เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 121
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-01-16 16:00:01
บทที่เกี่ยวข้อง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 122
เจียงอวี่เซียงปกติมีปฏิกิริยารวดเร็วฉับไว ถึงอย่างไรนางก็มีมือปราบเป็นบิดา ตั้งแต่เล็กก็เสี้ยมสอนวิทยายุทธ์ง่ายๆ ให้แก่นางแต่ตอนนี้นางป่วยอยู่ เมื่อครู่พออาเจียนเสร็จก็อ่อนแรงมาก ตั้งตัวกลับมาไม่ทัน ดังนั้นฝ่ามือนี้ของหลินเซี่ยงเวยนางจึงหลบไม่พ้น"คิดจะทำอะไร?"แขนข้างหนึ่งของฟู่จาวหนิงคว้าข้อมือหลินเซี่ยงเวยไว้ ส่วนมืออีกข้างก็กดลงไปบนจุดชีพจรที่แขนของเขาหลินเซี่ยงเวยรู้สึกว่าแขนทั้งท่อนของตนเองชาไปในทันที จะยกอย่างไรก็ยกไม่ขึ้น"ผู้เฒ่าอย่างเจ้า ทำอะไรกับข้ากัน?"หลินเซี่ยงเวยเปลี่ยนมืออีกข้างพัดลงมาทันที ฟู่จาวหนิงก็ทำให้แขนอีกข้างของเขาชาไปด้วยเช่นกันตอนนี้แขนสองข้างของเขาห้อยลงอย่างหมดเรี่ยวแรง พอคู่กับร่างอวบอ้วนของเขา ดูแล้วก็น่าขันเสียเหลือเกินป้าหลิวเองก็ยังหัวเราะขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่ฟู่จาวหนิงดึงเจียงอวี่เซียงถอยออกมา นางยังใช้ขาเกี่ยวแผงร้านของตนเองถอยออกมาด้วย ดึงให้ห่างจากหลินเซี่ยงเวยหน่อยถึงอย่างไรตอนนี้หลินเซี่ยงเวยก็ถูกอาเจียนเลอะไปทั้งตัวแล้ว"ผู้เฒ่าอย่างข้าก็แค่กดจุดชีพจรเจ้าลงไปเท่านั้น ข้าไม่สนว่าพวกเจ้าจะมีบุญคุณความแค้นอะไรกันมา แต่คุณหนูคนนี้ตอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-16อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 123
เจียงอวี่เซียงพอเห็นบิดานางเริ่มคุมปากไม่อยู่อีกแล้ว จึงร้องเรียกหยุดเขาไว้"เอาล่ะ ไม่พูดเรื่องพวกนั้นแล้ว เจ้าไม่ต้องกลัวเขา ยังมีพ่ออยู่" มือปราบเจียงยังหันไปขอบคุณอย่างเป็นทางการกับฟู่จาวหนิงด้วย"ท่านหมอหนิงใช่หรือไม่? บุญคุณของท่านข้าสกุลเจียงจดจำไว้ในใจแล้ว"มือปราบเจียงยังร้องเรียกพวกพี่น้องด้านนอกเหล่านั้น "เหล่าพี่น้องเอ๋ยเข้ามารู้จักเสียหน่อย ท่านผู้นี้คือท่านหมอหนิง มีบุญคุณกับเซียงเอ๋อร์ของข้า ดลังจากนี้ท่านหมอหนิงก็เป็นคนของบ้านข้าแล้ว เหล่าพี่น้องที่ลาดตระเวณบนถนนเส้นนี้ก็ช่วยดูแลหน่อยนะ""ขอรับ! หัวหน้า ท่านวางใจเลย หลังจากนี้พวกเราจะคอยคุ้มกันท่านหมอหนิงเอง"มือปราบเหล่านั้นล้วนตอบรับคิกคักกันขึ้นมา ขณะเดียวกันยังทยอยไปพูดกับร้านรวงข้างๆ ด้วยว่า "ห้ามรังแกท่านหมอหนิงนะ"สำหรับคนที่มีอำนาจแล้ว มือปราบเป็นเพียงแค่คนตัวเล็กจ้อยแต่สำหรับร้านรวงต่างๆ แล้ว มือปราบก็เท่ากับตำรวจดีดีนี่เอง พวกเขาล้วนเคารพยำเกรงกันฟู่จาวหนิงเองก็ไม่คิดว่าออกมาวางแผงแค่นี้ตนเองจะเจอกับที่พึ่งเล็กๆ เหล่านี้ ยิ้มตาหยีเขียนใบสั่งยาให้กับเจียงอวี่เซียง"ท่านหมอหนิง ท่านช่วยข้าจัดยาเลยเถิด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-16อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 124
