Share
บทที่ 908
Related chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 909
เสี่ยวชิ่นตะลึงไปครู่หนึ่ง"เป็นข้าน้อยที่ไม่ได้บอกกับแม่นางชัดเจน ที่ข้าน้อยบอกว่าจะไปทำงานที่สวนสี่ซิน ไม่ใช่การไปทำเพียงชั่วคราว หลังจากนี้ข้าน้อยจะมาปรนนิบัติรับใช้คุณหนูจาวหนิงแล้ว"อันที่นางบอกไปชัดเจนแล้วแต่ต่อหน้าเจ้านาย นางเองก็แก้ตัวอะไรไม่ได้ ทำได้แค่บอกไปอีกรอบ"เพราะคุณหนูฟู่มาอาศัยพักบ้านตระกูลเสิ่นเพียงลำพังใช่ไหม?" อวี๋อวี่เวยพยายามทำให้สีหน้ากับอารมณ์ของตนเองสงบลงมาหน่อย "เช่นนั้นก็สมควรอยู่ พวกเราต้องปฏิบัติต่อแขกให้ดีสิ"นางมองไปทางฟู่จาวหนิงอีก ฉีกยิ้มออกมา ถามขึ้นว่า "ไม่ทราบว่าคุณหนูฟู่จะพักกี่วันหรือ? เจ้าน่าจะไม่รู้ ว่าเสี่ยวชิ่นอยู่ข้างกายข้ามาตลอด นางทำงานเก่ง เรื่องใหญ่เรื่องเล็กรอบตัวข้าล้วนขาดนางไม่ได้ พอนางไม่อยู่แบบนี้ ข้าก็สติไม่อยู่กับเนื้อตัวเหมือนกัน"ฟู่จาวหนิงอยากจะถอนหายใจเสียแล้วนางรู้สึกจริงๆ ว่าพูดกันแบบนี้มันเหนื่อย นางมีเวลาที่จะมาปะทะคารมกับอวี๋อวี่เวยที่นิสัยประหลาดแบบนี้เสียที่ไหน?นางจึงเอ่ยขึ้นตรงๆ "เช่นนั้นก็ขอโทษด้วย ตอนนี้ข้าต้องการเสี่ยวชิ่น ถ้ารบกวนก็ขออภัยด้วย"ประโยคเดียวจะทำให้อวี๋อวี่เวยโมโหหรือเปล่านางไม่รู้ แต่นางไม่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 910
ไป๋หู่ปรากฏตัว"คุณหนูจาวหนิงบอกไปแล้ว ว่าอย่ามาวอแวอีก"ไป๋หู่สีหน้าไร้อารมณ์เหลือบมองอวี๋อวี่เวยผาดหนึ่ง รีบเดินตามฟู่จาวหนิงไป"คุณหนูจาวหนิง ข้ามาช้าไปเสียแล้ว จากการกำชับของท่าน ให้สืออีกับสือซานพักผ่อนกันก่อน พวกเขาจึงยังไม่ลุกขึ้นมา""อืม ไม่เป็นไร เจ้าเองก็พักผ่อนอีกหน่อยเถอะ ข้าจะไปที่สวนจิ้งชิว""ข้าส่งคุณหนูไปเอง"เสินหว่านกับอวี๋อวี่เวยพอได้ยินบทสนทนาของพวกเขาแล้วจากไป ก็ล้วนไม่อยากจะเชื่อ"ท่านแม่ ท่านดูสิ ยังพูดอีกว่าท่านลุงไม่ได้จะแต่งงานกับหญิงสาวคนนี้ ตอนนี้นางยังกำเริบเสิบสานเสียขนาดนี้แล้ว! เมื่อครู่นางเพิ่งจะผลักข้า! แล้วก็ ไป๋หู่คนนั้นเดิมทีก็ฟังแต่ท่านลุง ตอนนี้กลับมาตามหน้าตามหลังนางอยู่ได้ นี่ไม่ใช่เห็นนางเป็นนายหญิงไปแล้วหรือ?"อวี๋อวี่เวยพูดไปพูดมาก็สะอื้นไห้เสียแล้วเสินหว่านเพิ่งจะถูกฟู่จาวหนิงพูดไปแบบนั้น ในใจก็ไม่ค่อยสบายเท่าไรนางเป็นผู้อาวุโสกว่าไหม? ฟู่จาวหนิงดูแล้วน่าจะเด็กกว่านางยี่สิบกว่าปีได้ นี่กลับมาสั่งสอนว่านางสั่งสอนลูกสาวไม่ดีนางเองก็กำลังคิดในใจ ฟู่จาวหนิงคงไม่ได้คิดว่าเป็นสะใภ้รองของนางจริงๆ แล้วหรอกนะ ดังนั้นต่อหน้านางถึงได้มีท่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 911
