Mag-log inShare
บทที่ 259
Huling Na-update:
2024-02-21 13:21:26Kaugnay na kabanata
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 260
"จือเอ๋อร์ เฟินเอ๋อร์ พวกเจ้าอยู่ที่นี่!"จ้าวเฉินเอ่ยกับหญิงสาวที่แต่งเป็นชายสองคนขึ้นเสียงหนึ่ง ชักกระบี่ออกมา จากนั้นก็พูดกับฟู่จาวหนิงว่า "เจ้ารักษาเขาไป อย่าให้เขาตายก็พอ! คนอื่นตามข้ามา พวกเราจะไปสังหารหมาป่ากัน!""สังหารหมาป่า!"ชายหนุ่มคนอื่นก็ล้วนตื่นเต้นขึ้นมา"พวกเราถ้าสามารถสังหารหมาป่ากลับไปได้ ครั้งนี้คงชนะแน่แล้ว!""ไม่ กลับไปแล้วยังต้องแย่งเจ้าหมีดำตัวเล็กนั่นของเจียงอวี้ด้วย"เจียงอวี้ทางนั้นได้เจ้าผู้ชายหน้ากากมาช่วย สังหารหมีดำมาได้ตัวหนึ่ง พวกเขาทางนี้อย่างน้อยต้องสังหารหมาป่าสักสิบตัวจึงจะชนะ"หมาป่ากับหมี ต้องได้มาทั้งหมด"จ้าวเฉินเอ่ยขึ้นอย่างอหังการ พุ่งออกไปข้างหน้าก่อน"จุดไฟ！จุดไฟให้หมด！"หมาป่ากลัวไฟ พวกเขาจะสังหารหมาป่า ต้องทำให้พวกมันกลัวเสียก่อนฟู่จาวหนิงได้ยินเสียงหมาป่าหอมาอีกสองครั้ง สีหน้าของนางเปลี่ยนไปเล็กน้อยพวกของจ้าวเฉินกล้าขนาดนี้เลยหรือ? แล้วก็ยังไม่ทันจะฟังออกเลย ว่าที่มาอาจจะเป็นฝูงหมาป่าก็ได้? สัตว์อย่างหมาป่า ฝีมือต่อสู้แบบกลุ่มแข็งแกร่งมาก ยิ่งไปกว่านั้นยังเจ้าคิดเจ้าแค้นด้วย！ถ้าหากพวกเขาสังหารหมาป่าไปแล้ว แต่ล้มจ่าฝูงไม่ได
Huling Na-update : 2024-02-21อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 261
ฟู่จาวหนิงกำลังคิดเรื่องเหล่านี้ บวกกับนางที่เดิมทีก็ทั้งเหนื่อยทั้งหิว เดินมาจนเมื่อยไปหมดแล้ว พอไม่ทันระวัง พอถูกเขาผลักเช่นนี้ก็ล้มลงไปนั่งบนพื้น"ฮะๆ" จือเอ๋อร์เดิมทีคิดจะเข้ามาฟังว่าพวกเขาคุยอะไรกัน พอเห็นฟู่จาวหนิงถูกผลักจนล้มจ้ำเบ้าก็หัวเราะขึ้นมาทันที"เจ้าเด้กสารเลวนี่ไม่ใช่คนดีเลย!"นางร้องเชอะ สายตาที่มองเฮ่อเหลียนเฟยเองก็รังเกียจเช่นกัน"พี่เฉินให้เจ้าดูอาการให้เขา แล้วเจ้าดูสิ ฟังนะ อย่าให้เขาตายไปก็พอแล้ว" จือเอ๋อร์เอ่ยขึ้นอีกฟู่จาวหนิงนั่งอยู่บนพื้น ไม่ได้รีบลุกขึ้นมานางมองเฮ่อเหลียนเฟยชายหนุ่มตอนที่ผลักนางเมื่อครู่ร้อนรนขึ้นมา ในดวงตาเผยอาการขอโทษ แต่ตอนที่นางมองเข้าไปเขาก็รีบก้มหน้าลงทันทีเขาควรจะเจ็บปวดจนทนแทบไม่ไหวแล้ว สีหน้าซีดขาว ทั่วร่างชุ่มด้วยเหงื่อ ริมฝีปากถูกกัดจนเกือบไหลเขาบาดเจ็บหนักมาก ฟู่จาวหนิงต่อให้ไม่ตรวจสอบก็รู้แล้วว่าขาข้างนี้ถ้าไม่รีบจัดการอย่างทันท่วงที ต่อให้เขาจะแบกสังขารต่อไปไหว แต่ขาข้างนี้ภายหลังก็ใช้ไม่ได้แล้วการต้องเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกลายเป็นคนพิการขาเป๋ นางรับไม่ได้จริงๆชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้แย่เลย อย่างน้อยเขาก็ยังเตือนนางมา
