Share
บทที่ 305
Related chapters
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 306
"ดังนั้น ยาก็อาเจียนออกมาเกือบหมดแล้ว ต่อจากนี้ข้าจะฝังเข็มให้กับท่าน แล้วก็ขับเหงื่อออกมาอีกสักหน่อย พอคุณสมบัติยาที่ตกค้างอยู่ถูกขับออกมาพร้อมเหงื่อ นางก็ไม่เป็นไรแล้ว"ฟู่จาวหนิงมองอันชิง "วันนั้นเสี่ยวเถาช่วยเจ้าเปลี่ยนเสื้อผ้า คนที่มาช่วยด้วยยังมีสาวใช้ของฟางซือฉิงแก้วตายาใจของผู้เฒ่าฟางจากนอกเมือง"อันชิงปิดปากร้องไห้ออกมาอย่างอดไม่อยู่"ฮือๆ ดังนั้น ข้ายังไม่เป็นไรสินะ?""ไม่เป็นไร ช่วยเอาไว้ทันเวลาพอดี ยาเองก็ขับออกมาแล้ว เพียงแต่ว่า ช่วงนี้ท่านจะรู้สึกว่าอวัยวะภายในไม่ค่อยสบายนัก ร่างกายเองก็จะไม่ค่อยมีแรง นี่ล้วนเป็นปฏิกิริยาปกติ พักฟื้นหลายวันหน่อยก็ไม่เป็นไรแล้ว"ฟู่จาวหนิงตอนที่พูดคุยกับคนไข้ น้ำเสียงจะอ่อนโยนขึ้นมากอย่างชัดเจนจุดนี้ขนาดอันเหนียนเองก็ยังสังเกตเห็น เขารู้สึกว่าฟู่จาวหนิงพอเทียบกับเมื่อครู่ ทำให้คนเกิดความรู้สึกปลอดภัยอย่างมากอันชิงอุดปากร้องไห้พูดว่า "ใช่ๆๆ ใช่เลย หลายวันนี้ข้ารู้สึกไม่ค่อยสบายตัวนัก ข้า ข้าไม่กล้าบอกพี่ชาย ข้าคิดว่า"นางยังคิดว่านี่เป็นเพราะตนเองเสียความบริสุทธิ์ไปแล้วเสียอีก เพราะก่อนหน้านี้ได้ยินมาว่า ตอนเพิ่งเสียความบริสุทธิ์ไ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 307
"เอาล่ะ เอาล่ะ ไม่เป็นไรแล้ว" ฟู่จาวหนิงตบลงบนหลังอันชิงเบาๆเซียวหลันยวนมองนางไม่คิดว่าฟู่จาวหนิงจะอดทนต่ออันชิงขนาดนี้นางดีกกับคนอื่นเช่นนี้เลยหรือ?อย่าเฮ่อเหลียนเฟยคนนั้น แล้วก็ยังอันชิงคนนี้หรือว่าขอแค่ไม่ใช่เขา จะใครก็ได้นางล้วนปฏิบัติด้วยอย่างโยนหรือ? นางรู้สึกไปกับเขาไม่ได้เลยกระมัง?"อย่างไม่ปิดบังท่านอ๋อง พระชายา ด้านนอกมีคนกำลังกระจายข่าวลือแย่ๆ ของเสี่ยวชิง หลายคนก็พูดแตกต่างกันออกไป"ที่อันเหนียนพูดมาเพราะเขาไปสืบมาแล้ว"คนหนึ่งก็บอกว่าอันชิงกินยาลงไป ยาชนิดนี้ชื่อว่าใจละเมอ ด้านนอกเหมือนจะสืบหามาได้ ยาชนิดนี้ค่อนข้างมีชื่อเสียงอยู่"ใจละเมอ?"ข้าเคยได้ยิน"ฟู่จาวหนิงประคองอันชิงให้นั่งลง หงจั๋วพอเห็นว่าบ่าของนางถูกน้ำตาจนชื้นไปหมด ก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจ แม่นางอันทำไมถึงร้องไห้จนเสื้อผ้าพระชายาเปียกไปหมดเช่นนี้?ฟู่จาวหนิงไม่ใส่ใจอะไรเฝิ่นซิงจึงได้ยกของหวานเข้ามา วางไว้ข้างๆ ฟู่จาวหนิง"พระชายา ขนมพุทราแดงเจ้าค่ะ"ฟู่จาวหนิงมองเซียวหลันยวนด้วยสัญชาตญาณผู้ชายคนนี้ คงจะไม่ยกขนมพุทราแดงของนางให้คนอื่นอีกแล้วกระมัง?"พระชายา ท่านกินเถิด จานี้เองให้ท่านด้วย"
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 308
