Share
บทที่ 870
Related chapters
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 871
องค์จักรพรรดิตอนนี้จำเป็นต้องมีคนหนึ่งมาแทนที่ตำแหน่งของหมอเทวดาหลี่หมอเทวดาหลี่ตอนนี้กำเริบเสิบสานไปหน่อยจริงๆ ลูกสาวของเขาออกเรือนกับเซียวเหยียนจิ่งก็ถือว่าได้แต่งงานสูงเกินตัวแล้ว แต่พวกเขาพ่อลูกก็ยังอาละวาดอยู่ในจวนชินอ๋องเซียว ทำให้คนในเมืองหลวงต้องมาเห็นเรื่องตลกอยู่นานสองนานจวนชินอ๋องเซียวก็ถือเป็นครอบครัวของราชวงศ์นะพอเห็นเรื่องตลกของจวนชินอ๋องเซียวก้เท่ากับเห็นเรื่องตลกของราชวงศ์ชินอ๋องเซียวไม่ได้มาฟ้ององค์จักรพรรดแค่ครั้งเดียว แต่องค์จักรพรรดิไม่สามารถให้ความเป็นธรรมกับเขาได้ ใครทำให้พวกเขาต้องเอาแต่พึ่งหมอเทวดาหลี่กันล่ะ?แต่ก่อนหน้านี้พวกเขามีอาการป่วยบางอย่าง หมอเทวดาหลี่รักษาไม่ได้ พวกเขาแค่คิดว่าอาการป่วยนี้หนักมาก ถ้าไม่ใช่หมอใหญ่ไม่มีทางรักษาได้ จึงทำได้เพียงยอมรับไปหลังจากที่ฟู่จาวหนิงปรากฎตัว พวกเขาจึงพบว่า ที่แท้ยังมีอีกหนึ่งความเป็นไปได้คือวิชาแพทย์ของหมอเทวดาหลี่อันที่จริงก็ไม่ได้ดีสักเท่าไรตอนนี้องค์จักรพรรดิก็หวังว่าจะมีหมอใหญ่ที่วิชาแพทย์เก่งกว่าหมอเทวดาหลี่อีกสักคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นเก๋อชีซิงก็ปรากฏตัวขึ้นแล้วตอนนี้"ชินอ๋องเซียว เจ้าไปพบกับหมอเก
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 872
องค์จักรพรรดิฟังแล้วมึนหัวหน่อยๆนี่ทำไมเหมือนฟังเรื่องเหลือเชื่ออยู่เลย?"หลังจากนั้นล่ะ?""ของในห้องลับนั้นมีไม่น้อยเลย หลังจากข้าจัดการออกมาจึงพบถึงสถานที่ที่พ่อของข้าจากมา เขาบอกว่าตนเองไม่ใช่คนต้าชื่อ เป็นคนของตงฉิง ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นผู้สืบทอดตระกูลขุนนางแพทย์แห่งแคว้นตงฉิงด้วย ตอนนั้นเขากับปู่ของข้าติดตามใต้ฝ่าพระบาทไปทำการทูตที่ต้าชื่อ นำคัมภีร์ยาหนังสือแพทย์มาด้วยส่วนหนึ่ง คิดจะส่งมอบให้กับต้าชื่อ"ซู๊ดองค์จักรพรรดิฟังถึงตรงนี้แล้วอดสูดปากไม่ได้ตงฉิง!เป็นคนตงฉิงจริงหรือ?ได้ยินว่าแคว้นเจาตอนนั้นก็ได้รับของดีดีมาจากตงฉิงด้วยเหมือนกัน เรื่องนี้พูดขึ้นมาก็ไม่ค่อยน่าภูมิใจเท่าไร ประชาชนแคว้นเจาไม่รู้กัน ตัวเขาเองก็ยังไม่ค่อยชัดเจนเท่าไรนักน่าจะต้องเป็นพวกเหล่าขุนนางเก่าในราชวงศ์ที่แก่หง่อมจนฟันหลุดหมดปากแล้วเท่านั้นที่จะรู้อยู่บ้างแต่องค์จักรพรรดิก็ยังรู้ว่าไม่น่าภาคภูมิใจเท่าไร ดังนั้นเขาจึงไม่อยากจะไปถามให้ชัดเจน ตงฉิงหายไปนานแล้ว และไม่ใช่แคว้นเจาที่ทำให้มันล่มสลาย ใครจะยังไปสนใจอดีตกันว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?เพียงแต่ตอนนี้พอเผชิญหน้ากับคนของตงฉิงคนหนึ่ง องค์จั
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 873
