Share
บทที่ 918
Related chapters
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 919
เสิ่นเสวียนมองไปทางอวี๋อวี่เวย"นี่คือสิ่งที่เจ้าพูดไว้หรือ ที่บอกว่าจะมาขอโทษจาวหนิง?"สุนัขยังไม่เชื่อเลยอวี๋อวี่เวยเองก็รู้ว่าตนเองตื่นเต้นเกินไปหน่อย แต่นางไม่เคยทำเรื่องเช่นนี้มาก่อน คุณภาพด้านจิตวิทยาไม่ดีเอาเลยจริงๆ แค่แปปเดียวก็ลนลานเสียแล้ว"ข้า ข้า ท่านลุงข้าขอโทษ" นางก้มหน้าลง กัดริมฝีปากล่าง"มาบอกขอโทษข้าทำไม?" เสียงของเสิ่นเสวียนเย็นชาลงไปอีก"คุณหนูฟู่ ข้าขอโทษ เจ้าให้อภัยข้าเถิด" อวี๋อวี่เวยหันไปทางฟู่จาวหนิงตอนนี้นางไม่กล้าหาเรื่องแล้ว รีบให้ฟู่จาวหนิงไปดีกว่าอวี๋อวี่เวยเงยหน้า น้ำตาแทบจะร่วงลงมาแล้ว "ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าจะอยู่กับเจ้าอย่างไร และไม่รู้ด้วยว่าจะเผชิญหน้ากับเจ้าอย่างไร ข้า ข้าให้ท่านแม่มาพูดกับเจ้าดีไหม?"นางรีบหันหน้าไปมองเสินหว่านอย่างอ้อนวอน "ท่านแม่"เสินหว่านคิดถึงเรื่องที่นางบอกกับตนเองก่อนหน้านี้ จึงเดินเข้ามาอวี๋อวี่เวยเมื่อครู่ท่าทางเมื่อครู่สาก็ไม่เหมือนขอโทษฟู่จาวหนิงเลยหญิงสาวคนนี้เลี้ยงดูมาโดยตระกูลเสิ่น แต่ถึงอย่างไรนางก็เป็นลูกของตนเอง เสินหว่านตอนนี้จึงอยากจะพูดแทนนางเสียหน่อย"คุณหนูฟู่ ข้ามีเรื่องอยากจะพูดกับท่านหน่อย ท่า
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 920
"ท่านลุงไล่ข้าหรือ?" อวี๋อวี่เวยตกตะลึง"เจ้าโตเป็นสาวแล้ว เอาแต่อยู่ที่นี่มันไม่ใช่เรื่อง บ้านเจ้าเองก็ไม่ใช่ว่าไม่มีคนเสียหน่อย ปู่ย่าพ่อแม่พี่น้องก็อยู่กันหมด น่าจะกลับไปอยู่ได้แล้ว พอกลับไป พวกเขาก็จะช่วยเจ้าเลือกคู่ครองให้เอง เจ้าอยู่ที่นี่ไม่มีใครทำเรื่องพวกนี้เป็น"ถึงอย่างไรเขาก็ทำไม่เป็นแต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยคิดจะข้ามหน้าคนตระกูลอวี๋ ข้ามหน้าแม่ของนาง แล้วไปเลือกคู่ครองให้กับนางยิ่งไปกว่านั้น อวี๋อวี่เวยตั้งแต่เด็กก็แผนการเยอะ ชอบมาคุยกับเขาแต่ก็ทำตัวลับๆ ล่อๆ พอเขามองไปก็หลบสายตา นิสัยนี้เขาไม่ชอบเขาก็แค่พยายามในฐานะผู้อาวุโสให้นางเติบโตขึ้นอย่างปลอดภัยในบ้านตระกูลเสิ่นเท่านั้น ไม่ได้สนใจเรื่องอื่นและช่วงนี้เรื่องที่อวี๋อวี่เวยทำก็ทำให้เขาผิดหวังมาก"ท่านลุง ข้าไม่อยากแต่งงาน" อวี๋อวี่เวยลนขึ้นมาน่าจะเพราะเห็นสภาพของแม่ตนเองในตระกูลอวี๋จนชิน เดิมทีคุณหนูใหญ่ตระกูลเสิ่นก็ถือว่าสูงส่งอยู่ และควรจะมีความหยิ่งทะนง แต่เสินหว่านอยุ่ในตระกูลอวี๋กลับต้องกล้ำกลืนฝืนทนเหมือนภรรยาคนเล็กเสียอย่างนั้น กระทั่งพ่อนางมีภรรยาน้อยห้าหกคน ก็ยังไม่กล้าขัดขึ้นสักคำนางเคยกลับไปมาแล้ว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 921