"ไป ไปเชิญท่านหมอชราคนนั้นมาหน่อย"ตอนอ๋องเจวี้ยนพูดประโยคนี้ เน้นคำว่า "เชิญ" หนักแน่นเป็นพิเศษชิงอีมองหมอชราคนนั้น รู้สึกว่าไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ ถ้าจะพูดว่าพิเศษ ก็น่าจะเป็นอายุอานามขนาดนี้ เป็นหมอก็หาเงินได้ตั้งมากมาย แต่กลับมาตั้งแผงร้านที่นี่หรือ?"ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้" ชิงอีก็รีบเดินไปทางฟู่จาวหนิงฟู่จาวหนิงโบมือลากับพ่อลูกมือปราบเจียง จากนั้นก็เห็นชิงอีเดินตรงเข้ามาหานางนางมองไปทางรถม้านั่นด้วยสัญชาตญาณนิ่งไว้ อย่าลนลาน"พี่ชายสุดหล่อคนนี้ มีตรงไหนไม่สบายหรือ? มาๆๆ แม้ว่าข้าจะรักษาโรคที่ยากและซับซ้อนโดยเฉพาะ แต่เพื่อเลี้ยงชีพ จะโรคธรรมดาข้าก็ไม่ปฏิเสธ"ชิงอีหน้าดำขึ้นมาจู่ๆ เขาก็คิดถึงคำพูดที่ฟู่จาวหนิงพูดกับเขาในวันแรกที่พบกับตนเองท่านอ๋องจะเชิญคนผู้นี้มา คงไม่ใช่ว่าอาการกำเริบจนต้องรีบหาหมอ แล้วคิดจะลองให้หมอตามแผงมาลองดูว่ารักษาอาการเขาได้หรือไม่หรอกกระมัง?เช่นนั้นเขาก็ลองทดสอบวิชาแพทย์ของหมอชราคนนี้แทนท่านอ๋องก่อนแล้วกันพอคิดถึงจุดนี้ ชิงอีก็หน้าขรึม ยื่นมือออกมา "เช่นนั้นท่านก็ดูให้ข้าหน่อยเถิด"อ๋องเจวี้ยนบนรถม้าพอเห็นท่าทีของชิงอี ก็เอามือกุมหน้าผาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-17อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 125
ประชาชนเหล่านี้เรื่องอื่นล้วนไม่รู้ ถึงอย่างไรสิ่งที่รู้ก็คือเขาไม่เห็นจวนรัฐทายาทเซียวอยู่ในสายตาเลยดังนั้น ประชาชนรอบๆ จึงรีบคุกเข่าลงอย่างลนลานฟู่จาวหนิงมองท่าทีเช่นนี้ของพวกเขา ก็พูดอะไรไม่ออกเล็กๆ"ยังไม่ขึ้นรถหรือ?"เซียวหลันยวนเอ่ยปาก นางจึงรีบปีนขึ้นไปบนรถม้าหลังจากปล่อยม่านรถลงมา เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น "ท่าทางการขึ้นรถของท่านผู้เฒ่าดูคล่องแคล่วเสียเหลือเกิน"ฟู่จาวหนิง "ข้าเป็นหมอนะ ให้ความสำคัญกับการบำรุง ร่างกายสุขภาพแข็งแรง""เช่นนั้นหรือ?" เซียวหลันยวนกลั้นหัวเราะ "ท่านหมอสกุลใดหรือ?"ฟู่จาวหนิงเองก็ชักงักไปเดิมทีที่บอกกับคนอื่นว่านางสกุลหนิ่งก็เพราะขี้เกียจจะมานั่งแต่งชื่อสกิล ดังนั้นชื่อปลอมของนางเลยตัดสินใจกลับชื่อของตัวเองเสีย กลับมาเป็นหนิงจาวฟู่ซะ แต่ว่าพอมาอยู่กับเซียวหลันยวน นางก็รู้สึกว่าตนเองประมาทเกินไปเสียแล้ว"หนิง"ไหนๆ ก็ปลอมออกมาแล้ว นางเองจะแก้ไขอีกรอบก็กระไรอยู่ในดวงตาเซียวหลันยวนมีรอยยิ้มขึ้นอีกคั้งหนิงหรือ ขี้เกียจขนาดนี้เชียว"ท่านหมอหนิงเมื่อครู่เห็นแผลเป็นของข้าแล้วใช่หรือไม่? รู้สึกอย่างไรบ้าง?"ก็ไม่อะไร น่าเกลียดเสียไม่มีฟู่จา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-17อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่126
