บทที่ 853

"ตอนนั้นเป็นช่วงที่สุขภาพของอ๋องเจวี้ยนเลวร้ายที่สุด อายุก็ยังน้อย น่าจะสักหกเจ็ดขวบ แต่ให้เขาจะฉลาดแค่ไหนแต่ก็ยังเป็นเพียงเด็กคนหนึ่ง"

ฟู่จาวหนิงขมวดคิ้ว

หมัวมัวจินระลึกไปด้วย "ตอนนั้น บางครั้งก็มีคนเข้ามาหาด้วยสาเหตุต่างๆ นานา บ้างก็พาเด็กผู้หญิงเข้าไปเล่นกับเขา บ้างก็เอาอาหารที่ไม่เข้ากันกับยาไปให้เขากิน แล้วยังมีพวกที่บนตัวพกถุงหอมใส่อะไรบางอย่างเพิ่มเข้าไปด้วย และยังมีพวกที่เอางูไปทิ้งไว้อีก มากมายเต็มไปหมด"

ตอนนั้น สุขภาพของอ๋องเจวี้ยนย่ำแย่มากแล้ว คนเหล่านั้นก็ยังสรรหาเรื่องไปทรมานเขา

"พวกเขาอยากให้เขาตายหรือ?" ฟู่จาวหนิงสีหน้าเย็นชา

"เฮ้อ ไทเฮาตอนนั้นรู้สึกว่านี่ไม่ใช่ทางแก้ จึงแอบไหว้วานคนไปหาเจ้าอารามยอดเขาโยวชิง ให้เขาพาอ๋องเจวี้ยนไปอยู่ที่ยอดเขาโยวชิง พักฟื้นที่นั่นหลายๆ ปี อ๋องเจวี้ยนอยู่ที่ยอดเขาโยวชิงถึงจะดูสงบใจลงได้"

หมัวมัวจินตอบกลับประโยคเมื่อครู่ของฟู่จาวหนิงลำบาก ถึงอย่างไรนางก็เอาเรื่องที่ไทเฮาทำในครั้งนั้นบอกกับฟู่จาวหนิง ให้พวกเขาไม่ต้องเข้าใจไทเฮาผิด

ไทเฮาทั้งชีวิตนี้ของนางก็ไม่ง่ายเลย

"เจ้าอารามยอดเขาโยวชิงคนนั้นเป็นคนอย่างไรหรือ?" ฟู่จาวหนิงพอได้ยินหม