เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 912
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-07-24 16:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 913
อวี๋อวี่เวยวุ่นอยู่ในครัวมาหนึ่งชั่วยามเสินหว่านพอรู้ว่านางคิดจะขอโทษฟู่จาวหนิงก็เลยเข้ามาช่วยรอจนอาหารวางขึ้นโต๊ะหมดแล้ว เสินหว่านก็มองกับข้าวทั้งโต๊ะนั้นอย่างประหลาดใจ "นี่มันอาหารที่ลุงของเจ้าชอบทั้งนั้นเลยไม่ใช่หรือ?"เสิ่นเสวียนเรื่องมากเรื่องรสชาติอยู่ คนในบ้านล้วนรู้กัน นางชิมไปชิมมาก็มีแต่รสชาติเหล่านั้นตอนนี้ที่วางอยู่บนโต๊ะล้วนสอดคล้องกับรสชาติที่เขาชอบทั้งสิ้น"ใช่เลย ถ้าข้าเชิญแต่ฟู่จาวหนิง นางก็น่าจะไม่ยอมมากระมัง? เช่นนั้นก็เชิญท่านลุงมาด้วยดีไหม?""แล้วกับข้าวพวกนี้ล่ะ?""ฟู่จาวหนิงในเมื่อมีความสัมพันธ์ดีกับท่านลุง ไม่แน่ว่ารสชาติก็น่าจะคล้ายคลึงกัน ข้าเองก็ไม่รู้จักนางไม่เข้าใจนาง ใครจะไปรู้ว่านางชอบกินอะไร?"อวี๋อวี่เวยค้านขึ้นมา "ดังนั้นเอารสชาติของท่านลุงมาตั้งต้นไม่ใช่ว่าดีที่สุดหรือ? ไม่แน่นางอาจจะชอบกินด้วยก็ได้""ข้าค้านเจ้าไม่ได้ เจ้าพูดมาก็ดูมีเหตุผล" เสินหว่านเองก็คัดค้านไม่ได้"ให้คนไปเชิญแม่นางฟู่แล้วหรือ?""ไปแล้ว"อวี๋อวี่เวยตอนที่กำลังรอตนเองจะกลับห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งตัวสักหน่อย ถูกควันรมจนกลิ่นติดตัวไปหมดแล้วตอนออกมาพอเสินหว่านเห็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-24อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 914
"พ่อครัวเลื่องชื่อ? ผู้อาวุโสตู้หรือ?""ผู้อาวุโสตู้? ท่านลุงเชิญเขามาได้หรือ?"อวี๋อวี่เวยริษยาขึ้นมาแล้ว ไฟริษยาแทบจะเผานางจนแดดิ้นตอนนั้นที่นางอายุสิบห้า เดิมทีก็ได้ยินคนอื่นยุยงมา และอยากจะเชิญพ่อครัวเลื่องชื่อคนนั้นมาทำอาหารจัดงานให้นาง เช่นนั้นนางคงได้ชื่อกระฉ่อนต้าชื่อแล้ว เหล่าแม่นางทั้งหมดคงได้อิจฉานางแน่แต่นางเพิ่งพูดกับเสิ่นเสวียนแค่ครึ่งประโยค เสิ่นเสวียนก็ตัดบทนางมาเรียบๆ เสียแล้ว บอกมาคำหนึ่ง ว่าตระกูลเสิ่นไม่ควรจะสร้างชื่อเสียง วันนั้นให้พ่อครัวทำอาหารให้สักสองอย่างก็พอแล้วผลลัพธ์ล่ะ?อวี๋อวี่เวยร้องเรียกเสี่ยวซิ่ง "ยกน้ำแกงฟักหยกขาวนี่ตามข้ามไปที่ศาลาเหมย!"ส่วนตัวนางก็วิ่งกระฟัดกระเฟียดตรงออกไปแล้วสาวใช้เสี่ยวซิ่งรีบยกชามใหญ่นั่นขึ้นมา แล้วตามไปเสินหว่านตกตะลึง "เสี่ยวเวย เจ้ากลับมาก่อน อย่าไปอาละวาด"ที่นี่บ้านตระกูลเสิ่นนะ ไม่ใช่บ้านตระกูลอวี๋เสียหน่อย อวี๋อวี่เวยไม่มีสิทธิ์เสียงพูดอะไรในบ้านตระกูลอวี๋ ในตระกูลเสิ่นยิ่งไม่ต้องคิดจะอาละวาดเลย นางไม่ใช่คนสกุลเสิ่นนะ!นางเองก็รีบตามเข้าไป กลัวว่าอวี๋อวี่เวยจะทำเรื่องเป็นเรื่องใหญ่ตอนที่อวี๋อวี่เวยไปถึง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-24อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 915