ชายคนหนึ่งถูกทหารจวนอ๋องเจวี้ยนหิ้วเข้ามา โยนลงไปบนพื้นมืเท้าของดูบิดเบี้ยวอย่างประหลาดจากสายตาเฉพาะทางของฟู่จาวหนิง มือเท้าของเขาน่าจะถูกคนหักทิ้งตรงๆอันชิงพอเห็นหน้าตาของเขาสีหน้าก็เปลี่ยนไป หดตัวลงมาด้วยสัญชาตญาณฟู่จาวหนิงกุมมือนางไว้มั่น"ไม่ต้องกลัว"ถูกต้อง นางเองก็มองออกแล้ว ว่าชายคนนี้คือผู้ชายที่จะลงมือกับอันชิงบนเขาเมฆอรุณวันนั้น เจ้าคนปากแหลมหน้าตอบตอนนั้นเซียวหลันยวนแค่โยนเขาทิ้งไปข้างๆ นาเองก็คิดว่าต่อมาคงไม่มีใครไปสนใจเขาแล้วว่าจะเป็นหรือตาย คิดไม่ถึงว่าเซียวหลันยวนยังเอาคนไปลากตัวเขากลับมาด้วย"ท่านพี่ เป็นเขา เป็นเขา" อันชิงพูดกับอันเหนียนอันเหนียนหน้าเปลี่ยนสี มองไปทางเซียวหลันยวน"ยาเป็นเขาที่กรอกลงมา" เซียวหลันยวนให้คนไต่สวนมาจนชัดเจนแล้ว "แต่ว่า เขาไม่ได้เอ่ยถึงอี้ไห่ ข้าให้คนไปตรวจสอบ คนผู้นี้เป็นลูกลับๆ ของบ้านตระกูลต้วน บ้านตระกูลต้วนไม่ยอมรับเขา ไม่ยอมให้เขากลับไป พอเขาไปอยู่กับอี้ไห่ ตระกูลต้วนถึงรับตัวเขากลับ""เขารู้ว่าถ้าโพล่งชื่ออี้ไห่ออกมา ชีวิตเขาหลังจากนี้คงอยู่ต่อไม่ได้แล้ว ดังนั้นเรื่องนี้ทั้งหมดจึงจะแบกไว้เอง""อี้ไห่ไม่ได้แตะใจละเมอ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 309
เรื่องนี้ เป็นไปได้มากว่าเบื้องหลังองค์จักรพรรดิอาจจะสมรู้ร่วมคิดอยู่องค์จักรพรรดิ หลายปีมานี้ความลำเอียงดื้อรั้นขององค์จักรพรรดิหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ เขาจึงไม่ชอบ ขุนนางที่ไม่ค่อยจะเชื่อฟังเขาอย่างอันเหนียนอยู่แล้วน้ำตาอันชิงพรั่งพรูออกมา"พระชายา" อันเหนียนมองไปทางฟู่จาวหนิง "ถึงตอนนั้นก็ยังต้องให้พระชายาออกหน้า เพื่อยืนยันเรื่องการถอนพิษใจละเมอ"ฟู่จาวหนิงพยักหน้า"ได้"ยืนยันความบริสุทธิ์ให้แก่สาวน้อยตัวเล็กอย่างอันชิง นางยินดีทำอยู่แล้วให้เจ้าขยะกำเริบอย่างอี้ไห่ประสบความสำเร็จ นางเองก็ทนดูไม่ได้เหมือนกันดูเอาเถอะ นางดีกับคนนอกเสียเหลือเกิน เรื่องอะไรก็รับปากเขาไปหมดเซียวหลันยวนมองฟู่จาวหนิง เอ่ยขึ้นว่า "เจ้าคิดว่าพอเจ้าพูดคนอื่นก็จะเชื่อหรือ?"พี่น้องตระกูลอันตกตะลึงไปฟู่จาวหนิงสายตาเหลี่ยมจัด เม้มฝีปากยิ้มขึ้นมา"จะทำให้คนเชื่อไม่ง่ายหรือ? พวกท่านแค่ไปทำตามแผนของพวกท่านก็พอ ส่วนเรื่องที่พิสูจน์ว่าใจละเมอสามารถถอนพิษได้ ยกให้ข้ามา"นางตบลงที่หน้าอกตัวเองพอเห็นท่าทางนี้ของนาง เซียวหลันยวนก็อดไอขึ้นมาไม่ได้หลังจากพี่น้องตระกูลอันจากไป ฟู่จาวหนิงก็เตรียมจะกลับแล้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 310