Huling Na-update : 2024-02-21อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 262
ที่นี่ยังมีเฮ่อเหลียนเฟยอยู่นะ ซูเอ๋อร์พวกนางถึงแม้จะแต่งเป็นชาย แต่จะมองเป็นผู้ชายจริงๆ ก็ไม่ได้ทั้งสองคนถึงแม้จะอยากคอยจับตาดูฟู่จาวหนิงกับเฮ่อเหลียนเฟย แต่ท้องก็เอาแต่อาละวาด ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ร้อนรนจนหน้าเปลี่ยนสีไปแล้ว"สกัดจุดพวกเขาทั้งสองคนเอาไว้ก่อน!" ซูเอ๋อร์คิดวิธีออกแล้ว"ได้!"ซูเอ๋อร์เข้ามา ยื่นมือกดไปที่จุดชีพจรของฟู่จาวหนิงกับเฮ่อเหลียนเฟยแค่นี้พวกนางก็วางใจได้แ้ว"เร็วๆๆ"ทั้งสองคนกุมท้องพุ่งไปที่ป่าข้างๆเพราะท้องอาละวาดอย่างรุนแรง พวกนางเองก็กลัวจะเคลื่อนไหวมากเกินไป ดังนั้นจึงไม่กล้าอยู่ใกล้นัก รีบวิ่งห่างออกไปหน่อย ถึงอย่างไรพอคิดว่ากดจุดชีพจรฟู่จาวหนิงเอาไว้แล้วก็ไม่ต้องกังวลตอนที่พวกนางวิ่งเข้าไปในป่า ฟู่จาวหนิงก็มองไปทางเฮ่อเหลียนเฟย"เจ้าคือคนจากเผ่าเฮ่อเหลียน แล้วมายังเมืองหลวงแคว้นเจาทำไมหรือ?"เฮ่อเหลียนเฟยเม้มปาก มองนางนิ่ง"ข้าไม่รุ้ว่าเชื่อใจท่านได้ไหม"เด็กคนนี้ฟู่จาวหนิงรู้สึกขบขัน ไม่รู้ว่าจะเชื่อใจนางได้ไหม ก็ตัดสินใจที่จะไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตัวเอง แล้วเตือนให้นางอย่ามาช่วยชีวิตเขาส่งเดชแล้วหรือ?"เจ้าไม่พูดก็ไม่พูด แต่ว่า ข้าเตรีย
Huling Na-update : 2024-02-21อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 263
เสียงหอนหมาป่าที่ห่างออกไปดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้เสียงหอนหมาป่าขึ้นลงสลับกัน ฟังแล้วเหมือนฝูงหมาป่าจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่น้อยอีกด้วย!"อ๊า!"มีเสียงกรีดร้องของผู้ชายลอยมาตามลมจือเอ๋อร์กับซูเอ๋อร์ถ่ายจนเบลอพอได้ยินเสียงร้องโหยหวนนี้ ทั้งสองคนก็สะดุ้งโหยงตกใจรีบหอบเสื้อผ้าแล้ววิ่งกลับมา"คนล่ะ?"ที่เดิมยังมีฟู่จาวหนิงกับเฮ่อเหลียนเฟยเสียที่ไหน?"อ๊า! รีบวิ่ง!"ด้านหน้ามีเสียงจ้าวเฉินร้องขึ้นมาจือเอ๋อร์กับซูเอ๋อร์หันหน้าไปมอง และเห็นคบเพลิงบินลอย มีคนชูคบเพลงแล้วกำลังวิ่งทะยานกลับมา เสียงหอหมาป่ากับเสียงร้องเวทนาดังควบกันขึ้น ในป่ามีม้าหลายตัวร้องขึ้นอย่างไม่ปลอดภัยในป่ามีเสียงนกตื่นบินออกมาด้วยความตกใจ เสียงใบไม้เซ็งแซ่ลมพัดเอากลิ่นคาวเลือดเข้มข้นเข้ามาด้วย"หมาป่า! หมาป่าเพียบเลย!"มีคนวิ่งกลับมา ร้องตกอกตกใจขึ้นแต่ไกลจือเอ๋อร์กับซูเอ๋อร์เองก็เห็นว่าห่างออกไปที่ถูกคบเพลิงส่องสว่าง มีเงาหมาป่าหลายตัวกระโจนไปมากำลังพุ่งตรงมาทางนี้พวกนางสองคนหน้าซีดไปแล้ว"รีบ รีบหนี！"พวกนางตอนนี้ขับถ่ายออกไปจนหมดเรี่ยวแรงแล้ว พวกผู้ชายอย่างจ้าวเฉินยังทานฝูงหมาป่าไม่ไปว แล้วพว
Huling Na-update : 2024-02-21อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 264