เซียวหลันยวนไม่ได้พาฟู่จาวหนิงไปที่โถงใหญ่ด้านหน้า แต่พานางมายังห้องอุ่น ด้านนอกมีต้นแปะก๊วยสูงใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง ช่วงนี้ใบแปะก๊วยดกหนา มีเพียงด้านเดียวที่มีสีเขียวแซมเหลืองถึงตอนนั้นถ้าหากทั้งต้นเปลี่ยนเป็นสีเหลือง พอขับเด่นกับห้องอุ่นที่เป็นกระเบื้องแดงละเขียว ก็ไม่รู้ว่าจะงดงามขนาดไหนแต่ว่าเวลานี้ฟู่จาวหนิงก็ไม่มีกะจิตกะใจมาชื่นชมความงามนางมองเซียวหลันยวนที่นั่งอยู่ตรงข้าม ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่หลังจากนั่งลงก็ให้นางตรวจอาการแบบไม่รีบไม่ร้อน และก็ถามนางว่าทำไมจึงต้องไปตั้งแผง"แน่นอนว่าเพื่อเลี้ยงชีพน่ะสิ ยังจะมีเรื่องอะไรได้อีก?""ท่านหมอหนิงแค่ไปรับป้ายอนุญาตหมอมาชิ้นหนึ่งจากโรงหมอเมตตาก็พอนี่ แค่ถือป้ายอนุญาตหมอก็สามารถไปเป็นหมอในโรงหมอต่างๆ ได้แล้ว ในแคว้นเจา ตัวตนฐานะของหมอก็สูงส่ง ท่านหมอหนิงไม่รู้หรอกหรือ?"โรงหมอเมตตา?ป้ายอนุญาตหมอ?นางไม่รู้เลยจริงๆ!หรือว่าสิ่งเหล่านี้คือเรื่องที่ทุกคนควรรู้?"โรงหมอเมตตาทุกปีจะมีการทดสอบวิชาแพทย์ ทุกปีจะมีสามด่าน หลังจากสอบผ่านผลลัพธ์ก็จะแบ่งเป็นสามระดับ แบ่งเป็นป้ายตราสีม่วงแดงเขียว ระดับของป้ายอนุญาตหมอสามชนิดนี้ล้วนส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-17อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 127
จินเสวี่ยยกชาเดินเข้ามานางชงชามาสองถ้วย เดินไปทางเซียวหลันยวนก่อนเซียวหลันยวนกลับเอ่ยขึ้นว่า "ยกชาไปให้ท่านหมอหนิงก่อนเลย ให้นางชิมดูว่าเหมาะหรือไม่"จินเสวี่ยตะลึงงันไป "ให้ท่านหมอหนิงทั้งสองใบเลยหรือ?""ถูกต้อง"จินเสวี่ยในใจตกตะลึงเล็กน้อย กัดริมฝีปากล่าง ยกชาสองถ้วยนี้ไปหาฟู่จาวหนิง"ท่านหมอหนิงเชิญดื่มชา"ฟู่จาวหนิงแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นลูกไม้เล็กๆ ตอนที่นางเดินเข้ามานางหมุนถาดไปด้านหนึ่งแต่ฟู่จาวหนิงก็ยังมองออกว่า เมื่อครู่นี้นางกำลังจะยกชาถ้วยไหนให้เซียวหลันยวนมือของนางกลับข้ามถ้วยตรงหน้าไป แล้วยกถ้วยชาที่อยู่ด้านในแทน นั่นคือแก้วที่จะยกมาให้เซียวหลันยวนนั่นเองจินเสวี่ยขมวดคิ้วนางไม่เข้าใจว่าท่านหมอหนิงหมายความว่าอย่างไร นางยกมาเช่นนี้ คนที่เป็นแขกไม่ใช่ว่าต้องรับถ้วยที่อยู่ใกล้ที่สุดใบนั้นหรือ?ท่านหมอหนิงคนนี้เรื่องมากเสียจริงชายที่นางชงมาให้ท่านอ๋อง กับชาที่ชงให้แขกทั่วไป แน่นอนว่าไม่ใช่แบบเดียวกัน!น้ำที่ชงให้กับท่านอ๋องก็นำเอาหิมะบนกิ่งบ๊วยออกมาต้มแล้วเก็บไว้ ใบชาที่ใช้ก็เป็นใบชาจากต้นชาโบราณพันปีของยอดเขาโยวชิง ล้ำค่าเอามากๆชาเช่นนี้มีแต่ท่านอ๋องที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-18อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 128
