เรื่องในอดีตของซุนเฟิงย่า

ซุนเฟิงย่านั่งร้องไห้จนหลับไป หลี่เสี่ยวหรูสงสารนางเหลือเกินท่านอาถังเหมินก็รอบคอบนัก เกรงว่าคนขับรถม้าจะไว้ใจไม่ได้เลยส่งคนงานของเขาตามมาอีกสองคน หนึ่งในคนงานคือจินหยูเฟิงเป็นหัวหน้าหน่วยองครักษ์เงาของไหวอ๋อง เห็นซุนเฟิงย่ามาตั้งแต่เล็ก คอยวิ่งตามซุนอวี่พี่ชายไปนั่นมานี่เสมอ ยามที่มาเรียนที่จวนอ๋องก็มักจะมานั่งเฝ้ารอรับพี่ชายกลับบ้าน

นานแค่ไหนแล้วนะเจ้าเด็กน้อยโตเพียงนี้แล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใส่ใจโจวจื่อหมิงเท่าไหร่แต่การที่สหายรุ่นน้องทำอะไรไม่คิดเอาความโกรธมาลงที่เด็กสาวคนหนึ่งจินหยูเฟิงก็รู้สึกว่าโจวจื่อหมิงทำเกินไปจริงๆ เขาเอ็นดูนางเหมือนน้องสาวคนหนึ่งแต่เพราะติดตามท่านอ๋องมาสิบกว่าปีจึงไม่ค่อยได้กลับเมืองหลวงเท่าไร่ แต่ดูเหมือนซุนเฟิงย่านางน่าจะจำท่านอ๋องไม่ได้ เด็กน้อยเจ้าจำไม่ได้จริงๆหรือปิดกั้นตนเองกันแน่นะ รถม้าวิ่งเข้าเขตหมู่บ้านแล้วหยูเฟิงจึงเอ่ยเรียก

"อาซ้อ ปลุกพี่สาวท่านเถอะขอรับ ถึงปากทางเข้าหมู่บ้านแล้ว"

"อ้อ ขอบคุณท่านมากเจ้าค่ะ เพิ่งมาอยู่ได้ไม่นานกลับต้องมารบกวนเช่นนี้"

"มิเป็นไรขอรับ อาซ้อนางเสียใจมากเกินไปท่านรู้ไหมเรื่องอันใดกันขอรับ"

"คงเป็นเรื่องที่บ้านนางน่ะ ท่