องค์จักรพรรดิก่อนหน้านี้ที่เห็นหมอเก๋อ ก็เป็นแค่ผู้เฒ่าที่มีวิชาแพทย์คนหนึ่ง แน่นอนว่าเป็นชายชราที่มีประโยชน์กับเขา แต่ตอนนี้พอมองหมอเก๋ออีกครั้ง กลับดูมีแสงประกายแห่งผู้วิเศษที่ดูเหมือนเซียนขึ้นมาเสียอย่างนั้น"หมอเก๋อ จะยืนพูดกันอยู่ทำไม? นั่งลงคุยกันเถิด"องค์จักรพรรดิร้องเรียกขึ้นทันที "ใครก็ได้ ยกน้ำชามา ยังต้องให้ข้าสอนพวกเจ้าทำงานอีกหรือ?"เก๋อชีซิงนั่งลง ดื่มชา และรู้สึกว่าที่ตนเองเลือกมาแคว้นเจาคือถูกต้องแล้ว หลังจากนี้เขาก็จะเป็นคนเหนือคนแล้วที่ต้าชื่อ เขากังวลว่าถ้าจักรพรรดิต้าชื่อถูกโค่นไป ของทั้งหมดคงถูกแย่งไปทั้งหมดราชวงศ์ต้าชื่อ เดิมทีก็มีสัญชาตญาณสัตว์ป่าแย่งชิงของชาวบ้านอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นต้าชื่อก่อนหน้านี้จะต้องทำเรื่องที่แม้แต่ฟ้าก็ยังรับไม่ได้กับตงฉิงอย่างแน่นอน พวกเขายิ่งต้อนรับคนรุ่นหลังของตงฉิงไม่ลง กลัวว่าความลับในอดีตจะถูกเปิดโปงออกมามากกว่าแคว้นเจาแน่นอนพวกเขาไม่มีทางให้รุ่นหลังของตงฉิงได้เห็นแสงเดือนแสงตะวันดังนั้นถ้าเขาเปิดเผยจุดนี้กับต้าชื่อ คงได้ตายแบบไม่มีหลุมฝังแน่นอนลองดูบทลงเอ่ยของตระกูลเสิ่นที่แต่เดิมโดดเด่นแต่ต้องมาตกอับเหมือนปัจจุบั
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 874
เกี่ยวกับจุดนี้ เขายังคิดๆ ว่าจะเอาตำแหน่งใดให้กับหมอเก๋อดี"เช่นนี้ จวนก็สำคัญ จะมอบให้ก่อน เจ้าเองก็เก็บกวาดแล้วย้ายเข้าไปแล้วกัน""เป็นพระมหากรุณาธิคุณ!" เก๋อชีซิงลิงโลดขึ้นมา คุกเข่าลงขอบคุณทันที"เพียงแต่ว่า" องค์จักรพรรดิเปลี่ยนน้ำเสียง "ข้าเองก็มอบให้เจ้าโดยไม่มีเหตุใดได้เสียด้วย ดังนั้น หมอเก๋อ เจ้าว่า...""ข้าน้อยเข้าใจแล้ว! กลับไปข้าจะเขียนตำรับยาล้ำค่าให้สิบรายการ มอบให้แก่แคว้นเจา นี่เป็นแค่ความจริงใจอันดับแรกที่ข้าน้อยมอบให้"องค์จักรพรรดิต้องการคำพูดนี้ของเขาหลังผ่านไปหนึ่งชั่วยาม หมัวมัวจินก็พาสาวใช้วังสองคนออกจากวังไปซื้อของเล่นบางส่วนมาให้กับไทเฮาในจุดที่ไม่มีคนเห็น หมัวมัวจินก็หมุนตัวมุดเข้าไปในรถม้าอีกคันหนึ่ง แอบมายังจวนอ๋องเจวี้ยนเซียวหลันยวนเห็นหมัวมัวจินจากในห้องหนังสือหลังจากได้ยินคำพูดของหมัวมัวจินเขาก็รู้สึกเกินคาดขึ้นมา"หนังสือแพทย์หกสิบหกเล่ม?"นี่มันเป็นของที่ล่อตาล่อใจคนมากเลยนะ ถ้าหากหนังสือแพทย์เหล่านี้สามารถปรากฎขึ้นในงานประชุมหมอใหญ่ คนเหล่านั้นก็น่าจะแย่งกันอุตลุต"บอกว่าหมอเก๋อคนนั้นอาศัยหนังสือแพทย์เหล่านี้ ค้นคว้ามาหนึ่งปีก็กลายมาเ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 875