"ตอนนี้ต้องล้างแผลกำจัดพิษก่อน จัดการเสร็จแล้วจะเชื่อมกระดูกให้เจ้า"ตอนที่ฟู่จาวหนิงพูดคำนี้น้ำยาล้างแผลในมือก็เทลงไปบนแผลของเฮ่อเหลียนเฟยแล้ว เขากัดฟันแน่นขึ้นทันทีหลังจากจัดการบาดแผลแล้ว ฟู่จาวหนิงก็เทผงยาลงไปอีกสองขวด"เจ้าทำไมถึงไปถูกจ้าวเฉินทุบเข้าล่ะ? เขามองเจ้าเป็นเหยื่อล่าหรือ?" ฟู่จาวหนิงถามขึ้น การเคลื่อนไหวของมือก็ไม่หยุด"เขาอธิบายมาแบบนี้ ตอนนั้นข้าร่วงลงไปในหลุมจนสลบไป เดิมทีตอนนั้นเขากำลังทุ่มหินลงมา ข้าหลบออกมา ไม่เช่นนั้นหินคงได้ซัดเข้าที่หัวข้าแล้ว อ๊า！"เฮ่อเหลียนเฟยพูดถึงตอนท้ายจู่ๆ ก็ร้องลั่นขึ้นมาที่แท้ฟู่จาวหนิงก็ถือโอกาสตอนที่เขาไม่ทันระวัง ออกแรงหักกระดูกที่อยู่ผิดที่ให้กลับมาเข้าที่ฉับพลันปวดเสียจนเฮ่อเหลียนเฟยพูดไม่ออก เหงื่อแตกพลั่กไม่ห่างไปนัก เซียวหลันยวนที่ใช้กำลังภายในแฉลบผ่านไปก็ได้ยินเสียงกรีดร้องนี้พอดีเขาขมวดคิ้ว ตรงมาทางนี้ทันทีพอเห็นแสงไฟ เซียวหลันยวนเดิมทีคิดจะซ่อนตัวอยู่ในเงามืดเพื่อดูก่อนว่าอะไรเป็นอะไร ฟู่จาวหนิงกลับได้ยินการเคลื่อนไหว คว้าฟืนท่อนหนึ่งข้างออกไปทางนั้นทันที่"มีคนหรือ?" เฮ่อเหลียนเฟยตกตะลึงแสงไฟบินผ่านออกไป ส
Huling Na-update : 2024-02-21อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 265
นางช่วยชีวิตเขา แล้วยังรักษาขาเขาอีกเขามองฟู่จาวหนิง ดวงตาร้อนวูบวาบ น้ำตารื้นไหลออกมา ตลอดทางนับพันลี้ที่มายังเมืองหลวงแคว้นเจา เจอเรื่องลำบากมามากมาย มีหลายครั้งที่ต้องแบกรับความตกตะลึงความกลัว แล้วยังผ่านความสิ้นหวังของการเฉียดตายเช่นนี้มาแล้ว เขารู้สึกเสียอกเสียดายความอบอุ่นที่ฟู่จาวหนิงมอบให้เขาในตอนนี้"เป็นผู้ชายอกสามศอกมาร้องไห้ได้อย่างไรกัน?" ฟู่จาวหนิงยิ้มๆ ล้มนั่งลงกับพื้น บิดหมุนข้อมือนางคิดจะบีบนวดขา เพราะขาตอนนี้ปวดไปหมดแล้วแต่เพราะมีชายสองคนมองมาทางนี้ นางจึงทนเอาไว้เฮ่อเหลียนเฟยยังไม่ทันตอบ เซียวหลันยวนก็เอ่ยขึ้นเสียงเรียบว่า "ผู้ชายอกสามศอกหรือ? มองไม่ออกเลย"เฮ่อเหลียนเฟยยกมือขึ้นออกแรงเช็ดน้ำตาทันทีเซียวหลันยวนดึงฟู่จาวหนิง "มานี่""ทำอะไร?"ฟู่จาวหนิงคิดจะสะบัดมือเขาออก แต่เพราะเหนื่อยเกินไปแล้ว จึงสะบัดไม่หลุด แล้วยังล้มลงไปที่อกของเขา"ท่านปล่อยนางเสีย"เฮ่อเหลียนเฟยร้อนรนขึ้นมา ยื่นมือคิดจะคว้าชายชุดคลุมของเซียวหลันยวนแต่เซียวหลันยวนก็เหมือนมีตาอีกคู่งอกขึ้นมา สลับเท้าเล็กน้อย ชุดคลุมก็ลูบผ่านนิ้วของเขาไป ทำให้ผ้าสักผืนหนึ่งก็จับไม่ได้เซียวหลั
Huling Na-update : 2024-02-21อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 266
