Share
บทที่ 885
Related chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 886
อวี๋อวี่เวยพอเห็นพี่ใหญ่ ในใจก็ลนลานขึ้นมาพี่ใหญ่ครั้งที่แล้วให้นางออกจากเรือนตระกูลเสิ่น แต่นางก็ไม่ยอมกลับไปมาตลอดอวี๋เสิ่นจือมองลูกสาว รุ้สึกว่านางเปลี่ยนไปจนดูแปลกหน้า ปกติจะดูอ่อนหวานไร้เดียงสา แต่อาการโมโหเกรี้ยวกราดที่ตะคอกใส่เหล่าพี่น้องป้าๆ ตระกูลเสิ่นเมื่อครู่ นางที่เป็นแม่ก็ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย"อาหว่าน เจ้ามาได้อย่างไรกัน" สะใต้รองเสิ่นมองอวี๋เสิ่นจือเสินหว่าน แลดูถูกอยู่หน่อยๆเสินหว่านคนนี้หลายปีก่อนทำตัวหงออยู่แต่ในบ้านสามีมาโดยตลอด ขนาดคลอดลูกชายลูกสาวออกมาคู่หนึ่งแท้ๆ แต่ก็ยังต้องมาชอกช้ำในบ้านสามี ลูกสาวตอนยังเด็กเพราะได้รับความชื่นชอบจากฮูหยินอาวุโส จึงส่งนางกลับมาเลี้ยงที่บ้านฝ่ายหญิง เป็นแบบนี้เสียที่ไหน?ถึงอย่างไรสะใภ้รองเสิ่นก็ยังรู้สึกดูถูกหลานสาวของบ้านสามีคนนี้และในช่วงนี้เอง ท่านแม่ก็ป่วยจนำแทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว เสินหว่านยังไม่กล้าพูดเลยว่าจะกลับมาปรนนิบัติในช่วงเวลานี้ สู้พวกนางก็ไม่ได้เสินหว่านยิ้มขืน "สุขภาพท่านยายไม่ดีเท่าไร ยังไปไหนไม่ได้พักหนึ่ง""แม่ของเจ้าแทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว ตอนนี้เจ้าก็ยังเอาแต่ปรนนิบัติท่านยายอยู่อีก" อาสะใภ้สามเสิ่นเอ่ยแข
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 887
ท่านผู้เฒ่าเสิ่นตอนที่เห็นฟู่จาวหนิงครั้งแรก เกือบจะด่าลูกชายในใจว่าหน้าไม่อายเสียแล้วดูแล้วหญิงสาวคนนี้ยังอายุน้อยกว่าเขาตั้งหลายปี เขาจะไปทำให้นางเสียเวลาได้อย่างไร?ก่อนหน้านี้เขากับยายแก่หวังอย่างมากที่จะให้เขารีบพาฟู่จาวหนิงกลับมา จะอย่างไรก็แต่งงานกันไปก่อนเลย แต่ว่าตอนนี้พอคนเข้ามา เขาก็พบว่าเป็นหญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่งเสียอย่างนั้น!เสิ่นเสวียนคิดจะเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนหรือ?ต่อให้เสิ่นเสวียนดูแล้วยังแค่สามสิบต้นๆ ยังดูหนุ่มแน่นอยู่ แต่พอเทียบกับแม่นางที่อายุไม่ถึงยี่สิบดี ก็ดูแก่กว่ากันเป็นกองเลยแต่เมื่อครู่พอเห็นการแสดงออกของฟู่จาวหนิงทั้งหมด ท่านผู้เฒ่าเสิ่นก็รู้สึกว่าตนเองเข้าใจได้แล้ว ว่าลูกชายที่ไม่เคยชอบหญิงสาวคนไหนเลยของตนเอง ทำไมจึงชอบฟู่จาวหนิงขนาดนี้ยิ่งไปกว่านั้นเขายังไม่รู้สึกว่าอายุของทั้งสองคนต่างกันมากขนาดนั้นแล้ว ฟู่จาวหนิงเองก็ทำงานอย่างตั้งใจจริงจัง แล้วยังสุภาพเรียบร้อย นิ่งขรึมใจเย็น มากเกินกว่าอายุนี้ของนางดังนั้นนางกับเสิ่นเสวียนอยู่ด้วยกันก็ไม่แน่ว่าจะไม่ใช่ไม่คู่ควรแต่ว่าพอคิดถ ึงนางเมื่อครู่ที่เรียกเสิ่นเสวียนว่าลุง ใจของท่านผู้เฒ่าก็ตุ้มต่อมไ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 888