เสิ่นเสวียนตอนนี้เองก็สัมผัสได้ถึงความไม่ถูกต้องของตนเองแล้วเพราะตอนที่อวี๋อวี่เวยกอดเข้ามา เขารู้สึกถึงปฏิกิริยาร่างกายของตนเอง ความรู้สึกสูญเสียการควบคุมเขาคิดถึงน้ำแกงฟักหยกขาวนั่นขึ้นทันที"อวี๋อวี่เวย ถ้าเจ้าปล่อยตอนนี้แล้วออกไปทันที ข้าจะปล่อยเจ้าไปสักครั้ง""ข้าไม่ ข้าไม่ ท่านลุง ข้ามองท่านมาตั้งแต่เด็กแล้ว นอกจากท่าน ชายคนอื่นก็ไม่อยู่ในสายตาข้าทั้งนั้น ท่านลุง ข้าไม่ขออะไรอีก แค่อยากจะอยู่ข้างกายท่านเท่านั้น"มือของอวี๋อวี่เวยถูกเสิ่นเสวียนกำจนเจ็บไปหมด แต่ว่านางก็ไม่สนอะไรแล้ว มาถึงขั้นนี้แล้ว นางไม่มีทางเลือกต้องยืนหยัดถึงที่สุดเท่านั้น"ฟู่จาวหนิงดูแล้วอายุไม่ต่างจากข้านัก ท่านยังไม่รังเกียจที่นางอ่อนกว่า ข้าเองก็ทำได้เหมือนกัน...""เจ้ารู้ความสัมพันธ์ตัวตนฐานะของเจ้ากับข้าไหม?" เสิ่นเสวียนสมองเริ่มวิงเวียน แต่อุณหภูมิร่างกายกลับไต่เพิ่มขึ้นมาทีละระดับๆ เขาอยากจะออกแรงสะบัดอวี๋อวี่เวย แต่นางกับกอดเขาไว้สุดชีวิต "อวี๋อวี่เวย สิ่งที่เจ้าคิดมันไม่อาจย้อนกลับมาได้อีกแล้ว!"เขาไม่เคยคิดในด้านนี้มาก่อนคนปกติใครเขาคิดกันบ้าง?ถึงอย่างไรพวกเขาปกติก็อยู่ด้วยกันไม่มากนัก
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 922
"รู้แล้วไม่ต้องพูดแล้ว"ฟู่จาวหนิงรู้ว่าเขารู้สึกแย่มากนางยังไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี หรือควรจะบอกว่าประสบการณ์การแก้เจ้ายาชนิดนี้ของนางมีอยู่เต็มเปี่ยมดี? ให้ตายเถอะ ไม่มีอย่างอื่นบ้างหรือไรกัน ไปที่ไหนก็เจอแต่เจ้าสิ่งนี้"หลิวหั่ว ประคองผู้นำตระกูลของเจ้าออกไป อาจจะต้องอาเจียน"เพราะพิษของเสิ่นเสวียนนั้นกินเข้าไป และกินไปไม่มาก ล้างท้องเสียหน่อยจะสะดวกที่สุดหลิวหั่วรีบเข้ามาประคองเสิ่นเสวียนออกไปจากนั้นก็มีองครักษ์สองคนพอได้ยินก็เข้ามา พอเห็นอวี๋อวี่เวยบนพื้น จากนั้นก็เห็นฟู่จาวหนิงเดินออกมา องครักษ์ทั้งสองคนก็ยืนนิ่งไปไป๋หู่หยิบผ้าเช็ดมือให้ฟู่จาวหนิงเช็ดอวี๋อวี่เวยถูกสกัดจุดนอนหงายอยู่บนพื้น ตัวแข็งไปหมดแล้วแม้จะถูกสกัดจุดใบ้ สกัดจุดสงบนิ่งไป แต่สติของนางยังตื่นดีอยู่ตอนนี้ทั้งสมองของนางมึนงงไปหมด แล้วก็ยังหวาดกลัวจนอยากตายด้วยตอนนี้นางรู้สึกเสียใจจะแย่อยู่แล้ว คิดไม่ออกจริงๆ ว่าก่อนหน้านี้ตนเองไปเอาความกล้าจากไหนมาทำเรื่องเช่นนี้ทำก็ทำไปแล้ว แล้วยังไม่สำเร็๗ด้ยย ตอนนี้ยังถูกคนตั้งมากมายเห็นอีก โดยเฉพาะฟู่จาวหนิง"ไป๋หู่คลายชีพจรให้นางเสีย"ฟู่จาวหนิงเดินมาอยู่ข
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 923