เซียวหลันยวนดื่มชาที่ดีที่สุดจนชินแล้วเขาก่อนหน้านี้พาจินเสวี่ยกับไป๋ซวงมา ก็เพราะว่าสาวใช้สองคนนี้ล้วนชงชาได้ยอดเยี่ยมหรือก็คือ ชาถ้วยนี้ถ้าหากให้คนทั่วไปดื่มก็ยังพอไหว แม้จะขมแต่ก็ยังหวาน ถึงอย่างไรในจวนอ๋องเจวี้ยนก็ยังไม่มีใบชาที่แย่มากนักแต่ว่าสำหรับเซียวหลันยวนที่ปากจู้จี้ไปแล้ว ถือว่าย่ำแย่มากจนไม่รู้จะพรรณนาอย่างไรเลยทีเดียวเขาฝืนกลืนลงไป ขว้างชาถ้วยนั้นออกไปนอกหน้าต่างเสียงถ้วยชาแตกด้านนอก ทำให้จินเสวี่ยทิ้งตัวลงคุกเข่าทันที!"ท่านอ๋องโปรดให้อภัยด้วย! จินเสวี่ยไม่ได้ต้องการให้ท่านอ๋องดื่มชาเช่นนี้!"เซียวหลันยวนไม่พูดอะไร ลุกขึ้นยืน เดินมาเบื้องหน้าฟู่จาวหนิง ดึงชาจากมือนางไปดื่ม"นี่" นั่นมันของที่นางดื่มไปแล้วนะฟู่จาวหนิงถลึงตามองเซียวหลันยวน รู้สึกว่าอ๋องเจวี้ยนคนนี้สติไม่ดีทำไมถึงมาดื่มชาที่คนแปลกหน้าดื่มไปแล้วกัน?เซียวหลันยวนดื่มไปอึกหนึ่งก็เข้าใจแล้ว เขาวางถ้วยชาลงหนักๆ เสียงดังปังจินเสวี่ยหน้าขาวซีด รีรบหมุนตัวคุกเข่าลงมาทางนี้"เมื่อครู่ข้าพูดไว้ว่าอย่างไร? ให้เจ้าชงชาดีดีให้กับท่านหมอหนิงจนกว่าที่นางจะพอใจ แต่ผลลัพธ์เจ้ากลับชงชาเช่นนี้หรือ?""ท่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-18อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 129
"แต่ว่า ท่านหมอหนิงเคยผิดใจกับหมอเทวดาหลี่หรือไม่? ถ้าหากเคยผิดใจกับหมอเทวดาหลี่ จะเข้าร่วมพิธีเดิมพันโอสถก็ต้องระมัดระวังหน่อย เขาจะต้องมาล้างแค้นแน่ๆ" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นมาอีก"อ๋องเจวี้ยนดูท่ากำลังวังชาจะดีแล้ว และเหมือนจะไม่ต้องการตรวจดูอาการด้วย เช่นนั้นข้าก็ขอตัวกลับก่อนแล้วกัน"ฟู่จาวหนิงยืนขึ้นมา ไม่รอให้เขาพูดอีก รีบสาวเท้าออกจากจวนอ๋องเจวี้ยนไปหลังจากออกมานางก็ออกเดินพลางบ่นเซียวหลันยวน คนผู้นี้เห็นได้ชัดว่ามองออกแล้วว่านางเป็นใคร ไม่เช่นนั้นคงไม่เอ่ยถึงเรื่องที่นางผิดใจกับหมอเทวดาหลี่แน่นางก็ก็แค่ผิดใจกับหมอเทวดาหลี่เท่านั้นนี่?แต่ว่า อ๋องเจวี้ยนทำไมต้องมาพูดเรื่องพิธีเดิมพันโอสถกับนางตั้งมากมายขนาดนี้กันนี่ทำเอาความอยากรู้อยากเห็นของนางพุ่งขึ้นมาทันทีฟู่จาวหนิงวันนี้ได้เงินมาส่วนหนึ่ง มือปราบเจียงทางนั้นก็ซื่อตรงจริงๆ บอกว่าจะช่วยนางหาข่าว แต่ก็ไม่เอาเงินของนาง พอบวกกับที่ชิงอีให้มาเมื่อครู่ เงินในมือนางก็ซื้อของได้ไม่น้อยเลยทีเดียวนางหาสถานที่ไปล้างเครื่องแต่งหน้าจากนั้นจึงไปซื้อของ ผ้านวมเข็มด้ายเครื่องเสบียงถ่านไหมเงินก็ซื้อมาไม่น้อย และมีคนในแผงช่วยนางส่ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-18
บทล่าสุด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1560