คนที่ผู้อาวุโสตู้หา คือผู้เฒ่าฟู่ปู่ของฟู่จาวหนิง!"เขาเป็นพี่ชายของข้า ลูกพี่ลูกน้อง"ผู้อาวุโสตู้เองก็ไม่ได้ปิดบังอะไร พูดออกมากับพวกเขาอย่างชัดเจน"ตอนนั้นแม่ของข้าแต่งเข้าตระกูลตู้ บ้านตระกูลตู้เดิมทีเป็นตระกูลมั่งคั่งตระกูลหนึ่งที่อยู่ในเมืองชายแดนติดกับแคว้นเจาและต้าชื่อ แต่ต่อมาที่นั่นเจอกับภัยพิบัติ คนทั้งหมดล้วนหนีกันไป คนตระกูลตู้จึงเลือกมาเป็นดองญาติกับต้าชื่อ""เหล่าผู้อาวุโสตระกูลตู้ระหว่างที่หนีภัยตอนนั้นก็ทนกันไม่ไหว ทยอยกันจากไป คนหนุ่มสาวที่เหลืออยู่ไม่กี่คน พอบวกกับพวกหญิงสาว ก็เกรงว่าจะยืนอยู่ในต้าชื่อได้ไม่มั่นคง ลุงของข้าจึง.ยืนกรานที่จะรับพ่อข้าเข้าไปอยู่กับญาติของเขาที่เมืองต้าชื่อ ข้าจึงกลายเป็นคนต้าชื่อไป"ผู้อาวุโสตู้มองฟู่จาวหนิง รู้สึกว่าสนิทชิดเชื้อกันเสียเหลือเกิน"แต่พูดขึ้นมาข้าเองก็ถือว่ามีสายเลือดแคว้นเจาอยู่ไหม? ทว่าคนตระกูลตู้ทางนี้ก็ดีกับพวกเราอย่างมาก ดังนั้นจะเป็นแคว้นเจาหรือว่าต้าชื่อ ข้าก็ไม่สนใจหรอก ตอนนั้นแม่ของข้ากลัวว่าคนของบ้านตระกูลตู้จะสงสัยว่าพวกเขามีใจคิดออกห่าง จึงไม่กล้าเอ่ยถึงญาติที่แคว้นเจา""แคว้นเจาทางนั้นเองก็ไม่มีคนมาหา น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-24อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 916
"ใช่ๆๆ ถูกต้อง"ผู้อาวุโสตู้ตบลงที่มือ พิจารณาตัวฟู่จาวหนิง "ถ้าไม่บอกก็ไม่รู้สึก พอพูดขึ้นมา รูปร่างของเจ้าก็ดูคล้ายกับแม่ของข้ากับน้าของข้าเหมือนกัน แม่ของข้าเองก็รูปร่างสูงโปร่ง นางบอกว่าพี่น้องนางก็เป็นเช่นนี้ เพราะเนื้องจากร่างกายอรชนอ้อนแอ้นเป็นพิเศษ ตอนนั้นก็มีชื่อเสียงไปไกลอยู่"ฟู่จาวหนิงดูสูงกว่าหญิงสาวคนอื่นอยู่บ้าง น่าจะเพราะยีนของทางยายกระมัง แต่ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่ามันใช่ทั้งหมด คนตระกูลฟู่เองก็สูงมากด้วย"ข้าไม่เคยเห็นท่านย่าเลย""นางตอนนี้ไม่อยู่แล้วกระมัง?""ใช่แล้ว""แล้วปู่ของเจ้าล่ะ?" ตอนที่ผู้อาวุโสตู้ถามขึ้นมายังรู้สึกตุ้มต่อม อายุมากแล้วอยากจะหาญาติสักคน ก็ดูจะสายเกินไปหน่อย คนคงไม่อยู่บนโลกกันแล้ว"ผู้เฒ่าฟู่เดิมทีป่วยหนักมาก เป็นจาวหนิงที่วิชาแพทย์สำเร็จแล้วไปรักษาเขาจนดีขึ้นมา ตอนนี้ร่างกายแม้จะดูธรรมดาๆ แต่ก็ดีขึ้นมากแล้ว"ครั้งนี้เสิ่นเสวียนเป็นคนตอบแทนฟู่จาวหนิง ดึงฟู่จาวหนิงกลับไปอยู่บนด้านวิชาแพทย์ด้วยเลยผลลัพธ์คือ ความสนใจของผู้อาวุโสตู้จึงไปอยู่บนวิชาแพทย์ของฟู่จาวหนิงแล้ว"ก่อนหน้านี้คุณชายเสิ่นร่างกายก็ไม่ค่อยดี ต้นปีที่แล้วเขาบอกว่าอยากกินขน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-25อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 917