เขาเดิมทีพอล่อคนพวกนั้นออกไปก็จะออกจากป่าแล้ว เหยื่อล่าที่เขาล่าไว้เดิมทีก็ให้คนขนออกไปก่อนแล้วแต่ขนาดชิงอีเขาก็ยังทิ้งไว้เลย เพราะรู้สึกว่าความเร็วของชิงอีตามเขาไม่ทัน ตนเองที่เข้ามาในภูเขาลึกใหม่ก็เพื่อมาหานาง แต่ผลลัพธ์นางตอนนี้กลับบอกว่าไม่ต้องเป็นสนใจนางหรือ?"วันนี้ข้าเหนื่อยเหลือเกิน ตอนนี้ไม่อยากจะเดินในทางภูเขาตอนกลางคืนแล้ว" ฟู่จาวหนิงพูดพลางถอยหลังออกสองก้าว "ท่านกลับไปแย่งที่หนึ่งเลยก็ได้นะ"เขาที่อยากได้ที่หนึ่งนั่นเพื่ออะไรล่ะ?ไม่ใช่เพื่อให้พวกเหล่าคุณหนูคุณชายในเมืองหลวงได้รู้จักเขา หลังจากนี้เวลาพบนาง พอรู้ว่านางคือคนของเขา ก็จะไม่กล้ารุ่มร่ามทำอะไรหรอกหรือ?ตอนนี้พอได้ยินนางพูดว่าไม่ต้องสนใจนาง เซียวหลันยวนจู่ๆ ก็รู้สึกว่าตนเองน่าขันเหลือเกินเมื่อไรกันที่เขาต้องใช้วิธีเช่นนี้เพื่อให้คนอื่นได้รู้จักตนเอง?เขาเดิมทีก็เป็นพวกนิสัยไม่ทำตัวกระโตกกระตากอยู่แล้ว เดิมทีไม่ได้สนใจเรื่องแข่งขันพวกนี้เลย แล้วนี่เขาเป็นอะไรไป? หัวถึงได้ร้อนมาเข้าร่วมขึ้นมา?"เจ้าคิดจะอยู่ตามลำพังกับเด็กคนนั้นในป่านี้ตอนกลางคืนหรือ?" เซียวหลันยวนหันหน้าไปมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างกองไฟ
Huling Na-update : 2024-02-21อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่267
เหลียนเฮ่อเฟยส่ายหัว ดูมึนงง"รู้แค่นามสกุล ชายหรือหญิงก็ยังไม่รู้ อายุเท่าไรก็ไม่รู้ แล้วเจ้าจะหาคนหรือ?" ฟู่จาวหนิงรู้สึกถูกเขาเล่นงานเสียแล้วอย่างนี้แล้วจะหาอย่างไร?"ท่านแม่ข้าบอกว่า คนที่มองเห็นข้าจะจำข้าได้เอง จะสัมผัสถึงได้""สัมผัสอะไร?"เฮ่อเหลียนเฟยส่ายหัวอีกครั้งฟู่จาวหนิงตบหน้าผาก ถ้าหาพบก็พระเจ้าแล้ว"ข้ารู้รูปร่างของตราหยก ข้าหาคนจากตระกูลฟู่ แล้วก็ถามว่าคนในบ้านพวกเขาเคยไปที่เผ่าเฮ่อเหลียนหรือไม่ จากนั้นค่อยถามบ้านพวกเขาว่าเคยเห็นตราหยกแบบนั้นบ้างไหมก็พอแล้ว"เฮ่อเหลียนเฟยหยิบกระดาษที่พับไว้อย่างละเอียดชิ้นหนึ่งออกมาจากเข็มขัด ส่งไปให้กับฟู่จาวหนิง"รูปร่างของตรายหกที่แม่ของข้าวาดออกมาเมื่อครั้งนั้น"ฟู่จางหนิงรับไป เปิดออกดูผาดหนึ่งบนกระดาษวาดรูปตราหยกไว้ชิ้นหนึ่ง น่าจะเป็นด้านหลัง มีอักษรฟู่อยู่"ข้าไม่เคยเห็น" ฟู่จาวหนิงหยิบกระดาษพับส่งกลับไปให้เขาเฮ่อเหลียนเฟยรู้สึกผิดหวัง "ข้ายังคิดว่าอาจจะเป็นสิ่งของจากบ้านพี่หญิงเสียอีก ข้ารู้สึกว่าพี่หญิงใจดีมาก"นี่ไม่ได้โกหกฟู่จาวหนิง ผาดแรกที่เห็นฟู่จาวหนิง เขาก็รู้สึกว่าสนิทชิดเชื้อมาก ในใจก็เกิดความคิดไม่อย
Huling Na-update : 2024-02-21
Pinakabagong kabanata
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1572