รอจนเสิ่นเสวียนสำรอกออกมาจนหมดแล้ว ฟู่จาวหนิงจึงไปนั่งว่างๆ อยู่ในโถง กำลังดื่ม ชาที่ไป๋หู่ให้เสี่ยวชิ่นต้มมาอวี๋อวี่เวยนั่งตัวสั่นอยู่ข้างๆ หน้าขาวซีดและตรงหน้านาง ชายหนุ่มคนหนึ่งถูกไป๋หู่กดบ่าไว้ กำลังดิ้นรนอย่างไม่ยินยอมชายหนุ่มคนนี้ เป็นหลานชายของครอบครัวลูกสะใภ้รองของท่านลุงรองของนางสกุลซุน อวี๋อวี่เวยเรียกเขาว่าพี่ชาย จะบอกว่าเป็นพี่ชายห่างๆ ก็ยังไม่ได้ ไม่รู้ว่าอ้อมวงศาคณาญาติกันไปกี่ตลบบ้านฝ่ายหญิงของอาสะใภ้รองเสิ่นแม้จะเกี่ยวข้องกับตระกูลเสิ่นสาขาอยู่บ้าง แต่ก็ยังห่างไกลหลายขุม ไม่เช่นนั้นนางคงไม่มีทางได้แต่งกับตระกูลเสิ่นแน่นอนเพียงแต่ซุนจิ้นอวี๋คนนี้มีความสัมพันธ์อันดีกับอาสะใภ้รองเสิ่นอยู่ ตอนเด็กๆ ก็ไปอยู่ที่บ้านพวกเขาหลายปี ตอนที่อาสะใภ้รองเสิ่นกับท่านลุงรองเข้ามาอยู่ในบ้านตระกูลเสิ่น เขาเองก็มาช่วยย้ายของอยู่ ช่วงไม่กี่ปีนี้ก็ไปๆ มาๆ อยู่บ้างดังนั้นคนของตระกูลเสิ่นจึงยังถือว่าคุ้นเคยกับซุนจิ้นอวี๋คนนี้อยู่บ้างซุนจิ้นอวี๋ก่อนหน้านี้ก็ดูซื่อสัตย์มาโดยตลอด พอองครักษ์ได้ยินว่าให้ไปจับเขาเข้ามาก็ยังรู้สึกประหลาดใจแต่อวี๋อวี่เวยพูดถึงเขา ก็คงไม่น่าจะใส่ร้ายเข
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 924
พูดถึงเรื่องเหล่านี้ ฟู่จาวหนิงจะมากน้อยก็ยังมีความเข้มงวดเคร่งขรึมของคนเป็นแพทย์อยู่ ต่อให้เผชิญหน้ากับลุงของนาง นางก็ยังไม่เกรงใจไม่เสียดายสุขภาพอาการป่วยของตนเอง นางเองก็สีหน้าไม่ค่อยดีนักเสิ่นเสวียนรู้นิสัยนี้ของนาง จึงทำได้แค่ยิ้มขืนๆ ตอบรับไปซุนจิ้นอวี๋ในใจตกตะลึงกว่าเดิมฟู่จาวหนิงเป็นใครกันแน่? ทำไมทำให้เสิ่นเสวียนที่เย่อหยิ่งและเย็นชามาโดยตลอดเชื่อฟังนางขนาดนี้? น้ำเสียงนางไม่มีการเกรงใจเลย แต่เสิ่นเสวียนกลับไม่มีอาการชักสีหน้าด้วยซ้ำอวี๋อวี่เวยกลับได้รับผลกระทบอย่างหนัก และรู้สึกเสียใจมากนางมองออก ในใจของเสิ่นเสวียนนางเทียบกับฟู่จาวหนิงไม่ได้เลยท่านลุงพูดกับนาง แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง"เอาล่ะ ดื่มน้ำให้ใจเย็นลงหน่อย"ฟู่จาวหนิงให้เขาดื่มน้ำอุ่น เสิ่นเสวียนยกน้ำขึ้นดื่มสองอึก สายตาเหลือบไปทางอวี๋อวี่เวย อวี๋อวี่เวยขาอ่อน ทิ้งตัวลงคุกเข่าเสียงดังตุบ"แง!" นางร้องไห้จ้าขึ้นมาเสิ่นเสวียนพูดไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่งเขายังไม่พูดอะไรแต่ว่าพอคิดถึงเรื่องที่อวี๋อวี่เวยทำเมื่อครู่ ในตาเสิ่นเสวียนก็มีจิตสังหารขึ้นมาแล้วเขาไม่เคยถูกคนใช้ยาพวกนี้มาก่อน องค์จักรพรรดิแอบลง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 925
อวี๋อวี่เวยถูกส่งออกไปอย่างรวดเร็ว ส่งออกไปทั้งกลางค่ำกลางคืนเลยเพราะจะไปที่วัด ดังนั้นจึงไม่ต้องให้นางติดของไปเยอะ เสี่ยวซิ่งติดตามไปด้วยเสินหว่านไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ฟู่จาวหนิงเดินไปกับนางแค่ครู่เดียว ก็เหมือนคิดอะไรออกขึ้นหมุนตัวเดินออกมา หลังจากนางผละจากเสินหว่านก็กลับไปหาอวี๋อวี่เวย ผลลัพธ์คือรอแล้วรอเล่า