ฟู่จาวหนิงตอนที่ได้ยินเสียงฝีเท้าเร่งกระชั้นเข้ามาก็สัมผัสได้แล้วว่าไม่ถูกต้องและตอนที่เห็นคนรีบพุ่งตรงเข้ามาก็ร้องเรียกขึ้น "ไป๋หู่ประคองผู้อาวุโสตู้!""ขอรับ!"ไป๋หู่แฉลบผ่านออกไป และเข้าประคองผู้อาวุโสตู้ที่ถูกชนไว้ได้ทันท่วงที พาเขาออกไปข้างๆถ้าผู้อาวุโสตู้ที่อายุขนาดนี้ถูกชนจนล้มลงไปบนพื้น ไม่รู้ว่าจะเป็นเรื่องไหม คนแก่ไม่ควรต้องล้มบ่อยแต่อวี๋อวี่เวย หลังจากกระแทกคนก็ถอยไปสองก้าว ยืนนิ่งลงมาได้อย่างหวุดหวิดไฟโกรธของนางพุ่งขึ้นหัวในพริบตา ขณะเตรียมจะด่าคน ในสมองก็มีคำพูดของฟู่จาวหนิงดังเข้ามา หยุดเอาไว้อย่างหวุดหวิดนี่คือผู้อาวุโสตู้?ผู้อาวุโสตู้เป็นคนที่กระทั่งเหล่าคนชั้นสูงเชิญไปทำอาหารให้ก็ยังกล้าปฏิเสธเลยนางข่มอารมณ์โกรธไว้ มองไปทางผู้อาวุโสตู้ "ผู้อาวุโสตู้ ท่านเป็นอะไรไหม?"ผู้อาวุโสตู้เหลือบมองนางผาดหนึ่ง ร้องเชอะขึ้น"จะวิ่งเร็วขนาดนี้เพื่ออะไรกัน? ข้าไม่มีเวลาว่างมาเสวนากับเจ้าหรอกนะ"แม่นางคนนี้วิ่งเข้ามาในสวนเหมยไม่มองคนเลย เขาเองก็อายุมากปฏิกิริยาก็เชื่องช้า พอเห็นคนก็เบี่ยงหลบไม่ทัน แต่เขาก็ช้าลงให้แล้ว แม่นางคนนี้เองก็มองเห็นเขาอยู่แต่ก็ยังพุ่งชนเข้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-25อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 918
ฟู่จาวหนิงเหลือบตามองน้ำแกงฟักหยกขาวนี่ก็ไม่รู้ว่าใช้ฟักอะไรทำ น่าจะไม่มีในแคว้นเจา มองจากสีเป็นเขียวอ่อนๆ กับสีขาว ด้านในยังมีเนื้อแตงที่เหมือนกับไข่มุกหยกขาวอีกด้วย มองแล้วก็ดูน่ากินอยู่นี่คือสิ่งที่เสิ่นเสวียนชอบกินหรือ?เสิ่นเสวียนเมื่อครู่กินไปไม่เยอะนัก น่าจะเพราะต้องคอยดูแลปากท้องของนาง ดังนั้นกับข้าวทั้งโต๊ะจึงเป็นสิ่งที่นางชอบ เสิ่นเสวียนกินรสอ่อนกว่าคนปกติทั่วไปมาก พวกนี้สำหรับเขาแล้วถือว่ารสหนักอยู่ ดังนั้นเขาน่าจะกินอิ่มไปแค่ครึ่งเดียวฟู่จาวหนิงรู้สึกว่า ตอนนี้อวี๋อวี่เวยตักใส่ชามยกมาตรงหน้าเขาแล้ว จะอย่างไรเขาคงต้องชิมสักคำสองคำนั่นล่ะแต่คิดไม่ถึงว่าเสิ่นเสวียนจะไม่ขยับตัว"วางไว้ก่อน"พูดจบเขาก็ลุกขึ้นยืน เตรียมจะเรียกฟู่จาวหนิงกลับมาอวี๋อวี่เวยร้อนรนขึ้น "ท่านลุง ข้าต้องถูกมันลวกเพื่อท่านเลยนะ ท่านดูสิ" นางยื่นมือ ให้เสิ่นเสวียนเห็นรอยแดงบนมือขวานางถูกลวกมาจริงๆ"ท่านลุง ท่านลองชิมสักหน่อยเถอะ" อวี๋อวี่เวยมองเขาอย่างน่าสงสาร "ท่านช่วยนี้เอาแต่ดูแลท่านยาย ข้าเห็นท่านผอมซูบลงไปทุกวัน เลยอยากจะทำอะไรให้ท่านบ้าง"เสี่ยวซิ่งเอ่ยแทนนางขึ้นมา "่นายท่าน ฟักหยกขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-25อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 919