เสินหว่านตกตะลึงไปอวี๋อวี่เวยเหมือนถูกเหยียบหาง"เจ้าเป็นใครกัน? นั่นเป็นย่าของข้า แม่ของแม่ข้า! มีเหตผลอะไรที่คนนอกที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนอย่างเจ้าถึงมานั่งบนเตียงนาง แล้วกลับบอกให้พวกเราถอยออกไป?"ในบ้านตระกูลเสิ่น ตอนไหนกันที่ให้คนอื่นมาออกคำสั่งได้?เสินหว่านยังสั่นสะเทือนกับหน้าตาของฟู่จาวหนิงอยู่เสิ่นเสวียนตรงเข้ามา ยื่นมือออกมาขวางพวกนางไว้"จาวหนิงให้พวกเจ้าถอยออกไป พวกเจ้าก็รีบถอยออกไป" จะมายืนพูดไร้สาระทำไมกัน?"ท่านลุง?" อวี๋อวี่เวยมองเสิ่นเสวียนอย่างไม่อยากเชื่อจาวหนิง?เขาเรียกชื่อของนางตรงๆ แล้วยังเรียกอย่างสนิทสนมด้วย? ถ้าหากนางเป็นแค่หมอหญิงคนหนึ่ง แล้วเป็นไปได้อย่างไรกัน?หรือว่าพอหมอหญิงคนนี้ยืมเรื่องที่ตนเองรู้วิชาแพทย์นิดหน่อย ก็เข้ามายั่วยวนท่านลุงอย่างหน้าไม่อาย?นางรู้ว่าข้างกายหมอมีชื่อบางส่วนจะรับหมอหญิงบางส่วนไว้ ช่วยเหลือการตรวจรักษาภายในของสตรี บางครั้งก็มาเป็นลูกมือเสิ่นเสวียนก่อนหน้านี้ไปหาหมอมีชื่อมาแล้วมากมาย และไม่รู้ว่าจะมีพวกหมอหญิงลูกมือหมอใหญ่คนไหนที่ถือโอกาสนี้เข้ามา"ถอยไป"เสิ่นเสวียนไม่เกรงใจพวกนางแม้แต่น้อยเสินหว่านดึงอวี๋อวี่เ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 889
แม่ลูกเสินหว่านคิดไม่ถึงเลยว่าจะให้พวกนางปลดถุงหอมลงมาอย่างแปลกประหลาดเช่นนี้"อย่าให้ข้าต้องพูดอีกรอบ"น้ำเสียงเสิ่นเสวียนเย็นชามาก แต่ว่าพวกนางกลับไม่กล้าปฏิเสธ รีบปลดถุงหอมลงมาแต่อวี๋อวี่เวยกลับดูน้อยเนื้อต่ำใจมากท่านลุงตอนนี้พูดกับนางเย็นชามากเลย ท่าทีเช่นนี้นางเจ็บปวดมาก"วางไว้ด้านหนึ่งของโต๊ะ ยังไม่ต้องแตะต้อง" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น"ได้ยินแล้วใช่ไหม? วางทางนั้น" เสิ่นเสวียนส่งสัญญาณให้พวกนางทำตามที่ฟู่จาวหนิงบอกตอนนี้อวี๋อวี่เวยก็ยิ่งน้อยใจลงไปอีกท่านลุงทำไมถึงฟังหมอหญิงคนนั้นล่ะ?เสิ่นเสวียนไม่สนใจพวกนาง แต่ในใจกลับนิ่งขรึมลงมาฟู่จาวหนิงไม่มีทางให้พวกนางปลดถุงหอมลงมาโดยไม่มีเหตุผลหรอก ถุงหอมสองใบนี้ต้องมีปัญหาแน่นอน"ถุงหอมนี้ได้มาจากไหน?" เขาถาม"พี่รอง ถุงหอมสองใบนี้พวกชั้นสูงในวังมอบให้มา" เสินหว่านเอ่ยขึ้นพอได้ยินว่าเป็นพวกชั้นสูงในวัง สีหน้าของท่านผู้เฒ่าเสิ่นกับเสิ่นเสวียนก็เปลี่ยนไปแล้ว"ฮองเฮา?" ท่านผู้เฒ่าถาม"ใช่ ท่านพ่อ องค์จักรพรรดิแม้จะไม่ค่อยชอบตระกูลเสิ่นของเรา แต่ฮองเฮาก็เอาใจใส่พวกเราอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังมีเมตตากับพวกเรามากด้วย ข้าเดิม
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 890