ฟู่จาวหนิงปรับปรุงสูตรยา ใช้วัตถุดิบยาที่หาได้ทั่วไปบางส่วน แล้วตนเองก็ปรับปริมาณให้ จากนั้นทุกวันก็ให้คนของพันธมิตรต้มออกมาสามหม้อใหญ่ แล้วอุ่นบนเตาเอาไว้ตลอดคนที่มาซื้อยาเหล่านั้น สามารถใช้ชามของพันธมิตรโอสถ ตอนที่ดื่มเสร็จแล้ว ก็เอาชามกลับมาได้ตอนแรก ต่งฮ่วนจือรู้สึกว่ายาน้ำเช่นนี้ไม่น่าจะขายออก แล้วยังตั้งสามหม้อใหญ่แน่ะ หม้อนั้นก็ใบมโหฬารเลยทีเดียว เป็นหม้อใหญ่ที่เอาไว้ต้มข้าวต้มให้ผู้ประสบภัยตอนช่วงเกิดภัยพิบัติสมัยก่อนยาน้ำสามหม้อใหญ่เต็ม สามารถขายได้หลายร้อยชามแล้ววันเดียวจะขายออกได้หรือ? มีคนมากมายจะมาดื่มยาน้ำขนาดนี้เลยหรือ? ถึงอย่างไรเจ้านี่ก็ไม่ใช่ของดีอะไรมากถ้าขายไม่หมดก็ต้องเททิ้ง สิ้นเปลืองวัตถุดิบยาแย่แต่ผู้อาวุโสจี้ก็ตัดสินใจทันที ให้ผู้ดูแลของพันธมิตรโอสถจัดการเรื่องนี้ผลคือพอปล่อยชื่อเสียงของฟู่จาวหนิงออกไป คนที่มาดื่มยาก็ยังมากกว่าตามโรงน้ำชาหอสุราเสียอีกยาน้ำสามหม้อใหญ่ ขายหมดเกลี้ยงภายในวันเดียววันถัดมา ก็ขายขายหมดเหมือนเดิม กระทั่งมีคนไม่ได้ดื่มด้วยซ้ำ มาถามพวกเขาว่าขายยาไปต้มกินเองเลยได้ไหมแต่ฟู่จาวหนิงก็มีวิธีของนางอยู่ยาชนิดนี้ทำได้แค่ป้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1559
ต่อมาหมอเทวดาหลี่ก็ทำหน้าขรึมคุกคามสาวใช้สองคนนั้น ถ้ายังไม่รับใช้ปรนนิบัติดีดี ก็จะขายพวกนางทั้งสองคนไปที่ซ่องโสเภณีเสียสาวใช้สองคนจึงร้องไห้ฟูมฟายเข้ามารับใช้ปรนนิบัติองค์จักรพรรดิเองก้ได้ยินเรื่องเลห่านี้ของจวนชินอ๋องเซียวแล้ว"บอกไปแล้วว่าจวนชินอ๋องเซียวต้องคอยระวังไม่ให้เข้าออก หมอเทวดาหลี่กับชินอ๋องเซียวนี่มัน..."เขาทำหน้าขรึม รู้สึกว่าตนเองไม่มีบารมีเอาเสียเลย จวนอ๋องเจวี้ยนก็ไม่เชื่อฟัง ตอนนี้จวนชินอ๋องเซียวเองก็ด้วยหรือ? ใครให้หน้าพวกเขากันถ้าไม่ใช่เพราะเขาอันที่จริงก็กลัวเจ้าโรคนั้น ตอนนี้คงเรียกเซียวเหยียนจิ่งมาด่ากราดให้เลือดซิบไปแล้ว"ตอนนี้หลี่จื่อเหยาในเมื่อถูกหมอเทวดาหลี่รับไปแล้ว เช่นนั้นก็ให้เขาไปรักษาให้ดี ข้าเองก็อยากจะเห็นว่าเขาจะรักษาเจ้าโรคนี้ได้หรือเปล่า!""องค์จักรพรรดิ พระชายาอ๋องเจวี้ยนทางนั้นต้มยาน้ำออกมา ตอนนี้สามารถป้องกันล่วงหน้าได้แล้ว หาซื้อได้ในพันธมิตรโอสถ หนึ่งชามสิบเหวิน" มีคนเข้ามารายงานกับองค์จักรพรรดิ"หนึ่งชามสิบเหวิน?" องค์จักรพรรดิใจสั่นกึก "แล้วได้ผลจริงไหม?""นี่ก็ยังไม่รู้ แต่คนที่ไปซื้อยานั้นไม่น้อยเลย โดยเฉพาะคนที่เคยสัมผัสกั
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1558