เสิ่นเสวียนมองไปทางอวี๋อวี่เวย"นี่คือสิ่งที่เจ้าพูดไว้หรือ ที่บอกว่าจะมาขอโทษจาวหนิง?"สุนัขยังไม่เชื่อเลยอวี๋อวี่เวยเองก็รู้ว่าตนเองตื่นเต้นเกินไปหน่อย แต่นางไม่เคยทำเรื่องเช่นนี้มาก่อน คุณภาพด้านจิตวิทยาไม่ดีเอาเลยจริงๆ แค่แปปเดียวก็ลนลานเสียแล้ว"ข้า ข้า ท่านลุงข้าขอโทษ" นางก้มหน้าลง กัดริมฝีปากล่าง"มาบอกขอโทษข้าทำไม?" เสียงของเสิ่นเสวียนเย็นชาลงไปอีก"คุณหนูฟู่ ข้าขอโทษ เจ้าให้อภัยข้าเถิด" อวี๋อวี่เวยหันไปทางฟู่จาวหนิงตอนนี้นางไม่กล้าหาเรื่องแล้ว รีบให้ฟู่จาวหนิงไปดีกว่าอวี๋อวี่เวยเงยหน้า น้ำตาแทบจะร่วงลงมาแล้ว "ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าจะอยู่กับเจ้าอย่างไร และไม่รู้ด้วยว่าจะเผชิญหน้ากับเจ้าอย่างไร ข้า ข้าให้ท่านแม่มาพูดกับเจ้าดีไหม?"นางรีบหันหน้าไปมองเสินหว่านอย่างอ้อนวอน "ท่านแม่"เสินหว่านคิดถึงเรื่องที่นางบอกกับตนเองก่อนหน้านี้ จึงเดินเข้ามาอวี๋อวี่เวยเมื่อครู่ท่าทางเมื่อครู่สาก็ไม่เหมือนขอโทษฟู่จาวหนิงเลยหญิงสาวคนนี้เลี้ยงดูมาโดยตระกูลเสิ่น แต่ถึงอย่างไรนางก็เป็นลูกของตนเอง เสินหว่านตอนนี้จึงอยากจะพูดแทนนางเสียหน่อย"คุณหนูฟู่ ข้ามีเรื่องอยากจะพูดกับท่านหน่อย ท่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-25อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 920
"ท่านลุงไล่ข้าหรือ?" อวี๋อวี่เวยตกตะลึง"เจ้าโตเป็นสาวแล้ว เอาแต่อยู่ที่นี่มันไม่ใช่เรื่อง บ้านเจ้าเองก็ไม่ใช่ว่าไม่มีคนเสียหน่อย ปู่ย่าพ่อแม่พี่น้องก็อยู่กันหมด น่าจะกลับไปอยู่ได้แล้ว พอกลับไป พวกเขาก็จะช่วยเจ้าเลือกคู่ครองให้เอง เจ้าอยู่ที่นี่ไม่มีใครทำเรื่องพวกนี้เป็น"ถึงอย่างไรเขาก็ทำไม่เป็นแต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยคิดจะข้ามหน้าคนตระกูลอวี๋ ข้ามหน้าแม่ของนาง แล้วไปเลือกคู่ครองให้กับนางยิ่งไปกว่านั้น อวี๋อวี่เวยตั้งแต่เด็กก็แผนการเยอะ ชอบมาคุยกับเขาแต่ก็ทำตัวลับๆ ล่อๆ พอเขามองไปก็หลบสายตา นิสัยนี้เขาไม่ชอบเขาก็แค่พยายามในฐานะผู้อาวุโสให้นางเติบโตขึ้นอย่างปลอดภัยในบ้านตระกูลเสิ่นเท่านั้น ไม่ได้สนใจเรื่องอื่นและช่วงนี้เรื่องที่อวี๋อวี่เวยทำก็ทำให้เขาผิดหวังมาก"ท่านลุง ข้าไม่อยากแต่งงาน" อวี๋อวี่เวยลนขึ้นมาน่าจะเพราะเห็นสภาพของแม่ตนเองในตระกูลอวี๋จนชิน เดิมทีคุณหนูใหญ่ตระกูลเสิ่นก็ถือว่าสูงส่งอยู่ และควรจะมีความหยิ่งทะนง แต่เสินหว่านอยุ่ในตระกูลอวี๋กลับต้องกล้ำกลืนฝืนทนเหมือนภรรยาคนเล็กเสียอย่างนั้น กระทั่งพ่อนางมีภรรยาน้อยห้าหกคน ก็ยังไม่กล้าขัดขึ้นสักคำนางเคยกลับไปมาแล้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-26
บทล่าสุด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1640