ไท่ไท่อาวุโสตื่นแล้ว แต่ยังไม่ได้ตื่นดีนัก แค่หนังตาขยับๆ เท่านั้น มือเองก็ยกขึ้นทำท่าเหมือนจะคว้าจับอะไร ปากอ้าพะงาบแต่ก็ยังพูดอะไรออกมาไม่ได้ท่านผู้เฒ่าเสิ่นถูกเสิ่นเสวียนดันให้ไปพักผ่อนบนเตียง ส่วนเสิ่นเสวียนมาคอยดูแลอยู่ทางนี้มือของไท่ไท่อาวุโสพอยื่นออกมาเขาก็คว้าจับมือของไท่ไท่อาวุโสทันที ขณะกำลังจะให้หลิวหั่วไปเชิญฟู่จาวหนิงมา ก้ได้ยินเสียงหลิวหั่วตะโกนเรียกฟู่จาวหนิงพอดี"จาวหนิงรีบมาเร็ว" เสิ่นเสวียนรีบเขยิบที่ให้ฟู่จาวหนิงรีบเดินเข้ามา รีบตรวจสอบอาการของไท่ไท่อาวุโสอย่างรวดเร็ว"เรียกนางให้ตื่นได้ พอตื่นแล้วให้นางกินอะไรเสียหน่อย จะดีกับนางมาก" ต่อให้เป็นแค่อาหารเหลวก็ยังดียิ่งไปกว่านั้น นางเห็นท่าทีของไท่ไท่อาวุโส ยังมีปฏิธานยอยากมีชีวิตอยู่ หนังตาเองก็ขยับอยู่เป็นระยะ เหมือนพยายามจะลืมตาขึ้นเช่นนี้นางก็สามารถช่วยได้แล้วฟู่จาวหนิงหยิบเข็มออกมา แทงเข้าไปยังจุดชีพจรกระตุ้นหลายจุดบนตัวไท่ไท่อาวุโสเพียงครู่เดียว ไท่ไท่อาวุโสก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น"ท่านแม่?" เสิ่นเสวียนร้องเรียกนางทันทีมุมปากไท่ไท่อาวุโส เหมือนพูดอะไรออกมา งึมงำๆ เสิ่นเสวียนได้ยินไม่ชัดฟู่จาวหนิงแน
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 912
นางพยักหน้าให้เสิ่นเสวียน "ไม่เป็นไร น่าจะแค่ยังตั้งตัวกลับมาไม่ทันแค่นั้น ปัญหาไม่ใหญ่ ตอนนี้ยังไม่ตื่นขึ้นดี ข้าคิดว่านางเพิ่งจะฝัน"ฝันเห็นเสิ่นเชี่ยวเสียแล้วยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นฝันที่เสิ่นเชี่ยวกลับมาแล้วเสียด้วย ดังนั้นตอนนี้ไท่ไท่อาวุโสจึงยังแยกความฝันกับความจริงไม่ออก"ผ่านไปไม่กี่วันก็คงจะดีขึ้น"เสิ่นเสวียนถอนหายใจ "เช่นนั้นก็ดี ไม่เช่นนั้นท่านผู้เฒ่าถึงเวลายังต้องมาปลอบนางอีก ร่างกายของเขาเองก็ยังไม่ค่อยสบายนัก"เกรงว่าจะปลอบไม่ไหวน่ะสิท่านผู้เฒ่าก่อนหน้านี้ถูกเขาบีบให้ไปพัก ปากบอกไม่เอาๆ ไม่ง่วงๆ ผลคือพอล้มตัวลงบนเตียง ก็หลับลึกไปทันทีเห็นๆ อยู่ว่าเหนื่อยจนไม่ไหวแล้ว ช่วงนี้วันวันเอาแต่คอยเฝ้าไท่ไท่อาวุโสเสิ่นเสวียนให้คนใช้ไปยกน้ำแกงข้าวเข้ามา ฟู่จาวหนิงป้อนไท่ไท่อาวุโสด้วยตนเองน้ำแกงข้าวเติมน้ำแกงไก่ไปชามหนึ่งถูกปลอบไปด้วยหลอกป้อนไปด้วย ไท่ไท่อาวุโสเองจึงหลับไปอีกครั้งครั้งนี้คือหลับไปจริงๆฟู่จาวหนิงฝังเข็มให้นางอีกหลายเข็ม แล้วยังฝังเข็มลดอาการปวดหัวของเขาลงอีกหลายเข็มด้วย"ไป ไปกินข้าวเถอะ เดิมทีข้าคิดจะให้นอนอีกสักหน่อย ถึงตอนค่ำแล้วค่อยเรียกเจ้า แต่ค
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 913