จวนชินอ๋องเซียวกลายเป็นขี้ปากคนทั้งเมืองไปแล้วเซียวเหยียนจิ่งอยากจะปิดเรื่องนี้ไว้ แต่ยิ่งปิดกลับยิ่งรุนแรงขึ้นกระทั่งเพราะเขาไปพยายามปิดข่าวลือ เลยมีคนบอกว่าเขาถูกพ่อสวมเขาให้เสียแล้ว หน้าตาป่นปี้ไม่เหลือชิ้นดี และเพราะกลัวคนจะมาล้อเลียนว่าบ้า ดังนั้นจึงพยายามอย่างหนักที่จะหยุดข่าวลือนี้ข่าวลือคาวๆ แบบนี้ ลือกันได้ไวที่สุด และลือกกันไปอย่างพิลึกพิลั่นที่สุดด้วยหลี่จื่อเหยาตอนนั้นมาพัวพันเซียวเหยียนจิ่ง ทำทุกทางเพื่อทำลายพิธีแต่งงานของเซียวเหยียนจิ่งกับฟู่จาวหนิง นางตอนนั้นเอาแต่เรียกเขาว่า "พี่เซียว" ปาวๆ แต่ตอนนี้เพิ่งผ่านไปสองปี ทำไมจึงปีนไปถึงเตียงของพ่อพี่เซียวแล้วกัน?"ถ้าไม่ใช่ครั้งนี้หลี่จื่อเหยาเป็นโรคระบาดนั่น รัฐทายาทเซียวก็คงจะยังไม่รู้เรื่องรู้ราว""เมื่อเป็นแบบนี้ จวนชินอ๋องเซียวคงจะวุ่นวายขึ้นจริงๆ แล้ว""แล้วไม่ใช่หรือ? เช่นนั้นก็โชคดีแล้วที่พระชายาอ๋องเจวี้ยนตอนนั้นไม่ได้แต่งงานเข้าจวนชินอ๋องเซียว นี่ถือว่าแคล้วคลาดเลยสินะ?"ในเมืองหลวงทุกที่มีแต่คนกระซิบกระซาบกันเช่นนี้ แต่คนที่พูดถึงฟู่จาวหนิงก็มีแค่ส่วนน้อยถึงอย่างไรตอนนี้ฟู่จาวหนิงก็เป็นพระชายาอ๋องเจว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1557
เซียวเหยียนจิ่งรู้สึกว่าตอนนี้ถ้าให้คนนอกรู้เรื่องที่หลี่จื่อเหยาเป็นโรคนี้เข้า คงจะน่าอับอายมากโดยเฉพาะหลี่จื่อเหยาที่ติดโรคระบาดนั้นดังนั้นเรื่องนี้จะต้องเก็บให้สนิท ห้ามเผยแพร่ออกไปเด็ดขาดแต่คนอื่นกลับไม่คิดแบบเขาอย่างเช่นเซียวหลันยวนจังหวะที่หมอเทวดาหลี่กลับมาถึงเมืองหลวง เซียวหลันยวนก็ได้รับข่าวแล้ว ไม่ต้องพูดเรื่องที่เซียวเหยียนจิ่งไปรับหมอเทวดาหลี่เลยถึงแม้จะผ่านไปสามปีแล้ว แต่เรื่องที่หลี่จื่อเหยากับเซียวเหยียนจิ่งทำกับฟู่จาวหนิง เซียวหลันยวนไม่เคยปล่อยผ่านโดยเฉพาะที่ช่วงนี้เซียวเหยียนจิ่งเริ่มหันมาสนใจฟู่จาวหนิงอีกครั้งหลังจากสามีภรรยาฟู่จิ้นเชินกลับมา เซียวเหยียนจิ่งก็ยังแอบคิดจะทำอะไรอีก สิ่งนี้เซียวหลันยวนจะทนได้อย่างไร?ดังนั้นหลังจากที่หมอเทวดาหลี่รับลูกสาวออกไปจากจวนชินอ๋องเซียว เซียวหลันยวนก็ได้รับข่าวแล้ว"ท่าน อ๋อง จากที่หญิงรับใช้ร่างใหญ่ในเรือนหลี่จื่อเหยาบอก หลี่จื่อเหยาไปรื้อเตียงของชินอ๋องเซียวเข้า..."องครักษ์ลับมารายงานข่าวที่ได้รับมากับเซียวหลันยวนฟู่จาวหนิงนั่งฟังอยู่ข้างๆ พอได้ยินเช่นนี้นางก็หัวเราะพรวดออกมานี่มันช่าง...นางยังอยากจะพ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1556
ต่อให้ชินอ๋องเซียวติดโรคระบาด ถ้าตอนนี้ฟู่จาวหนิงเป็นภรรยาเขา พวกเขาก็คงไม่ต้องมากลัวแบบนี้!ไม่เห็นว่าเซียวหลันยวนที่ถูกส่งไปขังในคุกใหญ่ตั้งหลายวัน จนป่านนี้ก็ยังเรียบร้อยดีไม่เป็นอะไรหรือ?จวนอ๋องเจวี้ยนก็ถูกองค์จักรพรรดิบอกว่าห้ามออกไปข้างนอกส่งเดชเหมือนกัน แล้วดูตอนนี้สิ?ฟู่จาวหนิงไม่ใช่ว่าอยากออกไปไหนก็ออกได้หรือ?ฟู่จาวหนิงแบบนั้น เขาอยากได้มาจริงๆ!ถ้าตอนนั้นไม่มีหลี่จื่อเหยา ตอนนี้ฟู่จาวหนิงก็เป็นพระชายารัฐทายาทของเขาแล้ว ไม่ใช่ขยะอย่างหลี่จื่อเหยาคนนี้!