เขามองนาง ราวกับมองคนโง่คนหนึ่ง"เหยาเอ๋อร์ ตอนนี้เจ้ายังคิดจะชิงดีชิงเด่นกับฟู่จาวหนิงอยู่อีกหรือ?""อะไรคือข้าไปชิงดีชิงเด่นกับนางกัน? เดิมทีข้าก็เก่งกว่านางอยู่แล้ว คู่หมั้นของนางข้าบอกจะแย่งก็แย่งมาได้ นางไล่ตามเซียวเหยียนจิ่ง อ้อนวอนอยู่หลายปี ผลลัพธ์ก็ยังแพ้ให้ข้านี่?""นางไม่ต้องการเซียวเหยียนจิ่งตั้งนานแล้ว ตอนนี้นางเป็นถึงพระชายาอ๋องเจวี้ยน อ๋องเจวี้ยนปฏิบัติกับนางราวกับจันทร์ส่องแสง!""แล้วมันทำไมกัน? ท่านพ่อ ท่านออกจากบ้านไปตั้งนาน ยังไม่ได้ยินข่าวหรือ? ครึ่งปีก่อน มีคนเห็นใบหน้าของอ่องเจวี้ยน หน้ากากของเขาถูกกระชากออก เผยให้เห็นใบหน้าแท้จริง น่ากลัวขนาดไหนท่านรู้ไหม?"หลี่จื่อเหยาถูกขังอยู่ในเรือนหลังไม่ได้รับข่าวอะไรมาตลอด ข่าวจึงล่าช้าไปตั้งไม่รู้นานเท่าไรแล้วแต่ว่าพูดถึงเรื่องนี้ก็ยังขึ้นมาก็ค่อนข้างจะตื่นเต้นอยู่ "ท่านพ่อ ท่านยังไม่รู้กระมัง? คนในเมืองหลวงล้วนกำลังพูดกันว่า อ๋องเจวี้ยนมีหน้าเหมือนผีเลย! แล้วยังมีเด็กเ,้กตั้งหลายคนพอได้ยินชื่อของเขาก็ตกใจจนร้องไห้จ้า! เขาตอนนี้ออกจากบ้านก็ยังต้องใส่นห้ากากอยู่ใช่ไหมล่ะ? ท่านคิดว่า ฟู่จาวหนิงจะชอบเขาได้หรือ?""นาง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1571
หมอเทวดาหลี่สองวันนี้ก็เอาแต่ค้นคว้าว่าจะรักษาโรคนี้อย่างไรอยู่ตลอดอันที่จริงมันก็โรคเพศสัมพันธ์นี่นะ เขารู้สึกว่าไม่ใช่จะรักษาไม่ได้แต่ปัญหาคือ ชนิดนี้ดูจะแตกต่างกับโรคเพศสัมพันธ์ที่เขาเคยพบสมัยก่อนยังไม่ต้องพูดเรื่องอื่น..."ให้ตายเถอะ ทำไมพอติดโรคนี้แล้วถึงเน่าขึ้นมานะ?"นี่เป็นจุดที่เขาคิดไม่ตก ต่อให้เป็นโรคเพศสัมพันธ์จริงก็ไม่ได้รวดเร็วขนาดนี้ยิ่งไปกว่านั้นยังแค่สองวันเอง บนหน้าหลี่จื่อเหยาก็เน่าไปรุนแรงขนาดนี้แล้ว เห็นได้ด้วยตาเปล่าเลยเดิมทีคิดว่าแค่บนหน้าเท่านั้น ถ้าหากต้องไปพบคนทาแป้งหนาหน่อย ก็ยังปกปิดไว้ได้แต่ตอนนี้ผ่านไปสองวัน จุดที่เน่าเผื่อยก็ขยายกว้างขึ้นแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังเน่าอย่างรุนแรงด้วย พอเห็นแล้วก็น่ากลัวมาก!"นายท่าน พระชายารัฐทายาทกำลังเขวี้ยงข้าวของแล้ว ทำอย่างไรดี?" สาวใช้เข้ามารายงานหมอเทวดาหลี่พอได้ยินคำนี้ก็รู้สึกหงุดหงิดไปหมด"นางทำอะไรอีกล่ะ?""นางส่องกระจก พอเห็นหน้าตัวเอง" คงจะรับไม่ได้ ดังนั้นเลยโมโหขึ้นมาสาวใช้ไม่ได้พูดครึ่งหลังหมอเทวดาหลี่รีบไปที่เรือนหลังประตูเปิดอยู่ แต่เขาก็ยืนที่ประตูไม่ได้เข้าไปพอเหลือบมองเข้าไปก็เห็
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1570
ฟู่จาวหนิงตอนไปถึงที่พักของซุนจู้ ข่าวหนึ่งก็ส่งมาถึงมือของเซียวหลันยวนชินอ๋องเซียว ตายแล้ว"ตายแล้วหรือ?"พริบตาที่เซียวหลันยวนได้รับข่าวนี้รู้สึกงงงันไป"ขอรับ เรือนที่ชินอ๋องเซียวพักอยู่นั่น ชาวนาที่คอยปรนนิบัติเขาอยู่ไม่ได้เข้าไปในห้องเขาสองวันแล้ว คนอขงพวกเราเห็นว่าวันนี้เข้าปิดปากปิดจมูกผลักประตูเข้าไป แต่พอประตูเปิดออกแล้วเห็นสภาพในห้อง ก็กรีดร้องวิ่งถอยออกมาแล้ว"ชินอ๋องเซียวน่าจะไม่มีคนสนใจ คิดจะลุกขึ้นมาดื่มน้ำ แต่ว่าพลัดตกลงมาจากเตียงแล้วไม่มีแรงปีนขึ้นไปแล้วก็ตายไปด้วยท่าทางประหลาดพังพาบอยู่ข้างเตียงพอประตูนั่นเปิดออก ตอนที่ลมพัดมาทางนั้นก็นำกลิ่นเน่าเหม็นชวนอาเจียนตามมาด้วย"ข่าวส่งไปถึงเซียวเหยียนจิ่งหรือยัง?""