ในเมืองเล็กที่ตระกูลเสิ่นตั้งอยู่เมืองนี้มีกลิ่นหอมลอยไปทั่วทุกหนแห่งพวกของไป่หูหลังจากเข้าเมืองก็ถอนใจโล่งมาถึงอย่างปลอดภัยแล้ว ในใจเองก็ไม่ตึงเครียดอีกแล้ว"คุณหนู ตอนนี้เป็นช่วงเทศกาลเจ็ดเพลิงของต้าชื่อ ทุกครัวเรือนที่นี่จะทำขนมนึ่งใบไผ่ประเภทหนึ่ง ให้ข้าซื้อแต่ละรสชาติมาให้ท่านดีไหม?" มีองครักษ์ถามขึ้นขนมนึ่งใบไผ่?ฟังแล้วน่าจะไม่เลว"ไม่รีบๆ ไปบ้านตระกูลเสิ่นกันก่อน"ฟู่จาวหนิงยังดูร้อนรนอยู่ ไม่รู้ว่าไท่ไท่อาวุโสเสิ่นเป็นอย่างไรบ้างแล้ว"คุณหนู ข้าส่งคนรีบไปส่งข่าวแล้ว ดูว่าในบ้านตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง ถ้านายท่านมารับท่านได้คงจะดีที่สุด" ไป๋หู่เอ่ยขึ้นเขาไม่อยากให้ฟู่จาวหนิงที่เต็มไปด้วยฝุ่นแบบนี้ไปปรากฎตัวต่อหน้าคนตระกูลเสิ่นตอนนี้เพราะคนในตระกูลเสิ่นตอนนี้ก็ซับซ้อนอยู่ คุณหนูจาวหนิงถ้าไปปรากฎตัวแบบนี้ที่หน้าประตูตระกูลเสิ่น คงได้ถูกคนไม่น้อยดูถูกเอาแน่ๆ ถึงตอนนั้นจะคิดว่าเป็นญาติจนๆ ที่ไหนเข้ามาอีกต่อให้ภายหลังจะมีอะไรเปลี่ยนแปลง ถึงตอนนั้นการไม่ได้รับความเป็นธรรมกับการต้อนรับที่เย็นชาก็เกิดขึ้นไปแล้วไป๋หู่รู้สึกว่า นายท่านเองก็คงไม่ยอมให้นางต้องได้รั
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 876
"ข้าบอกไปแล้ว ข้าไม่ได้อยู่ในสวนสี่ซิน พวกเจ้าเองก็รู้ว่าข้าอยู่ที่ไหน ทำไมถึงไม่เชื่อกันบ้าง?""ถ้าเจ้าไม่ได้เข้าไปพัก เช่นนั้นก็หลบไป พวกเราเข้าไปดูหน่อย""เอะอะอะไรกัน?"ไม่ห่างไปนัก เสิ่นเสวียนเดินเนบๆ เข้ามา ข้างกายมีหลิวหั่วตามมาด้วยแม่นางเหล่านี้พอเห็นเสิ่นเสวียน ก็วิ่งเฮโลหนีกระเจิดกระเจิง เหลืออยู่แค่ไม่กี่คนพวกนางหลายคนล้วนกลัวเสิ่นเสวียน"ท่านลุง พวกนางบอกว่าจะเข้าไปในสวนสี่ซินหลบร้อน ข้าอธิบายกับพวกนางแล้ว บอกว่าส่วนสี่ซินเป็นสถานที่ของท่านลุง พวกนางเข้าไปคงไม่สะดวกนัก" อวี๋อวี่เวยพอเห็นเสิ่นเสวียน น้ำเสียงก็อดเง้างอดขึ้นมาไม่ได้นางรู้สึกว่า สวนสี่ซินจัดสถานที่ใหม่แล้วแสะงว่าเสิ่นเสวียนคงจะเข้ามาอยู่เองเพราะผ่านมาตั้งนานก็ยังไม่เห็นว่ามีใครมาเลย"ใครก็ห้ามเข้าทั้งนั้น"เสิ่นเสวียนเอ่ยเรียบๆ ขึ้นมาไม่กี่คำมีแม่นางรวบรวมความกล้าถามขึ้น "ท่านลุง นั่นท่านจะเข้าไปพักหรือ?"ถ้าหากเป็นเขาเข้าไปพัก เช่นนั้นพวกนางก็คงจะเข้าไปไม่ได้จริงๆเสิ่นเสวียนส่ายหัว "ไม่ใช่"ไม่ใช่หรือ?อวี๋อวี่เวยตกตะลึง"นายท่าน!"เขาเหลือบมองไปที่ประตูเรือนที่ลั่นดาลไว้ หันหน้ามองไปทาง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 877