รอจนได้ข่าวที่นางถูกเสิ่นเสวียนส่งไปในวัดเสินหว่านดึงมืออวี๋อวี่เวยไม่ปล่อย แต่ท้ายสุดก็ถูกแยกออกจากกันอย่างไม่ปราณีนางมองอวี๋อวี่เวยถูกสะกดจดชีพจรแล้วแบกไปขึ้นรถม้าเต็มสองตา จนเกือบจะร้องไห้เป็นลมไปพอเห็นว่าไล่ตามไม่ทันแล้วจริงๆ ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงความจริงนี้ได้ เสินหว่านก็ล้มลุกคลุกคลานไปหาเสิ่นเสวียนพอเข้าประตูก็เห็นซุนจิ้นอวี๋คุกเข่าอยู่บนพื้น เท้าของหลิวหั่วเหยียบอยู่บนหลังเขาเสินหว่านตกตะลึงงงงันไปแล้ว"พี่รอง นี่ นี่กำลังทำอะไรกันแน่?"เสิ่นเสวียนจะทำให้ครอบครัวแตกแยกหรือ?เสิ่นเสวียนเงยดวงตาเย็นชาเหลือบมองนาง"เจ้าที่เป็นแม่ เอาลูกสาวมาโยนทิ้งไว้บ้านของแม่แล้วไม่สนใจทิ้งๆ ขว้างๆ ได้ด้วยหรือ?""พี่รอง คำพูดนี้พูดมาได้อย่างไร? ข้าไม่ได้ว่าแวะมาหาเ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 926
บ้านตระกูลเสิ่นต้องจัดระเบียบเสียแล้ว ไม่เช่นนั้นคนทั้งหมดคงได้กอดกันตายแน่"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับจาวหนิงเลย เจ้าไปยืนอยู่ข้างๆ เสีย ถ้าไม่ได้เจ้าพูดก็ห้ามส่งเสียง"เสิ่นเสวียนทำหน้าขรึมใส่เสินหว่าน น้ำเสียงเด็ดขาดลงมาเสินหว่านพอเห็นสายตาของเขา คำพูดที่คิดจะพูดก็จำใจต้องกลืนกลับลงมา ไปยืนอยู่ข้างๆเสิ่นเสวียนมองซุนจิ้นอวี๋"อวี๋อวี่เวยบอกว่า ยาพวกเจ้าเจ้าเป็นคนให้นาง กระทั่งยังเป็นเจ้าที่ยุยงให้นางวางยาข้าด้วย"เสินหว่านสูดปากนางได้ยินเรื่องอะไรกันเนี่ย?พริบตานี้ ในที่สุดนางจึงรู้ว่าเรื่องราวไม่ธรรมดาเสียแล้ว"ข้าไม่มี แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่ายาอะไร ลุงเสวียน ข้าไม่รู้ว่าทำไมต้องดึงข้าออกมา แล้วมาคาดโทษใส่ข้าเช่นนี้ เพราะว่าข้าไม่ได้สกุลเสิ่นหรือ? ท่านส่งอวี่เวยออกไปก่อน ไม่ใช่เพื่อไม่ให้ข้าต้องมายันกับนางหรอกหรือ?""เฮอะ" เสิ่นเสวียนหัวเราะเย็นชา ""เจ้าคิดว่าข้าจัดการเรื่องนี้ยังต้องการหลักฐานหรือ?ซุนจิ้นอวี๋หน้าเปลี่ยนสี หมายความว่าอย่างไร?"หลายปีมานี้ข้าไม่ค่อยได้ดูแลจัดการ จนทำให้พวกเจ้าลืมนิสัยเดิมของข้าไปแล้วกระมัง"เสิ่นเสวียนพูดพลางส่งสัญญษณมือให้กับหลิวหั่
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1228
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1227
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1226
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1225
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1224
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1223
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1222
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1221
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1220