ส่งออกไปแล้วขอรับ เซียวเหยียนจิ่งน่าจะใกล้ได้ข่าวแล้ว""ส่งข่าวนี้ไปที่วังด้วย" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นเขาจะไม่ให้โอกาสเซียวเหยียนจิ่งได้ลุกขึ้นมาอีกพวกเขาตอนแรกคิดจะใช้สิ่งนี้เล่นงานเขา ตอนนี้ก็รับกรรมตัวเองไป เขาเองก็ไม่ใช่คนดีอะไรนัก แน่นอนว่าไม่มีการเห็นใจแม้แต่น้อย"่ขอรับ""ท่านอ๋อง เฝิ่นซิงมีเรื่องมารายงาน""นางไม่ใช่ไปกับพระชายาหรือ? ให้นาง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1569
"พระชายา ข้าน้อยจะตามท่านไปด้วย""ฟังคำสั่ง"ฟู่จาวหนิงไม่ให้นางต้องปฏิเสธอีก ให้นางกลับไปที่จวนอ๋องก่อนตอนที่ต่งฮ่วนจือเข้ามาเฝิ่นซิงก็กำลังจะออกไป เขาหลีกทางให้ หันหน้ามองไปยังซุนจู้ที่ถูกมัดอยู่พอเห็นรอยเน่าเปื่อยบนใบหน้าซุนจู้ ใจของเขาก็ขรึมลงมา"ศิษย์น้องหญิง คนคนนี้...""อืม ตรวจอาการแล้ว ศิษย์พี่รองอย่าเข้ามาใกล้เขา""แล้วตอนนี้จะจัดการอย่างไร? ส่งเขาให้กับจวนทางการหรือ?" ต่งฮ่วนจือก็ไม่เดินเข้ามาใกล้จริงๆ"พวกท่านส่งข้าให้จวนทางการไม่ได้นะ ข้าจะพาไป ข้าจะพาพวกท่านไปจับแม่นางเฉี่ยวทั้งสองคน" ซุนจู้ร้องขึ้นมา"เจ้าหุบปากเถอะ"ฟู่จาวหนิงไม่รู้สึกดีด้วยกับซุนจู้คนนี้เลยผู้ชายที่ไร้น้ำใจไร้ความซื่อสัตย์และไร้คุณธรรม"แม่นางเฉี่ยวทั้งสองคนคือใครอีกล่ะนั่น?" ต่งฮ่วนจือมองฟู่จาวหนิง "เจ้าจะให้เขาพาไปไหน? ศิษย์น้องหญิง เขาเป็นคนป่วย แต่เจ้าก็ยังจะไปกับเขาหรือ?""เขาคือคนป่วย ข้าคือหมอ""แล้วเจ้าก็ยังเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนด้วย ศิษย์น้องหญิง มีคนป่วยบางคนไม่คู่ควรให้เจ้าไปรักษาอยู่นะ ยิ่งไปกว่านั้นถึงแม้เจ้าจะเป็นหมอ แต่สำคัญที่สุดคือต้องดูแลความปลอดภัยของตนเองก่อน"ไม่อ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1568
"ก่อนหน้านี้ตอนที่เขายังไม่ป่วยหนัก เขายังนอนอยู่กับเขาตั้งหลายวัน อาบน้ำด้วยกัน แต่หลังจากเขาป่วยก็จะให้ข้ามาคอยปรนนิบัติรับใช้ ข้าก็ไม่ชอบใจ เลยไปหางานทำที่แถวริมแม่น้ำ ออกไปหลายวันอยู่""ต่อมาพอใกล้จะสิ้นปี ข้าก็กลับเมืองหลวงมาหาเขา กลับพบว่าในบ้านเขาไม่มีคนแล้ว เดิมทีเขาเป็นพวกที่ชอบไปเตร่ตามบ่อนพนันอยู่ทุกวัน เพื่อนบ้านล้วนรังเกียจเขา หลีกห่างจากเขา ดังนั้นเขาหายตัวไปหลายวันจึงไม่มีใครรู้""ตอนที่ข้าเข้าไปอยู่ก็ไม่รู้ว่าเขาไปที่ไหน หาตัวอยู่สองวันก็ไม่เจอ ข้าเองก็ไม่สนใจแล้ว จึงพักอยู่ที่บ้านเขาไปเลย ตอนปีใหม่มีคนมาที่บ้านเขา พูดจาน่าสงสารแล้วยังไม่มีที่ไปอีก ข้า ข้าเลยให้อยู่ที่บ้าน ถือว่าทำดี"ซุนจู้พูดถึงตรงนี้ ฟู่จาวหนิงก็รู้สึกผิดปกติขึ้นมา จึงถามไปคำหนึ่ง "ใครกัน? ผู้ชายหรือผู้หญิง?"