พอคิดถึงเรื่องเหล่านี้ ในสายตาเซียวเหยียนจิ่งที่มองหลี่จื่อเหยาก็มีแต่ความเกลียดชังหลี่จื่อเหยาสบกับสายตาของเขา ก็เหมือนสัมผัสได้ถึงความเย็นเยือก ใจนางเย็นวาบไปทันทีนี่คือพี่เซียวที่นางรักมาหลายปีหรือ? ถึงแม้สองปีนี้จะทะเลาะกับเขาอย่างหนัก แต่ตอนนี้เอง นางเพิ่งรู้สึกถึงความหนาวเย็นจนเสียดกระดูกหลี่จื่อเหยาเองก็เกลียดเซียวเหยียนจิ่งขึ้นมาทันทีเช่นกัน"ท่านอยากจะส่งข้าออกไป ข้าจะไม่..." ออกไปหรอกนางยังพูดไม่ทันจบ เซียวเหยียนจิ่งก็ตัดบทนางแล้ว มองไปทางหมอเทวดาหลี่ "ถัดจากนี้ในเมืองหลวงอาจจะเกิดการแตกตื่นกลัวกันเพร
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1555
"ข้าเกรงว่าถ้าออกไปจากจวนอ๋อง คนอื่นก็จะจับจ้องไปที่ท่านพ่อตา"เซียวเหยียนจิ่งรู้สึกว่าหมอเทวดาหลี่สมองจะง่ายไปหน่อย เขาไม่คิดจะไปที่อื่นเลยเขาสะกดความหงุดหงิดไว้ พูดออกมาอย่างละเอียด"โดยเฉพาะพระชายาอ๋องเจวี้ยน นางเข้าร่วมสมาคมหมอใหญ่ไปแล้ว ตอนนี้เองก็เป็นคนของสมาคมหมอใหญ่แล้วด้วย พอท่านกลับมา คนทั้งเมืองก็น่าจะอยากเห็นการตัดสินเด็ดขาดของพวกท่านทั้งสองกระมัง? ถึงตอนนั้นความสนใจทั้งหมดก็จะอยู่บนตัวท่าน ท่านซื้อยาอะไรไป คงถูกขุดคุ้ยออกมาแน่"ดวงตาหมอเทวดาหลี่หรี่ลงแม้จะรู้มานานแล้วว่าคนในดวงใจเซียวเหยียนจิ่งไม่ใช่ลูกสาวเขา แต่ตอนนี้ดูท่านเขาอยากจะสะบัดหลี่จื่อเหยาทิ้งเสียเหลือเกิน เขารู้สึกใจเย็นเยียบ ยิ่งไปกว่านั้นยังโมโหมาก"หลี่จื่อเหยาอยู่ในสภาพหนี้แล้ว ในจวนอ๋องไม่ใช่ว่าเหมาะสมที่สุดแล้วหรือ? ถึงอย่างไรจวนชินอ๋องเซียวของพวกเจ้า จะเอายาเอาคนก็ยังดีกว่าข้าตัวคนเดียวตั้งเยอะ? เจ้าอยากสลัดนางทิ้งขนาดนี้เชียว?""ท่านพ่อตา นี่ข้าทำเพื่อหลี่จื่อเหยานะ ตอนนี้องค์จักรพรรดิจับตามาที่จวนชินอ๋องเซียว พ่อของข้าทางนั้นยังไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้างเลย ถ้าหากในจวนอ๋องวุ่นวายขึ้นมา ถึงตอนนั้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1554
หลี่จื่อเหยาขนาดมือก็ยังยกไม่ขึ้น จึงเปิดหนังตาจ้องมองนางเจ้าคนชั้นต่ำ! เห็นสภาพนางแบบนี้ยังมีแรงดื่มน้ำเองอีกหรือ? ยังไม่รีบประคองนางขึ้นมาป้อนอีก!"เจ้าต้องป้อนนาง!" หมอเทวดาหลี่ร้องขึ้นมาสาวใช้แทบจะร้องไห้แล้ว ไม่ นางร้องออกมาแล้วจริงๆ นางน้ำตาร่วงพลางปรคองตัวหลี่จื่อเหยาขึ้นมา เอาแก้วจ่อไปที่มุมปากหลี่จื่อเหยาระยะใกล้ค่แนี้ สาวใช้ได้กลิ่นบนหน้าของหลี่จื่อเหยาแล้วจริงๆ เหม็นเอามากๆเซียวเหยียนจิ่งมองฉากนี้ อดถอยออกมาอีกก้าวหนึ่งไม่ได้เขามองไปทางพวกสาวใช้หญิงรับใช้อีกเหลือเหล่านั้น ถามขึ้นเสียงต่ำ "นางป่วยมานานแค่ไหนแล้ว?"ดันไม่ยอมมาบอกเขา!สาวใช้กับหญิงรับใช้ร่างกำยำไม่กล้าเงยหน้ากัน"ท…ท่านรัฐทายาท พวกเราเองก็ไม่รู้เจ้าค่ะ หลายวันมานี้พระชายารัฐทยาทก็เอาแต่นอนหลับอยู่ในห้อง ไม่ได้ลุขึ้นมาสางผมมแต่งหน้า ตอนที่กินข้าวก็ให้พวกเราเอาข้าวส่งเข้าป นางกินเสร็จพวกเราก็จะเข้ามาเก็บ""ใช่เลย ตอนที่พวกเราเข้าไปเก็บ พระชายารัฐทายาทพอกิเสร็จ นางก็จะกลับไปนอนต่อบนเตียง พวกเราจึงไม่ได้มองนางอย่างละเอียด"เมื่อคืนนี้พวกนางไม่ได้เห็นหลี่จื่อเหยาเลยเอาจริงๆ เป็นเพราะชินอ๋องเซียวกับ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1553
