วมกัน มีสตรีมาเรียนเย็บปักถักร้อยมากมาย รวมถึงการทำขนมอีกด้วย ขุนนางบางส่วนไม่พอใจนี่เป็นการทำให้สตรีกระด้างกระเดื่อง หากพวกนางสามารถเอาตัวรอดเองได้บุรุษก็จะไร้ความหมายมีขุนนางหัวเก่าบางคนมาหาเรื่องที่สำนักศึกษา ตอนนี้ไป๋อี้ถงยืนอยู่กลางลาน บิดากำลังเจรจากับพวกเขาอยู่"นี่อาจารย์ไป๋ ท่านกับหวงฮูหยินและบรรดาฮูหยินใต้เท้าทั้งสี่กระทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร""ใช่ๆๆๆ สตรีควรดูแลจวน ตั้งใจรอสามีกลับบ้านมาแล้วปรนนิบัติ แต่นี่อะไรพากันมาสุมหัวช่างน่าเกลียดยิ่งนัก""ข้าว่าพวกเราไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ชี้ถึงผลเสียที่ตามมาเถอะ"ขุนนางเกือบยี่สิบคนโวยวายอยู่ที่ลานด้านหน้าของสำนักศึกษา หลี่เสี่ยวหรูกับพี่สาวทั้งสี่คนยังมาไม่ถึงแต่มีคนไปแจ้งพวกนางแล้ว คนเหล่านี้อาศัยสามีพวกนางไม่อยู่ไปต่างเมืองสามวันมากดดันให้ปิดสำนักศึกษา อีกอย่างหนิงอ๋องบิดาของนางกับไหวอ๋องที่รักหลานสาวดั่งแก้วตาดวงใจก็มีเรื่องต้องไปทำ ตาเฒ่าเหล่านี้จึงเหิมเกริมมากนักเด็กน้อยเดินออกมาด้านหน้าก่อนจะเอ่ยเสียงใส"ใต้เ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง อารักเจ้าไม่ว่าเจ้ามาจากที่ใด
โจวจื่อหมิงเอ่ยถาม หลี่เสี่ยวหรูพยักหน้า เย็นนี้ต้องไปเข้าเฝ้าแต่นางแทบจะลุกเดินไม่ไหวแล้ว หวงจื่อหานบอกว่าพ่อตาของเขาไปบอกกับไทเฮาแล้วว่านางเดินไม่ไหว เช่นนั้นไทเฮาจึงจะมาหาเอง นางจะมาพูดคุยกับท่านย่าของสามีด้วยเฉินอี้ที่เสร็จงานก็มารับจางลี่อินกลับบ้าน จางลี่อินตั้งครรภ์คนที่สองเช่นกัน แต่ครั้งนี้นางไม่แพ้ท้องแต่อย่างใด กลับเป็นเฉินอี้ที่แทบจะคลานกลับบ้านเขากินอะไรก็อาเจียนออกมาจนหมด แต่เพราะห่วงเมียจึงมารับเอง คนที่จวนจะมาก็ไม่ยอม คนจวนหวงไปส่งให้ก็ไม่เอาแต่สภาพที่มารับเมียเหมือนไก่ป่วยใกล้ตาย ดีที่จวนติดกันเมื่อทุกคนกลับไปแล้วหวงจื่อหานก็อุ้มหลี่เสี่ยวหรูไปเรือนโย่วหลัน ไทเฮาประทับอยู่แล้ว เมื่อเจอหน้ากันก็เอ่ยปากพูดคุย หลี่เสี่ยวหรูแอบน้ำตาซึม เหตุใดไทเฮาถึงได้เหมือนคุณย่าของเธอในชาติก่อนมากนักนะทั้งสองเหมือนกับสนิทกันมานาน พูดคุยกันจนมืดค่ำไทเฮาจึงเสด็จกลับวัง กอ่นกลับนางจับมือหลี่เสี่ยวหรูไว้ก่อนจะเอ่ย"ไหนๆหลานก็มาแล้ว ใช้ชีวิตให้ดีมีความสุขนะเด็กดีของย่า""เพคะเสด็จย่า"นางรับปากไปทั้งยังงงๆกับคำว่าไหนๆก็มาแล้วของพระนาง ไทเฮาทรงหมายถึงอะไรไหนๆนางก็กลับเมืองหลวงมาแล้ว หรือไ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ตอไม้ผุๆมีแต่เห็ดราขึ้น
หวงจื่อหานที่พาภรรยากลับมาถึงจวนก็สั่งบ่าวไพร่ให้จัดการทางเดินให้เรียบร้อย ห้ามมีเศษหินหรือตระไคร่ ไท่ฮูหยินที่ตอนนี้หาคนมาบีบนวดให้หลานสะใภ้อยู่ หลี่เสี่ยวหรูลุกไม่ขึ้นแล้ว ดูท่านางคงใกล้คลอดอีกไม่นาน นางมาถึงเมืองหลวงได้ครึ่งเดือนวันๆเอาแต่รับแขก คนมากมายนรักเมื่อก่อนนางไม่ได้รับความสนใจขเพียงนี้ พอนางเป็นท่านหญิงและเป็นภรรยาราชครูที่เขารักใครก็มีแต่คนมาประจบประแจงหวงป๋อเหวินมาหานางหาเหอซิวเหยียนมาด้วยก่อนจะแนะนำว่านางคือคนรักของเขา หลี่เสี่ยวหรูพยักหน้า หวงซานไห่พี่สามีของนางก็มาหาพร้อมกับขอโทษและขอบคุณนางที่สั่งสอนบุตรชายให้เขา วันนี้มีคนมาหานางอีกแล้ว หลี่หรูบอกสามีว่านางไม่ไหวแล้ว ไท่ฮูหยินให้หวงหมัวมัวไปจัดการเรื่องนี้แทน เพราะหวงจื่อหานเถรตรงอาจทำให้คนไม่พอใจได้"ทุกๆท่าน ฮูหยินน้อยรับแขกไม่ไหวจริงๆ นางเท้าบวมมากนักใกล้คลอดแล้ว เดินเหินไม่สะดวก ข้าน้อยจะไปแจ้งนาง ฮูหยินน้อยให้ลงรายชื่อเอาไว้ว่าใครมาบ้างเจ้าค่ะ แม่หนูอี้ถงมาจดรายชื่อคนที่มอบของขวัญให้สักหน่อยทำได้หรือไม่"ไป๋อี้ถงที่ตามมาเมืองหลวงพร้อมไป๋หยินบิดาพยักหน้าก่อนจะไปหยิบกระดาษมาจดรายชื่อคนที่มาเยี่ยม วันนี้บิดาไปสอ