ฟู่จาวหนิงถอนหายใจโล่งตอนนี้ขอแค่ให้ไท่ไท่อาวุโสผ่านด่านอันตรายนี้ไปก่อน ให้พ้นจากอันตรายก่อนชั่วคราว แต่ก็ต้องให้สุขภาพของนางฟื้นฟูขึ้นเสียหน่ยอ ต้องบำรุงเข้าไป แล้วหลังจากนี้จึงจะถอนพิษได้นางเตรียมตอนที่ไม่มีใครแล้ว ตนเองจะไปแขวนน้ำตาลกลูโคสให้นางเสียหน่อย ไม่เช่นนั้นไท่ไท่อาวุโสคงทนไม่ไหวแน่พอได้ยินคำพูดของนาง ท่านผู้เฒ่าก็ผ่อนคลายลง"ดี ดี ดีจริงๆ" เขางึมงำขึ้นมาใจของเสิ่นเสวียนเองก็กลับไปอยู่ที่เดิมเรียบร้อยเขารู้ว่าฟู่จาวหนิงรีบมาถึงที่นี่ก็เร่งเดินทางจนเหนื่อยล้าไปหมดแล้วเดิมทีแคว้นเจานางนั้นนางจะออกมาก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสุขภาพของอ๋องเจวี้ยนเองก็ยังไม่ดี เขาสามารถปล่อยให้ฟู่จาวหนิงออกมาในในเวลาเช่นนี้ ก็อธิบายได้ว่าเขาเองก็ไม่เลวเช่นกันไม่เช่นนั้น ถ้าเป็นคนอื่น จะมาสนใจความเป็นตายของคนอื่นได้อย่างไร? เวลาเช่นนี้จะต้องผูกฟู่จาวหนิงไว้ข้างกายแน่นอน ถึงจะรับประกันชีวิตเอาไว้ได้"เจ้าคงจะเหนื่อยแย่แล้ว รีบนั่งลงพักผ่อนเถอะ"ท่านผู้เฒ่ารีบสั่งคนยกน้ำเข้ามา ล้างมือให้ฟู่จาวหนิง เช็ดจนสะอาด หลังจากนั้นก็ให้คนปอกผลไม้ รินน้ำชาเข้ามา"พวกเราไปที่โถงกันเถอะ" ท่านผู้เฒ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 891
"ไม่ต้องแล้ว ข้าอีกเดี๋ยวข้าไปแช่น้ำหยอดน้ำมันยาก็พอแล้ว"อวี๋อวี่เวยประหลาดใจ "หญิงสาวที่ไหนเขาบอกผู้ชายบ้างว่าจะไปอาบน้ำ?" หน้าไม่อายหรือเปล่า?อวี๋อวี่เวยรู้สึกว่าฟู่จาวหนิงพูดเรื่องอาบน้ำต่อหน้าเสิ่นเสวียน เป็นเรื่องหน้าไม่อายเอามากๆ!เรื่องลับๆ แบบนี้ ทำไมถึงพูดออกมาลอยๆ ได้กัน? ไม่อยู่กับร่องกับรอยเอาเสียเลย ยิ่งไปกว่านั้น ท่านลุงเองก็อ่อนโยนกับนางเกินไปไหม? ยังจะเรียกสาวใช้เข้ามาบีบนวดให้นางอีก?นางเป็นใครกันแน่!"ข้าให้เจ้าไปอาบน้ำต่อหน้าผู้ชายหรือ?" ฟู่จาวหนิงมองไปทางอวี๋อวี่เวย เลิกคิ้วขึ้นนางมองออกแล้ว หญิงสาวคนนี้ไม่ชอบขี้หน้านางตั้งแต่แรกจะมากน้อยก็มีความเจาะจงมาทางตัวนางเหมือนกันยิ่งไปกว่นั้น สายตาที่นางมองเสิ่นเสวียนก็ดูจะมีความหมายลึกซึ้งอยู่นะ"เจ้า เจ้า เจ้าทำไมถึงหน้าไม่อายเช่นนี้" อวี๋อวี่เวยหน้าแดงก่ำ"อวี๋อวี่เวย!" ท่านผู้เฒ่าเรียกชื่อนางเสียงขรึม"ระวังท่าทีการพูดของเจ้าด้วย!" เสิ่นเสวียนเองก็ดุนางขึ้นมาด้วยอวี๋อวี่เวยตะลึงงันไปพวกเขา พวกเขาทำไมถึงยืนอยู่ข้างฟู่จาวหนิงกัน?เสินหว่านเห็นว่าเริ่มตึงเครียดเลยเข้าไกล่เกลี่ย"ท่านพ่อ พี่รอง เสี่ยวเ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 892