เซียวหลันยวนมีหญิงในดวงใจหรือไม่ ฟู่จาวหนิงตอนนี้ไม่ได้อยากรู้นางจับชีพจรให้เขา ความคิดก็เปลี่ยนไปที่อาการป่วยของเขา"พิษนี้ของท่านต้องรีบขจัดออกให้ไวแล้ว""เลือดกวาง เจ้าทำเสร็จแล้วหรือ?"เซ๊ยวหลันยวนดูอึดอัด "เจ้าลืมไปหรือเปล่าว่าข้ากำลังรอเจ้าสกัดยามาให้?"ตอนนั้นที่ได้เลือดกวางมาก็ส่งไปให้นางจัดการเขายังคิดว่าหลังจากกลับเมืองหลวงนางจะรีบจำเลือดกวางมาให้เขาเสียอีก ผลลัพธ์คือรอมาหลายวันแล้วก็ยังไม่เห็นแม้เงาคนข่าวที่ได้รับมาจากตระกูลฟู่ คือเจ้าวันวันเอาแต่คอยรักษาอาการป่วยของท่านผู้เฒ่ากับหู่จือเฮ่อเหลียนเฟยผู้เฒ่าฟู่ยังว่าไปอย่าง ถึงอย่างไรก็เป็นปู่ของนาง นางจะเครียดและดูแลก็เรื่องปกติ แต่ว่าหู่จือล่ะ? เฮ่อเหลียนเฟยล่ะ?คนหนึ่งก็คนใช้ อีกคนหนึ่งก็คนนอกที่เก็บกลับมาจากภูเขา ล้วนจัดอยู่หน้าเขาทั้งหมด！เขารอมาหลายวันแล้ว ก็ยังไม่มีเลือดกวางส่งกลับมา！"เลือดวางคงไม่ได้ถูกเจ้าวางไว้จนเน่าเสียแล้วหรอกใช่ไหม?" เซียวหลันยวนมองนางเห็นได้ชัดว่านางรู้สึกผิดขึ้นมาแล้ว！ฟู่จาวหนิงรู้สึกผิดขึ้นมาเล็กๆ จริงๆ พอผ่านเรื่องของจ้าวหรูจ้าวเฉินมา นางจู่ๆ ก็รู้สึกว่าตนเองยังเตรียมตัวไม่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 311
ฟู่จาวหนิงกลับบ้านตระกูลฟู่ จัดการดูแลคนเจ็บคนป่วยในบ้านเหล่านั้นเสียก่อน แล้วจึงนำเอาวัตถุดิบยาบางส่วนกลับมาจวนอ๋องเจวี้ยนวันนั้นนางเอาเลือดกวางที่จัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว ยกมาไว้เบื้องหน้าเซียวหลันยวน"ในนี้ข้ายังใส่ตัวยาลงไปอีกส่วนหนึ่ง หลังจากดื่มแล้วท่านอาจจะรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งร่างด้วย และมีเหงื่อออกไม่น้อยทีเดียว"ฟู่จาวหนิงพูดกับเขาอย่างชัดเจน"เนื่องจากสภาพร่างกายของท่านไม่ปกติ ต่อให้เหงื่อไหลออกมามากก็ห้ามอาบน้ำ ใช้ผ้าแห้งเช็ดก็พอ จากนั้นก็เปลี่ยนเสื้อผ้า""และเป็นไปได้ว่าจะมีอาการมึนหัว สาเหตุมาจากคุณสมบัติของยา ไม่ต้องกังวล ดื่มน้ำเยอะๆ"ฟู่จาวหนิงพูดพลางมองไปทางชิงอี"ชิงอีละเอียดหน่อยก็พอแล้ว คืนนี้อย่านอนด้วยชุดเหงื่อท่วมก็แล้วกัน"ชิงอีมองท่านอ๋อง รีบร้อนเอ่ยขึ้นว่า "พระชายา ข้าน้อยเป็นคนหยาบลวก แล้วก็ไม่เข้าใจเรื่องการแพทย์ด้วย เกรงว่าจะดูแลท่านอ๋องได้ไม่ดี ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้อากาศก็เย็นแล้ว พอถึงตอนกลางคืนลมก็จะพัด ถ้าท่านอ๋องเหงื่อร้อนจนอึดอัด ข้าเองก็ไม่มั่นใจอีกว่าต้องเปิดหน้าต่างไหม หรือเปิดมากน้อยเพียงใด"ฟู่จาวหนิงมองเขาอย่างพูดไม่ออก"ดังนั้น ข้าน
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 312
ความสนใจของฟู่จาวหนิงตกอยู่บนบาดแผลเป็นบนหน้าเซียวหลันยวนเมื่อครู่ที่เขาขยับตัวไม่ได้ นางก็ยื่นมือมือเขามาเชิดหน้าเขาขึ้นอย่างไม่คิด เอ่ยขึ้นอย่างเข้มงวดว่า "อย่าขยับ!"เซียวหลันยวนนิ่งไปแล้วชิงอีปิดปากแน่น ถอยออกไปเงียบๆ จากนั้นก็ปิดประตูลงเบาๆหลังจากออกไปก็เห็นว่าหงจั๋วกำลังรออยู่ด้านนอกหงจั๋วพอเห็นเขาออกมาคนเดียว ยิ่งไปกว่านั้นยังปิดประตูอีก ดวงตาก็เปล่งประกายมองเขา เอ่ยขึ้นเเล็กน้อย "ท่านพี่ชิงอี ท่านอ๋องกับพระชายา?"