"อ๋องเจวี้ยนมาถึงแล้ว"ข้าราชการชั้นผู้น้อยคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามา รู้ว่าใต้เท้าร้อนรนมาก จึงรีบ เข้ามารายงาน"เร็ว"เขาทางนี้แทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว คุกใหญ่ทางนั้นถ้าถามออกมาได้ว่าจดหมายอยู่ที่ไหน ก็คงจะให้เขาเอาฟู่จาวเฟยส่งเข้าคุกใหญ่แน่แต่อ๋องเจวี้ยนก่อนหน้านี้กำชับว่า ก่อนหน้าที่เขาจะกลับมา ฟู่จาวเฟยต้องอยู่ที่นี่ก่อน ห้ามส่งไปคุกใหญ่เขาเองก็ทานไม่ไหวแล้ว เดิมทีฟู่จาวเฟยไม่ได้จะส่งมาที่เขาทางนี้ แต่เป็นจดหมายด่วนของอ๋องเจวี้ยนที่ให้เข้าเข้ามารับช่วงไว้ก่อนแต่เขาเองก็ร้อนรนด้วย เขาเองก็กลัวนี่ ถึงตอนนั้นถ้าค้นเจอจดหมายอะไรเข้า แล้วเกี่ยวข้องกับฟู่จาวเฟยจริง เขาก็จัดการลำบากแล้วถึงอย่างไรฟู่จาวเฟยก็อยู่กับเขาทางนี้ ไม่ได้ลงตรวน ไม่ได้ตี ไม่ได้ขังอีกต่างหาก ยังคงนั่งรออยู่ที่โถงข้างๆแล้วยังมีฮูหยินฟู่ด้วย นั่งอยู่กับลูกชายด้วยกันเขาทำเช่นนี้ ถ้าหากถูกองค์จักรพรรดิรู้เข้า องค์จักรพรรดิคงไม่ละเว้นเขาแน่พอเขาออกไป เสิ่นเชี่ยวกับฟู่จาวเฟยก็ลุกขึ้นยืนทันที ขณะเดียวกันก็มองมาทางเขา"ใต้เท้า?""คุณชายฟู่ไปที่ไหนแล้วกันแน่?"ใต้เท้าหยินจิงเจ้ามองพวกเขา และคิดถึงเรื่องที่เมื่อคร
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1639
"องค์จักรพรรดิทนแ่รงกดดันของกลุ่มขุนนางไม่ไหว วันนี้ในที่สุดก็กลับมาประชุมเช้าแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ยังส่งคนไปที่จวนอ๋องเจวี้ยน ต้องการจะเห็นข้าให้ได้ ข้าก็เลยโผล่หน้าออกมาเสียหน่อย" เซียวหลันยวนเอ่ยอย่างใจเย็น"สวมหน้ากากไว้หรือ?"เซียวหลันยวนยิ้มๆ ตัวเองเหมือนจะสนุกขึ้นมาหน่อยแล้วเขาส่ายหัว "ไม่ใช่ จำใบหน้าที่เจ้าทำขึ้นก่อนหน้านั้นได้ไหม?""ท่านหมายถึง ที่หนังหน้าแผลเป็นที่เอามาใช้ค้นคว้าการกำจัดแผลเป็นนั่นน่ะนะ?" ฟู่จาวหนิงประหลาดใจ"ใช่ ข้าแปะเจ้านั่นออกไปพบคน""พรวด"ฟู่จาวหนิงยอมเขาจริงๆ เพราะหน้ากากหนังหน้านั้น คือสิ่งที่นางทำขึ้นมาตอนค้นคว้าการรักษา เป็นหลุมเป็นบ่อขรุขระ มีแผลเป็นปลอมบางส่วนที่นางใช้วัสดุทำปลอมขึ้นมา แปะไปบนหน้าหน้าจะดูไม่ค่อยสนิทนัก แล้วยังดูบวมออกมาอีกชั้นหนึ่งด้วยแล้วก็หนังหน้านั้นพอแปะบนหน้า ก็เหมือนว่าทั้งใบหน้านั่นน่าเวทนาจนทนดูไม่ได้เลยทีเดียว ดูจะคล้ายๆ กับตอนที่เซียวหลันยวนยังรักษาไม่หายก่อนหน้านี้ ถึงอย่างไรก็น่าตกใจและน่ากลัวอยู่"คนในวังคงมองไม่ออกว่าเป็นของปลอมหรอกนะ?" ฟู่จาวหนิงประหลาดใจหน่อยๆ หน้ากากนั่นทำมาไม่สมจริงนัก มองหลายๆ ครั้งหน่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1638
เซียวหลันยวนปลดหน้ากากลง"มีคนส่งจดหมายด่วนเข้ามา บอกว่าจับตัวโป๋จีแม่ทัพบู๊ที่ราชาเฮ่อเหลียนไว้วางใจที่สุดได้ บนตัวโป๋จีมีจดหมายลับที่จะส่งให้เสี่ยวเฟยอยู่ คนในที่ว่าการส่งคนไปยังจวนตระกูลฟู่ พาตัวเสี่ยวเฟยไปแล้ว"เซียวหลันยวนเดิมทียังคิดจะรีบบอกนางเรื่องนี้ เพียงแต่ไม่อยากให้นางที่เหนื่อยล้าต้องตกใจเกินไปให้นางสบายขึ้นมาหน่อย แล้วค่อยเล่าเรื่องนี้ออกมาดีกว่าฟู่จาวหนิงลุกขึ้นนั่งตัวตรง"แล้วเสี่ยวเฟยตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"ต้องเป็นเรื่องที่เร่งด่วนมากแน่ ก่อนหน้านี้เซียวหลันยวนถึงได้กลับไปจัดการเอง"อยูในจวนทางการ พ่อของเจ้าเองก็ตามไปแล้ว พาจงเจี้ยนไปด้วย ยังไม่ต้องร้อนใจ ข้าให้คนคอยเฝ้าจวนทางการไว้แล้ว ก่อนที่พวกเราจะกลับถึงจะไม่มีใครพาพวกเขาไปไหน"เขาลงมือจัดการเอง ไม่อย่างนั้นเสี่ยวเฟยคงเกิดเรื่องเข้า ฟู่จาวหนิงคงร้อนใจไม่ไหวแน่นอนพอได้ยินคำนี้ ใจของฟู่จาวหนิงจึงค่อยๆ นิ่งลงมา "โป๋จีเป็นคนสำคัญข้างกายราชาเฮ่อเหลียนหรือ? เป็นแม่ทัพบู๊? แล้ววรยุทธ์ดีไหม?"นางไม่เคยได้ยินเสี่ยวเฟยเอ่ยถึงเรื่องนี้แต่ว่าก็จริง เสี่ยวเฟยเองก็รู้สึกไม่ค่อยดีกับคนของราชาเฮ่อเหลียนอยู่หลายคน
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1637
อ๋องฉยงแอบกัดฟัน"ข้าอยู่ที่นี่รอฟ้าสางแล้วค่อยเข้าภูเขาก้ได้..." อ๋องฉยงยังคิดจะดิ้นรนเซียวหลันยวนจะยอมให้เขาดิ้นรนได้อย่างไร?"เช่นนั้นได้อย่างไร? ใครก็ได้ เก็บกระโจมเสีย"พอเขาสั่งคำสั่ง ก็มีองครักษ์ออกไปทันที เคลื่อนไหวจัดการเก็บกระโจมเหล่านั้นอย่างคล่องแคล่วว่องไว"เอาคบไฟให้อ๋องฉยงไปส่องทางด้วย""ขอรับ"กองไฟที่กำลังลุกไหม้อยู่ ถูกคนนำกิ่งไปจุดเพื่อทำเป็นคบไฟหลายๆ อัน ส่วนไฟที่เหลือก็ดับทิ้ง สาดโคลนลงไป เพื่อป้องกันอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้น"กระโจมนี้ข้าให้คนกางมันขึ้น กองไฟเองข้าก็เป็นคนสั่งให้จุดขึ้นมา ตอนนี้ข้าจัดการเก็บกวาดไป คงไม่มีปัญหาใช่ไหม?"เซียวหลันยวนมองอ๋องฉยง น้ำเสียงสงบนิ่งมากจะไปมีปัญหาอะไรได้?เดิมทีหลังจากที่อ๋องฉยงมาเห็นกระโจมชั่วคราวก็อยากจะครองเป็นของตัวเอง แล้วมารอฟู่จาวหนิงที่นี่ใครจะคิดว่าเซียวหลันยวนจะวกกลับมากัน?ตอนนี้ถ้าเขาบอกว่าจะค้างคืนที่นี่พรุ่งนี้ค่อยขึ้นเขาก็คงไม่ได้แล้ว ถ้าไม่มีกระโจมแต่ยังคิดจะอยู่ค้างคืนที่นี่ ต่อให้ก่อไฟก็ยังหนาวตายได้เขาเองก็ไม่ได้มีกำลังภายในลึกล้ำคอยป้องกันตัวด้วย"อ๋องฉยงเมื่อครู่ไม่ใช่บอกว่าจะขึ้นเขาหรือ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1636
อ๋องฉยงพอเห็นเซียวหลันยวนเข้ามา ใจก็ขรึมลงมาแล้ว ขณะเดียวกันก็ยังแอบเคืองกับองค์จักรพรรดิไม่ใช่บอกว่าจะขวางเซียวหลันยวนไว้หรือไรกัน? ไม่ใช่ว่ามีเรื่องที่จะขังเซียวหลันยวนไว้ได้สามวันหรือ?ทำไมยังไม่ทันถึงชั่วยาม เขาก็รีบกลับมาแล้วกัน?ไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย!เซียวหลันยวนหันตัวกลับมาอ๋องฉยงรู้สึกใจสั่นวาบกับหน้ากากของเขาเจ้าเด็กที่เหมือนจะตายแหล่มิตายแหล่ตอนนั้น ดันโตขึ้นมาได้อย่างยากลำบาก แล้วยังดีมีท่วงท่าทรงพลังเสียด้วย"หลันยวน เมื่อครู่เจ้าหมายความว่าอย่างไร?" อ๋องฉยงเสียงขรึม ตัดสินใจลงมือก่อน "นี่เจ้ายิงธนูใส่ข้ารึ!""เจ้าไม่รู้หรือว่าหมายความว่าอะไร?"