ซุนจู้เดิมทีก็ไม่อยากตอบ แต่ชีวิตเขาตอนนี้อยู่ในกำมือฟู่จาวหนิงแล้ว ไม่กล้าที่จะไม่ตอบเหมือนกัน"ผู้ ผู้หญิง เป็นแม่ลูกคู่หนึ่ง ก่อนหน้านี้น้องชายญาติข้าก็ดูแลพวกนางอยู่บ่อยๆ ดังนั้นข้าจึงยอม...""พวกนางทำอาชีพนั้นหรือ?""ใช่ คนแม่ชื่อแม่นางเฉี่ยว อายุสี่สิบกว่า ลูกสาวอายุยี่สิบต้นๆ หน้าต
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1567
ที่น่ากลัวที่สุดคือ เขาเหมือนได้ยินว่าข้าราชการได้รับคำสั่งมาว่า ถ้าหากเจอว่าคนในเมืองติดโรคระบาดนี่ ให้ลากไปสุสานรวมศพฆ่าทิ้งแล้วเผาได้เลย จะได้ไม่ระบาดไปหาคนอื่นเขากลัวมาก"ข้าพูด ข้าบอกแล้วได้ไหม?"แต่ว่าชายคนนี้กลับไม่ยอมบอกต่อหน้าคนมากมาย ฟู่จาวหนิงเองก็ไม่ได้อยากให้คนมากมายได้ยินกัน จึงให้สืออีพาเขาไปในเรือนเล็กๆ ข้างๆมีผู้ดูแลสองคนคอยมองอยู่ห่างๆ ไม่กล้าเข้าใกล้ พอสบตากันผาดหนึ่ง พวกเขาสองคนก็รู้สึกว่านี่มันเรื่องใหญ่ ต้องไปบอกผู้จัดการใหญ่เสียหน่อยดังนั้นพวกเขาจึงหมุนตัวไปหาต่งฮ่วนจือต่งฮ่วนจือหลายวันนี้อารมณ์ไม่ค่อยดี เพราะเรื่องของเฉินฮ่าวปิงเรือนในซอยกุ้ยเซียงของพวกนางปิดประตูใหญ่ไว้ทั้งวัน เขาไปมาสองรอบก็ไม่ยอมเปิดประตูต่งฮ่วนจือทิ้งจดหมายเอาไว้ บอกให้พวกนางหาเวลามาพบกันหน่อย เขาอยากถามว่าพวกนางเกิดอะไรขึ้นกันแน่แต่หลังจากทิ้งจดหมายไว้ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลยแม่ลูกฮูหยินเฉินไม่เห็น หรือว่าไม่สนใจกันแน่?จะอย่างไรเขาก็จินตนาการไม่ออก พวกนางที่เดิมทีดูแล้วเหมือนจะคอยพึ่งพาเขา ตอนนี้ทำไมถึงปลีกตัวออกห่างเขา หลังจากนี้คือขีดเส้นคั้นกับเขาแล้วหรือ?"ผู้จัด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1566
ยังดีที่วันนึงต้มยาไว้สามหม้อใหญ่ ก่อนหน้านี้ขายหมดไปแล้วหนึ่งหม้อ หม้อที่สองยังเหลือกว่าครึ่งก็ถูกปนเปื้อนไปแล้ว นี่ยังมีหม้อที่สามอยู่วันนี้เกรงว่าจะไม่พอขายเสียแล้วพนักงานยกหม้อนั้นขึ้นมา แล้วเททิ้งต่อหน้าคนมากมายเหล่าแขกพวกนั้นพอเห็นยาหม้อนี้ถูกเททิ้ง จึงวางใจกันขึ้นมา"กระบวยนั่นก็ควรจะล้างด้วยไหม?" มีผู้เฒ่าคนหนึ่งกลัวตายมาก ร้องขึ้นมาคำหนึ่งคนข้างๆ ก็อดขำขึ้นมาไม่ได้ "ก็ทิ้งไปเลยไม่ได้หรือ? ยังจะล้างอีก เสียแรงเปล่า"พนักงานพันธมิตรโอสถเองก็จัดการใช้เท้าหักกระบวยนั่นทิ้งไป "ทิ้งเลยทิ้งเลย แค่นี้ก็พอแล้วใช่ไหม?"พวกเขาไปหยิบกระบวยอันใหม่มาแล้วจึงตักให้กับต้วนฉวินคนนั้นก่อนชามหนึ่ง "นายท่านต้วน ของท่านขอรับ""ขอบคุณขอบคุณ" ต้วนฉวินไม่เกรงใจแม้แต่น้อย หลังจากรับไปก็ดื่มจนหมดรวดเดียวยาน้ำชนิดนี้ ถึงจะบอกว่าไม่ได้มีรสชาติดีนัก พอรีบดื่มเขาก็แทบจะอาเจียนออกมาแล้ว แต่ก็รีบสะกดเอาไว้มองหม้อยาที่เต็มเปี่ยมใบนั้น เขายังดูกระสับกระส่ายอยู่ "หมอเทวดาฟู่ ท่านว่าข้าด้องดื่มอีกสักชามไหม?"บอกว่าห้ามดื่มมากไป ถ้าอย่างนั้นเขาดื่มสองชามครึ่ง ก็น่าจะได้อยู่กระมัง?ไม่อย่างนั้นร