อวี๋อวี่เวยวุ่นอยู่ในครัวมาหนึ่งชั่วยามเสินหว่านพอรู้ว่านางคิดจะขอโทษฟู่จาวหนิงก็เลยเข้ามาช่วยรอจนอาหารวางขึ้นโต๊ะหมดแล้ว เสินหว่านก็มองกับข้าวทั้งโต๊ะนั้นอย่างประหลาดใจ "นี่มันอาหารที่ลุงของเจ้าชอบทั้งนั้นเลยไม่ใช่หรือ?"เสิ่นเสวียนเรื่องมากเรื่องรสชาติอยู่ คนในบ้านล้วนรู้กัน นางชิมไปชิมมาก็มีแต่รสชาติเหล่านั้นตอนนี้ที่วางอยู่บนโต๊ะล้วนสอดคล้องกับรสชาติที่เขาชอบทั้งสิ้น"ใช่เลย ถ้าข้าเชิญแต่ฟู่จาวหนิง นางก็น่าจะไม่ยอมมากระมัง? เช่นนั้นก็เชิญท่านลุงมาด้วยดีไหม?""แล้วกับข้าวพวกนี้ล่ะ?""ฟู่จาวหนิงในเมื่อมีความสัมพันธ์ดีกับท่านลุง ไม่แน่ว่ารสชาติก็น่าจะคล้ายคลึงกัน ข้าเองก็ไม่รู้จักนางไม่เข้าใจนาง ใครจะไปรู้ว่านางชอบกินอะไร?"อวี๋อวี่เวยค้านขึ้นมา "ดังนั้นเอารสชาติของท่านลุงมาตั้งต้นไม่ใช่ว่าดีที่สุดหรือ? ไม่แน่นางอาจจะชอบกินด้วยก็ได้""ข้าค้านเจ้าไม่ได้ เจ้าพูดมาก็ดูมีเหตุผล" เสินหว่านเองก็คัดค้านไม่ได้"ให้คนไปเชิญแม่นางฟู่แล้วหรือ?""ไปแล้ว"อวี๋อวี่เวยตอนที่กำลังรอตนเองจะกลับห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งตัวสักหน่อย ถูกควันรมจนกลิ่นติดตัวไปหมดแล้วตอนออกมาพอเสินหว่านเห็น
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 914
"พ่อครัวเลื่องชื่อ? ผู้อาวุโสตู้หรือ?""ผู้อาวุโสตู้? ท่านลุงเชิญเขามาได้หรือ?"อวี๋อวี่เวยริษยาขึ้นมาแล้ว ไฟริษยาแทบจะเผานางจนแดดิ้นตอนนั้นที่นางอายุสิบห้า เดิมทีก็ได้ยินคนอื่นยุยงมา และอยากจะเชิญพ่อครัวเลื่องชื่อคนนั้นมาทำอาหารจัดงานให้นาง เช่นนั้นนางคงได้ชื่อกระฉ่อนต้าชื่อแล้ว เหล่าแม่นางทั้งหมดคงได้อิจฉานางแน่แต่นางเพิ่งพูดกับเสิ่นเสวียนแค่ครึ่งประโยค เสิ่นเสวียนก็ตัดบทนางมาเรียบๆ เสียแล้ว บอกมาคำหนึ่ง ว่าตระกูลเสิ่นไม่ควรจะสร้างชื่อเสียง วันนั้นให้พ่อครัวทำอาหารให้สักสองอย่างก็พอแล้วผลลัพธ์ล่ะ?อวี๋อวี่เวยร้องเรียกเสี่ยวซิ่ง "ยกน้ำแกงฟักหยกขาวนี่ตามข้ามไปที่ศาลาเหมย!"ส่วนตัวนางก็วิ่งกระฟัดกระเฟียดตรงออกไปแล้วสาวใช้เสี่ยวซิ่งรีบยกชามใหญ่นั่นขึ้นมา แล้วตามไปเสินหว่านตกตะลึง "เสี่ยวเวย เจ้ากลับมาก่อน อย่าไปอาละวาด"ที่นี่บ้านตระกูลเสิ่นนะ ไม่ใช่บ้านตระกูลอวี๋เสียหน่อย อวี๋อวี่เวยไม่มีสิทธิ์เสียงพูดอะไรในบ้านตระกูลอวี๋ ในตระกูลเสิ่นยิ่งไม่ต้องคิดจะอาละวาดเลย นางไม่ใช่คนสกุลเสิ่นนะ!นางเองก็รีบตามเข้าไป กลัวว่าอวี๋อวี่เวยจะทำเรื่องเป็นเรื่องใหญ่ตอนที่อวี๋อวี่เวยไปถึง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 915
คนที่ผู้อาวุโสตู้หา คือผู้เฒ่าฟู่ปู่ของฟู่จาวหนิง!"เขาเป็นพี่ชายของข้า ลูกพี่ลูกน้อง"ผู้อาวุโสตู้เองก็ไม่ได้ปิดบังอะไร พูดออกมากับพวกเขาอย่างชัดเจน"ตอนนั้นแม่ของข้าแต่งเข้าตระกูลตู้ บ้านตระกูลตู้เดิมทีเป็นตระกูลมั่งคั่งตระกูลหนึ่งที่อยู่ในเมืองชายแดนติดกับแคว้นเจาและต้าชื่อ แต่ต่อมาที่นั่นเจอกับภัยพิบัติ คนทั้งหมดล้วนหนีกันไป คนตระกูลตู้จึงเลือกมาเป็นดองญาติกับต้าชื่อ""เหล่าผู้อาวุโสตระกูลตู้ระหว่างที่หนีภัยตอนนั้นก็ทนกันไม่ไหว ทยอยกันจากไป คนหนุ่มสาวที่เหลืออยู่ไม่กี่คน พอบวกกับพวกหญิงสาว ก็เกรงว่าจะยืนอยู่ในต้าชื่อได้ไม่มั่นคง ลุงของข้าจึง.