นิ้วชี้นางสองนิ้วจิ้มไปเบาๆ ดวงตาเล็กกระพริบตาปริบ ดูดีใจอย่างคาดหวังพอเห็นนางเป็นเช่นนี้ ชิงอีก็ลากเธอเดินห่างออกมาหน่อยมายืนอยู่ที่ประตูคุยกันทำไม? เดี๋ยวก็ถูกท่านอ๋องได้ยินเข้าหรอก"หญิงสาวอย่างเจ้า ข้าพบว่าเจ้ากับเฝิ่นซิ่งเอาแต่หวังให้คุณหนูฟู่กลายเป็นพระชายาของพวกเราอย่างแท้จริงเสียเหลือเกิน"ชิงอีรู้สึกไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ และไม่รู้ว่าสาวใช้สองคนนี้เกิดอะไรขึ้น ไม่ได้สนิทกับฟู่จาวหนิงเสียหน่อย แต่ตั้งแต่แรกก็ยืนอยู่ข้างกายนาง ยิ่งไปกว่านั้นยังหนักแน่นไม่หนีไปไหนด้วย"ทำไมถึงมาบอกพวกเราว่าเอาแต่หวัง? นางเองตอนนี้ก็เป็นพระชายาของพวกเราแล้วนี่"หงจ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 313
พอนางถอยออก เซียวหลันยวนก็ได้สติกลับมา"ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ..."เซียวหลันยวนไอขึ้นมาอีกครั้ง คลายเสื้อออกเล็กน้อย ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกร้อนนัก"ร่างกายข้าอ่อนแอมาตลอด ของที่กินทุกวันก็ล้วนละเอียดถี่ถ้วนมาก อาหารธรรมดาทั่วไป เนื้อไก่เนื้อหมู บางครั้งก็ได้กินเสื้อกระต่ายกับไข่ไก่และปลา แต่ปริมาณไม่เยอะมาก ผลไม้ปกติไม่กินเลย"ถ้าเป็นช่วยปกติ เซียวหลันยวนคงจะไม่พูดชัดเจนขนาดนี้ รายละเอียดเล็กน้อยพวกนี้เขาเองก็ขี้เกียจจะอธิบายแต่ว่าตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวร้อนวูบวาบ ที่คอหอยก็แห้งผาก จึงพูดมาออกมาเยอะหน่อยตามสัญชาตญาณ คิดจะผ่อนคลายมันลงบ้าง"ชาที่ดื่มล่ะ? ยังเป็นไป๋ซวงกับจินเสวี่ยต้มมาให้ท่านอย่างละเมียดละไมหรือเปล่า?" ฟู่จาวหนิงเองก็ถามออกมาอย่างชัดเจนเซียวหลันยวนชะงักไป จ้องมองนางเขาจู่ๆ ก็อธิบายขึ้นมาคำหนึ่ง"เจ้าคิดว่าข้าให้พวกนางอยู่เพราะว่าทิ้งพวกนางไม่ลงหรือ?""แล้วไม่ใช่หรือไรกัน?"ฟู่จาวหนิงร้องเชอะ "แต่ว่าก็อธิบายได้อยู่ สาวใช้ที่ปรนนิบัติได้ละเอียดขนาดนั้น ติดตามท่านมาตั้งหลายปี ไม่ใช่ใครจะบอกว่าไม่เอาก็ไม่เอาได้นี่นะ""พวกนางรู้ความสัมพันธ์ของเจ้ากับข้า และรู้สภาพร่างกา
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1232
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1231
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1230
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1229
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1228
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1227
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1226
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1225
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1224