หมอเทวดาหลี่อยากจะตะคอกถามหญิงสาว: เจ้าบ้าไปแล้วหรือ?มีภรรยาคนไหนบ้าง ที่แอบขโมยรื้อทองของพ่อสามี?ต่อให้ชินอ๋องเซียวจะซ่อนกล่องทองแทงไว้ที่หัวเตียงจริง แต่เจ้าไปค้นหาได้หรือไรกัน?เขาถลึงตาโต อยากจะตบฉาดลูกสาวเสียทีหนึ่ง ให้นางได้รู้สึกตัว แต่พอเห็นใบหน้าเน่าเปื่อยของนาง มองใบหน้าที่บวมจนผิดปกติของนาง หมอเทวดาหลี่ก็ยังถอยออกมาอีกหลายก้าวเขาแทบจะไม่ต้องเข้าไปตรวจแล้ว สภาพนี้ของหลี่จื่อเหยาคงเลี่ยงไม่พ้นแล้ว จะต้องเป็นโรคสกปรกโรคนั้นแน่นอนแต่ว่า เพราะอะไรกัน? แค่ไปพลิกค้นเตียงของชินอ๋องเซียวหรือ?เหตุผลนี้พูดออกไป จะมีคนเชื่อไหม?อาจจะมีคนเชื่อ แต่จะต้องมีคนคิดมากแน่ ภรรยาคนหนึ่ง ไปรื้อเตียงของพ่อสามี! เรื่องนี้ถ้าลือออกไป ชื่อเสียงย่อยยับป่นปี้แน่!ถึงแม้ตัวหมอเทวดาหลี่เองจะไม่ค่อยได้เรื่องนัก แต่ก็ยังคิดเรื่องที่โง่เง่าขนาดนี้ไม่ออก!"เจ้าขาดเงินเท่าไรกันแน่? เจ้าอยู่ในจวนอ๋องไม่ได้กินไม่ได้ดื่มหรือไรกัน?" ยากจนขนาดต้องเข้าไปรื้อเตียงพ่อสามีเลยหรือ?เซียวเหยียนจิ่งพอได้ยินคำพูดหลี่จื่อเหยาก็รู้สึกไม่อยากเชื่อพอได้ยินหมอเทวดาหลี่ถามมาเช่นนี้ เขาก็หน้าดำร้องขึ้นมา "จวนอ๋อ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1552
หลี่จื่อเหยานอนอยู่บนเตียง กระทั่งมือก็ไม่มีแรงจะขยับนางรู้สึกว่าปากของตนเองแอบจะแห้งแตกอยู่แล้ว แต่ก็ไม่มีใครเข้ามาดูนางเลยนางไม่รู้ว่าตนเองนอนอยู่บนเตียงนานเท่าไรแล้ว อยากจะเรียกคนให้เข้ามา แต่ก็ทำได้แค่ส่งเสียงที่อ่อนแอไปเท่านั้น"น้ำ""ใครก็ได้..."ตัวนางเองยังรู้สึกว่าเสียงของตัวเองเหมือนเสียงยุงร้อง สาวใช้ที่อยู่ด้านนอกนั่นไม่ได้ยินเลยหลายวันนี้พวกนางยิ่งขี้เกียจขึ้นไปอีก ถึงแม้ตอนแรกนางมักจะดุด่าพวกนั้น ไม่ยอมให้พวกนางเข้ามาวุ่นวายกับนาง นางอยากจะนอนมันทั้งวันแต่หลายวันนี้นางรู้สึกว่านอนจนผิดปกติไปแล้ว แต่พวกนางก็ยังไม่พบอาหารเย็นเมื่อวานพวกนางส่งเข้ามาแล้ว มาส่งที่ข้างเตียงนางเหมือนก่อนหน้า นางก็ลุกขึ้นมากินอย่างเกียจคร้าน พอกินเสร็จก็โยนตะเกียบไปบนโต๊ะ พอสาวใช้เหล่านั้นว่างก็เข้ามาเก็บไปแต่ชามตะเกียบของเมื่อวาน พวกนางจนตอนนี้ก็ยังไม่เข้ามาเก็บ ยิ่งไปกว่านั้น ยังไม่มีคนเข้ามารินน้ำให้นางด้วยข้าวเช้าข้าวเที่ยงวันนี้ ก็ไม่มีใครส่งเข้ามาเพราะนางไม่ได้เรียกให้ส่งข้าวหรือ?แต่นางก็พูดไม่ออกแล้วหลี่จื่อเหยารู้สึกว่าหัวของตนเองมึนตื้อ นางอยากจะด่าคน อยากจะเรียกสา