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1565
นอกจากยาน้ำที่ป้องกันล่วงหน้าเหล่านี้ ฟู่จาวหนิงค้นคว้ายาลูกกลอนรักษาโรคนี้ออกมาแล้ว เพียงแต่ยาเหล่านั้นยังแพงกว่ายาน้ำพวกนี้มาก ยิ่งไปกว่านั้นยังต้องกินอีกระยะหนึ่งด้วยเดิมทียังคิดอยู่ว่าชินอ๋องเซียวจะมาอ้อนวอนต่อหน้านางไหม ให้นางช่วยรักษาให้ นางเตรียมยาลูกกลอนสำหรับการรักษาสามช่วงไว้แล้วแต่ว่าชินอ๋องเซียวก็ไม่เคลื่อนไหวเลย ฟู่จาวหนิงก็ไม่ไปรักษาอาการเขาให้เองด้วย ยาจึงยังไม่ไปไหนอาการโรคของชายคนนี้ น่าจะกินยาหนึ่งช่วงรักษาก็น่าจะไม่เป็นไรแล้วแต่ว่าเขาก็ไม่พูดความจริงเสียที ฟู่จาวหนิงเองก็จะไม่พูดเรื่องยาลูกกลอนออกมา"ข้าไม่ได้ไปที่อุทยานนั่นนะ! ข้าไม่เคยพบกับชินอ๋องเซียว!"ชายหนุ่มดูตื่นเต้นขึ้นมา อยากจะลุกพรวดขึ้นมาแต่ถูกสะกดจุดไว้จนลุกไม่ขึ้น แต่พอถูกยืนยันว่าติดโรคนั้นแล้ว เขาเองก็รู้สึกใกล้จะเป็นบ้าเหมือนกันไม่รู้ว่าตัวเองจะตายไหม!ถ้าไม่ใช่เพราะเขาถูกสกัดจุด เขาคงเขาไปคว้ามือฟู่จาวหนิงแล้ว เขย่าๆ ให้นางรีบรักษาให้กับตนเอง"พระชายาอ๋องเจวี้ยน เขาติดโรคนั้นแล้วจริงหรือ?"คนที่ล้อมดูอยู่รอบๆ ถามขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่ฟู่จาวหนิงมองชายคนนี้ จากนั้นก็มองไปทางลูกค้าที่จ้อ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1564
ชายคนนั้นเองก็ถลึงตาโตมองฟู่จาวหนิงด้วยแน่นอนว่าเขาเองก็ได้ยินชื่อเสียงของฟู่จาวหนิงมาแล้ว แต่ก็ไม่เคยคิดมาก่อน ว่าจะมีวันหนึ่งได้มานั่งอยู่ตรงหน้าฟู่จาวหนิงใกล้ๆ แบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้นนางยังจับชีพจรให้ตนเองอีกด้วยนอกจากนี้ สีหน้าของฟู่จาวหนิงก็เคร่งขรึม แต่ไม่ใช่ความรังเกียจหรือหวาดกลัวแบบที่คนอื่นเห็นเขา ไม่มีความไม่สงบไม่มีความกลัวลนลานเอาแค่จุดนี้ ชายหนุ่มก็รู้สึกว่าฟู่จาวหนิงมีชื่อเสียงสมคำร่ำลือจริงๆปากของเขาขยับ อยากจะพูดอะไร ต่อให้หมอเทวดาหลี่มาดูอาการให้เขา หมอเทวดาหลี่ตอนนี้ก็น่าจะสีหน้าไม่สู้ดีนักใครจะไม่รังเกียจเขาบ้าง"คลายจุดใบ้ของเขาเสีย" ฟู่จาวหนิงบอกกับสืออีสืออีไม่ลังเล หนึ่งนิ้วกดหนึ่งการเคลื่อนไหว จัดการคลายจุดใบ้ของชายหนุ่มคนนี้ทันทีไม่รอให้ชายคนนี้เอ่ยปาก ฟู่จาวหนิงก็พูดขึ้นว่า "ในเมื่อเจ้ามาที่นี่เพื่อยา เช่นนั้นก็หมายความว่าอยากมีชีวิตอยู่ต่อ อยากจะรักษาโรคใช่ไหม?"ชายหนุ่มออกแรงพยักหน้าทันทีนี่ก็แน่นอนอยู่แล้ว ถ้ามีชีวิตต่อได้ใครจะอยากตายกัน? ถ้ารักษาโรคได้ ใครจะไม่อยากรักษา?"ในเมื่ออยากจะรักษาโรค เช่นนั้นก็ห้ามอาละวาดอีก ถ้าถามอะไรเจ้าก็ตอบม
