บทที่ 1364

พวกเขาพูดอะไรไม่ออก สิ่งที่ควรพูดก็พูดหมดแล้ว ตอนนี้พวกเขามีความรู้สึกเหมือนใกล้จะถูก

พวกเขามองมาทางฟู่จาวหนิง

ฟู่จาวหนิงกลับมองไปทางเซียวหลันยวน

มือข้างหนึ่งของนางกุมมือเขนแน่น สัมผัสได้ถึงไฟโกรธที่เขาระงับไว้

นายกมือข้างหนึ่งขึ้นมา เตรียมจะปลดหน้ากากของเขาออก

ตอนนี้ นางอยากให้ท่านปู่กับฟู่จาวเฟยได้เห็นใบหน้าของเซียวหลันยวน

แต่เซียวหลันยวนก็เบี่ยงออกเล็กน้อย เลี่ยงมือของนางออกมา

"อายวน" นางเรียกเขาเสียงแผ่วเบา

"สวมไว้ก่อนเถอะ" เสียงของเซียวหลันยวนฟังแล้วสงบนิ่งเหมือนไม่มีอารมณ์ใด

ยิ่งไปกว่านั้น ในเวลาเช่นนี้ มือที่จับนางไว้ผ่อนคลายลงเล็กน้อย ราวกับกำลังปล่อยมือจากตัวนาง

ชั่วพริบตานั้น ฟู่จาวหนิงก็พลิกมาจับเขา นิ้วสอดประสานกันและกันกับนิ้วทั้งสิบของเขา

นางชูมือของทั้งสองคนขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ

เซียวหลันยวนตะลึงงัน มองนาง

เดิมทีคิดจะพูดอะไร แต่ก็หยุดอยู่ที่คอหอย

สายตาของผู้เฒ่าฟู่กับฟู่จาวเฟยก็มองไปยังมือที่กุมกันอยู่นั้น

ฟู่จาวหนิงมองผู้เฒ่าฟู่

เสียงของนางดังขึ้นแจ่มชัด เอ่ยขึ้นทีละคำอย่างตั้งใจ

"ท่านปู่ ข้ากับอายวนรักกันแล้ว ตัดสินใจว่าจะปกป้องกันไปชั่วชีวิต หลังจากนี้ไม