"หมอหวาง!"เสิ่นเสวียนรีบเดินเข้ามา พอเห็นภาพตรงหน้า จิตใจก็ดำดิ่งชายชราคนนั้นคือหมอหวางร่างกายของไท่ไท่อาวุโสสั่นจนไม่สามารถฝังเข็มได้แล้ว นี่มันฝังผิดได้ทุกเมื่อหมอหวางมองไปทางเสิ่นเสวียน เอ่ยขึ้นอย่างจำใจ "ท่านเสวียน ทำอะไรไม่ได้เลย ไท่ไท่อาวุโสสั่นไปทั้งตัว แล้วยังตึงอย่างมาก ฝังเข็มต่อไม่ได้แล้ว ยาเองก็ป้อนลงไปไม่ได้"ผู้อาวุโสเสิ่นที่นั่งอยู่ข้างๆ สองมือกุมภรรยาชราของเขา น้ำตาก็อาบท่วมอันที่จริงคนในบ้านตระกูลเสิ่นอายุยืนมาแต่ไหนแต่ไร ยิ่งไปกว่านั้นสุขภาพทั้งสองคนก่อนหน้านี้ก็ดีมาโดยตลอด ถ้าไม่ใช่ปีที่แล้วเข้าวังจนโดนพิษ ตอนนี้ยังกินได้ดื่มได้นอนได้ คิดไม่ถึงเลยว่าแค่ครู่เดียวก็เป็นเช่นนี้แล้ว"อาเสวียน พอแค่นี้เถอะ" เขาเอ่ยขึ้นเสียงแหบพร่าพูดจบประโยคนี้ก็ถอนหายใจยาวออกมาให้เขาพูดคำว่าพอแค่นี้เถอะออกมาเอง ใจก็เหมือนมีดกรีดแทงนี่เป็นภรรยาที่อยู่กับตนเองมาครึ่งชีวิตเลยนะ พวกเขาทั้งสองคนเดิมทีก็ล้วนมีความคาดหวังร่วมกัน คืออยากจะเห็นวันที่เสิ่นฉยงลูกชายคนโตกลับมาที่บ้านเขาอยากเห็นร่างกายของเสิ่นเสวียนสุขภาพดีขึ้นมา บนใบหน้าปรากฎความยอดเยี่ยมในวัยหนุ่มขึ้นมาอีกครั้ง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 878
ท่านผู้เฒ่าได้สติกลับมา จับมือภรรยาไว้แน่น เอ่ยกับนางว่า "ฮูหยิน เจ้าได้ยินไหม? จาวหนิงเด็กคนนั้นมาแล้ว อาเสวียนเชื่อมั่นในวิชาแพทย์ของนางขนาดนั้น เจ้าต้องรออีกหน่อยนะ ต้องให้โอกาสเด็กคนนั้นเสียหน่อยใช่ไหม?""จะว่าไป อาเสวียนบอกว่า เด็กคนนั้นมีที่มาเช่นเดียวกับพวกเรา อีกเดี๋ยวข้าจะบอกตัวตนของนางกับพวกเรา เจ้าไม่อยากรู้หรือ? เจ้าต้องรอนางนะ"เสิ่นเสวียนรีบออกจากบ้านตระกูลเสิ่น ทำให้คนของบ้านตระกูลเสิ่นเหล่านั้นตกตกลึงทันทีท่านลุงรองเสิ่นหลังจากได้ยินก็หรี่ตาลง"ไม่แน่อาจจะมีเรื่องอะไร หลายวันนี้เขาก็ไม่ใช่ว่าออกไปข้างนอกบ่อยๆ หรือ?"ออกไปหาคนหายา หาพวกตำรับอาหารบำรุงอะไรพวกนี้สะใภ้เสิ่นสองเอ่ยขึ้นอย่างหมดความอดทน "ทำเอาข้าลงแรงเปล่าๆ จ่ายเงินไปเปล่าๆ เลย"คนอื่นเองก็ยอมรับ "เดิมทีตระกูลเสิ่นก็กำลังเดินลงต่ำ ถ้าใช้เงินไปจนหมด กลัวว่าจะตกต่ำไม่เร็วพอหรือไรกัน? พวกเราหลายปีนี้การค้าอะไรก็ถูกกดเอาไว้หมด เจ้าคนพวกนั้นก็ฉลาดกันเป็นกรด รู้ว่าองค์จักรพรรดิมีท่าทีอย่างไรกับตระกูลเสิ่นของพวกเรา พวกเขาจึงไม่เห็นพวกเราอยู่ในสายตาเลย"พวกเขาถูกราชวงศ์กดดันมานานแล้วตอนนี้ทำอะไรก็ไม่ง่าย ม
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1228
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1227
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1226
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1225
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1224
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1223
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1222
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1221
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1220