เซียวหลันยวนเสียงเย็นเยียบ "แน่นอนว่าสั่งสอนเจ้าน่ะสิ""เจ้า! เจ้าบังอาจ! ถ้าข้าเป็นอะไรไป บาดเจ็บหรือว่าตายไป เจ้าก็ไม่ต้องมีชีวิตอยู่แล้ว!""จะลองดูไหมล่ะ?" น้ำเสียงเซียวหลันยวนขรึมเย็นชา"ลองอะไร?""ลองว่าถ้าข้าสังหารเจ้าแล้ว จะยังมีชีวิตต่อไปได้ไหม"พอพูดจบ จิตสังหารบนตัวเขาก็พุ่งเข้ามาอย่างแรงกล้า แม้จะไม่มีลม ไม่มีการขยับ แต่อ๋องฉยงกับองครักษ์ข้างกายเขาก็ยังถอยออกไปก้าวหนึ่งพร้อมกันพวกเขาล้วนสัมผัสได้ถึงแรง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1635
"บังอาจ! ทำไมจึงมาพูดกับอ๋องอย่างข้าเช่นนี้?!" องครักษ์ข้างกายอ๋องฉยงชักกระบี่ออกมาส่วนทางนี้ สืออีกับไป๋หู่ก็ชักกระบี่ทันที เดินขึ้นหน้ามาก้าวหนึ่งชั่วพริบตา ก็ชักกระบี่ง้างธนูกันแล้ว บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาอ๋องฉยงชะงักไป ยื่นมือไปกดกดด้ามกระบี่องครักษ์ลง หัวเราะเหอะๆ ขึ้น "เสียมารยาทกับผู้อาวุโสจี้ไม่ได้""ขอรับ!" องครักษ์ของเขาถอยลงไปทันทีผู้อาวุโสจี้ไม่ได้ผ่อนคลายลงแม้แต่น้อย กลับยิ่งดำกว่าเดิม"ข้าเองก็เป็นคนของราชวงศ์ เป็นครอบครัวเดียวกับอายวน จึงเป็นครอบครัวเดียวกันกับจาวหนิงด้วยเช่นกัน ผู้อาวุโสจี้ ความสัมพันธ์นี้ยังใกล้ชิดกว่าท่านเสียอีกนะ จริงไหม จาวหนิง?"อ๋องฉยงถาม ยังเขย่งเท้ายื่นหน้า อยากจะมองไปทางฟู่จาวหนิงที่ถูกคนบังเอาไว้อีกคนเหล่านี้ขวางหูขวางตาจริงๆ แต่ละจะมาขวางหน้าเขาไว้ทำไมกัน?เขามาเมืองหลวงได้ครึ่งปี เพราะสถานที่ไม่ถูกต้อง แล้วยังกลัวคนอื่นจะจับผิดอีก ก่อนหน้าที่นางจะได้เจรจาเงื่อนไขกับองค์จักรพรรดิ เขายังก่อเรื่องอะไรจนถูกไล่ออกจากเมืองหลวงไม่ได้ ดังนั้นครึ่งปีนี้เขาจึงชุบตัวใสสะอาด ไม่ได้ข้องเกี่ยวกับหญิงสาวคนไหนเลยแต่เดิมทีเขาก็อยู่ห่างจนคนสวย
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1634
ฟู่จาวหนิงไม่รู้เลยว่าองค์จักรพรรดิมีแผนร้ายอะไรขึ้นมาอีกแล้วนางกับผู้อาวุโสจี้อยู่ในเขาจันทร์ลับขุดสมุนไพรมาได้ไม่น้อยเลยตอนนี้กองหิมะยังไม่ละลาย แต่ยังดีที่พวกเขาสองปีก่อนเคยขุดมาแล้วครั้งหนึ่ง วัตถุดิบยาส่วนใหญ่จำได้แล้วว่าขึ้นอยู่ตรงไหน ผ่านการเติบโตมาสองปี จุดที่เคยถูกพวกเขาขุดไปก็งอกขึ้นมาใหม่กันแล้วสถานที่เหล่านั้นหลายจุดไม่มีหิมะทับถม นางพาพวกไป๋หูมาก็ล้วนได้ใช้งานทั้งสิ้นสิ่งที่ขุดขึ้นมาตอนนี้คือวัตถุดิบยาที่ทนอากาศหนาวได้ และยังมีบางส่วนที่ดูเหมือนพวกเปลือกไม้ด้วยในช่วงสองวันนี้ ผู้อาวุโสจี้เองก็ทำเวลารีบสอนให้กับนาง ให้นางได้รู้จักกับวัตถุดิบยาที่มากขึ้นไปอีกสองวันต่อมาพวกเขาก็กวาดเก็บจนเต็มที่แล้วลงจากเขา แต่ก็ได้เห็นอ๋องฉยงที่กำลังก่อกองไฟตั้งกระโจมอยู่อ๋องฉยงน่าจะได้ยินการเคลื่อนไหว จึงออกจากกระโจมมารอแล้วพอเห็นขบวนคนล้วนแบกตะกร้ายากันเต็ม ดวงตาเขาก็เปล่งประกายแล้วก็เห็นฟู่จาวหนิงที่อยู่ในกลุ่มนี้ต่อให้เข้าไปขุดยาในเขาถึงสองวัน นางก็ไม่ได้ดูซมซานแต่อย่างใด แค่เหลือบมองในกลุ่มคนนั้นก็เห็นนางได้ทันทีพระชายาอ๋องเจวี้ยนคนนี้ งดงามจนโดดเด่นจริงๆแล้วยังท
