บทที่ 1086

แต่ตอนที่ฟู่จาวหนิงใช้มีดขูดบนหน้าเขา เขายังสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวที่อุปกรณ์มีคมกำลังลอกแผลเป็นแข็งของตนอยู่

รู้สึกแปลกประหลาดมาก

เซียวหลันยวนเองก็ไม่รู้ว่าเข็มยาชาของนางนั้นทำออกมาได้อย่างไร ก่อนหน้านี้ก็ยังไม่เคยเจอยาระงับความรู้สึกที่ใช้แบบนี้มาก่อนเลย ปกติจะต้องต้มแล้วดื่ม จากนั้นก็จะสลบไป

แต่ว่าบนหน้าเขาก็ชาดิกไปแล้ว สติสัมปชัญญะยังตื่นตัวอยู่ มือเท้าเองก็ยังขยับได้ นี่มันร้ายกาจจริงๆ

ก่อนหน้านี้เขากลัวฟู่จาวหนิงมาเห็นใบหน้าผีร้ายของตนมาก แต่ตอนนี้นางไม่ใช่แค่อยู่ใกล้ๆ เท่านั้น แต่ยังลงมือจัดการฝานเนื้อเน่าทิ้งให้ด้วย

การกระตุ้นทางสายตาต่อเลือดเนื้อที่เหวอะหวะแบบนี้ ตัวเขาพอคิดก็ยังรู้สึกว่าทนไม่ไหว

ฟู่จาวหนิงไม่ได้รังเกียจและไม่ได้เอ่ยอะไรคับแค้นใจเลย นางก่อนหน้านี้ทำอะไรมากันนะ

เซียวหลันยวนในใจอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกนี้ มีคำพูดมากมายที่อยากพูดกับนาง แต่ก็พูดไม่ได้

"ถ้าหากพวกเราหาเอ็นมังกรหยกเจอ พอเอาพิษของท่านออกไปจนหมด การรักษาแผลเป็นบนหน้าก็จะยิ่งมีประสิทธิภาพ ข้าช่วงนี้ก็ออกหาเอ็นมังกรหยกอยู่ตลอด อาจารย์วันนี้ก็ออกไปหาเพื่อเก่า ช่วยพวกเราหาด้วย"

ฟู่จาวหนิงกลัลว่าเ