ยืนกรานที่จะรับพ่อข้าเข้าไปอยู่กับญาติของเขาที่เมืองต้าชื่อ ข้าจึงกลายเป็นคนต้าชื่อไป"ผู้อาวุโสตู้มองฟู่จาวหนิง รู้สึกว่าสนิทชิดเชื้อกันเสียเหลือเกิน"แต่พูดขึ้นมาข้าเองก็ถือว่ามีสายเลือดแคว้นเจาอยู่ไหม? ทว่าคนตระกูลตู้ทางนี้ก็ดีกับพวกเราอย่างมาก ดังนั้นจะเป็นแคว้นเจาหรือว่าต้าชื่อ ข้าก็ไม่สนใจหรอก ตอนนั้นแม่ของข้ากลัวว่าคนของบ้านตระกูลตู้จะสงสัยว่าพวกเขามีใจคิดออกห่าง จึงไม่กล้าเอ่ยถึงญาติที่แคว้นเจา""แคว้นเจาทางนั้นเองก็ไม่มีคนมาหา น
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 916
"ใช่ๆๆ ถูกต้อง"ผู้อาวุโสตู้ตบลงที่มือ พิจารณาตัวฟู่จาวหนิง "ถ้าไม่บอกก็ไม่รู้สึก พอพูดขึ้นมา รูปร่างของเจ้าก็ดูคล้ายกับแม่ของข้ากับน้าของข้าเหมือนกัน แม่ของข้าเองก็รูปร่างสูงโปร่ง นางบอกว่าพี่น้องนางก็เป็นเช่นนี้ เพราะเนื้องจากร่างกายอรชนอ้อนแอ้นเป็นพิเศษ ตอนนั้นก็มีชื่อเสียงไปไกลอยู่"ฟู่จาวหนิงดูสูงกว่าหญิงสาวคนอื่นอยู่บ้าง น่าจะเพราะยีนของทางยายกระมัง แต่ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่ามันใช่ทั้งหมด คนตระกูลฟู่เองก็สูงมากด้วย"ข้าไม่เคยเห็นท่านย่าเลย""นางตอนนี้ไม่อยู่แล้วกระมัง?""ใช่แล้ว""แล้วปู่ของเจ้าล่ะ?" ตอนที่ผู้อาวุโสตู้ถามขึ้นมายังรู้สึกตุ้มต่อม อายุมากแล้วอยากจะหาญาติสักคน ก็ดูจะสายเกินไปหน่อย คนคงไม่อยู่บนโลกกันแล้ว"ผู้เฒ่าฟู่เดิมทีป่วยหนักมาก เป็นจาวหนิงที่วิชาแพทย์สำเร็จแล้วไปรักษาเขาจนดีขึ้นมา ตอนนี้ร่างกายแม้จะดูธรรมดาๆ แต่ก็ดีขึ้นมากแล้ว"ครั้งนี้เสิ่นเสวียนเป็นคนตอบแทนฟู่จาวหนิง ดึงฟู่จาวหนิงกลับไปอยู่บนด้านวิชาแพทย์ด้วยเลยผลลัพธ์คือ ความสนใจของผู้อาวุโสตู้จึงไปอยู่บนวิชาแพทย์ของฟู่จาวหนิงแล้ว"ก่อนหน้านี้คุณชายเสิ่นร่างกายก็ไม่ค่อยดี ต้นปีที่แล้วเขาบอกว่าอยากกินขน
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1228
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1227
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1226
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1225
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1224
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1223
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1222
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1221
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1220