หมอหญิง?ฟู่จาวหนิงคิดๆ พยักหน้า ก็จริงนั่นล่ะ ไม่เช่นนั้นฮูหยินหลิ่วฮูหยินฟางพวกนางมีโรคทางนรีเวชแล้วทำไมจึงหาหมอมาดูไม่ได้"ต้าชื่อทางนี้มีหมอหญิงอยู่ไม่น้อยเลย" อวี๋อวี่เวยบอก"อย่างนั้นหรือ?" ฟู่จาวหนิงรู้สึกแปลกใจ "นั่นก็ดีมากเลย"นางรู้สึกว่าดีมากจริงๆ สามารถละทิ้งอคติทางเพศได้ ให้หญิงสาวเป็นหมอได้ ความคิดทางต้าชื่อพัฒนาขนาดนี้แล้วหรือ?แต่คำพูดต่อมาของอวี๋อวี่เวยก็ทำให้นางรู้สึกว่าไม่ใช่อย่างนั้น"ดังนั้น ที่เจ้าจะบอกว่าเป็นหมอหญิงน่ะก็ได้อยู่หรอก ไม่จำเป็นต้องมาสวมรอยเป็นหมอใหญ่" ตอนที่อวี๋อวี่เวยพูดประโยคนี้ สายตาก็ยังมีความดูถูกเหยียดหยามอยู่ฟู่จาวหนิงมองออกแล้วยิ่งไปกว่านั้นฟังจากความหมายของนาง หมอหญิงยังเทียบกับหมอใหญ่ไม่ได้สินะ?ทำไม เป็นหมอใหญ่หญิงไม่ได้หรือ?เสิ่นเสวียนเอ่ยขึ้นเรียบๆ คำหนึ่ง "จาวหนิงเป็นหมอใหญ่ เจ้ามีความเห็นอะไรหรือ?""ท่านลุง ข้ายังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ!" อวี๋อวี่เวยกระทืบเท้า"ฮองเฮาหลังจากให้ถุงหอมพวกเจ้ามาแล้วพูดอะไรบ้าง? แล้วยังให้อะไรพวกเจ้ามาอีก?" เสิ่นเสวียนไม่สนใจนาง ถามไปทางเสินหว่านเสินหว่านยื่นมือออกมาลูบกำไลหยกมรกตที่ดูสะดุดตาบ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 893
"ท่านลุงเรื่องเลห่านี้ทำไมต้องให้นางรู้ด้วย? นี่เป็นเรื่องในบ้านตระกูลเสิ่นของพวกเรานะ" อวี๋อวี่เวยเดินเข้าไปหาเสิ่นเสวียน กดเสียงลงต่ำ "จะว่าไป พวกเราพูดถึงฮองเฮาด้วย ถ้านางพูดออกไปจะไม่ดีกับพวกเราไหม?""ข้าบอกเจ้าแล้วหรือยัง?" เสิ่นเสวียนย้อนถาม"อะไรหรือ?""่จาวหนิงเป็นคนของบ้านเรา" เสิ่นเสวียนพูดขึ้นมาตรงๆอวี๋อวี่เวยร่างไหววูบ รู้สึกเหมือนตนเองถูกทำร้ายจิตใจจนกระทบกระเทือนนางก่อนหน้านี้ได้ยินญาติๆ พวกนั้นคาดเดาไว้แล้ว บอกว่าเสิ่นเสวียนอาจจะพาคนในดวงใจกลับมาแล้วเตรียมแต่งงาน หนึ่งก็เพื่อให้ไท่ไท่อาวุโสวางใจ สองก็อาจจะเติมความสุขเพื่อขับไล่โชคร้ายตอนนี้เสิ่นเสวียนบอกว่าฟู่จาวหนิงเป็นคนของตนเอง นั่นไม่ใช่บอกว่าความเป็นไปได้นี้มีมากหรอกหรือ?"ท่านลุง...""พวกเจ้าออกไปได้แล้ว" เสิ่นเสวียนพอเห็นฟู่จาวหนิงหยิบถุงหอมสองใบออกมาตรวจสอบ ก็ให้พวกเสินหว่านออกไปทันที"พี่รอง พวกเราต้องรู้ก่อนว่าถุงหอมมีปัญหาหรือไม่" เสินหว่านไม่ค่อยชอบที่ของที่ฮองเฮาให้มาไปอยู่ในมือของฟู่จาวหนิงนางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ถึงตอนนั้นถ้าหากฮองเฮาเรียกพบนาง พบว่าบนตัวนางไม่มีถุงหอมพวกนั้นแล
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1228
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1227
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1226
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1225
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1224
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1223
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1222
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1221
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1220