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1633
พระชายาเยว่ดูเหมือนอยากจะอาเจียน ถึงอย่างไรนางก็ยังเป็นสาวสะพรั่งสวยสด อายุขององค์จักรพรรดิมากกว่าพ่อนางเสียอีก แล้วตอนนี้ยังมีสภาพนี้อีกพริบตานี้เอง นางก็รู้สึกอยากจะรับปากแม่นมเยว่ขึ้นมา"พระชายาเยว่ ทำของว่างอะไรมาหรือ?" องค์จักรพรรดิยิ้มให้กับพระชายาเยว่ จนมีรอยย่นเพิ่มขึ้นมา "ข้าเองก็หิวแล้วเหมือนกัน"พระชายาเยว่กดอารมณ์นั่นลงไปก่อน ยกของว่างเข้ามา "องค์จักรพรรดิ ข้าทำขนมเป๋าฮื้อหัวไชเท้ามา เสวยตอนที่ร้อนๆ เถิด""ดีเลย ไม่ใช่ของหวาน กินแล้วกระเพาะไม่รู้สึกแย่"องค์จักรพรรดิพอใจมาก ช่วงนี้ท้องเขาก็ใหญ่ขึ้น เข็มขัดแทบจะคาดไม่ได้แล้ว กินแต่ของหวานคงไม่ดีนัก"องค์จักรพรรดิชอบก็เสวยให้เยอะหน่อย หม่อมฉันรินชาให้"พระชายาเยว่อยู่ดื่มกินเป็นเพื่อนกับฝ่าบาท สนทนาด้วยครู่หนึ่ง จึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปบนตัวอ๋องฉยงอย่างตั้งใจและไม่ตั้งใจ"อ๋องฉยงจะอยู่ในเมืองหลวงตลอดเลยหรือไม่? ฝ่าบาท หม่อมฉันค่อนข้างกังวล ว่าพระชายาอ๋องฉยงจะไล่ตามมาหรือไม่?""ไม่หรอก" องค์จักรพรรดิเอ่ยยืนยันขึ้นมา"หม่อมฉันได้ยินว่าพระชายาอ๋องฉยงกวดขันอ๋องฉยงเข้มงวดมาก นี่เพราะรักอ๋องฉยงหรือเปล่า?""รักอะไรกัน เป็
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1632
พระชายาเยว่รู้สึกว่า แม่นมเยว่อดทนอยู่ในวังมายี่สิบปี คงวางแผนงานใหญ่อะไรอยู่นางถึงแม้จะเคยเห็นฝีมือแม่นมเยว่มาบ้างแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกว่าแม่นมเยว่เองก็ไม่ได้มีฝีมือมากขนาดนั้น ถ้าหากนางร้ายกาจจริง จำเป็นต้องมาซุ่มอยู่ในวังหลวงยี่สิบปี แต่ก็ยังทำเรื่องไม่เสร็จแบบนี้หรือ?แม่นมเยว่น่าจะเป็นยอดฝืมือในการใช้ยา ยิ่งไปกว่านั้นยังยอดเยี่ยมในด้านการสกัดยาชนิดนั้น ยาที่ไม่ใช่เรื่องที่น่าภูมิใจเท่าไร ถึงอย่างไรก็ทำให้แค่ผู้ชายมีความสุขล่องลอยได้มากเท่านั้น ทำเรื่องใหญ่โตอะไรให้สำเร็จไม่ได้ตอนนี้ นางได้รับความโปรดปรานจากองค์จักรพรรดิแล้ว ยังต้องคอยฟังแม่นมเยว่อยู่อีกหรือ?แต่ถ้าแม่นมเยว่ก็มีวิธีการที่จะให้องค์จักรพรรดิรับมือกับอ๋องเจวี้ยนจริงล่ะ?จะว่าไป ยาชนิดนั้นของแม่นมเยว่ ถ้าหากใช้กับอ๋องเจวี้ยน ไม่รู้ว่าจะมีประสิทธิผลไหมชั่วขณะหนึ่ง พระชายาเยว่คิดไปร้อยแปดจากนั้นนางก็ไปที่ครัวเล็ก ลงมือทำของว่างขึ้นมาถาดหนึ่ง เปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งเนื้อแต่งตัวอย่างประณีต ยกของว่างเข้าไปในห้องหนังสือหลวงองค์จักรพรรดิเพิ่งฟังรายงานลับจบเขาให้คนจับตาดูคอยจับตาดูการเคลื่อนไหวของคนหลายคนในเมืองหลวง
